CANADA SEPTEMBER 2020

DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN

30 september 202.                                                                                                                             NANAIMO, VANCOUVER EILAND, (49 10.363 N 123 55.595 W)

Toen we rond half acht buiten keken zagen we een rode zonsopkomst die over het water weerspiegelde. Na yoga en koffie/chocomel in de kuip gingen we rond negen uur naar de kant waar we buiten bij de bibliotheek internetten. Even later ging in boodschappen doen en rond twaalf uur waren we terug aan boord. Tijd voor de lunch in de kuip en het praten met mijn moeder dat altijd gezellig is. Vrijdag moet het roer eruit zodat Paul nu een constructie maakte zodat hij het roer via een touw naar beneden kan laten zakken en later weer omhoog kan hijsen. Dit omdat het roer er boven het water uitgehaald moet worden. De fietsen werden uit de achterhut gehaald zodat ik de etensvoorraad goed kon bekijken en een lijst kon maken wat er allemaal weer bijgekocht moet worden. De middag vloog voorbij en voor we het wisten was de dag voorbij. 

29 september 2020
NANAIMO, VANCOUVER EILAND, (49 10.363 N 123 55.595 W)
Het rondje Vancouver is volbracht.
De zon scheen volop toen we rond half negen ons anker ophaalden, de zeilen hesen en tussen de eilandjes door naar de Strait of Georgia zeilden. In de Strait of Georgia kruiste de Giebateau met ca. vijftien knopen wind vol tuig noord westwaarts langs de westkust van Gabriola. Het was alweer een mooie nazomerse dag zodat we de hoge bergen op het vaste land en zelf de hoge witte “Mount Baker” in Amerika zagen. De zon schitterde over het water al waren er nu wel meer golven. Onderweg dronken we koffie/chocomel, luisterden naar de radio, aten een lunch, en spraken met mijn moeder. Rond één uur en na achttien mijl ging ons anker er bij New Castle eiland bij Nanaimo in. Rondje Vancouver is volbracht. In de middag deed ik wat administratie en keek een deel van de etensvoorraad na. Paul keek wat hij nodig heeft als de Giebateau vrijdag het water uitgaat. In de avond luisterden we via de radio naar het debat van Trump en Biden.

28 september 2020
SILVA BAY, GABRIOLA EILAND, GULF EILANDEN GROEP 
(49 09.100 N 123 41.445 W)
Terwijl ik rond half acht yoga in de kuip deed kwam de zon langzaam achter de wolkenkrabbers van Vancouver tevoorschijn. Na een half uur kwam er wat wind en haalden we ons anker op. Vol tuig zeilde de Giebateau met ca zes a zeven knopen wind, aan de wind English bay uit en staken we aan de wind de Strait of Georgia westwaarts over. Het was een mooie zonnige dag zodat we de hoge bergen met hier en daar de eeuwige sneeuw erop van het vaste land goed konden zien en dit alles achter ons lieten. Voor ons lag Gabriola eiland met daarachter Vancouver eiland. Dieren leven zagen we niet maar wel een aantal motorboten en zeilboten die zowaar echt zeilden. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en hoorden we van haar dat de minister president van Nederland weer een persconferentie heeft gehouden en de regels voor Corona weer zijn aangescherpt. Ook hier neemt de Corona toe en worden de regels aangescherpt. Binnenkort wordt hier “thanksgiving day” gevierd maar de minister hier raad iedereen af dit met veel mensen te vieren. Rond vier uur en na zesentwintig mijl ging ons anker er in Silva Bay bij Gabriola eiland in. De zon scheen nog volop zodat het water prachtig glinsterde en we vanuit de kuip keken naar de bedrijvigheid in de baai tot om vijf uur het nieuws op de televisie kwam.

27 september 2020
ENGLISH BAY, VANCOUVER STAD, VASTE LAND (49 16.500 N 123 08.551 W)
De zon scheen achter de wolken en er was geen wind zodat we besloten nog een dagje te blijven liggen. In de ochtend belden we Peter/Jannie en Rob/Afra waar we lang en gezellig mee spraken. Inmiddels was de ochtend voorbij en aten we de lunch terwijl me met mijn moeder spraken. In de middag werd het zonnig en maakte Paul de ankerbak met antiroest schoon. Ik deed yoga en las verder in mijn boek over het energetische lichaam. Nadat Paul klaar was zaten we samen in de kuip te kijken hoe andere zeilboten dobber/zeilden en kanoërs langs peddelden. Er waren zelfs twee zwemmers! Rond vijf uur was het tijd voor het nieuws op de televisie. De Corona neemt behoorlijk toe!

26 september 2020
ENGLISH BAY, VANCOUVER STAD, VASTE LAND (49 16.500 N 123 08.551 W)
Terwijl ik yoga en meditatie oefeningen deed haalde Paul de ankerschijf van de ankerlier af. Daarna dronken we koffie/chocomel  en rond kwart voor tien gingen we naar de steiger waar boten en kano’s in en uit het water kunnen. Paul wandelde het centrum in naar de “Steveston marine shop” waar bij de negentig meter 5/16 inch (iets dikker dan 8 mm) ankerketting kocht met een nieuwe Lofrans ankerlier schijf die bij deze ketting hoort. Onderwijl bleef ik in Giebeltje II en vermaakte me met naar mensen kijken. Al was het bewolkt en mot regende het soms, het was druk met kanoërs. Kanoërs die alleen gingen maar ook studenten die met soms wel met zes of acht personen weg kanoënde. Rond half twaalf werd Paul met de ankerketting door de iemand van de Steveston marine shop terug gebracht en laadden we de ketting in Giebeltje II. 

 ANKERKETTING IN GIEBELTJE II

OUDE EN NIEUWE ANKERKETTING

OUDE EN NIEUWE ANKERLIER SCHIJF..
We aten een lunch en spraken met mijn moeder. Alles gaat goed met haar maar in Weesp waar mijn broer woont is het code rood afgegeven vanwege de Corona. Paul was de rest van de middag bezig om alles klaar te maken en de ankerbak te ontroesten. Ik ruimde binnen op en aan het eind van de middag zaten we samen nog even in de kuip alvorens om vijf uur het nieuws op de televisie te kijken. 

25 september 2020
ENGLISH BAY, VANCOUVER STAD, VASTE LAND (49 16.500 N 123 08.551 W)
De tweede herfst storm kwam over zodat we vannacht en vanochtend veel regen en wind vlagen hadden. We bleven wat langer in bed en na de yoga werd het droog zodat we koffie/chocomel in de kuip dronken. Zo zagen we dat een zeilboot die zijn voorzeil wilde inrollen problemen kreeg aangezien zijn voorzeil rond de verstaging vast kwam te zitten. Paul bleef buiten kijken terwijl ik de vuile kleren waste en verder ging met het leren over het fysieke en energetische lichaam. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en kwam de zon tevoorschijn. Na de lunch motorden we met Giebeltje II naar en door False creek (in het centrum van Vancouver stad) waar ook veel plezier vaartuigen voor anker lagen. Aangekomen bij “stramp Landing Dock” hadden we gratis internet zodat Paul vanuit de bijboot internetten en ik op de steiger in de zon mediteerde. Rond vier uur waren we terug aan boord. Na nog even in de kuip gezeten te hebben was het tijd voor het lokale en internationale nieuws op de televisie.

24 september 2020
ENGLISH BAY, VANCOUVER STAD, VASTE LAND (49 16.500 N 123 08.551 W)
Rond kwart voor zeven haalden we tussen de buien door ons anker op en hesen de zeilen. Vol tuig zeilde de Giebateau ruime wind noordwaarts door Swanson Channel. Aangekomen bij Active passage tussen Galiano en Mayne eiland zeilden we met een dikke stroom mee oostwaarts naar Strait of Georgia. In de Strait of Georgia konden we ruime wind met het grootzeil aan de ene kant en het voorzeil uitgeboomd aan de andere kant naar Vancouver stad op het vaste land zeilen. Wel moesten we oppassen niet in Amerikaanse wateren terecht te komen want de grens gaat dwars door de strait of Georgia. Al snel trok de wind aan tot twaalf a vijftien knopen, scheen de zon achter de wolken en werd het droog zodat het een mooie zeil tocht werd. Onderwijl belden we de Nederlandse ambassade en legden ons probleem uit. Zij kunnen niets voor ons doen. We dronken koffie/chocomel, spraken met Angelique en luisterden naar de radio. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en in de middag belden we met enkele Canadese vrienden. Rond half drie kwamen we aan in English bay, een grote baai bij Vancouver stad waar grote tankers voor anker liggen. De wind nam zodanig af zodat we het laatst stuk moesten motoren. Rond half vier en na achtendertig mijl ging ons anker er in English bay in. Voorgaande keren zijn we verder gevaren en hebben we geankerd in False kriek in het centrum van de stad. Door de Corona willen we de stad zoveel mogelijk vermijden en alleen de ankerketting en ankerschijf kopen en daarna weer snel weg!  Op de ankerplek deed de televisie het zodat we om vijf uur eerst het lokale nieuw keken en daarna het internationale nieuws. Helaas geen vrolijk nieuws, veel ging over de nu al tweede Corona golf en de drugs (ventanol) problemen die ook veel doden eist. 

23 september 2020
OTTER BAY, NOORD PENDER  EILAND, GULF EILANDEN GROEP 
(48 47.477 N 123 18.264 W)
De depressie kwam vandaag over dat gepaard ging met veel regen en wind. Over de marifoon hoorden we dat het buiten in de Strait of Georgia vijfendertig knopen waaide maar hier in de baai merkten we daar weinig van. In de ochtend was Paul druk bezig te bellen naar verschillende watersport winkels die Maggi ankerketting verkopen. Dit had hij al eerder gedaan maar nu gaan we dit daadwerkelijk kopen zodat de negentig meter ankerketting met de ankerschijf in huis moet zijn en er afspraken gemaakt moesten worden waar de negentig meter ketting afgeleverd gaat worden. Onderwijl dronken we koffie/chocomel en deed ik wat yoga oefeningen. We luisterden naar de radio en ik leerde verder over het energetisch en fysieke lichaam. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en daarna keken we een film. Aan het eind van de middag klaarde het op en waren de emmers weer geheel gevuld met regen water. 

22 September 2020
GANGES HARBOR, SALTSPRING EILAND, GULF EILANDEN GROEP 
(48 50.546 N 123 29.256 W)
HET IS OFFICIEEL HERFST GEWORDEN.
Om kwart voor zeven haalden we ons anker op en hesen de zeilen. De Giebateau zeilde vol tuig ruime wind noordwaarts door Swanson Channel tussen Saltspring eiland en Pender eiland. Onderwijl kwam de zon langzaam achter Pender eiland te voorschijn en werd het een mooie zonnige ochtend. We dronken koffie/chocomel en ondertussen keken we naar andere plezier vaartuigen want het was nog aardig druk op het water. Aangekomen in Ganges Harbor bij Saltspring eiland zeilden we tot het dorpje “Ganges” waar ons anker er rond kwart over tien en na tien mijl inging. Met Giebeltje II motorden we naar de haven en ging Paul naar de bibliotheek om te internette en ik naar de supermarkt om boodschappen te doen. Rond twaalf uur waren we terug aan boord en begon het door te waaien. Op zich liggen we goed voor de wind maar niet voor de golven zodat we ons anker ophaalden. 
OTTER BAY, NOORD PENDER  EILAND, GULF EILANDEN GROEP 
(48 47.477 N 123 18.264 W)
Met ca. tien knopen wind kruisten we alleen op voorzeil Ganges Harbor uit en staken Swanson Channel over naar Noord Pender eiland. De zon verdween achter de bewolking, de eerste herfst storm komt eraan! Rond kwart over vier en na twaalf mijl ging ons anker er in Otter bay bij Noord Pender eiland in. Er lagen al verschillende boten voor anker maar het was niet zo druk als bij Saltspring eiland. Nu maar afwachten wat de eerste herfst storm ons brengt..

21 September 2020
ROYAL COVE, PORTLAND EILAND (48 44.077 N 123 22.208 W)
Na een uur yoga dronken we koffie/chocomel in de kuip. Rond elf uur kwam er langzaam wat wind zodat we de zeilen hesen. Met ca vijf a zes knopen wind zeilde de Giebateau vol tuig ruime wind noordwaarts langs de Saanich peninsula op Vancouver eiland. Aan de andere kant lag het Amerikaanse San Juan eiland. De zon scheen en onderwijl aten we een lunch, belden we met tante Jannie, mijn moeder en wat vrienden uit Canada en genoten van de omgeving. Langzaam werd het bewolkt, kregen we stroom mee en begon het te regenen waardoor we een mooie regenboog zagen. 

DE REGENBOOG 
We zeilden verder door Moresby pas tussen Portland en Morsby eiland en eindigden vandaag na zestien mijl in Royal Cove bij Portland eiland. Toen we rond half zeven ons anker er in gooiden lagen er al vijf boten in de Cove.

20 September 2020
CORDOVA BAY, OOSTKUST VANCOUVER EILAND (48 29.503 N 123 19.163 W)
Na een uur yoga dronken we koffie/chocomel in de zon in de kuip. Vervolgens roeiden we naar de steiger vanwaar we een mooie wandeling maakten door het bos en langs de rotsachtige kust van Straat of Juan de Fuca. Onderwijl scheen de zon, hing er mist over het water en waren er veel wandelaars in het park aangezien het zondag was. 

KUST TIJDENS WANDELEN
Na twee en half uur wandelen waren we terug aan boord en aten we een lunch in de kuip. We hadden zicht in de baai maar de straat van Juan de Fuca was in de mist gehuld. Rond kwart over één ging ons anker op. Er stond een lichte bries en het tij draaide langzaam de goede richting op. Vol tuig kruisten we de baai uit en keek ik vaak op de AIS radar of er sport vissersboten in de buurt waren want er was nog steeds weinig zicht. Langzaam klaarde het op en kwam de zon tevoorschijn. Nu konden we zien hoe we met de stroom mee tussen Vancouver eiland en de Race rock’s door zeilden. De wind nam af zodat we verder met de stroom mee noord oostwaarts richting Victoria motor/zeilden. Aan het eind van de middag motorden we met de stroom mee tussen Victoria en de Discovery eilanden en kwamen we in de Haro straat, aan de oostkant van Vancouver eiland. Hier kregen we een lichte bries en zeilden we het laatste stuk naar Cordova bay bij Vancouver eiland. Langzaam zakte de zon met een rode gloed achter Vancouver eiland. Na vierentwintig mijl en rond acht uur (vlak voordat het echt donker werd) ging ons anker er in Codova bay in.

19 September 2020
CAMPBELL COVE, BECHER BAY, STRAIT OFF JUAN DE FUCA, 
VANCOUVER EILAND (48 19.477 N 123 37.510 W)
Het was mistig met een beetje wind toen we rond kwart over acht ons anker ophaalden. Vol tuig zeilden we port San Juan uit naar de Strait of Juan de Fuca. Op de hoek waren rotsen waar we vier bruine pelikanen zagen staan die even later langs de boot kwamen vliegen. Helaas was het te mistig om goede foto’s te maken. De wind nam af zodat we twee uur door de mist moesten motoren. Er vloog in de mist een kleine vogel (soort musje) rond de boot die dan op de verstaging dan op de achterstag en dan weer op het zonnepaneel neerstreek. Het bleek een Sparrow te zijn. 

SPARROW
Rond elf uur kwam er genoeg wind en kon de Giebateau ruime wind, met voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil aan de andere kant verder langs de zuidkust van Vancouver eiland zeilen. De mist trok op zodat we de kust met het bos goed konden zien. De zon scheen achter en soms door de wolken dat af en toe prachtige lichtbundel/lichtstralen naar het water gaf. Er was verder weinig dieren leven maar het werd drukker met sport vissersboten en huizen aan de kant. We komen in de drukkere bewoonde wereld. Terwijl we zo zeilden waren we druk bezig met wat we allemaal moeten gaan doen. We moeten het water uit voor anti fouling en het roer, moet dat nu of straks in Amerika (als de grens open gaan) of pas in Mexico? We moeten e-mails gaan schrijven naar verschillende marina’s voor de prijzen. Toch lastig al die onzekerheden en wat we wanneer moeten gaan doen. Verder luisterden we naar de radio waar het bijna alleen maar over de tweede Corona golf ging en de gevolgen daarvan. Bijna iedereen leeft in deze tijd in onzekerheid. Is het niet je baan dan de rekeningen of je gezondheid..... 
Gisteren middag viel het signaal van Kodoo (onze telefoon provider) weg en hadden we geen telefoon contact meer. Toen het signaal vanmiddag terug kwam, kwam het van een Amerikaanse provider zodat de telefoon het nog steeds niet deed. Pas halverwege de middag kregen we weer signaal van Kodoo (onze Canadese provider) en belden we wat vrienden. Het was helaas te laat om naar nederland te bellen. 
Rond vijf uur en na negenendertig mijl ging ons anker er in Campbell Cove bij Becher bay in en bleek de telefoon weer op de Amerikaanse provider te zijn afgestemd.

18 September 2020
THRASHER COVE, PORT SAN JUAN, STRAIT OFF JUAN DE FUCA, 
VANCOUVER EILAND (48 33.234 N 124 28.065 W)
Het was mistig toen we rond half zeven ons anker ophaalden en de zeilen hesen. We motor/zeilden Barkley inlet uit en zeilden door Trevor Channel westwaarts naar de open oceaan. Even voor  cape Beale (zuid west punt Vancouver Eiland) viel de wind weg en moesten we bijna de rest van de dag door de mist motoren. Soms klaarde het even op en zagen we de kust bestaande uit voornamelijk rotsen afgewisseld door af en toe wat  zand strand. We hoorden zeeleeuwen op de rotsen, zagen verschillende grote walvissen waarvan er één met zijn vin op het water sloeg, vele vogels waaronder stormvogels, meeuwen, en wat we speciaal vonden was een  Bruine pelikaan. Helaas was het te mistig om foto’s te maken. Rond vier uur kwamen we aan het begin van de strait of Juan de Fuca en kregen we genoeg wind. Voor de wind, met het voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil aan de andere kant zeilde de Giebateau verder tot we rond zes uur en na eenenveertig mijl de ankerplek bereikten. Al zeilend ankerden we in Trasher Cove in de Port San Juan baai. Aan de kant is een zandstrand met een hut. De Vancouver westcoast trail komt hier langs en wandelaars kunnen hier hun tent op slaan. Nu was er niemand.
We hebben van twee Marina’s in Ensenada antwoord gekregen. Zonder van te voren iets te regelen kunnen we Mexico in. Wel moeten we de juiste documenten aan boord hebben o.a paspoorten, bootpapieren en verzekering voor de boot.  

17 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
Rond negen uur deden Holly en ik yoga en Qi gong omdat Montserrat en José rond tien uur afscheid kwamen nemen en weg gingen, terug naar huis (Vancouver Stad). Na de yoga ging ik snel terug naar de boot aangezien we contact moesten opnemen met de man van Canada Border Protection. Toen we hem spraken bleek dat hij nog niets kon zeggen. Het is afwachten wat immigratie doet. Als we nog een extra zes maanden van immigratie krijgen heeft hij twee opties voor de boot maar deze wilde hij nu nog niet zeggen. Hij kan bij immigratie inloggen en zien of onze aanvraag in behandeling is en hoe het ervoor staat. Zodra we iets van immigratie horen moeten we hem bellen en zolang als dit alles nog loopt kan de Giebateau zonder problemen in Canada blijven.  Tijdens de lunch buiten in de kuip spraken we met mijn moeder. Na de lunch gingen we naar de kant waar Paul samen met Saxon zijn zeilen opmeten omdat ze een nieuwe zeilen willen bestellen. Onderwijl oefende ik healing hand en quantum touch op Holly. Toen we beide klaar waren wandelden we door het bos naar Rudolf (vriend van Marleen en Robin die we ontmoet hebben tijdens het etentje bij hun). We zaten buiten op de veranda gezellig te praten over het leven in Bamfield. Rond vijf uur waren we terug bij de Lodge waar ik Healing hands op Saxon mocht oefenen en daarna nam ik een heerlijke warme douche. Tijd om afscheid te nemen want morgen gaan wij Barkley sound verlaten en terug naar de oostkant van Vancouver eiland. We willen de boot klaar maken voor als we toch het land worden uitgezet.

16 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
Tijdens de koffie bankte ik een appel cake en rond negen uur gingen we naar de kant.
Paul nam een lekkere warme douche en ik gooide de vuile was in de wasmachine. Rond half tien hadden we alweer een yoga klasje met Montserrat, Holly en ik terwijl Paul internette. Paul had rond half elf met Robin en Marleen bij hun boot afgesproken om daar iets te solderen. Onderwijl probeerde ik met José en Montserrat ( spreken Spaans) de custom/immigratie van Ensenada In Mexico te bereiken maar net als gisteren geen gehoor. Ik mailde naar drie Marina’s in Ensenada met de vragen of we voor we in Mexico aankomen nog iets vooraf moeten regelen. Rond kwart over elf kreeg ik een telefoontje dat ze me kwamen ophalen. Robin en Marleen wilden graag de Giebateau zien. Heel gezellig en het bleek dat ze het zeilen erg missen. Toen ze weg waren maakte ik een late lunch en spraken we met mijn moeder. Het was bewolkt en het miezerde zodat we naar de kant gingen om nog wat te internetten in de Lodge “yachtclub” waar José en Montserrat bezig waren met het avond eten. Eerst oefende ik healing hands en quantum touch bij Holly en nadat er een uur tussen had gezeten bij Saxon. Inmiddels was het tijd voor het avond eten en aten we een Spaanse aardappel tortilla (Montserrat is Spaanse) en een Cubaanse bonen/rijst schotel (José is Cubaan) met als toetje een appel cake. Onderwijl hadden we genoeg te praten. Op het eind had José Cubaanse sigaren bij zich en gingen we naar het kampvuur waar de mannen een sigaar rookten. Saxon en Holly wilde wel eens een sigaar proberen. Ondertussen was het hard begonnen te regenen dus toen het even droog was roeide Paul en ik terug naar de boot.

15 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
Vanochtend ging ik vroeg naar de kant om op Noonsite te kijken of de port of entre “Ensenada” in Mexico open is tijdens de Corona. Dat is het geval dus als we echt problemen krijgen is de laatste optie om in één keer van Canada naar Mexico te zeilen (ca. 1300 mijl). Dit dan wel non stop in een heel verkeerd seizoen. Rond negen uur begonnen we met Qi gong en daarna deden we yoga oefeningen. Toen we bijna klaar waren kwam José met koffie en wilde Conly graag met zijn alle koffie drinken in de Lodge die we nu als “yachtclub”hebben gestempeld. Ik haalde Paul snel op. We dronken met zijn allen (Holly, Saxon, José, Montserrat, Conly en wij) koffie/thee met pannenkoeken erbij hmmm. Rond twaalf uur namen we afscheid van Conly en belde ik mijn moeder. Toen ik klaar was zaten de mannen bij het kampvuur aangezien Saxon karton aan het verbranden was. In de middag belden we eerst de man van Canada Border protection waar we het kaartje van hebben. Hij was een stuk relaxter. Hij hoorde ons verhaal aan over dat we Amerika niet in mogen en dat zodra de grenzen open gaan we naar Amerika willen zeilen. Zijn reactie was om daar voor langere tijd te blijven of om gelijk terug te komen? We willen nog wel wat tijd in de Puget sound door brengen en bekende opzoeken. Hij zei dat zijn baas onze situatie waarschijnlijk niet helemaal goed begreep en dat hij zou overleggen. We moeten hem donderdag terug bellen. In de middag mocht ik nog een keer healing hands op Montserrat oefenen en oefende ook gelijk een voet reflex massage. Onderwijl hielp Paul José met de dynamo op zijn boot, die bleek stuk te zijn. We belden immigratie in Ensenada over inklaren in Mexico maar kregen geen gehoor. Later hoorden we dat het onafhankelijkheid dag is in Mexico. Aan het eind van de middag oefende ik nog een healing hand en quantum touch bij Holly terwijl Paul nog wat internette. Rond zeven uur waren we terug op de Giebateau, tijd voor het avond eten.

14 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
Om acht uur werden we gebeld door Friday Harbor dat de grens gesloten is en dat we Amerika (State Washington) niet in mogen. Hier waren we wel wat vervelend van maar het is niet anders. We ontbeten en daarna ging ik naar de kant waar ik met Holly en Montserrat  yoga en qi gong deed. Onderwijl kreeg Paul visite van twee zeilers die we al eerder ontmoet hadden en waar hij gezellig mee zat te praten. Toen ik terug kwam zaten de mannen nog steeds vanuit hun bijboot met Paul te praten. Ik maakte koffie/chocomel en toen ze weg gingen was het tijd voor de lunch en spraken we met mijn moeder. 
Na de lunch haalden we met emmers water vanaf de steiger om de watertank te vullen en onderwijl zaten we gezellig met José, Montserrat, Saxon, Holly en Conly te praten. Toen we hiermee klaar waren gingen we terug naar de kant waar Paul wat internetten terwijl ik healing hands bij Montserrat oefende. Rond vier uur gingen terug naar de Giebateau om ons klaar te maken voor de afspraak met Robin en Marleen. Het regende hard zodat Robin ons met de auto kwam ophalen. Daar aangekomen was hun vriend Rudolf er ook en hadden we een gezellige avond met een lekkere maaltijd. 

13 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
In de ochtend bakte ik een cake en rond negen uur ging in naar de kant waar we in één van de Lodge huisjes een yoga klasje hadden met alleen de vrouwen (Holly, Montserrat  en ik). Holly had haar computer aan de televisie aangesloten zodat we er ook muziek bij hadden. Eerst deden we de yoga oefeningen die ik bijna elke ochtend doe. Daarna volgden we een Qi gong voor beginners oefening via YouTube. Bij de laatste oefening zag ik dat er een politieboot naast de Giebateau lag en vermoedde problemen. Toen ik buiten kwam riep Paul mij onmiddellijk. Terug aan boord bleek het inderdaad iemand van Canada Border controle protection te zijn. Paul was al aardig boos op de ambtenaar omdat de ambtenaar zich aan de regels hield en zich niets van de Corona problemen aantrok. 
Het eerste probleem was de aanvraag van onze immigratie papieren. Ik liet de aanvraag van onze immigratie zien en dat we bezig waren met een verlenging. Hij liep met de papieren en paspoorten de boot in en toen hij terug kwam zei hij dat zolang de aanvraag in behandeling was we konden blijven. Wel moesten we een plan maken voor als de verlenging geweigerd zou worden want we waren Nederlandse en konden met het vliegtuig gewoon naar nederland en bij familie/vrienden logeren. 
Het tweede probleem was de boot. 23 oktober is de Giebateau een jaar in Canada en moeten we invoer belasting voor de boot betalen wat duizenden euro’s kan gaan kosten. Ik vertelde dat we met iemand van Canada border control hadden gesproken en dat we eind september contact met hem moesten opnemen om te kijken wat er geregeld kon worden aangezien het een ongewone situatie is. Normaal waren we naar Alaska/Amerika gegaan en hadden we deze problemen niet. Ook hier trok hij zich niets van aan en vertelde dat we de invoerbelasting van de boot moesten betalen. Hij wilde weten van welke ambtenaar ik het kaartje had en ik liet hem dit zien. Hij zei dat we met de Giebateau naar Amerika konden varen en gaf ons het telefoon nummer van Friday Harbor zodat we contact met hun konden opnemen. Over de vraag of we dan weer terug naar Canada konden komen gaf hij geen antwoord, dat moeten we vanaf Amerika aanvragen. Toen ze weg waren was Paul boos aangezien ik het kaartje van de andere ambtenaar had laten zien want ik kon deze ambtenaar wel in problemen brengen. We gingen terug naar de steiger om het verhaal te vertellen en iedereen was het er over eens dat we moesten afwachten. Tijdens de lunch belde mijn moeder en vertelden we het verhaal. Vervolgens belden we de cutsom van Friday Harbor Amerika. Hij hoorde ons verhaal aan en zou kijken wat hij voor ons kon doen. Even later kregen we een e-mail dat hij mijn paspoort en visa van Amerika wilde hebben. Dat is misschien een goed teken. We belden de ambtenaar van het kaartje om te vragen wat hij kon doen. Hij had het verhaal van zijn baas gehoord, want de man die we vanochtend gesproken hadden was zijn baas, oeps! Hij ging overleggen en als we dinsdag niets van hem gehoord hebben, moeten we hem dinsdag terug bellen. Wordt vervolg “ kunnen we in Canada blijven ja of nee?”
In de middag wilden we een wandeling maken naar een onderzoek centrum hier in de buurt maar de weg gaat over native land en dat was afgesloten zodat we rond vijf uur terug aan boord waren. Tijd voor het nieuws en het avond eten.

12 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
De rook van de bosbranden in Californië, Oregon en State Washington hebben al enkele dagen ook ons bereikt. Het lijkt mistig maar er zit een rooklucht bij. In Vancouver stad is de luchtvervuiling door de rook van de schaal van 1 tot 10, 10+. In Vancouver wordt dan ook aangeraden binnen te blijven met ramen dicht. Gelukkig is het hier nog lang niet zo erg en blijven we voorlopig aan de westkust van Vancouver eiland. Na een uur yoga te hebben gedaan dronken we koffie/chocomel in de kuip en kwam Conly langs. Zo zaten we de hele ochtend gezellig te praten. Tijdens de lunch spraken we met mijn moeder en daarna ging Paul naar de steiger van de Lodge waar bijna iedereen was. Ik bleef aan boord om de foto’s voor de weblog klaar te maken en wat op te ruimen. Rond drie uur kwam Paul mij halen en maakten we met zijn allen (Saxon, Holly, José, Monserrat, Conly, paul en ik )een wandeling door het bos naar Brady beach en via een andere weg door het bos terug. Onderweg zagen we veel verschillende paddestoelen. Eigenlijk was er vandaag een paddestoelen festival maar door de Corona is dat afgelast. Wel jammer want er stond op het programma een wandeling met een paddestoelen expert die uitleg gaf en daar waren we allemaal wel in geïnteresseerd. 

FAIRLY RING PADDESTOELEN

KINGBOLETE PADDESTOEL
Rond vijf uur waren we terug op de steiger en besloten we met zijn alle pizza op de steiger te gaan eten. Iedereen nam wat ingrediënten mee en Holly en Saxon maakte het deeg. Zo zaten we rond zes uur op de steiger en maakte Holly en Saxon één voor één verschillende pizza’s op hun BBQ, heerlijk! We wilden allemaal het recept van het deeg hebben. Het was alweer een gezellige avond. 

11 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
Terwijl ik druk bezig was met het lezen over de endocriene klieren en hun functie, ging  Paul Langs Holly en Saxon en later bij Conly. Toen hij terug kwam dronken we koffie/chocomel en belden we tante Jannie. Tijdens de lunch belde mijn moeder en gelukkig gaat alles goed! Na de lunch maakten we een wandeling over de boardwalk naar een kleine supermarkt waar ik sla kocht. Het postkantoor is ernaast zodat we de vrouw die er werkt spraken. Ze had de reçu van ons pakket nog en keek wanneer het bij immigratie aangekomen was. We hadden het aangetekend en per expres verstuurd maar het is met een lange omweg (Bamfield naar Nanaimo naar Edmonton terug naar Richmond (Vancouver) en terug naar Edmonton)uiteindelijk pas op 2 september bij immigratie aangekomen. De formulieren moesten voor 30 augustus binnen zijn dus alles wat er fout kon gaan is bij deze aanvraag ook fout gegaan! Afwachten maar, meer kunnen we niet doen.
We wandelden terug naar de steiger van de Lodge waar nu ook Cassioperia met Jose en Montserrat lagen. Met zijn alle zaten we gezellig te praten en gaven we wat advies over de Dodger. Er was een andere zeilboot voor anker gegaan die José en Montserrat kennen zodat er weer een kampvuur voor het begin van de avond werd georganiseerd. Na het avond eten gingen we rond half zeven naar de kant waar we met zijn allen een gezellige avond hadden. 

10 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
De zon scheen alweer volop zodat we na de yoga en koffie/chocomel op tijd gingen wandelen. Met een omweg wandelden we door de bossen naar Breaker beach waar we op een prachtig zandstrand aankwamen. Vandaar klauterden we over de rotsen naar Brady beach een ander mooi zandstrand.

BRADY BEACH
Na het verlaten van het zandstrand wandelden we over de onverharde weg terug richting Bamfield. We kwamen langs het huis waar ik vorige keer de vegetatie zag bewegen en in mijn handen klapte waardoor Marleen boven de vegetatie uitkwam en we grapten “hé een witte beer”. Nu we langs hun huis liepen zagen we ze in de tuin en zeiden we gedag waardoor we werden uitgenodigd om op de veranda wat te komen drinken. Zo zaten we even later gezellig met Robin en Marleen te praten. Zij zijn jaren geleden vanuit Engeland via Europa de Atlantic overgestoken naar de Caribische eilanden en verder naar Halifax. Terwijl we zo zaten te praten belde mijn moeder waar ik even kort mee sprak. Rond half twee waren we terug op de Giebateau en aten een late lunch. In de middag gingen we naar de Lodge waar Paul YouTube films keek en ik de weblog bijwerkte. We hebben te horen gekregen dat als we de weblog op de internet sneller vindbaar willen maken we vaker de naam Giebateau moeten gebruiken en ook bij de foto’s waar de Giebateau opstaat de naam Giebateau moeten vermelden. Zo ging de dag snel voorbij!

09 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
Ik mocht één van de wasmachines van de Lodge gebruiken zodat ik de ochtend bezig was met wassen. Eerst de fleece truien die na de was gelijk buiten opgehangen werden aangezien de zon volop scheen daarna het beddengoed en als laatst de kleren en handdoeken/theedoeken. Tussendoor mochten we de douche en internet gebruiken zodat we ook gelijk mijn moeder belden. Saxon en Holly zijn bezig met het maken van de harde buiskap en wij geven hun advies en helpen als ze dit willen. Na de lunch deden we even siësta en gingen onderuit met een boek. Rond half drie gingen we naar José en Montserrat. Zij hebben problemen met de schroef en samen met Conly waren ze hieraan bezig. Ik zat op de steiger met Montserrat te praten terwijl de mannen druk in de weer en overleg waren. Rond half zes waren we terug op de Giebateau, tijd voor het avond eten en het nieuws.

08 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
De zon scheen volop toen we vanochtend koffie/chocomel in de kuip dronken. Paul internette terwijl ik bezig was te leren over het energetische en fysieke lichaam. Rond half elf belden we Sieb en José die kaasfondue aten. De laatste keer in Nederland was ik er ook bij en nu waren Paul en ik er van afstand bij. We hadden ze lang niet gesproken dus was het gezellig om bij te praten. We hadden nog maar net opgehangen toen mijn moeder belde en we ondertussen onze lunch aten. Na de lunch was het siësta tijd want het was inmiddels behoorlijk warm geworden. Rond drie uur gingen we eerst even langs José en Montserrat waar Conly ook was. Na even gezellig gesproken te hebben gingen we naar de school/bibliotheek maar bleek de internet afgesloten te zijn. Op de terug weg kwamen we Saxon tegen en was het geen probleem bij de Lodge internet te gebruiken zodat ik de foto’s op de weblog kon zetten terwijl Paul en Saxon ideeën wisselden over het maken van hun Dodger. Zij willen zelf een harde Dodger maken zoals wij dat hebben en willen graag ons advies.  Rond half zes waren we terug aan boord tijd voor het avond eten en het nieuws. 

07 September 2020
BAMFIELD, BAMFIELD INLET, BARKLEY SOUND, WEST VANCOUVER EILAND 
(48 49.351 N 125 08.201 W)
DAG VAN DE ARBEID
In de vroege ochtend was er nog mist en deed ik binnen yoga. Rond negen uur was de mist opgetrokken, scheen de zon volop en dronken we koffie/chocomel in de kuip. Er was nog geen wind zodat we de drone de lucht in stuurden en we de eilanden van bovenaf konden zien. Prachtig met de zon erop!  We kregen een sms van Saxon en Holly dat ze vanavond een BBQ hadden met nog wat andere zeilers en of we zin hadden ook te komen. Tuurlijk! Rond elf uur kwam er ca. zes tot acht knopen wind en haalden we het anker op. Alleen op voorzeil zeilde de Giebateau rustig de baai uit en over Imperial Eagle Channel naar de Deer eilanden groep. Onderweg glinsterde het water, zagen we enkele Loons (vogels), enkele sportvissers maar verder geen dierenleven. Bij Helby eiland aangekomen was de wind iets toegenomen tot ca. acht a tien knopen en zeilden we door satelliet passage tussen Helby en Sandford eiland. We staken Trevor Channel over naar Bamfield inlet waar rond vier uur en na tien mijl ons anker erin ging. Ik maakte snel een Apple cake en rond half zes gingen we naar de kant. Hier ontmoetten we Holly en Saxon (zeilboot Sonrisa) Conly (zeilboot Akulut) en Jose en Montserrat (zeilboot Cassioperia). We hadden iedereen al eens eerder ontmoet en het werd een gezellige avond met eten bij het kampvuur. 

GEZELLIG BBQ EN KAMPVUUR

06 september 2020
JOES BAY TUSSEN TURTLE, DODD EN WALSH EILAND, BROKEN  EILANDEN GROEP, BARKLEY SOUND,  WEST VANCOUVER EILAND (48 54.541 N 125 19.302 W)
Het was nog een beetje mistig toen we koffie/chocomel in de kuip dronken en verschillende mensen belden zoals ook Ruud, Evelien, Jaque en Marian en mijn moeder. Inmiddels was het lunchtijd geworden en brandde de zon langzaam door de mist heen. Er stond geen wind zodat we eerst nog even wat in de kuip bleven zitten. Toen de mist weer opkwam zetten gingen we naar binnen en keken een film.

 05 september 2020

JOES BAY TUSSEN TURTLE, DODD EN WALSH EILAND, BROKEN  EILANDEN GROEP, BARKLEY SOUND,  WEST VANCOUVER EILAND (48 54.541 N 125 19.302 W)
Het was de hele dag bewolkt. In de ochtend was ik bezig met het subtiele en fysieke lichaam en was paul bezig met wat klusjes in de boot. Tussendoor dronken we koffie/chocomel in de kuip en zagen we dat de andere motorboten de baai verlaten hadden en dat we nu alleen lagen. Tijdens de lunch in de kuip spraken we met mijn moeder waar het gelukkig weer iets beter mee gaat. Na de lunch motorden we met de bijboot naar de kampeer plek op Dodd eiland dat nu wegens de Corona gesloten is. We wandelden wat rond en vonden een bospad dat we volgden. We liepen door het bos met hoge en soms hele dikke bomen met daartussen verschillende soorten mos, varens en paddestoelen. Helaas was het pad niet goed bijgehouden en lagen er heel wat omgevallen bomen overheen waardoor we op een gegeven moment het vervolg van het pad niet konden vinden. Na een uurtje wandelen gingen we terug naar de Giebateau waar Paul de romp afnam met citroentje en ik de administratie deed. Onderwijl dat we bezig waren kwamen er twee zeilboten de baai in. Toen we klaar waren met onze werkzaamheden motorden we er met de bijboot naar toe om op gepaste afstand een praatje te maken. Ze komen uit Victoria en kennen dit gebied goed.

04 september 2020
JOES BAY TUSSEN TURTLE, DODD EN WALSH EILAND, BROKEN  EILANDEN GROEP, BARKLEY SOUND,  WEST VANCOUVER EILAND (48 54.541 N 125 19.302 W)
Toen ik wakker werd lag Paul zoals gewoonlijk de krant op de iPad te lezen en liet mij vandaag een “Liefde is” plaatje zien waar wij geheel achter staan.

LIEFDE IS GEEN BEZITTINGEN MAAR HERINNERINGEN VERZAMELEN
De zon scheen toen we koffie/chocomel in de kuip dronken. Langzaam kwam er steeds iets meer wind en haalden we ons anker op. We motorden door Robbers passage terug naar Imperial Eagle Channel waar we alleen op voorzeil aan de wind verder west zuid westwaarts naar de Broken eilanden groep zeilden. Onderweg spraken we met mijn moeder en hoorden we dat ze woensdag op haar schouder is gevallen. Natalie (schoonzus) was met haar naar de dokter gegaan en ze had gelukkig niets gebroken. De schouder is alleen dik en pijnlijk en dat is al lastig genoeg! Dan is het ineens moeilijk om hier rond te zeilen en niet in Nederland te zijn om haar te helpen. Door de Corona kunnen we deze winter ook niet terug naar Nederland. De kans dat we Canada niet meer inkomen en dus niet naar huis kunnen is zeer groot. Het enigste wat we vanuit hier kunnen doen is haar dagelijks bellen. 
De wind trok aan tot ca. vijftien knopen vanuit open oceaan waardoor ook langzaam mist de Barkley sound werd in geblazen. Langzaam trok het dicht en verdween de zon erachter. Met twee slagen kwamen we aan bij de ingang waar we tussen wat eilandjes door naar Joes Bay zeilden. Joes bay is een mooie beschutte plek tussen Turtle, Dodd en Walsh eilanden. Rond twee uur en na twaalf mijl ging ons anker erin. Lekker naar binnen waar we onderuitgingen met een boek. Aan het eind van de middag zaten we nog even buiten naar het zes uur nieuws te luisteren en lagen we met vier andere boten in deze baai. 

03 september 2020
ROBBERS PASSAGE TUSSEN FLEMING EN TZARTUS EILAND, DEER EILANDEN GROEP, BARKLEY SOUND,  WEST VANCOUVER EILAND (48 53.383 N 125 07.030 W)
Rond negen uur trok de mist weg en kwam de zon tevoorschijn. Na de yoga en koffie/chocomel stapten we in ons Giebeltje II om wat langs de kust te varen. We motorden richting de Imperial Eagle Channel en langs de kust van Tzartus eiland waar de kust grillig is met grotten en een gat in de rotsen waar we doorheen konden kijken. 

DOORKIJK..
Daarna motorden we ook nog even naar de kust van Fleming eiland maar deze was minder hoog en minder grillig. Onderweg probeerden we mijn moeder te bellen aangezien we op de ankerplek zelf geen ontvangst hebben. Maar helaas geen contact. Terug aan boord maakte ik een lunch die we in de kuip opaten. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden zodat we een siësta hielden en binnen een boek/krant lazen. Rond drie uur motorden we naar de kant achter de Jachthaven om een wandeling over het eiland te gaan maken. We werden terug geroepen door de haven meester, we waren niet welkom in de jachthaven maar mochten ook de wandelpaden op het eiland niet bewandelen wegens de Corona. Wel jammer want er zijn verder geen wandelingen op de Deer eilanden groep. We motorden langs de kant in de hoop ergens anders een pad te kunnen vinden maar zonder succes. Terug aan boord zaten we te genieten van de omgeving, luisterden naar de radio en lazen nog wat.

02 september 2020
ROBBERS PASSAGE TUSSEN FLEMING EN TZARTUS EILAND, DEER EILANDEN GROEP, BARKLEY SOUND,  WEST VANCOUVER EILAND (48 53.383 N 125 07.030 W)
Het was mistig zodat ik eerst binnen een uur yoga deed. Daarna dronken we samen koffie/chocomel in de kuip en zagen we, nu het laag water was aan beide oevers  (vaste land zowel Alma Russell eiland) een zwarte beer langs de waterkant wandelen op zoek naar eten. Na de koffie ging ik naar binnen om verder te leren over het energetische lichaam en hoe dit samenwerkt met het fysieke lichaam terwijl Paul buiten een andere bout in het wiel van Giebeltje II deed. Dit wiel draaide ook niet goed meer mee. Rond twaalf uur haalden we ons anker van de Giebateau op en motorden door Julia passage terug naar Sechart Channel. Hier ging de motor uit en lieten we ons drijven. Op de ankerplek hadden we geen telefoon ontvangst en nu op open water wel. We probeerden mijn moeder te bellen maar kregen geen contact. We belden tante Jannie en het bleek dat de telefoon/WiFi bij mijn moeder was uitgevallen, vandaar dat we haar niet konden bereiken. Na met mijn tante te hebben gesproken belden we via Skype naar de mobiele telefoon van mijn moeder en kregen we haar toch aan de telefoon. Inmiddels was de zon door de mist heen gebrand en was er een lichte bries van zes knopen zodat we alleen op voorzeil halve wind oost zuid oostwaarts over Imperial Eagle Channel zeilden richting de Deer eilanden groep. Daar waar de zon op het water scheen, glinsterde dit als diamanten. Onderweg zagen we langs de kust van Alma Russel eiland de rug en vin van een kleine walvis, waarschijnlijk een Minke walvis en later ver weg een grote spuiter van waarschijnlijk een Humpback walvis. Rond vier uur motorden we door Robbers passage naar de ankerplek dichtbij de Port Alberni Yacht Club die wegens Corona gesloten is voor publiek. Terwijl we lekker in de kuip zaten luisterden we naar het nieuws op de radio.

01 september 2020
JULIA PASSAGE TUSSEN VASTE LAND EN ALMA RUSSEL EILAND, BARKLEY SOUND,  

WEST VANCOUVER EILAND (48 57.107 N 125 12.576 W)
Toen we vanochtend buiten koffie/chocomel dronken was het bewolkt en zagen/hoorden we twee ijsvogels steeds achter elkaar aanvliegen. Dat blijft een grappig gezicht als ze zo achter elkaar aan zitten en elkaar van de takken verjagen. Maar we zagen ook een grote groep kleine visjes in het water, dus op zich is er voldoende eten voor hun twee! De rest van de ochtend was ik bezig met het lezen over chakra’s en luisterde Paul naar de radio en las de krant. We kregen een e-mail dat Paul zijn verjaardagscadeau (zonnepaneel) was binnengekomen. De zon kwam door en na de lunch kwam er wat wind en ging ons anker op. We zeilden alleen op voorzeil zuid oostwaarts door Sechart Channel waar we meerdere sportvissers en enkele zeilboten zagen. Na ca. twee mijl kwamen we aan bij het begin van Julia passage waar we noord oostwaarts verder doorheen zeilden tot we na drie mijl ons anker er tussen het vaste land en Alma Russell eiland ingooiden. In deze passage liggen veel huizen op pontons maar bijna allemaal zonder bewoners. Het zomer seizoen is voorbij! We zaten lekker te genieten en onderwijl luisterden we naar de radio waar het over de vaccinatie van de Corona ging. Trump wil eind dit jaar beginnen met vaccinaties maar Canada is meer voorzichtig en wil meer zekerheid over de correctheid ervan.