DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN
31 Juli 2020
RAE BASIN, HESQUAIT HARBOUR, WEST VANCOUVER EILAND
(49 28.151 N 126 24.192 W).
We hebben de hele nacht op de swell liggen rollen, massage voor de spieren(hihi)
Vanochtend was het bewolkt en geen wind toen we koffie/chocomel dronken. Rond half elf kwam de zuiden wind langzaam opzetten zodat we ons anker ophaalden en tussen de rotsen en kelpvelden Cow bay uit motorden. Het anker was nog maar net op toen er een gele motorboot onze kant op kwam. Het waren Ahouse Natives die ons vertelden dat hun Ahouse native gebied gesloten was, dat we niet aan land mochten en dat de hot spring gesloten was. We hesen de zeilen en even later zeilden we ruime wind verder noordwaarts terug naar Hesquiat Harbour. De wind trok steeds meer aan en waar we begonnen met zeven knopen eindigden we met ca. achttien knopen en bouwden de golven zich langzaam op. Onderweg zagen we twee hele kleine dolfijnen, verschillende zeeotter, zeehonden en vogels. De kust bestaat grotendeels uit zandstrand met daarachter een mooi bosrijk gebied. De zandstranden worden met elkaar gescheiden door rotswanden waar dan ook gelijk grotten in geslagen zijn door de golven.
RAE BASIN, HESQUAIT HARBOUR, WEST VANCOUVER EILAND
(49 28.151 N 126 24.192 W).
We hebben de hele nacht op de swell liggen rollen, massage voor de spieren(hihi)
Vanochtend was het bewolkt en geen wind toen we koffie/chocomel dronken. Rond half elf kwam de zuiden wind langzaam opzetten zodat we ons anker ophaalden en tussen de rotsen en kelpvelden Cow bay uit motorden. Het anker was nog maar net op toen er een gele motorboot onze kant op kwam. Het waren Ahouse Natives die ons vertelden dat hun Ahouse native gebied gesloten was, dat we niet aan land mochten en dat de hot spring gesloten was. We hesen de zeilen en even later zeilden we ruime wind verder noordwaarts terug naar Hesquiat Harbour. De wind trok steeds meer aan en waar we begonnen met zeven knopen eindigden we met ca. achttien knopen en bouwden de golven zich langzaam op. Onderweg zagen we twee hele kleine dolfijnen, verschillende zeeotter, zeehonden en vogels. De kust bestaat grotendeels uit zandstrand met daarachter een mooi bosrijk gebied. De zandstranden worden met elkaar gescheiden door rotswanden waar dan ook gelijk grotten in geslagen zijn door de golven.
ROTSEN MET GROTTEN
Rond vier uur en na eenentwintig mijl ging ons anker er in Rea basin in waar we goed beschermt lagen voor de wind. Er lag al een andere zeilboot en na ons kwam er nog een motorboot de baai in. Even niet alleen in de baai! Aan het begin van de avond kwam er nog een motorboot met een native aan boord. Die kwam ons vertellen dat ook dit native gebied tijdens de Corona gesloten is. We vertelden dat we Pieter van Cougar Annie gingen bezoeken. Gelijk veranderde zijn houding en vertelde hij ons waar we aan land konden gaan.
30 juli 2020
COW BAY, ZUIDKUST FLORIS EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 16.052 N 126 09.228 W).
Vannacht werd Paul wakker gemaakt door een wolf die dichtbij (waarschijnlijk.op het strand) begon te huilen. Al snel kwam er een antwoord van een andere wolf zodat Paul mij wakker maakten en we samen naar het wolven gehuil luisterden. Er was een prachtige heldere sterrenhemel maar helaas konden we de wolven niet spotten zodat we verder zijn gaan slapen. Vanochtend scheen de zon maar geen wind. We zaten lekker in de kuip toen Nanaimo border service terug belden van onze vraag op hun website. Ze konden ons niet helpen en we werden terug verwezen naar de officiële website en het algemene nummer van immigratie. Zo komen we niet verder. Daarna belden we Elaine om te kijken of ze erin geslaagd was ons visum aanvraag voor elkaar te krijgen. Helaas heeft zij het ook niet voor elkaar gekregen en heeft ze een e-mail naar immigratie gestuurd. Ik had drie e-mail adressen op internet gevonden van immigratie Canada en Canada border service. Ik schreef een brief (die Elaine even nakeek) en stuurde vervolgens onze aanvraag die we op papier hadden ingevuld naar deze drie adressen met een melding dat we niet meer weten hoe we dit moeten oplossen en of ze ons willen helpen. Rond tien uur kwam er een bries en hesen we de zeilen. Vol tuig zeilden we Clayoquot sound uit naar open oceaan om vervolgens noordwaarts te kruizen. Ons plan is om terug te zeilen naar Cougar Annie in de hoop Peter nog een keer te ontmoeten. Onderweg trok langzaam de wind aan tot vijftien knopen en zagen we verschillende zeeotters, Loons en andere watervogels waaronder meeuwen. We zagen toeristen boten met mensen die walvissen willen zien. Over de marifoon hoorden we dat er vijf mijl uit de kust enkele walvissen te zien waren. Normaal zwemmen ze rond in deze sound. Rond half vier en na zeventien mijl ging ons anker er in Cow bay bij Floris eiland in. Er stond een aardige swell zodat we rustig aan boord bleven. Ik merk aan mezelf dat het gedoe met immigratie me niet lekker zit. We zijn druk bezig er alles aan te doen het voor elkaar te krijgen maar worden steeds van het kastje naar de muur gestuurd. Maar ja in deze tijd met Corona hebben veel mensen
problemen dus mogen we niet echt klagen.
29 juli 2020
YARKSIS, VARGAS EILAND, CLAYOQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 10.133 N 125 57.363 W)
Zoals de laatste dagen scheen de zon volop toen we vanochtend koffie/chocomel in de kuip dronken. We zijn vanochtend nog een keer bezig geweest met de visum aanvraag en voor Paul hebben we nu een account aangemaakt. Nu nog het aanvraag formulier voor elkaar krijgen. Toen we dit zelfde voor mij wilde doen lukte dit niet. Het eerste deel ging goed maar om mijn gegevens daaraan te koppelen lukte niet. GRR.
Rond tien uur gingen we naar de kant om cash geld te halen en nog een telefoon opwaardeer kaart. Vier jaar geleden waren we ook in Tofino en hebben we mooie wandelingen gemaakt. Door de Corona is het minder druk dan andere jaren maar wij vonden het druk genoeg met toeristen om snel weer weg te willen. Je weet niet waar de mensen vandaan komen en we willen geen Corona krijgen. Rond half twaalf waren we terug aan boord en ging ons anker op. Met een bries zeilden we alleen op voorzeil en met stroom tegen tussen de zandbanken door iets noordwaarts door van Nevel Channel om daarna tussen de zandbanken door het Heynen Channel westwaarts naar Vargas eiland te zeilen. Ondertussen spraken we gezellig met mijn moeder en aten onze lunch. Rond half twee en na vier mijl ons anker er bij een mooi zandstrand van de Yarksis native op Vargas eiland in. We mogen hier helaas niet naar de kant. In de middag zaten we in de kuip te genieten van het uitzicht. De zon die op het water scheen waardoor het prachtig glinsters de groene omgeving met daarachter de hoge kale rotspunten van Vancouver eiland. Helaas geen walvissen. Op de radio hoorden we dat er veel minder walvissen bij de kust zijn omdat er ook veel minder vis is. Het zalm visseizoen is dan ook nog niet op gang gekomen, (bijna) de hele visvloot ligt in de haven. Een moeder orka die twee jaar geleden, dagen met een dood jong rond zwom is nu weer zwanger maar aangezien er te weinig voedsel is zijn ze bang dat het jong het niet haalt. Verder is waargenomen dat de groep (pod) orka’s die normaal aan de binnenkant van Vancouver eiland zwemmen uit elkaar zijn. Dit omdat er niet genoeg voedsel is voor iedereen als ze bij elkaar zouden blijven.
28 juli 2020
TOFINO, CLAYOQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 09.318 N 125 53.522 W)
Na de koffie/chocomelk in de kuip gingen we weer naar Luis en Daniel om verder te gaan met het uitzoeken van het visum. Elaine had laten weten dat ook zij het niet voor elkaar kreeg maar wel wist wat het probleem was. Immigratie gebruikt een hele oude versie van Adobe Read en dit werkt niet met de nieuwe versie. Waarschijnlijk kan ze het alleen voor elkaar krijgen op haar oude computer met de oude Adobe versie. Paul en ik waren ondertussen druk bezig om op internet e-mail adressen te vinden om de gescande documenten naar toe te sturen mocht Elaine het niet voor elkaar krijgen. Nu kwamen we er achter dat het heel onduidelijk is wat je nu eerst moet doen. Moeten we nu eerst het document invullen en daarna met het nummer dat we van immigratie krijgen een account aanmaken of moeten we eerst een account aanmaken en dan het formulier invullen. Om mijn aandacht even op iets ander te zetten oefende ik healing hands bij Luis en ging Paul verder. Daarna maakten Luis en ik samen het avond eten Pizza! Ook vandaag zijn we weer geen stap verder gekomen GRRRR
27 juli 2020
TOFINO, CLAYOQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
Na de koffie/chocomelk in de kuip gingen we weer naar Luis en Daniel om verder te gaan met het uitzoeken van het visum. Elaine had laten weten dat ook zij het niet voor elkaar kreeg maar wel wist wat het probleem was. Immigratie gebruikt een hele oude versie van Adobe Read en dit werkt niet met de nieuwe versie. Waarschijnlijk kan ze het alleen voor elkaar krijgen op haar oude computer met de oude Adobe versie. Paul en ik waren ondertussen druk bezig om op internet e-mail adressen te vinden om de gescande documenten naar toe te sturen mocht Elaine het niet voor elkaar krijgen. Nu kwamen we er achter dat het heel onduidelijk is wat je nu eerst moet doen. Moeten we nu eerst het document invullen en daarna met het nummer dat we van immigratie krijgen een account aanmaken of moeten we eerst een account aanmaken en dan het formulier invullen. Om mijn aandacht even op iets ander te zetten oefende ik healing hands bij Luis en ging Paul verder. Daarna maakten Luis en ik samen het avond eten Pizza! Ook vandaag zijn we weer geen stap verder gekomen GRRRR
27 juli 2020
TOFINO, CLAYOQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 09.318 N 125 53.522 W)
We dronken koffie/chocomelk in de kuip en daarna motorden we met de dinghy naar de Marina in Tofino. Vandaar liepen we naar Luis en Daniel hun huis. Het was een gezellig weerzien en na wat te hebben bijgepraat gingen we aan de gang voor de aanvraag van onze verlenging voor ons verblijf in Canada. We wisten al welk formulier we moesten invullen (imm 5708 visie record). Helaas kregen we het formulier niet geopend omdat we een Adobe Read op de iPad moesten hebben. Dit hebben we maar het formulier werkt hier niet op. We probeerden het op de computer en iPad van Daniel maar ook hier lukte het niet op. Inmiddels was de dag voorbij en hadden we nog niets bereikt. Overdag had ik David gebeld want die had het formulier voor ons kunnen uitprinten. Toen hij aan het eind van de avond terug belde bleek dat we hetzelfde programma hadden gedownload dus zou het moeten werken! We belden Elaine en legde uit wat er was aan de hand was en of zij het op haar computer voor elkaar kon krijgen. Zij zou ernaar kijken. We aten gezellig met David en Luis en daarna gingen we nog even langs bij de supermarkt om verse groente/fruit/melk te kopen. Rond half negen waren we terug aan boord. Ik aardig gefrustreerd aangezien we geen stap verder zijn gekomen met het aanvragen van de visum.
26 juli 2020
OOST CLAYOQUOT SOUND, TOFINO, WEST VANCOUVER EILAND
(49 16.200 N 126 04.269 W)
Het was een stralend heldere zonnige dag zodat we buiten in de kuip koffie/chocomelk dronken toen we opeens een Bald Eagle vanuit de boom recht naar het water zagen zweven met zijn poten uit die het water ingingen maar helaas ging vis toen de poten eruit kwamen. Rond half negen kwam er een lichte bries en motorden we Maltilda inlet uit en onderwijl hesen we de zeilen. Eenmaal in Clayoqot sound kruisten we vol tuig met ca vijf knopen wind langs de oostkust van Floris eiland naar de open oceaan. Ik had enorme zin in sushi dus maakte ik vier rollen zalm sushi die we op hadden nog voor het lunchtijd was. Aangezien het een mooie zonnige dag was hadden we verwacht dat het land zou opwarmen en dat we meer wind kregen maar helaas bleef het bij een bries van zes tot acht knopen zodat we ruime wind zuid oostwaarts langs de buiten kant van Vargas eiland zeilden. Op de iPad stond nog een waypoint van vier jaar geleden dat we hier gezeild hadden en daar stond 23-07-2016. Echt bijna vier jaar geleden hebben we hier ook gezeild maar zagen we veel meer walvissen en toeristenboten om walvissen te spotten. Vandaag zagen we geen één walvis maar wel vier walvistour boten die maar heel weinig mensen aan boord mogen hebben wegens het Corona. Verder zagen we verschillende sport visboten. Nadat we de zuidkust van Vargas gepasseerd waren zeilden we halve wind tussen verschillende eilandjes/rotsen maar ook langs rotsen die net onderwater liggen en goed te zien zijn door de kelp velden die erop groeien of golven die erop breken. Onderwijl belden we ook Daniël en luis op dat we naar Tofino kwamen. Rond zes uur en na zesentwintig mijl ging ons anker er bij Tofino in.
25 juli 2020
WEST CLAYOQUOT SOUND, MATILDA INLET, SULPUR SPRING, FLORIS EILAND, WEST VANCOUVER EILAND (49 16.200 N 126 04.269 W)
Toen ik rond acht uur buiten ging zitten met een kop koffie scheen de zon volop. Langzaam waaide de mist over land en bereikte ook onze baai waardoor ik binnen mijn yoga ging doen. Toen we rond negen uur samen koffie/chocomelk ik de kuip dronken trok de mist langzaam weg en werd het een mooie zonnige dag. Ik deed wat huishoudelijke klusjes terwijl Paul de ankerlier een onderhoudsbeurt gaf. Inmiddels was het laag water geworden en was het water zover terug gelopen dat we een flink eind door de modder zouden moeten lopen naar de Sulphur spring. We weten niet hoe diep we door de modder zouden moeten zodat we na de lunch eerst een siësta hielden. Rond drie uur was het water hoog genoemd om met Giebeltje II de kant te bereiken zodat we naar de kant roeiden. Hier liepen we door het bos en over moerasland naar het strand van de zuidkustvan Floris eiland. De zon scheen op de oceaan met de eilandjes waar we gisteren tussen door zijn gezeild. Zittend op een boomstam aten we wat lekkers en genoten van het uitzicht. Net als vier jaar geleden ging na de wandeling bij Sulphur spring de kleren uit en namen we een bad.. De Sulphur spring is een hoge cementen bak waar in tot mijn schouders in het water stond. Het bron water dat niet echt warm is stroomt hier doorheen. Heerlijk even afkoelen na een mooie wandeling. We hadden emmers meegenomen zodat we de watervoorraad weer wat bijvulden . Rond zes uur waren we terug aan boord van de Giebateau en werd het tijd voor het avond eten en het nieuws.
24 juli 2020
WEST CLAYOQUOT SOUND, MATILDA INLET, SULPUR SPRING, FLORIS EILAND,
We dronken koffie/chocomelk in de kuip en daarna motorden we met de dinghy naar de Marina in Tofino. Vandaar liepen we naar Luis en Daniel hun huis. Het was een gezellig weerzien en na wat te hebben bijgepraat gingen we aan de gang voor de aanvraag van onze verlenging voor ons verblijf in Canada. We wisten al welk formulier we moesten invullen (imm 5708 visie record). Helaas kregen we het formulier niet geopend omdat we een Adobe Read op de iPad moesten hebben. Dit hebben we maar het formulier werkt hier niet op. We probeerden het op de computer en iPad van Daniel maar ook hier lukte het niet op. Inmiddels was de dag voorbij en hadden we nog niets bereikt. Overdag had ik David gebeld want die had het formulier voor ons kunnen uitprinten. Toen hij aan het eind van de avond terug belde bleek dat we hetzelfde programma hadden gedownload dus zou het moeten werken! We belden Elaine en legde uit wat er was aan de hand was en of zij het op haar computer voor elkaar kon krijgen. Zij zou ernaar kijken. We aten gezellig met David en Luis en daarna gingen we nog even langs bij de supermarkt om verse groente/fruit/melk te kopen. Rond half negen waren we terug aan boord. Ik aardig gefrustreerd aangezien we geen stap verder zijn gekomen met het aanvragen van de visum.
26 juli 2020
OOST CLAYOQUOT SOUND, TOFINO, WEST VANCOUVER EILAND
(49 16.200 N 126 04.269 W)
Het was een stralend heldere zonnige dag zodat we buiten in de kuip koffie/chocomelk dronken toen we opeens een Bald Eagle vanuit de boom recht naar het water zagen zweven met zijn poten uit die het water ingingen maar helaas ging vis toen de poten eruit kwamen. Rond half negen kwam er een lichte bries en motorden we Maltilda inlet uit en onderwijl hesen we de zeilen. Eenmaal in Clayoqot sound kruisten we vol tuig met ca vijf knopen wind langs de oostkust van Floris eiland naar de open oceaan. Ik had enorme zin in sushi dus maakte ik vier rollen zalm sushi die we op hadden nog voor het lunchtijd was. Aangezien het een mooie zonnige dag was hadden we verwacht dat het land zou opwarmen en dat we meer wind kregen maar helaas bleef het bij een bries van zes tot acht knopen zodat we ruime wind zuid oostwaarts langs de buiten kant van Vargas eiland zeilden. Op de iPad stond nog een waypoint van vier jaar geleden dat we hier gezeild hadden en daar stond 23-07-2016. Echt bijna vier jaar geleden hebben we hier ook gezeild maar zagen we veel meer walvissen en toeristenboten om walvissen te spotten. Vandaag zagen we geen één walvis maar wel vier walvistour boten die maar heel weinig mensen aan boord mogen hebben wegens het Corona. Verder zagen we verschillende sport visboten. Nadat we de zuidkust van Vargas gepasseerd waren zeilden we halve wind tussen verschillende eilandjes/rotsen maar ook langs rotsen die net onderwater liggen en goed te zien zijn door de kelp velden die erop groeien of golven die erop breken. Onderwijl belden we ook Daniël en luis op dat we naar Tofino kwamen. Rond zes uur en na zesentwintig mijl ging ons anker er bij Tofino in.
25 juli 2020
WEST CLAYOQUOT SOUND, MATILDA INLET, SULPUR SPRING, FLORIS EILAND, WEST VANCOUVER EILAND (49 16.200 N 126 04.269 W)
Toen ik rond acht uur buiten ging zitten met een kop koffie scheen de zon volop. Langzaam waaide de mist over land en bereikte ook onze baai waardoor ik binnen mijn yoga ging doen. Toen we rond negen uur samen koffie/chocomelk ik de kuip dronken trok de mist langzaam weg en werd het een mooie zonnige dag. Ik deed wat huishoudelijke klusjes terwijl Paul de ankerlier een onderhoudsbeurt gaf. Inmiddels was het laag water geworden en was het water zover terug gelopen dat we een flink eind door de modder zouden moeten lopen naar de Sulphur spring. We weten niet hoe diep we door de modder zouden moeten zodat we na de lunch eerst een siësta hielden. Rond drie uur was het water hoog genoemd om met Giebeltje II de kant te bereiken zodat we naar de kant roeiden. Hier liepen we door het bos en over moerasland naar het strand van de zuidkustvan Floris eiland. De zon scheen op de oceaan met de eilandjes waar we gisteren tussen door zijn gezeild. Zittend op een boomstam aten we wat lekkers en genoten van het uitzicht. Net als vier jaar geleden ging na de wandeling bij Sulphur spring de kleren uit en namen we een bad.. De Sulphur spring is een hoge cementen bak waar in tot mijn schouders in het water stond. Het bron water dat niet echt warm is stroomt hier doorheen. Heerlijk even afkoelen na een mooie wandeling. We hadden emmers meegenomen zodat we de watervoorraad weer wat bijvulden . Rond zes uur waren we terug aan boord van de Giebateau en werd het tijd voor het avond eten en het nieuws.
24 juli 2020
WEST CLAYOQUOT SOUND, MATILDA INLET, SULPUR SPRING, FLORIS EILAND,
WEST VANCOUVER EILAND (49 16.200 N 126 04.269 W)
Eergisteren nacht was er hier west van Torofino in de oceaan een aardbeving van 5,4 op het zelfde moment was er in Alaska ook een aardbeving van 7,5. Gelukkig was er geen tsunami anders waren we erg dichtbij geweest!
De zon scheen volop en er was al wat wind toen rond acht uur ons anker opging en we de zeilen hesen. Vol tuig zeilden we met ca tien knopen wind, halve wind de cove uit en staken zuidwaarts Sydney inlet over naar de zuidkust van Floris eiland. Vier jaar geleden hebben we Sydney inlet en de andere inlets hier aan de westkust van Vancouver eiland bevaren. Toen was het hier druk met toeristen boten en watervliegtuigen om walvissen te spotten, beren te kijken en naar de hot spring te gaan. Nu is het heel erg rustig en zagen we enkele watertaxies. Aangekomen aan de zuidkust van Floris eiland ging ons anker er na elf mijl en rond elf uur in Cow bay in. Hier wonen Rik en Sandy die we vier jaar geleden ontmoet hebben.
COW BAY, ZUIDKUST FLORIS EILAND (49 16.052 N 126 09.228 W).
We roeiden naar de kant en zagen Rik werken aan het dak van hun huis. Hij herkende ons en we liepen samen de tuin in waar Sandy bezig was. We stonden met zijn vieren op gepaste Corona afstand in de tuin te praten. De andere zeilboot die hier in de baai ligt zijn vrienden van Rik en Sandy. Zij gaan naar Cougar Annie om daar te helpen. Het blijkt dat Pieter toch nog steeds het huis van Cougar Annie heeft. We hebben nu een beetje spijt niet langs te zijn gegaan. Rond het middag uur waren we terug aan boord en gingen nog even bij de andere zeilboot langs waar we ook op gepaste afstand een praatje maakten. Inmiddels was de wind toegenomen tot ca twintig knopen noorden wind en haalden we ons anker op. Alleen op voorzeil zeilden we verder langs de zuidkust van Floris eiland waar we dichtbij een walvis spotten. Vervolgens zeilden we noordwaarts langs de oostkust van Floris eiland. Nu zeilden we landinwaarts en de wind nam af zodat we het laatste stukje naar en door Matilda inlet moesten motoren. We werden ingehaald door verschillende speed boten van het native plaatsje Markosis. Aan de ene kant van Matilda inlet ligt Ahousat, dit is een marina, postkantoor en een klein winkeltje. Aan precies de andere kant van Matilda inlet is het native dorpje Marktosis waar we niet heen mogen wegen Corona. Aan het eind van Matilda inlet ligt Sulpur (hot)spring. Hier zijn we vier jaar geleden ook geweest en kunnen we door het bos naar de zuidkust van Floris eiland wandelen en wie weet de warm water bron in? Rond half zes en na twaalf mijl ging ons anker er hier in. De zon scheen nog steeds volop zodat we ons avond eten in de kuip aten en onderwijl naar het nieuws luisterden.
23 juli 2020
HOT SPRING COVE, WEST VANCOUVER EILAND (49 21.429 N 126 15.576 W)
Het was bewolkt toen ik rond acht uur mijn yoga deed en we daarna koffie/chocomel in de kuip dronken. Onderwijl keken we naar de zeeotters in de baai en belden we nog wat vrienden in Canada. Aan het eind van deze baai is Cougar Annie. Zij heeft hier haar hele leven gewoond. Zij is drie keer getrouwd geweest en heeft haar kinderen hier opgevoed. In die tijd heeft ze wel meer dan dertig cougars door geschoten, vandaar haar naam Cougar Annie! Vier jaar geleden zijn we naar haar huis en tuin gegaan. Zij was toen al overleden maar een vriend van haar had het overgenomen. We hadden van Daniel gehoord dat hij er niet meer is en dat het waarschijnlijk door de native's is overgenomen. Aangezien de meeste native plaatsjes geen toeristen willen ontvangen vanwege het corona zijn we er niet heen gegaan. Rond half elf kwam er een lichte bries en haalden we ons anker op. De wind stond de baai in zodat we met ca. zes knopen wind Hesquiat harbour uit kruisten. Daarna ruimde de wind en kwam vanuit het noorden zodat we ruime wind zuid oostwaarts langs de kust konden zeilen. Onderwijl spraken we met mijn moeder, zagen we verschillende zeeotters, een groep zeeotters bij elkaar tussen het kelp en verder weg twee walvissen. Helaas werd op open water de swell hoger en nam de wind af zodat de zeilen begonnen te klapperen waardoor we het laatste uur naar Hot spring cove motorden. Vanaf de boot konden we de hot spring tussen de rotsachtige kust al zien en was er helemaal niemand. Wat we vermoeden werd waarheid de Hot spring is gesloten. Rond half vijf en na zestien mijl ging ons anker er dichtbij de steiger van Hot spring in. Vier jaar geleden zijn we hier ook geweest en was het een mooie wandeling naar de hot spring. De hot springs zelf vonden we erg heet tenzij het hete bronwater zich mengde met het koele zeewater. Tegenover de de steiger van de hot spring is het native plaatsje waar we wegens het corona niet welkom zijn. Ik maakte het avond eten en rond zes uur luisterden we naar het wereldnieuws.
22 juli 2020
HESQUIAT HARBOUR, WEST VANCOUVER EILAND (49 25.316 N 126 28.565 W)
Het was bewolkt toen ik vanochtend om acht uur een uur lang mijn yoga oefeningen deed en Paul naar het SSB net luisterde. We hebben weer telefoon ontvangst zodat we tijdens de koffie/chocomel de telefoon activeerde en wat Canadese vrienden belden. De zon was door de bewolking heen gekomen maar de wind bleef uit. Ik maakte een lunch en rond twaalf uur belde mijn moeder via de belkampioen. In de tijd dat we geen telefoon ontvangst hadden, hebben we elke dag gemaild maar bellen is toch gezelliger. Na meer dan een uur te hebben gesproken aten we een lunch in de kuip en daarna ging de drone de lucht in. De kust bestaat uit strand en daarachter is het één groot bosrijk gebied. Terug bij het water zagen we enkele zeeotters maar nog voordat de drone dichtbij was, doken ze al onder. Het is te stil en de drone maakt dan teveel geluid. Ik mocht Quantum touch op Paul oefenen en daarna gingen we onderuit met een boek en was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de radio.
21 juli 2020
HESQUIAT HARBOUR, WEST VANCOUVER EILAND (49 25.316 N 126 28.565 W)
Vannacht om drie uur waren Paul en ik even wakker en keken we buiten waar we een prachtige heldere sterrenhemel zagen met de meteoroliet die langs kwam.
Vanochtend rond zes uur kwam de zon achter de bergen vandaan terwijl we ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Aangekomen in Nuchatlatz inlet zeilden we vol tuig halve wind zuid westwaarts. Hoe dichterbij we bij de uitgang kwamen hoe hoger de swell terwijl de wind maar zes a zeven knopen uit het noorden bleef. Al snel kwamen we in de mist terecht en zagen we niets meer van het land. We zeilden vol tuig ruime wind langs de kust van Nootka eiland (waarvan we niets zagen) zuidwaarts. De wind nam iets af maar de swell bleef zodat de zeilen begonnen te klapperen en we twee reven in het grootzeil zetten om het klapperen tegen te gaan. Vanochtend hadden ze een storm waarschuwing afgegeven voor dit gebied maar die bleef uit, we moesten zelfs een uur motorden omdat er te weinig wind was. Na Nootka eiland staken we nog steeds in de mist de Nootka sound over. In deze sound hebben we vier jaar geleden heel wat rond gevaren en gezien. Nadat we de sound waren overgestoken kwamen we aan bij Estevan point bij de Hesquiat peninsula. Het was inmiddels vier uur toen eindelijk de wind toenam tot ca vijftien knopen met vlagen van twintig en trok de mist weg zodat we de rotsachtige kust met de lage peninsula en daarachter de hoge bergen van Vancouver eiland zagen. We zeilden noordwaarts Hesquiat harbour in waar ons anker er rond zes uur en na drieen veertig mijl inging.
Eergisteren nacht was er hier west van Torofino in de oceaan een aardbeving van 5,4 op het zelfde moment was er in Alaska ook een aardbeving van 7,5. Gelukkig was er geen tsunami anders waren we erg dichtbij geweest!
De zon scheen volop en er was al wat wind toen rond acht uur ons anker opging en we de zeilen hesen. Vol tuig zeilden we met ca tien knopen wind, halve wind de cove uit en staken zuidwaarts Sydney inlet over naar de zuidkust van Floris eiland. Vier jaar geleden hebben we Sydney inlet en de andere inlets hier aan de westkust van Vancouver eiland bevaren. Toen was het hier druk met toeristen boten en watervliegtuigen om walvissen te spotten, beren te kijken en naar de hot spring te gaan. Nu is het heel erg rustig en zagen we enkele watertaxies. Aangekomen aan de zuidkust van Floris eiland ging ons anker er na elf mijl en rond elf uur in Cow bay in. Hier wonen Rik en Sandy die we vier jaar geleden ontmoet hebben.
COW BAY, ZUIDKUST FLORIS EILAND (49 16.052 N 126 09.228 W).
We roeiden naar de kant en zagen Rik werken aan het dak van hun huis. Hij herkende ons en we liepen samen de tuin in waar Sandy bezig was. We stonden met zijn vieren op gepaste Corona afstand in de tuin te praten. De andere zeilboot die hier in de baai ligt zijn vrienden van Rik en Sandy. Zij gaan naar Cougar Annie om daar te helpen. Het blijkt dat Pieter toch nog steeds het huis van Cougar Annie heeft. We hebben nu een beetje spijt niet langs te zijn gegaan. Rond het middag uur waren we terug aan boord en gingen nog even bij de andere zeilboot langs waar we ook op gepaste afstand een praatje maakten. Inmiddels was de wind toegenomen tot ca twintig knopen noorden wind en haalden we ons anker op. Alleen op voorzeil zeilden we verder langs de zuidkust van Floris eiland waar we dichtbij een walvis spotten. Vervolgens zeilden we noordwaarts langs de oostkust van Floris eiland. Nu zeilden we landinwaarts en de wind nam af zodat we het laatste stukje naar en door Matilda inlet moesten motoren. We werden ingehaald door verschillende speed boten van het native plaatsje Markosis. Aan de ene kant van Matilda inlet ligt Ahousat, dit is een marina, postkantoor en een klein winkeltje. Aan precies de andere kant van Matilda inlet is het native dorpje Marktosis waar we niet heen mogen wegen Corona. Aan het eind van Matilda inlet ligt Sulpur (hot)spring. Hier zijn we vier jaar geleden ook geweest en kunnen we door het bos naar de zuidkust van Floris eiland wandelen en wie weet de warm water bron in? Rond half zes en na twaalf mijl ging ons anker er hier in. De zon scheen nog steeds volop zodat we ons avond eten in de kuip aten en onderwijl naar het nieuws luisterden.
23 juli 2020
HOT SPRING COVE, WEST VANCOUVER EILAND (49 21.429 N 126 15.576 W)
Het was bewolkt toen ik rond acht uur mijn yoga deed en we daarna koffie/chocomel in de kuip dronken. Onderwijl keken we naar de zeeotters in de baai en belden we nog wat vrienden in Canada. Aan het eind van deze baai is Cougar Annie. Zij heeft hier haar hele leven gewoond. Zij is drie keer getrouwd geweest en heeft haar kinderen hier opgevoed. In die tijd heeft ze wel meer dan dertig cougars door geschoten, vandaar haar naam Cougar Annie! Vier jaar geleden zijn we naar haar huis en tuin gegaan. Zij was toen al overleden maar een vriend van haar had het overgenomen. We hadden van Daniel gehoord dat hij er niet meer is en dat het waarschijnlijk door de native's is overgenomen. Aangezien de meeste native plaatsjes geen toeristen willen ontvangen vanwege het corona zijn we er niet heen gegaan. Rond half elf kwam er een lichte bries en haalden we ons anker op. De wind stond de baai in zodat we met ca. zes knopen wind Hesquiat harbour uit kruisten. Daarna ruimde de wind en kwam vanuit het noorden zodat we ruime wind zuid oostwaarts langs de kust konden zeilen. Onderwijl spraken we met mijn moeder, zagen we verschillende zeeotters, een groep zeeotters bij elkaar tussen het kelp en verder weg twee walvissen. Helaas werd op open water de swell hoger en nam de wind af zodat de zeilen begonnen te klapperen waardoor we het laatste uur naar Hot spring cove motorden. Vanaf de boot konden we de hot spring tussen de rotsachtige kust al zien en was er helemaal niemand. Wat we vermoeden werd waarheid de Hot spring is gesloten. Rond half vijf en na zestien mijl ging ons anker er dichtbij de steiger van Hot spring in. Vier jaar geleden zijn we hier ook geweest en was het een mooie wandeling naar de hot spring. De hot springs zelf vonden we erg heet tenzij het hete bronwater zich mengde met het koele zeewater. Tegenover de de steiger van de hot spring is het native plaatsje waar we wegens het corona niet welkom zijn. Ik maakte het avond eten en rond zes uur luisterden we naar het wereldnieuws.
22 juli 2020
HESQUIAT HARBOUR, WEST VANCOUVER EILAND (49 25.316 N 126 28.565 W)
Het was bewolkt toen ik vanochtend om acht uur een uur lang mijn yoga oefeningen deed en Paul naar het SSB net luisterde. We hebben weer telefoon ontvangst zodat we tijdens de koffie/chocomel de telefoon activeerde en wat Canadese vrienden belden. De zon was door de bewolking heen gekomen maar de wind bleef uit. Ik maakte een lunch en rond twaalf uur belde mijn moeder via de belkampioen. In de tijd dat we geen telefoon ontvangst hadden, hebben we elke dag gemaild maar bellen is toch gezelliger. Na meer dan een uur te hebben gesproken aten we een lunch in de kuip en daarna ging de drone de lucht in. De kust bestaat uit strand en daarachter is het één groot bosrijk gebied. Terug bij het water zagen we enkele zeeotters maar nog voordat de drone dichtbij was, doken ze al onder. Het is te stil en de drone maakt dan teveel geluid. Ik mocht Quantum touch op Paul oefenen en daarna gingen we onderuit met een boek en was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de radio.
21 juli 2020
HESQUIAT HARBOUR, WEST VANCOUVER EILAND (49 25.316 N 126 28.565 W)
Vannacht om drie uur waren Paul en ik even wakker en keken we buiten waar we een prachtige heldere sterrenhemel zagen met de meteoroliet die langs kwam.
Vanochtend rond zes uur kwam de zon achter de bergen vandaan terwijl we ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Aangekomen in Nuchatlatz inlet zeilden we vol tuig halve wind zuid westwaarts. Hoe dichterbij we bij de uitgang kwamen hoe hoger de swell terwijl de wind maar zes a zeven knopen uit het noorden bleef. Al snel kwamen we in de mist terecht en zagen we niets meer van het land. We zeilden vol tuig ruime wind langs de kust van Nootka eiland (waarvan we niets zagen) zuidwaarts. De wind nam iets af maar de swell bleef zodat de zeilen begonnen te klapperen en we twee reven in het grootzeil zetten om het klapperen tegen te gaan. Vanochtend hadden ze een storm waarschuwing afgegeven voor dit gebied maar die bleef uit, we moesten zelfs een uur motorden omdat er te weinig wind was. Na Nootka eiland staken we nog steeds in de mist de Nootka sound over. In deze sound hebben we vier jaar geleden heel wat rond gevaren en gezien. Nadat we de sound waren overgestoken kwamen we aan bij Estevan point bij de Hesquiat peninsula. Het was inmiddels vier uur toen eindelijk de wind toenam tot ca vijftien knopen met vlagen van twintig en trok de mist weg zodat we de rotsachtige kust met de lage peninsula en daarachter de hoge bergen van Vancouver eiland zagen. We zeilden noordwaarts Hesquiat harbour in waar ons anker er rond zes uur en na drieen veertig mijl inging.
20 juli 2020
PORT LANGFORD, NUCHATLATZ INLET/ NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
PORT LANGFORD, NUCHATLATZ INLET/ NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 48.440 N 126 56.457 W)
Het was alweer een prachtige heldere dag zodat we om zeven uur op waren en na een korte yoga, koffie/chocomel roeiden we rond acht uur naar de kant. Hier wandelden we over een bospad door het bos naar de andere kant richting Nuchatlatz eilanden. Aan de andere kant aangekomen moesten over een droog gevallen baai door de modder. Al snel kwamen we tot onze enkels in de modder zodat we terug gingen. Aan de kant groeide Zee asperges waar ik wat van plukte voor de lunch. Terug bij de Giebateau ging de motor achter Giebeltje II. Er stond nog weinig wind zodat we naar de buitenkant motorden waar we tussen de rotsen en kelp velden doorgingen. Er stond wel een flinke deinig waardoor we de rotsen die onder water lagen goed konden zien. Hier zagen we verschillende zeeotters en zeehonden en zelfs een zeehond met een heel kleintje. Tussen de rotsen en de eilandjes motorden we dichter naar het vaste land waar we op een gegeven moment een zwarte beer bij laag water langs de waterlijn zagen lopen op zoek naar eten. Hij liep langs de kust en schraapte met zijn poten door het kelp en langs de rotsen op zoek naar eten. De wind stond vanaf de andere kant zodat we dichtbij konden komen en we lang naar dit schouwspel hebben kunnen kijken
FOTO ZWARTE BEER
Toen hij uitgegeten was op de rots zwom hij terug naar het vaste land en liep het bos in. Wij gingen ook nog even aan land om over het strand te wandelen. Daarna motorden we tussen de rotsen de hoek om waar we de beer uit het bos zagen komen en nu over dit strand zagen snuffelen. Rond half één waren we terug aan boord en aten we een lunch in de kuip. Langzaam begon het harder te waaien en aan het eind van de middag stond er ca. vijftien knopen in de baai en buiten vijfentwintig knopen. In de middag waren we bezig om de film van de beer te bewerken en de foto's voor weblog
19 juli 2020
PORT LANGFORD, NUCHATLATZ INLET/ NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 48.440 N 126 56.457 W)
Het was een stralend mooie zonnige dag toen er rond negen uur een lichte bries de cove in kwam en we ons anker ophaalden. Alleen op voorzeil, zeilde de Giebateau ruime wind de cove uit en staken we halve wind zuid westwaarts Esperanza inlet over richting de buitenkant van de Nuchatlatz eilanden. Langzaam kwamen we achter de beschutting van het land vandaan en nam de noorden wind toe tot ca. vijfentwintig knopen met de bijbehorende golven (twee tot drie meter)aangezien het ondiep water was (ca. twintig meter of minder). We zeilden tussen ondieptes en eilandjes langs de Nuchatlatz eilanden en meteen daarna oostwaarts ruime wind Nuchatlatz inlet in. Hier kwamen we weer achter de eilanden zodat de golven en de wind afnamen. Onderwijl hadden we een stralend blauwe lucht en zagen we eerst de kale rotsen met een paar zeeotters dan de lage groene Nuchatlatz eilanden met daarachter de hoge kale berg pieken van Vancouver eiland waar hier en daar nog wat sneeuw op lag.
OMGEVING ONDERWEG
Aangekomen in Port Langford moesten we het laatste stuk aan de wind zeilen en ging na elf mijl en rond kwart voor twee ons anker erin. Toen we goed en wel lagen ging de drone de lucht in want we kunnen met laag water vanaf hier naar de Nuchatlatz baai lopen (waar gelegen hebben). We zagen een groepje meeuwen op een rots zitten en Paul ging er met de drone op af. Ze waren niet bang en bleven nog lang zitten. In de middag zaten we lekker in de kuip en zagen we verschillende Bald eagles in de bomen en op de rotsen en een kingfisher. Hier in de baai hebben we weinig wind maar buiten op de oceaan geven ze storm waarschuwing af met golven van vier meter!
18 juli 2020
QUEEN COVE,PORT ELIZA, ESPERANZA INLET, WEST VANCOUVER EILAND
(49 52.572 N 126 58.598 W)
Ik kon vanochtend moeilijk wakker worden terwijl Paul rond acht uur in het zonnetje in de kuip een beer op de kant zat te volgen. Hoe makkelijk hij boomstammen wegrolde of er overheen liep. Toen ik rond negen uur opstond was de beer al lang verdwenen. Ik deed mijn yoga en samen dronken we koffie/chocomel in de kuip. Onderwijl genietend van de natuur rondom ons. Zo zagen we hoe een Bald eagle door een kraai de boom uit werd gejaagd! Rond half twaalf was het hoog water en motorden we met Giebeltje II de kreek op. Aan beide zijde kale rotsen waar bomen en mos op groeide. Na een kilometer de kreek op te zijn gemotord werd het te ondiep en lagen er boomstammen over het water zodat we terug keerden. Daarna motorden we de baai door naar een Lodge waar net een sport vissersboot naar toe ging. De mannen kwamen uit Victoria en zijn hier een paar dagen aan het vissen. We motorden Queen cove over naar de plek waar vroeger het native dorpje "Queen Town" geweest moet zijn. Daar is nu niets meer van terug te zien behalve een generator. Rond half twee waren we terug aan boord en aten we een late lunch. We hadden met de drone gezien dat er aan de kant ook een pad liep. Dus motorden we naar een steiger waar geen huis stond en bewandelden het pad. Het was een oud houthakkers pad dat na enige tijd in twee richtingen splitsen. We liepen eerst het ene pad helemaal uit tot het pad zo begroeid was dat we niet verder konden. Onderweg zagen we een oude verroeste vrachtwagen en graafmachine tussen de struiken staan. Daarna liepen we de andere richting verder door en kwamen langs een beekje. De zon scheen volop en de noorden wind voelde ook warm aan zodat de kleren uit gingen en we afkoelde in het stromende water. Terug aan boord was het tijd om te douche en de kleren te wassen. Paul smeerde de tubes van Giebeltje II na drie maanden nog een keer in met UV protection. Daarna was het bijna zes uur tijd voor het avond eten en het nieuws.
17 juli 2020
QUEEN COVE,PORT ELIZA, ESPERANZA INLET, WEST VANCOUVER EILAND
(49 52.572 N 126 58.598 W)
De zon scheen volop toen we rond acht uur koffie/chocomel in de kuip dronken. Rodney kwam in zijn boot gedag zeggen hij gaat weer terug naar zijn andere huis waar hij woont. Even voor negen uur waren Paul en ik aan de kant. Daniel ging naar Shana, Paul ging water halen om onze voorraad bij te vullen en ik deed nog één keer quantum touch bij Luise. De pijn is een stuk minder na twee sessies! Rond half elf namen we tijdelijk afscheid want waarschijnlijk zien we Daniel en Luise nog in Torofino waar ze wonen. Rond elf uur motorden we via de vaargeul tussen de eilandjes naar buiten en alleen op voorzeil kruiste de Giebateau noordwaarts Esperanza inlet over. Hier zagen we enkele kanoërs en een aantal sport vissers bootjes. Aangekomen bij de ingang van Port Eliza moesten we eerst tussen wat rotsen en eilandjes door om vervolgens stuurboord uit te gaan naar Queen cove waar ons anker er rond half twee en na zes mijl inging. Nu het een stralende heldere zonnige dag is, is het ook gelijk erg warm zodat we siesta hielden. Paul las de krant binnen terwijl ik buiten met mijn voeten in het water zat (grounding). Later in de middag knipte ik Paul zijn haar en hij de mijne. Daarna ging de drone omhoog en konden we zien hoever we morgen de rivier op kunnen motoren met Giebeltje II. Rond zes uur was het tijd voor het nieuws met het avondeten.
16 juli 2020
NUCHATLITZ BAY, NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 48.522 N 126 57.769 W)
Het regende zodat ik eerst binnen yoga deed alvorens samen koffie/chocomel binnen te drinken. Even voor elf uur bracht Paul mij naar de kant en ging naar Luise. Daar oefende ik nog een keer Quantum touch op haar en gaf zij feedback dat mij weer helpt verder te leren. Rond twaalf uur kwam Paul en belde mijn moeder via de belkampioen. We zaten weer gezellig te praten. We aten een lunch met Daniel en Luise en daarna ging ik nasi met sate saus maken voor vanavond. Toen ik daarmee klaar was motorden Paul en ik met ons Giebeltje II nog even naar het buitenste eilandje waar we eergisteren de kanoërs hadden ontmoet. Het waaide behoorlijk zodat ze met een kampvuur op het strand zaten. We zaten gezellig op het strand op gepaste afstand te praten toen er op een gegeven moment een wolf verderop op een boomstam stond te kijken naar ons. Helaas had ik geen camera bij mij. Even voor half zes waren we terug aan boord en namen we de nasi met sate saus mee naar Daniel en Luise waar Rodney ook was. De nasi beviel goed en het werd een gezellige avond.
15 juli 2020
NUCHATLITZ BAY, NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 48.522 N 126 57.769 W)
Het was bewolkt toen we opstonden en koffie/chocomel in de kuip dronken. We luisterden naar het netje en het nieuws over de SSB radio. Daarna deden we wat huishoudelijke klusjes en aten we een vroege lunch. Even voor twaalf uur gingen we naar de kant want mijn moeder belde rond twaalf uur via de Belkampioen naar het telefoon nummer van Daniel en Luise. Na meer dan een week alleen email contact te hebben gehad was het fijn elkaar te spreken. Dat is toch persoonlijker! Daniel moest in de middag wat klusjes doen met Rodney maar Luise had tijd om samen met ons naar Shana te wandelen. Shana hebben we vier jaar geleden hier ontmoet en we vonden het leuk haar nog even te spreken. Na een mooie wandeling door het bos en langs mooie grote oude bomen kwamen we aan bij haar huis. We zaten buiten op het terras op corona afstand gezellig te praten. Op de terugweg liepen we langs de kust aangezien het laag water was. Daniel en Rodney waren bezig een grote aangespoelde boomstam die er al een tijd lag in planken te zagen.
PLANKEN ZAGEN
Het top hadden ze er net afgezaagd en nu wilden ze de eerste plank gaan zagen. Paul hielp Daniel met deze bezigheid terwijl Rodney het avond eten ging maken en ik met Luise naar huis ging om Quantum touch bij haar te oefenen. Zij had last van haar schouder en ik wil graag oefenen. Rond half zes waren we met zijn allen bij Rod waar we een gezellige avond hadden.
14 juli 2020
NUCHATLITZ BAY, NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 48.522 N 126 57.769 W)
De zon scheen volop toen ik rond half acht een een kop koffie in de kuip dronk. Terwijl we heerlijk zaten te genieten van de omgeving kwam de zwarte beer van gisteren weer aanwandelen over het grasveld op het andere eiland. Er lag een boomstronk op de grond en of het niets was draaide hij deze boomstam met één poot een halve slag. Nu snuffelde hij over de grond waar de boomstam had gelegen en met zijn boot schraapte hij over de grond en stak het in zijn mond. Waarschijnlijk wemelde het daar van de insecten etc. Na de gebruikelijke koffie /chocomel te hebben gedronken stapten we in ons Giebeltje II. Tegelijkertijd stapten ook Daniel en Luise in hun boot om te gaan vissen. Wij motorden tussen de eilandjes en de rotsen door in de hoop een groep zeeotters te spotten en te filmen. Helaas zagen we maar een enkele zeeotter. Op één van de meer naar buiten gelegen eilandjes waren kanoërs aan het kamperen en daar gingen we even naar toe. Ze gaan vanaf dit eiland verschillende dagen kano tochten maken. Ze waren hun etenswaren goed aan het opbergen want gisteren hadden ze een wolf op het strand zien lopen. Op de terugweg pikte ik Bull whip kelp, grote dikke stengels met lange bladeren eraan op die in het water dreven. Ik trok de bladeren eraf en alleen de lange stengels gingen mee aan boord. Na de lunch in de kuip pakte ik het recept om van deze Bull Whip kelp zoet/zuur te maken. Helaas had ik niet alle ingredienten en heb wat geimproviseerd. Ik was de hele middag bezig; eerst alle ingredienten vinden dan de glazen potten vinden (die ik ver naar achteren had gestopt) om ze vervolgens uit te koken. Ondertussen had ik de kelp stengels in een emmer in zoet water gelegd. Nu moest ik de stengels met een dunschiller schillen en in stukjes snijden. In een pan kookte ik water/azijn/suiker/mosterd zaad/Dille/Allspices. Dit alles werd over de kelp die ik in de glazen potten had gedaan gegoten. Als laatst moest dit alles tien minuten wekken en toen waren de potten klaar. We waren met zijn alle (Daniel, Luise, Rodney, Paul en ik) uitgenodigd om bij Susan (andere buren) te komen eten zodat ik een salade maakte. Rond half zes gingen we naar de kant waar we eerst bij Daniel en Luise wat praten. Daarna gingen we naar Rodney waar we (van zijn beperkte internet) de foto's voor de weblog konden versturen. Rond half zeven gingen we met Dan zijn boot naar Susan waar we met zijn alle een gezellige avond hadden. Ze kennen elkaar al jaren dus het was leuk verschillende verhalen te horen.
13 juli 2020
NUCHATLITZ BAY, NOOTKA EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 48.522 N 126 57.769 W)
De zon scheen volop toen we rond half zeven ons anker ophaalden en de zeilen hesen. Met ca tien knopen wind, zeilden we vol tuig ruime wind Kyuquot Sound uit en halve wind langs de westkust zuid oostwaarts. De zon scheen op de hoge groene beboste bergen met hier en daar nog een wolk. We zagen de stranden waar we gisteren hebben gewandeld en zeilden tussen verschillende eilandjes/rotsen en kelp velden door. Onderweg zagen we een vele zeeotters en zelfs zeeotters met jong maar ook verschillende vogels zoals meeuwen en aalscholvers en natuurlijk de sport vissers bootjes.
ZEEOTTER MET JONG.
Helaas viel de wind weg en moesten we een tijdje motoren voordat de wind terug kwam en we weer konden zeilen. Aangekomen bij Tatchu point konden we ruime wind richting Nootka eiland en Esperanza inlet. Aan de noordwest punt van Nootka eiland liggen een aantal eilanden die Nuchatlitz heten. Rond één uur en met laag water motorden we via de vaargeul de baai In tussen deze eilandjes waar ons anker er bij Daniel en Luise huis inging. Even iets verderop op het andere eiland zagen we een zwarte beer over de grasvlakte wandelen en gras eten. Toen we goed en wel lagen maakte ik foto's met de camera en pakte Paul de drone maar de beer liep al snel het bos in. Daniel en Luise wisten via email contact dat we kwamen en het was na vier jaar een gezellig weerzien. Met een kop thee zaten we gezellig bij te praten en maakten we een wandelingetje naar Bob (neef van Daniel) zijn huis die helaas net weg is. Rond vijf uur kwam een van de buurman Rodney en met zijn vijven zaten we heerlijk op het terras in de zon te eten en te genieten van het mooie zonnige weer. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten was het negen uur en daalde de zon langzaam achter de bergen. Na de afwas werd het tijd om terug te gaan naar de Giebateau.
12 juli 2020
RUGGED POINT COVE, KYUQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 58.092 N 127 14.457 W)
Het heeft vannacht alweer hard geregend maar vanochtend was het droog. Na de koffie/chocomel in de kuip ging ons anker op en motorden we de cove uit en verder westwaarts richting de uitgang van Kyuquot sound. Na vijf mijl en vlak voor de uitgang is Rugged point cove waar ons anker erin ging. Inmiddels was de zon door de bewolking heen gekomen en was het een mooie dag geworden. We aten onze lunch in de kuip om vervolgens naar de kant te roeien voor een mooie wandeling die we vier jaar geleden ook hebben gelopen. Het eerste deel ging door het regen bos naar de stranden aan de oceaan kant. Het pad is meer overgroeid dan vier jaar geleden maar nog steeds goed begaanbaar.
Aangekomen op het strand zagen we de open oceaan waar de zon op scheen met voor de kust wat rotsen en eilandjes en de lange stranden die door kliffen/rotsen soms in parten word verdeeld. Nadat we een stukje over het strand hadden gelopen moesten we het pad door het bos verder volgen om bij het volgende strand uit te komen. Aangekomen aan het eind van dit strand moesten we weer het pad door het bos volgen aangezien het geen laag water was. Daarna kwamen we op een lang strand van ca. twee kilometer en liepen we tot Kanoose creek. Onderweg zag ik mooie schelpen waarvan ik er enkele meenam. Bij de beek aten we wat lekkers en zagen we een mooi houtsnijwerk van een indianen hoofd met een daarachter een beer.
HOUTSNIJWERK VAN INDIANEN HOOFD
Op de terugweg kwamen we de twee kanoërs tegen die met hun kano's ook in Rugged cove lagen en waar we een tijdje mee spraken. De westkust van Vancouver eiland is pas twee dagen open gesteld voor toeristen vandaar dat het hier ook zo rustig is/was. Één van hun is Amerikaan met ook een Canadees paspoort zodat hij toch Canada in mocht tijdens de Corona uitbraak. Hij moest toen twee weken in carantaine en werd in die tijd goed in de gaten gehouden door een App op zijn telefoon die hij bij de grens moest downloaden. Rond vier uur waren we terug aan boord en liet Paul de drone nog even vliegen. Nu keken we vanuit de lucht over het strand en de eilandjes. Daarna was het tijd voor het wereldnieuws.
11 juli 2020 (tot hier verstuurd)
FAMILY HUMPS COVE, KYUQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(50 01.264 N 127 10.481 W)
Het heeft vannacht en vanochtend nog aardig hard geregen. Alle watertanks en emmers zijn overvol. Na een uurtje yoga en de koffie/chocomel motorden we rond half elf in de regen Cachalot inlet uit en zagen onderwijl verschillende watervallen en beekjes die nu de inlet instroomde. Daarna staken we noordwaarts Amai inlet over en kwamen met laag water aan bij de smalle ingang van Humps cove. Paul stuurde de Giebateau in het midden van de ingang en zo kwamen we in een prachtige cove met rondom bomen en ook hier twee beekjes waar het water nu volop stroomde. Na de lunch werd het droog en kwam de zon tevoorschijn zodat we buiten in de kuip gingen zitten genietend van de omgeving. Rondom in de bomen zagen we wel zes Bald eagles die wijd met hun vleugels op de takken zaten, hun vleugels te drogen na zoveel regen! later zagen we een paar Bald eagles het water in duiken om vis te vangen.
BALD EAGLE DROGEN HUN VLEUGELS
CACHALOT INLET, KYUQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 59.495 N 127 08.082 W)
Even voor half acht ging de SSB zender aan en luisteren we al enige tijd naar het Alaska-canada/Amerika net 3870 Hz. Op het SSB net is te horen dat er zeer weinig boten in Alaska rondvaren, voorgaande jaren was het veel drukker op het Alaska net Maar het Canada /Amerika (kant Seattle) SSB net is drukker dan voorgaande jaren. Op de anker plekken bij de San Juan eilanden (baai Seattle) is het zeer druk aangezien de amerikanen niet naar canada kunnen. We hoorde dat er soms twintig boten in één baai liggen. Ook het vaargebied aan de binnenkant van Vancouver eiland (tussen Vancouver eiland en het vaste land) is druk met Canadese boten die hun land niet uit kunnen en ook niet welkom zijn in de native plaatsjes in de Canadese scheren en het native eiland Queen Charlotte. Ook hier is het niet vreemd nu met meer dan tien boten in een baai te liggen. Er is niemand op het net die aan de westkust van Vancouver eiland zeilt. Het is hier dan ook zeer rustig. Het regende de hele dag hard en buiten op open oceaan waaide het ca. dertig knopen maar hier binnen was het aardig rustig met hier en daar een vlaag. Ik deed een uurtje Yoga daarna dronken we binnen koffie/chocomel om vervolgens wat kleine klusjes te doen. Na de lunch keken we een film en lazen we nog wat alvorens om zes uur het wereldnieuws te beluisteren. REGEN REGEN REGEN....
09 juli 2020
CACHALOT INLET, KYUQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 59.495 N 127 08.082 W)
Het had de hele nacht hard geregend maar vanochtend was het droog en scheen de zon zelfs een beetje. Ik haalde regenwater uit Giebeltje II en deed daar de vuile was mee en spoelde het later uit. Onderwijl dronken we koffie/chocomel in de kuip. Daarna ging de drone de lucht in en verkende we het delta gebied. Het was laag water dus grote stukken land waren droog gevallen en zo konden we goed zien hoe de rivier door het landschap kronkelde.
GIEBATEAU IN CACHALOT INLET (DRONE FOTO)
We zagen dat we langs de oever van de rivier een wandeling konden maken zodat we halverwege de ochtend naar de kant roeiden voor een wandeling over de stenen. Rond lunch tijd waren we terug en maakte ik een japanse pizza. Vervolgens bewerkte ik wat foto's en Paul drone films op de computer. Het regende nog steeds zodat we een film keken en tijdens het avond eten het wereldnieuws luisterden. Inmiddels was het droog geworden en ging ik nog even buiten zitten om van de omgeving te genieten en wat ademhaling oefeningen voor quantum tough te doen. Terwijl ik buiten zat zag ik verderop iets zwarts in het grasveld bewegen. Paul pakte de verrekijker en inderdaad een zwarte beer die gras stond te eten. Voor de tweede maal vandaag ging de drone de lucht in en vloog Paul met de drone ca. zevenhonderd meter naar de plek waar de beer was en maakte mooie opnames (foto en film) van de zwarte beer. Voor mijn camera was dit te ver weg.
ZWARTE BEER (DRONE FOTO)
08 juli 2020
CACHALOT INLET, KYUQUOT SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(49 59.495 N 127 08.082 W)
Het regende vanochtend hard dus deed ik eerst een uurtje yoga en dronken we binnen koffie/chocomelk. Rond kwart voor tien ging het anker op en motorden we door Gay pass tussen de twee grote Bunsby eilanden en de verschillende ondieptes/rotsen. Daar waar de rotsen net onderwater liggen zagen we vaak grote kelp velden zodat deze makkelijk herkenbaar zijn. Er stond ca. vijftien tot twintig knopen zuidoosten wind zodat we na de Gay pass de zeilen hesen en gelijk twee reven in het grootzeil zetten. Paul heeft gisteren avond nog een reef lijn vervangen aangezien die wel heer erg slecht werd en twee reef lijnen verwisseld qua plek bij de buiskap. Nu ging het rif zitten een stukje makkelijker. Met een aan de windse koers zeilde de Giebateau zuidwaarts tussen rotsen en ondieptes en kregen we aardig wat water over door de golven die er stonden. De kust van Vancouver eiland lag in de bewolking en we zagen alleen de kleine eilandjes en rotsen met hier en daar een zeehond/zeeleeuw of zeeotter. Aangekomen bij Kyuquot sound moesten we zuidoostwaarts kruizen tussen de rotsen/ eilandjes naar de ingang waar we verschillende sport vissersboten zagen. Met een ruime windse koers zeilden we Kyuquot channel door en hoe verder we landinwaarts kwamen hoe verder de wind afnam zodat we de reven eruit haalden. Het regende nog steeds toen rond vier uur ons anker er na vijfentwintig mijl in Cachalot inlet inging. Lekker snel naar binnen en de zeil kleding onder de buiskap laten drogen.
07 juli 2020
SCOW COVE, BUNSBY EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(50 06.153 N 127 30.594 W)
Terwijl we vanochtend koffie /chocomel in de kuip dronken vloog er dichtbij een Colibri en zat er een jonge Bald eagle iets verderop in de boom te loeren naar vis in het water. Op een gegeven moment zweefde hij naar beneden net over het water maar pakte geen vis. Paul liet de drone over Scow bay vliegen en om het kleine eilandje in de baai en zo zagen we dat we nu bij laag water een kleine wandeling konden maken over het droog gevallen gebied. We gingen naar de kant waar we over rotsen en veel leeg gegeten schelpen liepen. Op de hogere rotsen groeide gras en wilde planten waaronder vetplanten waarvan er enkele in bloei stonden. Terug aan boord aten we een lunch in de kuip en daarna stapten we in Giebeltje II om een mooie tocht te maken tussen de eilanden en de vele rotsen. Gisteren was het al rustig maar vandaag stond er al helemaal geen wind zodat de oceaan een hele lichte swell had. Binnen tussen de eilanden en rotsen zagen we weinig zeeotters maar toen we aan de buitenkant kwamen zagen we tussen de kelp velden een grote groep zeeotters. Al op aardige afstand stopten we de dinghy en pakten we de drone. Helaas waren we vergeten de Sim kaart uit de computer te halen zodat we alleen opnames konden maken met de telefoon op zeer lage resolutie. Ik keek met de verrekijker waar de zeeotters waren en begeleide Paul hoe hij moest vliegen. Maar mijn links en rechts draai ik nog wel eens om dus dat was even een dingetje. Al met al waren de zeeotters verder dan we hadden verwacht maar uiteindelijk vond Paul ze met de drone. De drone werd weer binnen gehaald en we motorden verder langs de buiten eilandjes waar we een tweede groep zeeotters zagen. Ook nu werd de drone erop uit gestuurd maar nu waren we iets dichterbij en konden we de zeeotters zonder verrekijker zien. Helaas zij zeeotters zeer schuw en zwommen weg of doken onder voor de drone, al bleven ze ook wel nieuwsgierig. Uiteindelijk waren we rond half vijf terug aan boord en keken we de film en foto's die we gemaakt hadden. Helaas geen goed materiaal zodat we het weggooiden. Maar we hebben wel een goede oefening gehad hoe de zeeotters op de drone reageerden en om de drone vanuit de dinghy te laten opvliegen en landen. Tijdens het wereldnieuws over de SSB zender begon het te regenen zodat we naar binnen gingen.
06 juli 2020
SCOW COVE, BUNSBY EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
Terwijl we vanochtend koffie /chocomel in de kuip dronken vloog er dichtbij een Colibri en zat er een jonge Bald eagle iets verderop in de boom te loeren naar vis in het water. Op een gegeven moment zweefde hij naar beneden net over het water maar pakte geen vis. Paul liet de drone over Scow bay vliegen en om het kleine eilandje in de baai en zo zagen we dat we nu bij laag water een kleine wandeling konden maken over het droog gevallen gebied. We gingen naar de kant waar we over rotsen en veel leeg gegeten schelpen liepen. Op de hogere rotsen groeide gras en wilde planten waaronder vetplanten waarvan er enkele in bloei stonden. Terug aan boord aten we een lunch in de kuip en daarna stapten we in Giebeltje II om een mooie tocht te maken tussen de eilanden en de vele rotsen. Gisteren was het al rustig maar vandaag stond er al helemaal geen wind zodat de oceaan een hele lichte swell had. Binnen tussen de eilanden en rotsen zagen we weinig zeeotters maar toen we aan de buitenkant kwamen zagen we tussen de kelp velden een grote groep zeeotters. Al op aardige afstand stopten we de dinghy en pakten we de drone. Helaas waren we vergeten de Sim kaart uit de computer te halen zodat we alleen opnames konden maken met de telefoon op zeer lage resolutie. Ik keek met de verrekijker waar de zeeotters waren en begeleide Paul hoe hij moest vliegen. Maar mijn links en rechts draai ik nog wel eens om dus dat was even een dingetje. Al met al waren de zeeotters verder dan we hadden verwacht maar uiteindelijk vond Paul ze met de drone. De drone werd weer binnen gehaald en we motorden verder langs de buiten eilandjes waar we een tweede groep zeeotters zagen. Ook nu werd de drone erop uit gestuurd maar nu waren we iets dichterbij en konden we de zeeotters zonder verrekijker zien. Helaas zij zeeotters zeer schuw en zwommen weg of doken onder voor de drone, al bleven ze ook wel nieuwsgierig. Uiteindelijk waren we rond half vijf terug aan boord en keken we de film en foto's die we gemaakt hadden. Helaas geen goed materiaal zodat we het weggooiden. Maar we hebben wel een goede oefening gehad hoe de zeeotters op de drone reageerden en om de drone vanuit de dinghy te laten opvliegen en landen. Tijdens het wereldnieuws over de SSB zender begon het te regenen zodat we naar binnen gingen.
06 juli 2020
SCOW COVE, BUNSBY EILAND, WEST VANCOUVER EILAND
(50 06.153 N 127 30.594 W)
Paul kijkt al een tijd naar een goed weer window om langs de Brooks peninsula te zeilen. Helaas hadden we veel zuidelijke winden. Vandaag was er weinig wind maar zou er in de loop van de ochtend een westen wind komen. Het was bewolkt toen we rond half zeven ons anker ophaalden en Quatsino sound uit motorden. Onderwijl belden we mijn moeder tot de verbinding weg viel. We zullen nu een tijdje geen telefoon/internet contact hebben aangezien we in een gebied zitten waar geen telefoon ontvangst is. Na vier uur over een gladde oceaan en langs de kust zuidwaarts te hebben gemotord kregen we de beloofde ca. zes knopen westen wind. Onderwijl waren we al bijna voorbij de ingangen van Klaskino en Klaskish inlet. Deze inlets hebben we vier jaar geleden bevaren en geankerd. Nu willen we meer aan de buitenkant blijven en nieuwe inlets gaan bezoeken. We hesen de zeilen en met een halve windse koers zeilde de Giebateau richting de Brook Peninsula onderwijl zagen we veel sport vissers boten, enkele zeeotters en één zonvis. Aangekomen bij kaap Cook kwam de zon tevoorschijn en zeilden we tussen Brook Peninsula en Solander eiland met de vele rotsen. Hier zagen we vele vogels in het water en verschillende colonies zeeleeuwen op de verschillende rotsen liggen.
COLONIE ZEELEEUWEN
Toen we aan de zuidkust van Solander aangekomen waren, zagen we verder weg aan de buitenkant van de punt grote vogels zitten. Het waren pelikanen. Toen ik in mijn vogel boek keek zag ik geen pelikanen die in dit gebied voorkomen?
PELIKANEN
Nu kwamen we aan de zuidpunt van de Brook peninsula en zeilden we ruime wind oostwaarts Chelcleset baai in richting de Bunsby eilanden waar rond half zeven en na tweeen veertig mijl ons anker erin ging. We zaten nog even buiten in de kuip en zagen nog twee Bald eagles in de boom zitten. Die hebben we onderweg ook nog weinig gezien.
05 juli 2020
NORDSTORM COVE, QUATSINO SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(50 29.125 N 127 55.346 W)
De zon scheen volop toen we vanochtend koffie/chocomel in de kuip dronken. Paul pakte de drone en vloog met de drone over de baai en het bosrijke landschap erachter.
GIEBATEAU IN BERGH COVE/QUATSINO (DRONE FOTO)
Daarna ging paul nog even naar de kant terwijl ik de lunch maakte en met mijn moeder belde. Toen Paul terug kwam was het bewolkt geworden en stond er wat wind zodat het anker werd opgehaald en de zeilen gehesen. Vol tuig kruisten we met ca twaalf knopen wind richting de uitgang van Quatsino sound. Onderwijl zagen we de beboste heuvels en konden we duidelijk zien waar jaren geleden was gelogd en waar nu de jonge bomen weer groeien die een lichtere groene kleur hebben dan de oudere bomen die gespaard zijn gebleven. Daartussen zagen we ook gebieden waar pas gelogd was en waar de bruine grond goed zichtbaar is en waar vaak nog kale boomstammen liggen. We kruisten langs verschillende vis kwekerijen waar ze vaak druk aan het werk waren. Bij een van de vis kwekerijen lag een groot schip dat alle zalmen met een grote slang uit een van de netten zoog. We weten nog dat een paar jaar geleden hevige discussies op de radio waren dat de zalmen van de vis kwekerijen minder smaak hebben en dat niet op de verpakking in de winkels stond of het wilde zalm of gekweekte zalm was. Dat de gekweekte zalm dus niet te onderscheiden was van de wilde zalm en voor dezelfde prijs werd verkocht. Daar is inmiddels verandering in gekomen. Wat ons verbaast is het weinige dieren leven in deze sound, geen zeeotters, walvissen en weinig Bald eagles. Rond vijf uur en na negentien mijl ging ons anker er in Nordstorm cove in. Hier hebben we vier jaar geleden ook gelegen en hebben toen een zwarte beer langs de kant zien wandelen. Net na het avond eten in de kuip zagen we een zwarte beer vanuit het bos over de rotsen lopen. Paul pakte snel de drone terwijl ik met de verrekijker bleef kijken waar hij bleef. Met zijn poot draaide hij stenen om op zoek naar krabbetjes en andere dieren. Paul vloog met de drone richting de beer maar omdat de wind naar de beer toestond hoorde de beer de drone al snel en vluchtte het bos in. Volgende keer dus hoger aan komen vliegen. Al hebben we de beer niet op film we hebben wel onze eerste beer van dit jaar gezien Joepie!.
04 juli 2020
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
Paul kijkt al een tijd naar een goed weer window om langs de Brooks peninsula te zeilen. Helaas hadden we veel zuidelijke winden. Vandaag was er weinig wind maar zou er in de loop van de ochtend een westen wind komen. Het was bewolkt toen we rond half zeven ons anker ophaalden en Quatsino sound uit motorden. Onderwijl belden we mijn moeder tot de verbinding weg viel. We zullen nu een tijdje geen telefoon/internet contact hebben aangezien we in een gebied zitten waar geen telefoon ontvangst is. Na vier uur over een gladde oceaan en langs de kust zuidwaarts te hebben gemotord kregen we de beloofde ca. zes knopen westen wind. Onderwijl waren we al bijna voorbij de ingangen van Klaskino en Klaskish inlet. Deze inlets hebben we vier jaar geleden bevaren en geankerd. Nu willen we meer aan de buitenkant blijven en nieuwe inlets gaan bezoeken. We hesen de zeilen en met een halve windse koers zeilde de Giebateau richting de Brook Peninsula onderwijl zagen we veel sport vissers boten, enkele zeeotters en één zonvis. Aangekomen bij kaap Cook kwam de zon tevoorschijn en zeilden we tussen Brook Peninsula en Solander eiland met de vele rotsen. Hier zagen we vele vogels in het water en verschillende colonies zeeleeuwen op de verschillende rotsen liggen.
COLONIE ZEELEEUWEN
Toen we aan de zuidkust van Solander aangekomen waren, zagen we verder weg aan de buitenkant van de punt grote vogels zitten. Het waren pelikanen. Toen ik in mijn vogel boek keek zag ik geen pelikanen die in dit gebied voorkomen?
PELIKANEN
Nu kwamen we aan de zuidpunt van de Brook peninsula en zeilden we ruime wind oostwaarts Chelcleset baai in richting de Bunsby eilanden waar rond half zeven en na tweeen veertig mijl ons anker erin ging. We zaten nog even buiten in de kuip en zagen nog twee Bald eagles in de boom zitten. Die hebben we onderweg ook nog weinig gezien.
05 juli 2020
NORDSTORM COVE, QUATSINO SOUND, WEST VANCOUVER EILAND
(50 29.125 N 127 55.346 W)
De zon scheen volop toen we vanochtend koffie/chocomel in de kuip dronken. Paul pakte de drone en vloog met de drone over de baai en het bosrijke landschap erachter.
GIEBATEAU IN BERGH COVE/QUATSINO (DRONE FOTO)
Daarna ging paul nog even naar de kant terwijl ik de lunch maakte en met mijn moeder belde. Toen Paul terug kwam was het bewolkt geworden en stond er wat wind zodat het anker werd opgehaald en de zeilen gehesen. Vol tuig kruisten we met ca twaalf knopen wind richting de uitgang van Quatsino sound. Onderwijl zagen we de beboste heuvels en konden we duidelijk zien waar jaren geleden was gelogd en waar nu de jonge bomen weer groeien die een lichtere groene kleur hebben dan de oudere bomen die gespaard zijn gebleven. Daartussen zagen we ook gebieden waar pas gelogd was en waar de bruine grond goed zichtbaar is en waar vaak nog kale boomstammen liggen. We kruisten langs verschillende vis kwekerijen waar ze vaak druk aan het werk waren. Bij een van de vis kwekerijen lag een groot schip dat alle zalmen met een grote slang uit een van de netten zoog. We weten nog dat een paar jaar geleden hevige discussies op de radio waren dat de zalmen van de vis kwekerijen minder smaak hebben en dat niet op de verpakking in de winkels stond of het wilde zalm of gekweekte zalm was. Dat de gekweekte zalm dus niet te onderscheiden was van de wilde zalm en voor dezelfde prijs werd verkocht. Daar is inmiddels verandering in gekomen. Wat ons verbaast is het weinige dieren leven in deze sound, geen zeeotters, walvissen en weinig Bald eagles. Rond vijf uur en na negentien mijl ging ons anker er in Nordstorm cove in. Hier hebben we vier jaar geleden ook gelegen en hebben toen een zwarte beer langs de kant zien wandelen. Net na het avond eten in de kuip zagen we een zwarte beer vanuit het bos over de rotsen lopen. Paul pakte snel de drone terwijl ik met de verrekijker bleef kijken waar hij bleef. Met zijn poot draaide hij stenen om op zoek naar krabbetjes en andere dieren. Paul vloog met de drone richting de beer maar omdat de wind naar de beer toestond hoorde de beer de drone al snel en vluchtte het bos in. Volgende keer dus hoger aan komen vliegen. Al hebben we de beer niet op film we hebben wel onze eerste beer van dit jaar gezien Joepie!.
04 juli 2020
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
(50 32.131 N 127 37.323 W)
Het was zonnig zodat we eerst koffie/chocomelk in de kuip dronken. Daarna ging Paul naar de kant om te internetten bij het museum en bleef ik aan boord waar ik yoga deed, wat huishoudelijke klusjes, lunch maakte en mijn moeder en mijn tante belde. Rond het middag uur was Paul terug en aten we samen de lunch. Inmiddels was het bewolkt geworden zodat we na de lunch een wandeling maakten over de onverharde weg langs de kust en langs de huizen naar de oude Quatsino begraafplaats en verder tot het einde van de weg. Onderweg plukten en aten we bramen van de struiken. Rond half drie en na zes kilometer te hebben gewandeld waren we terug bij de steiger waar we met nog een andere bewoner in gesprek kwamen. Hij was hier geboren en getogen en had hier in deze wateren gevist. In de namiddag bleven we aan boord en lazen een boek/krant en rond zes uur was het tijd voor het wereldnieuws over de radio.
03 juli 2020
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
Het was zonnig zodat we eerst koffie/chocomelk in de kuip dronken. Daarna ging Paul naar de kant om te internetten bij het museum en bleef ik aan boord waar ik yoga deed, wat huishoudelijke klusjes, lunch maakte en mijn moeder en mijn tante belde. Rond het middag uur was Paul terug en aten we samen de lunch. Inmiddels was het bewolkt geworden zodat we na de lunch een wandeling maakten over de onverharde weg langs de kust en langs de huizen naar de oude Quatsino begraafplaats en verder tot het einde van de weg. Onderweg plukten en aten we bramen van de struiken. Rond half drie en na zes kilometer te hebben gewandeld waren we terug bij de steiger waar we met nog een andere bewoner in gesprek kwamen. Hij was hier geboren en getogen en had hier in deze wateren gevist. In de namiddag bleven we aan boord en lazen een boek/krant en rond zes uur was het tijd voor het wereldnieuws over de radio.
03 juli 2020
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
(50 32.131 N 127 37.323 W)
Het heeft gisteren avond en vannacht aardig gewaaid uit het zuiden. Hier in de baai hadden we wel ca. twintig knopen wind maar geen golven. Vanochtend was het rustig en scheen de zon. We douchten, Paul haalde nog extra water bij de Lodge en ik waste de vuile was onderwijl we terug motorden naar Bergh Cove waar we na twee mijl voor anker gingen. Onderweg hadden we ook Bruce gebeld of hij zin had om bij ons te komen lunchen want Lisa is nog steeds met haar moeder in Comox. Hij heeft een motor boot en wil daar graag mee varen zodat dit een goede reden was. Tijdens de koffie/chocomelk zagen we hoe een motorboot die gisteren door de harde wind losgeslagen was van de steiger en nu op de kant lag met hoog water, het water werd ingeduwd. Paul ging naar de kant om bij het museum te internetten terwijl ik aan boord bleef en wat huishoudelijk klusjes deed, de lunch voorbereidde en mijn moeder belde. Rond het middag uur kwam Bruce aan boord van de Giebateau en aten we onze lunch in de kuip. Rond twee uur gingen we naar de kant waar een vrouw (zoals afgesproken) het museum voor ons opende. Bruce, de vrouw en haar man kennen elkaar dus zaten we onderwijl gezellig te praten. Het is een klein museum over hoe Quatsino in de vroegere tijd eruitzag. Zowel Bruce als de man zijn hier in deze streek geboren zodat we nog extra verhalen kregen uit de vroegere tijd. We zagen hoe de native’s hier leefde, hoe de blanken hier hebben gelogd en gevist. In de hoogtijd woonden er hier ca. tweehonderd mensen en was er een postkantoor, winkel, kerk/school.
MUSEUM, HOUTHAKKERS GEREEDSCHAP
Nadat we het museum hadden gezien liepen we nog een keer door het bos naar het Colony meer aangezien Bruce deze nog nooit had gewandeld. Rond vijf uur waren we terug aan boord en ging Bruce gelijk door naar huis. Het was een gezellige middag geweest.
02 juli 2020
HECATE COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
Het heeft gisteren avond en vannacht aardig gewaaid uit het zuiden. Hier in de baai hadden we wel ca. twintig knopen wind maar geen golven. Vanochtend was het rustig en scheen de zon. We douchten, Paul haalde nog extra water bij de Lodge en ik waste de vuile was onderwijl we terug motorden naar Bergh Cove waar we na twee mijl voor anker gingen. Onderweg hadden we ook Bruce gebeld of hij zin had om bij ons te komen lunchen want Lisa is nog steeds met haar moeder in Comox. Hij heeft een motor boot en wil daar graag mee varen zodat dit een goede reden was. Tijdens de koffie/chocomelk zagen we hoe een motorboot die gisteren door de harde wind losgeslagen was van de steiger en nu op de kant lag met hoog water, het water werd ingeduwd. Paul ging naar de kant om bij het museum te internetten terwijl ik aan boord bleef en wat huishoudelijk klusjes deed, de lunch voorbereidde en mijn moeder belde. Rond het middag uur kwam Bruce aan boord van de Giebateau en aten we onze lunch in de kuip. Rond twee uur gingen we naar de kant waar een vrouw (zoals afgesproken) het museum voor ons opende. Bruce, de vrouw en haar man kennen elkaar dus zaten we onderwijl gezellig te praten. Het is een klein museum over hoe Quatsino in de vroegere tijd eruitzag. Zowel Bruce als de man zijn hier in deze streek geboren zodat we nog extra verhalen kregen uit de vroegere tijd. We zagen hoe de native’s hier leefde, hoe de blanken hier hebben gelogd en gevist. In de hoogtijd woonden er hier ca. tweehonderd mensen en was er een postkantoor, winkel, kerk/school.
MUSEUM, HOUTHAKKERS GEREEDSCHAP
Nadat we het museum hadden gezien liepen we nog een keer door het bos naar het Colony meer aangezien Bruce deze nog nooit had gewandeld. Rond vijf uur waren we terug aan boord en ging Bruce gelijk door naar huis. Het was een gezellige middag geweest.
02 juli 2020
HECATE COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
(50 32.546 N 127 35.587 W)
Het was bewolkt toen we rond half negen ons anker ophaalden en alleen op voorzeil halve wind langs de kust oostwaarts zeilden. De eerst volgende baai is Hecate bay waar we inzeilden en na ca. twee mijl en rond half tien ons anker lieten vallen. Hier waren we gisteren naar toe gewandeld en met iemand gesproken die hier woont. Nu we hier voor anker liggen zagen we dat hij de “Hecate Cove Lodge” heeft. We dronken nog een kop koffie/Chocomelk en daarna roeiden we zoals afgesproken naar zijn steiger en liepen langs de Lodge naar de weg. Aan de andere kant van de weg begint de “Colony lake trail”.
Een mooie wandeling door het bos met verschillende boomsoorten en met informatie borden over de natuur en over hoe de native van origine en op traditionele wijze deze vegetatie gebruikten. Maar ook over hoe de dode vegetatie het ecosysteem in takt houd en voedsel is voor insecten en fungi’s zoals de Artist conk die op dode bomen leeft en waar de native thee van trekken tegen obstipatie. Het eerste bord dat we zagen was een waarschuwingsbord over de couger. Meteen werd de beer spray tevoorschijn gehaald en aan de broekriem van Paul bevestigt.
COUGER WAARSCHUWING.
De RED ALDER boom wordt ca. Vijfentwintig meter hoog en leeft veertig tot zestig jaar. De native bewerkten het hout om lepels, borden etc van te maken. De WESTERN HEMLOCK wordt ca. zestig meter hoog, een diameter van één tot tweeënhalve meter en kan wel duizend jaar worden. In deze boom kan de Hemlock mistletoe huizen. Een parasiet die aan de buitenkant van de boom een grote bult vormt “witches brooms” en waar de boom dood aan kan gaan.
WITCHES BROOM
De native bewerken dit hout voor speren en jagers gereedschap. WESTERN RED CEDER wordt ca. zeventig meter hoog, diameter van vijf meter en kan duizend jaar oud worden. De native maakten van dit hout kano’s, hutten en totempalen. WESTERN (PACIFIC) YEW is een kleine boom en wordt ca vijf meter hoog maar tweehonderd jaar oude bomen kunnen wel vijftien meter hoog worden. Helaas zijn deze bomen tussen 1963-1995 heel veel gekapt omdat de barst “Toxal” bevat. Deze stof werd gebruikt in medicijnen tegen kanker. We liepen dezelfde weg terug en zagen een vreemd gevormde boom.
VREEMD GEVORMDE BOOM.
Rond het middag uur waren we terug en zagen we de eigenaar van de Lodge. Door de Corona had hij in juni geen gasten maar nu de regels versoepelt zijn is hij de rest van het seizoen volgeboekt met Canadese gasten want de Amerikanen mogen Canada niet in. Het was geen probleem om onze emmers met water te vullen zodat we heen en weer roeiden om onze watervoorraad weer volledig te krijgen. In de middag belden we mijn moeder, maakte ik de foto’s klaar en luisterden naar de radio.
01 juli 2020
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
Het was bewolkt toen we rond half negen ons anker ophaalden en alleen op voorzeil halve wind langs de kust oostwaarts zeilden. De eerst volgende baai is Hecate bay waar we inzeilden en na ca. twee mijl en rond half tien ons anker lieten vallen. Hier waren we gisteren naar toe gewandeld en met iemand gesproken die hier woont. Nu we hier voor anker liggen zagen we dat hij de “Hecate Cove Lodge” heeft. We dronken nog een kop koffie/Chocomelk en daarna roeiden we zoals afgesproken naar zijn steiger en liepen langs de Lodge naar de weg. Aan de andere kant van de weg begint de “Colony lake trail”.
Een mooie wandeling door het bos met verschillende boomsoorten en met informatie borden over de natuur en over hoe de native van origine en op traditionele wijze deze vegetatie gebruikten. Maar ook over hoe de dode vegetatie het ecosysteem in takt houd en voedsel is voor insecten en fungi’s zoals de Artist conk die op dode bomen leeft en waar de native thee van trekken tegen obstipatie. Het eerste bord dat we zagen was een waarschuwingsbord over de couger. Meteen werd de beer spray tevoorschijn gehaald en aan de broekriem van Paul bevestigt.
COUGER WAARSCHUWING.
De RED ALDER boom wordt ca. Vijfentwintig meter hoog en leeft veertig tot zestig jaar. De native bewerkten het hout om lepels, borden etc van te maken. De WESTERN HEMLOCK wordt ca. zestig meter hoog, een diameter van één tot tweeënhalve meter en kan wel duizend jaar worden. In deze boom kan de Hemlock mistletoe huizen. Een parasiet die aan de buitenkant van de boom een grote bult vormt “witches brooms” en waar de boom dood aan kan gaan.
WITCHES BROOM
De native bewerken dit hout voor speren en jagers gereedschap. WESTERN RED CEDER wordt ca. zeventig meter hoog, diameter van vijf meter en kan duizend jaar oud worden. De native maakten van dit hout kano’s, hutten en totempalen. WESTERN (PACIFIC) YEW is een kleine boom en wordt ca vijf meter hoog maar tweehonderd jaar oude bomen kunnen wel vijftien meter hoog worden. Helaas zijn deze bomen tussen 1963-1995 heel veel gekapt omdat de barst “Toxal” bevat. Deze stof werd gebruikt in medicijnen tegen kanker. We liepen dezelfde weg terug en zagen een vreemd gevormde boom.
VREEMD GEVORMDE BOOM.
Rond het middag uur waren we terug en zagen we de eigenaar van de Lodge. Door de Corona had hij in juni geen gasten maar nu de regels versoepelt zijn is hij de rest van het seizoen volgeboekt met Canadese gasten want de Amerikanen mogen Canada niet in. Het was geen probleem om onze emmers met water te vullen zodat we heen en weer roeiden om onze watervoorraad weer volledig te krijgen. In de middag belden we mijn moeder, maakte ik de foto’s klaar en luisterden naar de radio.
01 juli 2020
BERGH COVE/QUATSINO, QUATSINO SOUND, WEST KUST VANCOUVER EILAND,
(50 32.132 N 127 37.324 W)
Na de yoga en de koffie/chocomelk in de kuip roeiden we naar de kant om een wandeling over een onverharde weg naar de volgende baai te maken. We liepen langs wat inritten met hier en daar een naambord. Wat ons opviel was dat het vaak Noorse namen waren. Aangekomen bij de volgende baai was (wat we al vermoeden) alles aan de kust privé terrein. Op een gegeven moment zagen we iemand in de tuin en legden we uit dat we graag in deze baai wilden ankeren voor een wandeling die hier begint en vroegen waar we aan de kant konden komen met onze dinghy. De man bevestigde dat alles privé terrein was maar dat we zijn steiger wel mochten gebruiken en via zijn tuin naar de weg konden lopen. We liepen dezelfde drie kilometer weer terug en ondertussen plukten we de rijpe bramen van de bramenstruiken die volop langs de weg groeien. Paul had de beer spray aan zijn broekriem hangen want hier en daar zagen we berenpoep op de weg. Terug aan boord aten we een lunch in de kuip en spraken we met mijn moeder. De rest van de middag ging Paul naar het museum waar hij wat internette en andere bewoners ontmoetten. Ik bleef aan boord en deed wat huishoudelijke klusjes en las verder in mijn boek over intuïtie. Rond zes uur was Paul terug en aten we samen in de kuip ons avondeten onderwijl luisterden naar het wereldnieuws