DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN
31 oktober 2021 PENN COVE, COUPEVILLE, WHIDBEY EILAND(48 13.261 N 122 41.136 W). Alweer een koude nacht van nul graden en een mooie heldere zonnige dag met een koud noorden bries. In de ochtend waste ik wat kleren, deden we wat andere klusjes en dronken binnen thee/chocomel.
Na de lunch en met mijn moeder te hebben gesproken liepen we over een heuvelachtige weg langs Penn cove naar het "Wander in wonder" Sculture bos dat ca. drie kilometer buiten Couperville ligt. Hier wandelden we over een bospad door het bos met allemaal verschillende soorten kunstwerken van verschillende kunstenaars zodat moderne en natuurlijke kunst door elkaar stond.
NATUURLIJKE KUNST
MODERNE KUNST
Rond vier uur waren we terug aan boord waar we een smoothy dronken en ik de weblog voor deze week klaar maakte. Er is alweer en maand voorbij, tijd vliegt!
30 oktober 2021
PENN COVE, COUPEVILLE, WHIDBEY EILAND(48 13.261 N 122 41.136 W)
HALLOWEEN
Vannacht was het door de koude noorden wind ca. één graad maar toen vanochtend de zon tevoorschijn kwam en het een heldere dag werd warmde het op. Na de thee/chocomel gingen we naar de kant waar we net als gisteren Giebeltje II met een slot aan een boomstam vastmaakten. We wandelden wat langs de baai en terug door het dorpje waar we bij de Walmarkt nog wat boodschappen kochten om ons daarna bij "Burger King" te trakteren op een lunch. Terug bij het strand zagen we verschillende vrouwen als heksen verkleed paddleboard opblazen. We vroegen wat er gaande was en via facebook was er een oproep geweest om vanmiddag rond één uur als heks door Oak harbor te peddelen. Er waren ca twaalf heksen en terwijl zij door de baai peddelden maakten wij vanuit Giebeltje II foto's die we later naar één van hun toe stuurden.
HEKSEN OP PEDDLEBOARD
Langzaam nam de wind toe zodat we ons anker ophaalden en alleen op voorzeil rustig terug naar Coupeville zeilden. We genoten van de omgeving waar de zon op scheen en omdat het zo helder was konden we Mount Baker (negentig kilometer weg) en Mount Rainier (honderd zeventig kilometer weg) zien. In korte tijd is er op de bergen enorm veel sneeuw gevallen want Mount Baker was geheel in de sneeuw gehuld. Onderweg lazen we op internet dat de Halloween optocht in Coupeville vandaag rond kwart voor vijf begon.
Rond vier uur en na vier mijl ging ons anker er in Coupeville in en daarna gingen we naar de kant. We wandelden eerst wat door het dorpje waar we verschillende geschilderde pompoenen langs de weg zagen staan.
GESCHILDERDE POMPOENEN
Als laatst bekeken we Halloween Parade, volwassenen en kinderen verkleed in de meest uiteenlopende kostuums.
HALLOWEEN PARADE
Terug aan boord aten we ons avond eten en doordat de zon ons verliet werd het al snel rond de vijf graden, het wordt waarschijnlijk alweer een koude nacht!
29 oktober 2021
OAK HARBOR, WHIDBEY EILAND, AMERIKA(48 16.506 N 122 39.161 W)
Het heeft de hele nacht nog geregend zodat er in Giebeltje II aardig wat water stond. Na de thee/chocomel deden we het grootste deel van het water in emmers zodat ik wat kleren kon wassen.
Vervolgens gingen we naar de kant waar we bij ACE hardware dik elastiek kochten om enkele elastieken van de leuvers van het grootzeil te vervangen. Bij T mobile kochten we nog een maand telefoon service. Inmiddels was het lunch tijd geworden en kochten we bij Wendy's een hamburger en spraken we even kort met mijn moeder. Paul bleef bij Wendy's terwijl ik boodschappen deed bij Outlet Grocery en Safeway.
Terug op het strand bij Giebeltje II kwamen we in gesprek met Dave een man die een stuk drijfhout in zijn handen had. In het stuk hout kon je een gezicht herkennen waar bij thuis wat aan ging werken. Ook zijn vrouw kwam erbij staan en zo stonden we in het zonnetje een tijdje op het strand te praten. We werden uitgenodigd om bij hun langs te komen en zo kwamen we erachter dat de bus service over het eiland gratis is. In ieder geval de moeite waard om een ritje met de bus over het eiland te maken.
Rond twee uur waren we terug aan boord en lieten we het voorzeil naar beneden zakken omdat bijna bij de top van het voorzeil de naad los was gekomen. Terwijl ik de boodschappen opruimde, naaide Paul het voorzeil en daarna hesen we het samen omhoog. Tijd voor de laatste kroketten op brood.
28 oktober 2021
OAK HARBOR, WHIDBEY EILAND, AMERIKA(48 16.506 N 122 39.161 W)
Gisteren hadden we bij het toeristen bureau te horen gekregen dat de bakker vanochtend om negen uur open ging en dat deze in de winter niet dagelijks open was. Vanochtend regende het een beetje maar stonden we toch om negen uur voor de deur van de bakker. Toen deze openging hoorden we dat het brood op een andere plek gebakken werd en dat de bakker het brood tussen negen en tien bracht zodat we met lege handen terug gingen.
Met een lichte westelijke bries zeilden we ruime wind alleen op voorzeil Penn cove uit en gelijk de hoek om Oak harbor in. Hier werd de wind minder en moesten we het laatste stukje motoren. Niet erg want het was inmiddels harder gaan regenen en nu de motor aanging werden de accu's opgeladen en kon ook de bus heater (kachel dat de lucht om het warme water van de motor naar binnen blaast) binnen aan zodat het binnen lekker warm werd. Rond half twaalf en na vier mijl ging ons anker er in Oak harbor in. De rest van de middag bleven we aan boord onderuit met boek/internet.
27 oktober 2021
PENN COVE, COUPEVILLE, WHIDBEY EILAND(48 13.262 N 122 41.137 W)
Om zeven uur ging ons anker op en met de laatste stroom mee zeilden we terug naar Kiket bay. Langzaam werd het licht maar bleef het bewolkt en kruisten we met ca tien knopen zuiden wind vol tuig zuidwaarts tussen Whidbey eiland en het vaste land. Halverwege kregen we ca twee knopen stroom tegen zodat we minder hard gingen maar wel konden blijven zeilen!
Om ons heen zagen we bossen waarvan de bladeren van de loofbomen echte herfstkleuren hebben of al wat kaal worden en opvallen tussen de groene naaldbomen. Tussen de bomen zagen we huizen en in de bomen aan de kant zagen we enkele Bald eagles. Onderwijl dat we door de vaargeul kruisten dronken we thee/chocomel, aten de lunch, spraken met mijn moeder.
Rond twee uur en na zesentwintig mijl ankerden we in Penn cove voor het historische plaatsje Coupeville.
COUPEEVILLE
In 1792 kwam kapitein George Vancouver in de Puget sound en vernoemde het eiland Whidbey naar zijn stuurman Josheph Whidbey en Penn cove naar een goede vriend. Hij ging aan land en ontmoette de Salish mensen die hier woonden, visten en het land bewerkten zodat er een ruilhandel ontstond.
Rond ca 1852 zeilde Thomas Coupe met gebruik van de navigatie kaart van George Vancouver hier Penn cove in. Hij ging aan land, claimde het en ontwikkelde de landbouw verder zodat het dorpje Coupeville ontstond.
Vandaag liepen wij door dit historische dorpje waarvan vele huizen nog uit die tijd dateren.
OUDE HUIZEN COUPEVILLE
In één van die oude huizen was de winkel "A touch of Dutch" waar ze nederlandse spullen verkopen en waar wij pure hagelslag en kroketten kochten.
Rond vijf uur waren we terug aan boord, Kroketten op brood!
26 oktober 2021
CORNET BAY, WHIDBEY EILAND, AMERIKA(48 24.080 N 122 37.284 W)
Vanochtend was het even rustig en droog zodat we naar de kant gingen om een deel van de Hoypus trail te wandelen. Een mooie wandeling door het bos met verschillende soorten varens, mos, paddestoelen en oude hoge bomen waarvan de bladeren van de loofbomen veelal op de grond lagen.
WANDELING OVER HOYPUS TRAIL
Rond lunch tijd waren we terug aan boord en even later begon het te regenen en kwam de volgende depressie langs. We aten onze lunch, spraken mijn moeder en verder lazen/internetten we.
25 oktober 2021
CORNET BAY, WHIDBEY EILAND, AMERIKA(48 24.080 N 122 37.284 W)
Vanochtend hoorden we op de radio dat er bomen waren omgevallen/omgewaaid, dat de stroom op meerdere plekken was uitgevallen en dat de ferries uit de vaart waren genomen. Zowel hier in Amerika als in Canada. Om acht uur luisterden we naar het SSB net en hoorden dat iemand in de buurt een barometerstand van 945 Mbarr had gezien en dat er wind snelheden waren gemeten van ca. vijftig knopen (ca honderd kilometer per uur). Ze noemen deze storm dan ook een "weatherbom".
In de ochtend bleven we aan boord en hadden hier en daar een vlaag. Na de lunch en met mijn moeder te hebben gesproken gingen we even naar de kant om de benen te strekken. In de namiddag nam de wind nog meer toe zodat ook wij de hele tijd in ca. twintig knopen wind lagen met vlagen iets harder. Maar het anker zit goed vast!
24 oktober 2021
CORNET BAY, WHIDBEY EILAND, AMERIKA(48 24.080 N 122 37.284 W)
Rond zeven uur toen het langzaam licht werd verlieten we de mooring en motorden westwaarts door Kiket bay en een stukje door Deception pass naar Cornet bay waar ons anker er rond kwart voor acht en na drie mijl inging.
Er komt een grote depressie aan dus willen we op een goede beschermde anker plek liggen.
De rest van de dag bleven we aan boord. Op de radio hoorden we dat er bij Victoria (in de Juan de Fuca straat) veertig containers van een schip in het water waren gevallen. één van de containers waar chemicalien in zaten was in brand gevlogen.
Over de marifoon hoorden we dat de wind was toegenomen tot ca dertig knopen maar hier in de baai lagen we rustig met hier en daar een vlaag. Net om de hoek in Kiket bay zagen we wel witte koppen op het water.
23 oktober 2021
HOPE ISLAND, KIKET BAY, AMERIKA(48 24.061 N 122 34.132 W)
Rond half tien was Tor bij ons en gingen de mannen nog even bij hem aan boord terwijl ik alles klaar maakte om te vertrekken. Even over tien uur gingen de trossen los en motorden we Shelter bay uit en zeilden met ca twintig tot vijfentwintig knopen wind, alleen op voorzeil halve wind door Swimomish channel terug naar Skagit bay. In Skagit bay zeilden we ruime wind terug naar Hope eiland waar we in de luwte de mooring oppikten. In de middag maakten we een mooie wandeling over Hope eiland door het bos en langs de kust die deels uit kliffen bestaat. Het waaide nog steeds hard en de witte kopjes stonden op het water.
22 oktober 2021
SHELTER BAY, LA CONNER, fIDALGO ISLAND,(48 24.061 N 122 34.132 W)
In de ochtend deden we wat klusjes en lazen/internetten we wat. Na de lunch en het dagelijkse gesprek met mijn moeder werd ik opgehaald door Christine en gingen we samen naar de tweedehands zaak terwijl Paul thuis bleef. Op de terugweg gingen we naar de werkplaats waar ik onze kralen van de staaf af kon halen. Helaas verpulverde zowel mijn als Paul zijn kraal toen ik deze eraf haalden. De kralen waren te snel afgekoeld. Ik kreeg van Christine twee andere kralen als aandenken.
Christine thanks for the beautiful experience!
Vervolgens gingen we bij hun aan boord waar we Tor en Amber ann ontmoetten en ik ook Paul erbij haalden. Onderweg hadden Christine en ik overlegt en zou ik lasagne bij hun maken. Terug aan boord maakte ik de voorbereidingen voor de lasagne en hielp Paul Tor nog even. Rond vijf uur reden we met zijn drieen naar het huis van Christine/Donald en waar Tor logeert. Het werd alweer een gezellige avond maar ook tijd om afscheid te nemen, morgen gaan we verder!
21 oktober 2021
SHELTER BAY, LA CONNER, fIDALGO ISLAND,(48 24.061 N 122 34.132 W)
Toen Tor zijn krab potten in Skagit baai controleerde kwam hij terug met drie grote krabben.
De voorspelling was dat het zou regenen maar het was droog en de zon probeerde soms door de bewolking heen te komen zodat we met zijn drieen in zijn auto stapten om een wandeling door het Mount Erie park te maken. Een prachtige wandeling door het bos over de heuvels met hier en daar uitzicht over Fidalgo eiland. Onderweg hoorden we verschillende vogels, zagen prachtige paddestoelen en bladeren in herfstkleuren en praatten we gezellig over van alles.
DE HERFST
Na elf kilometer te hebben gewandeld waren we rond twee uur terug bij de auto en reden nog even naar Anacortes. Het oorspronkelijke plan was dat ik Lasagne zou maken maar nu hij drie krabben had gevangen veranderden we van plan en zouden Tor en ik samen krab Enchiladas gaan maken zodat we de benodigde ingredienten kochten.
Amber Ann (zus van Tor)en haar man wonen aan Shelter bay waar de steiger is waar de Giebateau en de boot van Donald/Christine en Tor aan ligt. Toen we rond drie uur terug kwamen belden we bij hun aan en ontmoetten we de zus met haar man en werd besloten dat we daar vanavond de krab Enchiladas gingen maken. Terug aan boord gingen we even onderuit maar om vijf uur gingen we terug om Tor te helpen met het schoonmaken van de krabben en de Enchiladas te maken. Onderwijl zaten we gezellig met Amber ann en haar man te praatten. Even later kwamen ook Donald en Christine. Het werd een gezellige avond met alweer heerlijk eten!
20 oktober 2021
SHELTER BAY, LA CONNER, fIDALGO ISLAND,(48 24.061 N 122 34.132 W)
Het waaide en regende een beetje, de depressie komt over al merkten we er niet veel van. In de ochtend waren we binnen en deden wat klusjes.
Na de lunch gingen Paul en ik samen naar de werkplaats van Christine waar we uitleg kregen over de verschillende soorten glas, welke wel en niet samen gaan en waarom, hoe ze glas motieven uit glasplaten snijdt en hoe ze nu ook met gekleurd glas poeder experimenteert. Vroeger heeft ze ook aan glasblazen gedaan maar dat doet ze nu niet meer.
Als eerst mocht ik een kraal maken en hoe makkelijk het lijkt als zij het doet hoe lastig het is. De hand waar je de staaf in hebt moet je blijven draaien als je het hete glas eromheen draait tot een mooie bal.
IK KRAAL MAKEN MET HULP VAN CHRISTINE
Het glas wat je eromheen draait moet op dezelfde druk blijven zodat het gelijkmatig om de staaf wordt gedraaid. Als je even stopt zakt het glas naar beneden en moet je hard draaien om het weer rond te krijgen. Toen ik de bal wat breder/groter wilde maken ging het anders dan ik wilde en besloot een ovale kraal te maken. Vervolgens pakte ik een getwiste staaf van de werktafel en probeerde er een gelijkmatige rand omheen te maken. Ook dit is moeilijker dan het eruit zag bij Christine want ook nu moet je een gelijkmatige druk houden en als je de staaf te lang in het vuur houd zonder het op de warme kraal te plaatsen wordt het een dikkere druppel en geen dunne rand (hihi) Echt een fantastische ervaring!
Daarna mocht Paul het proberen en ook voor Paul was het nog flink lastig!
Rond vier uur reed ik met Donald en Christine mee naar Anacortes waar zij een afspraak hadden en ik ondertussen wat boodschappen kon doen. Paul bleef aan boord en zat gezellig met Tor te praatten. Rond half zes waren we terug bij hun huis waar ik de wasmachine kon gebruiken en waar even later ook Tor en Paul kwamen. Het was alweer een gezellige dag.
19 oktober 2021
SHELTER BAY, LA CONNER, fIDALGO ISLAND,(48 24.061 N 122 34.132 W)
Er is niemand gekomen om naar de gezonken boot te komen kijken en te markeren. Niemand weet dus dat daar een gezonken boot op een ondiepe bodem ligt.
In de ochtend waren we aan boord en kwam de zon soms door de bewolking heen. We lazen wat dronken thee/chocomel en belden mijn moeder.
Na de lunch in de kuip haalden we rond het middag uur ons anker op en kruisten alleen op voorzeil en met de stroom mee zuidwaarts door Skagit bay naar het begin van Swinomish channel. Eenmaal in Swinomish channel motor/zeilden we door de vaargeul tussen Fidalgo eiland en het vaste land naar Shelter bay waar we na zeven mijl aan de steiger van Dondald en Christine afmeerden. Tor (zoon)en Christine stonden al op de steiger en het was een gezellig weerzien.
Paul en Tor bleven op de boot om over boot zaken te praten terwijl ik met Christine meeging naar haar werkplaats waar ze mooie kunstwerken van glas maakt.
Ze vertelde me hoe ze deze mooie dingen van glas maakt en liet me verschillende dingen zien. Ze maakt patronen van glas legt ze op/naast elkaar zodat er een prachtig kunstwerk ontstaat. Daarna gaat het in een oven die heter dan 1000 graden is en het glas in elkaar smelt. Als ze het in een bepaalde vorm wil hebben smelt ze het soms al in de vorm zelf, zoals een schaal maar soms buigt ze het glas als het heet is zoals de staart van een vis. Het ene Ooh na het andere Ooh kwam uit mijn mond zulke mooie dingen.
Ze liet me ook verschillende kralen zien zoals met spikkels, speciale vormen en kleine beestje erop. Ik vroeg hoe ze deze kralen maakte en hoe ze de beetjes op de kraal kreeg. Daarop ging de gasbrander met extra lucht toevoer aan om een extra hete vlam te krijgen en maakte ze voor mij een prachtige kraal. Tussendoor maakte ze twee toppen van twee verschillende kleuren glas staven aan elkaar trok ze wat uit elkaar en draaide het dunne hete glas tussen de glas staven zodat er een hele dunne tweekleurige getwiste glasstaaf ontstond. Deze getwiste staaf rolde ze in de vlam om de kraal zodat deze er eerst bovenop lag maar door het langer in het vuur te houden smolt de getwiste staaf in de kraal. Vervolgens ging ze er met een groene staaf overheen en vormde er zo een kikker op. Om de kikker ogen te geven had ze een nog dunnere zwarte staaf en bracht er zo de ogen op, echt geweldig om te zien!
KRAAL MET KIKKERS
Daarna reden we naar La Conner waar we eerst door het gedeelte van de Native Swinomish tribe reden en later naar het oude centrum van het voormalige vis en houthakkers dorpje.
Het was al laat in de middag toen we naar hun huis op de heuvel reden. Vanuit hun huis hebben ze prachtig uitzicht over Skagit bay en de vaargeul waar we doorheen waren gekomen. Aan de muren hingen nog meer prachtige werkstukken die ze van glas heeft gemaakt zoals vele verschillende soorten native kunstwerken met zelfs een totempaal maar ook prachtige vissen, schalen en andere kunstwerken. Alles even mooi!
GLAS KUNSTWERKEN VAN CHRISTINE
Donald was ook thuis en even later kwamen ook Paul en Tor en hadden we een gezellige avond met heerlijk eten. Rond tien uur waren we terug aan boord.
18 oktober 2021
HOPE ISLAND, KIKET BAY, AMERIKA(48 24.061 N 122 34.132 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat we wat klusjes deden en mijn moeder belden. Na een vroege lunch gingen we naar de kant waar we een wandeling over Rosario head maakten met uitzicht over Bowman bay en de Juan de Fuca straat. Vervolgens liepen we de andere kant op naar een camping/picknick plek. Onderweg zagen we een houten beeld, lazen we enkele informatie borden over de omgeving en op de picknick plek hoorden we dat de gebouwen die hier in het park staan in de jaren dertig zijn gebouwd in opdracht van president Roosevelt.
TIJDENS WANDELING
Rond half twee waren we terug aan boord en dronken een smoothy in de kuip om daarna ons anker op te halen en alleen met voorzeil de baai uit te zeilen, de hoek om en met de laatste stroom mee oostwaarts door Deception pass tussen Fidalgo en Whidbey eiland. Helaas hield de wind het voor gezien en moesten we het laatste stukje door Kiket bay naar Hope eiland motoren. Rond vier uur en na vijf mijl pakten we een mooring op.
Toen we goed en wel lagen zagen we dat iets verderop een houten vissersboot langzaam zonk en dat een kleine "Tow US" boot deze nog probeerde te redden. Als er niemand aan boord is komt de coastgard niet helpen, dat hadden we vorige keer in Friday harbor ook al opgemerkt.
HOUTEN VISSERSBOOT ZINKT
Na meer dan een uur zonk de boot toch en motorde de "Tow boat" weg. Paul riep via kanaal zestien over de marifoon de coastgard op om te vertellen dat er een boot zonk en dat er olie/diesel lekte. Vervolgens riep de motorboot naast ons de coastgard op en vertelde het hele verhaal dat deze boot hier al een aantal jaar ligt. Afwachten wat er vanavond nog gaat gebeuren want het wordt nu langzaam donker.
17 oktober 2021
BOWMAN BAY, FIDALGO EILAND, AMERIKA(48 24.501 N 122 39.128 W)
Gisteren lag ook de zeilboot die we in Sequim bay hadden ontmoet in de baai en kwam Tor even een praatje maken.
Het was bewolkt, mistig en het regende de hele dag maar desondanks gingen we rond negen uur in de ochtend naar de andere zeilboot waar we waren uitgenodigd voor een kop thee. Zo zaten we gezellig met Tor, Donald en Christine te praatten en werden voor de derde keer uitgenodigd om bij hun huis in La conner langs te komen zodat we op de uitnodiging ingingen.
Rond tien uur gooiden ze de trossen los en gingen terug naar hun huis in La conner.
Terug aan boord lazen we wat, internetten we en belden met mijn moeder, tante en vrienden.
16 oktober 2021
BOWMAN BAY, FIDALGO EILAND, AMERIKA(48 24.501 N 122 39.128 W)
Even voor zes uur begon het hard te waaien en lagen we in één keer lagerwal met vlak achter ons een ondiepte zodat we besloten weg te gaan. In het donker en met ca dertig knopen wind haalden we het anker op en ondertussen moesten we goed oplettend voor boeitjes van de crab potten die hier overal in het water dreven. We motorden tegen de dertig knopen zuiden wind in naar het einde van de baai waar ons anker er na een uur en drie mijl inging. Ondertussen begon het langzaam licht te worden. Eenmaal op anker maakte ik de foto's voor de weblog klaar, deed wat administratieve klusjes en belden we wat vrienden.
Rond twaalf uur was het droog, scheen de zon achter de wolken en was de wind in de baai wat afgenomen zodat we ons anker ophaalden en alleen op voorzeil Sequim bay uit zeilden. Aangekomen bij de ingang moest de motor bij om tussen de ondieptes door en tegen de stroom in, in de Strait of Juan de Fuca te komen. Met ca dertig knopen wind zeilden we alleen op voorzeil halve wind noord oostwaarts richting Bowman bay aan de zuidkant van Fidalgo eiland. Er stonden kleine golfen met witte kopjes erop die soms tegen de romp sloegen zodat het water zo hoog spatte dat het de kuip in kwam. Rond vijf uur en na dertig mijl ging ons anker er in Bowman bay in.
15 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Het waaide en regende zodat de afspraak met Rick verzet werd naar twaalf uur. In de ochtend zaten we binnen deden wat klusjes en internetten.
Rond half twaalf belden we de havenmeester of Giebeltje II nog een keer aan de steiger van het tankstation mocht liggen aangezien het maar om een paar uur ging en niet een hele dag. Dit mocht.
Rond twaalf uur zagen we Rick op de parkeerplaats en was het een gezellig weerzien. We reden naar een rivier in Sequim waar de afgelopen weken de zalmen de rivier op zwommen. Helaas zagen we nu geen zalmen meer, te laat. We reden naar een andere plek iets verderop op de rivier en hier zagen we een aantal dode zalmen liggen, hopelijk hebben ze daar eerst hun eieren gelegd voordat ze overleden.
We reden verder naar het "Olympic Game Farm" safari park. Hier reden we met de auto door een gebied waar dieren los liepen en die we vanuit de auto brood mochten voeren. Als eerst zagen we Prairie dogs achter hekken(mochten we niet voeren). Vervolgens liepen de lama's, spotted Fallow herten, Sika herten, Tibetan yaks, twee zebra's rond de auto en gaven Paul en Rick ze brood terwijl ik foto's maakte. De dieren kwamen echt met hun neus en bek de auto binnen wat echt geweldig was!
DIEREN MET DE KOP IN DE AUTO VOOR ETEN.
ZEBRA
Hierna zagen we bruine en zwarte beren achter hekken lopen. Wauw, wat zijn deze beren vet vergeleken met de beren die we bij Prince Rupert zagen. één beer ging op zijn gat zitten en toen we hem boord gaven zwaaide hij. Dit was zo leuk dat we het een paar keer deden want gelukkig was het heel rustig in het park en hadden we geen auto's achter ons.
ZWAAIENDE BEER
Rick had ons al verteld dat dit een oude circus beer was die met pensioen is. Ook zagen we twee jonge beren spelen en tegen elkaar opstaan.
Het tweede gedeelte bestond uit dieren die we niet mochten voeden en die in grote kooien zaten: leeuwen, tijgers, cougers, Lynx,poema's, wasberen en wolven.
Het laatste deel reden we weer door een gebied waar we de dieren brood mochten geven. Nu reden we tussen de North American Bison "Buffalo", Elk (meeste zonder gewei) en verschillende soorten herten.
HERTEN EN BISON
HERT
Hier mochten we eigenlijk niet stoppen maar er was een enorme mannetjes Bison die door het raam van Rick brood uit zijn hand at, zijn kop kon nauwelijks door het raam en de tong was een enorme lap (hihi).
BISON ETEN GEVEN
Nadat we eruit waren moesten we onze handen wassen. Daarna reden we naar het centrum waar ik snel nog wat verse groente/fruit kocht. Inmiddels was Heather de vriendin van Rick aangekomen zodat we naar zijn huis gingen en daar Heather ontmoetten. Rond vier uur hadden ze met Katherine in een pizzeria afgesproken zodat we ook Katherine nog een keer ontmoetten. Het was goed dat we afgelopen week de Covid app op onze telefoon hadden geinstalleerd want bij binnenkomst van het restaurant werd hier naar gevraagd en gecontroleerd.
ETEN IN DE PIZZARIA
Het was een zeer gezellige middag met heerlijk eten maar helaas moesten we om zes uur terug zijn omdat het hek van de steiger waar Giebeltje II aan lag op slot ging. Bij de Pizzeria namen we afscheid van Heather en Katherine. Even voor zes uur waren we terug en zat het hek al op slot en bleek deze al om vijf uur op slot te gaan. Paul klom er langs en kon het hek van binnenuit openmaken. We namen afscheid van Rick maar houden contact we gaan hem zeker nog wel een keer ontmoetten.
14 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Vanochtend deden we wat huishoudelijke klusjes toen we buiten een boot hoorden. Het bleek de zeilboot te zijn waarvan we gisteren even met de zeilers hadden gesproken. Ze gingen verderop in Sequim baai aan een park steiger liggen waar je kon wandelen door het park. Na de lunch en met mijn moeder/tante te hebben gesproken motorden we met de dinghy naar het park. We zagen de zeilboot verderop motoren en het bleek dat ze de steigers voor de winter hadden weggehaald. Via een trap konden we toch aan de kant komen en maakten we een wandeling deels over de camping waar nog mensen kampeerden en deels langs een beekje. Rond drie uur waren we terug aan boord, tijd voor een smoothy en onderuit met een boek. Vijf uur was het tijd voor het amerikaanse nieuws op de televisie.
13 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Vanochtend mocht ik massage op Paul oefenen en zetten we de Covid vaccinatie app van Canada op onze telefoon zodat we nu kunnen aantonen dat we gevaccineerd zijn.
Na de lunch belden we mijn moeder/tante om daarna naar de kant te gaan. Vorige keer hadden we ons Giebeltje op het strand achter gelaten maar nu motorden we de marina in en meerde af aan de steiger van het pomp station. Gelijk kwam de havenmeester naar buiten en liepen wij naar het haven kantoor. Voor nu mochten we de dinghy even aan de steiger leggen om een wandeling te maken maar als we vrijdag de dinghy de hele dag achter willen laten moeten we een plek in de marina betalen. We liepen via een wijk met allemaal dure villa's naar een ander deel van de Olympic discovery trail om via dit deel van het pad terug te wandelen naar de jachthaven. Na vijf kilometer waren we terug aan boord, tijd voor een smoothy en onderuit met een boek. Vijf uur was het tijd voor het avond eten en het amerikaanse nieuws op de televisie.
12 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Het was bewolkt en koud ca. vijf tot acht graden met hier en daar wat regen zodat we binnen bleven, wat vrienden belden, een boek lazen en internetten.
11 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Het was vannacht en vanochtend ca. zes graden toen we uit bed kwamen en de kachel aandeden. Langzaam kwam de zon door de bewolking en terwijl Paul buiten met iemand op een peddle bord praatte was ik binnen bezig. Na de lunch zocht ik de winter jassen op en gingen we naar de kant voor een wandeling. Heen langs de weg met huizen waar we in één van de tuinen een oude hooi machine zagen.
OUDE HOOI MACHINE
Terug liepen we over de Olypic discovery trail naar de marina. Niet echt een bijzondere wandeling maar we hadden wel even een frisse neus gehaald. Na vijf kilometer wandelen waren we rond drie uur terug aan boord. Om vijf uur keken we het nieuws op de televisie.
10 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Vannacht en vanochtend kwam er een depressie over maar daar hebben wij niet veel van gemerkt, hoogstens hier en daar een vlaagje. Verder zijn we vandaag bezig geweest om het oude vriesvak (koel element van de koelkast)eruit te halen en de nieuwe erin te zetten.
NIEUWE KOEL ELEMENT
Het was nog een heel gedoe om de koperen leidingen er achteruit te krijgen en de nieuwe er doorheen te halen. Gelukkig hadden we bij de oude aansluitingen een touw mee getrokken zodat we de nieuwe koperen leidingen met het touw konden begeleiden. Uiteindelijk zat rond twee uur het vriesvak er goed en wel in en doet de koelkast het goed, Joepie hij lekt niet meer!
De zon was inmiddels tevoorschijn gekomen zodat we de lunch in de kuip aten. Daarna maakte ik de koelkast schoon en ruimde hem in terwijl Paul alles opruimde.
09 oktober 2021
SEQUIM BAY, STATE WASHINGTON, AMERIKA(48 03.351 N 123 02.166 W)
Eerst wilden we hier blijven liggen om nog een wandeling te maken maar vandaag stond er een goede wind om de Juan de Fuca strait over te steken zodat we om acht uur ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Het was bewolkt toen we vol tuig met ca. tien tot vijftien knopen wind het laatste stukje Rosario strait uit kruisten en verder zuid westwaarts aan de wind de Juan de Fuca srait overstaken naar Sequim bay bij de Olympic peninsula. Onderweg zagen grote dikke kelp stengels waar we voor uit moesten wijken aangezien we deze niet om de kiel of het roer willen hebben. We dronken thee/chocomel, sprake met mijn moeder/tante, genoten van de omgeving en de loons, meeuwen en andere vogel in het water en aten onze lunch.
Rond half twee en met de stroom mee zeilden we rustig Sequim bay in. Hier zagen we twee zeilboten tegen elkaar race en ze waren net klaar toen wij de ingang van de haven passeerden. De eigenaar van één van de zeilboten bleek een nederlander te zijn en zo spraken we nog even met ze. Rond twee uur en na achtentwintig mijl ging ons anker erin.
Het was nog steeds bewolkt en fris zodat we naar binnen gingen en de webasto aandeden.
08 oktober 2021
WATMOUGH BAY, LOPEZ EILAND, SAN JUAN EILANDEN GROEP
(48 25.524 N 122 46.433 W)
Na lange tijd hadden we vannacht de olielamp aan aangezien het buiten ca. zes graden was. Vanochtend bleven we wat langer in bed lezen zodat de diesel kachel niet aan hoefde. Na ontbijt en thee/chocomel in de zon in de kuip verlieten we de mooring en kruisten vol tuig en met stroom mee zuid westwaarts door Bellingham channel tussen Cypres- en Guemes eiland en verder door de Rosario straat tussen Fildalgo- en Lopez tot we rond half één ons anker er na elf mijl in Watmough bay ingooiden. Onderweg spraken we met mijn moeder/tante en barbequede Paul de kip en aten onze lunch.
Nadat het anker er goed en wel in lag roeiden we naar de kant en wandelden door het bos naar Colville point. Onderweg zagen en hoorden we verschillende vogels waaronder een Brown Creeper maar het mooiste dat we onderweg zagen was een Barred uil. De uil zat in de boom en was geheel niet bang zodat we hem goed konden bekijken en fotograferen.
BARRED OWL
Aangekomen bij Colville point hadden we een prachtig uitzicht over Juan de fuca strait waar de zon op scheen. Hier aten en dronken we wat om vervolgens via een ander pad terug te wandelen naar Watmough bay. Na vijf kilometer te hebben gewandeld waren we terug aan boord waar we in de kuip een smoothy dronken. Rond vier uur werd het fris en gingen we naar binnen.
07 oktober 2021
NORTH COVE CYPRESS HEAD, CYPRESS EILAND, SAN JUAN EILANDEN GROEP
(48 34.103 N 122 40.157 W)
Het was vanochtend kouder(rond de acht graden) zodat we de kachel aandeden en onder de thee/chocomel wat vrienden belden.
Rond half twaalf kwam er een beetje wind en haalden we ons anker op. Dit keer hadden we de motor aan want het anker zat na verschillende depressies zeer goed vast in de modder.
Met een zonnetje en een lichte bries zeilden we aan de wind vol tuig rustig Bellingham bay uit en zuid westwaarts door Bellingham channel naar Cypress head bij Cypress eiland. Er zijn heel wat minder plezier vaartuigen op het water al zagen we wel verschillende zeilboten zeilen. Rond vier uur en na elf mijl pikten we de mooring bij Cypress head op. Gisteren had ik verse boerenkool gekocht die we als avond eten aten. De winter komt eraan!
06 oktober 2021
BELLINGHAM, CHUCKANUT BAY, AMERIKA VASTE LAND
(48 40.742 N 122 29.417 W)
De depressie is voorbij en het was een mooie zonnige ochtend zodat ik binnen yoga deed en we daarna samen thee/chocomel dronken. Rond elf uur gingen we naar de kant waar we door PK werden opgehaald. We reden naar hun huis waar we nog een keer mochten douche en de wasmachine konden gebruiken. Na de lunch gingen we naar de stad waar we bij de watersport zaak het koel element (vriesvak) voor onze koelkast kochten. Daarna reden we naar de tandarts waar Paul zijn vervolg afspraak had. Ondertussen dat Paul bij de tandarts was reden PK, Julia en ik naar de Fred Meijers en Cosco voor boodschappen. Op de terugweg haalden we Paul op en reden naar het huis van Julia en Pk waar we gezamenlijk ons avond eten aten. Het was alweer een gezellige dag maar ook tijd voor tijdelijk afscheid. Morgen gaan we ergens anders heen.
05 oktober 2021
BELLINGHAM, CHUCKANUT BAY, AMERIKA VASTE LAND
(48 40.742 N 122 29.417 W)
Een depressie kwam over.
Toen we uit bed kwamen deden we even de Webasto (diesel kachel) aan om het binnen op temperatuur te krijgen en daarna hield de olielamp het lekker warm.
In de ochtend hadden we vlagen van ca. dertig knopen en verderop in Bellingham baai zagen we witte koppen en een witte waas over het water. We dronken thee/chocomel buiten en Paul bleef wat langer buiten om alles goed in de gaten te houden. Na een harde vlaag besloten we toch de motor van de dinghy af te halen voor het geval dat...
We aten een lunch en onderwijl spraken we met mijn moeder. In de middag begon het te regenen en zaten we binnen te internetten en ging ik verder met mijn studie chinese geneeskunde. Rond vijf uur was het tijd voor het nieuws op de televisie.
04 oktober 2021
BELLINGHAM, CHUCKANUT BAY, AMERIKA VASTE LAND
(48 40.742 N 122 29.417 W)
In de ochtend was het droog en deden we wat klusjes. Tijdens het middaguur kwam de zon tevoorschijn en na een vroege lunch gingen we naar de kant om naar een uitkijk punt te wandelen. Eerst langs wat huizen en daarna over een bospad door het bos de berg op waar we net als tijdens andere wandelingen tussen vele varens, verschillende soorten mos, paddestoelen en hoge bomen liepen.
ANDERE PADDESTOELEN
Op een gegeven moment zagen we een boom waarvan de wortels over en langs een grote rots waren gegroeid.
WORTELS LANGS GROTE ROTS.
Eenmaal bij het uitkijk punt op zeshonderd meter hoogte hadden we een prachtig uitzicht over Bellingham bay en een deel van de San Juan eilanden. Terug liepen we dezelfde weg en zagen we in een tuin bomen met bladeren in herfst kleuren.
HERFST KLEUREN.
Na negen kilometer te hebben gewandeld waren we terug aan boord en dronken we een smoothy in de kuip. Rond vier uur werd het toch snel fris en gingen we naar binnen. Vijf uur was het tijd voor het nieuws en het avond eten.
03 oktober 2021
BELLINGHAM, CHUCKANUT BAY, AMERIKA VASTE LAND(48 40.742 N 122 29.417 W)
Een rustige zondag aan boord.
Het vriesvak/koelkast element lekt op één plek nog steeds zodat Paul nu op internet zocht naar een nieuw koel element (vriesvak). Deze wordt in Bellingham verkocht dus gaan we er morgen over bellen.
Verder keken we op internet, spraken met mijn moeder, lazen een boek. In de middag klaarde het op en deed ik yoga, ademhaling oefeningen in de kuip terwijl Paul de romp van de Giebateau met citroentje afnam. Dit om de bruine kalkaanslag weg te halen.
BELLINGHAM, CHUCKANUT BAY, AMERIKA VASTE LAND
(48 40.742 N 122 29.417 W)
Ook vanochtend lekte het nog steeds achterin het vriesvak zodat we er nog een keer wat metaal epoxy in aanbrachten.
Na de thee/chocomel in de kuip gingen we naar de kant om een mooie wandeling door het bos te maken. We liepen via de Fragrance lake trail omhoog naar en over de bergrug van ca driehonderzestig meter hoog. Onderweg zagen we een kleine specht en hoorden/zagen we verschillende vogeltjes en eekhoorns. Het is echt herfst; de bladeren van de bomen beginnen hun herfst kleuren te krijgen of vallen op de grond, eekhoorns zijn druk bezig met het verzamelen van hun winter voorraad en de paddestoelen schieten uit de grond.
VERSCHILLENDE PADDESTOELEN
Op de top van de bergrug zagen we het meer onder ons liggen en hadden telefoon ontvangst zodat we met mijn moeder spraken en onderwijl onze lunch aten. Via de Two Dollar trail liepen we de berg af en kwamen verschillende andere wandelaars tegen. Het was een mooie zaterdag en deze trail naar het meer is makkelijker dan de heenweg.
Rond drie uur en na elf kilometer waren we terug op de Giebateau waar we in de kuip nog een smoothy dronken. Al snel werd het bewolkt en gingen we naar binnen.
01 oktober 2021
BELLINGHAM, CHUCKANUT BAY, AMERIKA VASTE LAND
(48 40.742 N 122 29.417 W)
Als eerst deden we wat administratieve klusjes en na de thee/chocomel begonnen we met de koelkast. Met de gas detector vond Paul al snel meerdere plekken in het vriesvak zodat hij deze met metaal epoxy dicht smeerde.
GASDETECTOR
Toen we hiermee klaar waren was het inmiddels lunch tijd en terwijl we de lunch in de kuip aten spraken we met mijn moeder. Het was inmiddels een zonnige middag geworden zodat we na de lunch naar de kant gingen om een korte wandeling door de buurt te maken. In één van de tuinen zagen we een mooie kunstwerk van hout.
Rond drie uur waren we terug aan boord en zagen we dat verschillende plekken nu niet meer lekten maar achterin het vriesvak nog wel zodat we daar voor de tweede keer nog wat epoxy in deden. Daarna was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.