DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN
BRITS-COLOMBIA (50 32.132 N 127 37.324 W)
We dronken koffie/chocomelk in de kuip en daarna roeiden we naar de kant om een wandeling te maken naar een meer even verderop. We liepen langs het kleine museum en de Quatsino kerk. In 1896 werd het als een één klas schooltje gebouwd en in de eerste dertig jaar bleef dat ook zo. In de weekenden werd het gebruikt als kerk, rechtszaal en gemeentehuis. Na dertig jaar werd er even verderop een grotere school gebouwd en werd dit gebouw verkocht aan de Anglican kerk. De dominee uit Port Alice kwam twintig jaar lang op zondag middag een dienst houden tot hij in 1991 stierf. Nu wordt het alleen nog voor speciale gelegenheden gebruikt zoals trouwerij etc.
We liepen verder over een onverhard weg tot deze overging in een bospad en we door het bos naar het meer. Een groot meer waar een paar bootjes op de kant lagen. We liepen dezelfde weg terug en kwamen onderweg vier bewoners tegen waar we gezellig en op gepaste afstand mee stonden te praten. Zij vertelde dat er bij het museum een trage WiFi verbinding was. Terug aan boord van de Giebateau aten we een lunch en belden mijn moeder. Daarna gingen we terug naar de kant om bij het museum de WiFi te gebruiken zodat ik de foto’s voor de weblog kon versturen en Paul zijn kranten binnen kon halen. Rond vier uur waren we terug aan boord. Over de radio hoorden we dat er in Britisch Colombia 80% minder boten varen. Geen cruise schepen, veel minder walvis cruises en ook geen motorboten/zeilboten uit Amerika. Nu al blijkt dat dit een goede invloed heeft op de orca’s en de walvissen hier.
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
Na de koffie/chocomelk in de kuip en onderwijl Eveline te hebben gebeld, hesen we ons Giebeltje II op het voordek. We knipten twee extra beschermstrippen (nog op voorraad van Giebeltje I) van hetzelfde martiaal als deze tubes en lijmden ze op de achter/onderkant van de tubes.
28 juni 2020
KOKWINA COVE, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA
Het was een mooie zonnige dag zodat we koffie/chocomelk in de kuip dronken en ondertussen Eveline belden. Rond tien uur starten we de motor om ons anker op te halen maar hoe ik op aanwijzing van Paul ook heen en weer vaarde en was geen beweging in te krijgen. Paul pakte het kleine parachute ankertje (normaal voor Giebeltje II) en liet deze naar beneden glijden langs de ketting in de hoop dat hij tussen de beugel en het Rocna anker vast zou komen te zitten. Nu lag de Giebateau recht op ons anker en met een lier, lierde ik het parachute anker omhoog in de hoop dat het anker los zou komen, niet dus! Maar nu kregen we ook het parachute anker niet meer omhoog, deze zat nu ook vast! We belden Bruce in de hoop dat hij iemand kende die ons anker los wilde komen duiken. Hij ging voor ons rondvragen en of hij iemand kon vinden. Inmiddels was het lunch tijd en aten we een snelle lunch en belden we onderwijl mijn moeder. Na de lunch werd het tijd voor de derde oplossing. Nu lieten we een hele grote zware schakel met een lijn eraan om onze ketting naar beneden glijden en lieten de ketting wat vieren. Nu motorde ik op de aanwijzingen van Paul heen en weer in de hoop los te komen maar er zat geen beweging in. Op een gegeven moment zag ik een motorboot naar de marina varen en zwaaide ik. Even later kwam er iemand anders uit de Marina naar ons toe varen. Bill had ons de hele morgen al bezig gezien en vertelde dat er hier veel troep op de grond ligt van de voormalige houthakkers kampen. We wisten van het walvisstion en de vliegbasis maar niet van houthakkers kampen. Als we dat hadden geweten, hadden we hier nooit geankerd. Bill kende Bruce en we vertelde dat Bruce voor ons bezig was een duiker te vinden. Bill moest toch naar Port Hardy en zou kijken wat hij voor ons kon doen. Even later belde Bruce dat hij iemand gevonden had die het wel wilde komen doen maar ja nu was Bill ook voor ons bezig en daar hadden we geen telefoon nummer van. We hadden geen haast dus we zette alles even in de wacht. Rond vier uur kwam er een duiker uit Port Hardy die met Bill gesproken had en wilde ons anker wel opduiken voor zeshondervijftig dollar. Voor dat geld kunnen we ook een ander anker kopen. We belden naar Bruce en kregen het nummer van zijn vriend. Die had ook tijd en wilde het voor tweehonderdvijftig dollar doen. We vertelde de duiker dat we hem niet nodig hadden en dat we een andere duiker hadden gevonden. Rond vijf uur kwam Alex McCloud met zijn zoontje aanrijden vanuit Port Hardy. Hij dook in het water en de klus was binnen twintig minuten geklaard.
COAL HARBOR, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA
Het was bewolkt toen ik yoga deed en we daarna koffie/chocomelk in de kuip dronken. Rond tien uur kwam er een lichte bries en haalden we ons anker op. Alleen op voorzeil zeilde de Giebateau Varney bay uit en kruisten we langs de Quatsino narrows naar Coal Harbor. Onderweg kwam de zon tevoorschijn, trok de wind iets aan en spraken we met mijn moeder. Rond één uur en na zes mijl ging ons anker erbij Coal Harbor in. We aten een lunch en daarna gingen we naar de kant. In de tweede Wereldoorlog was Coal Harbor een Canadese watervliegtuig basis en de grote hangaar daarvan staat er nog steeds. Ook was er hier een groot walvis station en na de oorlog gebruikten ze de hangaar ook voor de walvis vangst. Het walvisproces station sloot pas in 1967. Nu staan er in de hangaars wat watervliegtuigen en wat grote walvis kaken. We liepen verder over de weg en langs de huizen om als laatst nog even de Marina in te gaan waar Scot en Sara (die we gisteren hadden ontmoet) met hun boot lagen. We stonden gezellig op de steiger met gepaste afstand te praten. Rond vijf uur waren we terug aan boord. Op het wereldnieuws hoorden we dat de provincie Washington state waaronder Seattle verplicht is in openbare ruimtes en op straat mondkapjes te dragen. Als ze dit niet doen krijgen ze hoge boetes tot zelfs celstraf.
26 juni 2020
VARNEY BAY, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA
Voordat we gisterenmiddag terug naar de boot gingen heb ik aan de kant zee asperges geplukt. Het stond er vol van en ze smaakte goed, nog niet te houterig. Vanochtend was het bewolkt met weinig wind toen we rond tien uur ons anker ophaalden en alleen op voorzeil door Rupert inlet terug zeilden richting de Quatsino narrows. Soms was er te weinig wind en moest de motor even bij. Onderweg belden we tante Jannie en mijn moeder en dronken we koffie/chocomelk. Vlak voor de narrows sloegen we oostwaarts Varney bay in en kwam eindelijk de zon langzaam door de bewolking heen. Rond één uur ging ons anker er na zeven mijl in Varney bay in waar al een andere zeilboot lag. Van de broer van Bruce hadden we Halibot gekregen waar ik kibbeling van bakte. Dit aten we samen met een salade van zeeasperges. In de middag kwam de eigenaar van de andere zeilboot langs roeien en bleek dat hij ons al eerder had ontmoet in Nanaimo. Hij had met zijn boot naast de Giebateau op kant gestaan. Rond vier uur was het bijna hoog water zodat we met ons Giebeltje II eerst over een delta gebied en later de rivier op motorden waar we tussen prachtige uitgeslepen kliffen doorgingen.
Aangekomen bij de eerst stroomversnelling probeerden we er doorheen te motoren maar met onze drieënhalf PK kwamen we er niet doorheen. langzaam motorden we terug en genoten van de prachtige uitgesleten rotsen met daarboven de beboste omgeving. Rond zes uur waren we terug aan boord en tijd voor het avond eten en het wereldnieuws dat we nu via de SSB radio beluisteren.
25 juni 2020
RUPERT INLET, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,BRITS-COLOMBIA
Rond acht uur was het nog aardig mistig maar al snel brandde de zon door de mist heen en werd het een mooie zonnige dag. Onder de koffie/chocomelk belden we mijn moeder en rond negen uur gingen we naar de kant. Bruce pikte ons op en samen reden we naar Port Hardey waar hij wat spullen moest ophalen. Zijn broer heeft daar een recycle bedrijf waar we langs gingen en zo zijn broer ontmoetten. Het was leuk zijn broer te ontmoetten en te horen hoe een recycle bedrijf eigenlijk werkt. Niet alleen blikjes, papier, plastieken etc maar ook bedrading, accu’s, ijzer en aluminium krijgt hij geld voor. De broer vertelde dat er in auto’s en boten wordt ingebroken om de accu’s eruit te halen. Daar krijgen de mensen die de accu’s bij hem brengen vijftien dollar voor. Als laatst deed ik wat boodschappen want we hadden Bruce uitgenodigd voor een barbecue op zijn land. Terug bij zijn camper maakten we een kampvuur en begonnen we met het toetjes, ijs! Toen het vuur goed was gingen de spare Ribs en de steaks erop. Ik had ‘s ochtends de salade al gemaakt. Onderwijl zaten we gezellig te praten. Na het eten gingen we naar een camping waar al tien jaar een boot in het water ligt en waar Bruce de eigenaar van kent. De eigenaar wil ook een wereldreis maken maar daar komt maar niet van. Het grappige is dat de boot bij laag water op het droge staat en bij hoogwater drijft. De eigenaar was aan boord zodat we een tijd gezellig stonden te praten. Al met al waren we rond vijf uur terug aan boord en hadden we een zeer gezellige dag gehad.
24 juni 2020
RUPERT INLET, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA
Het was een mooie zonnige dag zodat we na de yoga buiten koffie/chocomelk dronken en genoten van de groene heuvelachtige omgeving. Op de Google kaart hadden we gezien dat er hier vlak langs de kust een onverharde weg (oude loggersroad) is. Paul liet de drone omhoog gaan en inderdaad niet ver van de kust is een onverharde weg maar om daar te komen moesten we eerst door dichtbegroeid bos/struikgewas.
Rond elf uur ging ons anker op en met de stroom mee motor/zeilden we door de Quatsino vernauwing naar Rupert inlet. Hier stond ca. vijftien knopen noorden wind zodat we alleen op voorzeil halve wind naar het begin van Rupert inlet zeilden. Onderweg genoten we van de bosrijke omgeving en belden we met mijn moeder. Bruce en Lisa hebben hier aan het begin van de inlet stukken land gekocht en vier jaar geleden heeft Bruce ons het land laten zien. We belden Bruce dat we bij zijn stuk land waar hun camper staat voor anker lagen en een uur later kwam hij aangereden. Lisa is met haar moeder in Comox voor wat afspraken. Hij gaf ons een rondleiding en zo zagen we allerlei machines om de grond te bewerken en vrachtwagens om wortels en grond af te voeren. Op een stuk land verderop is hij een weg naar het water aan het aanleggen, wauw wat een werk! Dat wil zeggen dat de bomen eerst omgezaagd moesten worden om ze daarna met een andere grote machine ergens voor opslag neer te leggen. Vervolgens kon hij met dezelfde machine de boomwortels en struikgewas eruit trekken om als laatst met een andere machine de grond egaal te maken. Het grootste deel van de weg was aardig klaar maar nog niet geheel egaal. Rond zes uur waren we terug aan boord. Heel leuk om te zien hoe het land er na vier jaar uitziet.
23 juni 2020
KOKWINA COVE QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,BRITS-COLOMBIA
Een dag met regen en geen wind zodat we nog een dag aan boord van de Giebateau zijn gebleven. Na mijn yoga dronken we koffie/chocomelk en belden we PK/Julia en mijn moeder. Ik las verder in mijn boek over intuïtie, Paul de krant en we luisterden naar het nieuws op de radio. Na de lunch keken we een film en daarna was het alweer tijd voor het avond eten.
22 juni 2020
KOKWINA COVE QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA
Vannacht heeft het aardig gewaaid en geregend maar lagen we goed achter ons anker. Toen we rond negen uur ons anker in de regen omhoog wilden halen bleek waarom de Giebateau zo goed achter haar anker had gelegen. De ketting lag een aantal keren om iets heen gedraaid zodat het ons nog moeite kosten om het anker omhoog te krijgen. Na een half uur heen en weer te hebben gevaren kwam het anker omhoog. Er stond ca vijfentwintig knopen zuiden wind dus alleen op het voorzeil zeilden we ruime wind noordwaarts door Neroutsos inlet onderdeel van de Qautsino sound. Daarna zeilden we i.p.v westwaarts naar de uitgang oostwaarts naar de quatsino narrows waar ons anker er net voor de vernauwing en na twaalf mijl bij Kokwina Cove inging. Het was inmiddels lunch tijd geworden zodat we binnen onze lunch aten en mijn moeder spraken. De hele dag regende het hard zodat we een boek lazen en een film keken.
21 juni 2020
PORT ALICE QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA
De zon scheen toen we na de yoga koffie/chocomelk in de kuip dronken en wat vrienden in nederland belden o.a Jelle/Carin en Frits/Tineke en mijn moeder. Ik maakte een salade voor bij de barbecue en bakte een cake voor bij de thee/koffie. Na de lunch kwamen David, Akasha en haar zoontje langs om de boot te bekijken en dronken we nog een kop koffie. Vervolgens ging ik met David en Akasha mee naar huis en kwam Paul later. Ik mocht nog een keer mijn healing hands/quantum touch/refelxologie oefenen op Lisa, David en Lori. Zijn hadden daar baat bij. Door deze ervaringen krijg ik steeds beter het gevoel de energie te voelen en en er mee te werken. Ondertussen was Paul ook gekomen en zat met de rest van de familie te praten. Het was een gezellige middag/avond. Het werd tijd om afscheid te nemen morgen gaan we verder.
want ik mocht mijn quantum touch/ healing hands op Lisa oefenen. Toen ik daarmee klaar was en Lisa over haar bevindingen vertelde mocht ik ook op Dave en Akasha haar knie oefenen. Paul was ondertussen gezellig met iedereen aan het praten. We aten met zijn alle een heerlijke lasagne en vervolgens mocht ik ook op de rug van de zus van Lisa oefenen. Zo ben ik weer een hele ervaring rijker. Verder hebben ze me geholpen het immigratie formulier (5708e) uit te printen. Ook daarmee zijn we weer een stap verder.
19 juni 2020.
PORT ALICE QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND (50 29.082 N 127 36.346 W In de ochtend was het nog droog maar bewolkt. Langzaam draaide de wind naar het zuiden en begon het te regenen. We hadden het anker er voor de noordenwind ingetrokken zodat Paul nu goed keek of het anker niet ging krabben terwijl ik binnen wat huishoudelijke klusjes deed en we koffie/chocomelk dronken. We spraken met Nicolette en mijn moeder. Na de lunch zouden we naar Lisa/Bruce en familie gaan maar we belden dat we liever morgen kwamen, geen probleem. Ik deed yoga en daarna keken we een film.
18 juni 2020.
PORT ALICE QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND 50 29.082 N 127 36.346 W Na de yoga dronken we koffie/chocomelk in de kuip. Onderwijl zagen we hoe een groep kraaien aan de waterkant een vis aan het eten waren. Boven in de boom zaten twee Bald Eagles te kijken hoe ze ook wat te pakken konden krijgen.
Onder de lunch spraken we gezellig met mijn moeder en mijn tante en daarna maakte ik eten klaar voor de barbecue. Rond drie uur gingen we naar de kant waar we buiten bij de bibliotheek wat internetten. Vervolgens liepen we verder naar Lisa/Bruce met familie en zaten we gezellig over van alles en nog wat te praten. We keken nog even op internet of we het formulier voor verlenging van ons toeristen visum konden uitprinten of downloaden maar helaas kregen we het op hun computer ook niet voor elkaar. Wordt vervolgd... Inmiddels was het begonnen te regenen en barbecuede Dave het vlees op de barbecue maar aten we verder binnen. Na het eten lieten we onze film van onze reis zien. Voor we het wisten was het tien uur en tijd om terug te gaan naar de Giebateau.
17 juni 2020
PORT ALICE QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND (50 29.082 N 127 36.346 W) We werden gewekt door het geluid van de Canadese ganzen. Op het grasveld en zwemmend in het water zagen we grote hoeveelheden Canadese ganzen met jongen. Per stel hadden ze vaak wel zes jongen.
CANADESE GANZEN
Terwijl we koffie/chocomelk in de kuip dronken keken we hiernaar. Rond negen uur haalden we ons anker op en motorden rustig de baai uit. Daarna rolden we het voorzeil uit en met een lichte bries zeilde de Giebateau alleen op voorzeil rustig de hoek om en ruime wind zuidwaarts door Quatsino sound/ Neroutsos inlet naar Port Alice. Onderwijl was Paul voor bezig om de ankerketting om te draaien. Het onderste stuk ketting komt weer bovenaan omdat de ketting op een bepaald gedeelte roestig/slecht wordt.
De zon scheen op de groene heuvels waar bovenaan op sommige plekken nog wat sneeuw lag. We luisterden naar de radio en kregen te horen dat de grenzen met Amerika niet op eenentwintig juni open gaan maar dat dit nog een maand is uitgesteld. Op zijn vroegst gaan nu de grenzen met Amerika eenentwintig juli open. Dit omdat het Corona virus nog met grote getallen toeneemt in Amerika. We zeilden langs het huis van Bruce en Lisa en zagen Lisa met haar familie in de tuin zitten. We zwaaiden want via e-mail wisten ze dat we kwamen. Rond twaalf uur en na zeven mijl ging ons anker er bij Port Alice in. Eerst een lunch en daarna even onderuit. Paul las de krant terwijl ik eerst mediteerde en daarna in mijn boek over intuïtie las. Rond vier uur maakte ik wat eten klaar voor de barbecue en liepen we naar het huis van Bruce en Lisa. ier ontmoeten we hun dochter met kleinzoon, Lisa haar zus met man en haar moeder. Het was alweer vier jaar gelden dat we hier waren met de boot en het was alweer drie jaar geleden dat we hun voor het laatst gezien hadden. Er was veel bij te praten en het was een gezellige avond met eerst de barbecue en daarna een kampvuur.
16 juni 2020.
JULIAN COVE QUATSINO SOUND , HOP WEST KUST VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 29.082 N 127 36.346 W) Om kwart voor drie ging in het donker ons anker op en motorden we de baai uit en het laatste stukje noordwaarts door Goletas Channel. De grote LED lamp voor op de punt scheen op het water zodat we hout en kelp velden goed konden zien. Langzaam kwam de sikkelvormige maan achter de horizon tevoorschijn die steeds hoger steeg. Intussen werd het langzaam licht toen we over de rustige Nahwitti ondiepte motorden en verder langs de noordkant van Vancouver eiland tussen Cape Sutil en Cape Scott. De zon kwam tevoorschijn en het werd een mooie zonnige dag. Tussen Cape Sutil en Cape Scott zagen we veel dierenleven. Veel vogels waaronder verschillende stormvogels,
aalscholvers maar ook grote groepen Rinoceros Aucklets.
Een zeeleeuw die een grote vis in zijn bek had en daarmee aan het gooien was en verschillende walvissen die uit de diepte met hun bek omhoog kwamen. We vermoeden dat ze zo de vis vangen. Het bijzondere was toch wel de zonvis heel dichtbij de boot, die hebben we nog maar één keer eerder gezien.
Pas na Cape Scott was de wind doorgedraaid naar het noorden en konden we ruime wind langs de westkust van Vancouver eiland zuidwaarts zeilen. Eerst was er nog niet veel wind maar omdat er wel een hoge swell was moesten we gelijk twee reven zetten anders begon het grootzeil te veel te klapperen. Met een uitgeboomd voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we heerlijk langs de kust en trok de wind al snel aan tot ca. negen a tien knopen en later tot vijftien. We zagen het groene heuvelachtige Vancouver eiland. In ons geheugen was het vorige keer kaler omdat er zoveel bomen gekapt waren maar nu zag alles er groen uit met hiervan daar een stukje kaal. Waarschijnlijk zijn de kale gebieden na vier jaar weer groen gegroeid. Rond half vijf en na drieënvijftig mijl kwamen we aan, aan het begin van de Quatsina sound. We hadden verwacht hier aan het begin een ankerplek te zoeken maar toen we nog steeds ruime wind de sound door konden zeilen besloten we verder te gaan. Nu zeilden we ruime wind oostwaarts de Quatsina sound in. Hier zagen we de eerste toeristische vissersbootjes, verschillende zalmkwekerijen en een enkele huizen aan de kust. We genoten van de groene beboste omgeving waar de zon op scheen en waar af en toe een Bald Eagle in te zien was. In het water zagen we een enkele zeeotter maar weinig vogels. Rond acht uur en na tweeënzeventig mijl ging ons anker er in Julian Cove in. Lekker slapen!
15 juni 2020.
SOUTH COVE, HOPE EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 54.102 N 127 53.582 W) Het heeft de hele nacht geregend en dat deed het nog steeds toen we rond kwart over zes ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Halve wind zeilden we Hardy baai uit waar we nog even met mijn moeder spraken voor we geen telefoon ontvangst meer hadden. Aangekomen in Goletas Channel zeilden we met ca twaalf knopen wind en stroom mee, ruime wind noord westwaarts tussen Vancouver eiland en Neigi eiland door. De regen ging over in buien zodat we af en toe samen buiten konden zitten. Vlak voordat we de South Cove indraaiden zagen we nog een groepje zeeotters tussen de kelp planten liggen. Rond kwart over elf en na twintig mijl ging ons anker er in South Cove bij Hope eiland in. Even verderop is de Nahwitti ondiepte en daar staan nu nog hoge golven. Morgen is het rustiger en draait de wind naar het noorden zodat we ruime wind langs de westkust kunnen zeilen. De rest van de dag was regenachtig zodat we binnen een boek lazen en een film keken. We gingen vroeg naar bed want morgen willen we om drie uur in de ochtend vertrekken.
14 juni 2020
BEAR COVE, HARDY BAY, VANCOUVER EILAND (50 43.265 N 127 27.323 W) De zon scheen toen ik yoga met muziek in de kuip deed. Daarna dronken we koffie/chocomelk en gingen we naar de kant. Het is zondag en het was zeer rustig op straat. Ik ging bij save on food boodschappen doen terwijl Paul buiten WiFi had en de krant binnenhaalden en wat op internet keek. Het is toch fijn om te weten wat er in Nederland allemaal gaande is. De versoepelde Corona regels die in Nederland gelden worden hier ook grotendeels toegepast. Hier in Brits-Colombia gaat het goed met de Corona en zijn er steeds minder nieuwe gevallen. In Amerika is dat wel anders vandaag weer vijfentwintigduizend nieuwe Corona gevallen. Verder wordt er hier veel aandacht gegeven aan discriminatie en horen we hier ineens veel meer aanklachten van Native mensen die onterecht hardhandig zijn aangepakt door de politie. Ook in Canada (net als Amerika) wordt de opleiding tot politie agent onder de loep genomen zeken op het punt van rasisme. Terug aan boord ging ons anker op en motorden we oostwaarts door Hardy bay naar Bear Cove. Na drie keer het anker erin te hebben gegooid bleef die eindelijk goed zitten. De eerste twee keer sleepte het anker door de kelp. We aten een lunch buiten in de kuip en spraken ondertussen met mijn moeder. Na de lunch gingen we naar de kant waar we door het bos de heuvel op liepen naar een neergestort vliegtuig.
Het bospad was goed te volgen maar de vegetatie neemt het pad wel langzaam over. Onderweg hadden we mooie uitzichten over Hardy bay. Terug aan boord aten we aardbeien met slagroom in de kuip en daarna werd het tijd voor wat administratieve klusjes en het avond eten.
13 juni 2020
PORT HARDY, HARDY BAY, VANCOUVER EILAND (50 43.441 N 127 29.234 W) Na de yoga en de koffie/chocomelk gingen we nog even naar de kant om de krant binnen te halen en met oom Ruud te praten. Helaas was de verbinding erg slecht zodat het een kort gesprek werd. Terug aan boord hesen we de zeilen en zeilden vol tuig met de zon in de kuip ruime wind de baai uit. Eenmaal in de Broughton straat kruisten we met ca. zes knopen noorden wind en met de stroom mee tussen Vancouver en Malcolm eiland en spraken we met mijn moeder. Daarna kwamen we in de Queen Charlotte straat waar we na hele lange tijd weer de oceaan deining voelden. Op een gegeven moment zagen we tussen het kelp twee zeeotters maar toen we dichtbij kwamen vluchten ze weg. De wind trok aan tot ca vijftien a achttien knopen noorden wind en er kwamen witte koppen op het water. Aangezien we bijna bij de baai van Port Hardy waren hadden we geen zin om twee reven te steken. Na nog twee mijl kruizen kwamen we aan in de baai van Port Hardy waar we het laatste stuk halve wind naar Port Hardy zeilden en waar ons anker er rond half vijf en na achtentwintig mijl inging.
12 juni 2020
PORT MCNEILL, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 35.397 N 127 05.299 W) Een hele dag met harde regen en weinig wind. In de ochtend deed ik wat yoga oefeningen en douchten we. Daarna dronken we koffie/chocomelk en waste ik met de hand de vuile kleren en deed Paul wat klusjes aan de boot. Na de lunch heb ik de ankerplekken die in de de cruising guide “Exporing Vancouver Island’s West Coast” weer in isailors (navigatie programma) gezet. Daar had ik ze al eens ingezet toen we vorige keer rondje Vancouver eiland hebben gedaan. We hadden niet het idee het nog een keer te doen maar door de Corona en de gesloten grenzen doen we het rondje gewoon nog een keer. Nu de ankerplekken (met pagina nummer)weer op het navigatie programma te zien zijn kunnen we de informatie makkelijk op de computer opzoeken. Daarnaast heb ik bij de ankerplekken waar we kunnen wandelen een notitie gemaakt. Paul las ondertussen op de computer in deze cruising guide. Daarna was het tijd voor het avond eten en een film.
11 juni 2020
PORT MCNEILL, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 35.397 N 127 05.299 W) Het was bewolkt met buien en geen wind zodat we nog een dag bleven liggen. Na de yoga en de koffie/chocomelk gingen we naar de kant om diesel, benzine en de gasflessen te vullen. Terug aan boord van de Giebateau aten we een lunch in de kuip en belden mijn moeder. Nadat er weer een grote bui was overgekomen gingen we naar de kant waar bij het het havenkantoor/toeristenbureau Jaque en Marian belden. Paul bleef internetten terwijl ik nog twee extra opwaardeer bonnen voor de telefoon kocht. Toen ik terug kwam luisterden ik nog twee meditatie YouTube filmpjes en daarna was het tijd voor het avond eten.
10 juni 2020
PORT MCNEILL, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 35.397 N 127 05.299 W) Het was bewolkt toen we rond zes uur ons anker ophaalden en de zeilen hesen. In de Johnstone straat zeilden we vol tuig ruime wind met het voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil aan de andere kant westwaarts. Aan de ene kant zagen we Vancouver eiland met de hoge groene bergen en aan de andere kant eerst het hoge vaste land en later de lagere groene eilanden: West Cracroft, Hanson en Cormorant. Eerst was het nog rustig met ca. acht knopen wind, langzaam nam de wind toe tot ca. twintig knopen en zetten we twee reven in het grootzeil daarna trok de wind aan tot ca vijfentwintig knopen zodat we het voorzeil iets inrolde. Met de wind en stroom mee liep de Giebateau soms wel acht knopen. Op het laatst ontstonden er ook wat lange golven zodat de Giebateau daar soms vanaf surfde. Op een gegeven moment zagen we een grote groep dolfijnen die de tegengestelde richting in zwommen. Even leek het erop dat ze voor de boeg bleven hangen maar dat was helaas snel voorbij. Onderwijl dronken we koffie/chocomelk, keken goed uit naar hout waarvan we er vandaag maar weinig zagen en belden mijn moeder en tante. Ook vandaag verbaasden we ons erover hoe rustig het op het water is qua andere boten. Het begon net te regenen toen ons anker er rond één uur en na vijfenveertig mijl bij Port McNeill, Vancouver eiland inging.Onze telefoon moet worden opgewaardeerd en dat probeerden we een paar dagen geleden via onze visa kaart maar Koodoo accepteert geen buitenlandse visa kaart. We vroegen Elaine of ze het met haar visa kaart wilde betalen maar ook zij had problemen. Nu belden we de helpservice van Koodoo om te zien hoe we onze telefoonbundel kunnen opwaarderen. Zij bevestigde dat een buitenlandse visa kaart niet wordt geaccepteerd en ze zag wel de visa gegevens van Elaine. De helpservice belde Elaine maar wat ze ook probeerde de visa van Elaine werd ook niet geaccepteerd. Nu kregen we te horen dat er verschillende winkels zijn die opwaardeer bonnen verkopen.Eenmaal aan de kant hadden we internet van het toeristenbureau en keken we waar Koodoo prepaid opwaardeer bonnen te koop zijn. Het bleek dat deze bij Fieldstore in Port McNeill te koop waren zodat ik dat gelijk deed. Probleem opgelost. Nu we toch internet hadden downloadde Paul de krant en keek wat op YouTube terwijl ik de foto;s op de weblog zette een telefoon bon kocht en wat boodschappen deed. Inmiddels was het tijd geworden voor het avond eten aan boord.
09 juni 2020
BLENKINSOP BAY, VASTE LAND, BRITS-COLOMBIA (50 28.530 N 125 59.496 W) Vannacht heeft het geregend en iets gewaaid maar de harde wind kwam vanochtend. We lagen goed achter ons anker met hier en daar een vlaag. Na de yoga dronken we binnen koffie/chocomelk en deden wat huishoudelijk klusjes. Na de lunch keken we een film en las Paul de krant terwijl ik wat mediteerde. In de namiddag werd het droog en was de wind weg.
08 juni 2020
BILLYGOAT BAY, HELMCKEN EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 23.560 N 125 51.566 W) Rond kwart over zes ging ons anker op en hesen we de zeilen. Er stond nog weinig wind zodat de Giebateau met dood tij door de Seymour narrows motorden waar we een paar dolfijntjes zagen. Eenmaal in Discovery passage kregen we steeds meer stroom mee en konden we tegen de ca vier tot zes knopen noordenwind kruizen. Aan de ene kant zagen we het hoge Vancouver eiland en de andere kant de lagere groene eilanden Quadra en later Sonora. De zon scheen achter de wolken en we hadden nog steeds wat telefoon ontvangst zodat we met mijn moeder spraken. Eenmaal in de Johnstone straat kruisten we westwaarts tussen Vancouver eiland en Thurlow/West Thurlow en Hardwick eiland door. Over de marifoon hoorden we dat er een storm waarschuwing voor de Johnstone straat werd afgegeven en dat het vannacht hard gaat waaien. Eigenlijk waren we van plan om voor de nacht bij Helmcken eiland te gaan liggen maar met een zeer harde zuidoosten wind is die plek niet goed. De wind nam af en de motor werd bijgezet zodat we net voor doodtij bij Helmcken eiland waren. Rond kwart over één en na zesendertig mijl ging ons anker er in Billygoat bay in. Nu wachten op de zuidoosten wind of het draaien van de stroom om verder te gaan. We verbaasden ons erover hoe rustig het onderweg was. Heel weinig boten (drie andere boten totaal) maar ook weinig vogels, zeehonden en zeeleeuwen. Maureen had ons alert gemaakt dat ze vond dat er weinig vogels waren en dat kunnen we wel beamen.
LENKINSOP BAY, VASTE LAND, BRITS-COLOMBIA (50 28.530 N 125 59.496 W) De voorspelde zuidoosten wind bleef vandaag uit zodat we pas rond acht uur ons anker ophaalden. We motorden met de stroom mee het laatste stukje voor vandaag verder door de Johnstone straat tussen Vancouver eiland en Hardwicke eiland. Daarna langs de westkust van Harwicke eiland noordwaarts richting het vaste land. Onderweg zagen we een paar zeehonden en een Bald Eagle nest hoog in de boom waar de Bald Eagle in zat. Rond kwart voor tien ging ons anker er na acht mijl in Blenkinsop bay in. Langzaam werd het donker en kwamen de wolken op gang, de harde wind komt eraan.
07 juni 2020
SEYMOUR BAY, QUADRA EILAND, BRITS-COLOMBIA (50 08.081 N 125 20.370 W) Rond kwart voor zeven ging ons anker op en hesen we de zeilen. Met de zon in de kuip zeilden we vol tuig ruime wind zuidwaarts langs Quadra eiland. Eenmaal bij Cape Mudge (zuidpunt Quadra eiland) staken we twee reven in het grootzeil en kruiste de Giebateau met ca.zes knopen stroom mee noordwaarts door Discovery channel tussen Vancouver eiland en Quadra eiland. Af en toe liepen we elf a twaalf knopen over de grond. We moesten goed op boomstammen die in het water drijven letten want het is net volle maan geweest en dus een extra groot getijde verschil. Onderweg zagen we verschillende zeehonden , dronken koffie/chocomelk en spraken met mijn moeder. Rond elf uur waren we dichtbij de Seymour narrows en zeilden we vlak voor deze vernauwing de Seymour Narrow baai in. We wilden eerst aan de steiger gaan liggen maar dat bleek te ondiep voor ons te zijn zodat we toch maar ons anker er na zesentwintig mijl ingooiden. We aten een lunch in de kuip en deden wat huishoudelijke klusjes. In de middag liepen we over een bospad naar de Seymour narrows waar nu een maximale stroom van ca. twaalf tot vijftien knopen vanuit het noorden stond.
SYMOUR NARROW
We zagen een motorboot tegen de stroom in motoren maar die kwam nauwelijks vooruit en op een gegeven moment draaide die ook weer zuidwaarts. Nu moest die goed gas blijven geven om niet met de draaikolken mee te gaan. Terug op de steiger praten we nog even met andere mensen op boten alvorens terug te gaan naar de Giebateau.
BOLD EILAND EN QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA
(50 09.570 N 125 10.327 W)
Gisteren avond hadden we van Wayne en Maureen een e-mail ontvangen dat ze in Evens bay bij Read eiland lagen, ca. vijftien mijl zuidelijk van ons. Na de yoga in de kuip namen we rond half tien afscheid van Ruth en Ralph. We hesen de zeilen en kruisten vol tuig Waiatt bay uit en motor/zeilden met de laatste stroom mee zuidwaarts door Barnsley Channel tussen Quadra en Maurelle eiland. Vervolgens gingen we met de stroom mee door Surge narrows en kwamen we in Hoskyn Channel tussen Quadra en Read eiland. Hier ging de motor uit en lieten we ons eerst met de stroom meedrijven terwijl we Wayne en Maureen over de marifoon opriepen. Zij hadden net hun anker opgehaald en waren van plan richting de Surge narrows te zeilen. De wind nam toe tot ca. zes knopen en het werd langzaam bewolkt zodat we rustig zuidwaarts door Hoskyn Channel kruisten en ondertussen met mijn moeder spraken. Op een gegeven moment zagen we de Grail Dancer
GRAIL DANCER
ruime wind onze kant op komen en spraken we af om tussen Bold eiland en Quadra eiland voor anker te gaan. Rond drie uur en na vijftien mijl ging ons anker erin. Maureen en Wayne hadden een grote zalm gevangen zodat wij voor de salade en de wijn zorgden. Het werd een gezellige middag/avond.
05 juni 2020
WAIATT BAY, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA
(50 15.520 N 125 15.100 W)
Na de yoga en koffie/chocomelk in de kuip motorden we met ons Giebeltje naar de kant vanwaar we een wandeling maakten. Een mooie wandeling door het regenwoud met prachtige grote varens en hoge bomen.
VARENS
Het eerst stuk tot Small inlet was vlak maar daarna moesten we de heuvel op zigzaggen om bij de meren te komen. Onderweg kwamen we eerst Mark tegen die in Granite bay woont. Hij herkende ons accent want zijn ouders kwamen uit Nederland. We stonden gezellig op gepaste afstand te praten. Daarna liepen we verder over het bospad en kwamen bij het meren gebied. Eerst langs het grote meer en later langs nog twee kleine meren. Hier ontmoetten we twee andere wandelaars die dichtbij Drew Harbor wonen en onze boot hadden zien liggen. Ze hebben zelf ook een zeilboot en wilden ons graag nog eens ontmoeten. Ik gaf een kaartje met de nieuwe weblog en ons e-mail adres. Het begon te regenen zodat we omdraaiden en dezelfde weg terug liepen. Onderweg keken we of we telefoon ontvangst hadden zodat ik mijn moeder kon bellen maar helaas geen ontvangst. Langs het bospad groeiden hier en daar frambozen struiken met rijpe frambozen eraan die we op de terugweg plukten en opaten. Na drie uur wandelen waren we rond twee uur terug bij de boot waar ik een late lunch maakte. In de middag deed ik wat administratieve klusjes en las Paul de krant. Rond vier uur was het borreltijd op de Deo volente en nam ik net als gisteren wat hapjes mee.
04 juni 2020
WAIATT BAY, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA
(50 15.520 N 125 15.100 W)
Rond half zes ging ons anker op en hesen de zeilen. Vol tuig kruisten we Drew Harbor uit, staken Sutill Channel over en kruisten verder noordwaarts door Hoskyn Channel tussen Quadra en Read eiland door. Omstreeks half negen kwamen we aan bij de Surge narrow en hadden we nog een uur stroom mee. Met ca. vier a vijf knopen stroom mee motor/zeilden de Giebateau tussen de Settlers eilanden groep door met een snelheid van acht a negen knopen. Eenmaal door de Narrows kwamen we in Barnley Channel en kruisten we verder noordwaarts tussen Quadra en Maurelle eiland tot we aankwamen bij de Octupus eilanden groep aan de oostkust van Quadra eiland. De stroom ging nu tegen staan zodat we tussen de eilandjes door motor/zeilden en in Waiatt bay aankwamen. Hier zagen we de Deo Volente met Ruth en Ralf liggen en we gingen erheen.
DEO VOLENTE
Na even snel te hebben bijgepraat ging ons anker er rond half elf en na zeventien mijl in. We aten een vroege lunch en wilden net gaan wandelen toen het begon te regenen. In plaats van wandelen las Paul de krant en oefende ik quantum touch oefeningen. Rond half vier gingen we naar Ruth en Ralph waar we gezellig borrelde.
03 juni 2020
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA
(50 06.179 N 125 11.379 W)
Het was een prachtige zonnige dag zonder wind. Na een uurtje yoga dronken we samen koffie/chocomelk in de kuip en onderwijl fotografeerden we met de nieuwe Sony camera het adelaarsnest boven in de boom.
EAGLE NEST
We spraken met mijn moeder en na de lunch maakten we een wandeling over de Rebecca spit. Het was best druk met wandelaars zodat we af en toe een praatje maakten op de gepaste afstand. Terug aan boord ging ik een half uur met mijn voeten in het zeewater zitten om te aarde. Één van de natuurlijke therapieën. Rond vier uur kwamen Debbie en Norris langs en zaten we op een boomstam op het grindstrand gezellig te praten. Zij zijn de organisatoren van de Quadra wandelgroep maar die hebben ze even stop gezet door het Corona Virus. Op zich kan er wel gewandeld worden maar niet met zoveel tegelijk op de smalle paden.
02 juni 2020
DREW HARBOR, QUADRA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA
(50 06.179 N 125 11.379 W)
Het was bewolkt toen we rond half zeven ons anker ophaalden, de zeilen hesen en door New Castle Channel naar Strait Off Georgia motorden. Hier ging de motor uit en met ca. zes knopen zuiden wind zeilde de Giebateau vol tuig noordwestwaarts langs Vancouver eiland. De wind trok aan tot ca. vijftien knopen en het begon te regenen maar we zeilden heerlijk verder. Er waren nog twee andere zeilboten in de buurt die dezelfde kant op gingen dus Paul was wel een beetje in wedstrijd stand om voor te blijven. Toen we Lasquieti eiland gepasseerd waren trok de wind aan tot ca vijfentwintig a achtentwintig knopen en staken we twee reven in het grootzeil en draaide het voorzeil eerst een stuk in en later zelfs geheel weg. De golven bouwde zich op en er ontstonden witte koppen op het water zodat we goed moesten kijken naar boomstammen in het water want de snelheid van de Giebateau was soms wel acht a negen knopen. Gelukkig waren dat er vandaag heel weinig. Onderwijl spraken we ook met mijn moeder waar het heel goed mee gaat en luisterden we naar de radio. Waar het voorheen over het Corona virus ging, gaat het nu merendeels over racisme (aanleiding moord in Amerika) en dat we dat goed moeten tegenhouden. Gelukkig zijn er wereldwijd protesten tegen racisme. Het enige nadeel van protesten in deze tijd is dat het Corona virus zich weer makkelijk kan verspreiden. Over de radio hoorden we verhalen van mensen die het Corona virus hebben gehad, in het ziekenhuis zijn beland en er weer uit zijn gekomen en hoe lang de revalidatie duurt. Dit duurt echt maanden voor je weer wat beter bent. Rond zes uur nam de wind af en draaide we het voorzeil uit en hesen het grootzeil. We dachten er bijna te zijn maar niets was minder waar. De wind draaide tegen zodat we het laatste stuk langs Quadra eiland door Sutil Channel moesten kruizen. Hier zagen we dichtbij drie orka’s, man, vrouw en kleintje. Helaas lag de camera binnen en was ik te laat voor een foto. Rond negen uur en na tweeëntachtig mijn ging ons anker er in Drew Harbor bij Quadra eiland in.
1 juni 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, BRITS-COLOMBIA (49 10.366 N 123 56.000 W)
Ik maakte vanochtend Nasi, sate met saté saus voor vanavond. De scheen zodat we buiten in de kuip koffie/chocomelk dronken. Rond half tien bracht Paul mij naar de kant zodat ik met Marry kon wandelen. We wandelden door het park en langs de waterkant ondertussen hielden we de twee meter afstand en praten we over van alles. Paul was ondertussen onze watertanks en dieseltanks aan het vullen. Rond half twaalf belden we Paul dat hij naar de Marina kon komen. Marry ging naar huis en Paul en ik liepen naar Elaine. Daar namen we een douche en stopten de vuile was in de wasmachine. We mochten Elaine haar auto lenen om boodschappen te doen en spullen voor de boot te kopen. Er mochten bij “Home depo” maar een bepaald aantal mensen binnen zijn zodat we eerst buiten in de rij moesten staan. Hier deden we onze mondkapjes op. In de Superstore (grote supermarkt) had ik ook nog handschoenen aan tegen het Corona virus. Rond drie uur waren we terug en was ook Nigel thuis. Ik kon mijn Quantum touch en voetreflex massage oefenen terwijl Paul aan het internetten was. Daarna aten we met zijn vieren de nasi met saté. Het was een gezellige middag maar het werd nu echt tijd om afscheid te nemen, morgen gaan we noordwaarts.