DUBBELKLIK OP FOTO OM GROTER TE MAKEN
MARQUESAS FRANS POLYNESIE
30 april 2023
4e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
We begonnen de nacht met een prachtige sterrenhemel en een iets grotere halve maan dan gisteren. Ik zat heerlijk buiten in mijn shirt te genieten van al dit moois terwijl we met ca. vijftien a achttien knopen aan de wind veder zeilden. Rond middernacht kwam er bewolking op zetten en kregen we enkele squalls over ons heen. We zeilden aan de wind alleen op werk voorzeil en twee reven grootzeil dus aan de zeil voering hoefden we niet zoveel te doen. Als de wind toenam tot over de twintig knopen lieten we de overloop iets zakken en als de wind weer afnam naar vijftien tot achttien knopen trokken we de overloop naar boven zodat het grootzeil meer naar binnen kwam te staan.
Rond half zes werd het licht maar bleef het eerst bewolkt, later kwam de zon door en werd het een warme zonnige dag. Tot negen uur konden we nog buiten in de schaduw zitten maar daarna scheen de zon in de kuip en lagen we beide binnen, te warm. Paul op de bank en ik op bed achterin de hut. Alleen als we iets aan de zeil voering moesten doen gingen we naar buiten. Gelukkig hebben we twee ventilators één bij Paul op de bank en één bij mij op bed. Doordat we aan de wind zeilden en de golven soms over dek kwamen waren alle ramen al dagen gesloten wat het binnen nog warmer maakten. Alleen de ingang bleef open doordat deze wordt afgeschermd door onze waterdichte buiskap. Rond vijf uur toen de zon uit de kuip verdwenen was aten we buiten ons avond eten en een mango ijsje als toetje. De nachten zijn qua temperatuur veel lekkerder, rond de zesentwintig graden terwijl het overdag al snel dertig graden is. Met werk voorzeil en twee reven in het grootzeil gaan we aan de wind de vierde nacht in.
Tijd 05.30 329 mijl afgelegd, positie 14 43.133 S 135 29.031 W
koers naar GAMBIER 180 graden en we varen 170 graden
Tijd 17.30 390 mijl afgelegd, positie 15 34.900 S 135 03.284 W (nog 449 mijl naar Gambier)
29 april 2023
3e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
In het begin van de nacht hadden ca twaalf knopen wind, een mooie sterrenhemel met een halve maan en met af en toe een lichte squall. In de squalls zaten regen en wind tot ca achttien knopen. We zeilden aan de wind met voorzeil en twee reven in het grootzeil. Rond twee uur in de nacht kregen we een squall waar iets meer dan twintig knopen in zat en daarna bleef deze wind ook langere tijd aanhouden Voor ons zagen we een donkere lucht aankomen zodat we ons rol voorzeil (38 vierkante meter) inrolden en ons werk voorzeil (11 vierkante meter) op de kotterstag omhoog hesen. We waren nog maar net klaar toen de donkere lucht bij ons was en we inderdaad ca dertig knopen (aan de wind) over ons heen kregen. Nadat de grote squall gepasseerd was bleef deze wind nog langere tijd aanhouden.
Rond half zes werd het licht maar bleef het bewolkt en zeilden we van squall naar squall. Dit hield in dat als we geen squalls hadden de wind terug viel naar ca. acht tot tien knopen en we het voorzeil erbij uitrolden. Als we dan een squall overkregen rolden we het voorzeil in en zeilden alleen met werk voorzeil en twee reven in het grootzeil door de squall heen waar vaak de wind in toenam tot twintig a vijfentwintig knopen met regen. Aan het eind van de middag kwam de wind niet meer onder de vijftien knopen zodat we alleen met werk voorzeil en twee reven grootzeil aan de wind de derde nacht in zeilden.
Tijd 05.30 221 mijl afgelegd, positie 13 26.358 S 13 40.060 W
koers naar GAMBIER 173 graden en we varen 133 graden
Tijd 17.30 270 mijl afgelegd, positie 14 01.583 S 136 11.267 W (nog 546 mijl naar Gambier)
28 april 2023
2e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
Met een halve maan en een sterrenhemel zeilden we met ca twaalf tot vijftien knopen aan de wind de eerste nacht in. Paul nam de eerste wacht en zag een squall aankomen zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Tijdens de wachten zaten we heerlijk buiten in een shirt onder een mooie sterrenhemel en tot half twee een halve maan, zo zagen we de squalls duidelijk aankomen. Als de wind afnam tot ca twaalf knopen trokken we de overloop omhoog en als deze toenam tot achttien a twintig knopen lieten we de overloop zakken. Zodoende speelde we met het grootzeil.
In de ochtend kwam de zon te voorschijn maar bleven we de hele dag squalls houden. De wind draaide naar het noordoosten zodat we meer oostelijk konden aanhouden in de hoop Gambier straks in één keer te kunnen halen. Als we geen wacht hadden sliepen, lazen, kookten, luisterden we podcatst. We gaan de tweede nacht in.
Tijd 05.30 125 mijl afgelegd, positie 12 22.493 S 137 53.381 W
koers naar GAMBIER 169 graden en we varen 103 graden
Tijd 17.30 178 mijl afgelegd, positie 12 46.423 S 137 13.292 W (nog 629 mijl naar Gambier)
27 april 2023
1e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
Rond half zes ging ons anker op en motorden we de baai uit,. hesen de zeilen en zeilden langs de kust zuidwaarts.
Sinds we bij Hanavave op Futa Hiva lagen, hadden we alleen telefoon ontvangst maar geen internet. We hadden gehoopt dat als we langs het dropje Omao zeilden we even internet zouden krijgen maar dit was niet het geval. Gelukkig belde mijn moeder nog op tijd zodat ze over koningsdag kon vertellen. Helaas werd dit abrupt afgelopen toen het ontvangst wegviel.
We zijn op weg naar Gambier een reis van een kleine 800 mijl aan de wind als het niet kruizen wordt.
De zon scheen en met acht tot twaalf knopen wind zeilden we vol tuig aan de wind zuid zuid oostwaarts. Verder weg zagen we enkele squalls maar toen ze dichterbij kwamen waren ze uitgeregend en hadden ze geen invloed meer op onze zeiltocht. Als we geen wacht hadden sliepen of lazen we een boek. We gaan de eerste nacht in.
Tijd 05.30 00 mijl afgelegd vertrek Hanavave op Futa Hiva Marquesas 10 27.554 S 138 40.030 W
koers naar GAMBIER 165 graden en we varen 156 graden
Tijd 17.30 58 mijl afgelegd, positie 11 19.026 S 138 23.822 W (nog 729 mijl naar Gambier)
26 april 2023
BAIE HANAVAVAE/AIE DES VIERGES, FUTA HIVA (10 27.554 S 138 40.030 W)
Vanochtend vroeg ging Paul te water om het onderwaterschip schoon te maken van aangroei. Met een plamuurmes schraapte hij alle aangroei eraf dat dit keer vrij makkelijk losliet. Nadat hij klaar was spoelde we alles met zoet water en dronken een smoothy in de kuip. Terwijl ik met mijn moeder sprak keek Paul de stuuratomaat en het stuurwiel na, alles werkt nog prima,
We hebben zoveel rijpe bananen waardoor ik een aantal dagen geleden op internet ben gaan kijken wat ik allemaal met bananen kon doen. Een deel ligt nu in plakjes in de diepvries en eten we als bananen ijs. De plakjes bevroren bananen laten we even iets ontdooien en doen dit dan door de blender met wat chocolade stukjes.
Omdat we het bananen brood van eergisteren zo lekker vonden heb ik er vandaag nog een gemaakt.
BANANENBROOD UIT DE AIR FRYER;
1/2 kop boter
3/4 kop bruine suiker (heb ik halve kop van gemaakt)
2 eieren
3 geprakte bananen (omdat onze bananen klein zijn heb ik er vier gebruikt)
1 1/2 kop meel
1 theelepel kaneel
1 theelepel bak soda (als je geen bak soda hebt dan vervangen door 1 theelepels bakpoeder)
1 theelepel bakpoeder
beetje zout
1 theelepen vanille extract
1 kop walnoten (had ik niet)
1/2 kop chocolade chips (kleine stukjes chocolade)
In kom 1; boter en suiker door elkaar mengen tot gladde brij, dan eieren en geprakte bananen erbij
in kom 2; meel, baking poeder/soda, kaneel en zout door elkaar mengen
kom 1 en 2 bij elkaar mengen en vanille extract walnoten en chocolade erbij voegen.
Ondertussen airfryer voorverwarmen op 160 graden
Dit alles in cake bak en 20 a 25 minuten in air fryer, eet smakelijk.
Na de lunch hielden we siesta, maakte een praatje bij andere zeilboten en gingen naar de kant waar ik uien, boter en eieren kocht.
Terug aan boord begon het net te regenen en kwamen de squalls weer geregeld over.
25 april 2023
BAIE HANAVAVAE/AIE DES VIERGES, FUTA HIVA (10 27.554 S 138 40.030 W)
Vanochtend vroeg kregen we net als gisteren een paar squalls over ons heen maar niet met zoveel wind als gisteren. Na ons ontbijt in de kuip deden we wat klusjes, ik vulde alle eet voorraden aan en sprak ondertussen met mijn moeder terwijl Paul buiten wat klusjes deed. Het wachten is op een goed window om naar Gambier te zeilen. Ondertussen vertrok de ene na de andere zeilboot en bleven er nog negen zeilboten over. Na de lunch deed ik wat administratieve klusjes en kwam ik erachter dat het jaarverslag binnenkort geschreven moet zijn zodat ik me daar mee bezig hield.
24 april 2023
BAIE HANAVAVAE/AIE DES VIERGES, FUTA HIVA (10 27.554 S 138 40.030 W)
Rondom de baai heeft erosie pijlers van de rotsen gebeeldhouwd met daarboven een harder deel in de vorm van uitsteeksels die het suggestieve symbool van mannelijkheid zouden kunnen zijn.
Vroeger noemden men de baai "Baie des verges" (baai van penissen) tot woede van de zendelingen die er een i tussen zetten waardoor het "Baie des vierges" (baai van de maagden) werd en zo heet de baai nog steeds
Ondanks de slechte ankergrond en de vele boten vinden we dit wel de mooiste baai van de Marquesas.
BAIE HANAVAVE
We zijn expres gisteren hiernaar toe gezeild omdat de weervoorspellingen vandaag squalls aangaven. Rond vier uur in de ochtend kwam de eerste squall (met veel regen en harde wind) over zodat we buiten in de kuip zaten om te kijken of alles goed ging en of er geen zeilboten van anker gingen. Bij meerdere zeilboten zagen we de lichten aangaan en één boot haalde zijn anker op. De rest lag stevig achter zijn anker. Even later kwam de tweede squall over met wind en regen en nadat we zeker wisten dat alle zeilboten goed achter hun anker lagen gingen we nog even naar bed.
Rond zes uur ontbeten we in de kuip, deden wat huishoudelijke klusjes en sprak ik met mijn moeder. Ondertussen kregen we nog enkele squalls over. Toen twee zeilboten de baai verlieten kwam er een mooie plek vrij en haalden wij ons anker op om daar te gaan liggen. We lagen op zich goed maar wel erg dichtbij een grote catamaran. Na twee keer ankeren hield het anker goed en lagen we op gepaste afstand van andere zeilboten. Intussen waren de squalls opgehouden en was het een zonnige dag geworden zodat we rond tien uur naar de kant gingen. We wandelden door het hele kleine dorpje en verder over de verharde weg de berg op tot de afslag naar de waterval, Vanaf hier liepen we eerst over een onverharde weg tussen allemaal bananen akkers en als laatst over een bospad door een regen woud naar de waterval. Op zich kwam er niet heel veel water vanaf maar eronder was een mooie waterpoel waar we ingingen staan en wat dronken.
WATERVAL EN TIJDENS WANDELING
We wandelden dezelfde weg terug en zagen geiten, een koe in het gras liggen en plukten citroenen van de
OMGEVING MET DORPJE
Eenmaal in het plaatsje zag ik een tuin met allemaal rijpe grapefruits en toevallig kwam de eigenaresse net naar buiten zodat ik een paar grapefruits vroeg. Dat was ca. een euro per grapefruit en dus bedankte ik. We liepen verder over de weg en zagen een man die net grapefruits uit zijn tuin had geplukt en die hij nu op de straat legde, die mochten we allemaal gratis meenemen. Zo hadden we acht grapefruits in mijn tas. Toen we nog wat verder wandelden kwamen we het duitse stel tegen dat net achter ons voor anker ligt. We maakten een praatje en gaven hun twee grapefruits.
Terug aan boord aten we een late lunch en bakte ik een bananen brood uit de airfryer. Het recept had ik een paar dagen geleden op internet gevonden en het bananen brood was goed gelukt, voor herhaling vatbaar.
Terwijl ik hiermee bezig was kwamen er drie nieuwe zeilboten de baai in die voor anker gingen. Paul hield alles nauwlettend in de gaten en één ankerde te dichtbij zodat hij een ander anker plekje moest vinden. De meeste moesten twee tot drie keer ankeren voor ze een goed plekje hadden en het anker goed hield aangezien de bodem voornamelijk uit rotsen en zand bestaat. We lagen nu met vijftien boten in de baai.
23 april 2023
BAIE HANAVAVAE / BAIE DES VIERGES, FUTA HIVA, (10 27.554 S 138 40.030 W)
FUTA HIVA
Het eiland Futa Hiva ligt ca. veertig mijl zuid oost van Tahuata en is 84 sq kilometer met de hoogste piek Mt Touaouoho (1125 meter) en behoort tot de zuidelijke eilanden van de Marquesas. Het is de meest afgelegen (zuidelijkste), natst, weelderigste en het meest authentieke eiland van de Marquesas. Dankzij de vele regenval zijn er genoeg fruitbomen waaronder de kokos, bananen, grapefruit, limoen, citroen, sinaasappel en mango bomen.
FUTA HIVA bestaat uit twee kraters waarvan de bogen aan de westzijde open zijn. Tussen de flanken van de calderas zijn twee valleien waarin de enige dorpen op het eiland liggen, in het noorden Hanavave en in het zuiden Omao
THOR HEYERDAHL bekent van de Kon Tiki gebruikte zijn verblijfplaats op dit eiland als basis voor zijn suggestieve werk "Futa Hiva the return to nature".
Nadat we met mijn moeder hadden gesproken haalden we rond half zes ons anker op en zeilden vol tuig, halve wind langs de kust zuidwaarts en om de zuidpunt van Tahuata. Na de zuidpunt zeilden we met ca vijftien a achttien knopen vol tuig aan de wind zuid oostwaarts naar het eiland Futa Hiva. Al lag Futa Hiva ca. veertig mijl weg we zagen het eiland direct aan de horizon. Het was zonnig met wat bewolking maar gelukkig geen squalls. Met wind en stroom tegen bouwden de golven zich een klein beetje op maar werd het een mooie tocht en haalden we het eiland in één slag zodat we rond drie uur en na achten veertig mijl in Baie Hanavave aankwamen. Hier lagen al tien boten voor anker en terwijl wij aankwamen, kwamen er ook nog drie zeilboten vanuit Hiva Oa aanzeilen. De baai heeft een slechte ankergrond en het werd snel diep zodat iedereen aardig bij elkaar lag. Na drie keer ankeren hadden we eindelijk een goed plekje gevonden. Er liggen veel grote catamarans en wij zijn ongeveer de kleinste zeilboot.
4e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
We begonnen de nacht met een prachtige sterrenhemel en een iets grotere halve maan dan gisteren. Ik zat heerlijk buiten in mijn shirt te genieten van al dit moois terwijl we met ca. vijftien a achttien knopen aan de wind veder zeilden. Rond middernacht kwam er bewolking op zetten en kregen we enkele squalls over ons heen. We zeilden aan de wind alleen op werk voorzeil en twee reven grootzeil dus aan de zeil voering hoefden we niet zoveel te doen. Als de wind toenam tot over de twintig knopen lieten we de overloop iets zakken en als de wind weer afnam naar vijftien tot achttien knopen trokken we de overloop naar boven zodat het grootzeil meer naar binnen kwam te staan.
Rond half zes werd het licht maar bleef het eerst bewolkt, later kwam de zon door en werd het een warme zonnige dag. Tot negen uur konden we nog buiten in de schaduw zitten maar daarna scheen de zon in de kuip en lagen we beide binnen, te warm. Paul op de bank en ik op bed achterin de hut. Alleen als we iets aan de zeil voering moesten doen gingen we naar buiten. Gelukkig hebben we twee ventilators één bij Paul op de bank en één bij mij op bed. Doordat we aan de wind zeilden en de golven soms over dek kwamen waren alle ramen al dagen gesloten wat het binnen nog warmer maakten. Alleen de ingang bleef open doordat deze wordt afgeschermd door onze waterdichte buiskap. Rond vijf uur toen de zon uit de kuip verdwenen was aten we buiten ons avond eten en een mango ijsje als toetje. De nachten zijn qua temperatuur veel lekkerder, rond de zesentwintig graden terwijl het overdag al snel dertig graden is. Met werk voorzeil en twee reven in het grootzeil gaan we aan de wind de vierde nacht in.
Tijd 05.30 329 mijl afgelegd, positie 14 43.133 S 135 29.031 W
koers naar GAMBIER 180 graden en we varen 170 graden
Tijd 17.30 390 mijl afgelegd, positie 15 34.900 S 135 03.284 W (nog 449 mijl naar Gambier)
29 april 2023
3e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
In het begin van de nacht hadden ca twaalf knopen wind, een mooie sterrenhemel met een halve maan en met af en toe een lichte squall. In de squalls zaten regen en wind tot ca achttien knopen. We zeilden aan de wind met voorzeil en twee reven in het grootzeil. Rond twee uur in de nacht kregen we een squall waar iets meer dan twintig knopen in zat en daarna bleef deze wind ook langere tijd aanhouden Voor ons zagen we een donkere lucht aankomen zodat we ons rol voorzeil (38 vierkante meter) inrolden en ons werk voorzeil (11 vierkante meter) op de kotterstag omhoog hesen. We waren nog maar net klaar toen de donkere lucht bij ons was en we inderdaad ca dertig knopen (aan de wind) over ons heen kregen. Nadat de grote squall gepasseerd was bleef deze wind nog langere tijd aanhouden.
Rond half zes werd het licht maar bleef het bewolkt en zeilden we van squall naar squall. Dit hield in dat als we geen squalls hadden de wind terug viel naar ca. acht tot tien knopen en we het voorzeil erbij uitrolden. Als we dan een squall overkregen rolden we het voorzeil in en zeilden alleen met werk voorzeil en twee reven in het grootzeil door de squall heen waar vaak de wind in toenam tot twintig a vijfentwintig knopen met regen. Aan het eind van de middag kwam de wind niet meer onder de vijftien knopen zodat we alleen met werk voorzeil en twee reven grootzeil aan de wind de derde nacht in zeilden.
Tijd 05.30 221 mijl afgelegd, positie 13 26.358 S 13 40.060 W
koers naar GAMBIER 173 graden en we varen 133 graden
Tijd 17.30 270 mijl afgelegd, positie 14 01.583 S 136 11.267 W (nog 546 mijl naar Gambier)
28 april 2023
2e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
Met een halve maan en een sterrenhemel zeilden we met ca twaalf tot vijftien knopen aan de wind de eerste nacht in. Paul nam de eerste wacht en zag een squall aankomen zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Tijdens de wachten zaten we heerlijk buiten in een shirt onder een mooie sterrenhemel en tot half twee een halve maan, zo zagen we de squalls duidelijk aankomen. Als de wind afnam tot ca twaalf knopen trokken we de overloop omhoog en als deze toenam tot achttien a twintig knopen lieten we de overloop zakken. Zodoende speelde we met het grootzeil.
In de ochtend kwam de zon te voorschijn maar bleven we de hele dag squalls houden. De wind draaide naar het noordoosten zodat we meer oostelijk konden aanhouden in de hoop Gambier straks in één keer te kunnen halen. Als we geen wacht hadden sliepen, lazen, kookten, luisterden we podcatst. We gaan de tweede nacht in.
Tijd 05.30 125 mijl afgelegd, positie 12 22.493 S 137 53.381 W
koers naar GAMBIER 169 graden en we varen 103 graden
Tijd 17.30 178 mijl afgelegd, positie 12 46.423 S 137 13.292 W (nog 629 mijl naar Gambier)
27 april 2023
1e DAG ONDERWEG NAAR GAMBIER FRANS POLYNESIE
Rond half zes ging ons anker op en motorden we de baai uit,. hesen de zeilen en zeilden langs de kust zuidwaarts.
Sinds we bij Hanavave op Futa Hiva lagen, hadden we alleen telefoon ontvangst maar geen internet. We hadden gehoopt dat als we langs het dropje Omao zeilden we even internet zouden krijgen maar dit was niet het geval. Gelukkig belde mijn moeder nog op tijd zodat ze over koningsdag kon vertellen. Helaas werd dit abrupt afgelopen toen het ontvangst wegviel.
We zijn op weg naar Gambier een reis van een kleine 800 mijl aan de wind als het niet kruizen wordt.
De zon scheen en met acht tot twaalf knopen wind zeilden we vol tuig aan de wind zuid zuid oostwaarts. Verder weg zagen we enkele squalls maar toen ze dichterbij kwamen waren ze uitgeregend en hadden ze geen invloed meer op onze zeiltocht. Als we geen wacht hadden sliepen of lazen we een boek. We gaan de eerste nacht in.
Tijd 05.30 00 mijl afgelegd vertrek Hanavave op Futa Hiva Marquesas 10 27.554 S 138 40.030 W
koers naar GAMBIER 165 graden en we varen 156 graden
Tijd 17.30 58 mijl afgelegd, positie 11 19.026 S 138 23.822 W (nog 729 mijl naar Gambier)
26 april 2023
BAIE HANAVAVAE/AIE DES VIERGES, FUTA HIVA (10 27.554 S 138 40.030 W)
Vanochtend vroeg ging Paul te water om het onderwaterschip schoon te maken van aangroei. Met een plamuurmes schraapte hij alle aangroei eraf dat dit keer vrij makkelijk losliet. Nadat hij klaar was spoelde we alles met zoet water en dronken een smoothy in de kuip. Terwijl ik met mijn moeder sprak keek Paul de stuuratomaat en het stuurwiel na, alles werkt nog prima,
We hebben zoveel rijpe bananen waardoor ik een aantal dagen geleden op internet ben gaan kijken wat ik allemaal met bananen kon doen. Een deel ligt nu in plakjes in de diepvries en eten we als bananen ijs. De plakjes bevroren bananen laten we even iets ontdooien en doen dit dan door de blender met wat chocolade stukjes.
Omdat we het bananen brood van eergisteren zo lekker vonden heb ik er vandaag nog een gemaakt.
BANANENBROOD UIT DE AIR FRYER;
1/2 kop boter
3/4 kop bruine suiker (heb ik halve kop van gemaakt)
2 eieren
3 geprakte bananen (omdat onze bananen klein zijn heb ik er vier gebruikt)
1 1/2 kop meel
1 theelepel kaneel
1 theelepel bak soda (als je geen bak soda hebt dan vervangen door 1 theelepels bakpoeder)
1 theelepel bakpoeder
beetje zout
1 theelepen vanille extract
1 kop walnoten (had ik niet)
1/2 kop chocolade chips (kleine stukjes chocolade)
In kom 1; boter en suiker door elkaar mengen tot gladde brij, dan eieren en geprakte bananen erbij
in kom 2; meel, baking poeder/soda, kaneel en zout door elkaar mengen
kom 1 en 2 bij elkaar mengen en vanille extract walnoten en chocolade erbij voegen.
Ondertussen airfryer voorverwarmen op 160 graden
Dit alles in cake bak en 20 a 25 minuten in air fryer, eet smakelijk.
Na de lunch hielden we siesta, maakte een praatje bij andere zeilboten en gingen naar de kant waar ik uien, boter en eieren kocht.
Terug aan boord begon het net te regenen en kwamen de squalls weer geregeld over.
25 april 2023
BAIE HANAVAVAE/AIE DES VIERGES, FUTA HIVA (10 27.554 S 138 40.030 W)
Vanochtend vroeg kregen we net als gisteren een paar squalls over ons heen maar niet met zoveel wind als gisteren. Na ons ontbijt in de kuip deden we wat klusjes, ik vulde alle eet voorraden aan en sprak ondertussen met mijn moeder terwijl Paul buiten wat klusjes deed. Het wachten is op een goed window om naar Gambier te zeilen. Ondertussen vertrok de ene na de andere zeilboot en bleven er nog negen zeilboten over. Na de lunch deed ik wat administratieve klusjes en kwam ik erachter dat het jaarverslag binnenkort geschreven moet zijn zodat ik me daar mee bezig hield.
24 april 2023
BAIE HANAVAVAE/AIE DES VIERGES, FUTA HIVA (10 27.554 S 138 40.030 W)
Rondom de baai heeft erosie pijlers van de rotsen gebeeldhouwd met daarboven een harder deel in de vorm van uitsteeksels die het suggestieve symbool van mannelijkheid zouden kunnen zijn.
Vroeger noemden men de baai "Baie des verges" (baai van penissen) tot woede van de zendelingen die er een i tussen zetten waardoor het "Baie des vierges" (baai van de maagden) werd en zo heet de baai nog steeds
Ondanks de slechte ankergrond en de vele boten vinden we dit wel de mooiste baai van de Marquesas.
We zijn expres gisteren hiernaar toe gezeild omdat de weervoorspellingen vandaag squalls aangaven. Rond vier uur in de ochtend kwam de eerste squall (met veel regen en harde wind) over zodat we buiten in de kuip zaten om te kijken of alles goed ging en of er geen zeilboten van anker gingen. Bij meerdere zeilboten zagen we de lichten aangaan en één boot haalde zijn anker op. De rest lag stevig achter zijn anker. Even later kwam de tweede squall over met wind en regen en nadat we zeker wisten dat alle zeilboten goed achter hun anker lagen gingen we nog even naar bed.
Rond zes uur ontbeten we in de kuip, deden wat huishoudelijke klusjes en sprak ik met mijn moeder. Ondertussen kregen we nog enkele squalls over. Toen twee zeilboten de baai verlieten kwam er een mooie plek vrij en haalden wij ons anker op om daar te gaan liggen. We lagen op zich goed maar wel erg dichtbij een grote catamaran. Na twee keer ankeren hield het anker goed en lagen we op gepaste afstand van andere zeilboten. Intussen waren de squalls opgehouden en was het een zonnige dag geworden zodat we rond tien uur naar de kant gingen. We wandelden door het hele kleine dorpje en verder over de verharde weg de berg op tot de afslag naar de waterval, Vanaf hier liepen we eerst over een onverharde weg tussen allemaal bananen akkers en als laatst over een bospad door een regen woud naar de waterval. Op zich kwam er niet heel veel water vanaf maar eronder was een mooie waterpoel waar we ingingen staan en wat dronken.
We wandelden dezelfde weg terug en zagen geiten, een koe in het gras liggen en plukten citroenen van de
OMGEVING MET DORPJE
Eenmaal in het plaatsje zag ik een tuin met allemaal rijpe grapefruits en toevallig kwam de eigenaresse net naar buiten zodat ik een paar grapefruits vroeg. Dat was ca. een euro per grapefruit en dus bedankte ik. We liepen verder over de weg en zagen een man die net grapefruits uit zijn tuin had geplukt en die hij nu op de straat legde, die mochten we allemaal gratis meenemen. Zo hadden we acht grapefruits in mijn tas. Toen we nog wat verder wandelden kwamen we het duitse stel tegen dat net achter ons voor anker ligt. We maakten een praatje en gaven hun twee grapefruits.
Terug aan boord aten we een late lunch en bakte ik een bananen brood uit de airfryer. Het recept had ik een paar dagen geleden op internet gevonden en het bananen brood was goed gelukt, voor herhaling vatbaar.
Terwijl ik hiermee bezig was kwamen er drie nieuwe zeilboten de baai in die voor anker gingen. Paul hield alles nauwlettend in de gaten en één ankerde te dichtbij zodat hij een ander anker plekje moest vinden. De meeste moesten twee tot drie keer ankeren voor ze een goed plekje hadden en het anker goed hield aangezien de bodem voornamelijk uit rotsen en zand bestaat. We lagen nu met vijftien boten in de baai.
23 april 2023
BAIE HANAVAVAE / BAIE DES VIERGES, FUTA HIVA, (10 27.554 S 138 40.030 W)
FUTA HIVA
Het eiland Futa Hiva ligt ca. veertig mijl zuid oost van Tahuata en is 84 sq kilometer met de hoogste piek Mt Touaouoho (1125 meter) en behoort tot de zuidelijke eilanden van de Marquesas. Het is de meest afgelegen (zuidelijkste), natst, weelderigste en het meest authentieke eiland van de Marquesas. Dankzij de vele regenval zijn er genoeg fruitbomen waaronder de kokos, bananen, grapefruit, limoen, citroen, sinaasappel en mango bomen.
FUTA HIVA bestaat uit twee kraters waarvan de bogen aan de westzijde open zijn. Tussen de flanken van de calderas zijn twee valleien waarin de enige dorpen op het eiland liggen, in het noorden Hanavave en in het zuiden Omao
THOR HEYERDAHL bekent van de Kon Tiki gebruikte zijn verblijfplaats op dit eiland als basis voor zijn suggestieve werk "Futa Hiva the return to nature".
Nadat we met mijn moeder hadden gesproken haalden we rond half zes ons anker op en zeilden vol tuig, halve wind langs de kust zuidwaarts en om de zuidpunt van Tahuata. Na de zuidpunt zeilden we met ca vijftien a achttien knopen vol tuig aan de wind zuid oostwaarts naar het eiland Futa Hiva. Al lag Futa Hiva ca. veertig mijl weg we zagen het eiland direct aan de horizon. Het was zonnig met wat bewolking maar gelukkig geen squalls. Met wind en stroom tegen bouwden de golven zich een klein beetje op maar werd het een mooie tocht en haalden we het eiland in één slag zodat we rond drie uur en na achten veertig mijl in Baie Hanavave aankwamen. Hier lagen al tien boten voor anker en terwijl wij aankwamen, kwamen er ook nog drie zeilboten vanuit Hiva Oa aanzeilen. De baai heeft een slechte ankergrond en het werd snel diep zodat iedereen aardig bij elkaar lag. Na drie keer ankeren hadden we eindelijk een goed plekje gevonden. Er liggen veel grote catamarans en wij zijn ongeveer de kleinste zeilboot.
22 april 2023
BAIE VAITAHU, TAHUATA, MARQUESAS (09 56.113 S 139 06.423 W)
Het regende hard toen Wiebe en Marielle ons rond zes uur kwamen ophalen. Eenmaal aan de kant schuilden we even onder een afdak en zagen hoe een auto in een laadbak vanaf een vrachtschip op een ponton werd hesen en naar de kant werd gevaren.. Het ponton werd tegen de kade aan aangedrukt door de buitenboord motor en met lijnen aan de wal vast gemaakt. Vervolgens kwam er een heftruck die de laadbak naar voren schoof half op de kade, half op het ponton dat door de swell op en neer ging maar het ging goed en even later reed de auto de kade op.
Vervolgens wandelden we over een onverharde zig zag weg de berg over en verder richting de noordkant van het eiland. Toen de weg weer naar beneden ging besloten Paul en terug te gaan en liepen Wiebe en Marielle nog een stuk verder. Ik heb al enkele dagen last van mijn knie en moet het wat rustiger aan doen. Onderweg zagen we een koeien, paarden, een kudde geiten en hadden we op één punt een mooi uitzicht over de baai van Vaitahu.
ONDER HET WANDELEN.
Rond tien uur waren Paul en ik terug in Vaitahu en gingen in het restaurant van Jim Chez internetten. De keuken ging rond tien uur open en ze waren al druk kip aan het barbecuen. Nadat ik met mijn moeder had gesproken liep ik naar de supermarkt om banquette te kopen en wandelde verder door het plaatsje waar ik verschillende tiki's, mooie bloeiende bloemen/planten en een gedenkteken uit 1838 zag. Het herdenkt de eerste vriendschappelijke ontmoeting van admiral Dupetit Thouars en Chief Iotete op vier augustus 1838
VAITAHU PLANTEN 
BEELDEN
Terug bij Jim Chez kwamen ook Marielle en Wiebe en aten we heerlijke kip van de barbeque met rijst of spaghetti.
BIJ JIM ETEN MET MUZIEK
Toen we net klaar waren met de lunch begonnen Jim en wat vrienden polynesische muziek te maken zodat we nog even bleven zitten om te luisteren. Rond half drie waren we terug aan boord waar ik de foto's en de weblog klaar maakte en Paul de krant las. Rond vijf uur kwamen Marielle en Wiebe nog even langs. Rond zeven uur namen we afscheid want wij hebben onze plannen veranderd. In plaats van naar de kerk te gaan zeilen we naar een ander eiland voor de hardere wind komt.
21 april 2023
BAIE VAITAHU, TAHUATA, MARQUESAS (09 56.113 S 139 06.423 W)
Na ons ontbijt in de kuip ging rond half zeven ons anker op en zeilden we alleen op voorzeil de baai uit. Helaas was er niet genoeg wind en hadden we stroom tegen zodat we langs de kust motor/zeilden naar Vaitahu (hoofdplaats van dit eiland) waar ons anker er rond half acht en na vier mijl inging. Hier hadden we internet zodat we met met mijn moeder spraken en met wat familie/vrienden watt's appten. Onderwijl zagen we een grote groep dolfijnen in het water zwemmen/ springen, altijd een genot om te zien!
We liggen hier meer op de swell dan in Hapatoni en er is hier geen stenen wal waar je de dinghy beschut kan achterlaten. We zagen de kleine ferry en een toeristen boot langs komen en naar de kade gaan waar ze mensen snel oppikten en afzetten. We deden wat administratieve en huishoudelijke klusjes voor het te warm werd. Na de lunch hielden we siesta en lazen de krant/boek. Rond vier uur zette Paul mij aan de kant af zodat ik stokbrood voor morgen kon bestellen. In de namiddag ging ook Free spirit met Wiebe en Marielle in de baai voor anker. Op de terugweg gingen we even bij hun langs en spraken we af morgen met elkaar te gaan wandelen
20 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Om kwart over vijf ging de wekker en rond zes uur haalden we Marielle en Wiebe op om samen te gaan wandelen. Vandaag wandelden we de andere kant op richting het dropje Hanatetena. We hadden al gezien dat het dropje ca veertien kilometer weg was en dat we over twee hoge punten moesten één van ca. vijfhonderd en één van ca vierhonderd meter. We hoopten op een lift naar het dropje zodat we terug konden wandelen. Helaas kregen we geen lift en wandelden we zig zag over een deels verharde, deels onverharde weg naar het eerste hoogste punt van ca vijfhonderd meter. Onderweg kregen we een mooi uitzicht over de anker baai en het dorpje Hapatoni.
ONDERWEG MOOI UITZICHT OVER ANKERBAAI/ HAPATONI
Eenmaal op het hoogste punt van de weg hadden we een mooi uitzicht over een andere baai met een lang zandstrand en zagen we dat de weg helemaal richting kust ging om vervolgens weer zig zag omhoog te gaan naar ca. vierhonderd meter.
UITZICHT ANDERE BAAI
Terwijl we hier wat zaten te drinken/eten kwam er nog een andere vrouw aan wandelen. We kwamen in gesprek, zij heette Herler en zeilde mee op de zeilboot Milvina die ook bij ons in de baai lag. Al pratend wandelden we terug naar Hapatoni. Ook zij hadden gisteren allemaal gezwommen en hadden ook allemaal het tintelende/brandende gevoel in het water gehad, alsof ze langs brandnetels waren gegaan. Voor hun was dit niet de eerste keer geweest, zij hadden dit al vaker in het water gevoeld en gaven er geen aandacht meer aan. Terug in Hapatoni werden we door Herler en Neil uitgenodigd om rond vier uur iets op de zeilboot Milvina te komen drinken. Terug aan boord maakte ik de lunch en gingen met een temperatuur van eenendertig graden onderuit met boek/krant. Vandaag maar even niet zwemmen. Rond vier uur gingen we naar Neil en Herler waar ook Wiebe en Mariella waren. Zij hadden die middag wel gezwommen en hadden geen kwallen gevoeld maar hadden wel black tip haaien gezien. Die zijn op zich onschuldig maar toch. Het werd een gezellige middag en rond zes uur waren we terug aan boord.
19 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Rond kwart over vijf ging de wekker en aten we ons ontbijt. Rond zes uur haalden we Wiebe en Marielle op en samen wandelden we eerst over de royal road door Hapatoni en verder langs de anker baai en over de deels onverharde, deels verharde weg de bergen over naar Vaitahu. Een wandeling van ca zeven en halve kilometer die zig zag de berg op ging naar een hoogte van 305 meter en vervolgens zig zag naar beneden. Onderweg zagen we vele fruitbomen, een hoge katoen boom, maniok planten en vele boeiende planten. Na iets minder dan drie uur te hebben gewandeld kwamen rond negen uur aan in Vaitahu waar we als eerst de prachtige katholieke kerk bezochten.
KATHOLIEKE KERK
DEZE KATHOLIEKE KERK werd gefinancierd door het Vaticaan en geopend op 22 augustus 1988. Het is een herinnering aan het belang van Tahuata bij de evangelisatie van de archipel; de eerste mis op Marquesan bodem werd hier gegeven door de spanjaarden in 1595 en in 1838 kwamen de broeders van de Orde van het Heilige hart van Picpus hieraan. Het interieur van de kerk heeft een prachtig glas in lood ramen met oogverblindende kleuren die een atmosferische halo boven het altaar verspreiden.
GLAS IN LOOD BOVEN ALTAAR
Maar ook de houten preekstoel, altaar en houtsnijwerken die aan de muur hangen zijn prachtig.
DEEL HOUTEN DEUR, PREEKSTOEL, ALTAAR EN WAT AAN DE MUUR HANGT
Een imposant houten beeld domineert de ingang. Deze maagd met kind van bijna vier meter hoogte werd gemaakt in Nuku Hiva en is een meesterwerk van Marquesan kunst. Dit beeld breekt de traditionele weergave van de maagd en het kind en de combineert oorspronkelijke Marquesan cultuur en katholieke archetype. Het kind Jezus is niet opgerold in moeders schoot, maar wordt in beide handen gehouden, een houding die doet denken aan de houding van de tiki's die een brood vrucht als offer vasthoud, een symbool van de Marquesan
MARIA MET KINDJE JEZUS IN MARQUESAN STIJL
Nadat we dit alles hadden gezien liepen we door het dorpje naar Chez Jimmy waar we gingen zitten en wat dronken, aten en internetten.
MARIELLE, WIEBE EN PAUL
Op een gegeven moment zagen we iemand met vers brood langs lopen en vroegen waar hij dat vandaan had. Snel liepen Wiebe en ik naar de supermarkt waar we heerlijke verse banquette kochten.
We hadden van Ceril gehoord dat de school vandaag (woensdag) rond half twaalf uit ging en dat we dan makkelijk een lift terug konden krijgen. Zo stonden we even over half twaalf bij de weg en nadat twee auto's wel gestopt waren maar ons helaas niet konden meenemen gebaarde de derde automobilist dat we in de laadbak moesten gaan zitten en zo reden we over de zig zag weg terug naar Hapatoni.
Terug aan boord gingen Paul en ik te water. Ik voelde al snel iets tintelents langs mijn arm gaan maar dacht dat het niets was. Toen we rond de boot zwommen en Paul zich aan de ketting vast hield voelde hij iets tintelend/branderig langs zijn bovenlichaam gaan zodat we er snel uitgingen. Uit het water hadden zowel Paul en ik op sommige plekken het gevoel dat we langs brandnetels gelopen waren. Paul kreeg hier ook rode strepen bij. Ik haalde wat Nestile zalf tevoorschijn wat we erop smeerden en al gauw was het gevoel weg, waarschijnlijk kwallen?
De rest van de middag was ik bezig met de weblog en de foto's en las Paul de krant die we binnen hadden gehaald, dit alles met een temperatuur van ca tweeendertig graden. .
18 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Nadat we met mijn moeder hadden gesproken keken we lange tijd naar dolfijnen die in de baai zwommen en sprongen. Uiteindelijk stapten we in de dinghy en motorden naar ze toe waardoor ze even voor de boeg zwommen maar snel weer weg waren omdat we te langzaam gingen.
SPRINGENDE DOLFIJN
Na de bananen milkshake gingen we naar de nederlanders Wiebe en Marielle op de catamaran Free spirit die hier ook in de baai voor anker lagen. Het was leuk weer nederlanders te ontmoetten en we zaten lange tijd gezellig te praatten. Rond lunch tijd waren we terug aan boord en aten onze lunch in de kuip. Na de lunch gingen we zwemmen/snorkelen en zagen vele visjes in het water. We controleerden ons anker, die stevig onder het zand lag.
Rond drie uur gingen we naar Ceril waar we thee en een leesbril afgaven als dank voor al het fruit. Het lichaam van Ceril is helemaal getatoeeerd. Hij is chief van de dansgroep van Tahuata en als chief behoor je in hun cultuur behoorlijk getatoeeerd te zijn, hoe meer hoe beter. Hij wil graag dat zijn zoon het chief schap van de dansgroep gaat overnemen waardoor zijn zoon ook al bijna over zijn hele lichaam is getatoeeerd. Hier hadden we het gisteren over gehad maar vandaag wilden we graag weten wat alle tattoos betekenden want achter elke tattoo zit een verhaal. Het totaal plaatje is zijn familie verhaal op Tahuata in de Marquesas.
Zo werd het verhaal van zijn vader en dat van zijn moeder aangewezen.
UITLEG OVER TATOOS
Het was voor hem moeilijk het verhaal te vertellen, ten eerste omdat zijn engels te kort schoot maar ook omdat de woorden van de Marquesas soms onvertaalbaar zijn. We kwamen erachter dat de tattoos in de Marquesas andere symbolen gebruiken dan op de Tuomotu's en de Society eilanden. Verder is er hier op het eiland Hapatoni al eeuwen veel respect voor haaien en deze worden nooit gevangen, ze zijn nog net niet heilig. Helaas moet Ceril morgen naar Tahitie zodat we afscheid namen. Maar we hebben een mooie tijd met Ceril gehad.
17 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Nadat we met mijn moeder hadden gesproken en wat huishoudelijke klusjes hadden gedaan gingen we naar de kant. Een vrouw kwam ons tegemoet lopen en vroeg of we bij haar wilden eten. We vertelden dat we op weg waren naar Ceril (man die we gisteren ontmoet hebben).Zij bleek Dina, zijn tante te zijn en al pratend wandelde ze met ons mee. Aangekomen bij Ceril was hij al bezig op zijn land zodat we de heuvel op liepen waar hij heel veel bananen, mango, kokos, broodvrucht, stervrucht bomen heeft groeien. Hij was bezig de rijpe mango's van zijn boom te halen, dit met een netje aan een hele lange stok. Voor het netje zit in een hoek vorm twee scherpe staven/pinnen die de steel van de vruchten doorsnijden waardoor ze daarna in het netje vallen. Vervolgens pakte hij trossen bananen.. Hij hakte de bananenboom half om waardoor de stam boog en hij de trossen kon pakken zonder dat ze op de grond vielen. Als de bananen boom geen bananen meer heeft zoals nu het geval was hakte hij de boom om en in kleine stukjes, zowel de stam als de bladeren. Hij liet dit alles op de grond liggen als voeding voor de planten. Naast deze bananen boom groeide alweer een jonge bananen boom. Deze jonge bananenboom zit over drie a vier maanden vol met bananen. Nadat hij hiermee klaar was klom hij in een kokosboom en hakte er drie kokosnoten vanaf.
CERIL IN DE KOKOSBOOM
Een maakte hij er open voor Paul en mij en de andere voor zichzelf zodat we het kokosnoten sap dronken. Daarna hakte hij voor mij de kokosnoot open zodat ik ook het verse kokos vlees op at.
Terug bij zijn huis ontmoetten we zijn vrouw die het fruit schoonmaakte. Intussen gingen wij naar de tuin naast zijn huis waar hij citroen, grapefruit en avocado bomen heeft maar ook suikerriet en gember en kurkuma planten heeft.
GEMBER PLANT
KURKUMA PLANT
SUIKER RIET
Ik zag ook een boom die hier overal groeit en die ik al langer herkende maar waar ik de naam niet meer van wist en ook niet hoe ze de vrucht gebruikten maar wel dat de vrucht een medicinale werking heeft. Het was de Noni vrucht die stink naar kaas als deze rijp is, Als deze rijp is plukken ze de vrucht en leggen deze op een zeef zodat het vocht eruit kan druipen, wat heel gezond is maar wel in kleine hoeveelheden.
NOONI BOOM
In de Marqueasas groeien hier heel veel van deze bomen omdat de vruchten goed geld opbrengen. Ze plukken de nooni vlak voordat ze echt rijp zijn en sturen ze naar Tahitie waar ze er medicijnen van maken.
We kregen twee trossen bananen, avocado's, mango's, grapefruits, gember en kurkuma zodat Ceril ons met de auto naar de kade bracht waar we alles in onze dinghy laadden. Op de terugweg zagen we dat er nog een aantal zeilboten waren bijgekomen, er lagen nu twaalf zeilboten in de baai. Terug aan boord aten we de lunch en keken naar de bedrijvigheid op andere zeilboten.
Rond twee uur gingen we terug naar Ceril waar hij bezig was sieraden te maken.
Hij heeft verschillende soorten botten van o.a koeien, geiten maar ook van de merlin vis en walvis tanden waar hij mooie dingen van maakt. Op dit moment was hij bezig mooie hangers te maken in de vorm van een manta,schildpad, dolfijn en vishaken en dit alles prachtig bewerkt.
BAIE VAITAHU, TAHUATA, MARQUESAS (09 56.113 S 139 06.423 W)
Het regende hard toen Wiebe en Marielle ons rond zes uur kwamen ophalen. Eenmaal aan de kant schuilden we even onder een afdak en zagen hoe een auto in een laadbak vanaf een vrachtschip op een ponton werd hesen en naar de kant werd gevaren.. Het ponton werd tegen de kade aan aangedrukt door de buitenboord motor en met lijnen aan de wal vast gemaakt. Vervolgens kwam er een heftruck die de laadbak naar voren schoof half op de kade, half op het ponton dat door de swell op en neer ging maar het ging goed en even later reed de auto de kade op.
Vervolgens wandelden we over een onverharde zig zag weg de berg over en verder richting de noordkant van het eiland. Toen de weg weer naar beneden ging besloten Paul en terug te gaan en liepen Wiebe en Marielle nog een stuk verder. Ik heb al enkele dagen last van mijn knie en moet het wat rustiger aan doen. Onderweg zagen we een koeien, paarden, een kudde geiten en hadden we op één punt een mooi uitzicht over de baai van Vaitahu.
Rond tien uur waren Paul en ik terug in Vaitahu en gingen in het restaurant van Jim Chez internetten. De keuken ging rond tien uur open en ze waren al druk kip aan het barbecuen. Nadat ik met mijn moeder had gesproken liep ik naar de supermarkt om banquette te kopen en wandelde verder door het plaatsje waar ik verschillende tiki's, mooie bloeiende bloemen/planten en een gedenkteken uit 1838 zag. Het herdenkt de eerste vriendschappelijke ontmoeting van admiral Dupetit Thouars en Chief Iotete op vier augustus 1838
BEELDEN
Terug bij Jim Chez kwamen ook Marielle en Wiebe en aten we heerlijke kip van de barbeque met rijst of spaghetti.
Toen we net klaar waren met de lunch begonnen Jim en wat vrienden polynesische muziek te maken zodat we nog even bleven zitten om te luisteren. Rond half drie waren we terug aan boord waar ik de foto's en de weblog klaar maakte en Paul de krant las. Rond vijf uur kwamen Marielle en Wiebe nog even langs. Rond zeven uur namen we afscheid want wij hebben onze plannen veranderd. In plaats van naar de kerk te gaan zeilen we naar een ander eiland voor de hardere wind komt.
21 april 2023
BAIE VAITAHU, TAHUATA, MARQUESAS (09 56.113 S 139 06.423 W)
Na ons ontbijt in de kuip ging rond half zeven ons anker op en zeilden we alleen op voorzeil de baai uit. Helaas was er niet genoeg wind en hadden we stroom tegen zodat we langs de kust motor/zeilden naar Vaitahu (hoofdplaats van dit eiland) waar ons anker er rond half acht en na vier mijl inging. Hier hadden we internet zodat we met met mijn moeder spraken en met wat familie/vrienden watt's appten. Onderwijl zagen we een grote groep dolfijnen in het water zwemmen/ springen, altijd een genot om te zien!
We liggen hier meer op de swell dan in Hapatoni en er is hier geen stenen wal waar je de dinghy beschut kan achterlaten. We zagen de kleine ferry en een toeristen boot langs komen en naar de kade gaan waar ze mensen snel oppikten en afzetten. We deden wat administratieve en huishoudelijke klusjes voor het te warm werd. Na de lunch hielden we siesta en lazen de krant/boek. Rond vier uur zette Paul mij aan de kant af zodat ik stokbrood voor morgen kon bestellen. In de namiddag ging ook Free spirit met Wiebe en Marielle in de baai voor anker. Op de terugweg gingen we even bij hun langs en spraken we af morgen met elkaar te gaan wandelen
20 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Om kwart over vijf ging de wekker en rond zes uur haalden we Marielle en Wiebe op om samen te gaan wandelen. Vandaag wandelden we de andere kant op richting het dropje Hanatetena. We hadden al gezien dat het dropje ca veertien kilometer weg was en dat we over twee hoge punten moesten één van ca. vijfhonderd en één van ca vierhonderd meter. We hoopten op een lift naar het dropje zodat we terug konden wandelen. Helaas kregen we geen lift en wandelden we zig zag over een deels verharde, deels onverharde weg naar het eerste hoogste punt van ca vijfhonderd meter. Onderweg kregen we een mooi uitzicht over de anker baai en het dorpje Hapatoni.
Eenmaal op het hoogste punt van de weg hadden we een mooi uitzicht over een andere baai met een lang zandstrand en zagen we dat de weg helemaal richting kust ging om vervolgens weer zig zag omhoog te gaan naar ca. vierhonderd meter.
Terwijl we hier wat zaten te drinken/eten kwam er nog een andere vrouw aan wandelen. We kwamen in gesprek, zij heette Herler en zeilde mee op de zeilboot Milvina die ook bij ons in de baai lag. Al pratend wandelden we terug naar Hapatoni. Ook zij hadden gisteren allemaal gezwommen en hadden ook allemaal het tintelende/brandende gevoel in het water gehad, alsof ze langs brandnetels waren gegaan. Voor hun was dit niet de eerste keer geweest, zij hadden dit al vaker in het water gevoeld en gaven er geen aandacht meer aan. Terug in Hapatoni werden we door Herler en Neil uitgenodigd om rond vier uur iets op de zeilboot Milvina te komen drinken. Terug aan boord maakte ik de lunch en gingen met een temperatuur van eenendertig graden onderuit met boek/krant. Vandaag maar even niet zwemmen. Rond vier uur gingen we naar Neil en Herler waar ook Wiebe en Mariella waren. Zij hadden die middag wel gezwommen en hadden geen kwallen gevoeld maar hadden wel black tip haaien gezien. Die zijn op zich onschuldig maar toch. Het werd een gezellige middag en rond zes uur waren we terug aan boord.
19 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Rond kwart over vijf ging de wekker en aten we ons ontbijt. Rond zes uur haalden we Wiebe en Marielle op en samen wandelden we eerst over de royal road door Hapatoni en verder langs de anker baai en over de deels onverharde, deels verharde weg de bergen over naar Vaitahu. Een wandeling van ca zeven en halve kilometer die zig zag de berg op ging naar een hoogte van 305 meter en vervolgens zig zag naar beneden. Onderweg zagen we vele fruitbomen, een hoge katoen boom, maniok planten en vele boeiende planten. Na iets minder dan drie uur te hebben gewandeld kwamen rond negen uur aan in Vaitahu waar we als eerst de prachtige katholieke kerk bezochten.
DEZE KATHOLIEKE KERK werd gefinancierd door het Vaticaan en geopend op 22 augustus 1988. Het is een herinnering aan het belang van Tahuata bij de evangelisatie van de archipel; de eerste mis op Marquesan bodem werd hier gegeven door de spanjaarden in 1595 en in 1838 kwamen de broeders van de Orde van het Heilige hart van Picpus hieraan. Het interieur van de kerk heeft een prachtig glas in lood ramen met oogverblindende kleuren die een atmosferische halo boven het altaar verspreiden.
Maar ook de houten preekstoel, altaar en houtsnijwerken die aan de muur hangen zijn prachtig.
Een imposant houten beeld domineert de ingang. Deze maagd met kind van bijna vier meter hoogte werd gemaakt in Nuku Hiva en is een meesterwerk van Marquesan kunst. Dit beeld breekt de traditionele weergave van de maagd en het kind en de combineert oorspronkelijke Marquesan cultuur en katholieke archetype. Het kind Jezus is niet opgerold in moeders schoot, maar wordt in beide handen gehouden, een houding die doet denken aan de houding van de tiki's die een brood vrucht als offer vasthoud, een symbool van de Marquesan
Nadat we dit alles hadden gezien liepen we door het dorpje naar Chez Jimmy waar we gingen zitten en wat dronken, aten en internetten.
Op een gegeven moment zagen we iemand met vers brood langs lopen en vroegen waar hij dat vandaan had. Snel liepen Wiebe en ik naar de supermarkt waar we heerlijke verse banquette kochten.
We hadden van Ceril gehoord dat de school vandaag (woensdag) rond half twaalf uit ging en dat we dan makkelijk een lift terug konden krijgen. Zo stonden we even over half twaalf bij de weg en nadat twee auto's wel gestopt waren maar ons helaas niet konden meenemen gebaarde de derde automobilist dat we in de laadbak moesten gaan zitten en zo reden we over de zig zag weg terug naar Hapatoni.
Terug aan boord gingen Paul en ik te water. Ik voelde al snel iets tintelents langs mijn arm gaan maar dacht dat het niets was. Toen we rond de boot zwommen en Paul zich aan de ketting vast hield voelde hij iets tintelend/branderig langs zijn bovenlichaam gaan zodat we er snel uitgingen. Uit het water hadden zowel Paul en ik op sommige plekken het gevoel dat we langs brandnetels gelopen waren. Paul kreeg hier ook rode strepen bij. Ik haalde wat Nestile zalf tevoorschijn wat we erop smeerden en al gauw was het gevoel weg, waarschijnlijk kwallen?
De rest van de middag was ik bezig met de weblog en de foto's en las Paul de krant die we binnen hadden gehaald, dit alles met een temperatuur van ca tweeendertig graden. .
18 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Nadat we met mijn moeder hadden gesproken keken we lange tijd naar dolfijnen die in de baai zwommen en sprongen. Uiteindelijk stapten we in de dinghy en motorden naar ze toe waardoor ze even voor de boeg zwommen maar snel weer weg waren omdat we te langzaam gingen.
Na de bananen milkshake gingen we naar de nederlanders Wiebe en Marielle op de catamaran Free spirit die hier ook in de baai voor anker lagen. Het was leuk weer nederlanders te ontmoetten en we zaten lange tijd gezellig te praatten. Rond lunch tijd waren we terug aan boord en aten onze lunch in de kuip. Na de lunch gingen we zwemmen/snorkelen en zagen vele visjes in het water. We controleerden ons anker, die stevig onder het zand lag.
Rond drie uur gingen we naar Ceril waar we thee en een leesbril afgaven als dank voor al het fruit. Het lichaam van Ceril is helemaal getatoeeerd. Hij is chief van de dansgroep van Tahuata en als chief behoor je in hun cultuur behoorlijk getatoeeerd te zijn, hoe meer hoe beter. Hij wil graag dat zijn zoon het chief schap van de dansgroep gaat overnemen waardoor zijn zoon ook al bijna over zijn hele lichaam is getatoeeerd. Hier hadden we het gisteren over gehad maar vandaag wilden we graag weten wat alle tattoos betekenden want achter elke tattoo zit een verhaal. Het totaal plaatje is zijn familie verhaal op Tahuata in de Marquesas.
Zo werd het verhaal van zijn vader en dat van zijn moeder aangewezen.
Het was voor hem moeilijk het verhaal te vertellen, ten eerste omdat zijn engels te kort schoot maar ook omdat de woorden van de Marquesas soms onvertaalbaar zijn. We kwamen erachter dat de tattoos in de Marquesas andere symbolen gebruiken dan op de Tuomotu's en de Society eilanden. Verder is er hier op het eiland Hapatoni al eeuwen veel respect voor haaien en deze worden nooit gevangen, ze zijn nog net niet heilig. Helaas moet Ceril morgen naar Tahitie zodat we afscheid namen. Maar we hebben een mooie tijd met Ceril gehad.
17 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Nadat we met mijn moeder hadden gesproken en wat huishoudelijke klusjes hadden gedaan gingen we naar de kant. Een vrouw kwam ons tegemoet lopen en vroeg of we bij haar wilden eten. We vertelden dat we op weg waren naar Ceril (man die we gisteren ontmoet hebben).Zij bleek Dina, zijn tante te zijn en al pratend wandelde ze met ons mee. Aangekomen bij Ceril was hij al bezig op zijn land zodat we de heuvel op liepen waar hij heel veel bananen, mango, kokos, broodvrucht, stervrucht bomen heeft groeien. Hij was bezig de rijpe mango's van zijn boom te halen, dit met een netje aan een hele lange stok. Voor het netje zit in een hoek vorm twee scherpe staven/pinnen die de steel van de vruchten doorsnijden waardoor ze daarna in het netje vallen. Vervolgens pakte hij trossen bananen.. Hij hakte de bananenboom half om waardoor de stam boog en hij de trossen kon pakken zonder dat ze op de grond vielen. Als de bananen boom geen bananen meer heeft zoals nu het geval was hakte hij de boom om en in kleine stukjes, zowel de stam als de bladeren. Hij liet dit alles op de grond liggen als voeding voor de planten. Naast deze bananen boom groeide alweer een jonge bananen boom. Deze jonge bananenboom zit over drie a vier maanden vol met bananen. Nadat hij hiermee klaar was klom hij in een kokosboom en hakte er drie kokosnoten vanaf.
Een maakte hij er open voor Paul en mij en de andere voor zichzelf zodat we het kokosnoten sap dronken. Daarna hakte hij voor mij de kokosnoot open zodat ik ook het verse kokos vlees op at.
Terug bij zijn huis ontmoetten we zijn vrouw die het fruit schoonmaakte. Intussen gingen wij naar de tuin naast zijn huis waar hij citroen, grapefruit en avocado bomen heeft maar ook suikerriet en gember en kurkuma planten heeft.
Ik zag ook een boom die hier overal groeit en die ik al langer herkende maar waar ik de naam niet meer van wist en ook niet hoe ze de vrucht gebruikten maar wel dat de vrucht een medicinale werking heeft. Het was de Noni vrucht die stink naar kaas als deze rijp is, Als deze rijp is plukken ze de vrucht en leggen deze op een zeef zodat het vocht eruit kan druipen, wat heel gezond is maar wel in kleine hoeveelheden.
In de Marqueasas groeien hier heel veel van deze bomen omdat de vruchten goed geld opbrengen. Ze plukken de nooni vlak voordat ze echt rijp zijn en sturen ze naar Tahitie waar ze er medicijnen van maken.
We kregen twee trossen bananen, avocado's, mango's, grapefruits, gember en kurkuma zodat Ceril ons met de auto naar de kade bracht waar we alles in onze dinghy laadden. Op de terugweg zagen we dat er nog een aantal zeilboten waren bijgekomen, er lagen nu twaalf zeilboten in de baai. Terug aan boord aten we de lunch en keken naar de bedrijvigheid op andere zeilboten.
Rond twee uur gingen we terug naar Ceril waar hij bezig was sieraden te maken.
Hij heeft verschillende soorten botten van o.a koeien, geiten maar ook van de merlin vis en walvis tanden waar hij mooie dingen van maakt. Op dit moment was hij bezig mooie hangers te maken in de vorm van een manta,schildpad, dolfijn en vishaken en dit alles prachtig bewerkt. 
Terwijl hij bezig was zaten we gezellig te praatten, hij wil graag engels oefenen en wij willen graag dingen weten over het leven op dit eiland.
16 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
Een ander deel van het klittenband van de hoes van Giebeltje II liet los zodat we dit vanochtend na ons ontbijt plakten. Terwijl we in de kuip chocomel dronken sprak ik met mijn moeder en zagen we een ferry langs de kust varen. De kust bestaat hier uit grote stenen en geen zandstrand waardoor ze hier een kleine beschermde kom hebben gemaakt met daarin een kade waar de kleine ferry kan aanleggen en wij onze dinghy zonder swell konden achterlaten. Toen we rond negen uur weg wandelden over deze kade zagen we dat de kerk net uitging en dat veel kinderen en ouders naar de kade liepen. Één van de bewoners vroeg waar onze dinghy lag want de kleine ferry kwam eraan en zou bijna de hele kade in beslag nemen. We liepen snel terug zodat we net op tijd onze dinghy en die van een andere zeiler weghaalden. Het was druk op de kade en toen we met de bestuurder van de ferry spraken bleken de kinderen veertien dagen vrij te zijn geweest zodat ze naar huis konden. Nu was de vakantie voorbij en gingen ze terug naar school in Atuona op het eiland Hiva Oa. Over ca. drie maanden komen ze weer even naar huis.
Toen de ferry wegvoer wandelden we door Hapatoni waar we een bewoners bijeenkomst zagen waar we heen gingen. Ceril, één van de bewoners sprak goed engels en vertelde dat ze een bijeenkomst van kunstenaren hadden " de cultuur en ambachtelijke vereniging" dat ging
over de verkoop van hun handwerk. Bijna alle bewoners zijn kunstenaars en maken handwerk van natuurlijke producten waar het dropje bekend om staat!
We wandelden verder over de Royal road; gebouwd op een stenen dijk op bevel van koningin Vaekehu II in de negentiende eeuw, omzoomd met honderdjarige Tamanu bomen ROYAL ROAD DOOR HAPATONI
We wandelden langs de Pae Pae (meeting platform), de kerk, de kleuterschool, een huis gebouwd van geweven matten, en verschillende huizen.
HUIS VAN MATTEN
Net buiten het plaatsje stonden bijenkorven en een gebouw waarin een grote generator stond te draaien. Op de terugweg sloegen we de andere weg in die omhoog liep zodat we boven de huizen langs wandelden. Ceril zag ons lopen en riep of we wat wilden drinken en zo zaten we gezellig in zijn tuin op een bankje te praatten. Hij vertelde over het leven op dit eiland en Frans polynesie in zijn algemeenheid. We hadden gezien dat er bij de vergadering iemand kwaad was weggelopen en vroegen hiernaar. Één van de families heeft familieleden in Tahitie die ook handwerk maken en die dat hiernaar toe stuurt om het hier te verkopen. De discussie ging er dus over of dit wel of niet was toegestaan. "De helft was voor en de andere helft tegen en toen de chief bekend maakte dat hij het goed vond was die man boos geworden.
Iedere bewoner van frans polynesie krijgt geld van de franse regering. Daarnaast worden ook de scholen, het eten op de scholen en medische voorzieningen door de franse overheid betaald. Als de bewoners hier medische hulp nodig hebben gaan ze eerst naar het ziekenhuis in Hiva Oa en zo nodig met het vliegtuig naar Tahitie, al deze vervoerskosten worden betaald door de franse regering. Behalve de tandarts die valt er niet onder. Ze hebben hier dan ook een lokale tandarts die tanden en kiezen zonder verdoving trekt omdat de tandarts kosten veel te duur zijn.
Verder hoorden we dat dit mango seizoen voorbij is en dat de mango bomen pas over twee drie maanden weer vruchten gaan geven. Dus even geen mango ijsjes meer (snik snik).
Rond half twee waren we terug aan boord en aten een late lunch. In de middag gingen we zwemmen en daarna deden we het rustig aan. Toen we hier naartoe zeilden hebben we geen hele nachtrust gehad met onze nacht wachten.
15 april 2023
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
TAHUATA
Tahuata eiland ligt ca. zesenzestig mijl zuid oost van Ua Pou en is 70 sq kilometer met de hoogste piek Mt Amateau (1050 meter) en behoort tot de zuidelijke eilanden van de Marquesas. Het is het kleinste bewoonde eiland van de Marquesas en heeft talloze inlets waarvan in twee inlets kleine plaatsjes zijn; Hapatoni en Vaitahu.
In de nacht kruisten we met ca acht knopen wind heerlijk rustig onder een prachtige sterrenhemel met een duidelijke melkweg en later een kleine maan. Even was er naast ons bewolking en zagen we op de radar twee squalls die ca twaalf mijl weg waren en waar we geen hinder van hadden. Op een gegeven moment dachten we dat het handiger was om een slag te maken maar nadat we dit gedaan hadden zeilden we bijna terug door de stroming zodat we weer overstag gingen en koers hielden. In mijn wacht zag ik een prachtige zon opkomst met echte zonnestralen en daaronder de contouren van de eiland Hapatoni en Hiva Oa.
ZON OPKOMST
In de loop van de dag nam de wind toe tot ca. twaalf/vijftien tot achttien knopen met de bijbehorende golven. Bij vertrek hadden we de kotterstag met werk voorzeil al klaar gemaakt maar toch bleven we vol tuig zeilen omdat de stroom ons anders behoorlijk terug zetten. Uiteindelijk ging ons anker er rond half zes en na honderd twaalf mijl in Baie Hapatoni bij het eilandje Tahuata in. Hier lagen al drie andere zeilboten voor anker.
AANLOOP TAHUATA
14 april 2023
OP ZEE
Rond vijf uur stond er nog weinig wind en vulden we onze diesel tank zodat deze weer geheel gevuld is, twintig liter vanaf Mexico tot nu.
Toen er rond zes uur een lichte bries kwam hesen we de All Purpose Genua en dobber/zeilden ruime tot halve wind de baai uit. Op een gegeven moment zagen we dat de windmeter het niet deed, deze gaf niet aan hoeveel knopen wind we hadden. Eerst keek Paul bij de aansluitingen van het windmeter scherm maar dat was oke. Dus hees ik hem met de elektrische lier naar de top van de mast waar hij de windmeter eraf haalde en mee naar beneden nam. Hier zagen we dat de aansluitingen begonnen te corroderen, niet verwonderlijk met deze vochtigheid en warmte. Nadat hij het zo goed mogelijk had schoongemaakt hees ik hem voor de tweede keer met de elektrische lier naar boven en zette hij alles in elkaar. Helaas zonder goed resultaat. De wind viel weg zodat we een uurtje motorden voor de wind met ca vijf a zeven knopen terug kwam en we vol tuig aan de wind richting de zuidelijke eilanden van de Marquesas zeilden. Yes, toen er meer wind kwam ging de windmeter het spontaan weer doen!
In eerste instantie was het een bezeilde koers naar Tahuata maar naarmate de dag vorderde ging de wind steeds meer tegen staan en moeten we kruizen. Het was prachtig zonnig dag zonder squalls en met ca vijf zes knopen wind. Buiten in de zon was het te warm zodat we binnen zaten en af en toe buiten keken. De meeste boten gaan niet tegen wind en stroom naar de zuidelijke eilanden maar zeilen ruime wind naar de Tuomotu's.
Rond zes uur hadden we een mooie zonsondergang en toen de zon weg was konden we heerlijk buiten zitten en zagen we een prachtige sterren hemel zonder maan, die kleine maan kwam pas veel later.
MOOIE ZONSONDERGANG
Tijd 18.00 28 mijl afgelegd, positie 09 35.225 S 139 53.145 W (47 naar Tahuata)
NOG EVEN WAT OVER FRANS POLYNESIE.
Frans Polynesie wordt gesponsord door Frankijk (franse kolonie)maar hun inkomen is vooral afhankelijk van toerisme en wat ze verbouwen aan groente, fruit en van het maken van kopra.
KOPRA is het gedroogde vruchtvlees van de kokosnoot.
Ze hakken de kokosnoten open en in stukjes en laten dit drogen in de zon. In ieder dorp en bij vele huizen zagen we dan ook bakken met stukken van deze gehakte kokosnoot. Naast/boven de bakken hingen ijzeren platen die ze er overheen konden schuiven als het regende. We hadden gelezen dat de bewoners op het eiland UA HUKA nog veel kopra maakten. In de baai van Hane hadden we ook vele kokosbomen plantages gezien en op de kade in Baie Vaipaee stonden grote witte zakken te wachten, waarschijnlijk zat er kopra in om met het bevoorradingsschip meegenomen te worden naar Tahitie waar ze het verwerken en er o.a olie uit halen.
13 april 2023
BAIE VAIEHU, UA POU, MARQUESAS (09 23.099 S 140 07.397 W)
Na kort met mijn moeder te hebben gesproken werden we rond zeven uur opgehaald door Loud en Marlene. Samen wandelden we door het dorpje naar het begin van een onverharde weg. Er zijn ook een wandelingen naar een waterval en naar Manfred (duitser die chocolade maakt) die allemaal zijpaden zijn van deze onverharde weg. Bij de eerste zijtak vertelden Loud en Marlene dat die naar de waterval ging, dit werd niet aangegeven. Wel stond er een bordje dat je de weg verder moest volgen om bij Manfred uit te komen. Bij dat bord ging er aan de andere kant van de weg een verstopt pad het bos in, dat wij inliepen. Een mooie wandeling door verschillende groene vegetatie met o.a koffie planten.
KOFFIE PLANTEN MET KOFFIEBONEN.
Soms zagen we door de groene vegetatie de puntige pinakel die ook vanochtend niet in de wolken gehuld waren.
TIJDENS WANDELEN
We wandelden rustig hoger en hoger de berg op waar de vegetatie langzaam veranderde in dennebomen. Op een gegeven moment kwamen we op het een hoge bergtop van 573 meter waar ook de zendmast stond. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht over de noordkant van het eiland en zagen we in de verte Hakanau liggen.
UITZICHT
Waar we ook keken er was geen ander pad dus liepen we een stukje terug naar beneden waar we bij een ander klein plateau ons vervolg pad vonden. Hier lieten we het dennenbos achter ons en zigzagde tussen de bergruggen naar beneden waar we vele koffie planten, Pandanus bomen en andere vegetatie zagen. Pandanus bomen (schroefpalmen) hebben een typerende groei vorm met veel wortels rondom de voet. Het blad word veel gebruikt om manden, matten en dergelijke van te weven.
PAD TUSSEN PANDANUS BOMEN.
We moesten nog één heuvel over en voorbij twee huizen voor we bij de onverharde weg aankwamen die naar Hakahau gaat. Bij één van de huizen liep een hond die blafte maar gelukkig was de eigenaar thuis die ons langs zijn huis liet lopen zodat we bij de weg uitkwamen.
Rond twaalf uur, na vier uur wandelen en elf kilometer te hebben gelopen kwamen we aan in het plaatsje waar we bij een restaurant een lunch aten. Er was ook internet zodat ik de foto's op de weblog plaatste en Paul het weer nakeek. Terug wilden we met taxi of liften. Toen we vroegen naar de prijs voor de taxi bleek dit ca vijftig euro te zijn, voor ca. vijftien kilometer. Dat vonden we iets te gek zodat we door het dorpje liepen naar de verharde weg die naar Hakahetau gaat. De eerste twee auto's die stopten gingen niet zo ver maar de derde auto die stopte zat al aardig vol maar kon nog twee mensen meenemen. Dus lieten we de mannen instappen. Het was echter een auto met laadbak en al mag je in frankrijk/Frans polynesie niemand in de laadbak vervoeren, de man kreeg de toch medelijden met ons vrouwen en zo mochten we toch achterin meerijden. We moesten wel laag blijven zitten want de politie mocht ons niet zien. Zo reden we over een verharde weg met haarspeldbochten terug naar Hakahetau waar we rond vier aankwamen.
RONDJE DAT WE GEMAAKT HEBBEN (BOVENSTE TRACK HEBBEN WE GEWANDELD)
We namen afscheid van Loud en Marlene want Paul had gezien dat er een mooi window was om naar het andere eiland te zeilen, ca achten zestig mijl zuid oostwaarts. De zeilen werden gehesen en vol tuig zeilden we zuid westwaards om het eiland heen. Helaas hield de wind het voor gezien en stopten we na zes mijl in Baie Vahiehu waar ons anker er vlak voor het donker inging.
12 april 2023
BAIE HAKAHETAU, UA POU, MARQUESAS (09 21.237 S 140 06.170 W)
Vanochtend was het droog en een beetje bewolkt dus tijd voor huishoudelijke klusjes zoals de vuile was en het beddengoed wassen. Tussen de klusjes door dronken we chocomel want al het fruit is inmiddels op en spraken met mijn moeder. Rond elf uur kwamen Loud en Marlene even langs en spraken we af dat ze aan het eind van de middag iets kwamen drinken. Na de lunch gingen we naar de kant en liepen door het kleine dorpje Hakahetau dat bestaat uit enkele huizen die op de berg verspreid staan, een lagere school, postkantoor en een winkeltje. Terug op de Giebateau gingen we zwemmen en maakte Paul de waterlijn schoon met doek en schuurspons, wauw wat gaat de aangroei snel!
Toen we in de namiddag in de kuip zaten zagen we even dat alle puntige pinakel uit de wolken waren, dat komt niet vaak voor!
ALLE PUNTIGE PINAKELS ZIJN UIT DE WOLKEN.
Rond vier uur kwamen loud en Marlene en werd het een gezellige middag/avond
11 april 2023
BAIE HAKAHETAU, UA POU, MARQUESAS (09 21.237 S 140 06.170 W)
Helaas zijn we niet op Ua Huka geweest en hebben we voornamelijk de kust en twee baaien gezien, toch was het de moeite waard.
Ook vanochtend vroeg kwamen de squalls met regen en wind over zodat we rond zes uur in een squall ons anker ophaalden en halve wind richting het eiland Ua Pou zeilden.
UA POU
Het eiland ligt ca. 40 mijl zuid westwaarts van Ua Huka en is 125 sq kilometer met de hoogste piek Mt Oave (1203 meter).
UA Pou is geologisch gezien het jongste eiland van de archipel. Haar scherpe contouren en puntige pinakels, die vaak gehuld zijn in de wolken, accentueren het mysterie van het eiland. Ua Pou was de lokatie van een oude nederzetting van naar schatting rond 150 BC.
Met ca vijftien knopen wind zeilden we met voorzeil en twee reven in het grootzeil halve wind richting Ua Pou. In eerste instantie kregen we een squall over waar ca. twintig knopen in zat. Op dat moment kregen we ook een grote groep dolfijnen bij de boeg. Grote en kleintjes die voor de boeg met ons mee zwommen en soms zelfs sprongen. We gingen snel genoeg zodat ze zeker een half uur bij de boeg bleven. Toen de squall weg was en de wind terug zakte naar vijftien knopen waren de dolfijnen verdwenen maar zagen we verschillende vogels waaronder de sterns, booby's en jan van genten en vliegende vissen. Het werd een mooie zonnige dag en we kregen nog twee kleine squall over waar haast geen regen en wind in zat.
KLEINE SQUALL
AANLOOP UA POU
Rond één uur en na vieren veertig mijl stopten we bij het hoofd plaatsje Hakahau die aan de noord oostkant gelegen is. Een klein dorpje waarvan de huizen verspreid op de berg staan.
BAIE HAKAHAU, UA POU, MARQUESAS (09 21.287 S 140 02.532 W)
In de baai is een grote pier waar we achter konden liggen maar helaas lagen daar al drie zeilboten op anker zonder een achter anker zodat er geen beschutte plek meer was. We ankerden net naast de pier aan lager wal en in de swell en toen bleek dat ons anker niet goed hield zijn we weggegaan. Alleen op voorzeil zeilden we langs de noordkust, langs prachtige kliffen met daarboven de grote puntige pinakels die deels in de wolken zaten.
LANGS UA POU
Rond drie uur en na achten veertig mijl ging ons anker er in Baie Hakahetau in. Hier lagen al enkele bekenden zeilboten die we Taiohae hebben ontmoet, waaronder een Italiaanse zestig voet race zeilboot en de nederlandse zeilboot Rafiki met Loud en Marlene.
Toen we net goed en wel lagen kwam de ene na de andere squall over met heel veel regen zodat de emmers weer vol regenwater zitten.
10 april 2023
BAIE HANE, UA HUKA, MARQUESAS (08 55.429 S 139 32.034 W)
Gisteren toen we aankwamen stond de wind en de swell Baie Vaipee in. Op windy hadden we gezien dat er vandaag minder wind was en hadden we gehoopt hier naar de kant te kunnen. Misschien was de wind in het algemeen wel minder maar er kwamen veel squalls met wind en regen over zodat we hier niet goed lagen. Dus haalden we rond zeven uur ons anker op en motorden Baie Vaipaee uit. We hadden het anker er nog maar net uit of er kwam alweer een squall over met regen en ca vijfentwintig knopen wind en zo motorden we de smalle inlet uit. Buiten was het een klots bak aan golven en besloten we alleen op voorzeil, ruime wind naar de westkant van het eiland te zeilen en misschien wel verder, we wisten het nog niet. We zeilden langs de hoge kliffen met daarboven het rood/bruine lava eiland met lage groene vegetatie. Bij de zuid west punt zijn twee grote rotsen waar veel vogels hun nesten hebben en zagen we vele sterns, Jan van genten, booby's waaronder de blue face booby.
ZUIDWEST PUNT UA HUKU
Het werd iets helderder en de wind nam af naar twaalf knopen zodat we besloten ca. vijf mijl terug langs de zuidkust naar Baie Hane te kruizen. Zo kruisten we alleen op voorzeil terug langs Baie Vaipaee en verder naar Baie Hane. Het bleef bewolkt en als we geen squall hadden, hadden we ca. tien knopen wind en in squalls hadden we vaak twintig tot dertig knopen. Het is een prachtig eiland met hoge bergen, diepe dalen, waar de westkust droog en weinig of lage begroeiing heeft zo groen en begroeid is de rest van het eiland. Helaas was het Vaikivi plateau grotendeels in de wolken gehuld.
ZEILEN LANGS ZUIDKUST UA HUKA
Rond elf uur en na twaalf mijl ging ons anker er in Baie Hane in.
BAIE HANE
Deze baai is wijder met aan de kant een paar huizen en grote kokosbomen plantages. Ook hier stond de swell in en zagen we de swell/golven op het stand breken zodat we aan boord bleven.
Terwijl we onze lunch in de kuip aten zagen we twee grote schildpadden voorbij zwemmen, soms ging het kopje even omhoog en keken ze onze richting in. Toen ik de camera pakte doken ze diep onder. Eigenlijk wilden we wat klusjes doen maar het was te warm en we lagen behoorlijk op de swell te rollen zodat weinig deden. We spraken we zoals (bijna) iedere dag even met mijn moeder.
BAIE HAPATONI, TAHUATA, MARQUESAS (09 57.399 S 139 07.076 W)
TAHUATA
Tahuata eiland ligt ca. zesenzestig mijl zuid oost van Ua Pou en is 70 sq kilometer met de hoogste piek Mt Amateau (1050 meter) en behoort tot de zuidelijke eilanden van de Marquesas. Het is het kleinste bewoonde eiland van de Marquesas en heeft talloze inlets waarvan in twee inlets kleine plaatsjes zijn; Hapatoni en Vaitahu.
In de nacht kruisten we met ca acht knopen wind heerlijk rustig onder een prachtige sterrenhemel met een duidelijke melkweg en later een kleine maan. Even was er naast ons bewolking en zagen we op de radar twee squalls die ca twaalf mijl weg waren en waar we geen hinder van hadden. Op een gegeven moment dachten we dat het handiger was om een slag te maken maar nadat we dit gedaan hadden zeilden we bijna terug door de stroming zodat we weer overstag gingen en koers hielden. In mijn wacht zag ik een prachtige zon opkomst met echte zonnestralen en daaronder de contouren van de eiland Hapatoni en Hiva Oa.
In de loop van de dag nam de wind toe tot ca. twaalf/vijftien tot achttien knopen met de bijbehorende golven. Bij vertrek hadden we de kotterstag met werk voorzeil al klaar gemaakt maar toch bleven we vol tuig zeilen omdat de stroom ons anders behoorlijk terug zetten. Uiteindelijk ging ons anker er rond half zes en na honderd twaalf mijl in Baie Hapatoni bij het eilandje Tahuata in. Hier lagen al drie andere zeilboten voor anker.
14 april 2023
OP ZEE
Rond vijf uur stond er nog weinig wind en vulden we onze diesel tank zodat deze weer geheel gevuld is, twintig liter vanaf Mexico tot nu.
Toen er rond zes uur een lichte bries kwam hesen we de All Purpose Genua en dobber/zeilden ruime tot halve wind de baai uit. Op een gegeven moment zagen we dat de windmeter het niet deed, deze gaf niet aan hoeveel knopen wind we hadden. Eerst keek Paul bij de aansluitingen van het windmeter scherm maar dat was oke. Dus hees ik hem met de elektrische lier naar de top van de mast waar hij de windmeter eraf haalde en mee naar beneden nam. Hier zagen we dat de aansluitingen begonnen te corroderen, niet verwonderlijk met deze vochtigheid en warmte. Nadat hij het zo goed mogelijk had schoongemaakt hees ik hem voor de tweede keer met de elektrische lier naar boven en zette hij alles in elkaar. Helaas zonder goed resultaat. De wind viel weg zodat we een uurtje motorden voor de wind met ca vijf a zeven knopen terug kwam en we vol tuig aan de wind richting de zuidelijke eilanden van de Marquesas zeilden. Yes, toen er meer wind kwam ging de windmeter het spontaan weer doen!
In eerste instantie was het een bezeilde koers naar Tahuata maar naarmate de dag vorderde ging de wind steeds meer tegen staan en moeten we kruizen. Het was prachtig zonnig dag zonder squalls en met ca vijf zes knopen wind. Buiten in de zon was het te warm zodat we binnen zaten en af en toe buiten keken. De meeste boten gaan niet tegen wind en stroom naar de zuidelijke eilanden maar zeilen ruime wind naar de Tuomotu's.
Rond zes uur hadden we een mooie zonsondergang en toen de zon weg was konden we heerlijk buiten zitten en zagen we een prachtige sterren hemel zonder maan, die kleine maan kwam pas veel later.
Tijd 18.00 28 mijl afgelegd, positie 09 35.225 S 139 53.145 W (47 naar Tahuata)
NOG EVEN WAT OVER FRANS POLYNESIE.
Frans Polynesie wordt gesponsord door Frankijk (franse kolonie)maar hun inkomen is vooral afhankelijk van toerisme en wat ze verbouwen aan groente, fruit en van het maken van kopra.
Ze hakken de kokosnoten open en in stukjes en laten dit drogen in de zon. In ieder dorp en bij vele huizen zagen we dan ook bakken met stukken van deze gehakte kokosnoot. Naast/boven de bakken hingen ijzeren platen die ze er overheen konden schuiven als het regende. We hadden gelezen dat de bewoners op het eiland UA HUKA nog veel kopra maakten. In de baai van Hane hadden we ook vele kokosbomen plantages gezien en op de kade in Baie Vaipaee stonden grote witte zakken te wachten, waarschijnlijk zat er kopra in om met het bevoorradingsschip meegenomen te worden naar Tahitie waar ze het verwerken en er o.a olie uit halen.
13 april 2023
BAIE VAIEHU, UA POU, MARQUESAS (09 23.099 S 140 07.397 W)
Na kort met mijn moeder te hebben gesproken werden we rond zeven uur opgehaald door Loud en Marlene. Samen wandelden we door het dorpje naar het begin van een onverharde weg. Er zijn ook een wandelingen naar een waterval en naar Manfred (duitser die chocolade maakt) die allemaal zijpaden zijn van deze onverharde weg. Bij de eerste zijtak vertelden Loud en Marlene dat die naar de waterval ging, dit werd niet aangegeven. Wel stond er een bordje dat je de weg verder moest volgen om bij Manfred uit te komen. Bij dat bord ging er aan de andere kant van de weg een verstopt pad het bos in, dat wij inliepen. Een mooie wandeling door verschillende groene vegetatie met o.a koffie planten.
Soms zagen we door de groene vegetatie de puntige pinakel die ook vanochtend niet in de wolken gehuld waren.
We wandelden rustig hoger en hoger de berg op waar de vegetatie langzaam veranderde in dennebomen. Op een gegeven moment kwamen we op het een hoge bergtop van 573 meter waar ook de zendmast stond. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht over de noordkant van het eiland en zagen we in de verte Hakanau liggen.
Waar we ook keken er was geen ander pad dus liepen we een stukje terug naar beneden waar we bij een ander klein plateau ons vervolg pad vonden. Hier lieten we het dennenbos achter ons en zigzagde tussen de bergruggen naar beneden waar we vele koffie planten, Pandanus bomen en andere vegetatie zagen. Pandanus bomen (schroefpalmen) hebben een typerende groei vorm met veel wortels rondom de voet. Het blad word veel gebruikt om manden, matten en dergelijke van te weven.
We moesten nog één heuvel over en voorbij twee huizen voor we bij de onverharde weg aankwamen die naar Hakahau gaat. Bij één van de huizen liep een hond die blafte maar gelukkig was de eigenaar thuis die ons langs zijn huis liet lopen zodat we bij de weg uitkwamen.
Rond twaalf uur, na vier uur wandelen en elf kilometer te hebben gelopen kwamen we aan in het plaatsje waar we bij een restaurant een lunch aten. Er was ook internet zodat ik de foto's op de weblog plaatste en Paul het weer nakeek. Terug wilden we met taxi of liften. Toen we vroegen naar de prijs voor de taxi bleek dit ca vijftig euro te zijn, voor ca. vijftien kilometer. Dat vonden we iets te gek zodat we door het dorpje liepen naar de verharde weg die naar Hakahetau gaat. De eerste twee auto's die stopten gingen niet zo ver maar de derde auto die stopte zat al aardig vol maar kon nog twee mensen meenemen. Dus lieten we de mannen instappen. Het was echter een auto met laadbak en al mag je in frankrijk/Frans polynesie niemand in de laadbak vervoeren, de man kreeg de toch medelijden met ons vrouwen en zo mochten we toch achterin meerijden. We moesten wel laag blijven zitten want de politie mocht ons niet zien. Zo reden we over een verharde weg met haarspeldbochten terug naar Hakahetau waar we rond vier aankwamen.
We namen afscheid van Loud en Marlene want Paul had gezien dat er een mooi window was om naar het andere eiland te zeilen, ca achten zestig mijl zuid oostwaarts. De zeilen werden gehesen en vol tuig zeilden we zuid westwaards om het eiland heen. Helaas hield de wind het voor gezien en stopten we na zes mijl in Baie Vahiehu waar ons anker er vlak voor het donker inging.
12 april 2023
BAIE HAKAHETAU, UA POU, MARQUESAS (09 21.237 S 140 06.170 W)
Vanochtend was het droog en een beetje bewolkt dus tijd voor huishoudelijke klusjes zoals de vuile was en het beddengoed wassen. Tussen de klusjes door dronken we chocomel want al het fruit is inmiddels op en spraken met mijn moeder. Rond elf uur kwamen Loud en Marlene even langs en spraken we af dat ze aan het eind van de middag iets kwamen drinken. Na de lunch gingen we naar de kant en liepen door het kleine dorpje Hakahetau dat bestaat uit enkele huizen die op de berg verspreid staan, een lagere school, postkantoor en een winkeltje. Terug op de Giebateau gingen we zwemmen en maakte Paul de waterlijn schoon met doek en schuurspons, wauw wat gaat de aangroei snel!
Toen we in de namiddag in de kuip zaten zagen we even dat alle puntige pinakel uit de wolken waren, dat komt niet vaak voor!
Rond vier uur kwamen loud en Marlene en werd het een gezellige middag/avond
11 april 2023
BAIE HAKAHETAU, UA POU, MARQUESAS (09 21.237 S 140 06.170 W)
Helaas zijn we niet op Ua Huka geweest en hebben we voornamelijk de kust en twee baaien gezien, toch was het de moeite waard.
Ook vanochtend vroeg kwamen de squalls met regen en wind over zodat we rond zes uur in een squall ons anker ophaalden en halve wind richting het eiland Ua Pou zeilden.
UA POU
Het eiland ligt ca. 40 mijl zuid westwaarts van Ua Huka en is 125 sq kilometer met de hoogste piek Mt Oave (1203 meter).
UA Pou is geologisch gezien het jongste eiland van de archipel. Haar scherpe contouren en puntige pinakels, die vaak gehuld zijn in de wolken, accentueren het mysterie van het eiland. Ua Pou was de lokatie van een oude nederzetting van naar schatting rond 150 BC.
Met ca vijftien knopen wind zeilden we met voorzeil en twee reven in het grootzeil halve wind richting Ua Pou. In eerste instantie kregen we een squall over waar ca. twintig knopen in zat. Op dat moment kregen we ook een grote groep dolfijnen bij de boeg. Grote en kleintjes die voor de boeg met ons mee zwommen en soms zelfs sprongen. We gingen snel genoeg zodat ze zeker een half uur bij de boeg bleven. Toen de squall weg was en de wind terug zakte naar vijftien knopen waren de dolfijnen verdwenen maar zagen we verschillende vogels waaronder de sterns, booby's en jan van genten en vliegende vissen. Het werd een mooie zonnige dag en we kregen nog twee kleine squall over waar haast geen regen en wind in zat.
AANLOOP UA POU
Rond één uur en na vieren veertig mijl stopten we bij het hoofd plaatsje Hakahau die aan de noord oostkant gelegen is. Een klein dorpje waarvan de huizen verspreid op de berg staan.
BAIE HAKAHAU, UA POU, MARQUESAS (09 21.287 S 140 02.532 W)
In de baai is een grote pier waar we achter konden liggen maar helaas lagen daar al drie zeilboten op anker zonder een achter anker zodat er geen beschutte plek meer was. We ankerden net naast de pier aan lager wal en in de swell en toen bleek dat ons anker niet goed hield zijn we weggegaan. Alleen op voorzeil zeilden we langs de noordkust, langs prachtige kliffen met daarboven de grote puntige pinakels die deels in de wolken zaten.
Rond drie uur en na achten veertig mijl ging ons anker er in Baie Hakahetau in. Hier lagen al enkele bekenden zeilboten die we Taiohae hebben ontmoet, waaronder een Italiaanse zestig voet race zeilboot en de nederlandse zeilboot Rafiki met Loud en Marlene.
Toen we net goed en wel lagen kwam de ene na de andere squall over met heel veel regen zodat de emmers weer vol regenwater zitten.
10 april 2023
BAIE HANE, UA HUKA, MARQUESAS (08 55.429 S 139 32.034 W)
Gisteren toen we aankwamen stond de wind en de swell Baie Vaipee in. Op windy hadden we gezien dat er vandaag minder wind was en hadden we gehoopt hier naar de kant te kunnen. Misschien was de wind in het algemeen wel minder maar er kwamen veel squalls met wind en regen over zodat we hier niet goed lagen. Dus haalden we rond zeven uur ons anker op en motorden Baie Vaipaee uit. We hadden het anker er nog maar net uit of er kwam alweer een squall over met regen en ca vijfentwintig knopen wind en zo motorden we de smalle inlet uit. Buiten was het een klots bak aan golven en besloten we alleen op voorzeil, ruime wind naar de westkant van het eiland te zeilen en misschien wel verder, we wisten het nog niet. We zeilden langs de hoge kliffen met daarboven het rood/bruine lava eiland met lage groene vegetatie. Bij de zuid west punt zijn twee grote rotsen waar veel vogels hun nesten hebben en zagen we vele sterns, Jan van genten, booby's waaronder de blue face booby.
Het werd iets helderder en de wind nam af naar twaalf knopen zodat we besloten ca. vijf mijl terug langs de zuidkust naar Baie Hane te kruizen. Zo kruisten we alleen op voorzeil terug langs Baie Vaipaee en verder naar Baie Hane. Het bleef bewolkt en als we geen squall hadden, hadden we ca. tien knopen wind en in squalls hadden we vaak twintig tot dertig knopen. Het is een prachtig eiland met hoge bergen, diepe dalen, waar de westkust droog en weinig of lage begroeiing heeft zo groen en begroeid is de rest van het eiland. Helaas was het Vaikivi plateau grotendeels in de wolken gehuld.
Rond elf uur en na twaalf mijl ging ons anker er in Baie Hane in.
Deze baai is wijder met aan de kant een paar huizen en grote kokosbomen plantages. Ook hier stond de swell in en zagen we de swell/golven op het stand breken zodat we aan boord bleven.
Terwijl we onze lunch in de kuip aten zagen we twee grote schildpadden voorbij zwemmen, soms ging het kopje even omhoog en keken ze onze richting in. Toen ik de camera pakte doken ze diep onder. Eigenlijk wilden we wat klusjes doen maar het was te warm en we lagen behoorlijk op de swell te rollen zodat weinig deden. We spraken we zoals (bijna) iedere dag even met mijn moeder.
09 april 2023
BAIE VAIPOHAE, UA HUKA, MARQUESAS (08 56.227 S 139 34.252 W)
Vandaag is het zondag eerste paasdag, eigenlijk wilde ik naar de kerk maar na een aantal dagen harde wind kregen we vandaag een mooi zeil window om naar Ua Huka te zeilen. Vol tuig zeilden we halve wind de baai uit en kruisten verder tegen stroom en wind naar het eilandje Ua Huka.
UA HUKA
Het eiland ligt ca. vijftig kilometer oost van Nuku Hiva, is ca. 83 sq kilometer met de hoogste piek Mt Hitikau (855 meter).
Het eiland bestaat uit twee gestapelde vulkanen. De Caldera van de belangrijkste vulkaan vormt een amfitheater op het zuidwesten, terwijl de secundaire vulkaan het zuidoostelijk deel van de grote caldera bezet. Het Vaikivi plateau, bedekt met ondoordringbare vegetatie, bezet de noordelijke rand van het eiland, terwijl de drie dorpen (Vaipaee, Hane en Hokatu)zich nestelen rond de randen van steile valleien aan de zuidkust. Ua Huka heeft minder weelderige vegetatie dan de zuster eilanden en heeft bijna woestijnachtige vlaktes in het zuiden. Het verlaten landschap wordt geaccentueerd door de vrij lopende kuddes paarden en geiten en in de buurt van de kust zijn een paar eilandjes waar duizenden vogels een ideale nest plaats hebben gevonden.
Het was een mooie zonnige dag, geen squalls zodat we met ca tien a twaalf knopen en later vijftien knopen oosten wind, tegen wind en anderhalve knoop stroom in kruisten. We zagen andere zeilboten zeilen maar niemand die deze kant op kruisten. Op een gegeven moment zagen we een groep springende dolfijnen vanachter naar ons toe springen/zwemmen. Helaas gingen we niet snel genoeg en zo snel als ze gekomen waren zo snel waren ze ook verdwenen. Rond vier uur in de middag kwamen we dichtbij de westpunt van het eiland Ua Huka. Hoge kliffen/rotsen met vele sterns en booby's die daar rondvlogen. Toen we langs de zuidkant van het eiland zeilden nam de wind af en zeilden we het laatste stuk langs hoge kliffen naar Baie Vaipaee. De baai was moeilijk te spotten, pas toen we dichtbij de opening waren zagen we hoe we naar binnen konden zeilen.
IN/UITGANG BAIE VAIPAEE
Tussen hoge kliffen zeilden we ruime wind de baai in en haalden daar de zeilen weg. Rond half zes, net voor het donker werd ging ons anker er na tweeen vijftig mijl in. Helaas lagen we wel in de swell en lager wal. Terwijl we ons avond eten in de kuip aten keken we waar we morgen met Giebeltje II naar de kant konden. Er is geen zandstrand alleen kade waar de swell behoorlijk op stond en daar waar de rivier de baai in stroomt is het gelijk ondiep en zagen we de brekers. Op de berghellingen zagen we verschillende kuddes geiten lopen. Hopelijk is het morgen iets rustiger.
BAIE VAIPAEE
08 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Vanochtend gingen we rond zes uur naar de kant en zagen we vissers binnenkomen met grote tonijnen en andere vissen.
VISMARKT
We gingen naar het internet cafe maar het internet was zo traag zodat ik boodschappen ging doen. Ik wilde eieren kopen maar al enige tijd zijn er nergens eieren te koop. Toen ik Bruce tegenkwam vertelde hij dat er een winkeltje is waar ze lokale scharreleieren verkopen zodat we er samen heen liepen en eieren bestelden voor in de namiddag. Ca. elf euro voor twaalf eieren, maar wel biologische scharrel eieren. Hier hoorden we dat er in Tahiti Salmonella is geconstateerd en dat er daarom geen eieren met het bevoorradingsschip waren meegekomen. Dat zal ook nog wel enige tijd duren eer de eilanden weer eieren gaan krijgen.
Terug aan boord dronken we een smoothy, aten de lunch, spraken met mijn moeder en hielden siesta. Rond twee uur motorden we met Giebeltje II naar de uitgang waar we grote aantallen manta's dichtbij de rotsen zagen zwemmen. Het water was niet echt helder, waarschijnlijk komt het plankton hier door de stroming en de rotsen aan de oppervlakte en zwemmen ze dus dicht aan de oppervlakte. Terwijl we rustig snorkelden zagen we de manta's onder, naast, achter ons zwemmen, echt te gek!,
Ze hebben een grote bek waar ze de plankton mee naar binnen halen en bewegen hun vleugels rustig heen en weer. Ze waren niet bang en zwommen om ons heen, onder ons door en draaiden rondjes zodat we ook de witte onderkant met kieuwen zagen.
ZWEMMEN MAT MANTA'S
BAIE VAIPOHAE, UA HUKA, MARQUESAS (08 56.227 S 139 34.252 W)
Vandaag is het zondag eerste paasdag, eigenlijk wilde ik naar de kerk maar na een aantal dagen harde wind kregen we vandaag een mooi zeil window om naar Ua Huka te zeilen. Vol tuig zeilden we halve wind de baai uit en kruisten verder tegen stroom en wind naar het eilandje Ua Huka.
UA HUKA
Het eiland ligt ca. vijftig kilometer oost van Nuku Hiva, is ca. 83 sq kilometer met de hoogste piek Mt Hitikau (855 meter).
Het eiland bestaat uit twee gestapelde vulkanen. De Caldera van de belangrijkste vulkaan vormt een amfitheater op het zuidwesten, terwijl de secundaire vulkaan het zuidoostelijk deel van de grote caldera bezet. Het Vaikivi plateau, bedekt met ondoordringbare vegetatie, bezet de noordelijke rand van het eiland, terwijl de drie dorpen (Vaipaee, Hane en Hokatu)zich nestelen rond de randen van steile valleien aan de zuidkust. Ua Huka heeft minder weelderige vegetatie dan de zuster eilanden en heeft bijna woestijnachtige vlaktes in het zuiden. Het verlaten landschap wordt geaccentueerd door de vrij lopende kuddes paarden en geiten en in de buurt van de kust zijn een paar eilandjes waar duizenden vogels een ideale nest plaats hebben gevonden.
Het was een mooie zonnige dag, geen squalls zodat we met ca tien a twaalf knopen en later vijftien knopen oosten wind, tegen wind en anderhalve knoop stroom in kruisten. We zagen andere zeilboten zeilen maar niemand die deze kant op kruisten. Op een gegeven moment zagen we een groep springende dolfijnen vanachter naar ons toe springen/zwemmen. Helaas gingen we niet snel genoeg en zo snel als ze gekomen waren zo snel waren ze ook verdwenen. Rond vier uur in de middag kwamen we dichtbij de westpunt van het eiland Ua Huka. Hoge kliffen/rotsen met vele sterns en booby's die daar rondvlogen. Toen we langs de zuidkant van het eiland zeilden nam de wind af en zeilden we het laatste stuk langs hoge kliffen naar Baie Vaipaee. De baai was moeilijk te spotten, pas toen we dichtbij de opening waren zagen we hoe we naar binnen konden zeilen.
Tussen hoge kliffen zeilden we ruime wind de baai in en haalden daar de zeilen weg. Rond half zes, net voor het donker werd ging ons anker er na tweeen vijftig mijl in. Helaas lagen we wel in de swell en lager wal. Terwijl we ons avond eten in de kuip aten keken we waar we morgen met Giebeltje II naar de kant konden. Er is geen zandstrand alleen kade waar de swell behoorlijk op stond en daar waar de rivier de baai in stroomt is het gelijk ondiep en zagen we de brekers. Op de berghellingen zagen we verschillende kuddes geiten lopen. Hopelijk is het morgen iets rustiger.
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Vanochtend gingen we rond zes uur naar de kant en zagen we vissers binnenkomen met grote tonijnen en andere vissen.
We gingen naar het internet cafe maar het internet was zo traag zodat ik boodschappen ging doen. Ik wilde eieren kopen maar al enige tijd zijn er nergens eieren te koop. Toen ik Bruce tegenkwam vertelde hij dat er een winkeltje is waar ze lokale scharreleieren verkopen zodat we er samen heen liepen en eieren bestelden voor in de namiddag. Ca. elf euro voor twaalf eieren, maar wel biologische scharrel eieren. Hier hoorden we dat er in Tahiti Salmonella is geconstateerd en dat er daarom geen eieren met het bevoorradingsschip waren meegekomen. Dat zal ook nog wel enige tijd duren eer de eilanden weer eieren gaan krijgen.
Terug aan boord dronken we een smoothy, aten de lunch, spraken met mijn moeder en hielden siesta. Rond twee uur motorden we met Giebeltje II naar de uitgang waar we grote aantallen manta's dichtbij de rotsen zagen zwemmen. Het water was niet echt helder, waarschijnlijk komt het plankton hier door de stroming en de rotsen aan de oppervlakte en zwemmen ze dus dicht aan de oppervlakte. Terwijl we rustig snorkelden zagen we de manta's onder, naast, achter ons zwemmen, echt te gek!,
Ze hebben een grote bek waar ze de plankton mee naar binnen halen en bewegen hun vleugels rustig heen en weer. Ze waren niet bang en zwommen om ons heen, onder ons door en draaiden rondjes zodat we ook de witte onderkant met kieuwen zagen.
Bruce en Alene weten veel van de manta's en hebben op verschillende plekken met manta's gedoken. Van hun hadden we gehoord dat ze niet bang waren en dat ze dichtbij zouden komen. Helaas gaan de aantallen sterk achteruit en is het bijna een uit stervend ras geworden. Manta's schijnen een heel unieke schoonmaak orgaan te hebben dat hun hun lichaam gezond houdt. De chinese zijn er achter gekomen dat als zij dit orgaan eten, het ook hun lichaam zuivert zodoende is nu bijna 90 procent van de manta;s verdwenen. Wetende dat manta's veertien maanden zwanger zijn en dan maar één jong hebben, zal het dus lang duren eer de populatie weer terug is.
Rond vier uur waren we terug op de Giebateau en genoten nog na van het mooie avontuur. Rond vijf uur gingen we naar de kant waar we eieren kochten. Morgen gaan we verder!
Rond vier uur waren we terug op de Giebateau en genoten nog na van het mooie avontuur. Rond vijf uur gingen we naar de kant waar we eieren kochten. Morgen gaan we verder!
07 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
GOEDE VRIJDAG
Het was warm en we waren allebei moe zodat we een dagje aan boord bleven. Veelal zaten we buiten in de kuip te kijken naar de bedrijvigheid in de baai, lazen een boek en deden wat kleine klusjes. Eigenlijk had ik om drie uur naar de kerk gewild maar om half drie was er nog geen bedrijvigheid in de buurt van de kerk zodat we twijfelden of er echt wel een kerkdienst was en dus niet zijn gegaan.
06 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Toen ik wakker werd kreeg ik een mooie grote fles pure honing uit Nuku Hiva en een zak hollandse drop.
FLES MARQUESAS HONING
Rond zeven uur gingen we naar de kant waar we bij het internet koffie/chocomel dronken met een chocolade croissant, pannekoek en een loempia.
KOFFIE MET LEKKERS
Eerst spraken we met enkele vrienden en mijn moeder. Terwijl Paul bleef internetten wandelde ik nog even door het plaatsje om brood te kopen. Ik liep langs grasveld met allemaal kano's waarmee we de bewoners soms ook in de baai zien peddelen, kwam langs de groente en vis markt, het huisje waar ze souvenirs maken/verkopen en de bank.
KANOES, DE BANK
Toen ik terug kwam was het ca tien uur en gingen we terug naar de Giebateau. We hadden gehoord dat je bij de ingang van de baai met manta's kon zwemmen en dus kleedden we ons om en motorden in Giebeltje II naar buiten. Helaas geen manta's maar wel een hele grote groep vissen vlak langs de rotsen. Terug aan boord was het lunch tijd en aten we frietjes met kip van de barbeque en sla. Daarna was het tijd voor wat huishoudelijke klusjes en siesta.
Rond vier uur gingen we naar Bruce en Alene waar we gezellig wat dronken op hun trimaran. We zaten gezellig te praatten en toen we het over leeftijden kregen, kwamen ze erachter dat ik vandaag jarig was en dat moest gevierd worden. Wij eten onze grote maaltijd altijd in de middag zodat ze een kleine snack sachimi maakte van heerlijke verse tonijn. Zij zijn ook in Japan geweest en hadden nog echte soja saus uit japan waar we de sachimi in doopte, een mooie kado!
Het was zo gezellig dat we net als gisteren de zon aan de ene kant achter de bergen zagen verdwijnen en de volle maan aan de andere kant achter de bergen zagen opkomen. Met een volle maan konden we nog makkelijk met goed zicht buiten zitten zodat het pas rond acht uur terug naar de Giebateau gingen.
05 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Al twee dagen komt er rond half vier in de ochtend een grote squall met veel regen over waarvan Paul wakker wordt en dan snel de boven luiken dicht moet doen terwijl ik er doorheen slaap. (hihi).
Vanochtend hielden we ons eerst bezig met de visum aanvraag voor Australie. De aanvraag die we nodig hebben is de visitor Subclass 600 visum en hopen dan een jaar in Australie te kunnen blijven. Nadat we voor beide een immi account hadden aangemaakt zagen we dat het verwerking proces voor dit 600 visum ca een maand bedraagt. Toen we begonnen met invullen wilden ze een data/korte periode weten wanneer we willen aankomen. Dat weten we nog niet precies zodat we ermee gestopt zijn en het ergens in Tonga/Fiji verder gaan aanvragen.
Rond zeven uur gingen we naar de kant waar ik de rest van de foto's op de weblog plaatsten terwijl Paul internetten. Vervolgens ging ik naar de markt waar ik verse groenten kocht. Nu het bevoorradingsschip gisteren is geweest hadden ze heerlijke sla, komkommer, witte kool, rode kool, paprika, wortels, tomaten. Misschien niet goedkoop maar we houden van verse groentes!
GROENTE MARKT
Vervolgens liep ik naar de supermarkt waar ik het bestelde brood kocht en voor morgen een nieuwe bestelde.
Terug bij het internet cafe sprak ik met mijn moeder en tante Jannie. Terwijl ik met Jannie sprak kwam en een grote squall met regen over zodat ik die aan haar kon laten zien, nu weet ze wat een squall inhoud. Bruce en zijn vrouw Alene kwamen ook internetten zodat we even gezellig praatten. Ze hadden gezien dat er net verse tonijn binnen kwam en dat dit zes euro de kilo kost. Ik ging ernaar toe en kwam terug met een kilo verse gefileerde tonijn.
Terug aan boord aten we franse frietjes met verse tonijn en sla. Gisteren tijdens het boodschappen doen met Marlene en Loud kochten zij een kilo diepvries patat. Dat is goedkoper dan een kilo verse aardappelen, die zijn hier namelijk heel duur omdat dit geimporteerd moet worden. Ik had ook een zak gekocht en zo aten we dus franse frietjes uit de air fryer.
Na de lunch ging Paul in de dinghy om de rand van de Giebateau schoon te maken. Net boven en onder de waterlijn zat alweer aardig veel aangroei zodat hij dit er met een plamuurmes afhaalde.
Het fruit dat we een tijdje geleden hadden gekregen is (bijna)allemaal rijp geworden. Ik ben al dagen bezig alle rijpen mango's te schillen in partjes te snijden en in de diepvries te leggen en dat we dan als ijsjes eten. Een paar avocado's waren rijp geworden en daar had ik een dip voor de chips van gemaakt en van de bananen maakte ik milkshakes. Rond vijf uur ging ik naar de trimaran van Bruce en Alene waar ik samen met nog wat andere zeilers yoga deed. Toen we rond zes uur klaar waren stonden we nog even op het dek na te praatten en zagen we de zon achter de bergen verdwijnen en kwam er aan de andere kant een volle maan tevoorschijn.
04 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Omdat we geen brood hadden besteld gingen we om zes uur naar de kant omdat de supermarkt dan opengaat en je dan nog brood kan kopen zonder het te hebben besteld. We bestelden gelijk een brood voor morgen zodat we dan niet zo vroeg naar de kant hoeven;
Terug bij het internet cafe gingen we internetten. Ik zette een deel van de foto's op de weblog en toen was de batterij van de ipad leeg. Ondertussen keek Paul youtube films en haalden kranten/films binnen. Terwijl Paul verder internetten ging ik naar het postkantoor om nog drie opwaardeer kaarten voor de telefoon te kopen en sprak met mijn moeder.
POSTKANTOOR
Op de terugweg stopten we bij de nederlandse zeilboot Rafiki met Loud en Marlene aan boord. Het is de tweede keer dat we elkaar in deze baai ontmoetten en we spraken af om in de middag samen naar een uitkijk punt te wandelen.
Terug aan boord aten we de lunch en hielden een siesta, het was inmiddels tweeendertig graden. Rond twee uur werden we opgehaald door Loud en Marlene. We wandelden door het dorpje langs het postkantoor en verder naar het tankstation.
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
GOEDE VRIJDAG
Het was warm en we waren allebei moe zodat we een dagje aan boord bleven. Veelal zaten we buiten in de kuip te kijken naar de bedrijvigheid in de baai, lazen een boek en deden wat kleine klusjes. Eigenlijk had ik om drie uur naar de kerk gewild maar om half drie was er nog geen bedrijvigheid in de buurt van de kerk zodat we twijfelden of er echt wel een kerkdienst was en dus niet zijn gegaan.
06 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Toen ik wakker werd kreeg ik een mooie grote fles pure honing uit Nuku Hiva en een zak hollandse drop.
Rond zeven uur gingen we naar de kant waar we bij het internet koffie/chocomel dronken met een chocolade croissant, pannekoek en een loempia.
Eerst spraken we met enkele vrienden en mijn moeder. Terwijl Paul bleef internetten wandelde ik nog even door het plaatsje om brood te kopen. Ik liep langs grasveld met allemaal kano's waarmee we de bewoners soms ook in de baai zien peddelen, kwam langs de groente en vis markt, het huisje waar ze souvenirs maken/verkopen en de bank.
Toen ik terug kwam was het ca tien uur en gingen we terug naar de Giebateau. We hadden gehoord dat je bij de ingang van de baai met manta's kon zwemmen en dus kleedden we ons om en motorden in Giebeltje II naar buiten. Helaas geen manta's maar wel een hele grote groep vissen vlak langs de rotsen. Terug aan boord was het lunch tijd en aten we frietjes met kip van de barbeque en sla. Daarna was het tijd voor wat huishoudelijke klusjes en siesta.
Rond vier uur gingen we naar Bruce en Alene waar we gezellig wat dronken op hun trimaran. We zaten gezellig te praatten en toen we het over leeftijden kregen, kwamen ze erachter dat ik vandaag jarig was en dat moest gevierd worden. Wij eten onze grote maaltijd altijd in de middag zodat ze een kleine snack sachimi maakte van heerlijke verse tonijn. Zij zijn ook in Japan geweest en hadden nog echte soja saus uit japan waar we de sachimi in doopte, een mooie kado!
Het was zo gezellig dat we net als gisteren de zon aan de ene kant achter de bergen zagen verdwijnen en de volle maan aan de andere kant achter de bergen zagen opkomen. Met een volle maan konden we nog makkelijk met goed zicht buiten zitten zodat het pas rond acht uur terug naar de Giebateau gingen.
05 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Al twee dagen komt er rond half vier in de ochtend een grote squall met veel regen over waarvan Paul wakker wordt en dan snel de boven luiken dicht moet doen terwijl ik er doorheen slaap. (hihi).
Vanochtend hielden we ons eerst bezig met de visum aanvraag voor Australie. De aanvraag die we nodig hebben is de visitor Subclass 600 visum en hopen dan een jaar in Australie te kunnen blijven. Nadat we voor beide een immi account hadden aangemaakt zagen we dat het verwerking proces voor dit 600 visum ca een maand bedraagt. Toen we begonnen met invullen wilden ze een data/korte periode weten wanneer we willen aankomen. Dat weten we nog niet precies zodat we ermee gestopt zijn en het ergens in Tonga/Fiji verder gaan aanvragen.
Rond zeven uur gingen we naar de kant waar ik de rest van de foto's op de weblog plaatsten terwijl Paul internetten. Vervolgens ging ik naar de markt waar ik verse groenten kocht. Nu het bevoorradingsschip gisteren is geweest hadden ze heerlijke sla, komkommer, witte kool, rode kool, paprika, wortels, tomaten. Misschien niet goedkoop maar we houden van verse groentes!
Vervolgens liep ik naar de supermarkt waar ik het bestelde brood kocht en voor morgen een nieuwe bestelde.
Terug bij het internet cafe sprak ik met mijn moeder en tante Jannie. Terwijl ik met Jannie sprak kwam en een grote squall met regen over zodat ik die aan haar kon laten zien, nu weet ze wat een squall inhoud. Bruce en zijn vrouw Alene kwamen ook internetten zodat we even gezellig praatten. Ze hadden gezien dat er net verse tonijn binnen kwam en dat dit zes euro de kilo kost. Ik ging ernaar toe en kwam terug met een kilo verse gefileerde tonijn.
Terug aan boord aten we franse frietjes met verse tonijn en sla. Gisteren tijdens het boodschappen doen met Marlene en Loud kochten zij een kilo diepvries patat. Dat is goedkoper dan een kilo verse aardappelen, die zijn hier namelijk heel duur omdat dit geimporteerd moet worden. Ik had ook een zak gekocht en zo aten we dus franse frietjes uit de air fryer.
Na de lunch ging Paul in de dinghy om de rand van de Giebateau schoon te maken. Net boven en onder de waterlijn zat alweer aardig veel aangroei zodat hij dit er met een plamuurmes afhaalde.
Het fruit dat we een tijdje geleden hadden gekregen is (bijna)allemaal rijp geworden. Ik ben al dagen bezig alle rijpen mango's te schillen in partjes te snijden en in de diepvries te leggen en dat we dan als ijsjes eten. Een paar avocado's waren rijp geworden en daar had ik een dip voor de chips van gemaakt en van de bananen maakte ik milkshakes. Rond vijf uur ging ik naar de trimaran van Bruce en Alene waar ik samen met nog wat andere zeilers yoga deed. Toen we rond zes uur klaar waren stonden we nog even op het dek na te praatten en zagen we de zon achter de bergen verdwijnen en kwam er aan de andere kant een volle maan tevoorschijn.
04 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Omdat we geen brood hadden besteld gingen we om zes uur naar de kant omdat de supermarkt dan opengaat en je dan nog brood kan kopen zonder het te hebben besteld. We bestelden gelijk een brood voor morgen zodat we dan niet zo vroeg naar de kant hoeven;
Terug bij het internet cafe gingen we internetten. Ik zette een deel van de foto's op de weblog en toen was de batterij van de ipad leeg. Ondertussen keek Paul youtube films en haalden kranten/films binnen. Terwijl Paul verder internetten ging ik naar het postkantoor om nog drie opwaardeer kaarten voor de telefoon te kopen en sprak met mijn moeder.
Op de terugweg stopten we bij de nederlandse zeilboot Rafiki met Loud en Marlene aan boord. Het is de tweede keer dat we elkaar in deze baai ontmoetten en we spraken af om in de middag samen naar een uitkijk punt te wandelen.
Terug aan boord aten we de lunch en hielden een siesta, het was inmiddels tweeendertig graden. Rond twee uur werden we opgehaald door Loud en Marlene. We wandelden door het dorpje langs het postkantoor en verder naar het tankstation.
Even voorbij het tankstation begon het bospad de heuvel op naar een uitkijk punt vanwaar we een mooi uitzicht hadden over de baai en de oceaan. Onderwijl liepen we gezellig over van alles en nog wat te praatten.
UITKIJKPUNT
Op de terugweg plukten we grapefruits, passievruchten en breadfruit waarvan de bomen in de tuin stonden maar de vruchten over de schutting aan de kant van de weg hingen.
PASSIEVRUCHT
Op een gegeven moment zagen we in een tuin een boom met vruchten die we niet kenden. De eigenaresse was in de tuin bezig zodat we het konden vragen. Het bleek een kruising te zijn tussen een pruim en een abrikoos maar ze waren nog niet rijp.
Terug in het dorp ging Paul bij het internet cafe zitten om nog meer films binnen te halen terwijl wij naar de drie supermarkten in het dropje gingen.
DRIE SUPERMARKTEN
Vanochtend was het bevoorradingsschip aangekomen, deze komt één keer in de twee weken. In de winkels waren ze druk bezig om alle voorraden weer bij te vullen. Marlene en Loud vertelden dat alle producten met een rode sticker worden gezien als primaire levensbehoeften. Deze producten worden gesponsord door de regering en zijn relatief goedkoop. Hieronder valt brood, meel, bepaalde kaas en boter, kip, rundvlees, pasta's, rijst, tomaten saus, melk etc
Rond zes uur werd het langzaam donker er werden we bij de Giebateau afgezet. Het was een gezellige middag.
03 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Rond zes uur haalden we ons anker op en hesen de zeilen. Vol tuig zeilden we halve tot ruime wind de baai uit en terug naar de noord oost punt van het eiland. Hier nam de wind toe tot ca. vijftien a zeventien knopen uit het oost zuid oosten zodat we twee reven in het grootzeil zetten en richting het eiland UA Huka kruisten. Ua Huka is het eiland waar we langs zeilden toen we naar Nuku Hiva gingen maar waar we niet mochten stoppen omdat we eerst moesten inklaren.
Onderweg spraken we met mijn moeder en zagen verschillende vogels waaronder booby's, fregat vogels, Jan van genten en kleine zwarte vogel met een wit kopje.
FREGAT VOGEL
Eerst zagen we Ua Huka (ca dertig mijl verderop) al liggen maar door verschillende squalls verdween het eiland vaak achter/in de squalls. Na enkele slagen richting het eiland kwam er een grote donkere squall op ons af zodat we het voorzeil weg rolden. In de squall nam de wind toe tot ca. dertig knopen en toen de harde regen erbij kwam zagen we geen hand voor ogen en nam de wind af tot ca. vijfentwintig knopen.
Toen deze squall voorbij was bleef het over de twintig knopen waaien en kwam de volgende donkere squall al op ons af. We besloten terug te keren naar Nuku Hiva. Dit bleek geen slecht idee want de wind bleef vijfentwintig a dertig knopen, het bleef hard regenen zodat we slecht zicht hielden en de golven bouwden zich snel op. De weersvoorspelling had aangegeven dat het in de middag ca vijftien knopen zou gaan waaien maar dit was niet voorspelt!
Met alleen twee reven in het grootzeil zeilden we ruime wind terug naar Nuku Hiva. In eerste instantie wilden we stoppen in Baie Kakahaa (bij het plaatsje Taipivai). Nu we meer achter het eiland waren gekomen was de wind iets afgenomen naar twintig a vijfentwintig knopen maar stonden de golven/swell de baai in zodat we door zeilden naar Baie Taiohae (hoofdplaats Marquesas, waar we zijn ingeklaard).
Onderweg hield het niet meer op met hard regenen. Ook al was er geen zon het bleef warm zodat ik in korte broek en shirt buiten in de regen zat terwijl Paul droog onder de buiskap stond. Het regenwater werd opgevangen en al heel snel waren de emmers aan de zijkant van de Giebateau geheel gevuld.
Rond één uur zeilden we Baie Taiohae in en kwamen steeds meer in de luwte van de omgeving waardoor de wind op het laatst helemaal wegviel en we makkelijk de zeilen konden weghalen. Na zevenendertig mijl ging ons anker er tussen de vele zeilboten die er al lagen in. Het is hier een stuk drukker geworden.
Nadat we goed en wel lagen maakte ik de lunch die we voor de verandering binnen aten omdat het buiten nog steeds heel hard regende. .Pas rond drie uur werd het droog en konden we ons zonnetent uitrollen en buiten zitten. De zon hebben we vandaag niet gezien aangezien het bewolkt bleef.
02 april 2023
BAIE ANAHO, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 49.220 S 140 03.503 W)
Het is zondag maar in deze kleine gemeenschap werd geen kerkdienst gehouden. Wel was er een kerkdienst in Hatiheu maar we hadden geen zin nog een keer de heuvel over te wandelen zodat we een dagje aan boord bleven.
Ik deed wat huishoudelijke klusjes terwijl Paul bezig was een extra ventilator bij onze vrieskist te maken. Nu het zo warm (ca tweeen dertig graden binnen) was bleef de motor van de vrieskist de hele tijd aan. Nadat Paul er een extra ventilator had bijgeplaatst sloeg deze ook weer uit.
Na de lunch zwommen we een tijdje lekker in het water en werd het tijd voor een siesta.
Rond vier uur haalden we Roge op en zaten we gezellig in de kuip wat te drinken. Hij had heerlijke deels rijpe bananen uit zijn plantage bij zich en wij hadden nog genoeg shirt om weg te geven. Hij vertelde over de vele verschillende soorten mango's en bananen. Van bananen wisten we wel iets want je hebt o.a grotere bananen, kleine bananen, kook bananen. Maar van de mango's wisten we dit niet. Vlak voor het donker werd bracht Paul hem terug naar de kant.
Op de terugweg plukten we grapefruits, passievruchten en breadfruit waarvan de bomen in de tuin stonden maar de vruchten over de schutting aan de kant van de weg hingen.
Op een gegeven moment zagen we in een tuin een boom met vruchten die we niet kenden. De eigenaresse was in de tuin bezig zodat we het konden vragen. Het bleek een kruising te zijn tussen een pruim en een abrikoos maar ze waren nog niet rijp.
Terug in het dorp ging Paul bij het internet cafe zitten om nog meer films binnen te halen terwijl wij naar de drie supermarkten in het dropje gingen.
Vanochtend was het bevoorradingsschip aangekomen, deze komt één keer in de twee weken. In de winkels waren ze druk bezig om alle voorraden weer bij te vullen. Marlene en Loud vertelden dat alle producten met een rode sticker worden gezien als primaire levensbehoeften. Deze producten worden gesponsord door de regering en zijn relatief goedkoop. Hieronder valt brood, meel, bepaalde kaas en boter, kip, rundvlees, pasta's, rijst, tomaten saus, melk etc
Rond zes uur werd het langzaam donker er werden we bij de Giebateau afgezet. Het was een gezellige middag.
03 april 2023
BAIE TAIOHAE, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 55.063 S 140 05.926 W)
Rond zes uur haalden we ons anker op en hesen de zeilen. Vol tuig zeilden we halve tot ruime wind de baai uit en terug naar de noord oost punt van het eiland. Hier nam de wind toe tot ca. vijftien a zeventien knopen uit het oost zuid oosten zodat we twee reven in het grootzeil zetten en richting het eiland UA Huka kruisten. Ua Huka is het eiland waar we langs zeilden toen we naar Nuku Hiva gingen maar waar we niet mochten stoppen omdat we eerst moesten inklaren.
Onderweg spraken we met mijn moeder en zagen verschillende vogels waaronder booby's, fregat vogels, Jan van genten en kleine zwarte vogel met een wit kopje.
Eerst zagen we Ua Huka (ca dertig mijl verderop) al liggen maar door verschillende squalls verdween het eiland vaak achter/in de squalls. Na enkele slagen richting het eiland kwam er een grote donkere squall op ons af zodat we het voorzeil weg rolden. In de squall nam de wind toe tot ca. dertig knopen en toen de harde regen erbij kwam zagen we geen hand voor ogen en nam de wind af tot ca. vijfentwintig knopen.
Toen deze squall voorbij was bleef het over de twintig knopen waaien en kwam de volgende donkere squall al op ons af. We besloten terug te keren naar Nuku Hiva. Dit bleek geen slecht idee want de wind bleef vijfentwintig a dertig knopen, het bleef hard regenen zodat we slecht zicht hielden en de golven bouwden zich snel op. De weersvoorspelling had aangegeven dat het in de middag ca vijftien knopen zou gaan waaien maar dit was niet voorspelt!
Met alleen twee reven in het grootzeil zeilden we ruime wind terug naar Nuku Hiva. In eerste instantie wilden we stoppen in Baie Kakahaa (bij het plaatsje Taipivai). Nu we meer achter het eiland waren gekomen was de wind iets afgenomen naar twintig a vijfentwintig knopen maar stonden de golven/swell de baai in zodat we door zeilden naar Baie Taiohae (hoofdplaats Marquesas, waar we zijn ingeklaard).
Onderweg hield het niet meer op met hard regenen. Ook al was er geen zon het bleef warm zodat ik in korte broek en shirt buiten in de regen zat terwijl Paul droog onder de buiskap stond. Het regenwater werd opgevangen en al heel snel waren de emmers aan de zijkant van de Giebateau geheel gevuld.
Rond één uur zeilden we Baie Taiohae in en kwamen steeds meer in de luwte van de omgeving waardoor de wind op het laatst helemaal wegviel en we makkelijk de zeilen konden weghalen. Na zevenendertig mijl ging ons anker er tussen de vele zeilboten die er al lagen in. Het is hier een stuk drukker geworden.
Nadat we goed en wel lagen maakte ik de lunch die we voor de verandering binnen aten omdat het buiten nog steeds heel hard regende. .Pas rond drie uur werd het droog en konden we ons zonnetent uitrollen en buiten zitten. De zon hebben we vandaag niet gezien aangezien het bewolkt bleef.
02 april 2023
BAIE ANAHO, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 49.220 S 140 03.503 W)
Het is zondag maar in deze kleine gemeenschap werd geen kerkdienst gehouden. Wel was er een kerkdienst in Hatiheu maar we hadden geen zin nog een keer de heuvel over te wandelen zodat we een dagje aan boord bleven.
Ik deed wat huishoudelijke klusjes terwijl Paul bezig was een extra ventilator bij onze vrieskist te maken. Nu het zo warm (ca tweeen dertig graden binnen) was bleef de motor van de vrieskist de hele tijd aan. Nadat Paul er een extra ventilator had bijgeplaatst sloeg deze ook weer uit.
Na de lunch zwommen we een tijdje lekker in het water en werd het tijd voor een siesta.
Rond vier uur haalden we Roge op en zaten we gezellig in de kuip wat te drinken. Hij had heerlijke deels rijpe bananen uit zijn plantage bij zich en wij hadden nog genoeg shirt om weg te geven. Hij vertelde over de vele verschillende soorten mango's en bananen. Van bananen wisten we wel iets want je hebt o.a grotere bananen, kleine bananen, kook bananen. Maar van de mango's wisten we dit niet. Vlak voor het donker werd bracht Paul hem terug naar de kant.
01 april 2023. BAIE ANAHO, NUKU HIVA, MARQUESAS (08 49.220 S 140 03.503 W). Rond zeven uur gingen we naar de kant en liepen langs de enkele huizen, kerkje, kokos bomen en bloeiende planten het dropje uit.
Verder langs de baai met een kust die wordt afgewisseld door lava rotsen en zandstrand. Op een gegeven moment ging het pad omhoog de heuvel/duinen op en aan de andere naar beneden en kwamen we aan in de baai Haatuatua.
Roge was gisteren middag al naar zijn huis in deze baai gegaan en we hadden afgesproken hem hier te bezoeken. We liepen in eerste instantie iets te ver zodat we bij het huis van zijn broer met vrouw en twee kinderen kwamen. Ze wezen ons de weg en even later zagen we Roge aan het gras maaien. Hij was blij ons te zien en kapte gelijk een kokosnoot van de boom, kapte deze open zodat we het vocht konden drinken.
We liepen door de plantages van Kokosnoten, bananen, mango, grapefruit, citroen, limoen, papaya.
Maar ze verbouwden ook Maniok (casave), Taro en Broodvrucht. Je eet de wortels van de Maniok en Taro, de vrucht van de broodvrucht dat eigenlijk allemaal vervangers zijn voor onze aardappelen.
Ook verbouwde hij komkommers
Terug bij zijn huis hielp Paul het gemaaide gras in de kruiwagen te stoppen om zijn varkens te voeren.
Roge heeft wel twaalf varkens, vier grote volwassenen waarvan er in één hok een mannetje en vrouwtje bij elkaar waren gezet om nieuwe biggen te krijgen. In een ander hok stonden vijf varkens van ca twee maanden. Ze hebben de varkens voor de verkoop van vlees en eigen doeleinde.
We passeerden het huis van zijn zus en haar man die nu op de markt in Taiohae (zaterdag markt) hun producten aan het verkopen zijn.
Naast het huis stonden bakken waar bananen lagen te drogen, deels voor hun zelf deels voor de verkoop. Er stonden nog een paar lege bakken met glasplaat erbovenop met daarnaast een paar trossen bananen. We vroegen of we niet konden helpen en zo pelden we even later bananen om ze vervolgens in de bak onder het glas te leggen.
Onderwijl vroegen we over het leven hier op het eiland en kwamen erachter dat hij ieder jaar ca. driehondvijftig euro belasting moet betalen voor huis en land. Ik vroeg of hij ook Mango droogde maar dat deed hij niet. Mango drogen trekt heel veel vliegen/muggen aan.
Hij moest weer aan het werk zodat we afscheid namen, we zien hem morgen weer.
We liepen dezelfde weg terug en aan boord was het lunch tijd en werd de broodmachine tevoorschijn gehaald die voor ons een broodje bakte. Helaas kunnen we alleen in de hoofdplaats Taiohae banquette kopen.
