DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN
31 december 2020. REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Nadat we Jaque en Marian hadden gesproken ging ik uit bed om oliebollen mix te maken en oliebollen te bakken.
OLIEBOLLEN BAKKEN
Even over elven was ik klaar en gingen we met een bak oliebollen langs bij de bewoners in Refuge Cove met de mededeling dat dit een Nederlandse traditie is “oliebollen eten met oud/Nieuw”.
Rond één uur waren we terug aan boord en kochten we voor vierentwintig uur WiFi. Zo konden we via de NPO app. Nederlandse televisie zien met o.a Youp van het Hek. Even voor twaalf uur (Nederlandse tijd voor ons drie uur in de middag) skypte we met mijn moeder en zo gingen we toch samen met een glas wijn/cola in de hand het nieuwe jaar in. GELUKKIG NIEUW JAAR 🥂
Inmiddels was het hier alweer hard gaan regenen zodat we Nederlandse televisie keken en onderwijl oliebollen en toastjes met salades aten. Rond half zes keken we het Canadese nieuws op de televisie. Het werd drukker op het internet zodat we in de avond YouTube films keken waaronder een mooie documentaire over walvissen.
YOUTUBE: Whale wisdom 2020 Sir David Attenborough
Om twaalf uur gingen we samen met nieuwe jaar in. Niemand te zien buiten in de harde regen. WE HOPEN DAT 2021 VOOR ONS ALLEMAAL EEN BETER JAAR WORD.
30 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het heeft de hele nacht en ochtend hard geregend zodat ik in de ochtend ei, tonijn en haring salades maakte voor morgen. Daarna dronken we thee/chocomel en luisterden naar de radio. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder. Na de lunch werd het droog zodat we de heuvel op wandelden naar het huis van Sarah en Tim. Wat voorheen een droog wandelpad was, was het nu grotendeels een beekje of plassen geworden. Langs het pad waren normaal kleine beekjes die nu overstroomde en soms nieuwe stroompjes/watertjes vormde.
BEEK/WATERVAL
Gelukkig hadden we vandaag allebei laarzen aan zodat we er gewoon doorheen liepen. We liepen verder omhoog naar de watertanks van Tim en Sarah waar het water via de overflow uit liep. Via een ander pad liepen we terug naar Refuge Cove. Het blijft hier toch prachtig wandelen tussen de bomen die veelal behangen zijn met mos met daaronder de grote varen, paddestoelen en verschillende mossen op de grond.
PADDESTOELEN DIE OP BOOMSTAM GROEIEN
Terug bij de haven zat David bij het winkeltje dat nu gesloten is. David woont hier al jaren op zijn boot en in de zomer verzameld die het afval van de boten die hier op bezoek zijn en zorgt voor het tankstation. Rond half drie waren we terug aan boord en begon het te regenen. Ik deed mijn oefeningen (yoga/ accupressure massage rol) en las een boek terwijl Paul weer op internet ging. Rond vijf uur was het tijd voor het nieuws op de televisie. Toen het donker werd zakte de temperatuur naar één a twee graden.
29 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Vanuit bed belden we via FaceTime met Rob/Afra en daarna met Nicolette
Na de thee/chocomel maakten we ons klaar voor een wandeling. We liepen langs Refuge Cove en daarna de heuvel op en verder door het bos. Deze trail was goed te zien en wordt vaker bewandeld. Helaas was het wel door een gebied waar heel vroeger gelogd is. Het is grotendeels terug gegroeid maar toch zagen we vele grote boomstronken begroeid met mos. We kwamen langs verschillende beekjes en bij ieder beekje hing zoals overal een beker zodat we water konden drinken als we dat wilden.
BEEKJE MET BEKER
We hebben deze wandeling al eens met Tim en Sarah bewandeld en dachten dat we een rondje konden wandelen. Helaas was dat niet zo en liepen we hetzelfde pad terug. Hier kwamen we Nathan en een vriendin tegen. We stonden even gezellig te praten. Rond half één waren we terug aan boord en begon het net te regenen. We aten een lunch en onderwijl spraken we met mijn moeder. De rest van de middag ging ik onderuit met een boek en had Paul twee uur WiFi. Rond vijf uur was het tijd voor het nieuws op de televisie.
28 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het was droog en zelfs wat zonnig zodat ik tijdens het water koken voor thee/chocomel even de accupressure massage roller gebruikte. Na de thee/chocomel maakten we ons klaar voor een wandeling. We liepen richting het huis van Tim en Sarah en daar sloegen we een andere trail in richting de heuvelrug. We liepen weer door het bos en met op de grond veel verschillende soorten mos, paddestoelen en grote varens. Ook zagen we vele paddestoelen op naam takken
We wisten van Tim dat we ergens af moesten slaan een andere trail in. Na wat zoeken vonden we die zodat we langs verschillende vijvers liepen. Bij het eind van de trail dachten we dat we door de bush wel naar de loggers road konden komen. Maar de vegetatie was aardig dicht begroeid en we moesten veelal over omgevallen bomen/takken klauteren zodat we terug keerden naar de trail en dezelfde trail terug liepen. Na vier uur wandelen waren we rond twee uur terug. Op de steiger kwamen we Reinhoud tegen. Hij is de man die alle trails hier maakt en we vertelden welke trails we met Tim en Sarah en zelf hadden gewandeld. Hij wilde weten of we bij Deep creek sporen van zalm hadden gezien. In deze beek leggen de coho zalmen hun eieren. We hadden hier helaas niets van gezien, geen dode zalmen in of naast de beek. Ik maakte de lunch die we samen buiten in de zon voorop de punt aten. Rond half vier verdween de zon achter de heuvels en werd het tijd naar binnen te gaan. Generator, olielampen en kaarsen aan voor de warmte en de kerstboom voor de gezelligheid. Lekker onderuit met boek en krant.
27 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Nadat we in bed waar het lekker warm was Afra/Rob en Nicolette hadden gebeld kwamen we eruit. Het was droog zodat we het binnen verder niet opwarmden maar gelijk naar Cherry wandelden. Hier dronken we een kop thee en zaten gezellig te praten. Ze woont hier al meer dan veertig jaar en heeft haar kinderen hier grotendeels grootgebracht. Rond het middag uur waren we terug aan boord waar we de lunch aten en onderwijl met mijn moeder spraken. De generator ging aan om het lekker warm te maken en omdat we toch stroom laadden keken we een film op de televisie en daarna het nieuws van zes uur.
26 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het regende nog steeds de hele dag zodat we binnen bleven. In de ochtend hadden we een uitgebreid kerstontbijt en belden weonderwijl met Eveline. Daarna kochten we voor vierentwintig uur internet en keken we Nederlandse televisie. Een heleboel programma’s zijn vanuit hier niet te bekijken zodat we veelal muziek kerstspecials keken.
25 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
EERSTE KERSTDAG
Het was onder nul en regende zodat we binnen bleven. Toen we opstonden ging eerst de kerosine kachel (uit Japan) en de generator aan om het lekker warm te krijgen. Ik bakte croissants In de oven en maakte het kerstontbijt/brunch. De kerstboom lampjes, kaarsen en olielampen branden gezellig op de tafel. Na het eten wilden we eigenlijk wandelen maar het regende hard zodat we besloten we twee uur internet te kopen zodat we een kerst programma op de Nederlandse televisie konden zien. We spraken even met mijn moeder en rond vijf uur was het tijd voor het nieuws op de televisie en aten we een lekkere kerst diner.
FIJNE KERSTDAGEN...
24 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het vriest nog steeds zodat we alweer wat langer in bed bleven en mijn moeder spraken. Na de thee thee/chocomel was het tijd voor een wandeling. Terwijl we door het bos liepen zagen we ijs op de planten, paddestoelen en takken.
IJS OP DE TAKKEN
Bij het meer aankwamen was het meer spiegel glad en werd de omgeving in het water weerspiegeld.
WEERSPIEGELING IN MEER
We wandelden verder langs het meer en langs de rotswanden waar we op een gegeven moment deze wandeling herkenden. Toen we vijf jaar geleden rond nieuwjaar Tim, Sarah en Marina hier voor de eerste keer ontmoetten was dit de eerste wandeling die we samen hebben gemaak. Aangekomen bij “Deep Creek” dronken we wat water uit de beek en verlieten het meer om de heuvel op te wandelen naar de logger road. Paul wilde een stukje afsteken zodat we over een dikke boomstam die hoog boven de beek hing heen liepen naar de andere kant om vervolgens het laatste stukje omhoog te klauteren over takken en boomstammen naar de loggers road. Terug liepen we grotendeels over deze weg naar Refuge Cove. Rond half één waren we terug aan boord en gingen de kachel, olielampen en kaarsen aan en maakte ik een lunch. Daarna douchten we en terwijl Paul de Vende globe en American cup volgde deed ik wat oefeningen en klusjes. Rond zes uur was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
23 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Na de thee/chocomel deed ik wat huishoudelijke klusjes terwijl Paul met één van de olielampen aan de gang ging. Helaas is het draaimechanisme van de lont stuk. We riepen Tim over de marifoon omdat we wisten dat hij daar oude onderdelen van oude olielampen heeft. We moesten met de olielamp naar boven komen. Eenmaal boven bleken alle olielampen toch iets anders te zijn zodat niets paste. Onderwijl dat we gezellig zaten te praten maakten zij zich ook klaar om te vertrekken. Zij gaan voor de kerst terug naar huis. Even voor twee uur liepen we met zijn allen naar beneden waar Cherry net aan kwam varen. We namen afscheid en wensten elkaar fijne kerstdagen. Het is nog niet zeker of ze na kerst terug komen. Terug aan boord maakte ik een late lunch en belden we nog even met mijn moeder want in nederland was het inmiddels al aardig laat geworden. De rest van de middag kocht Paul voor twee uur wat internet zodat hij de Vendée globe en de American cup kon volgen. Ik deed wat oefeningen en las een boek. Rond zes uur was het tijd voor het nieuws op de televisie.
22 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het was vannacht alweer onder nul graden zodat we mijn moeder in bed belden. Daarna deed ik wat oefeningen en dronken thee/chocomel. We aten een vroege lunch en rond half twaalf liepen we de heuvel op naar Tim en Sarah. Vanuit hier maakten we met zijn allen een mooie wandeling door het bos en liepen tussen de hoge varens, struikgewas, takken, langs beekjes en klommen over de omgevallen boomstammen. Onderwijl zagen we vele oude bomen waaronder een Twin boom en hadden we af en toe uitzicht op de hoge witte bergpieken van het vaste land.
TWIN BOOM.
UITZICHT OP HOGE BERGPIEKEN
Het was een trail die niet nauwelijks bewandeld wordt, wel jammer want het is echt prachtig! Aangekomen bij één van de baaien van Desolation sound hadden we mooi uitzicht over het water met de eilanden en daarachter het vaste land. Inmiddels was het drie uur zodat we grotendeels over de logging road terug liepen. Rond vier uur waren we terug aan boord. Ik maakte vroeg het avond eten klaar en daarna gingen we onderuit en keken het nieuws van vijf uur op de televisie.
21 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het vroor vannacht zodat we wat langer in bed lagen en onderwijl mijn moeder spraken. Daarna ging ik eruit voor wat oefeningen en dronken we thee/chocomel. Er kwam alweer een depressie over en zuidelijk van ons waaide en sneeuwde het hard. Op de buienradar zagen we dat dit onze kant op kwam. We spraken met Tim over de marifoon en besloten vanochtend aan boord te blijven. Op de radio hoorden we dat de vele sneeuwval op het vaste land en Vancouver eiland ongelukken en files op de wegen veroorzaakten. Door de harde wind waren er ook veel bomen omgewaaid en hadden veel mensen geen stroom. Hier in Refuge Cove hadden was het rustig en droog zodat we na de lunch besloten te gaan wandelen. Toen we de steiger opliepen zagen we Marina en Tim net komen aanlopen. Samen liepen we naar Nathan (een van de andere bewoners) waar Tim een afspraak mee had. Nathan maakt mooie dingen uit hout die hij ons liet zien. Terug op de steiger zagen we ook Sarah en met zijn allen liepen we de heuvel op naar hun huis. Op hun land stond een dode boom die omgezaagd moest worden omdat ze bang waren dat deze met veel wind misschien op hun huis zou vallen. Nathan had de boom zo omgezaagd en deze viel precies op de plek waar ze de boom wilden hebben. De takken met het vele mos werden van de boomstam gehaald en hier maakte we een mooi kampvuur van. Terwijl we gezellig met zijn allen thee bij het kampvuur stonden te drinken kwam ook nog even de zon tevoorschijn die tussen de bomen doorscheen. Dit op de kortste dag van het jaar! Rond vier uur voor het donker werd liepen Nathan, Paul en ik de heuvel af naar de haven. Rond zeven uur na het avond eten en het nieuws op de televisie gingen we nog even naar buiten. Het was een heldere nacht zodat we tussen de sterren met de verrekijker ook Jupiter en Saturnus konden zien die nu dichtbij elkaar stonden. Pas in 2080 komen ze weer zo dichtbij elkaar.
20 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het was bewolkt ca. twee graden en droog. Na de oefeningen en de thee/chocomel deed ik wat huishoudelijke klusjes terwijl Paul buiten de onderkant van Giebeltje II schoon maakte. We aten een vroege lunch en spraken onderwijl met mijn moeder. Rond half twaalf liepen we door het bos de heuvel op naar Tim, Sarah en Marina. Door de Covid hadden we hun lange tijd niet gezien en zaten we een hele tijd gezellig bij te praten. Toen het drie uur was maakten we een wandeling door het bos naar een uitkijkpunt en een meer met een afwatering van snel stromend water naar de baai.
UITKIJKPUNT
Op een boomstam langs het snel stromende water zat een klein vogeltje, een American Dipper. Sarah vertelde dat dit vogeltje onderwater zwemt/loopt. Ze had het nog maar net gezegd toen de Dipper in het ijskoude water dook. Helaas konden we niet zien hoe hij zich onderwater voortbewoog. Op de terugweg liepen we langs Cherry en nodigde Sarah haar uit voor het avond kerstdiner vanavond. Net voor het donker waren we terug bij hun huis waar het al heerlijk rook naar de Kalkoen die in de over stond bakken. Met zijn allen (Sarah, Tim, Marina, Cherry, Paul en Ik) aten we een vervroegd kerstdiner. Sarah had ook kersttrekkers gekocht die we net voor het eten opentrokken. In iedere kersttrekker zat een figuurtje van karton die we in de kerstboom konden hangen en een briefje met een vraag die de andere moesten beantwoorden en een film of muziek titel die we moesten uitbeelden. Dit deden we tussen het hoofdgerecht en het nagerecht. Het was een zeer gezellige avond en nadat alles ook was opgeruimd waren we rond negen uur terug aan boord.
19 december 2020
REFUGE COVE AAN DOCK, WEST REDONDA EILAND, DESOLATION SOUND
(50 07.273 N 124 50.220 W)
Het was bewolkt maar droog toen we rond negen uur ons anker ophaalden en alleen op voorzeil Cortes bay uitzeilden. Buiten in de baai kregen we ca. vijftien knopen en kruisten we verder langs de zuidkust van Cortes eiland tot aan Mary point, de Zuid-Oost punt van Cortes eiland. Vervolgens zeilden we ruime wind noordwaarts door Lewis Channel richting Refuge Cove bij West Redonda eiland. Onderweg vierden we onze trouwdag 17 jaar geleden en aten een lekker appeltaartje met slagroom bij de thee/chocomel. Rond elf uur meerden we af aan de steiger van Refuge Cove en spraken we over de marifoon met Tim en Sarah die hier een tweede huis hebben. In de winter mogen we hier aan de steiger liggen en kunnen we extra internet (WiFi)kopen.
We lagen net goed en wel toen het begon te regenen, de volgende depressie komt eraan. Eigenlijk wilden we naar Tim, Sarah en Marina (dochter) wandelen maar omdat het vanmiddag alweer hard zou gaan waaien wilden we eigenlijk aan boord blijven om te kijken hoe alles ging. We spraken nog een keer met Tim en Sarah over de marifoon en spraken af elkaar morgen te zien. Lekker onderuit met een boek en de kerstboom, olielampen/kaarsen aan. Rond drie uur kwamen Sarah, Tim en Marina toch even langs aangezien ze ook bij iemand anders langs waren gegaan. We kletsen buiten even gezellig bij. Daarna was het tijd om de kip en later de groentes in de oven klaar te maken.
FEESTMAAL UIT DE OVEN
Normaal gebruiken we de oven niet omdat het lastig is onze gasflessen (niet uit Amerika/Canada) gevuld te krijgen. Maar sinds pas weten we dat we de gasfles ook in Nanaimo kunnen vullen zodat ik voor deze gelegenheid een hele kip had gekocht, een feestmaal dus!
18 december 2020
CORTES BAY, CORTES EILAND DSOLATION SOUND (50 03.397 N 124 55.482 W)
Ja hoor, Vannacht begon het aardig te waaien en te regenen. In de ochtend hoorden we dat er in de Strait of Georgia ca. veertig knopen wind stond en in de middag liep dit op tot vijftig/vijfenvijftig knopen. Gelukkig lagen we goed achter ons anker en hadden we hier en daar een vlaag van twintig knopen. Na ons dagelijks ritueel (yoga etc. en Thee/chocomel) deden we bankzaken en deed ik de verdere administratie terwijl Paul de krant las en mij van sommige dingen op de hoogte bracht. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en in de middag lazen we een boek/krant.
17 december 2020
CORTES BAY, CORTES EILAND DSOLATION SOUND (50 03.397 N 124 55.482 W)
Het was een mooie zonnige dag zodat we na wat oefeningen en thee/chocomel naar de kant gingen voor een wandeling. Terwijl we met Giebeltje II naar de kant motorden moesten we slalommen tussen de stukken hout die in de baai dreven. Het eerste stuk van de wandeling ging langs Herriot bay en de heuvel op. Hier kwamen we op de verharde weg die we een stuk volgde om bij het begin van de trail te komen. Nu liepen we door het bos langzaam omhoog richting de heuvelrug. Het bos is vol met verschillende boomsoorten en op de dode bomen groeien mos en/of fungi met daaronder vele hoge varens en paddestoelen.
ONDERSTE KORAAL PADDESTOEL.
Eenmaal op het hoogste punt van de wandeling hadden we een mooi uitzicht richting Vancouver eiland/Campbell River. Eenmaal naar beneden wandelend liepen we het grootste deel door een beekje omdat het gisteren behoorlijk had geregend. Ik had mijn laarzen aan zodat ik er gewoon doorheen kon lopen maar Paul had zijn hoge schoenen aan en moest dus vaak langs het beekje lopen door de varens en takken.
LOPEN DOOR BEEKJE
Op een gegeven moment liep ik voorop door de bush om te kijken waar het ondiep bleef. Paul die achter me liep greep een dode boomstam die knakte en op mijn rug terecht kwam en van mijn rug afgleed. Gelukkig hield Paul zijn evenwicht en viel er niet achteraan. Terug bij Herriet bay hadden we internet bij de haven zodat ik tante Jannie en mijn moeder belde terwijl Paul wat internetten. Terug aan boord haalden we ons anker op en zeilde de Giebateau alleen op voorzeil ruime wind zuidoostwaarts. Met een frisse ca. twaalf knopen noorden wind en een snelheid van ca vier knopen zeilden we slalommend tussen de grote boomstammen. Met de laatste weken vaak harde zuidoosten wind en enkele dagen (extreem) hoog water waren er veel boomstammen losgeslagen van de kust van de Strait of Georgia (130 mijl lang) die noordwaarts waren gedreven tot ze hier tegen de kust van o.a Quadra eiland belanden. Nu er een noorden wind stond dreven vele boomstammen rustig zuidwaarts, vandaar de vele boomstammen hier in de buurt. Onderwijl genoten we van de groene beboste omgeving met hier en daar huizen bij de kust. Vandaag was het minder bewolkt en was het soms zelfs helder zodat we de hoge witte bergtoppen op Vancouver eiland zagen. Prachtige rotspieken die nu volop bedekt zijn met sneeuw. Rond half vijf kwamen we aan bij de zuidpunt van Cortes eiland. Eigenlijk wilden we hier in de buurt stoppen omdat er te weinig noorden wind overbleef om te zeilen. Over de marifoon hoorden we dat het vannacht en morgen alweer hard vanuit het zuidoosten zou gaan waaien waardoor we hier geen goede beschutte anker baai zagen. We besloten door te motoren tot Cortes bay. Onderweg werd het langzaam donker en rond vijf uur moest de LED schijnwerper voorop de punt aan zodat we zagen wat er in het water dreef. Rond kwart voor zes en na zeventien mijl ging ons anker er in Cortes baai in. Tijd voor het nieuws op de radio.
16 december 2020
HERRIET BAY, QUADRA EILAND DSOLATION SOUND (50 06.313 N 125 11.678 W)
Het houdt niet op, vandaag kwam er alweer een depressie over dat gepaard ging met veel wind en regen zodat we binnen bleven. Als eerst deed ik anderhalf uur mijn oefeningen en daarna dronken we thee/chocomel. In de ochtend deden we wat huishoudelijke klusjes en maakte ik de lunch klaar. Na de lunch spraken we met mijn moeder en daarna gingen we onderuit met een boek/krant. Lekker met de olielampen, kaarsen en de kleine kerstboom lichtjes aan.
15 december 2020
HERRIET BAY, QUADRA EILAND DSOLATION SOUND (50 06.313 N 125 11.678 W)
Vannacht en vanochtend waaide en regende het hard. Zoals gewoonlijk deed ik accupresure rolmassage en yoga oefeningen. Terwijl we thee/chocomel dronken stopte het met regenen maar bleef de harde wind. Zelfs zo hard dat de ferry’s tussen Vancouver eiland en Powell River op het vaste land (met als tussen stop hier in Blubber bay) niet gingen. De wolken dreven snel over ons heen en er stonden witte koppen op het water. Rond elf uur zagen we dat de ferry’s weer gingen en hoorden we over de marifoon dat er minder wind was in Strait of Georgia zodat we ons anker ophaalden. Met ca. twintig knopen zuidoosten wind zeilde de Giebateau alleen met uitgeboomd voorzeil noordwestwaarts door Strait of Georgia en later Sutil Channel naar Drew bay bij Quadra eiland. Hier ging ons anker er rond vijf uur en na dertig mijl in.
We hadden een mooie zeiltocht gehad met ca twintig knopen wind en een snelheid van ca. zes a zeven knopen. Dit alleen op voorzeil en grotendeels stroom mee! Onderweg zagen we verschillende soorten watervogels, twee Minke walvissen niet ver van de boot en hadden we zelfs een paar dolfijnen voor de boeg zwemmen. Over de radio hoorden we dat ze vandaag in Britisch Colombia (Canada) zijn begonnen met het vaccineren tegen Covid.
14 december 2020
BLUBBER BAY, TEXADA EILAND (49 47.609 N 124 36.894 W)
Zodra ik klaar was met de accupresure massage oefeningen gingen we naar de kant waar we bij het restaurant internet hadden. We verstuurden onze kerstkaarten, haalden de krant binnen en spraken kort met mijn moeder. Terug aan boord kwam er een man in zijn bijboot langs. Het bleek Peter te zijn, een Nederlander die hier op het eiland woont. Hij heeft vroeger ook rond de Pacific gezeild en zijn zeilboot ligt hier in de baai. Hij vertelde dat er rond deze baai nog twee andere nederlanders wonen waardoor hij zijn Nederlands kan blijven oefenen.
Rond tien uur kwam de wind opzetten en haalden we ons anker op. Vol tuig zeilde de Giebateau ruime wind verder noordwestwaarts door Strait of Georgia. Het was bewolkt maar achter de wolken scheen de zon waardoor Texada eiland af en toe wat zonnestralen kreeg. We zeilden heerlijk, genoten van de prachtige omgeving, de vogels, zeehonden/zeeleeuwen en een Minke walvis in het water. Rond vijf uur, vlak voor het echt donker werd, ging na zesentwintig mijl ons anker er in Blubber bay (aan de noordkant van Texada eiland) in. Tijd voor het avond eten en het nieuws op de radio.
13 december 2020
FALSE BAY, LASQUETI EILAND (49 29.519 N 124 21.248 W)
Vannacht en vandaag kwam er alweer een depressie over dat gepaard ging met veel regen en wind. Hier in de baai lagen we goed beschut maar over de marifoon hoorden we dat er bij sisters eiland (in Strait of Georgia net buiten de baai) ca. vijfendertig knopen wind stond. Zoals gewoonlijk deed ik eerst yoga/rol massage/meditatie en daarna dronken we samen thee/chocomel en luisterden naar het nieuws op de radio. Door de Covid heeft Duitsland nu een lockdown. Hier in Canada mogen we al langer niet bij elkaar op bezoek komen maar mogen we nog wel winkelen. We lazen in de krant dat ook in Nederland het aantal nieuwe gevallen behoorlijk toeneemt. Terwijl Paul verder in de krant las maakte ik de kerstkaarten met tekst klaar om te versturen. Helaas hebben we hier geen goed telefoon ontvangst en buiten regende het hard zodat het verzenden van de kaarten nog even op zich laat wachten. Tussendoor aten we een lunch en spraken we kort met mijn moeder.
12 december 2020
FALSE BAY, LASQUETI EILAND (49 29.519 N 124 21.248 W)
Het was bewolkt maar de voorspelling was dat het zonnig zou worden. Na de yoga/rol massage en meditatie dronken we thee/chocomel en rond tien uur gingen we naar de kant. We maakten een mooie wandeling die we in het voorjaar ook hebben gelopen. Een wandeling van ca.twee uur langs verschillende huizen en meertjes. We kwamen langs verschillende houten beelden die bewoners bij hun inritten hebben staan.
MOOIE HOUTEN BEER
Bijna aan het eind passeerden we de free store waar we van het voorjaar internet hadden. Nu stond de internet uit zodat we verder liepen naar de haven. Daar is een restaurant waar we buiten hun internet konden gebruiken zodat ik mijn moeder kon bellen en Paul de krant binnen kon halen. Paul zette mij bij de Giebateau af zodat ik aan de lunch kon beginnen. Zelf motorde hij door naar een man die aan de kant een mooie zeilboot aan het bouwen is. Nadat hij terug was aten we boerenkool met worst en augurk. De rest van de middag gingen we onderuit met een boek.
11 december 2020
FALSE BAY, LASQUETI EILAND (49 29.519 N 124 21.248 W)
Het was bewolkt en het regende zodat we na de yoga/acupressure rolmassage, thee/chocomel dronken. Vervolgens werd het tijd voor wat huishoudelijke klusjes. We hebben hier slecht telefoon ontvangt maar tijdens de lunch konden we kort met mijn moeder praten. Na de lunch keken we een film om vervolgens onderuit te gaan met een boek.
10 december 2020
FALSE BAY, LASQUETI EILAND (49 29.519 N 124 21.248 W)
Toen ik vanochtend bezig was met de acupressure massage roller belde mijn moeder. Na het telefoontje gingen we naar de kant waar ik brood en een hapjespan kocht en onderwijl kon Paul bij het winkel centrum wat internetten. Even voor tien uur waren we terug aan boord en haalden we ons anker op. Vol tuig zeilde de Giebateau rustig door New Castle Channel en belden Nigel en Elaine ons. Ze zagen ons langs komen zeilen. Eenmaal in de Strait of Georgia kregen we ca. tien a dertien knopen zuiden wind en zeilden we ruime wind met voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil aan de andere kant noord westwaarts. Het was bewolkt maar soms kregen we een glimp van de hogere gedeeltes van de bergen van Vancouver eiland die steeds dikker bedekt zijn met sneeuw. Onderwijl luisterden we eerst naar de radio waar het ging over ijsberen en walvissen. Walvissen die plankton eten nemen CO2 op en ademen zuurstof uit wat goed is voor het milieu. Helaas ging het er ook nu weer over dat de walvissen enorm veel last hebben van al het plastiek wat in de oceaan drijft. Of ze krijgen het binnen als ze plankton eten of ze kunnen in drijvende netten of touwen verstikt raken. Ook de ijs beren krijgen het steeds moeilijker met het smelten van het ijs. Doordat het ijs zicht terug trekt kunnen ze moeilijker zeehonden etc vangen. Ze eten ook wel schaaldieren of kelp maar ze moeten zich goed voeden want in de zes maanden dat ze in winterslaap zijn eten ze niet. Zeker ijsberen die zwanger zijn in de slaapperiode hebben het moeilijk en er komen dan ook steeds meer miskramen bij ijsberen voor omdat ze niet genoeg energie/voeding hebben.
Onderweg aten we een lunch en aan het eind van de middag was de temperatuur gezakt naar vier graden en ging de muziek aan. We zongen en dansten samen in de kuip en zo werden we weer een beetje warmer. Rond vijf uur vlak voor het echt donker werd en na dertig mijl ging ons anker er in False bay bij Lasqueti eiland in. Het was een mooie zeildag.
09 december 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND (49 10.665 N 123 56.797 W)
Het was koud, ca vier graden maar de zon scheen en dat maakt het gelijk een stuk aangenamer. Ik heb van Nigel een acupressure massage rol geleend. Dit is een rol waar je overheen rolt en als het ergens pijnlijk/onaangenaam voelt moet je daar net zolang op blijven liggen tot het gevoel wegtrekt.
ACUPRESSURE MASSAGE ROL
Daarna deed ik ook yoga en dronken we thee/chocomel. Rond half tien gingen we naar de kant en liepen naar het huis van Nigel en Elaine. We mochten de auto lenen zodat we kerosine en boodschappen konden doen. De grote kerstboodschappen
08 december 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND (49 10.665 N 123 56.797 W)
Het was bewolkt en het regende de hele dag zodat we binnen bleven. Na de yoga en thee/chocomel werd het tijd voor wat huishoudelijke klusjes. Rond het middag uur aten we een lunch en spraken we zoals gewoonlijk met mijn moeder. Het gaat goed met haar maar nu het kouder wordt en ze niet veel meer in de tuin heeft te doen worden de dagen wel langer. In de middag keken we een film en lazen nog wat.
07 december 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND (49 10.665 N 123 56.797 W)
Vannacht kwam er een depressie over met wind en regen. We lagen goed achter ons anker en vandaag was het rustiger maar regende het nog wel. Na anderhalf uur yoga/meditatie en thee/chocomel werden de kerstspullen onder het bed vandaan gehaald. Als eerst werd een kerstkrans versiert en opgehangen in de slaapkamer. Inmiddels was het tijd voor de lunch en spraken we met mijn moeder. Vroeg in de middag gingen we even naar de kant en rond drie uur waren we terug. Tijd om de kleine kerstboom voor op de tafel op te tuigen en wat administratie te doen. Rond vier uur begon het al donkerder te worden dus met de kaarsen/olielampen en nu ook de kerstboompje erbij is het gezellig knus aan boord.
06 december 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND (49 10.665 N 123 56.797 W)
Om zeven uur toen het nog donker was ging ons anker op en motorden we naar Dodd Narrows. Langzaam werd het licht en bleef het bewolkt maar geen wind. Met nog een klein beetje stroom mee motorden we door Dodd narrow tussen Vancouver eiland en Gabriola eiland. Na de Dodd narrow ging de motor uit en zeilden we alleen op voorzeil rustig naar Nanaimo waar ons anker er rond half elf in ging. We aten een vroege lunch en spraken onderwijl met mijn moeder. Vervolgens gingen we naar het centrum van de stad waar we wat rond wandelden en ik een toetje voor vanavond kocht. Rond twee uur waren we bij Elaine. Hier zagen we dat ze buiten in de kerstboom kerstlichtjes had gehangen. Na eerst te hebben bijgepraat deed zij haar ding terwijl wij douchten, de wasmachine en internet mochten gebruiken. Rond vier uur kwam Nigel terug van fietsen en zaten we gezellig met zijn vieren te praten en onderwijl aten we een heerlijke kip met groente uit de oven. Rond zeven uur motorden we met Giebeltje II terug naar de Giebateau en onderweg zagen we vele huizen en boten waar de kerstversiering brandde.
05 december 2020
HERRING BAY RUXTON EILAND, GULF EILANDEN (49 05.045 N 123 42.945 W)
De zon scheen en het was blad stil zodat de omgeving in het water werd weerspiegeld. Wat blijft dat toch altijd mooi! We dronken binnen thee/chocomel en rond tien uur zag Paul wat wind. Het anker werd omhoog gehaald en we motorden Princess Cove uit. Aangekomen in Tricomali Channel bleek er te weinig wind te zijn om te zeilen zodat we naar de eerst volgende ankerplek motorden. Onderwijl scheen de zon prachtig op de beboste eilanden met hier en daar een huis en zagen we vogels/zeehonden in het water. Rond half twaalf en na vier mijl ging ons anker er bij Reid eiland in. Ik bakte pannenkoeken en sprak onderwijl met mijn moeder. Na een half uur kwam de wind toch iets opzetten zodat we ons anker ophaalden. Met vier tot zes knopen draaiende wind zeilde de Giebateau verder noord westwaarts door Tricomali Channel richting Dodd narrows. De zon scheen nog steeds heerlijk in de kuip en op de omgeving om ons heen. Rond half vier nam de wind af zodat we het laatste stukje naar Herring bay bij Ruxton eiland motorden waar ons anker er na acht mijl inging. Het is winter maar het is nog best druk met zeil en motor boten. Natuurlijk niet zoals in de zomer maar toch zien we elke dag wel zeilboten en/of motorboten varen en liggen we vaak met andere zeilboten op een ankerplek.04 december 2020
PRINCESS COVE , WALLACE EILAND, GULF EILANDEN (48 56.638 N 123 33.447 W)
De zon scheen, geen wind en buiten was het twee graden toen ik binnen yoga/mediteerde en Paul in bed zijn ontbijt at en de digitale krant las. Na de thee/chocomel roeiden we rond tien uur naar de kant waar we een mooie wandeling door het bos de heuvel op maakten. We hadden verwacht een rondje te kunnen wandelen maar op de top van de heuvel stopte het bospad zodat we dezelfde weg terug wandelden. Terug aan boord was het tijd voor de lunch en onderwijl spraken we met mijn moeder. Rond half twee kwam er een lichte bries en hesen we de zeilen. Vol tuig zeilde de Giebateau halve wind noord westwaarts door Tricomali Channel. Helaas hield de wind het na een uur voor gezien zodat we de rest moesten motoren naar de eerste ankerplek. Dit was Princess Cove bij Wallace eiland waar we na negen mijl en rond half vijf terwijl de zon onder ging aankwamen. Tijd voor het avond eten en het nieuws.
03 december 2020
JAMES BAY, PREVOST EILAND, GULF EILANDEN (48 50.274 N 123 23.542 W)
Het is alweer twee jaar geleden dat mijn vader is overleden. Wat gaat de tijd toch snel!
Na een uur yoga/meditatie dronken we thee/chocomel en wachtten op wind. Rond tien uur ging ons anker op en met een lichte bries en stroom mee zeilde de Giebateau vol tuig halve wind en later ruime wind noord westwaarts door Navi Channel tussen Mayne en Noord Pender eiland, zo Tricomali Channel in. De zon scheen in de kuip en onderweg zagen we veel boomstammen waar hier en daar meeuwen of aalscholvers op zaten. Rond twee uur was er geen wind meer zodat we naar James bay bij Prevost eiland motorden waar ons anker er na tien mijl inging. Kaarsen en olielampen aan en lekker onderuit met een boek.
02 december 2020
WINTER COVE, SATURNA EILAND, GULF EILANDEN (48 48.603 N 123 11.527 W)
Na anderhalf uur yoga/meditatie dronken we samen binnen thee/chocomel. Buiten was het ca. vijf graden, geen wind maar de zon scheen zodat we even over tienen ons anker ophaalden. We motorden de baai uit en verder langs de kust de volgende Cove bij Saturna eiland in. Terwijl we motorden stond de verwarming die de warme lucht van het warme koelwater (dat door de radiators stoomt) naar binnen blaast. Nu is motoren met koud weer ineens niet zo erg meer als voorheen. Na drie mijl ging ons anker er rond elf uur in en dronken we binnen waar het inmiddels lekker warm was thee/chocomel. We luisterden naar de radio en lazen nog wat. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en daarna roeiden we met Giebeltje II naar de kant. Hier is een park met een korte wandeling naar de vernauwing tussen de twee eilanden. Het stroomde niet echt hard maar er zwommen wel verschillende zeehonden. Terug aan boord hesen we Giebeltje II omhoog en gingen onderuit met een boek. We hebben hier goed televisie ontvangst zodat we in de namiddag televisie keken en daarna het nieuws.
01 december 2020
LYALL HARBOUR, SATURNA EILAND, GULF EILANDEN (48 47.464 N 123 10.552 W)
Het was vannacht één graad en dat was nog steeds zo toen ik anderhalf uur yoga/meditatie deed. Binnen was het vijf graden en voor in de punt waar Paul lag met de olielampen aan achttien tot twintig graden. Toen ik klaar was dronken we samen thee/chocomel. Rond tien uur roeiden we naar de kant en liepen vanaf de baai over de weg de heuvel op naar een kleine winkel. Daar sloegen we een andere weg in die of naar de heuvelrug van Saturna loopt of naar de westkust van het eiland. Al snel kregen we een lift van een man in een camper die naar zijn huis aan de westkust reed. We passeerden de afslag die naar de top ging. Er is even iets verderop ook een trail die naar de top gaat en een stuk korter maar steiler is. We werden bij het begin van de trail afgezet en zo wandelden we de ca. driehonderd meter klim over een bospad door het bos naar de top. Rond half twaalf waren we op de top en was het iets bewolkt/mistig maar daarachter scheen de zon. We aten iets en genoten van het uitzicht, een deel van de Canadese Gulf eilanden met daarachter Vancouver eiland en verder de Amerikaanse San Juan eilanden met daarachter het vaste land met de hoge witte bergtoppen.
UITZICHT VANAF DE HEUVELRUG
We wandelden over de heuvelrug richting de zuidkant van het eiland en zagen op het lagere gedeelte verschillende kudden geiten grazen. Bijna aan het einde van de heuvelrug liepen we door het bos naar beneden tot we bij de onverharde weg in het dal aankwamen. Nu liepen we door het dal, de zes kilometer onverharde weg terug naar de waterval waar we enkele dagen geleden naar boven zijn gewandeld. Helaas hadden we in het dal geen ontvangst zodat we het telefoontje van mijn moeder misten. Aangekomen bij de waterval wandelden we over dezelfde trail naar beneden. Rond twee uur en na ca. twintig kilometer te hebben gewandeld waren we terug aan boord van de Giebateau. Hier aten we een late lunch en gingen onderuit met een boek. Rond vijf uur was het tijd voor het lokale nieuws op de televisie en rond zes uur hoorden we het wereldnieuws op de radio.