| |||
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Vanochtend maakte ik een lunch en dronken we snel een kop koffie/chocomelk en onderwijl belden we mijn moeder. Rond half tien waren we bij de Zeilboot van Elaine en Nigel om samen met hun een zeilwedstrijd te doen. Iedere zeilboot start op zijn eigen rating tijd. Kleine en langzame boten eerder en grotere en snellere boten later zodat als iedereen even goed zou varen ze met zijn allen op dezelfde tijd bij de finisch zijn. Het eerste rak moesten we kruizen daarna halve wind en we eindigden met een spinnaker rak. Elaine stuurde, Nigel deed de pit, Paul deed de genua/spinnaker en ik was ballast en vliegende kiep.
WEDSTRIJD ZEILEN MET ELAINE EN NIGEL
We zeilden heel goed en eindigde als tweede na een trimaran. Rond twee uur waren we terug in de haven waar we een lunch aten en alles opruimde. Daarna gingen we met Elaine en Nigel mee waar ik mijn quantum touch oefende en Nigel en Paul gezellig zaten te praten. Rond zes uur waren we terug aan boord.
Vanochtend maakte ik een lunch en dronken we snel een kop koffie/chocomelk en onderwijl belden we mijn moeder. Rond half tien waren we bij de Zeilboot van Elaine en Nigel om samen met hun een zeilwedstrijd te doen. Iedere zeilboot start op zijn eigen rating tijd. Kleine en langzame boten eerder en grotere en snellere boten later zodat als iedereen even goed zou varen ze met zijn allen op dezelfde tijd bij de finisch zijn. Het eerste rak moesten we kruizen daarna halve wind en we eindigden met een spinnaker rak. Elaine stuurde, Nigel deed de pit, Paul deed de genua/spinnaker en ik was ballast en vliegende kiep.
We zeilden heel goed en eindigde als tweede na een trimaran. Rond twee uur waren we terug in de haven waar we een lunch aten en alles opruimde. Daarna gingen we met Elaine en Nigel mee waar ik mijn quantum touch oefende en Nigel en Paul gezellig zaten te praten. Rond zes uur waren we terug aan boord.
30 mei 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Na een uurtje yoga dronken we koffie/chocomelk in de kuip en spraken we met mijn moeder. Vervolgens motorden we naar New caste eiland voor een wandeling langs de kust en door het bos. Onderweg zagen we een paar wasberen en hoorden we vele vogels fluiten. Bij de steiger in het park vulden we onze emmers met water aangezien het te weinig regent. Terug aan boord aten we een lunch en in de middag gingen we naar Nigel en Elaine. Ik zat samen met Elaine op internet en oefende quantum touch. Paul ging met Nigel mee naar de haven om hun zeilboot klaar te maken voor de zeilrace voor morgen.
29 mei 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Vanochtend heb ik eerst alle vrienden/Kennissen een e-mail gestuurd dat we een nieuwe Giebateau2020.blogspot.com hebben en dat we weer te volgen zijn.
Gisteren was onze nieuwe fotocamera binnen gekomen en Paul lag de gebruiksaanwijzing hiervan te lezen. Het was alweer een mooie zonnige dag zodat we koffie/chocomelk in de kuip dronken. Daarna gingen we naar binnen om met de camera te oefenen omdat buiten te warm was. Rond twaalf uur aten we een lunch en spraken met mijn moeder. Om twee uur kwam Greg ons met zijn zevenentwintig voet trimaran ophalen en gingen we een stukje zeilen.
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Vanochtend heb ik eerst alle vrienden/Kennissen een e-mail gestuurd dat we een nieuwe Giebateau2020.blogspot.com hebben en dat we weer te volgen zijn.
Gisteren was onze nieuwe fotocamera binnen gekomen en Paul lag de gebruiksaanwijzing hiervan te lezen. Het was alweer een mooie zonnige dag zodat we koffie/chocomelk in de kuip dronken. Daarna gingen we naar binnen om met de camera te oefenen omdat buiten te warm was. Rond twaalf uur aten we een lunch en spraken met mijn moeder. Om twee uur kwam Greg ons met zijn zevenentwintig voet trimaran ophalen en gingen we een stukje zeilen.
ZEILEN MET DE CATAMARAN VAN GREG
Er stond ca. zeven a acht knopen wind en de boot liep aan de wind al snel zes a zeven knopen. Een geweldige ervaring om op een trimaran te zeilen maar wel wennen om op netten te lopen/zitten en het water onder je door te zien gaan. Lekker zeilen met een lichte bries, een zonnetje en als extra zagen we dichtbij ook nog eens een moeder orka met jong. Rond vijf uur werden we afgezet op de Giebateau en zagen we dat er een briefje lag. We moesten met nummer van Canada Border Services Agency bellen. Ze vroegen ons wanneer we in Canada aangekomen waren. We legden uit dat de boot sinds half oktober 2019 in Canada is maar dat wij één maart zijn terug gevlogen vanuit Nederland. De grenzen met Amerika zijn gesloten want anders waren we nu in Alaska geweest. De grenzen naar Amerika mochten dan gesloten zijn maar we konden wel terug naar Nederland. We legden uit dat we geen huis meer hadden in nederland en dat we sinds 2006 al rond de wereld zeilen en aan boord wonen. Als we een verlening voor ons toeristen visum moeten aanvragen (als de grens met Amerika niet open gaat) moeten we dit duidelijk vermelden. Als de Giebateau voor begin oktober niet uit Canada is geweest moeten we hem bellen en zal er een oplossing worden geregeld want de boot mag normaal gesproken één jaar in Canada blijven. Na het telefoon gesprek motorden we met ons Giebeltje naar de haven waar we Greg weer zagen. Met hem reden we mee naar huis waar we op de veranda samen met Mary een heerlijke maaltijd aten en ondertussen zaten we gezellig te praten. De tijd vloog voorbij en rond acht uur zette Greg ons bij de haven af.
Er stond ca. zeven a acht knopen wind en de boot liep aan de wind al snel zes a zeven knopen. Een geweldige ervaring om op een trimaran te zeilen maar wel wennen om op netten te lopen/zitten en het water onder je door te zien gaan. Lekker zeilen met een lichte bries, een zonnetje en als extra zagen we dichtbij ook nog eens een moeder orka met jong. Rond vijf uur werden we afgezet op de Giebateau en zagen we dat er een briefje lag. We moesten met nummer van Canada Border Services Agency bellen. Ze vroegen ons wanneer we in Canada aangekomen waren. We legden uit dat de boot sinds half oktober 2019 in Canada is maar dat wij één maart zijn terug gevlogen vanuit Nederland. De grenzen met Amerika zijn gesloten want anders waren we nu in Alaska geweest. De grenzen naar Amerika mochten dan gesloten zijn maar we konden wel terug naar Nederland. We legden uit dat we geen huis meer hadden in nederland en dat we sinds 2006 al rond de wereld zeilen en aan boord wonen. Als we een verlening voor ons toeristen visum moeten aanvragen (als de grens met Amerika niet open gaat) moeten we dit duidelijk vermelden. Als de Giebateau voor begin oktober niet uit Canada is geweest moeten we hem bellen en zal er een oplossing worden geregeld want de boot mag normaal gesproken één jaar in Canada blijven. Na het telefoon gesprek motorden we met ons Giebeltje naar de haven waar we Greg weer zagen. Met hem reden we mee naar huis waar we op de veranda samen met Mary een heerlijke maaltijd aten en ondertussen zaten we gezellig te praten. De tijd vloog voorbij en rond acht uur zette Greg ons bij de haven af.
28 mei 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
De nieuwe website van de Giebateau is in de lucht! GIEBATEAU2020.BLOGSPOT.COM
Het was alweer een mooie zonnige dag zodat ik yoga in de Kuip deed. Rond negen uur motorden we met de dinghy naar de dinghy steiger in het centrum van Nanaimo en liepen naar het huis van Mary/Greg. Hier dronken we buiten op de veranda gezellig koffie/thee. Greg had gisteren met zijn trimaran meegedaan en complimenteerde Paul dat ze gisteren met de langzaamste boot van het veld zeer goed hadden gevaren. Greg werkt vanuit huis maar Mary werkt in de bibliotheek en die is nog gesloten. Ze hoopt dat deze snel weer open gaat, al is het alleen maar om bestelde boeken op te halen en boeken geleende boeken terug te brengen.
Rond half twaalf gingen we naar Elaine/Nigel waar we een eigen gemaakte lunch aten. Paul en Nigel gingen naar grotere zeilboot van hun om te kijken hoe ze een ankerbeslag op de zeilboot konden maken. Elaine en ik gingen verder aan de giebateau2020.blogspot.com om deze mooier te updaten. Nu kun je, je als volger opgeven. Als we dan weer iets op de blogspot plaatsen krijg je een melding via je e-mail. Verder hebben we marine traffic en Google Translate erbij gezet. Het grootste probleem was om de hoofdstukken van de eerste veertien erop te krijgen maar ook dit is gelukt. Ik oefende mijn quantum touch bij Elaine wat tijdelijk verlichting gaf en daarna maakte ik het avond eten. De mannen waren ondertussen thuis gekomen en waren druk bezig met het uitwerken van het ankerbeslag. Na het avond eten werd het tijd terug naar de Giebateau te gaan.
27 mei 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
De nieuwe blogspot van de giebateau is in de lucht! GIEBATEAU2020.BLOGSPOT.COM
Na de yoga en koffie/chocomelk in de kuip motorden we met de dinghy naar Newcastle marina en liepen naar het huis van Nigel/Elaine.
Elaine was thuis en na gezellig te hebben bijgepraat gingen Paul en ik aan de gang met het maken van giebateau2020.blogspot.com We kozen we voor dezelfde lay-out als de vorige blogspot. Daarna maakten we de hoofdstukken aan en zetten de tekst van de afgelopen drie maanden erin. Nu ging ik aan de gang om de foto’s tussen de tekst te plaatsen. Rond vier uur kwam Nigel thuis en praten we gezellig. Na een vroeg avondeten gingen Paul en Nigel naar de haven om met Nigel zijn thunderbird (zeilboot)aan de avondwedstrijd mee te doen terwijl ik en Elaine verder gingen met de blogspot. Rond negen uur kwamen de mannen enthousiast thuis, ze hadden samen een zeer goed resultaat neergezet.
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
De nieuwe website van de Giebateau is in de lucht! GIEBATEAU2020.BLOGSPOT.COM
Het was alweer een mooie zonnige dag zodat ik yoga in de Kuip deed. Rond negen uur motorden we met de dinghy naar de dinghy steiger in het centrum van Nanaimo en liepen naar het huis van Mary/Greg. Hier dronken we buiten op de veranda gezellig koffie/thee. Greg had gisteren met zijn trimaran meegedaan en complimenteerde Paul dat ze gisteren met de langzaamste boot van het veld zeer goed hadden gevaren. Greg werkt vanuit huis maar Mary werkt in de bibliotheek en die is nog gesloten. Ze hoopt dat deze snel weer open gaat, al is het alleen maar om bestelde boeken op te halen en boeken geleende boeken terug te brengen.
Rond half twaalf gingen we naar Elaine/Nigel waar we een eigen gemaakte lunch aten. Paul en Nigel gingen naar grotere zeilboot van hun om te kijken hoe ze een ankerbeslag op de zeilboot konden maken. Elaine en ik gingen verder aan de giebateau2020.blogspot.com om deze mooier te updaten. Nu kun je, je als volger opgeven. Als we dan weer iets op de blogspot plaatsen krijg je een melding via je e-mail. Verder hebben we marine traffic en Google Translate erbij gezet. Het grootste probleem was om de hoofdstukken van de eerste veertien erop te krijgen maar ook dit is gelukt. Ik oefende mijn quantum touch bij Elaine wat tijdelijk verlichting gaf en daarna maakte ik het avond eten. De mannen waren ondertussen thuis gekomen en waren druk bezig met het uitwerken van het ankerbeslag. Na het avond eten werd het tijd terug naar de Giebateau te gaan.
27 mei 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
De nieuwe blogspot van de giebateau is in de lucht! GIEBATEAU2020.BLOGSPOT.COM
Na de yoga en koffie/chocomelk in de kuip motorden we met de dinghy naar Newcastle marina en liepen naar het huis van Nigel/Elaine.
Elaine was thuis en na gezellig te hebben bijgepraat gingen Paul en ik aan de gang met het maken van giebateau2020.blogspot.com We kozen we voor dezelfde lay-out als de vorige blogspot. Daarna maakten we de hoofdstukken aan en zetten de tekst van de afgelopen drie maanden erin. Nu ging ik aan de gang om de foto’s tussen de tekst te plaatsen. Rond vier uur kwam Nigel thuis en praten we gezellig. Na een vroeg avondeten gingen Paul en Nigel naar de haven om met Nigel zijn thunderbird (zeilboot)aan de avondwedstrijd mee te doen terwijl ik en Elaine verder gingen met de blogspot. Rond negen uur kwamen de mannen enthousiast thuis, ze hadden samen een zeer goed resultaat neergezet.
26 mei 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Rond kwart voor zeven ging ons anker op en zeilden we alleen op voorzeil door Bull passage tussen Bull en Lasqueti eiland. Aangekomen bij de zuidpunt van Lasqueti eiland is Squiti Bay met een steiger. Vrienden van Bob/Rita wonen hier en we waren welkom om langs te komen. Toen we aankwamen lag de steiger vol boten zodat we zijn doorgevaren. Met een zon in de Kuip en ca twintig a vijfentwintig knopen noorden wind zeilden we ruime wind zuidwaarts terug naar Nanaimo. We moesten goed opletten want er lagen heel wat boomstammen in het water en de golven bouwde zich langzaam op. Na ca vijfentwintig mijl ging ons anker er rond twaalf uur bij New Castle eiland in. We aten een lunch in de Kuip en ondertussen belden we mijn moeder. Na de lunch gingen we naar de kant om bij de bibliotheek te internetten en deed ik nog wat boodschappen. Rond vier uur waren we terug aan boord en zaten we gezellig in de kuip. Terwijl we andere boten zaten te kijken zagen we ook Harlequin eenden in het water op een boomstam.
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Rond kwart voor zeven ging ons anker op en zeilden we alleen op voorzeil door Bull passage tussen Bull en Lasqueti eiland. Aangekomen bij de zuidpunt van Lasqueti eiland is Squiti Bay met een steiger. Vrienden van Bob/Rita wonen hier en we waren welkom om langs te komen. Toen we aankwamen lag de steiger vol boten zodat we zijn doorgevaren. Met een zon in de Kuip en ca twintig a vijfentwintig knopen noorden wind zeilden we ruime wind zuidwaarts terug naar Nanaimo. We moesten goed opletten want er lagen heel wat boomstammen in het water en de golven bouwde zich langzaam op. Na ca vijfentwintig mijl ging ons anker er rond twaalf uur bij New Castle eiland in. We aten een lunch in de Kuip en ondertussen belden we mijn moeder. Na de lunch gingen we naar de kant om bij de bibliotheek te internetten en deed ik nog wat boodschappen. Rond vier uur waren we terug aan boord en zaten we gezellig in de kuip. Terwijl we andere boten zaten te kijken zagen we ook Harlequin eenden in het water op een boomstam.
HARLEQUIN DUCKS
25 mei 2020
TUSSEN BULL EN JEDEDIAH EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 29.281 N 124 12.261 W)
Het heeft de hele nacht tot ca tien uur geregend zodat we langer in ons bed bleven liggen. Na een kort yoga ging ons anker op en hesen we de zeilen. Vol tuig kruisten de Giebateau met ca twaalf knopen zuidoosten wind door sabine Chanel tussen Texada en Lasqueti /Jedediah eiland door. Onderweg belden we tante Jannie en mijn moeder en maakte ik een lunch. Aangekomen bij de zuidpunt van Jedediah eiland zeilden we halve wind om de zuidpunt van Jedediah en Bull eiland westwaarts richting Lasqueti eiland waar we in Rouse bay wilden ankeren. Helaas was de wind nog niet gedraaid naar het noorden en stond de wind in deze baai. We zeilden een klein stukje ruime wind door Bull passage noordwaarts waar even later ons anker er tussen Bull en Jedediah eiland inging. Rond drie uur en na negentien mijl zaten we lekker in de kuip te kijken naar andere boten die in de buurt voor anker liggen. Het wordt drukker op het water. Gisteren hoorden we over de marifoon iemand die de coastgard opriep . Hij lag in een baai (we hoorden de naam van de baai niet) en vond dat het er te druk werd en dat er niet genoeg afstand werd gehouden. De coastgard moest eraan te pas komen om het probleem op te lossen.
24 mei 2020
SPANISH COVE, LASQUETI EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 31.175 N 124 21.469 W)
Het heeft de hele nacht en ochtend geregend. Toen we onze koffie/chocomelk dronken werden we door Bob en Rita gebeld, ze wilden onze lunch afspraak niet door laten gaan aangezien we niet buiten konden zitten. Dit hadden we zelf ook al bedacht.
Rond half elf werd het droog en hesen we de zeilen. Met ca vijftien knopen zuidoosten wind zeilden we vol tuig halve wind door Algarine passage langs de noordpunt van Texada eiland. Vervolgens kruisten we verder langs de westkust van Texada eiland zuidoostwaarts. De wind nam toe zodat we twee reven zetten en later nam de wind weer af zodat de reven er weer uitgingen. Onderweg aten we een lunch en belden mijn moeder. De westkust van Texada eiland is afschuwelijk, hier graven ze de grond af voor grind en zand. Na elf slagen kwamen we rond kwart voor zeven en na zesendertig mijl aan in Pirate Cove bij Lasqueti eiland. Inmiddels was het ook weer gaan regenen dus lekker naar binnen!
23 mei 2020
POWELL RIVER, VASTE LAND, BRITS-COLOMBIA (49 50.449 N 124 31.960 W)
Na de yoga en de koffie/chocomelk in de kuip kwam er rond kwart voor tien een lichte bries en hesen we de zeilen. Vol tuig kruisten we langs de kust en tussen Hernando en later Savary eiland zuidoostwaarts. Op een gegeven moment zagen we verderop een walvis enkele malen uit het water springen. Jammer dat het zover weg was. Langzaam trok de wind aan tot de beloofde vijftien knopen en werd het meer bewolkt. We belden met Tim/Sarah en Bob/Rita om te vertellen dat de camera niet naar hun wordt opgestuurd zoals gisteren was afgesproken. Ze vonden het jammer dat we nu niet langs zouden komen zodat we afspraken morgen toch langs te gaan. Rond vijf uur en na vierentwintig mijl ging ons anker er bij Powell River bij het vaste land in.
22 mei 2020
CAMPBELL RIVER, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 02.050 N 125 14.334 W)
Rond kwart voor zeven ging ons anker op en motorden Gorge Harbor uit. Daarna zeilden we alleen op voorzeil met ca vijftien knopen wind en stroom mee om de zuidpunt van Marina eiland en halve wind westwaarts naar Campbell River op Vancouver eiland. Rond tien uur en na dertien mijl meerde we af aan de steiger van Discovery Marina waar we een paar uur gratis mochten liggen. Tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe camera. We gingen naar Stapels, London Drug store en Walmarkt maar geen van alle hadden de goede Sony camera die we willen en konden deze ook niet bestellen. Ik ging naar de Superstore (grote supermarkt) om boodschappen te doen en Paul ging terug naar de boot. Onderweg zag hij twee mensen van Immigratie en vroeg hen hoe het nu zat met ons toeristen visum. We hebben zes maanden in Canada en als we door het Corona virus na deze zes maanden het land nog steeds niet uit kunnen moeten we in de vijfde maand beginnen met het aanvragen op internet van een verlenging van ons visum.
Rond één uur was ik met met een kar vol boodschappen terug bij de boot en aten we snel een lunch alvorens de trossen los te gooien.
ECHO BAY, TWIN EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 01.174 N 124 55.271 W)
Alleen op voorzeil en met de stroom mee zeilden we Discovery passage uit, om de zuidpunt van Quadra eiland en halve wind terug oostwaarts richting Desolation sound. Ik was ondertussen de boodschappen aan het inruimen en Paul probeerde op internet de camera bij Best Buy te bestellen. Iedere keer lukte het niet zodat we Elaine belden voor het telefoon nummer van Best Buy in Nanaimo. Toen we dit belden kregen we een antwoordapparaat en was de winkel alleen open om de bestelde spullen op te halen. We belden Elaine en nu heeft zij de camera voor ons besteld. In plaats van noordwaarts en rond Vancouver eiland te zeilen moeten we nu eerst terug naar Nanaimo. Geen straf dan zeilen we in ieder geval. Rond zes uur ging ons anker er na vijftien mijl bij Echo bay bij Twin eiland in. Twin eiland is een privé eiland waar we niet naar de kant mogen.
21 mei 2020,
GORGE HARBOR, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 05.592N 125 01.434W)
Vroeg in de ochtend trok de wind aan en lagen we lagerwal zodat we rond acht uur ons anker ophaalden. Alleen op voorzeil kruisten we de baai uit en zeilden halve wind oostwaarts naar de noordpunt van Marina eiland. Daarna zeilden we ruime wind door de Uganda passage tussen Marina en Cortes eiland door en verder door de Gorge naar Gorge Harbor bij Cortes eiland waar ons anker er rond half twaalf en na tien mijl inging. Onderweg zagen we weer vele vogels waaronder de common Loon, Harlequin duck en Merganser. Op de rotsen zagen we zeehonden en verderop zagen we een Minke walvis zwemmen. In Gorge Harbor hadden we slecht telefoon ontvangst maar het lukte me toch even met mijn moeder te spreken. Na de lunch ging Paul te water om het onderwaterschip schoon te maken. We hadden al gezien dat we veel aangroei hadden en ook de snelheid van de boot liet de laatste tijd te wensen over. Paul was anderhalf uur bezig om het onderwaterschip weer schoon te krijgen en onderwijl zat ik in de kuip te mediteren en op te letten of we geen controle kregen. Toen hij rond drie uur uit het water kwam zat hij onder de kleine beestjes en was het maar goed dat hij een pak, handschoenen, sokken en een duikmuts aan had. Nadat we alles hadden uitgespoeld en Paul een douche had genomen gingen we met Giebeltje II naar de Marina om water te halen zodat de emmers weer gevuld zijn. Inmiddels was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de radio.
20 mei 2020,
DREW HRABOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Vanochtend kregen we een email terug dat we naar een onafhankelijk bedrijf moeten e-mailen/bellen en dat zij ons tegen betaling zouden helpen. Gisteren middag hadden we al bedacht dat we waarschijnlijk naar een verkeerde site zijn gegaan en ook het verkeerde document hebben ingevuld. Ik belde nog een keer naar het nummer en schreef de goede website naam op CIC.GC.CA en niet de algemene custom/immigratie site. We gingen weer naar de kant en keken op de Noonsite website om informatie te krijgen over “boten in Canada” (boating site). Er stond alleen informatie over het binnenkomen met privé boten in Canada en dat de grens gesloten is. Wel vonden we twee andere emails waar ik naar emailde en onze situatie uitlegde. Uiteindelijk ging ik naar de CIC.GC.CA website en vond de helpdesk. Ik tikte voor verlenging van een toeristen visum en nu bleek dat als we geen stempel in ons paspoort hebben ons toeristen visum zes maanden geldig is. Dus hebben we nog drie maanden. Maar als de grenen open gaan, gaan we er wel direct uit voor alle zekerheid.
Zoals iedere dag hadden we contact met mijn moeder waar alles gelukkig goed mee gaat. Tijd voor een goede wandeling! Eerst langs de waterkant en daarna door het bos en over de heuvel rug met prachtige uitzichten richting Vancouver eiland terug naar Harriet bay. Na ca. tweeenhalf uur wandelen waren we terug bij de haven waar we nog even wat informatie over de winkels in Campbell River opzochten. We hadden een andere camera bij Best Buy gezien maar nu we op internet zochten is er geen Best Buy in Campbell River. Nu keken we bij andere grote winkels (o.a London Drugstore) of ze de camera daar hadden en keken gelijk naar de openingstijden van de supermarkt Superstore. Rond drie uur waren we terug aan boord waar we een late lunch aten en lekker onderuit gingen.
19 mei 2020,
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Toen we 1 maart 2020 met het vliegtuig aankwamen hadden we een toerist visum voor drie maanden en die zijn nu bijna afgelopen. Tijd om actie te ondernemen voor een verlenging. Helaas zijn de immigratie/cumstom kantoren in Nanaimo en Campbell River (en nog vele kantoren in BC) gesloten en moeten we een algemeen nummer bellen. Na vele male bellen kregen we steeds niemand aan de telefoon en werden doorverwezen via een antwoordapparaat naar hun website. De telefoonlijn is overbezet en de werknemers onderbezet door het Corona virus. Aangezien we zelf te weinig internet hebben gingen we naar de kant waar we bij de marina internet hadden. Hier keken we op de we website en bleek dat we een aanvraag moesten doen voor een verlening. We konden het aanvraagdocument niet makkelijk vinden en invullen zodat we naar Google gingen en het goede document nummert intikten. Nu konden we het document invullen maar ging het versturen niet. We maakten foto’s van het ingevulde document zodat we in ieder geval bewijs hadden. We vonden een email adres waar we onze vraag konden stellen over hoe we een verlenging konden aanvragen. Nu was het afwachten op het antwoord. Paul vind alles eigenlijk maar onzin want we willen geen verlening aanvragen. We kunnen het land niet uit en daarom moeten we langer blijven. Zodra de grenzen open gaan, gaan we naar Amerika.
Dit alles heeft tot ca. twee uur geduurd. Terug aan boord aten we een late lunch en zaten in de middag in de kuip. We keken o.a met de verrekijker naar het Eagle nest waar een van de ouders op zit maar zagen nog geen jonge. Ik wilde foto’s maken maar de camera haperde weer. Paul spoot de camera in met Electronic cleaner spray. Toen deed deze het even iets beter maar na een tijd begon hij toch weer te haperen.
18 mei 2020,
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat we na de koffie/chocomelk naar de andere zeilboot naast ons roeiden. Wij zaten in de dinghy en zij op hun boot en onderwijl zaten we gezellig te praten. Even later kwam er ook een andere zeiler (die hier dichtbij voor anker ligt) aanroeien. Hij kwam ons bekent voor en we hadden hem inderdaad vier jaar geleden in Port Marc Neill ontmoet en daarna hebben we zijn vrienden in Comox gered (vertelde hij). Grappig dat hij ons nog herkende. Eenmaal aan de kant maakten we een wandeling over de Rebecca spit en gooiden onze vuilnis in de vuilnisbak. We kwamen verschillende wandelaars tegen waar we soms een praatje mee maakten maar hielden wel goed afstand. Halverwege zaten we op een bankje met uitzicht over Sutil Chanel en belden mijn moeder. Onderwijl zagen we vlak voor ons hoe een reiger een visje uit het water pikte. Vanuit het niets kwam er een Bald Eagle aanvliegen waardoor de reiger schrok en zijn vis liet vallen. Nu greep de Bald Eagle het visje in zijn klauwen en ging er vandoor. Hij ging naast ons in de boom zitten en zo konden we zien hoe hij het visje opat. Rond één uur waren we terug aan boord waar we onze lunch aten, douchten en ik de vuile kleding met de hand waste. Terwijl we in de Kuip zaten ontdekten we een Bald Eagle nest hoog in de bomen. Met de verrekijker speurden we of we de jonge Bald Eagles konden zien maar we zagen alleen een ouder op het nest en de andere ouder die op en aan kwam vliegen met voedsel. Even dachten we eraan om de drone erheen te sturen maar we waren toch te bang dat de Bald Eagle de drone met zijn klauwen zou pakken.
17 mei 2020,
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Het regende vanochtend nog maar er stond wel wat wind zodat we rond acht uur ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Met ca zes knopen zuidwesten wind zeilden we halve wind vol tuig westwaarts langs de kust van Cortes eiland en tussen Twin eiland door naar de zuidpunt van Cortes eiland. Onderwijl dronken we koffie/chocomelk, belden we mijn moeder en zochten nog wat informatie op internet totdat we een Ping hoorden en via berichten zagen dat we de helft van onze data hadden verbruikt. We konden niet geloven dat dit werkelijk zo was en keken op ons profiel van Kodoo. Wat gaat de data snel als je op sites gaat kijken. Met de 5 GB hadden we ons toch iets rijker gerekend. Geen informatie meer op websites zoeken met onze data en ook minder (lang) vrienden Watt’s appen.
Eenmaal bij de zuidpunt van Cortes eiland draaide de wind naar het noorden, werd het droog en kwam de zon tevoorschijn zodat we noordwestwaarts aan de wind rustig naar Drew Harbor bij Qandra eiland zeilden. Hier ging ons anker er rond drie uur en na zeventien mijl in. We liggen nu bij het einde van Rebecca Spit (natuurpark) van Quadra eiland.
De rest van de middag zaten we in de kuip te kijken naar de wandelaars op de spit, de andere boten in de baai en deed ik mijn Qigong oefening.
16 mei 2020,
CORTES BAY, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 03.448 N 124 55.526 W)
Het heeft vannacht en vandaag de hele dag geregend zodat we binnen bleven.
Vanochtend tijdens de koffie zagen we weer een stel Canadese ganzen zwemmen met vijf jongen. Toen Paul er een foto van wilde maken weigerde de camera. We hebben al een tijd problemen met deze camera maar het lijkt erop dat deze er nu echt mee opgehouden is. We belden Jaque en Marian en keken op internet waar en welke camera we nu willen gaan kopen (wordt vervolgd). Verder deed ik mijn Yoga, deden we samen wat huishoudelijke klusjes en luisterden naar de radio. Na de lunch keken we een film.
Gisteren tijdens het wandelen zagen en hoorden we verschillende spechten in dode boomstammen tikken. Op een informatiebord in het bos stond dat de gaten /holen die ze in de boomstammen tikken door andere kleine zangvogeltjes als nesten worden gebruikt. Wel logisch maar ik had er nog nooit bij stilgestaan.
15 mei 2020,
CORTES BAY, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 03.448 N 124 55.526 W)
Er was al voorspelt dat het een mooie zonnige dag werd. Al vroeg belden we Evelien en daarna deed ik wat yoga oefeningen en dronken we koffie/chocomelk in de Kuip. Rond tien uur waren we bij de government steiger waar we ons Giebeltje II vast bonden en een wandeling maakten door het bos met vele oude bomen en langs twee meren. We liepen over een bospad heuvel op en heuvel af hoorden ondertussen vele vogels en als we een watertje/beekje over moesten waren er bruggetjes gemaakt.
Het heeft de hele nacht tot ca tien uur geregend zodat we langer in ons bed bleven liggen. Na een kort yoga ging ons anker op en hesen we de zeilen. Vol tuig kruisten de Giebateau met ca twaalf knopen zuidoosten wind door sabine Chanel tussen Texada en Lasqueti /Jedediah eiland door. Onderweg belden we tante Jannie en mijn moeder en maakte ik een lunch. Aangekomen bij de zuidpunt van Jedediah eiland zeilden we halve wind om de zuidpunt van Jedediah en Bull eiland westwaarts richting Lasqueti eiland waar we in Rouse bay wilden ankeren. Helaas was de wind nog niet gedraaid naar het noorden en stond de wind in deze baai. We zeilden een klein stukje ruime wind door Bull passage noordwaarts waar even later ons anker er tussen Bull en Jedediah eiland inging. Rond drie uur en na negentien mijl zaten we lekker in de kuip te kijken naar andere boten die in de buurt voor anker liggen. Het wordt drukker op het water. Gisteren hoorden we over de marifoon iemand die de coastgard opriep . Hij lag in een baai (we hoorden de naam van de baai niet) en vond dat het er te druk werd en dat er niet genoeg afstand werd gehouden. De coastgard moest eraan te pas komen om het probleem op te lossen.
24 mei 2020
SPANISH COVE, LASQUETI EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 31.175 N 124 21.469 W)
Het heeft de hele nacht en ochtend geregend. Toen we onze koffie/chocomelk dronken werden we door Bob en Rita gebeld, ze wilden onze lunch afspraak niet door laten gaan aangezien we niet buiten konden zitten. Dit hadden we zelf ook al bedacht.
Rond half elf werd het droog en hesen we de zeilen. Met ca vijftien knopen zuidoosten wind zeilden we vol tuig halve wind door Algarine passage langs de noordpunt van Texada eiland. Vervolgens kruisten we verder langs de westkust van Texada eiland zuidoostwaarts. De wind nam toe zodat we twee reven zetten en later nam de wind weer af zodat de reven er weer uitgingen. Onderweg aten we een lunch en belden mijn moeder. De westkust van Texada eiland is afschuwelijk, hier graven ze de grond af voor grind en zand. Na elf slagen kwamen we rond kwart voor zeven en na zesendertig mijl aan in Pirate Cove bij Lasqueti eiland. Inmiddels was het ook weer gaan regenen dus lekker naar binnen!
23 mei 2020
POWELL RIVER, VASTE LAND, BRITS-COLOMBIA (49 50.449 N 124 31.960 W)
Na de yoga en de koffie/chocomelk in de kuip kwam er rond kwart voor tien een lichte bries en hesen we de zeilen. Vol tuig kruisten we langs de kust en tussen Hernando en later Savary eiland zuidoostwaarts. Op een gegeven moment zagen we verderop een walvis enkele malen uit het water springen. Jammer dat het zover weg was. Langzaam trok de wind aan tot de beloofde vijftien knopen en werd het meer bewolkt. We belden met Tim/Sarah en Bob/Rita om te vertellen dat de camera niet naar hun wordt opgestuurd zoals gisteren was afgesproken. Ze vonden het jammer dat we nu niet langs zouden komen zodat we afspraken morgen toch langs te gaan. Rond vijf uur en na vierentwintig mijl ging ons anker er bij Powell River bij het vaste land in.
22 mei 2020
CAMPBELL RIVER, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 02.050 N 125 14.334 W)
Rond kwart voor zeven ging ons anker op en motorden Gorge Harbor uit. Daarna zeilden we alleen op voorzeil met ca vijftien knopen wind en stroom mee om de zuidpunt van Marina eiland en halve wind westwaarts naar Campbell River op Vancouver eiland. Rond tien uur en na dertien mijl meerde we af aan de steiger van Discovery Marina waar we een paar uur gratis mochten liggen. Tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe camera. We gingen naar Stapels, London Drug store en Walmarkt maar geen van alle hadden de goede Sony camera die we willen en konden deze ook niet bestellen. Ik ging naar de Superstore (grote supermarkt) om boodschappen te doen en Paul ging terug naar de boot. Onderweg zag hij twee mensen van Immigratie en vroeg hen hoe het nu zat met ons toeristen visum. We hebben zes maanden in Canada en als we door het Corona virus na deze zes maanden het land nog steeds niet uit kunnen moeten we in de vijfde maand beginnen met het aanvragen op internet van een verlenging van ons visum.
Rond één uur was ik met met een kar vol boodschappen terug bij de boot en aten we snel een lunch alvorens de trossen los te gooien.
ECHO BAY, TWIN EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 01.174 N 124 55.271 W)
Alleen op voorzeil en met de stroom mee zeilden we Discovery passage uit, om de zuidpunt van Quadra eiland en halve wind terug oostwaarts richting Desolation sound. Ik was ondertussen de boodschappen aan het inruimen en Paul probeerde op internet de camera bij Best Buy te bestellen. Iedere keer lukte het niet zodat we Elaine belden voor het telefoon nummer van Best Buy in Nanaimo. Toen we dit belden kregen we een antwoordapparaat en was de winkel alleen open om de bestelde spullen op te halen. We belden Elaine en nu heeft zij de camera voor ons besteld. In plaats van noordwaarts en rond Vancouver eiland te zeilen moeten we nu eerst terug naar Nanaimo. Geen straf dan zeilen we in ieder geval. Rond zes uur ging ons anker er na vijftien mijl bij Echo bay bij Twin eiland in. Twin eiland is een privé eiland waar we niet naar de kant mogen.
21 mei 2020,
GORGE HARBOR, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 05.592N 125 01.434W)
Vroeg in de ochtend trok de wind aan en lagen we lagerwal zodat we rond acht uur ons anker ophaalden. Alleen op voorzeil kruisten we de baai uit en zeilden halve wind oostwaarts naar de noordpunt van Marina eiland. Daarna zeilden we ruime wind door de Uganda passage tussen Marina en Cortes eiland door en verder door de Gorge naar Gorge Harbor bij Cortes eiland waar ons anker er rond half twaalf en na tien mijl inging. Onderweg zagen we weer vele vogels waaronder de common Loon, Harlequin duck en Merganser. Op de rotsen zagen we zeehonden en verderop zagen we een Minke walvis zwemmen. In Gorge Harbor hadden we slecht telefoon ontvangst maar het lukte me toch even met mijn moeder te spreken. Na de lunch ging Paul te water om het onderwaterschip schoon te maken. We hadden al gezien dat we veel aangroei hadden en ook de snelheid van de boot liet de laatste tijd te wensen over. Paul was anderhalf uur bezig om het onderwaterschip weer schoon te krijgen en onderwijl zat ik in de kuip te mediteren en op te letten of we geen controle kregen. Toen hij rond drie uur uit het water kwam zat hij onder de kleine beestjes en was het maar goed dat hij een pak, handschoenen, sokken en een duikmuts aan had. Nadat we alles hadden uitgespoeld en Paul een douche had genomen gingen we met Giebeltje II naar de Marina om water te halen zodat de emmers weer gevuld zijn. Inmiddels was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de radio.
20 mei 2020,
DREW HRABOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Vanochtend kregen we een email terug dat we naar een onafhankelijk bedrijf moeten e-mailen/bellen en dat zij ons tegen betaling zouden helpen. Gisteren middag hadden we al bedacht dat we waarschijnlijk naar een verkeerde site zijn gegaan en ook het verkeerde document hebben ingevuld. Ik belde nog een keer naar het nummer en schreef de goede website naam op CIC.GC.CA en niet de algemene custom/immigratie site. We gingen weer naar de kant en keken op de Noonsite website om informatie te krijgen over “boten in Canada” (boating site). Er stond alleen informatie over het binnenkomen met privé boten in Canada en dat de grens gesloten is. Wel vonden we twee andere emails waar ik naar emailde en onze situatie uitlegde. Uiteindelijk ging ik naar de CIC.GC.CA website en vond de helpdesk. Ik tikte voor verlenging van een toeristen visum en nu bleek dat als we geen stempel in ons paspoort hebben ons toeristen visum zes maanden geldig is. Dus hebben we nog drie maanden. Maar als de grenen open gaan, gaan we er wel direct uit voor alle zekerheid.
Zoals iedere dag hadden we contact met mijn moeder waar alles gelukkig goed mee gaat. Tijd voor een goede wandeling! Eerst langs de waterkant en daarna door het bos en over de heuvel rug met prachtige uitzichten richting Vancouver eiland terug naar Harriet bay. Na ca. tweeenhalf uur wandelen waren we terug bij de haven waar we nog even wat informatie over de winkels in Campbell River opzochten. We hadden een andere camera bij Best Buy gezien maar nu we op internet zochten is er geen Best Buy in Campbell River. Nu keken we bij andere grote winkels (o.a London Drugstore) of ze de camera daar hadden en keken gelijk naar de openingstijden van de supermarkt Superstore. Rond drie uur waren we terug aan boord waar we een late lunch aten en lekker onderuit gingen.
19 mei 2020,
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Toen we 1 maart 2020 met het vliegtuig aankwamen hadden we een toerist visum voor drie maanden en die zijn nu bijna afgelopen. Tijd om actie te ondernemen voor een verlenging. Helaas zijn de immigratie/cumstom kantoren in Nanaimo en Campbell River (en nog vele kantoren in BC) gesloten en moeten we een algemeen nummer bellen. Na vele male bellen kregen we steeds niemand aan de telefoon en werden doorverwezen via een antwoordapparaat naar hun website. De telefoonlijn is overbezet en de werknemers onderbezet door het Corona virus. Aangezien we zelf te weinig internet hebben gingen we naar de kant waar we bij de marina internet hadden. Hier keken we op de we website en bleek dat we een aanvraag moesten doen voor een verlening. We konden het aanvraagdocument niet makkelijk vinden en invullen zodat we naar Google gingen en het goede document nummert intikten. Nu konden we het document invullen maar ging het versturen niet. We maakten foto’s van het ingevulde document zodat we in ieder geval bewijs hadden. We vonden een email adres waar we onze vraag konden stellen over hoe we een verlenging konden aanvragen. Nu was het afwachten op het antwoord. Paul vind alles eigenlijk maar onzin want we willen geen verlening aanvragen. We kunnen het land niet uit en daarom moeten we langer blijven. Zodra de grenzen open gaan, gaan we naar Amerika.
Dit alles heeft tot ca. twee uur geduurd. Terug aan boord aten we een late lunch en zaten in de middag in de kuip. We keken o.a met de verrekijker naar het Eagle nest waar een van de ouders op zit maar zagen nog geen jonge. Ik wilde foto’s maken maar de camera haperde weer. Paul spoot de camera in met Electronic cleaner spray. Toen deed deze het even iets beter maar na een tijd begon hij toch weer te haperen.
18 mei 2020,
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat we na de koffie/chocomelk naar de andere zeilboot naast ons roeiden. Wij zaten in de dinghy en zij op hun boot en onderwijl zaten we gezellig te praten. Even later kwam er ook een andere zeiler (die hier dichtbij voor anker ligt) aanroeien. Hij kwam ons bekent voor en we hadden hem inderdaad vier jaar geleden in Port Marc Neill ontmoet en daarna hebben we zijn vrienden in Comox gered (vertelde hij). Grappig dat hij ons nog herkende. Eenmaal aan de kant maakten we een wandeling over de Rebecca spit en gooiden onze vuilnis in de vuilnisbak. We kwamen verschillende wandelaars tegen waar we soms een praatje mee maakten maar hielden wel goed afstand. Halverwege zaten we op een bankje met uitzicht over Sutil Chanel en belden mijn moeder. Onderwijl zagen we vlak voor ons hoe een reiger een visje uit het water pikte. Vanuit het niets kwam er een Bald Eagle aanvliegen waardoor de reiger schrok en zijn vis liet vallen. Nu greep de Bald Eagle het visje in zijn klauwen en ging er vandoor. Hij ging naast ons in de boom zitten en zo konden we zien hoe hij het visje opat. Rond één uur waren we terug aan boord waar we onze lunch aten, douchten en ik de vuile kleding met de hand waste. Terwijl we in de Kuip zaten ontdekten we een Bald Eagle nest hoog in de bomen. Met de verrekijker speurden we of we de jonge Bald Eagles konden zien maar we zagen alleen een ouder op het nest en de andere ouder die op en aan kwam vliegen met voedsel. Even dachten we eraan om de drone erheen te sturen maar we waren toch te bang dat de Bald Eagle de drone met zijn klauwen zou pakken.
17 mei 2020,
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 06.182 N 125 11.379 W)
Het regende vanochtend nog maar er stond wel wat wind zodat we rond acht uur ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Met ca zes knopen zuidwesten wind zeilden we halve wind vol tuig westwaarts langs de kust van Cortes eiland en tussen Twin eiland door naar de zuidpunt van Cortes eiland. Onderwijl dronken we koffie/chocomelk, belden we mijn moeder en zochten nog wat informatie op internet totdat we een Ping hoorden en via berichten zagen dat we de helft van onze data hadden verbruikt. We konden niet geloven dat dit werkelijk zo was en keken op ons profiel van Kodoo. Wat gaat de data snel als je op sites gaat kijken. Met de 5 GB hadden we ons toch iets rijker gerekend. Geen informatie meer op websites zoeken met onze data en ook minder (lang) vrienden Watt’s appen.
Eenmaal bij de zuidpunt van Cortes eiland draaide de wind naar het noorden, werd het droog en kwam de zon tevoorschijn zodat we noordwestwaarts aan de wind rustig naar Drew Harbor bij Qandra eiland zeilden. Hier ging ons anker er rond drie uur en na zeventien mijl in. We liggen nu bij het einde van Rebecca Spit (natuurpark) van Quadra eiland.
De rest van de middag zaten we in de kuip te kijken naar de wandelaars op de spit, de andere boten in de baai en deed ik mijn Qigong oefening.
16 mei 2020,
CORTES BAY, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 03.448 N 124 55.526 W)
Het heeft vannacht en vandaag de hele dag geregend zodat we binnen bleven.
Vanochtend tijdens de koffie zagen we weer een stel Canadese ganzen zwemmen met vijf jongen. Toen Paul er een foto van wilde maken weigerde de camera. We hebben al een tijd problemen met deze camera maar het lijkt erop dat deze er nu echt mee opgehouden is. We belden Jaque en Marian en keken op internet waar en welke camera we nu willen gaan kopen (wordt vervolgd). Verder deed ik mijn Yoga, deden we samen wat huishoudelijke klusjes en luisterden naar de radio. Na de lunch keken we een film.
Gisteren tijdens het wandelen zagen en hoorden we verschillende spechten in dode boomstammen tikken. Op een informatiebord in het bos stond dat de gaten /holen die ze in de boomstammen tikken door andere kleine zangvogeltjes als nesten worden gebruikt. Wel logisch maar ik had er nog nooit bij stilgestaan.
15 mei 2020,
CORTES BAY, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 03.448 N 124 55.526 W)
Er was al voorspelt dat het een mooie zonnige dag werd. Al vroeg belden we Evelien en daarna deed ik wat yoga oefeningen en dronken we koffie/chocomelk in de Kuip. Rond tien uur waren we bij de government steiger waar we ons Giebeltje II vast bonden en een wandeling maakten door het bos met vele oude bomen en langs twee meren. We liepen over een bospad heuvel op en heuvel af hoorden ondertussen vele vogels en als we een watertje/beekje over moesten waren er bruggetjes gemaakt.
BRUGGETJE
Ook waren er hier en daar informatie borden over wat er groeide zoals de Artist’s Conk, een paddestoel die op dode boomstammen groeit. Je kunt van deze paddestoel thee maken wat een booster geeft aan je immuun systeem. We zagen verschillende van deze paddestoelen op dode bomen maar daar hebben we ze ook gelaten en niet geplukt voor thee.
ARTIST’S CONK
Na drie uur wandelen waren we terug bij de Government steiger en werden we aangesproken door de havenmeester. We mochten de Government steiger niet gebruiken, alleen bewoners van Cortes eiland zijn welkom wegens het Corona virus. Ook op de andere eilanden van Desolation sound zijn alle Goverment steigers gesloten voor niet bewoners. We vertelden dat we uit Nederland kwamen en dat we op de boot woonden en alleen maar wandelingen in het park wilden maken. Ze herhaalde dat we niet welkom waren op de steiger en dat ze volgende keer onze boot los zou gooien. Wel konden we via de kust aan land maar veelal is dat privé terrein. Op zich begrijpen we het wel want deze eilanden hebben geen artsen en moeten naar het vaste land of Vancouver eiland als ze iets ernstigs krijgen. Waarschijnlijk zijn ze nu nog extra streng omdat het een lang weekend is in Canada, de verjaardag van de Engelse koningin Victoria wordt gevierd. Desolation sound is een favoriete bestemming voor zeilers/motorboten waardoor het nog wel eens heel druk zou kunnen worden. Rond twee uur waren we terug aan boord van de giebateau en aten we een late lunch en belden mijn moeder. Vervolgens belden we nog wat andere Canadese vrienden en luisterden we in de Kuip naar de radio.
14 mei 2020,
CORTES BAY, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 03.448 N 124 55.526 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat ik yoga in de Kuip deed om vervolgens samen met Paul koffie/chocomelk te drinken. Onderwijl zagen we een stel Common Merganser in de baai zwemmen. Ik pakte de camera en Paul pakte de drone. Toen Paul boven de Merganser vloog zwommen ze rustig door maar toen de drone te dichtbij kwam vlogen ze snel weg. Verderop in de baai zaten een groep meeuwen op een rots. Nu was het kijken hoe dichtbij we met de drone konden komen alvorens de meeuwen weg vlogen. Rond elf uur ging ons anker op en alleen op voorzeil kruisten we met ca. zes knopen wind westwaarts naar Timber Bay bij Cortes eiland. Hier woont Ron die we een keer ontmoet hebben. Hij was aan het werk zodat we verder westwaarts langs de kust van Cortes eiland naar Cortes Bay zeilden. Hier ging ons anker er rond vier uur en na tien mijl in. Paul luisterden buiten naar de Radio en keek wat er allemaal gaande was op de steiger terwijl ik achterop mijn quantum touch oefeningen deed. Rond zes uur was het tijd voor het avond eten en het wereldnieuws op de radio.
13 mei 2020,
GALLY BAY, DESOLATION SOUND, VASTE LAND BRITS-COLOMBIA (50 04.118 N 124 47.367 W)
Rond tien uur belden we met de Koodo winkel in Campbell River. Zij konden ons niet helpen aangezien we een prepaid nummer hebben. Het enige was om op internet naar ons Koodo profiel te gaan en vandaar in contact te komen met Koodo prepaid helpservice. We gingen naar de kant waar we voor twee uur internet kochten en naar ons Koodo profiel gingen. Vanuit hier konden we berichten sturen naar de Kodoo prepaid helpservice en na enkele berichtjes heen en weer werden we gebeld op onze telefoon. De update was inderdaad niet uitgevoerd. Er was ook een nieuw data basis aanbieding voor vijftig dollar. Deze heeft 5 GBi.p.v 2 GB die we nu hebben. (Rest blijft hetzelfde). De man van Koodo activeerde niet alleen onze update maar veranderde ons basis plan ook gelijk naar de 5 GB. Wauw wat een service. Al met al waren we wel de hele ochtend bezig geweest, en was de twee uur internet verlopen. Mijn moeder had ons ondertussen gebeld maar die kon ik nu gelukkig zelf terugbellen. Na de lunch op de steiger liepen we de heuvel op naar Sarah, Frances en Marina. Hier dronken we thee en zaten we gezellig te praten, aan het eind namen we afscheid. Na iets meer dan twee weken is het tijd verder te gaan. Rond half drie zeilden we alleen op voorzeil Refuge Cove uit en kruisten we tussen het vaste land en Cortes eiland zuidwestwaarts naar Galley Bay. Er stond ca vijftien knopen wind met vlagen van twintig. We zagen ondertussen verschillende andere zeilboten zeilen, het wordt drukker op het water. Rond zes uur en twaalf mijl te hebben afgelegd ging ons anker er in Galley Bay in. We aten buiten het eten en luisterden ondertussen naar het wereld nieuws. Er zijn weer mensen besmet geraakt bij een andere vleesbewerking fabriek die nu gesloten is. Desondanks proberen ze ook hier de regels te versoepelen en gaat het vissen op garnalen en later in het seizoen de zalmen wel open. Ook verschillende winkels, kappers, tandartsen, therapeuten en de parken gaan weer open.
12 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het regende vannacht en vanochtend zodat we aan boord bleven en wat klusjes deden. We hebben gisteren ons telefoon account opgewaardeerd maar vanochtend bleek dat we geen data meer hadden en we vermoeden dat er iets fout is gegaan. We probeerde in contact te komen met Kodoo (onderdeel van Telus) telefoonnummer 611 waar we werden doorverwezen naar hun website en omdat we geen internet hebben kunnen we niet naar de site. Geen optie dus!
Pas rond vijf uur konden we de vijftien minuten gratis internet gebruiken maar ook daar konden we in z’n korte tijd niet in contact komen met iemand van kodoo. Wordt vervolgd.
Paul had gezien dat Giebeltje II na twee weken in het te hebben gelegen aangroei kreeg. Toen het vanmiddag opklaarde gingen we naar het eilandje in Refuge Cove waar we Giebeltje II op de kant trokken en de onderkant schoon maakten. Vervolgens motorden we naar de steiger waar we een wandeling door het bos maakten. Rond vijf uur waren we terug voor internet en zagen we Sarah, Marina en Frances rond het eilandje in Refuge Cove kanoën. Na vijftien minuten gratis te hebben geïnternet kwamen Sarah, Marina en Frances terug en zaten we nog even gezellig te praten.
We spraken af ze morgen nog even te zien.
11 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was vanochtend een over en weer van E-mails tussen Rob (broer) en ons. Eerst zou hij de weblog naam gisteren al aan ons hebben overgedragen maar dit heeft hij uiteindelijk niet gedaan. Nu zou hij vanochtend de weblog naam giebateau.blogspot.com aan ons terug geven maar alweer bleek het niet te gaan omdat hij meerdere blogs op zijn account heeft.. Uiteindelijk zagen we rond twaalf uur (21.00 Nederlandse tijd ) dat de weblog uit lucht was en dachten we dat we de Giebateau weblog nu zelf konden gaan beheersen. We maakten alles klaar om de weblog opnieuw op te starten. Ik heb de veertien jaar Giebateau hoofdstukken als PDF op mijn computer en kan die zo in archief plaatsen. Toen we aan de kant kwamen en we de weblog op ons e-mail account wilden opstarten bleek dat we Giebateau.blogspot.com niet meer kunnen gebruiken. We moeten dus een nieuwe blogspot gaan maken met een andere naam giebateau2020@blogspot.com.
Wat jammer dat Rob niet gewoon de weblognaam aan ons kon terug geven en dat hij op het l;aatst lelijke dingen over Paul heeft geschreven die niet waar zijn.
10 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was alweer een mooie warme zonnige dag zodat we Tim vroegen of we zijn Canadese kano op het meer mochten gebruiken. Even later liepen we door het bos naar het meer en roeiden langs de kant en tussen verschillende kleine eilandjes door. Ondertussen hoorden we vele verschillende vogels maar helaas zagen we geen groot wild. Wat een genot om zo heerlijk alleen op het meer te kanoën. We kwamen langs de kriek waar zalmen hun eieren hebben gelegd.Hier stapten we uit en liepen langs de kriek waar we af en toe kleine visjes (zalmen) zagen zwemmen. Rond half twee uur waren we terug en motorden met ons Giebeltje naar de steiger om water te halen, mijn moeder en Nicolette te bellen en waar Paul nog wat zat te internetten aangezien we een kwartier gratis internet hebben. We spraken ook nog met bewoners die op de steiger zaten en rond vier uur waren we terug op de Giebateau.
09 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was een mooie warme zonnige dag. In de ochtend bakte we een brood met de broodmachine en maakte ik een pasta salade voor de verjaardag van Marina die negen wordt. Paul liep de zonnepanelen na en kwam erachter dat ons oude zonnepaneel uit Nieuw-Zeeland het niet meer deed. Deze was in serie gekoppeld aan ons nieuwe zonnepaneel zodat beide niets deden. Nu hebben we de oude losgekoppeld zodat de nieuwe wel stroom afgeeft. Na een late lunch motorden we naar de kant en liepen door het bos naar het meer. Hier liggen verschillende kano’s van de bewoners van Refuge Cove die we mochten gebruiken voor de verjaardag van Marina. Uiteindelijk kwamen er dertien mensen en waren er vijf kano’s versiert met ballonnen. Paul en ik zaten in één Canadese kano en om te beginnen moesten we eest tussen een stel vastgelopen boomstammen het water in en verder het meer op, zo peddelden we samen met de andere vier Canadese kano’s naar een eilandje in het meer.
Na drie uur wandelen waren we terug bij de Government steiger en werden we aangesproken door de havenmeester. We mochten de Government steiger niet gebruiken, alleen bewoners van Cortes eiland zijn welkom wegens het Corona virus. Ook op de andere eilanden van Desolation sound zijn alle Goverment steigers gesloten voor niet bewoners. We vertelden dat we uit Nederland kwamen en dat we op de boot woonden en alleen maar wandelingen in het park wilden maken. Ze herhaalde dat we niet welkom waren op de steiger en dat ze volgende keer onze boot los zou gooien. Wel konden we via de kust aan land maar veelal is dat privé terrein. Op zich begrijpen we het wel want deze eilanden hebben geen artsen en moeten naar het vaste land of Vancouver eiland als ze iets ernstigs krijgen. Waarschijnlijk zijn ze nu nog extra streng omdat het een lang weekend is in Canada, de verjaardag van de Engelse koningin Victoria wordt gevierd. Desolation sound is een favoriete bestemming voor zeilers/motorboten waardoor het nog wel eens heel druk zou kunnen worden. Rond twee uur waren we terug aan boord van de giebateau en aten we een late lunch en belden mijn moeder. Vervolgens belden we nog wat andere Canadese vrienden en luisterden we in de Kuip naar de radio.
14 mei 2020,
CORTES BAY, CORTES EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 03.448 N 124 55.526 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat ik yoga in de Kuip deed om vervolgens samen met Paul koffie/chocomelk te drinken. Onderwijl zagen we een stel Common Merganser in de baai zwemmen. Ik pakte de camera en Paul pakte de drone. Toen Paul boven de Merganser vloog zwommen ze rustig door maar toen de drone te dichtbij kwam vlogen ze snel weg. Verderop in de baai zaten een groep meeuwen op een rots. Nu was het kijken hoe dichtbij we met de drone konden komen alvorens de meeuwen weg vlogen. Rond elf uur ging ons anker op en alleen op voorzeil kruisten we met ca. zes knopen wind westwaarts naar Timber Bay bij Cortes eiland. Hier woont Ron die we een keer ontmoet hebben. Hij was aan het werk zodat we verder westwaarts langs de kust van Cortes eiland naar Cortes Bay zeilden. Hier ging ons anker er rond vier uur en na tien mijl in. Paul luisterden buiten naar de Radio en keek wat er allemaal gaande was op de steiger terwijl ik achterop mijn quantum touch oefeningen deed. Rond zes uur was het tijd voor het avond eten en het wereldnieuws op de radio.
13 mei 2020,
GALLY BAY, DESOLATION SOUND, VASTE LAND BRITS-COLOMBIA (50 04.118 N 124 47.367 W)
Rond tien uur belden we met de Koodo winkel in Campbell River. Zij konden ons niet helpen aangezien we een prepaid nummer hebben. Het enige was om op internet naar ons Koodo profiel te gaan en vandaar in contact te komen met Koodo prepaid helpservice. We gingen naar de kant waar we voor twee uur internet kochten en naar ons Koodo profiel gingen. Vanuit hier konden we berichten sturen naar de Kodoo prepaid helpservice en na enkele berichtjes heen en weer werden we gebeld op onze telefoon. De update was inderdaad niet uitgevoerd. Er was ook een nieuw data basis aanbieding voor vijftig dollar. Deze heeft 5 GBi.p.v 2 GB die we nu hebben. (Rest blijft hetzelfde). De man van Koodo activeerde niet alleen onze update maar veranderde ons basis plan ook gelijk naar de 5 GB. Wauw wat een service. Al met al waren we wel de hele ochtend bezig geweest, en was de twee uur internet verlopen. Mijn moeder had ons ondertussen gebeld maar die kon ik nu gelukkig zelf terugbellen. Na de lunch op de steiger liepen we de heuvel op naar Sarah, Frances en Marina. Hier dronken we thee en zaten we gezellig te praten, aan het eind namen we afscheid. Na iets meer dan twee weken is het tijd verder te gaan. Rond half drie zeilden we alleen op voorzeil Refuge Cove uit en kruisten we tussen het vaste land en Cortes eiland zuidwestwaarts naar Galley Bay. Er stond ca vijftien knopen wind met vlagen van twintig. We zagen ondertussen verschillende andere zeilboten zeilen, het wordt drukker op het water. Rond zes uur en twaalf mijl te hebben afgelegd ging ons anker er in Galley Bay in. We aten buiten het eten en luisterden ondertussen naar het wereld nieuws. Er zijn weer mensen besmet geraakt bij een andere vleesbewerking fabriek die nu gesloten is. Desondanks proberen ze ook hier de regels te versoepelen en gaat het vissen op garnalen en later in het seizoen de zalmen wel open. Ook verschillende winkels, kappers, tandartsen, therapeuten en de parken gaan weer open.
12 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het regende vannacht en vanochtend zodat we aan boord bleven en wat klusjes deden. We hebben gisteren ons telefoon account opgewaardeerd maar vanochtend bleek dat we geen data meer hadden en we vermoeden dat er iets fout is gegaan. We probeerde in contact te komen met Kodoo (onderdeel van Telus) telefoonnummer 611 waar we werden doorverwezen naar hun website en omdat we geen internet hebben kunnen we niet naar de site. Geen optie dus!
Pas rond vijf uur konden we de vijftien minuten gratis internet gebruiken maar ook daar konden we in z’n korte tijd niet in contact komen met iemand van kodoo. Wordt vervolgd.
Paul had gezien dat Giebeltje II na twee weken in het te hebben gelegen aangroei kreeg. Toen het vanmiddag opklaarde gingen we naar het eilandje in Refuge Cove waar we Giebeltje II op de kant trokken en de onderkant schoon maakten. Vervolgens motorden we naar de steiger waar we een wandeling door het bos maakten. Rond vijf uur waren we terug voor internet en zagen we Sarah, Marina en Frances rond het eilandje in Refuge Cove kanoën. Na vijftien minuten gratis te hebben geïnternet kwamen Sarah, Marina en Frances terug en zaten we nog even gezellig te praten.
We spraken af ze morgen nog even te zien.
11 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was vanochtend een over en weer van E-mails tussen Rob (broer) en ons. Eerst zou hij de weblog naam gisteren al aan ons hebben overgedragen maar dit heeft hij uiteindelijk niet gedaan. Nu zou hij vanochtend de weblog naam giebateau.blogspot.com aan ons terug geven maar alweer bleek het niet te gaan omdat hij meerdere blogs op zijn account heeft.. Uiteindelijk zagen we rond twaalf uur (21.00 Nederlandse tijd ) dat de weblog uit lucht was en dachten we dat we de Giebateau weblog nu zelf konden gaan beheersen. We maakten alles klaar om de weblog opnieuw op te starten. Ik heb de veertien jaar Giebateau hoofdstukken als PDF op mijn computer en kan die zo in archief plaatsen. Toen we aan de kant kwamen en we de weblog op ons e-mail account wilden opstarten bleek dat we Giebateau.blogspot.com niet meer kunnen gebruiken. We moeten dus een nieuwe blogspot gaan maken met een andere naam giebateau2020@blogspot.com.
Wat jammer dat Rob niet gewoon de weblognaam aan ons kon terug geven en dat hij op het l;aatst lelijke dingen over Paul heeft geschreven die niet waar zijn.
10 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was alweer een mooie warme zonnige dag zodat we Tim vroegen of we zijn Canadese kano op het meer mochten gebruiken. Even later liepen we door het bos naar het meer en roeiden langs de kant en tussen verschillende kleine eilandjes door. Ondertussen hoorden we vele verschillende vogels maar helaas zagen we geen groot wild. Wat een genot om zo heerlijk alleen op het meer te kanoën. We kwamen langs de kriek waar zalmen hun eieren hebben gelegd.Hier stapten we uit en liepen langs de kriek waar we af en toe kleine visjes (zalmen) zagen zwemmen. Rond half twee uur waren we terug en motorden met ons Giebeltje naar de steiger om water te halen, mijn moeder en Nicolette te bellen en waar Paul nog wat zat te internetten aangezien we een kwartier gratis internet hebben. We spraken ook nog met bewoners die op de steiger zaten en rond vier uur waren we terug op de Giebateau.
09 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was een mooie warme zonnige dag. In de ochtend bakte we een brood met de broodmachine en maakte ik een pasta salade voor de verjaardag van Marina die negen wordt. Paul liep de zonnepanelen na en kwam erachter dat ons oude zonnepaneel uit Nieuw-Zeeland het niet meer deed. Deze was in serie gekoppeld aan ons nieuwe zonnepaneel zodat beide niets deden. Nu hebben we de oude losgekoppeld zodat de nieuwe wel stroom afgeeft. Na een late lunch motorden we naar de kant en liepen door het bos naar het meer. Hier liggen verschillende kano’s van de bewoners van Refuge Cove die we mochten gebruiken voor de verjaardag van Marina. Uiteindelijk kwamen er dertien mensen en waren er vijf kano’s versiert met ballonnen. Paul en ik zaten in één Canadese kano en om te beginnen moesten we eest tussen een stel vastgelopen boomstammen het water in en verder het meer op, zo peddelden we samen met de andere vier Canadese kano’s naar een eilandje in het meer.
VERJAARDAG MARINA
Wat prachtig om zo over het meer te peddelen en rondom bos te zien waar aan één kant de hoge witte bergen van het vaste land bovenuit toornden. We maakten een vuurtje op het eiland voor de barbecue en zaten ondertussen gezellig met iedereen te praten.
BBQ VERJAARDAG MARINA
De tijd vloog voorbij en rond zeven uur werd het tijd terug te peddelen. Op de terugweg lagen alle (stuk of zes) opgeblazen ballonnen in onze kano en omdat wij vooraan voeren gooide Paul één voor één de ballonnen het water in en riep “Get the ballons!”. Het werd een ware strijd voor de andere vier kano’s om als eerst bij de ballonnen te komen en ze van elkaar af te pakken. Rond acht uur waren we terug aan boord van de Giebateau.
08 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat ik yoga/Qigong in de kuip deed. We motorden met de koffie/chocomelk naar de kant omdat we dachten dat Tim daar bezig zou zijn met zijn boot. We zagen hem niet zodat we terug gingen en koffie/chocomelk in de kuip dronken. Iets later zag Paul Tim op de steiger lopen en ging ernaar toe om hem te helpen. Ik bleef aan boord en deed wat huishoudelijke klusjes en repareerde een rugzak. Rond één uur kwamen Paul en Tim gezellig lunchen en na de lunch gingen ze samen terug en las ik buiten verder in mijn boek. Rond drie uur was Paul terug en gingen we nog even met de drone oefenen. Nu keken we van bovenaf hoe Tim een onderhoudsbeurt aan de motor van zijn speedboot gaf. Inmiddels was het al bijna zes uur, tijd voor het avond eten en het wereldnieuws op de radio.
07 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
14 JAAR GELEDEN ZIJN WE VERTROKKEN UIT NEDERLAND.
Het was een prachtige zonnige dag zodat ik buiten in de kuip/Tao/Qigong oefeningen deed. Daarna dronken we koffie/chocomelk ik de kuip en werd het tijd voor huishoudelijke klusjes en om met de drone te oefenen. Met de drone zochten we het huis van Tim en Sarah maar omdat we op de telefoon keken konden we het huis niet vinden. Toen we het filmpje op de computer afspeelde zagen we hun huis gelijk. Na de lunch in de kuip gingen we naar Tim en Sarah. Daar hielp ik Sarah en Frances in de tuin terwijl Paul Tim hielp met het verven van de houten scheepjes. Rond vier uur ging ik met de mannen mee naar de haven. Er zijn steigers van de haven maar er is ook een steiger van de regering. Hier liggen de lokale bewoners aan. Deze steiger zat niet echt stevig meer vast aan de andere steiger zodat Paul en Tim er een extra lijn aan bevestigden. Vervolgens stapten we in hun bootje om bij een oude oester kwekerij twee banden te halen om tussen de steigers te plaatsen. Inmiddels was het zeven uur geworden en ging Tim naar huis en wij terug naar de Giebateau.
06 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het heeft de hele nacht geregend en vanochtend was het nog bewolkt zodat ik binnen yoga deed. Daarna dronken we koffie/chocomelk en maakten we van twee oude dekbed hoezen één goede. Ik deed het voorwerk en Paul naaide het met de naaimachine. Hij is daar handiger in dan ik. De zon kwam tevoorschijn zodat we na de lunch met Giebeltje II naar de kant motorden en naar Tim, Sarah, Frances en Marina liepen. Hier zaten we buiten in de tuin op afstand want Sarah en Frances hebben andere mensen gezien. Paul en Tim gingen naar de buurvrouw om daar een waterpomp te installeren en wij vrouwen zaten lekker in de zon te praten. Rond vijf uur was Paul terug en gingen we terug naar de Giebateau.
05 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Na de yoga en de koffie/chocomelk in de kuip liepen we naar Tim en Marina waar we mochten douchen. Na het douche gingen we verder met het schilderen van de houten scheepjes. Marina mag deze houten scheepjes in de zomer in de winkel hier in Refuge Cove gaan verkopen. Ik had eten meegenomen die we als lunch aten en na de lunch wilde Marina op blikjes in de tuin schieten. Marina werd door Tim geholpen maar de mannen waren gewaagd aan elkaar wat betreft het raken van de blikjes. Het eindigde vijf-drie voor Paul.
08 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat ik yoga/Qigong in de kuip deed. We motorden met de koffie/chocomelk naar de kant omdat we dachten dat Tim daar bezig zou zijn met zijn boot. We zagen hem niet zodat we terug gingen en koffie/chocomelk in de kuip dronken. Iets later zag Paul Tim op de steiger lopen en ging ernaar toe om hem te helpen. Ik bleef aan boord en deed wat huishoudelijke klusjes en repareerde een rugzak. Rond één uur kwamen Paul en Tim gezellig lunchen en na de lunch gingen ze samen terug en las ik buiten verder in mijn boek. Rond drie uur was Paul terug en gingen we nog even met de drone oefenen. Nu keken we van bovenaf hoe Tim een onderhoudsbeurt aan de motor van zijn speedboot gaf. Inmiddels was het al bijna zes uur, tijd voor het avond eten en het wereldnieuws op de radio.
07 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
14 JAAR GELEDEN ZIJN WE VERTROKKEN UIT NEDERLAND.
Het was een prachtige zonnige dag zodat ik buiten in de kuip/Tao/Qigong oefeningen deed. Daarna dronken we koffie/chocomelk ik de kuip en werd het tijd voor huishoudelijke klusjes en om met de drone te oefenen. Met de drone zochten we het huis van Tim en Sarah maar omdat we op de telefoon keken konden we het huis niet vinden. Toen we het filmpje op de computer afspeelde zagen we hun huis gelijk. Na de lunch in de kuip gingen we naar Tim en Sarah. Daar hielp ik Sarah en Frances in de tuin terwijl Paul Tim hielp met het verven van de houten scheepjes. Rond vier uur ging ik met de mannen mee naar de haven. Er zijn steigers van de haven maar er is ook een steiger van de regering. Hier liggen de lokale bewoners aan. Deze steiger zat niet echt stevig meer vast aan de andere steiger zodat Paul en Tim er een extra lijn aan bevestigden. Vervolgens stapten we in hun bootje om bij een oude oester kwekerij twee banden te halen om tussen de steigers te plaatsen. Inmiddels was het zeven uur geworden en ging Tim naar huis en wij terug naar de Giebateau.
06 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het heeft de hele nacht geregend en vanochtend was het nog bewolkt zodat ik binnen yoga deed. Daarna dronken we koffie/chocomelk en maakten we van twee oude dekbed hoezen één goede. Ik deed het voorwerk en Paul naaide het met de naaimachine. Hij is daar handiger in dan ik. De zon kwam tevoorschijn zodat we na de lunch met Giebeltje II naar de kant motorden en naar Tim, Sarah, Frances en Marina liepen. Hier zaten we buiten in de tuin op afstand want Sarah en Frances hebben andere mensen gezien. Paul en Tim gingen naar de buurvrouw om daar een waterpomp te installeren en wij vrouwen zaten lekker in de zon te praten. Rond vijf uur was Paul terug en gingen we terug naar de Giebateau.
05 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Na de yoga en de koffie/chocomelk in de kuip liepen we naar Tim en Marina waar we mochten douchen. Na het douche gingen we verder met het schilderen van de houten scheepjes. Marina mag deze houten scheepjes in de zomer in de winkel hier in Refuge Cove gaan verkopen. Ik had eten meegenomen die we als lunch aten en na de lunch wilde Marina op blikjes in de tuin schieten. Marina werd door Tim geholpen maar de mannen waren gewaagd aan elkaar wat betreft het raken van de blikjes. Het eindigde vijf-drie voor Paul.
GGESCHILDERDE BOOTJES EN SCHIETEN
Rond drie uur ging Tim met hun motorboot Sarah en Frances (moeder van Sarah) ophalen en deed ik een spelletje met Marina. Paul was ondertussen druk in de weer met broer Rob die lelijke dingen over Paul op de Giebateau weblog heeft gezet. We willen nu de weblog in eigen beheer hebben zonder Rob, Rob wil dit helaas niet doen, hij gijzelt onze weblog. Er zullen misschien dingen tijdelijk verloren gaan maar die kan ik er zelf later opzetten.
Rond vier uur waren Tim, Sarah en Frances terug en stonden wij op de steiger waar we eerst wat praten en daarna afscheid namen en terug naar de Giebateau gingen.
04 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Ik maakte sushi voor lunch, daarna dronken we koffie/chocomelk in de kuip en rond half tien liepen we naar Tim en Marina. Ik had nog wat vuile kleren bij me zodat ik deze in het sop zette. Onderwijl hielp Paul Tim om stukken gekapte boomstammen naar het huis te dragen. Toen Marina en ik de vuile kleren in het sop hadden gezet hielpen we de mannen door de kleinere stukken hout naar het huis te dragen. Hout voor de kachel. Tim heeft van hout kleine sleepboten gemaakt die nu geschilderd moesten worden. Marina en ik schilderde de dekken en boothuizen wit en Paul en Tim schilderde de onderkanten rood (antifouling). Ik belde mijn moeder en spoelde de was uit. Inmiddels was het lunchtijd geworden en aten we de sushi die ik had meegenomen. In de middag maakten we een mooie wandeling door het bos en langs een moerasgebied naar verschillende uitkijkpunten. Onderweg zagen we Sitka Spruce bomen waarvan de jonge takjes/tips kunnen worden gegeten. We plukten er een aantal om er thee van te maken. Deze jonge takjes/tips zitten vol vitamine C.
Rond vier uur waren Tim, Sarah en Frances terug en stonden wij op de steiger waar we eerst wat praten en daarna afscheid namen en terug naar de Giebateau gingen.
04 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Ik maakte sushi voor lunch, daarna dronken we koffie/chocomelk in de kuip en rond half tien liepen we naar Tim en Marina. Ik had nog wat vuile kleren bij me zodat ik deze in het sop zette. Onderwijl hielp Paul Tim om stukken gekapte boomstammen naar het huis te dragen. Toen Marina en ik de vuile kleren in het sop hadden gezet hielpen we de mannen door de kleinere stukken hout naar het huis te dragen. Hout voor de kachel. Tim heeft van hout kleine sleepboten gemaakt die nu geschilderd moesten worden. Marina en ik schilderde de dekken en boothuizen wit en Paul en Tim schilderde de onderkanten rood (antifouling). Ik belde mijn moeder en spoelde de was uit. Inmiddels was het lunchtijd geworden en aten we de sushi die ik had meegenomen. In de middag maakten we een mooie wandeling door het bos en langs een moerasgebied naar verschillende uitkijkpunten. Onderweg zagen we Sitka Spruce bomen waarvan de jonge takjes/tips kunnen worden gegeten. We plukten er een aantal om er thee van te maken. Deze jonge takjes/tips zitten vol vitamine C.
SITKA SPRUCE TIPS
Ook vonden we onderweg oester paddestoelen die op de Alders bomen groeien. Deze zijn eetbaar zodat we hier een zak vol van plukten
OESTER PADDESTOELEN
Rond vijf uur waren we terug bij Tim’s huis waar we samen het avond eten maakten. Zalm koekjes met oester paddestoelen in knoflook en sojasaus gebakken. Na het eten en de afwas liepen we met zijn vieren naar de haven waar Tim zijn accu van zijn boot nakeek.
03 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was een zonnige dag en terwijl we koffie/chocomelk dronken hadden we via de marifoon contact met Tim en spraken we af na de lunch samen te gaan wandelen. In de ochtend luisterden we naar de radio. Op zondag ochtend is er altijd een speciaal programma dat goede onderwerpen heeft.
Na de lunch liepen we de heuvel op waar we Tim en Marina’s zagen. We maakten een mooie wandeling door het bos waar Marina verse sporen van een couger op de boomstam zag. De couger schraapt met zijn nagels langs de boomstam en nu konden we duidelijk zien hoe hoog hij met zijn klauwen kwam. Marina is acht jaar oud maar de klauwen sporen van de couger waren hoger dan Marina lang is. Even later zagen we op een andere boom nog een keer verse sporen van een couger. Gelukkig lopen we met zijn vieren en blijven cougers ver bij ons vandaan. Aangekomen bij een uitkijkpunt over Refuge Cove konden we onze boot zien liggen en zagen we dat het buiten aardig hard waaide. We liepen verder naar een kriek met daarachter een groot meer. Hier zagen we kleine (baby)zalmen zwemmen. Tim vertelde dat de Coho en de Chun zalmen in oktober de kriek op zwemmen, verder het meer over gaan en in een andere kriek bij het meer hun eieren leggen. Als de eitjes uitkomen gaan de Chun zalmen na ca. vier maanden terug naar de oceaan en zwemmen dan ver de Pacific in richting Japan/Alaska. De jonge Coho blijven ca. één jaar in het meer en gaan dan via de kriek naar de oceaan. Zij zwemmen niet ver en blijven in de oceaan wateren van Canada.
We liepen verder langs het meer en kwamen aan bij een stuk waar ze twee jaar geleden mochten loggen (bomen wegkappen). Wat een kale vlakte en wat een puinhoop met takken en boomstammen die ze hebben laten liggen aangezien ze niet gebruikt konden worden. Wel hebben ze tussen al het hout nieuwe jonge boompjes moeten planten. Na een mooie wandeling waren we rond vier uur terug bij Tim’s huis waar we nog even thee dronken om daarna terug te gaan naar de boot. Tijd voor het avond eten en het nieuws.
02 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het regende de hele dag hard zodat we aan boord van de Giebateau bleven. Ik deed mijn yoga oefeningen, we luisterden naar de radio, lazen boek/krant en in de middag keken we een film.
01 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was droog en de zon probeerde door de bewolking heen te komen toen we koffie/chocomelk in de kuip dronken. Via de marifoon spraken we met Tim en spraken we af dat ik de lunch maakte. We liepen het bekende pad door het bos naar Tim en Marina. Een paar dagen geleden hadden Tim en Sarah Nederlandse boerderij drop en vertelde ik dat ik in het TAO boek had gelezen dat de Chinese Licorice wortel de spijsvertering versterkt. Sarah pakte het plantenboek van noord Amerika erbij en keek bij de varens. Hier vond ze de Licorice fern waarvan de wortel ook eetbaar is. Toen we die dag door het bos wandelden liet ze de Licorice varen zien, pakte de wortel ervan en liet het mij en de andere proeven.
Rond vijf uur waren we terug bij Tim’s huis waar we samen het avond eten maakten. Zalm koekjes met oester paddestoelen in knoflook en sojasaus gebakken. Na het eten en de afwas liepen we met zijn vieren naar de haven waar Tim zijn accu van zijn boot nakeek.
03 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was een zonnige dag en terwijl we koffie/chocomelk dronken hadden we via de marifoon contact met Tim en spraken we af na de lunch samen te gaan wandelen. In de ochtend luisterden we naar de radio. Op zondag ochtend is er altijd een speciaal programma dat goede onderwerpen heeft.
Na de lunch liepen we de heuvel op waar we Tim en Marina’s zagen. We maakten een mooie wandeling door het bos waar Marina verse sporen van een couger op de boomstam zag. De couger schraapt met zijn nagels langs de boomstam en nu konden we duidelijk zien hoe hoog hij met zijn klauwen kwam. Marina is acht jaar oud maar de klauwen sporen van de couger waren hoger dan Marina lang is. Even later zagen we op een andere boom nog een keer verse sporen van een couger. Gelukkig lopen we met zijn vieren en blijven cougers ver bij ons vandaan. Aangekomen bij een uitkijkpunt over Refuge Cove konden we onze boot zien liggen en zagen we dat het buiten aardig hard waaide. We liepen verder naar een kriek met daarachter een groot meer. Hier zagen we kleine (baby)zalmen zwemmen. Tim vertelde dat de Coho en de Chun zalmen in oktober de kriek op zwemmen, verder het meer over gaan en in een andere kriek bij het meer hun eieren leggen. Als de eitjes uitkomen gaan de Chun zalmen na ca. vier maanden terug naar de oceaan en zwemmen dan ver de Pacific in richting Japan/Alaska. De jonge Coho blijven ca. één jaar in het meer en gaan dan via de kriek naar de oceaan. Zij zwemmen niet ver en blijven in de oceaan wateren van Canada.
We liepen verder langs het meer en kwamen aan bij een stuk waar ze twee jaar geleden mochten loggen (bomen wegkappen). Wat een kale vlakte en wat een puinhoop met takken en boomstammen die ze hebben laten liggen aangezien ze niet gebruikt konden worden. Wel hebben ze tussen al het hout nieuwe jonge boompjes moeten planten. Na een mooie wandeling waren we rond vier uur terug bij Tim’s huis waar we nog even thee dronken om daarna terug te gaan naar de boot. Tijd voor het avond eten en het nieuws.
02 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het regende de hele dag hard zodat we aan boord van de Giebateau bleven. Ik deed mijn yoga oefeningen, we luisterden naar de radio, lazen boek/krant en in de middag keken we een film.
01 mei 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was droog en de zon probeerde door de bewolking heen te komen toen we koffie/chocomelk in de kuip dronken. Via de marifoon spraken we met Tim en spraken we af dat ik de lunch maakte. We liepen het bekende pad door het bos naar Tim en Marina. Een paar dagen geleden hadden Tim en Sarah Nederlandse boerderij drop en vertelde ik dat ik in het TAO boek had gelezen dat de Chinese Licorice wortel de spijsvertering versterkt. Sarah pakte het plantenboek van noord Amerika erbij en keek bij de varens. Hier vond ze de Licorice fern waarvan de wortel ook eetbaar is. Toen we die dag door het bos wandelden liet ze de Licorice varen zien, pakte de wortel ervan en liet het mij en de andere proeven.
LICORICE FERN
Het deed me denken aan het zoethout wat we vroeger als kinderen snoepten.
Later zag ik de varen tussen het mos op de boom groeien en pakte ik nog een wortel om het aan paul te laten proeven. Hij spuugde het uit en vond het maar niets. Later aan boord las ik dat de natives op de wortel kauwden of er thee van maakten tegen hoesten en keelpijn.
Aangekomen bij Tim en Marina hielp Paul Tim met klusjes in de tuin en hield ik Marina bezig, belde ik mijn moeder en maakte de lunch. Na de lunch liepen we met zijn alle naar beneden waar Tim zijn gasfles liet vullen en we met verschillende bewoners van het eiland spraken aangezien het postvliegtuig nog moest komen. Deze was laat door de harde wind die er buiten stond. Ook Reinhard de Duitser die alle bospaden maakt en bijhoud spraken we. Rond drie uur waren we terug bij hun huis en na thee te hebben gedronken gingen Paul en ik terug naar de boot waar we de foto’s voor de weblog klaar maakten en paul nog wat internetten. We hebben elke dag een kwartier gratis internet via de marina. Daarna was het tijd voor het avond eten en het wereldnieuws op de radio,