DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN
30 april 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was zonnig zodat we wat vroeger naar Tim en Sarah liepen. De mannen waren de hele ochtend bezig om de zonnepanelen op het dak te hijsen en te installeren. Sarah was in de tuin bezig, Susie en Rowen waren aan het spelen en ik las buiten een boek. De moeder van Susie was ziek en lag in het ziekenhuis om uit te zoeken wat ze had. Nu belde de zus van Susie met de mededeling dat haar moeder vandaag naar huis kwam en opgegeven was. Susie is al vanaf baby een vriendin van Sarah en dus kende zij haar moeder goed. Iedereen was van slag. Snel werden al de spullen gepakt en bracht Tim Sarah, Susie en Rowen weg naar een ander eiland vanwaar ze de ferry konden nemen naar Vancouver eiland en vandaar weer naar Saltspring eiland. Wij pasten ondertussen op Marina, deden spelletjes en oefende met onze drone. Rond drie uur was Tim terug en lieten we ook de drone aan Tim zien en ondertussen maakten we foto’s en film van hun huis in het bos.
HUIS SARAH/TIM
Half zes waren we terug aan boord tijd voor het avond eten en het zes uur wereldnieuws op de radio.
29 april 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Na de koffie/chocomelk en mijn moeder te hebben gebeld liepen we de heuvel op naar het huis van Tim/Sarah. Tim vermoedde dat zijn meter van het zonnepaneel het niet goed deed zodat Paul en hij er samen mee bezig gingen. Uiteindelijk bleek de bedrading op de accu niet goed vast te zitten. Verder waren ze in de schuur bezig een goed frame te maken voor op het dak. Ik hielp Sarah in de tuin en zo was de ochtend om. Inmiddels was het gaan regenen en aten we met zijn allen een lunch. Rond twee uur maakten Tim, Marina, Paul en ik een wandeling door het bos naar een uitkijkpunt en via een andere route terug naar de Refuge Cove. Een mooie wandeling en Tim vertelde veel over het eiland en de mensen die er wonen. Er woont hier al dertig jaar een Duitser die allemaal trails maakt. Het is soms lastig het begin van een trail te vinden maar als je die eenmaal gevonden hebt is de rest goed zichtbaar is het regenwoud. Bij alle beekjes waar we langs kwamen had hij bekers hangen en op verschillende plekken langs de trails zagen we houten houten banken, barbecues plaatsen waar gekapt droog houd onder een afdak lag. Tim is eigenlijk visser en werkt soms ook op een oesterkwekerij. De oesters gaan veelal naar Japan/China en restaurants. Ze hebben de oesters nu in het zand aan de waterkant gelegd zodat ze minder snel groeien aangezien er nu geen afnamen is. Ook werkt hij op een visboot die de vis inzamelt. Maar het ziet ernaar uit dat het vis seizoen niet open gaat omdat ze niet teveel mensen op één boot willen hebben en omdat de visverwerking fabrieken niet open zijn. Afwachten maar!
28 april 2020
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Na mijn moeder te hebben gebeld en koffie/chocomelk te hebben gedronken gingen we naar het huis van Tim en Sarah. De mannen gingen gelijk bezig met de zonnepanelen. Het ene zonnepaneel hadden ze er gisteren al afgehaald en nu moesten ze de twee zonnepanelen aan elkaar verbinden en een goed frame maken. Het regende zodat ze onder een afdak bezig waren. Ik ging naar binnen waar ik samen met Marina yoga deed en onderwijl zaten we gezellig te praten. Toen het iets droger werd maakten de dames weer een wandeling door het boos naar één van de andere buren die in Amerika woont. Ze heeft een grote groente tuin en omdat ze er niet is mochten we wat Kale (soort boerenkool), peterselie en bieslook pakken. We maakten nog een omweg en rond drie uur waren we terug. De mannen waren toen ook bijna klaar maar omdat het nog steeds licht regende konden ze de zonnepanelen niet op het dak installeren.
ZONNEPANELEN
Ze werden in de tuin aangesloten. Het was bewolkt waardoor er niet veel stroom geleverd werd, hopelijk is het morgen zonniger en kunnen we goed zien wat de opbrengst is. Rond vijf uur waren we terug aan boord en maakte ik het avond eten.
27 april 2020,
REFUGE COVE, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND, BRITS-COLOMBIA (50 07.298 N 124 50.425 W)
Het was bewolkt en windstil toen we rond kwart voor negen ons anker ophaalden en Melanie Cove uitmoorden noordwestwaarts Homframe channel overstaken naar West Redonda eiland. We lieten het vaste land met de hoge bergen en de regen achter ons. Halverwege werd het droog en kwam er genoeg wind om alleen op voorzeil verder te zeilen. We belden mijn moeder en dronken koffie/chocomelk. Rond het middag uur waren we in Refuge Cove waar we de boei van Tim en Nigel oppikten. Na de lunch motorden we met Giebeltje II naar de marina van Refuge Cove vanwaar we over een bospad door het bos omhoog de heuvel op liepen naar het huis van Tim en Sarah. Hier zagen we Tim, Sarah hun dochter Marina en Susie (vriendin van Sarah) met haar zoontje Rowin. Het was een gezellig weerzien en er was genoeg bij te praten. We kregen van Tim hun nieuwe watertank te zien en daarna overlegden de mannen over hoe ze het tweede zonnepaneel boven op het dak zouden monteren. Terwijl de mannen zo bezig waren ging ik naar de dames en maakten we een wandeling door het bos naar één van de buren. Terug aten we gezamenlijk het avondeten en rond acht uur waren we terug aan boord.
26 april 2020,
MELANIE COVE DESOLATION SOUND, VASTE LAND
(50 08.503 N 124 40.575 W)
Deze week was het in de nacht iets warmer waardoor we al enkele nachten zonder olielamp aan hebben geslapen.
Het was bewolkt en het regende licht toen ik buiten een klein beetje telefoon receptie had en mijn moeder belde. We spraken gezellig maar op een gegeven moment draaide de boot weer zo dat de verbinding minder werd en we moesten ophangen. Ik deed eerst mijn oefeningen en daarna dronken we koffie/chocomelk terwijl we naar de radio luisterden. Dit maal ging het over de wereld gezondheid organisatie. Hoe belangrijk deze organisatie in normale tijden is maar vooral ook nu in deze Corona tijd. Hij had geen goed woord voor Trump en hoe hij met de Corona omgaat.
Het was droog zodat we de lunch in de kuip aten en daarna naar de kant roeiden. Dit keer liepen we door het regenwoud heuvel op heuvel af naar het punt waar we enkele dagen geleden vanaf Tenedos Bay zijn omgedraaid. Een mooie wandeling tussen de bomen die veelal behangen zijn met verschillende soorten mos en daartussen vele varens en omgevallen boomstammen waar we overheen klommen of onderdoor kropen. Op een gegeven moment kwamen we langs een moerasachtig gebied waar skunk cabbage en andere moerasachtige planten groeien.
MOERAS GEBIED
We hoorden veel verschillende vogels en klapten in onze handen om de beren te waarschuwen dat we eraan kwamen. Rond drie uur waren we terug aan boord en aten een nootje in de kuip toen we drie boten de baai in zagen komen. Één boot ankerde en bracht een lijn naar de kant en de andere twee gingen ernaast liggen. Over de marifoon hoorden we dat het buiten in de Strait of Georgia ca dertig knopen waait (net als gisteren) maar hier liggen we rustig met hier en daar een vlaag. Aan het eind van de middag kregen we over de marifoon contact met Sarah. Zij was opweg naar Refuge Cove en we spraken af dat we morgen die kant op komen.
25 april 2020,
MELANIE COVE DESOLATION SOUND, VASTE LAND
(50 08.503 N 124 40.575 W)
Het regende vanochtend zodat we na mijn Quantum touch oefeningen samen wat huishoudelijke klusjes deden. We waren bijna klaar toen de telefoon ging en mijn moeder belde. Helaas hebben we hier heel slecht ontvangst en verbrak de verbinding steeds. De eerste keer dat ik mijn moeder niet echt sprak maar het gaat gelukkig goed met haar. Na de lunch klaarde het op en kwam de zon tevoorschijn zodat we naar de kant roeiden waar een trail naar Laura Cove begint. Gisteren hadden we met de drone gezien waar deze trail begon. Een mooie wandeling door het regenwoud en over vele omgevallen bomen. Vele takken en stammen van bomen zijn bedekt met verschillende soorten mos en de bodem is bedekt met grote varens.
REGENWOUD
Na ca. twee uur wandelen waren we terug aan boord. Inmiddels was de zon weer achter de wolken verdwenen en begon het te regenen. lekker onderuit met een boek en de krant.
24 april 2020,
MELANIE COVE DESOLATION SOUND, VASTE LAND
(50 08.503 N 124 40.575 W)
Na de yoga/tao oefeningen dronken we koffie/chocomelk in de kuip en zagen we rimpeltjes over het water onze kant op komen. We haalden het anker op, hesen de zeilen zonder motor en kruisten rustig met ca. zes knopen wind Tenedos Bay uit. Buiten trok de wind aan tot ca tien a twaalf knopen en zeilden we halve wind tussen Mink en Otter eiland en verder ruime wind (noordoostwaarts) tussen Morgan, Melville, Mary en Eveleigh eilanden door naar Melanie Cove bij het vaste land. Ondertussen belden we mijn moeder, aten een lunch en begon het langzaam te betrekken. Rond één uur en na acht mijl ging ons anker er in Melanie Cove in. Het begon steeds harder te waaien en licht te regenen zodat we naar binnen gingen en luisterden naar de radio onderwijl mocht ik mijn Quantum touch op Paul oefenen. Halverwege de middag nam de wind af en kwam de zon tevoorschijn zodat we met de drone gingen vliegen. Wat is dat mooi om zo van boven af op de baai en het bos te kunnen kijken en wat is het handig om op deze manier te kunnen zien waar de trail begint. Tijdens het avondeten in de kuip was het windstil zodat de rotsen in het water werden weerspiegeld.
ROTSEN WEERSPEIGELD IN HET WATER
23 april 2020,
TENEDOS BAY, DESOLATION SOUND VASTE LAND (50 07.236 N 124 41.281 W)
Eigenlijk hadden we in Galley Bay een wandeling willen maken. We hebben informatie gedownload (hicking and boating BC) waar staat bij welke ankerplek je kunt wandelen. Helaas is de start van de wandeling in Galley Bay nu op privé terrein en mogen we niet aan land, dus geen wandeling. Om acht uur ging ons anker op en motorden we met de Giebateau verder noordoostwaarts langs de kust en tussen Mink eiland door Desolation sound in. De zon scheen maar er was helaas te weinig wind om te zeilen. Onderweg dronken we koffie/chocomelk, belden we mijn moeder en knipte ik Paul zijn haren. De omgeving bestaat uit groen heuvelachtig regenwoud met verderop hoge bergen waar sneeuw op ligt. Na zes mijl en anderhalf uur motoren ging ons anker er in Tenedos Bay in waar al een zeilboot lag. We dronken nog een kop koffie/chocomelk en daarna roeiden we naar de kant. We zijn in berenland dus hebben de berenspray in de aanslag en maken geluid tijdens het wandelen. We liepen over een mooi bospad door het regenwoud met varens, en hoge bomen naar het Unwin meer. We staken een klein beekje over en volgde het pad verder langs het meer. Nu liepen we langs de kliffen, dan weer omhoog en dan weer naar beneden. Onderwijl hadden we uitzicht over het meer dat tussen de hoge bergen ligt. Op een gegeven moment ging het pad verder langs een beekje het bos in en kwamen we uit bij een tweede meertje. In dit meertje groeit riet en hoorden we ineens meer verschillende vogeltjes zingen. Het pad loopt nog verder naar een andere baai maar morgen willen we naar die andere baai zeilen en vandaar uit naar dit meer wandelen. We keerden om en liepen hetzelfde pad terug. Aangekomen bij een mooi punt gingen we op de rotsen zitten en genoten van de zon die op het meer scheen en de verschillende watervogels die daarin zwommen.
UNWIN MEERRond het middag uur waren we terug aan boord en aten we een lunch in de kuip. Al heeft Paul geen klachten toch mocht in quantum tough op hem oefenen om ervaring op te doen. We roeiden met ons Giebeltje II door de baai en zagen op verschillende plekken in de rotsen haken met kettingen. In de zomer is het hier druk en aangezien het snel diep wordt moeten de boten ankeren met een lijn naar de kant.22 april 2020,GALLEY BAY, DESOLATION SOUND VASTE LAND (50 04.184 N 124 46.470 W)Toen we wakker werden regende het zodat we wat langer in bed bleven. Het was bewolkt en het regende zacht toen we koffie/chocomelk dronken en ondertussen het nieuws op de radio luisterden. Ik las verder in quantum tough en Paul las NU.nl. Na de lunch kreeg Paul een beginnende hoofdpijn die vanuit de nek omhoog kwam zetten. Nu kon ik mijn Quantum touch oefenen. De hoofdpijn verdoofde iets maar ging niet weg. Ik moet nog veel oefenen. Aan het eind van de middag kwam ook de zon door de bewolking heen en zaten we samen in de kuip. We liggen in een bosrijke omgeving met aan de kant vele grote huizen tussen de bomen. In twee huizen woonden op dit moment mensen de rest van de huizen stonden leeg. Rond zeven uur gingen we naar binnen, tijd voor een film.21 april 2020,GALLEY BAY, DESOLATION SOUND VASTE LAND (50 04.184 N 124 46.470 W)Na de Qigong oefening dronken we koffie/chocomelk en kwamen Don en Leila de steiger op wandelen. Don kwam afscheid nemen omdat hij weg moest en Leila bleef nog even gezellig praten. Ze heeft rabarber in de tuin die nu goed is en omdat ze teveel heeft kregen wij wat. Ik liep met Leila mee naar de tuin terwijl Paul de boot afspoot en de watertank vulde. Er zijn enorm veel pollen in de lucht en de Giebateau zat onder het gele stuifmeel dus het was fijn de boot weer schoon te maken. Leila en ik zaten binnen gezellig te praten en ondertussen de rabarber in de magnetron te koken toen Paul kwam en we ook afscheid moesten nemen van Leila. Rond elf uur gingen de trossen los en motorden we Bargain Bay uit en onderwijl hesen we de zeilen. Met het voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en het grootzeil met twee reven aan de andere kant zeilden we met ca. twintig knopen zuidoosten wind noordwaarts. We zeilden met ca zes a zeven knopen door het Malaspina channel tussen het vaste land en Texada eilanden. De wind zakte iets in zodat we het hele grootzeil hesen en zo bleven we het vaste land volgen tot Sarah point. Inmiddels was de zon achter de wolken verdwenen en regende het zachtjes. We zijn aangekomen in Desolation sound. We zeilden om Sarah point oostwaarts waar we na twee mijl het grootzeil weghaalden en alleen op voorzeil Galley Bay in kruisten. Na achtenveertig mijl ging ons anker er rond half acht in
20 april 2020,
BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)
Het was bewolkt zodat we wat langer in bed lagen en naar de radio luisterden. Er was iemand die vertelde hoe hij het Corona had ervaren. In eerste instantie was het probleem wat lastiger adem te halen, daarbij kwam later hoesten en vervolgens zo benauwd dat hij naar het ziekenhuis ging en binnen twee uur aan de beademing lag. Hij had eerst gevochten tegen het Corona virus maar bedacht toen dat niet hij moest vechten maar zijn lichaam. Hij had een paar dagen aan de beademing gelegen en mocht toen naar huis waar de revalidatie begon. Hij kon haast niets en langzaam kon hij steeds iets meer maar je lichaam wordt door het Corona echt kapot gemaakt en het is een lange revalidatie voor je echt weer dingen kan. Het is dus echt niet een griepje zoals sommige mensen denken!
Na de koffie/chocomelk gingen we naar Don en Leila waar we mochten douche en de wasmachine konden gebruiken. We belden mijn moeder en mijn tante en met lunchtijd waren we terug aan boord en aten wat in de kuip. De zon was inmiddels te voorschijn gekomen zodat Leila en ik samen yoga oefeningen op de steiger deden. Daarna pakten we de kano’s en peddelden nog wat door Bargain Bay en ondertussen zaten we gezellig te praten. Paul was in die tijd aan het internetten. Toen we terug kwamen gingen Paul en ik kanoën. We peddelden door de vernauwing naar het centrum van Pender harbor (ca. twee kilometer) waar ik in de supermarkt ijs en brood kocht. We peddelden tegen de wind in terug naar de steiger waar we met Don en Leila in de zon lekker ijs aten (wel op gepaste afstand). Het was inmiddels zes uur dus het ijs was ons avond eten (hihi).
19 april 2020,
BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)
Het miezer regende toen we vanochtend opstonden zodat we eerst binnen wat lazen en koffie/chocomelk dronken. Rond negen uur klaarde het op en ging ik op de steiger yoga/Toa oefeningen doen terwijl Paul de motor checkte. Rond elf uur liepen we naar boven waar we Leila en Don zagen. Gisteren tijdens het kanoën hadden we het over beren gehad en dat ze hier wel in de buurt zijn. Terwijl Leila en Don vanochtend een wandeling maakten zagen ze dichtbij hun huis een grote verse berendrol op de weg liggen. Opletten dus tijdens het wandelen! Rond twaalf uur (negen uur Nederlandse tijd) belden we mijn moeder en daarna aten we een lunch in de kuip. Na de lunch was het tijd voor een wandeling en liepen we naar het begin van een national park dat helaas gesloten was.
VERBODEN WEGENS CORONAWe liepen dezelfde weg terug en na acht kilometer te hebben gewandeld waren we terug aan boord. We aten wat lekkers en op een gegeven moment brak er een tweede stukje van mijn kies af. Hopelijk zit de kies nog wel dicht want ik wil nu niet naar een tandarts. Wordt vervolgd....18 april 2020,BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)Het was een zonnige dag zodat we eerst koffie/chocomelk in de kuip dronken. Daarna deed ik mijn yoga/Toa oefeningen op de steiger en keek Paul de kraanlijn na of deze bovenaan bij de mast niet geschavield was. Gelukkig was alles in orde. We liepen naar het huis van Don/Leila waar we mijn moeder en mij tante belden. Tijdens de lunch in de kuip luisterden we naar het nieuws dat voornamelijk over het Coronavirus gaat met de bijbehorende maatregelen die nog niet versoepeld gaan worden. Rond twee uur kwam Leila aangewandeld met een peddel. Er lagen al twee kano’s op een vlonder naast de steiger die we te water lieten. Even later peddelde Leila en ik door Bargain Bay richting Strait of Georgia. 
KANOËN
Wauw, dat is lang geleden dat ik heb gekanood. Mijn vader had een wedstrijdkano waar we als kind in hebben leren kanoën dus wist ik hoe ik mijn evenwicht moest bewaren. Onderwijl dat Leila en ik weg waren heeft paul de schoten van het voorzeil anders aan de voorzeil bevestigd. De lijn schavielde op een bepaalde plek en nu er een andere knoop in zit, zit het beter. Na een uur waren we terug en wilde Paul in mijn kano en ik in die van Leila. De mijne was smaller en minder stabiel. Terwijl ik me rug nog even strekte ging Paul alvast in de kano en op een geven moment hoorde ik paul zeggen “ik zit vast”. Hij zat met een been erin en de tweede wilde hij erbij stoppen maar het gat was te klein. Ik hield de kano vast en met veel gewurm kwam hij los en kon hij eruit. Nu ging hij in de kano van Leila die voorin breder is en ik weer in de smalle kano. Het was inmiddels hoog water zodat we door een ondiepe doorgang onder een brug naar Pender harbor peddelden. We zagen dat het alweer lager water werd zodat we rustig terug peddelden naar de boot. We belden PK en Julia in Bellinghamen waar alles gelukkig goed mee gaat en daarna was het alweer tijd voor het avond eten.
17 april 2020,
BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)
Het was bewolkt toen Leila en ik rond acht uur naar bet centrum wandelden en onderwijl gezellig praten. Bij het postkantoor haalde ze de post op om vervolgens weer naar huis te wandelen. Na vier kilometer wandelen waren we rond negen uur terug. Paul was druk bezig om het voorvak onder ons bed op te meten. We willen daar het nieuwe grootzeil in gaan bewaren zolang dit oude grootzeil nog goed is. Het bleef bewolkt zodat we binnen koffie/chocomelk dronken en ondertussen naar het nieuws op de radio luisterden. Na het nieuws liepen we naar het huis van Don/Leila om daar verschillende vrienden en familie te bellen. Gelukkig hebben al onze vrienden en familie geen Corona symptomen. Rond twaalf uur kwam Leila met haar grote warme gegrilde kalkoen naar buiten waar we een stuk van kregen. Snel gingen we naar de Giebateau voor onze lunch. Helaas is gezellig samen lunchen geen optie. Na de lunch probeerde de zon door de bewolking te komen en wandelden Paul en ik naar het centrum om bij de watersportzaak nieuwe olie voor de buitenboord motor te kopen. We konden de winkel niet in maar bestelden en betaalden de olie buiten. Rond drie uur waren we terug en deed ik yoga/Tao oefeningen op de steiger in de zon terwijl Paul de krant las. Aan het eind van de middag belden we nog even met wat vrienden uit Alaska die voor Trump zijn. Zij willen (net als Trump) de economie weer zo snel mogelijk open hebben en zeggen dat het Corona virus geheel niet zo erg is. Er sterven ook zoveel mensen aan griep, zelfmoorden, verkeersongevallen etc. Voor ons een vreemde redenering. Ze hadden geen notie dat bijna alle vluchten voor toeristen wereldwijd gestopt zijn want in Amerika kun je tussen de verschillende staten nog steeds vliegen. Toen we duidelijk maakten dat de grenzen gesloten waren en dat we niet naar Alaska konden wisten ze daar niets vanaf. We staakten deze discussie en gingen verder met een gezellig gesprek over de familie en hoe ze de winter hadden doorgebracht.
16 april 2020,
BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)
Om negen uur liep ik de twee kilometer naar de supermarkt in het centrum waar ik en Leila boodschappen deden. In de supermarkt had ik een masker op en handschoenen aan. Toen ik mijn portemonnee moest pakken desinfecteerde ik eerst mijn handschoenen om vervolgens te betalen. Ze willen dat je pint en geen cash geld. De boodschappen werden in de auto geladen en Leila reed naar huis terwijl ik weer lekker terug wandelden. Het was mooi zonnig weer en ik kwam verschillende wandelaars tegen. Terug aan boord ruimde ik de boodschappen op en waste mijn handen.
Onderwijl was Paul druk bezig geweest om de aansluiting van de omvormer te solderen. Tijd voor koffie/chocomelk in de kuip om vervolgens naar het huis van Don/Leila te gaan om mijn tante, moeder en wat vrienden te bellen. Inmiddels was het lunch tijd geworden en aten we een heerlijke gegrilde kip met sla. In de middag deden we wat klusjes waaronder het verversen van de olie in de buitenboord motor. Ook deed ik op de steiger yoga/tao oefeningen. Rond zes uur aten we in de kuip en onderwijl luisterden we naar het wereldnieuws op de Radio. Veelal over Corona in Canada maar ook hoe Trump in Amerika het Corona omgaat. Dat hij meer bezig is met de economie dan met het beschermen van de Amerikanen en dat staten nu het heft in eigen hand nemen.
15 april 2020,
BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)
Rond half negen kwam Leila met koffie op de steiger en zaten we samen gezellig in de zon te praten. Leila ging terug naar huis en ik haalde het beddengoed eraf en pakte nog wat andere vuile was bij elkaar. Daarna gingen Paul en ik samen naar het huis van Don en Leila waar ik de vuile was in de wasmachine stopte en Leila deze aanzette. Onderwijl dat de wasmachine zijn werk deed zaten Leila en ik gezellig verder te praten en keek Paul wat op internet en haalde de kranten van verschillende dagen binnen. Don was druk aan het werk met klusjes. Toen de was klaar was, deed Leila de machine open, stopte ik de was in de wasdroger en zette Leila deze weer aan. Zo had ik geen contact met hun spullen. Leila ging binnen aan het werk terwijl ik buiten naast Paul ging zitten en we samen mijn moeder en Evelien belden. Inmiddels was het lunchtijd geworden en terwijl we naar de boot liepen zagen we een rivierotter op de steiger zitten/spelen.
RIVIER OTTER
We aten een lunch in de kuip om vervolgens wat klusjes aan boord van de giebateau te doen. De bakskist werd leeg gehaald zodat Paul bij de stuurkabel kon om deze wat strakker te draaien. Ook werd de knop van de gashandel ingespoten met WD40. Het was zulk mooi weer dat we nog even een wandeling over de weg maakten. We hoorden dat op goede vrijdag heel wat trailers met boten waren gekomen om hun boten te water te laten. De politie heeft dit tegen gehouden en mensen terug naar huis gestuurd. De mensen op de eilanden tussen het vaste land en Vancouver eiland zitten niet te wachten op toeristen. Als ze het Corona virus daarnaartoe meenemen hebben ze op de eilanden geen faciliteiten om mensen daar te verzorgen. Ook de ferrie naar Vancouver eiland gaan minder frequent en er mogen minder mensen op. Verder kregen we van Leila /Don te horen dat ook hier in Pender harbor toeristen niet welkom zijn. Ik wilde een der deze dagen wat boodschappen doen en dus kwam Leila met de oplossing dat ik naar de supermarkt kon wandelen (met zijn 2e in de auto zitten we te dicht op elkaar) en dat zij mijn boodschappen met de auto mee terug kon nemen en ik terug kon wandelen.
Zo is er alweer een dag voorbij.
14 april 2020,
BARGAIN BAY, SUNSHINE COAST VASTE LAND (49 36.490 N 124 02.101 W)
Na ons ontbijt en koffie/chocomelk in de kuip roeiden we naar de kant om nog een wandeling over zuid Thormanby eiland te maken. We wandelden over een ander bospad langs een meertje, door het bos en kwamen uiteindelijk bij het punt vanwaar we gisteren de heuvel op gingen naar het uitkijkpunt. We maakten dus een mooi rondje over het eiland. Rond het middag uur waren we terug aan boord en stond er een lichte bries. We haalden ons anker op en met ca. acht knopen zuiden wind zeilden we alleen op voorzeil rustig ruime wind richting de Sunshine Coast. Heerlijk met de zon in de kuip aten we een lunch en belden mijn moeder. We genoten van het heerlijke zeilen en rond vier uur kwamen we aan bij het begin van Bargain Bay en zeilden zo rustig de baai in tot bijna bij de steiger van Don en Leila. Na negen mijl meerden we af aan de steiger terwijl Leila al kwam aanlopen. Het was een gezellig weerzien en even later kwam Don er ook bij. Zo stonden we heerlijk in de zon te praten tot het tijd werd voor het avond eten. Alle natuurparken in de Sunshine coast zijn gesloten dus wandelen in de natuur wordt hier moeilijk. Helaas moeten we afstand houden en is er dit keer geen gezamenlijk eten.
13 april 2020,
BUCCANEER BAY, THORMANBY EILAND (49 29.447 N 123 59.188 W)
TWEEDE PAASDAG
Onderwijl dat we koffie/chocomelk in de kuip dronken belden we Rob en Afra waar het gelukkig goed mee gaat. Daarna roeiden we naar de kant en maakten een wandeling over zuid Thormanby eiland naar het Splyglass uitkijkpunt. Het is best lastig om vanaf het strand naar het bos te komen want overal staan borden dat het privé land is. Van Robbie hadden we gehoord hoe we het algemene pad over privé grond moesten lopen.
Eenmaal tussen de huizen door en een kilometer verder is het eiland natuur park waar je vrij mag wandelen. Maar ja je moet wel eerst over privé grond om er te komen GRRR.
Het was een mooie wandeling door het bos dat grotendeels uit naaldbomen bestaat maar ook wat loofbomen zoals de Maple tree en berkenbomen. We zagen verschillende kleine vogeltjes en spechten. Het laatste stuk wandelden we over rotsen naar het hoogste punt vanwaar we uitzicht hadden naar Vancouver eiland aan de ene kant en het vaste land aan de andere kant. Boven ons zweefden verschillende Bald eagles en Gieren.
De zon scheen volop en we hadden genoeg telefoon bereik zodat we mijn moeder belden. Alles gaat goed met haar maar we vinden het fijn elke dag even contact te hebben. Gelukkig is het mooi weer in Nederland en heeft ze genoeg te doen in de tuin en met haar hond Trixie! We wandelden dezelfde weg terug en rond half drie waren we terug aan boord. Tijd voor een late lunch en daarna wat administratieve klusjes en zo is er weer een mooie dag voorbij.
12 april 2020,
BUCCANEER BAY, THORMANBY EILAND (49 29.447 N 123 59.188 W)
EERSTE PAASDAG
Het lijkt wel zomer zodat ik de yoga/Tao oefeningen in de kuip deed. Na de koffie/chocomelk roeiden we naar de kant waar we met kampeerders spraken. Vervolgens liepen we over het strand naar zuid Thormansby eiland waar we tussen de huizen door naar het bos konden en verder over een mooi wandelpad door het bos naar een meer wandelden. Aangekomen bij het meer belde mijn moeder en zaten we daar gezellig te praten. We liepen dezelfde weg terug en hoorden en zagen verschillende vogeltjes en herten.
GIEBATEAU IN BUCANNEER BAY
Rond twee uur waren we terug aan boord van de Giebateau waar we een late lunch aten. Het werd tijd voor een heerlijke douche en het wassen van de kleding.
11 april 2020,
BUCCANEER BAY, THORMANBY EILAND (49 29.447 N 123 59.188 W)
STILLE ZATERDAG
Rond half zeven ging ons anker op en kwam de zon net achter de heuvels van Texada eiland tevoorschijn. Met ca. tien knopen noorden wind zeilde de Giebateau alleen op voorzeil naar de zuidpunt van Texada eiland en verder oostwaarts naar Bucaneer Bay bij Thormanbey eiland waar ons anker er na tien mijl en rond half twaalf inging. Onderweg leek de dieptemeter weer problemen te geven maar nu vonden we het probleem. Normaal als het dieper is dan honderd meter gaat de tekst DIEPTE knipperen. Dat doet die nu niet meer en geeft nu ondiepe getallen aan; vier a vijf meter. Toen we weer bij dieptes kwamen onder de honderd meter gaf de dieptemeter de diepte weer goed aan. Na de lunch in de Kuip roeiden we naar de kant en maakten een wandeling over Noord Thormanby eiland naar Robbie. Het was een gezellig weerzien en we zaten gezellig in de tuin te praten over hoe zijn winter was geweest en hoe het met hem ging. Hij heeft een groente tuin met veel groentes zodat we wat wortels en broccoli uit zijn tuin kregen. Hij moet binnenkort weer nieuwe groentes zaaien. Onderwijl dat we gezellig zaten te praten belde ik iets verderop in de tuin mijn moeder even. Rond vier uur waren we terug aan boord waar ik de wortels schoonmaakte terwijl Paul met de buurman op de zeilboot naast ons ging praten. Die waren de boot aan het klaar maken voor hun wereldreis.
10 april 2020,
CODFISH BAY, JEDEDIAH EILAND (49 29.366 N 124 11.211 W)
GOEDE VRIJDAG.
Vanochtend scheen de zon volop in de kuip zodat ik Qigong en meditatie oefeningen in de kuip deed. We dronken koffie/chocomelk in de kuip en luisterden naar de radio. Ieder half uur is er nieuws en gaat het bijna alleen maar over het Corona virus; hoeveel mensen het hebben (stijgende lijn), gestorven zijn (stijgende lijn) en verder wat de regering doet om de mensen tegemoet te komen. Verder heeft canada een test uitgevonden en kunnen ze binnen vijftien minuten zien of je Corona hebt. Deze test willen ze nog niet landelijk gaan uitvoeren en wordt nu alleen gebruikt bij artsen, verpleegkundige etc. Dit omdat er nog geen vaccin is en omdat ze niet weten hoelang je immuun blijft voor het Corona virus. Er zijn hevige discussies aan de gang of de Canadese nu wel of niet allemaal getest moeten worden. Verder is het paasweekend en worden de mensen geadviseerd thuis te blijven. Veel parken in BC zijn nu gesloten.
Na de lunch roeiden we naar de kant en klommen door het bos, over de rotsen via een bospaadje aangegeven met lintjes naar de top van de heuvel. Vanuit hier hadden we mooi uitzicht over Codfish Bay met de Giebateau
GIEBATEAU IN CODFISH BAY
met daarachter het vaste land en de witte bergtoppen. We zaten heerlijk in het zonnetje genoten van het uitzicht en ondertussen belden we mijn moeder. We volgden de lintjes verder over het eiland en liepen zo een prachtige wandeling over verschillende rotsen met verschillende uitzichten naar Long Bay. Hier volgden we het pad onderlangs de rotsen (gisteren ook gewandeld) terug naar Codfish Bay. Een prachtige wandeling van ca. drie uur waarvan we natuurljk ook heerlijk op de top van de heuvel hebben gezeten. Terug op de Giebateau luisterden we naar de radio en bleek het druk op de ferries te zijn. Canadese die voor het lange weekend naar hun zomerhuisjes gaan.
09 april 2020,
CODFISH BAY, JEDEDIAH EILAND (49 29.366 N 124 11.211 W)
In de nacht hebben we nog steeds de olielamp aan al is het minder koud (ca negen a tien graden)dan een week geleden. De laatste twee dagen en ook vandaag, als ik rond acht uur opstond scheen de zon al volop zodat ik de ramen en de deur openzetten. Heerlijke frisse lucht terwijl ik yoga/tao oefeningen deed. Ondertussen haalde Paul de lijn die we naar de kant hadden gebracht terug aan boord. We dronken koffie/chocomelk in de kuip om vervolgens ons anker op te halen en Deep Bay uit te motoren Sabine channel in. Hier hadden we ca. acht knopen wind en alleen op voorzeil, zeilden we zuidwaarts langs de oostkust van Jerediah naar de volgende ankerplek. Op een gegeven moment deed de dieptemeter weer raar. Paul haalde een touw onder de boot langs en schuurde zo langs de romp tot deze het weer deed. Even later deed hij weer raar en toen we koers veranderde naar de ankerplek was het probleem opgelost. Er zit dus iets onder de boot voor de dieptemeter GRRR.
Rond kwart over tien en na twee mijl ging ons anker er in Codfish Bay in waar al een andere zeilboot lag. We dronken nog een kop thee/chocomelk en ondertussen luisterden we naar de radio in de kuip en genoten van het uitzicht. We liggen tussen tussen Jedediah en nog een klein eilandje in en hebben uitzicht over Sabine channel met daarachter Texada eiland en nog verder het vaste land van British Colombia met de witte bergtoppen. Na de lunch en mijn moeder te hebben gesproken roeiden we naar de kant om een wandeling te maken. We liepen door het bos langs hoge rotsen eerst naar Long Bay en verder naar Deep Bay waar we gisteren lagen. Onderwijl zagen we veel schapen en verschillende vogeltjes waaronder een specht
NOORD-AMERIKAANSE HELMSPECHT
Na twee uur wandelen roeiden we terug naar de boot. Het was nu laag water waardoor we verschillende prachtig gekleurde diep paarse en helder oranje zeesterren op de rotsen zagen.
ZEESTERREN
Terug aan boord werd het tijd voor wat huishoudelijke klusjes en daarna was het alweer tijd voor het avond eten.
08 april 2020,
DEEP BAY, JEDEDIAH EILAND (49 30.315 N 124 12.879 W)
De zon scheen weer volop toen ik rond acht uur met mijn Yoga/Toa oefeningen begon. Rond kwart over negen kwam Paul uit bed en dronken we koffie/chocomelk in de kuip. Vervolgens ging ons anker op en zeilden we alleen op voorzeil Bull Passage over naar Deep Bay bij Jededia eiland waar ons anker er na 1 mijl inging. Er lagen al twee zeilboten en een motorboot met lijnen naar de kant zodat wij hetzelfde deden. Toen we eenmaal goed lagen dronken we nog een thee/chocomelk en spraken wat met de buren. Na de lunch roeiden we naar de kant. Het was laag water zodat we een stuk met Giebeltje II over de rotsen en de oesters moesten lopen. Gelukkig is hij een stuk lichter en makkelijker te dragen zodat het tot onze verbazing veel makkelijker ging dan met Giebeltje I. We maakten een mooie wandeling deels door het bos en deels door een soort drassig landschap waar we verschillende kleine vogeltjes waaronder een Mountain Chikadee zagen.
MOUNTAIN CHIKADEE
Vroeger was hier een schapen boerderij met fruitbomen. De boerderij is verlaten maar de schapen en de uitbomen zijn er nog. We hebben geen telefonisch contact in de baai maar toen we in de buurt van de oude boerderij kwamen kregen we één streepje op de telefoon en konden we mijn moeder bellen die ons terug moest bellen met de belkampioen en zo zaten we even later gezellig te praten. We liepen dezelfde weg terug en waren halverwege de middag terug aan boord. Paul luisterde naar de radio terwijl ik verder las in Quantum touch en drukpunten oefeningen deed. Daarna was het tijd voor het avond eten onderwijl luisterden we naar het zes uur nieuws.
07 april 2020
BOHO BAY, LASQUETI EILAND (49 29.510 N 124 13.524 W)
Het was een prachtige zonnige dag met een frisse noorden wind. Na de yoga en TAO oefeningen dronken we koffie/chocomelk in de kuip om vervolgens de broodmachine die we uit nederland hebben meegenomen te pakken. Nu er genoeg zon en wind is gaan we ons eerste bood bakken met deze machine. Rond twaalf uur was het brood klaar en aten we een heerlijke warme verse boterham met kaas in de zon uit de wind. Onderwijl belde mijn moeder voor de gezelligheid. Buiten geven ze ca. twintig knopen noorden wind maar hier in de baai liggen we goed. In de middag motorden we met de dinghy door de baai. Aan de kant staat een vis kwekerij die nu bewoond is. Aan de andere kant zijn hoge kliffen waar we langs voeren. Terug aan boord las ik in mijn nieuwe boek Quantum touch en verving Paul de V-snaar van de motor. En zo is er weer een dag voorbij!
06 april 2020
BOHO BAY, LASQUETI EILAND (49 29.510 N 124 13.524 W)
De zon scheen volop toen we vanochtend in de Kuip koffie/chocomelk dronken met taart en slagroom. Onderwijl pakte ik mijn kado’s uit; een zak Hollandse drop, een zak noten en twee mooie boeken om verder te gaan met mijn spirituele studie. De ene is quantum touch van Richard Gorden (zelfde schrijver als helende handen ) en de andere Het subtiele lichaam (encyclopedie van de energetische anatomie) van Cyndi Dale. Na de koffie gingen we naar de kant en wandelden door de bossen naar Pirate Cove.We liepen eerst verkeerd en kwamen bij een huis uit waar we Bruce ontmoetten. We stonden een tijdje op afstand met elkaar te praten en daarna wees hij het juiste pad. Op “maps me” werd aangegeven waar de Cove was maar waar we ook keken geen Cove. We vroegen het nog een keer aan een voorbijgangster en het bleek dat we verder door moesten wandelen. Eenmaal aangekomen bij de plek waar de vrouw had gezegd dat de Cove was zagen we wel een paar stenen maar dachten niet dat dit de Cove was en dus liepen we verder door de bossen langs de kliffen naar de noordpunt waar we uitzicht hadden op Strait of George met daarachter Vancouver eiland. We wandelden dezelfde route weer terug. Onderwijl zagen we een paar herten. Terug bij de stenen liepen we ernaar toe en bleek het inderdaad de Pirate Cove te zijn.
PIRATE COVE
Het schijnt dat je bij laag water via deze Cove naar boven kan kruipen waar we nu stonden. Na twee uur wandelen waren we terug bij de boot waar we als lunch nog meer taart aten en mijn moeder belden. Het was prachtig zonnig dag zodat we in Giebeltje II stapten en een rondje door de baai motorden. Nu zagen we Michel (gisteren ontmoet bij de free store) bij zijn boot aan het werk. Toen we hem gedag zeiden zagen we dat Giebeltje I bij zijn buurman achter de boot hing. Degene die Giebeltje I van ons heeft gekocht heeft hem snel doorverkocht met zestig dollar winst. De nieuwe eigenaar wil er een zes PK motor achter hangen wat we hem sterk afraden. We vertelden dat we veel te bang waren dat de achterkant los zou gaan. We zaten verder gezellig met zijn vieren (op afstand) te praatten. Rond vier uur waren we terug aan boord en was er een lichte bries zodat we ons anker ophaalden en alleen met voorzeil door Sabine channel (langs de oostkust van Lasqueti eiland en tussen Jervis eiland door) zuid oostwaarts zeilden. Een ruime windse koers met de zon in de Kuip en ondertussen heerlijke toastjes met tonijn en kruidenkaas. Rond zes uur en na zes mijl ging ons anker er in Boho Bay in. Een mooie baai met aan één kant hoge kliffen en goed beschut voor de harde noorder wind die voorspelt is.
05 april 2020
SCOTTIE BAY LASQUETI EILAND (49 29.503 N 124 21.205 W)
De zon scheen toen we vanochtend opstonden en snel koffie/chocomelk in de Kuip dronken. We wandelden naar de free store waar de twee mensen stonden. De internet deed het nog niet zodat we een praatje maakten met elkaar. Michel woont op zijn zeilboot en zeilt ook wat rond en Done woont op het eiland en geeft o.a yoga les. We zaten gezellig te praten en toen om tien uur de internet het ging doen belde ik mijn moeder en mijn tante. Daarna gingen we terug naar de boot en haalden ons anker op. Alleen op voorzeil, zeilden we met ca acht knopen wind de baai uit en kruisten we rustig om de noordkust van Lasqueti eiland. Het water schitterde doordat de zon erop scheen en verderop de hogere witte bergen van Vancouver eiland waarvoor de zon op scheen. Aan de andere kant lage kleine rotsachtige eilandjes waar we omheen zeilden. Op een gegeven moment zagen we een hoge vin en twee kleinere, het was een kleine groep Orca’s die langs de rotsen zwommen. We hebben nog niet genoeg geoefend om zeilend met de drone te spelen. Later zagen we zeehonden bij de rotsen.
ZEEHONDEN
Rond drie uur ging ons anker er na zeven mijl in.
04 april 2020
FALSE BAY II,LASQUETI EILAND (49 29.503 N 124 21.205 W)
Het sneeuwde vanochtend zodat we binnen bleven en de kachel aandeden. Tijdens de koffie/chocomelk mocht ik mijn oefeningen van “helende handen” op Paul oefenen. Daarna deed ik nieuwe Tao oefeningen die ik in mijn boek had gelezen. Dit zijn deels yoga en ademhalings oefeningen en deels oefeningen met drukpunten. Na de lunch werd het droog en gingen we naar de free store waar we mijn moeder en wat vrienden belde. Het was weer tijd voor onze dagelijkse wandeling door de bossen. Rond vier uur waren we terug aan boord en deed ik de was om vervolgens net als Paul lekker onderuit te gaan met een boek/krant
03 april 2020
FALSE BAY II,LASQUETI EILAND (49 29.503 N 124 21.205 W)
Toen we vanochtend wakker werden hoorden we de hagel op het dak tikken en bleven we nog even lekker in bed liggen. Ik deed yoga en daarna dronken we binnen koffie/chocomelk. Inmiddels was het droog geworden en gingen we naar de kant waar we naar de free store wandelden en mijn moeder en wat vrienden belden. Daarna maakten we een mooie wandeling door het bos en langs verschillende meertjes waar we weer veel kikkers en vogels hoorden. Rond drie uur waren we terug aan boord en aten we buiten in de zon een late lunch. Het werd al snel fris zodat we naar binnen gingen en ik mijn Reiki op Paul mocht oefenen en zo ging de dag weer om.
02 april 2020
FALSE BAY II,LASQUETI EILAND (49 29.503 N 124 21.205 W)
Het was ca drie graden vannacht zodat we pas rond negen uur uit bed kwamen en binnen koffie/chocomelk dronken. Langzaam kwam de zon tevoorschijn en roeiden we naar de kant en wandelden naar de free store waar we mijn moeder en wat vrienden belden, het weer bekeken en nog wat internetten. Rond twaalf uur waren we terug aan boord en aten we een lunch in de kuip. Het was de bedoeling naar een andere baai te gaan maar het weer liet dat niet toe. We zouden daar niet goed liggen met een westen wind. We hebben geen haast want voorlopig mogen we onze tijd hier achter Vancouver eiland uitzingen tot het Corona virus weg is. We besloten wel ons anker op te halen en op een andere plek in deze baai te gaan liggen. Dit omdat de ketting over een rotsachtige bodem schuift en omdat we hier met westen wind ook aardig open liggen. Om de hoek liggen we iets meer beschut. We motorden de halve mijl door de baai en daarna ging ons anker er weer in. Helaas is het rondom privé terrein en kunnen we hier niet naar de kant. De drone werd tevoorschijn gehaald en zo oefenden we vanaf de boot met het navigeren en het landen op mijn hand. Daarna was het tijd voor het avond eten en een film.
01 april 2020
FALSE BAY, LASQUETI EILAND (49 29.312 N 124 21.151 W)
Het heeft de hele nacht hard geregend en aardig gewaaid. Toen we vanochtend buiten in de Kuip in de zon koffie/chocomelk dronken zagen we dat de hogere gebieden op Vancouver eiland nog witter zijn geworden, daar heeft het dus aardig gesneeuwd.
We roeiden naar de kant en maakten een mooie wandeling tussen de bossen en langs kleine meertjes.
SALAMANDER
Onderwijl hoorden we verschillende soorten vogels in de bomen en de kikkers in het water. Op een gegeven moment zagen we midden op het pad een salamander heel dichtbij een worm. Toen we dit van dichtbij bekeken bleef de salamander stil zitten en kon de worm vluchten.
HET MEER
Na acht kilometer door de bossen en over de heuvels te hebben gewandeld kwamen we aan bij een Free store die gesloten is maar waar de WiFi werkte zodat we mijn moeder en wat vrienden belden en verder nog wat op YouTube keken. Daarna wandelden we de laatste twee kilometer terug naar de boot. Onderweg kwamen we maar een paar bewoners tegen en hielden we gepaste afstand. Terug aan boord maakte ik een late lunch en zaten we samen in de Kuip te genieten van de omgeving. De zon die op het water scheen waardoor het schitterde en even verderop in de lucht zweefden vijf Bald Eagles. Rond vier uur werd het toch fris ca. zeven graden en gingen we naar binnen waar de olielamp werd aangestoken, lekker onderuit met een boek
