DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN.
29 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Rond half zeven waren we allemaal op en ontbeten samen. Daarna namen we afscheid van Louis en bedankte haar voor de gezellige tijd. Met Stephen reden we naar Sorell waar hij zijn rubberboot aan de koper moest afleveren. Het eerste deel reden we over de hoofdweg richting Hobart maar vlak voor Hobart sloegen we af richting Sorell waar we ca twee uur later aankwamen. We waren iets te vroeg zodat Stephen hem belde of het goed was dat we wat eerder kwamen. Toen bleek dat de man in een verzorgingshuis zat. Aangekomen bij het verzorgingshuis bleek de man in een rolstoel te zitten en was er geen plek om de rubberboot achter te laten. Stephen vroeg waar zijn motorboot lag en deze bleek in Oyster cove marina te liggen waar ook de Giebateau staat. Dus besloten Stephen en Paul om de rubberboot bij hem aan boord te brengen. Zo reden we even later door Hobart en Kingston naar Kettering waar we mannen de rubberboot in de kuip van de grote motorboot brachten en ik alle spullen aan boord bracht en boodschappentassen ophaalden. Vervolgen namen Paul en Stephen afscheid en reed ik met Stephen mee terug naar Kingston waar hij een afspraak had. In Kingston zette hij mij af bij Woolworth (supermarkt) en namen we afscheid en bedankte ik hem voor de geweldige tijd die we met zijn allen hebben gehad.
Ik had al contact met Pieter Ashton gehad en afgesproken dat we elkaar in Woolworth zouden ontmoetten zodat ik met hem terug reed. Het was alweer half twee toen we terug bij de Giebateau waren en Peter een kop thee bij ons aan boord kwam drinken. Zo zaten we een tijdje gezellig te praten. Toen hij weg was ruimde ik alle spullen op en waste de vuile was. Rond vier uur wandelden we naar Ian (de volvo dealer) om het eerste deel van de rekening (de spullen die hij besteld heeft) te betalen. Daarna was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
28 februari 2024
BOOT IN KETTINGER WIJ IN LAUNCESTON ,TASMANIE, AUSTRALIE
Na de koffie/thee en ontbijt reden Lois en ik naar een vriendin van hun waar we wat peren en pruimen van haar boom mochten plukken. Daarna reden we samen naar haar huis in Launceston waar we de rest van de dag gezellig zaten te praten. Ondertussen hielp Paul Stephen met wat klusjes en hadden ook de mannen een gezellige dag. Rond vijf uur waren de mannen bij ons. Na eerst te hebben geborreld aten we pizza en werd het alweer een gezellige avond. Deze nacht bleven we met zijn allen bij Louis slapen.
27 februari 2024
BOOT IN KETTINGER WIJ IN BEAUTY POINT ,TASMANIE, AUSTRALIE
Het was de tweede nacht dat we niet op de Giebateau sliepen maar bij Louis en Stephen. Nadat ik met mijn moeder had gesproken dronken we koffie/thee en aten ons ontbijt op de veranda. Rond half tien stapten Stephen, Paul en ik in de auto en reden naar het bos waar we een mooie wandeling maakten door de George en langs de rivier met nu weinig water.
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Rond half zeven waren we allemaal op en ontbeten samen. Daarna namen we afscheid van Louis en bedankte haar voor de gezellige tijd. Met Stephen reden we naar Sorell waar hij zijn rubberboot aan de koper moest afleveren. Het eerste deel reden we over de hoofdweg richting Hobart maar vlak voor Hobart sloegen we af richting Sorell waar we ca twee uur later aankwamen. We waren iets te vroeg zodat Stephen hem belde of het goed was dat we wat eerder kwamen. Toen bleek dat de man in een verzorgingshuis zat. Aangekomen bij het verzorgingshuis bleek de man in een rolstoel te zitten en was er geen plek om de rubberboot achter te laten. Stephen vroeg waar zijn motorboot lag en deze bleek in Oyster cove marina te liggen waar ook de Giebateau staat. Dus besloten Stephen en Paul om de rubberboot bij hem aan boord te brengen. Zo reden we even later door Hobart en Kingston naar Kettering waar we mannen de rubberboot in de kuip van de grote motorboot brachten en ik alle spullen aan boord bracht en boodschappentassen ophaalden. Vervolgen namen Paul en Stephen afscheid en reed ik met Stephen mee terug naar Kingston waar hij een afspraak had. In Kingston zette hij mij af bij Woolworth (supermarkt) en namen we afscheid en bedankte ik hem voor de geweldige tijd die we met zijn allen hebben gehad.
Ik had al contact met Pieter Ashton gehad en afgesproken dat we elkaar in Woolworth zouden ontmoetten zodat ik met hem terug reed. Het was alweer half twee toen we terug bij de Giebateau waren en Peter een kop thee bij ons aan boord kwam drinken. Zo zaten we een tijdje gezellig te praten. Toen hij weg was ruimde ik alle spullen op en waste de vuile was. Rond vier uur wandelden we naar Ian (de volvo dealer) om het eerste deel van de rekening (de spullen die hij besteld heeft) te betalen. Daarna was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
28 februari 2024
BOOT IN KETTINGER WIJ IN LAUNCESTON ,TASMANIE, AUSTRALIE
Na de koffie/thee en ontbijt reden Lois en ik naar een vriendin van hun waar we wat peren en pruimen van haar boom mochten plukken. Daarna reden we samen naar haar huis in Launceston waar we de rest van de dag gezellig zaten te praten. Ondertussen hielp Paul Stephen met wat klusjes en hadden ook de mannen een gezellige dag. Rond vijf uur waren de mannen bij ons. Na eerst te hebben geborreld aten we pizza en werd het alweer een gezellige avond. Deze nacht bleven we met zijn allen bij Louis slapen.
27 februari 2024
BOOT IN KETTINGER WIJ IN BEAUTY POINT ,TASMANIE, AUSTRALIE
Het was de tweede nacht dat we niet op de Giebateau sliepen maar bij Louis en Stephen. Nadat ik met mijn moeder had gesproken dronken we koffie/thee en aten ons ontbijt op de veranda. Rond half tien stapten Stephen, Paul en ik in de auto en reden naar het bos waar we een mooie wandeling maakten door de George en langs de rivier met nu weinig water.
WANDELING DOOR DE GEORGE
De wandeling stopte bij een kleine poel met waterval waar we op een omgevallen boomstam gingen zitten. Met een beetje fantasie zagen we bij de poel een rotsformatie die eruit zag als een kikker die zijn bek open had. Natuurlijk werd het een wedstrijdje om stenen in de bek van de kikker te gooien al bleek dat makkelijker gezegd dan gedaan. We wandelden hetzelfde pad terug tussen prachtige mooie hoge bomen en grote varens.
Terug bij beauty point had Louis boodschappen gedaan en stond de lunch al klaar, wat een luxe! Samen aten we de lunch en na de lunch ging Stephen aan het werk, paul op internet en gaf ik Louis een voetreflex massage en daarna gingen ook wij onderuit met een boek. Aan het eind van de middag bereidde de mannen het vlees op de barbecue. Het werd alweer een gezellige avond met als spelletje “wie ben ik”.
26 februari 2024
BOOT IN KETTINGER WIJ IN BEAUTY POINT ,TASMANIE, AUSTRALIE
Vannacht hebben we bij Louis en Stephen in Beauty point geslapen.
Nadat ik met mijn moeder had gesproken dronken we met zijn vieren koffie/thee op de veranda en zagen we de zon over het water van de Tamar rivier schijnen.
Terug bij beauty point had Louis boodschappen gedaan en stond de lunch al klaar, wat een luxe! Samen aten we de lunch en na de lunch ging Stephen aan het werk, paul op internet en gaf ik Louis een voetreflex massage en daarna gingen ook wij onderuit met een boek. Aan het eind van de middag bereidde de mannen het vlees op de barbecue. Het werd alweer een gezellige avond met als spelletje “wie ben ik”.
26 februari 2024
BOOT IN KETTINGER WIJ IN BEAUTY POINT ,TASMANIE, AUSTRALIE
Vannacht hebben we bij Louis en Stephen in Beauty point geslapen.
Nadat ik met mijn moeder had gesproken dronken we met zijn vieren koffie/thee op de veranda en zagen we de zon over het water van de Tamar rivier schijnen.
MOOIE OCHTEND
Na ons ontbijt stapten we in de auto en reden langs de Tamar river naar zijn tweede huis. Een mooi huis op de heuvel met uitzicht over de Tamar river en de groene omgeving. Vervolgens wandelden we nog een stukje verder tot de brug en terug waar we langs een oude kerk kwamen. 
OUDE KERK
Rond lunch tijd waren we terug en aten gezellig de lunch.
Na de lunch stapten de mannen in de auto om iets terug te brengen naar Launceston terwijl Lois en ik thuis gezellig zaten te praten. Toen de mannen terug kwamen bekeken we foto’s van zijn reis naar het diepe zuiden van Antarctica, mooie foto’s met de zeilboot in het pakijs. Vervolgens was het tijd voor het avond eten en werd het alweer een gezellige avond met vele verhalen.
25 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Nadat ik met mijn moeder had gesproken jogde ik twee rondjes om het park en gebruikte de fitness apparaten. Rond half negen was ik terug en dronken we samen koffie/chocomelk en maakten we ons klaar voor vertrek.
Half tien werden we opgehaald door Hans en gingen we met hem mee naar de kerk waar we Jacky en andere bekende tegen kwamen. Na de dienst gingen we met Hans en Jacky mee naar huis waar we koffie dronken en de lunch aten.
Rond half één bracht Hans ons naar het Redline busstation in Hobart. Gelukkig hadden we gisteren telefonisch gereserveerd voor de bus naar Launceston want vandaag bleken er geen vrije stoelen meer te zijn. Bij de balie zagen ze onze boeking en hoefden we alleen nog te betalen. Rond half twee vertrok de bus en nadat we Hobart uitgereden waren reden we verder over de hoofdweg naar Launceston. In eerste instantie reden we door een droog landschap waar we o.a boerderijen met schapen en koeien zagen.
Na de lunch stapten de mannen in de auto om iets terug te brengen naar Launceston terwijl Lois en ik thuis gezellig zaten te praten. Toen de mannen terug kwamen bekeken we foto’s van zijn reis naar het diepe zuiden van Antarctica, mooie foto’s met de zeilboot in het pakijs. Vervolgens was het tijd voor het avond eten en werd het alweer een gezellige avond met vele verhalen.
25 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Nadat ik met mijn moeder had gesproken jogde ik twee rondjes om het park en gebruikte de fitness apparaten. Rond half negen was ik terug en dronken we samen koffie/chocomelk en maakten we ons klaar voor vertrek.
Half tien werden we opgehaald door Hans en gingen we met hem mee naar de kerk waar we Jacky en andere bekende tegen kwamen. Na de dienst gingen we met Hans en Jacky mee naar huis waar we koffie dronken en de lunch aten.
Rond half één bracht Hans ons naar het Redline busstation in Hobart. Gelukkig hadden we gisteren telefonisch gereserveerd voor de bus naar Launceston want vandaag bleken er geen vrije stoelen meer te zijn. Bij de balie zagen ze onze boeking en hoefden we alleen nog te betalen. Rond half twee vertrok de bus en nadat we Hobart uitgereden waren reden we verder over de hoofdweg naar Launceston. In eerste instantie reden we door een droog landschap waar we o.a boerderijen met schapen en koeien zagen.
DROGE LANDSCHAP
We passeerden enkele historische dorpjes met veelal oude gebouwen waar we stopten om mensen te laten uitstappen. 
KLEINE PLAATSJES MET OUDE HUIZEN
Meer noordelijk van Tasmanië werd het langzaam groener en zagen we ook enkele boomgaarden. 
GROENER WORDENDE LANDSCHAP
Na drie uur in de bus te hebben gezeten kwamen we aan bij het busstation in Launceston waar Louis ons ophaalden. Vandaar reed Louis nog ca. dertig minuten naar Beauty Point waar we Stephen in zijn huis ontmoetten. 
ROUTE HOBART NAAR LAUNCESTON EN BEAUTY POINT
Twaalf jaar geleden hebben we hier verschillende malen op de Tamar rivier voor zijn huis geankerd. Het was een gezellig weerzien. Nadat we eerst op de buiten op de veranda wat gedronken hadden gingen de mannen het vlees barbecueën terwijl wij de tafel dekten. 
GEZELLIG ETEN
Het werd een gezellige avond.24 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Terwijl Paul in bed lag te internetten jogde ik drie rondjes om het park waar ik tussendoor de fitness apparaten gebruikte. Toen ik terug kwam wandelden we samen de Bay trail (klein uurtje wandelen). Rond tien uur waren we terug en dronken we koffie/chocomelk. Bij andere zeilboten op de kant waren mensen aan hun boot bezig waar we een praatje mee maakten. Ik had een kilo kipfilet gekocht die Paul op de barbecue klaarmaakte en waar we een deel van aten en een deel invriezende. Dat is makkelijk voor onderweg.
Het was inmiddels alweer een mooie zonnige dag geworden zodat ik wat kleren waste en we onderuit gingen met internet. Rond vier uur belde Peter Ashton of we zin hadden een stukje met zijn zeilboot te varen. Even later motorden we de haven uit en zeilden rustig alleen op voorzeil een stukje heen en weer.
23 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Nadat ik met mijn moeder had gesproken ging ik naar het park waar ik twee rondjes liep en de fitness apparaten gebruikte. Rond negen uur was ik terug en had Paul contact gehad met Ian Hughs (Volvo dealer) die net bezig was met onze versnellingsbak. We zaten al te fantaseren dat we misschien vanmiddag de versnellingsbak al terug zouden hebben en dat we dan misschien aan het eind van de middag het water in konden. Even later werden we door Ian teruggebeld dat we langs moesten komen zodat we de schade aan de versnellingsbak konden zien. Helaas moeten er verschillende onderdelen besteld worden waarvan enkele uit europa moeten komen zodat we nog veertien dagen op de kant moeten staan. Ook kregen we de nota te zien en daar werden we geheel niet vrolijk van, maar ja na vierentwintig jaar trouwe dienst!
Op de terugweg liepen we naar het havenkantoor en bleek dat we tot drie maart ingeroosterd waren en dat er daarna andere boten ingeroosterd stonden. Oeps, het water in gaan is geen optie met een groot gat in de bodem, wordt vervolgd.
We appten enkele vrienden over dat we nog wel even op de kant stonden en Tasmanië nog niet verlaten.
Terug aan boord dronken we koffie/chocomelk en rond elf uur werden we opgehaald door Peter Ashton. Met hem reden we naar de supermarkt “Woolworth” in Kingston waar we boodschappen deden. Rond half twee waren we terug aan boord waar ik de lunch maakte die we in de kuip aten. Nu we nog twee weken op de kant moeten staan ruimden we de troep toch maar op zodat we weer overal kunnen zitten. Rond vier uur maakten we samen een wandeling naar de andere baai. Daarna was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
22 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Na het dagelijkse gesprek met mijn moeder spraken we ook met tante Jannie. Daarna wandelden we samen over de Bay trail (al meerdere malen gelopen) naar de volgende baai en terug. Een uurtje wandelen voor het te warm werd. Rond negen uur waren we terug en dronken koffie/chocomelk in de kuip. Langzaam begon het steeds warmer te worden tot ca. vierendertig graden zodat we binnen bij de ventilator wat verkoeling zochten. Ondertussen internette Paul en deed ik wat naai werkzaamheden en administratie. Na de lunch gingen we samen onderuit met internet, te warm om iets te doen.
21 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Rond half negen en voordat het te warm werd ging ik wandelen. Dit keer wandelde ik de andere kant op waar ik een rondje om een cricket veld liep. Daar zag ik ook enkele fitness apparaten waar ik oefeningen op deed. Zo liep ik drie rondjes en tussen de rondjes door gebruikte ik de fitness apparaten. Rond tien uur was ik terug en was Paul een beetje ongerust omdat ik zo lang was weggebleven. Ik legde uit wat ik gedaan had en dat ik dit vaker ging doen. Inmiddels had Paul de zonneluifel opgehangen zodat we buiten in de schaduw koffie/chocomelk dronken. Binnen is het één grote bende en kunnen we nog maar op één bank zitten. Na de koffie/chocomelk lieten we de buitenboord motor naar beneden zakken om de olie te verversen. Dit moet voor de eerste keer na ca. twintig uur en die hebben we er ongeveer wel opzitten. Toen dit klaar was aten we de lunch en daarna spoten we de ramen van de buiskap nat om te kijken waar het nog lekte en welke schroeven er nog wat extra sitaflex nodig hebben.
Tijd om even onderuit te gaan met internet want we hebben WiFi van de marina.
Rond half vijf liepen we naar de publieke steiger waar we werden opgepikt door Lee en zijn bemanning om op zijn First 40.7 aan de woensdag avond wedstrijd mee te doen. Het werd een leuke wedstrijd met heel wat boten maar weinig wind, we eindigde als tweede. Na de wedstrijd gingen we bij het clubhuis nog wat drinken en waren er hamburgers en worstjes te koop. Het was al donker toen we rond negen uur naar de boot wandelden waar ik nog snel even wat was uitspoelde en ophing.
20 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
We hebben maar weinig ruimte bij de motor en we willen niet alle kabels van de motor losmaken zodat we rond acht uur begonnen om de versnellingsbak met saildrive eruit te halen. Ook dit ging niet makkelijk door de weinige ruimte maar toen Paul nog een steun los maakte ging alles er doorheen en konden we de versnellingsbak met saildrive naar beneden laten zakken.
19 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Nadat ik met mijn moeder had gesproken gingen we naar de marina om te vragen hoe laat we eruit gingen. Dat was om twaalf uur en dan komt meestal de middag wind opzetten zodat we bang waren dat onze zes PK niet voldoende was om de Giebateau veilig naar de marina te varen en we hun hulp vroegen. Paul ging terug naar de Giebateau en ik ging een uurtje wandelen. Daarna dronken we koffie/chocomelk en hesen we de bijboot op het voordek.
Rond twaalf uur kwam de rubberboot (met een zestig PK motor erachter) van de marina ons ophalen en bracht hij ons naar de kraan waar we eruit werden gehesen.
We besloten de versnellingsbak met saildrive er de volgende ochtend eruit te halen.
18 februari 2024
KETTINGER, TASMANIE, AUSTRALIE (43 07.531 S 147 15.118 E)
Na ons ontbijt gingen we naar de kant en wandelden samen de wandeling die ik al een paar keer heb gelopen. Vanuit de marina liepen we richting de veerboot en volgden de weg tot deze doodliep en waar het wandelpad begint. Vandaar wandelden we tussen eucalyptus bomen en andere groene vegetatie bovenlangs de kust naar de volgende baai.
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Terwijl Paul in bed lag te internetten jogde ik drie rondjes om het park waar ik tussendoor de fitness apparaten gebruikte. Toen ik terug kwam wandelden we samen de Bay trail (klein uurtje wandelen). Rond tien uur waren we terug en dronken we koffie/chocomelk. Bij andere zeilboten op de kant waren mensen aan hun boot bezig waar we een praatje mee maakten. Ik had een kilo kipfilet gekocht die Paul op de barbecue klaarmaakte en waar we een deel van aten en een deel invriezende. Dat is makkelijk voor onderweg.
Het was inmiddels alweer een mooie zonnige dag geworden zodat ik wat kleren waste en we onderuit gingen met internet. Rond vier uur belde Peter Ashton of we zin hadden een stukje met zijn zeilboot te varen. Even later motorden we de haven uit en zeilden rustig alleen op voorzeil een stukje heen en weer.
ZEILEN OP ILLYWHACKER
Rond zes uur waren we terug in de haven nadat we even lekker hadden gezeild. 23 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Nadat ik met mijn moeder had gesproken ging ik naar het park waar ik twee rondjes liep en de fitness apparaten gebruikte. Rond negen uur was ik terug en had Paul contact gehad met Ian Hughs (Volvo dealer) die net bezig was met onze versnellingsbak. We zaten al te fantaseren dat we misschien vanmiddag de versnellingsbak al terug zouden hebben en dat we dan misschien aan het eind van de middag het water in konden. Even later werden we door Ian teruggebeld dat we langs moesten komen zodat we de schade aan de versnellingsbak konden zien. Helaas moeten er verschillende onderdelen besteld worden waarvan enkele uit europa moeten komen zodat we nog veertien dagen op de kant moeten staan. Ook kregen we de nota te zien en daar werden we geheel niet vrolijk van, maar ja na vierentwintig jaar trouwe dienst!
Op de terugweg liepen we naar het havenkantoor en bleek dat we tot drie maart ingeroosterd waren en dat er daarna andere boten ingeroosterd stonden. Oeps, het water in gaan is geen optie met een groot gat in de bodem, wordt vervolgd.
We appten enkele vrienden over dat we nog wel even op de kant stonden en Tasmanië nog niet verlaten.
Terug aan boord dronken we koffie/chocomelk en rond elf uur werden we opgehaald door Peter Ashton. Met hem reden we naar de supermarkt “Woolworth” in Kingston waar we boodschappen deden. Rond half twee waren we terug aan boord waar ik de lunch maakte die we in de kuip aten. Nu we nog twee weken op de kant moeten staan ruimden we de troep toch maar op zodat we weer overal kunnen zitten. Rond vier uur maakten we samen een wandeling naar de andere baai. Daarna was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
22 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Na het dagelijkse gesprek met mijn moeder spraken we ook met tante Jannie. Daarna wandelden we samen over de Bay trail (al meerdere malen gelopen) naar de volgende baai en terug. Een uurtje wandelen voor het te warm werd. Rond negen uur waren we terug en dronken koffie/chocomelk in de kuip. Langzaam begon het steeds warmer te worden tot ca. vierendertig graden zodat we binnen bij de ventilator wat verkoeling zochten. Ondertussen internette Paul en deed ik wat naai werkzaamheden en administratie. Na de lunch gingen we samen onderuit met internet, te warm om iets te doen.
21 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Rond half negen en voordat het te warm werd ging ik wandelen. Dit keer wandelde ik de andere kant op waar ik een rondje om een cricket veld liep. Daar zag ik ook enkele fitness apparaten waar ik oefeningen op deed. Zo liep ik drie rondjes en tussen de rondjes door gebruikte ik de fitness apparaten. Rond tien uur was ik terug en was Paul een beetje ongerust omdat ik zo lang was weggebleven. Ik legde uit wat ik gedaan had en dat ik dit vaker ging doen. Inmiddels had Paul de zonneluifel opgehangen zodat we buiten in de schaduw koffie/chocomelk dronken. Binnen is het één grote bende en kunnen we nog maar op één bank zitten. Na de koffie/chocomelk lieten we de buitenboord motor naar beneden zakken om de olie te verversen. Dit moet voor de eerste keer na ca. twintig uur en die hebben we er ongeveer wel opzitten. Toen dit klaar was aten we de lunch en daarna spoten we de ramen van de buiskap nat om te kijken waar het nog lekte en welke schroeven er nog wat extra sitaflex nodig hebben.
Tijd om even onderuit te gaan met internet want we hebben WiFi van de marina.
Rond half vijf liepen we naar de publieke steiger waar we werden opgepikt door Lee en zijn bemanning om op zijn First 40.7 aan de woensdag avond wedstrijd mee te doen. Het werd een leuke wedstrijd met heel wat boten maar weinig wind, we eindigde als tweede. Na de wedstrijd gingen we bij het clubhuis nog wat drinken en waren er hamburgers en worstjes te koop. Het was al donker toen we rond negen uur naar de boot wandelden waar ik nog snel even wat was uitspoelde en ophing.
20 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
We hebben maar weinig ruimte bij de motor en we willen niet alle kabels van de motor losmaken zodat we rond acht uur begonnen om de versnellingsbak met saildrive eruit te halen. Ook dit ging niet makkelijk door de weinige ruimte maar toen Paul nog een steun los maakte ging alles er doorheen en konden we de versnellingsbak met saildrive naar beneden laten zakken.
VERSNELLINGSBAK MET SAILDRIVE
Na de koffie en de chocomelk schuurde Paul de ring van de rubberen afdichting van de saildrive omdat deze iets geroest was en zette deze in de epoxy. Ondertussen was ik de rest van de plaat onder de boot aan het weg bikken. Ik weet niet wat voor sitaflex Paul vorige keer heeft gebruikt maar het is in ieder geval goed spul! 
AFBIKKEN VAN DE PLAAT VAN DE SAILDRIVE
Rond twaalf uur kwam de Volvo dealer onze versnellingsbak met saildrive ophalen en hadden we een lijstje gemaakt wat er allemaal nog meer vervangen moest worden. Door het gat in de bodem (waar de saildrive normaal in zit) keek hij naar onze motor en adviseerde de achterste plaat van de motor ook los te maken. Daarachter zit ook een rubber ring en nu alles er toch uit is konden we dit ook het beste gelijk checken. Gelukkig was deze rubber ring nog goed maar voor de zekerheid emailde we een foto naar Ian (Volvo dealer) en kregen we een duimpje terug. Rond vier uur waren we klaar met alle klusjes en kan de versnellingsbak er terug in als Ian klaar is.19 februari 2024
OYSTER COVE MARINA, KETTINGER ,TASMANIE, AUSTRALIE
Nadat ik met mijn moeder had gesproken gingen we naar de marina om te vragen hoe laat we eruit gingen. Dat was om twaalf uur en dan komt meestal de middag wind opzetten zodat we bang waren dat onze zes PK niet voldoende was om de Giebateau veilig naar de marina te varen en we hun hulp vroegen. Paul ging terug naar de Giebateau en ik ging een uurtje wandelen. Daarna dronken we koffie/chocomelk en hesen we de bijboot op het voordek.
Rond twaalf uur kwam de rubberboot (met een zestig PK motor erachter) van de marina ons ophalen en bracht hij ons naar de kraan waar we eruit werden gehesen.
GIEBATEAU WEER OP DE KANT
Nu moesten we aan de gang met de motor. Als eerst haalden we de schroef eraf en rukte een deel van de plaat die om de saildrive zat weg. Vervolgens gingen we naar binnen en moesten er heel wat bouten losgedraaid worden en slangen losgekoppeld om de versnellingsbak van de motor af te krijgen. Onder de motor had Paul al planken gelegd zodat als de motor naar voren kwam (en deels van de steunen af kwam) hij op dezelfde hoogte zou blijven. Maar als we de motor naar voren trokken ging de versnellingsbak mee en als we de versnellingsbak naar achteren trokken kwam ook de motor weer mee. Ze zaten zo vast aan elkaar, wat we ook deden er kwam maar heel weinig speling in. Voordat we grof geweld wilden gebruiken belden we Rolf (en Femke) voor advies. Dit omdat Paul in 2005 samen met Rolf onze saildrive rubber (afdichting van de boot) al eens heeft vervangen en omdat Rolf veel van motoren weet. Van Rolf moesten we goed jutte aan de saildrive beneden onder de boot. Toen we dat inderdaad hard genoeg deden kwam de versnellingsbak los van de motor en was het inmiddels over acht uur en begon het langzaam donker te worden. Maar het is gelukt!We besloten de versnellingsbak met saildrive er de volgende ochtend eruit te halen.
18 februari 2024
KETTINGER, TASMANIE, AUSTRALIE (43 07.531 S 147 15.118 E)
Na ons ontbijt gingen we naar de kant en wandelden samen de wandeling die ik al een paar keer heb gelopen. Vanuit de marina liepen we richting de veerboot en volgden de weg tot deze doodliep en waar het wandelpad begint. Vandaar wandelden we tussen eucalyptus bomen en andere groene vegetatie bovenlangs de kust naar de volgende baai.
BAY TRAI
Paul hoopte via een andere weg terug te kunnen wandelen maar dat kan alleen langs de hoofdweg zodat we dezelfde weg terug liepen. Na een uurtje waren we terug aan boord en dronken koffie/chocomelk in de kuip. De zon scheen volop zodat we snel naar binnen gingen waar we wat klusjes deden en televisie keken. Rond vier uur gingen we naar de kant waar we door Jane werden opgehaald.
We hebben Jane en Rob op een zeilboot in Tonga ontmoet en hebben toen e-mail en telefoonnummer uitgewisseld. Toen we naar Hobart zeilden hebben we hun opgebeld in de veronderstelling dat we het weekend en langer in Hobart zouden zijn. Daar kwam plotseling verandering in toen we een telefoontje van Oyster Cove Marina kregen dat we er toch in Kettering uit konden. Toen ze ons belden legden we uit wat er was gebeurd maar ze wilden ons toch graag ontmoetten zodat Jane ons kwam ophalen.
We hebben Jane en Rob op een zeilboot in Tonga ontmoet en hebben toen e-mail en telefoonnummer uitgewisseld. Toen we naar Hobart zeilden hebben we hun opgebeld in de veronderstelling dat we het weekend en langer in Hobart zouden zijn. Daar kwam plotseling verandering in toen we een telefoontje van Oyster Cove Marina kregen dat we er toch in Kettering uit konden. Toen ze ons belden legden we uit wat er was gebeurd maar ze wilden ons toch graag ontmoetten zodat Jane ons kwam ophalen.
PAUL, IK JANE EN ROB
Het was een erg leuk weerzien en er was veel bij te praten. De tijd vloog voorbij en rond half tien bracht ze ons terug naar Kettering.17 februari 2024
KETTINGER, TASMANIE, AUSTRALIE (43 07.531 S 147 15.118 E)
Zoals elke dag sprak ik met mijn moeder en daarna bekeek Paul wat hij alvast los kon maken van de motor terwijl we nog in het water liggen en hielp ik waar kon.
Toen dit klaar was dronken we koffie/chocomelk en ging ik een uurtje wandelen. Na het wandelen knipte ik Paul zijn haar. Rond twaalf uur kwamen Hans en Jacky aanzeilen en meerde af aan de steiger van Oyster cove marina waar je een paar uur gratis mag liggen. Met zijn vieren liepen we naar een café/restaurant waar we een heerlijke lunch aten en onderwijl gezellig zaten te praten. Rond drie uur namen we tijdelijk afscheid en zeilden zij terug naar Margate en gingen wij terug aan boord waar we onderuit gingen met boek/internet en later het nieuws op de televisie.
16 februari 2024
KETTINGER, TASMANIE, AUSTRALIE (43 07.531 S 147 15.118 E)
Alweer een mooie zonnige ochtend zonder wind zodat we na ons ontbijt met de bijboot naar Quarantine bay (andere baai in Barnes Bay) motorden en naar het museum liepen.
Het Bruny Island Quarantaine Station werd halverwege de jaren tachtig van de negentiende eeuw gebouwd nabij Barnes Bay. Dit historische maritieme quarantainestation was van 1884 tot 1919 in bedrijf. Het behandelde immigranten met tyfus en pokken en controleerde de gezondheid van 9000 soldaten uit de Eerste Wereldoorlog bij hun terugkeer naar Tasmanië.
Rond twaalf uur waren we terug aan boord en aten we de lunch. Na de lunch haalde Paul de planken waar de buitenboord motor altijd ophangt van de reeling af. Deze zitten er al zeventien jaar op en dragen tijdens het zeilen inmiddels onze derde buitenboordmotor.
Inmiddels was er wat oostenwind gekomen en haalden we ons anker op. Alleen op voorzeil zeilden we met ca vijf knopen wind, ruime wind westwaarts naar Kettinger waar we na drie mijl de mooring oppakten. Rond vijf uur was het tijd voor het avond eten en het nieuws.
15 februari 2024
BARNES BAY, BRUNY ISLAND, TASMANIE, AUSTRALIE (43 08.271 S 147 18.734 E)
Alweer een mooie zonnige dag met in de ochtend weinig of geen wind zodat we de hoes van het stuurwiel hebben gemaakt. We hadden de vorm al bij Jacky en Hans geknipt dus het was alleen spelden/plakken en daarna naaien met de naaimachine.
14 februari 2024
BARNES BAY, BRUNY ISLAND, TASMANIE, AUSTRALIE (43 08.271 S 147 18.734 E)
Vannacht heeft het behoorlijk gewaaid (ca dertig knopen). Vanochtend scheen de zon en was het rustig zodat we rond half negen ons anker ophaalden en alleen op voorzeil langs Trijntje en Hennie zeilden om gedag te zeggen, we houden contact.
Eenmaal in Derwant river zeilden we met ca vijftien knopen aan de wind zuidwaarts richting Bruny island. De wind nam toe tot twintig en meer zodat we ons werkvoorzeil aan de kotterstag bevestigden en een tijdje alleen op werkvoorzeil verder zeilden. Eenmaal in D’entrecasteax channel tussen Bruny eiland en Tasmanië draaide de wind tegen zodat we het laatste stukje moesten kruizen naar Barnes bay waar ons anker er na zeventien mijl in Alexander bay (één van de baaien in Barnes Bay) inging. We aten een late lunch in de kuip en daarna gingen we onderuit met boek/internet. Rond vijf uur keken we het nieuws op de televisie.
13 februari 2024
SANDY BAY, HOBART, TASMANIE, AUSTRALIE (42 54.295 S 147 20.621 E)
Het was alweer een mooie zonnige ochtend zonder wind zodat we even over acht uur met de bijboot naar het centrum van Hobart motorden. Paul ging naar de watersport winkel en ik naar het postkantoor om een rekening te betalen.
Na de lunch draaide de wind zodat we ons anker ophaalden en alleen op voorzeil, ruime wind richting de eerste brug van Hobart zeilden. Onderweg kregen we een telefoontje van Oyster cove Marina in Kettering dat er iemand had afgezegd en dat we er aanstaande maandag om twaalf uur uit konden. We geven de voorkeur aan deze marina omdat deze goedkoper is en omdat deze vlakbij de Volvo dealer zit. Dus zeilden we terug naar waar we vandaan kwamen en belden Trijntje en Hennie en spraken voor ‘s avonds wat af. Eenmaal op anker belden we Cleanlift marina om deze af te zeggen en spraken we met Hans en Jacky over de veranderingen van onze plannen. Rond half vijf gingen we naar Trijntje en Hennie waar we een gezellige avond hadden met lekker eten. Rond negen uur begon het te waaien en toen we rond tien uur terug naar de boot gingen stond er ca. vijfentwintig tot dertig knopen wind en kwam Paul droog maar ik kleddernat terug aan boord
12 februari 2024
SANDY BAY, HOBART, TASMANIE, AUSTRALIE (42 54.295 S 147 20.621 E)
Na mijn dagelijkse besprek met mijn moeder ging ik rond half negen naar de kant en wandelde ik via het park naar Niesje. Samen wandelden we een uurtje rond Margate en daarna was het tijd om afscheid te nemen van Fred en Niesje.
Vanochtend was het nog windstil maar toen ik terug aan boord kwam, kwam er net een briesje opzetten. Al snel kwamen ook Hans en Jacky. De zeilen werden gehesen en met ca vijftien knopen wind kruisten Hans en Jacky met hun zeilboot Salut en wij met de Giebateau de Noord West bay uit en halve wind oostwaarts naar Halfmoon bay waar we gezellig samen de lunch aten. Daarna namen we tijdelijk afscheid van Hans en Jacky en zeilden zij terug richting Margate en wij alleen op voorzeil verder de Derwent rivier op naar Hobart. Waar we begonnen met vijftien knopen trok de wind aan tot ca. vijfentwintig knopen en zeilden we lekker snel ruime wind naar Sandy bay waar ons anker er rond vier uur en na zeventien mijl inging. Terwijl we ons avond eten aten zagen we een vijftig voet catamaran naast ons voor anker gaan met een grote Nederlandse vlag. We keken door de verrekijker en het leek wel of het Trijntje en Hennie waren. We hebben hun in 2006 op de Canarische eilanden ontmoet toen we net vertrokken waren en zij rondje Atlantic gingen doen. We wisten dat ze weer onderweg waren met een trimaran maar dit was een catamaran. Na het eten gingen we naar hun toe en bleken het inderdaad Trijntje en Hennie te zijn en werden we hartelijk welkom geheten.
11 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
Het was een prachtige zonnige ochtend en rond negen uur werden we door Stephen en Louis opgehaald. Met zijn vieren reden we naar Huonville waar we hun rubberboot met zestig PK motor te water lieten en de rivier op motorden.
Vervolgens motorden we terug naar Huonville en een stukje verder de rivier op. Een rivier met een omgeving van grote hoge bomen afgewisseld door droog grasland met huizen en hier en daar wat zandsteen rotsen.
Terug in Huonville aten we in een restaurant een lunch en daarna brachten ze ons terug naar Margate waar we rond drie uur en na een gezellige dag terug aan boord gingen. Terwijl Paul aan boord bleef ging ik rond half vier naar Fred en Niesje en reed met hun mee naar de kerk. In de kerk ontmoette ik hun dochter en de broer van Niesje met zijn vrouw. Na de dienst dronken we koffie/thee en deed ik snel nog wat boodschappen. Rond zeven uur was in terug aan boord en had Paul nog wat kleine klusjes gedaan.
KETTINGER, TASMANIE, AUSTRALIE (43 07.531 S 147 15.118 E)
Zoals elke dag sprak ik met mijn moeder en daarna bekeek Paul wat hij alvast los kon maken van de motor terwijl we nog in het water liggen en hielp ik waar kon.
Toen dit klaar was dronken we koffie/chocomelk en ging ik een uurtje wandelen. Na het wandelen knipte ik Paul zijn haar. Rond twaalf uur kwamen Hans en Jacky aanzeilen en meerde af aan de steiger van Oyster cove marina waar je een paar uur gratis mag liggen. Met zijn vieren liepen we naar een café/restaurant waar we een heerlijke lunch aten en onderwijl gezellig zaten te praten. Rond drie uur namen we tijdelijk afscheid en zeilden zij terug naar Margate en gingen wij terug aan boord waar we onderuit gingen met boek/internet en later het nieuws op de televisie.
16 februari 2024
KETTINGER, TASMANIE, AUSTRALIE (43 07.531 S 147 15.118 E)
Alweer een mooie zonnige ochtend zonder wind zodat we na ons ontbijt met de bijboot naar Quarantine bay (andere baai in Barnes Bay) motorden en naar het museum liepen.
Het Bruny Island Quarantaine Station werd halverwege de jaren tachtig van de negentiende eeuw gebouwd nabij Barnes Bay. Dit historische maritieme quarantainestation was van 1884 tot 1919 in bedrijf. Het behandelde immigranten met tyfus en pokken en controleerde de gezondheid van 9000 soldaten uit de Eerste Wereldoorlog bij hun terugkeer naar Tasmanië.
QUARANTAINESTATION MET DE VOGELS DIE WE ZAGEN.
Terwijl we daar rondwandelden en de verschillende gebouwen met uitleg erbij zagen spraken we ook een tijdje met de museumbeheerder en zijn vrouw en zagen we verschillende vogels die we nog niet eerder hadden gezien. Rond twaalf uur waren we terug aan boord en aten we de lunch. Na de lunch haalde Paul de planken waar de buitenboord motor altijd ophangt van de reeling af. Deze zitten er al zeventien jaar op en dragen tijdens het zeilen inmiddels onze derde buitenboordmotor.
DE PLANKEN WAAR DE BUITENBOORD MOTOR OP HANGT
Nu wil Paul de planken omdraaien zodat de motor aan de andere kant (nu onderkant) komt te hangen. Om dit mogelijk te maken moet er een stuk afgezaagd worden en moeten de schroeven op een andere plaats komen, wordt vervolgd.Inmiddels was er wat oostenwind gekomen en haalden we ons anker op. Alleen op voorzeil zeilden we met ca vijf knopen wind, ruime wind westwaarts naar Kettinger waar we na drie mijl de mooring oppakten. Rond vijf uur was het tijd voor het avond eten en het nieuws.
15 februari 2024
BARNES BAY, BRUNY ISLAND, TASMANIE, AUSTRALIE (43 08.271 S 147 18.734 E)
Alweer een mooie zonnige dag met in de ochtend weinig of geen wind zodat we de hoes van het stuurwiel hebben gemaakt. We hadden de vorm al bij Jacky en Hans geknipt dus het was alleen spelden/plakken en daarna naaien met de naaimachine.
HET MAKEN VAN DE STUURWIEL HOES.
Rond lunchtijd waren we klaar en aten onze lunch. Helaas kunnen we hier niet naar de kant omdat alles privé terrein is en dus motorden we naar de overkant waar ook een Beneteau first 40.7 aan een mooring ligt en die we tijdens het zeilen hier al eens ontmoet hebben. Helaas was de eigenaar niet thuis. Op de terugweg begon het te waaien en was het maar goed dat we onze zeil jassen aan hadden. Terug aan boord keken we televisie daarna was het alweer tijd voor het nieuws en het avond eten. 14 februari 2024
BARNES BAY, BRUNY ISLAND, TASMANIE, AUSTRALIE (43 08.271 S 147 18.734 E)
Vannacht heeft het behoorlijk gewaaid (ca dertig knopen). Vanochtend scheen de zon en was het rustig zodat we rond half negen ons anker ophaalden en alleen op voorzeil langs Trijntje en Hennie zeilden om gedag te zeggen, we houden contact.
Eenmaal in Derwant river zeilden we met ca vijftien knopen aan de wind zuidwaarts richting Bruny island. De wind nam toe tot twintig en meer zodat we ons werkvoorzeil aan de kotterstag bevestigden en een tijdje alleen op werkvoorzeil verder zeilden. Eenmaal in D’entrecasteax channel tussen Bruny eiland en Tasmanië draaide de wind tegen zodat we het laatste stukje moesten kruizen naar Barnes bay waar ons anker er na zeventien mijl in Alexander bay (één van de baaien in Barnes Bay) inging. We aten een late lunch in de kuip en daarna gingen we onderuit met boek/internet. Rond vijf uur keken we het nieuws op de televisie.
13 februari 2024
SANDY BAY, HOBART, TASMANIE, AUSTRALIE (42 54.295 S 147 20.621 E)
Het was alweer een mooie zonnige ochtend zonder wind zodat we even over acht uur met de bijboot naar het centrum van Hobart motorden. Paul ging naar de watersport winkel en ik naar het postkantoor om een rekening te betalen.
MET BIJBOOT LANGS HOBART
Terug aan boord stond er nog steeds weinig wind en kwam de wind ook precies vanaf de kant waar we naar toe moesten. Na de koffie/chocomelk deed ik de administratie terwijl Paul internette. Na de lunch draaide de wind zodat we ons anker ophaalden en alleen op voorzeil, ruime wind richting de eerste brug van Hobart zeilden. Onderweg kregen we een telefoontje van Oyster cove Marina in Kettering dat er iemand had afgezegd en dat we er aanstaande maandag om twaalf uur uit konden. We geven de voorkeur aan deze marina omdat deze goedkoper is en omdat deze vlakbij de Volvo dealer zit. Dus zeilden we terug naar waar we vandaan kwamen en belden Trijntje en Hennie en spraken voor ‘s avonds wat af. Eenmaal op anker belden we Cleanlift marina om deze af te zeggen en spraken we met Hans en Jacky over de veranderingen van onze plannen. Rond half vijf gingen we naar Trijntje en Hennie waar we een gezellige avond hadden met lekker eten. Rond negen uur begon het te waaien en toen we rond tien uur terug naar de boot gingen stond er ca. vijfentwintig tot dertig knopen wind en kwam Paul droog maar ik kleddernat terug aan boord
12 februari 2024
SANDY BAY, HOBART, TASMANIE, AUSTRALIE (42 54.295 S 147 20.621 E)
Na mijn dagelijkse besprek met mijn moeder ging ik rond half negen naar de kant en wandelde ik via het park naar Niesje. Samen wandelden we een uurtje rond Margate en daarna was het tijd om afscheid te nemen van Fred en Niesje.
Vanochtend was het nog windstil maar toen ik terug aan boord kwam, kwam er net een briesje opzetten. Al snel kwamen ook Hans en Jacky. De zeilen werden gehesen en met ca vijftien knopen wind kruisten Hans en Jacky met hun zeilboot Salut en wij met de Giebateau de Noord West bay uit en halve wind oostwaarts naar Halfmoon bay waar we gezellig samen de lunch aten. Daarna namen we tijdelijk afscheid van Hans en Jacky en zeilden zij terug richting Margate en wij alleen op voorzeil verder de Derwent rivier op naar Hobart. Waar we begonnen met vijftien knopen trok de wind aan tot ca. vijfentwintig knopen en zeilden we lekker snel ruime wind naar Sandy bay waar ons anker er rond vier uur en na zeventien mijl inging. Terwijl we ons avond eten aten zagen we een vijftig voet catamaran naast ons voor anker gaan met een grote Nederlandse vlag. We keken door de verrekijker en het leek wel of het Trijntje en Hennie waren. We hebben hun in 2006 op de Canarische eilanden ontmoet toen we net vertrokken waren en zij rondje Atlantic gingen doen. We wisten dat ze weer onderweg waren met een trimaran maar dit was een catamaran. Na het eten gingen we naar hun toe en bleken het inderdaad Trijntje en Hennie te zijn en werden we hartelijk welkom geheten.
PAUL, IK, HENNIE EN TRIJNTJE
We hoorden hun verhaal dat ze in nieuw Zeeland hun trimaran verkocht hebben en deze catamaran gekocht. Het werd een gezellige avond en rond negen uur waren we terug aan boord. 11 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
Het was een prachtige zonnige ochtend en rond negen uur werden we door Stephen en Louis opgehaald. Met zijn vieren reden we naar Huonville waar we hun rubberboot met zestig PK motor te water lieten en de rivier op motorden.
MET STEPHEN EN LOUIS IN DE RUBBERBOOT
We motorden tussen Tasmanië en een natuurgebied/delta de rivier af naar Port Huon om daar de Marina te bekijken. Hier zouden we vrijdag het water uit kunnen. Toen we er aankwamen stond er maar één kleine boot op de kant en verder geen andere boot. Verder was de vaargeul naar de Marina net wel/niet diep genoeg. We hadden over deze marina geen goed gevoel zodat we besloten er in Hobart uit te gaan. Wel iets duurder maar daar hebben we meer vertrouwen in en het is toch ons huis dat de kant op gaat.Vervolgens motorden we terug naar Huonville en een stukje verder de rivier op. Een rivier met een omgeving van grote hoge bomen afgewisseld door droog grasland met huizen en hier en daar wat zandsteen rotsen.
OMGEVING VAN HUON RIVER
Tijdens het motoren moesten we oppassen voor takken/stammen en stenen in het water. Na een tijdje werd de rivier te ondiep en zagen we een kleine stroomversnelling en besloten we terug te gaan. Terug in Huonville aten we in een restaurant een lunch en daarna brachten ze ons terug naar Margate waar we rond drie uur en na een gezellige dag terug aan boord gingen. Terwijl Paul aan boord bleef ging ik rond half vier naar Fred en Niesje en reed met hun mee naar de kerk. In de kerk ontmoette ik hun dochter en de broer van Niesje met zijn vrouw. Na de dienst dronken we koffie/thee en deed ik snel nog wat boodschappen. Rond zeven uur was in terug aan boord en had Paul nog wat kleine klusjes gedaan.
10 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
Rond half tien gingen we naar de kant en wandelden een rondje park. Daarna gingen we naar het huis van de dochter van Hans en Jacky en reden met haar familie mee naar Hans en Jacky. Hier zagen we ook andere familieleden en vrienden die ze hadden uitgenodigd voor hun 45 jaar huwelijk. Het was erg leuk en gezellig om ook andere familieleden van hun te ontmoeten. Rond het middaguur ging iedereen naar huis en bleven Paul en ik. Terwijl we de lunch aten hing onze was te drogen in de zon.
Paul en ik hadden de Sunbrella stof meegenomen en na de lunch tekenden we de oude hoes van het stuurwiel over op de nieuwe stof en knipten dit uit. Terwijl we hiermee bezig waren kwamen Arie en zijn vrouw langs en dronken we met zijn allen een kop thee/koffie. Nadat zij weg waren bracht Hans ons terug naar Margate waar ik bij Niesje uitstapte en samen met haar een uurtje ging wandelen terwijl Paul naar de Giebateau ging. Rond zes uur was ik terug aan boord en aten we ons avond eten en keken het nieuws op de televisie.
09 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
Na het ontbijt en koffie/chocomelk wandelde ik via het park naar Ethel en Noël. Met hun reed ik mee naar de kerk waar we een bijbelstudie hadden. Na de bijbelstudie gingen we met zijn alle een kop koffie drinken. Ondertussen was Paul aan boord gebleven en was begonnen met het uitmeten van een nieuwe hoes voor het stuurwiel. De oude is vierentwintig jaar oud en valt aardig uit elkaar. Na de lunch haalden we de rol Sunbrella (stof waar we de stuurwiel hoes van gaan maken) tevoorschijn. Deze rol stof hadden we in Canada gekocht en hebben er al een hoes voor de bijboot van gemaakt. Nu haalden we er drieënhalve meter vanaf, dat is wat we nodig hebben voor de hoes van het stuurwiel. Inmiddels was het hard gaan waaien (vijfentwintig tot dertig knopen) en lagen we lager wal te hobbelen op de golven. Op zich zouden we ons niet druk maken maar wetende dat de motor het niet doet waren we toch iets onrustiger. We hielden het allemaal goed in de gaten. Eigenlijk hadden we naar de kant gewild om de vorm uit te knippen maar nu we bleven aan boord.
08 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
Het was een mooie zonnige ochtend zodat we via het park naar Fred en Niesje wandelden waar we rond half tien voor de koffie waren uitgenodigd. We zaten gezellig te praten en later kwam Hans erbij. Rond twaalf uur gingen we met Hans mee naar zijn boot (Dufour). We motor/zeilden North West Bay uit om daarna met ca tien tot twaalf knopen wind vol tuig halve wind oostwaarts naar Seacraft bay te zeilen. Na ca. zeven mijl ging ons anker er in Seacraft bay in en aten we onze lunch.
Het was een mooie zonnige ochtend zodat we via het park naar Fred en Niesje wandelden waar we rond half tien voor de koffie waren uitgenodigd. We zaten gezellig te praten en later kwam Hans erbij. Rond twaalf uur gingen we met Hans mee naar zijn boot (Dufour). We motor/zeilden North West Bay uit om daarna met ca tien tot twaalf knopen wind vol tuig halve wind oostwaarts naar Seacraft bay te zeilen. Na ca. zeven mijl ging ons anker er in Seacraft bay in en aten we onze lunch.
Hans en Jacky hadden in de avond een afspraak zodat we rond twee uur de zeilen weer hesen en met ca vijftien knopen wind vol tuig terug naar North West bay en ruime wind terug naar de mooring zeilden waar we rond vier uur de mooring oppakten. 
TIJDENS HET ZEILEN
Rond vijf uur brachten we Hans naar de kant en ging ik naar Niesje om samen met haar een uurtje te wandelen. Even over zessen zes was ik terug aan boord, tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
07 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E) Nadat ik met mijn moeder had gesproken bracht Paul mij naar de kant waar ik ging wandelen. Het was een mooie zonnige dag met weinig wind zodat ik eerst door het park wandelde en daarna naar de hoofdweg langs het huis van Fred en Niesje die me zagen lopen. Ik ging ernaar toe en legde uit waarom we terug waren. Daarna liep ik verder maar omdat ik lange tijd had staan kletsen besloot ik niet mijn hele ronde te lopen maar via dezelfde weg terug. Nu liep ik voor de tweede keer langs het huis van Noël en Ethel zodat ik aanbelde en gezellig met Ethel een kop koffie dronk. Ik belde Paul dat ik bij Ethel was en dat ik wat later terug zou zijn. Ondertussen deed Paul kleine klusjes aan boord. Rond tien uur was ik terug aan boord en dronken we samen koffie/chocomelk. We belden naar de Marina in Prince of Wales bay en kregen te horen dat we er op 16 februari om 8.00 uit kunnen.
We hebben een e-mail gekregen van het laboratorium maar geen sms op de telefoon zodat ik hun belde om dit goed te regelen. Na de lunch liepen we naar Noël en Ethel en reden met hun naar Kingston waar Paul naar de oncoloog ging. Gelukkig was het plekje bij zijn slaap klein en ondiep zodat hij het weg vroor. Als hij het had moeten wegsnijden had dit pas in maart/april gekund. Ondertussen hadden Noël en Ethel ook hun dingen geregeld en reden we terug naar hun huis waar we gezellig een kop thee dronken. Rond half vijf waren we terug aan boord.
06 februari 2024
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
MARGATE, NORTH WEST BAY TASMANIE, AUSTRALIE (43 01.819 S 147 16.725 E)
Na mijn dagelijkse gesprek met mijn moeder bonden we de bijboot naast de Giebateau en starten de motor van de bijboot. We maakten ons los van de mooring en motorden met onze zes PK de baai uit. Ik zat in de bijboot en gaf gas en Paul stuurde op de Giebateau. Een maal in D’entrecasteaux channel hesen we de zeilen. Vol tuig zeilden we met ca. zes knopen westen wind, halve wind noordwaarts terug naar de mooring bij Margate. Onderweg spraken we met Stephen en dronken koffie/chocomelk. Eenmaal in Noord West bay nam de wind toe en zeilden we aan de wind het laatste stukje naar de mooring. Dichtbij de mooring haalden we de zeilen weg en motorden net als eerder naar de mooring die we rond elf uur en na acht mijl oppakten.
Met de bijboot motorden we naar de Marina bij Margate om na te gaan of we hier echt de negentiende uitkonden. Nu bleek dat dit niet het geval was. Ten eerste omdat er al een boot geboekt stond en ter tweede omdat bij hoog water er niet genoeg water stond om ons eruit te halen. Ze vonden het zelf ook vervelend maar wisten gelukkig nog drie Marina’s in Hobart en één Marina bij Huon waar we de namen en de telefoonnummers van kregen. We belden ze gelijk op en er was er één die plek had en een paar die waarschijnlijk plek hadden. Nu belden we de Volvo dealer om te vragen wanneer hij tijd had en dat is pas na de negentiende zoals we gisteren hadden afgesproken. We belden de Marina en maakten een afspraak om er de zestiende uit te gaan.
Nadat alles was geregeld motorden we terug en zette Paul mij af zodat ik een wandeling maakte. Terug aan boord aten we een late lunch en daarna gingen we onderuit met internet/boek.
05 Februari 2024
KETTERING, TASMANIE (43 07.566 S 147 15.510 E)
Rond negen uur gingen we naar de kant en wandelden naar de Volvo dealer “ Ian Hughes”. We hadden de staaf en onderdelen van de versnellingsbak meegenomen maar de jongens wisten niet of dit in het water kon gebeuren en dus moesten we wachten op Ian die in de middag kwam. Op de terugweg gingen we langs het kantoor van Oyster cove Marina om een afspraak te maken. Hier bleek dat de eerste plek om eruit te kunnen half maart was. Terug aan boord belden we Margate Marina waar we er op negentien februari uit kunnen. Dat is in ieder geval iets eerder maar we zijn dus nog wel een tijdje hier in Tasmanië.
De spinakerboom is goed gemaakt maar helaas bleef de lijn om de klem open te maken ergens achter haken. We haalden de schroeven eruit zodat de kop van de spinakerboom eraf kwam. Na wat meten bleek dat de schroeven iets te lang waren. We zaagden de vier schroeven iets korter en toen was het probleem opgelost en blijft de lijn nergens meer achter haken.
Inmiddels was het lunch tijd en maakte ik de lunch die we in de kuip aten. Na de lunch belde ik de huidkliniek om voor Paul een afspraak te maken. We legden uit dat er al een laboratorium onderzoek was geweest en dat er alleen een stukje huid weggehaald moest worden. Zo werkt het hier niet, bij de eerste afspraak wil de dokter het zelf zien en bij de tweede afspraak halen ze het weg. Woensdag middag is de eerste afspraak.
Rond twee uur gingen we naar de kant en wandelden voor de tweede keer naar de Volvo dealer. Gelukkig is deze dichtbij. Nu spraken we met Ian en moet de versnellingsbak met saildrive er inderdaad helemaal uit om te zien wat de schade is. Omdat hij net terug was van vakantie wist hij niet precies wanneer hij tijd heeft dus belt hij ons morgen. Hopelijk heeft hij rond negentien februari tijd, wordt vervolgd.
Als we naar de kant gaan laten we de bijboot bij de boot van Pieter Ashton achter. Toen we terug kwamen was hij aan boord en dronken we gezellig een kop thee. Twaalf jaar geleden woonde hij nog in een klein huisje op een groot stuk land. In de tussentijd heeft hij een groter huis gebouwd waar alles op elektra gaat, ook zijn auto. We waren benieuwd naar zijn huis zodat we er heen reden en een rondleiding kregen. Een prachtig huis op de heuvel met een mooie uitzicht. Rond half zes waren we terug aan boord tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
04 Februari 2024
KETTERING, TASMANIE (43 07.566 S 147 15.510 E)
Gisteren avond lagen we midden in de vaargeul dus besloten we vanochtend te kijken of de mooring die we vorige keer gebruikt hebben nog vrij was. Er stond geen wind maar het regende wel toen Paul met de bijboot naar de mooring ging die nog steeds vrij bleek te zijn. Giebeltje II werd aan de zijkant van de boot vastgemaakt en het anker werd opgehaald. Terwijl ik in de bijboot een beetje gas gaf stuurde Paul de Giebateau naar de mooring waar we de boot aan vastmaakten. Maar goed dat we een zes PK motor hebben gekocht, die kan in geval van nood makkelijk als extra motor dienen.
KETTERING, TASMANIE (43 07.566 S 147 15.510 E)
Rond negen uur gingen we naar de kant en wandelden naar de Volvo dealer “ Ian Hughes”. We hadden de staaf en onderdelen van de versnellingsbak meegenomen maar de jongens wisten niet of dit in het water kon gebeuren en dus moesten we wachten op Ian die in de middag kwam. Op de terugweg gingen we langs het kantoor van Oyster cove Marina om een afspraak te maken. Hier bleek dat de eerste plek om eruit te kunnen half maart was. Terug aan boord belden we Margate Marina waar we er op negentien februari uit kunnen. Dat is in ieder geval iets eerder maar we zijn dus nog wel een tijdje hier in Tasmanië.
De spinakerboom is goed gemaakt maar helaas bleef de lijn om de klem open te maken ergens achter haken. We haalden de schroeven eruit zodat de kop van de spinakerboom eraf kwam. Na wat meten bleek dat de schroeven iets te lang waren. We zaagden de vier schroeven iets korter en toen was het probleem opgelost en blijft de lijn nergens meer achter haken.
Inmiddels was het lunch tijd en maakte ik de lunch die we in de kuip aten. Na de lunch belde ik de huidkliniek om voor Paul een afspraak te maken. We legden uit dat er al een laboratorium onderzoek was geweest en dat er alleen een stukje huid weggehaald moest worden. Zo werkt het hier niet, bij de eerste afspraak wil de dokter het zelf zien en bij de tweede afspraak halen ze het weg. Woensdag middag is de eerste afspraak.
Rond twee uur gingen we naar de kant en wandelden voor de tweede keer naar de Volvo dealer. Gelukkig is deze dichtbij. Nu spraken we met Ian en moet de versnellingsbak met saildrive er inderdaad helemaal uit om te zien wat de schade is. Omdat hij net terug was van vakantie wist hij niet precies wanneer hij tijd heeft dus belt hij ons morgen. Hopelijk heeft hij rond negentien februari tijd, wordt vervolgd.
Als we naar de kant gaan laten we de bijboot bij de boot van Pieter Ashton achter. Toen we terug kwamen was hij aan boord en dronken we gezellig een kop thee. Twaalf jaar geleden woonde hij nog in een klein huisje op een groot stuk land. In de tussentijd heeft hij een groter huis gebouwd waar alles op elektra gaat, ook zijn auto. We waren benieuwd naar zijn huis zodat we er heen reden en een rondleiding kregen. Een prachtig huis op de heuvel met een mooie uitzicht. Rond half zes waren we terug aan boord tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
04 Februari 2024
KETTERING, TASMANIE (43 07.566 S 147 15.510 E)
Gisteren avond lagen we midden in de vaargeul dus besloten we vanochtend te kijken of de mooring die we vorige keer gebruikt hebben nog vrij was. Er stond geen wind maar het regende wel toen Paul met de bijboot naar de mooring ging die nog steeds vrij bleek te zijn. Giebeltje II werd aan de zijkant van de boot vastgemaakt en het anker werd opgehaald. Terwijl ik in de bijboot een beetje gas gaf stuurde Paul de Giebateau naar de mooring waar we de boot aan vastmaakten. Maar goed dat we een zes PK motor hebben gekocht, die kan in geval van nood makkelijk als extra motor dienen.
Even over negen uur motorden we met Giebeltje II naar Oyster cove Marina waar we haar bij de boot van Pieter Ashton achterlieten. Jacky kwam ons ophalen zodat we met hun naar de kerk gingen. Vorige week zaterdag hadden we bij de barbecue afscheid genomen van verschillende kerkgangers zodat ze verbaast waren ons weer te zien en we moesten uitleggen waarom we terug waren. Na de kerk gingen we met Hans en Jacky mee naar huis waar we koffie dronken en een lunch aten en gezellig zaten te praten. Na de lunch gingen Paul en ik met hun hond wandelen zodat zij even rust hadden. Terug bij Hans en Jacky bracht Hans ons terug naar de boot. Terug aan boord gingen we onderuit met boek/internet.
03 Februari 2024
KETTERING, TASMANIE (43 07.566 S 147 15.510 E)
Nadat ik met mijn moeder had gesproken starten we de motor om ons anker op te halen. Na de vele wind zat deze goed vast. We hesen de zeilen en motor/zeilde de baai uit tot we genoeg wind kregen en de motor uit deden. Met een ruime windse koers zeilden we met twee reven in het grootzeil en het voorzeil langs de kust zuidwaarts. We genoten van het mooie weer en hadden zin in de lange tocht die voor ons lag. Op een gegeven moment nam de wind af en starten we de motor. Die deed het even, daarna hoorden we een geluid alsof hij uit de versnelling schoot en hadden we geen voorwaartse of achterwaartse beweging in de boot terwijl de motor wel liep. Paul ging naar binnen en keek bij de versnellingsbak of hij iets kon vinden maar na wat dingen geprobeerd te hebben bleek niets te helpen. Dus zeilden we terug naar Kettering. In eerste instantie hadden we weinig wind en hesen we het hele grootzeil en voorzeil, zo zeilden we aan de wind noordwaarts. Op een gegeven moment draaide de wind en hadden we even geen wind zodat we ons lieten dobberen. Daarna kwam de voorspelde westen wind die al snel toenam tot twintig a dertig knopen zodat de reven erin gingen en het rol voorzeil werd vervangen door het werk voorzeil. Zo zeilden we soms halve wind soms aan de wind terug naar Kettering. Aangekomen bij de baai kruisten we met ca, twintig knopen de baai in en daar brak de val van het werk voorzeil. Snel haalde Paul het voorzeil naar beneden en alleen met gereven grootzeil zeilden we tussen de boeien en boten door naar een plek waar we ons anker lieten vallen. Gelukkig hield het anker gelijk. Rond vijf uur en na zesendertig mijl lagen we achter ons anker.
Onder het zeilen waren we erachter gekomen wat het probleem was. In de versnellingsbak zit een staaf (net onder de olie vul dop van de versnellingsbak) die we er nu konden uithalen. We belden met Hans en omdat Hans aan boord was maakte hij foto’s van wat er onder zijn olie vul dop zit (zelfde motor) en bleek dat de staaf er helemaal niet uit mag kunnen en dat een ring dit tegen houd. Die ring was bij ons stuk gegaan zodat de staaf naar boven was gekomen tegen de deksel en daardoor ook een gat in de deksel had gemaakt.
03 Februari 2024
KETTERING, TASMANIE (43 07.566 S 147 15.510 E)
Nadat ik met mijn moeder had gesproken starten we de motor om ons anker op te halen. Na de vele wind zat deze goed vast. We hesen de zeilen en motor/zeilde de baai uit tot we genoeg wind kregen en de motor uit deden. Met een ruime windse koers zeilden we met twee reven in het grootzeil en het voorzeil langs de kust zuidwaarts. We genoten van het mooie weer en hadden zin in de lange tocht die voor ons lag. Op een gegeven moment nam de wind af en starten we de motor. Die deed het even, daarna hoorden we een geluid alsof hij uit de versnelling schoot en hadden we geen voorwaartse of achterwaartse beweging in de boot terwijl de motor wel liep. Paul ging naar binnen en keek bij de versnellingsbak of hij iets kon vinden maar na wat dingen geprobeerd te hebben bleek niets te helpen. Dus zeilden we terug naar Kettering. In eerste instantie hadden we weinig wind en hesen we het hele grootzeil en voorzeil, zo zeilden we aan de wind noordwaarts. Op een gegeven moment draaide de wind en hadden we even geen wind zodat we ons lieten dobberen. Daarna kwam de voorspelde westen wind die al snel toenam tot twintig a dertig knopen zodat de reven erin gingen en het rol voorzeil werd vervangen door het werk voorzeil. Zo zeilden we soms halve wind soms aan de wind terug naar Kettering. Aangekomen bij de baai kruisten we met ca, twintig knopen de baai in en daar brak de val van het werk voorzeil. Snel haalde Paul het voorzeil naar beneden en alleen met gereven grootzeil zeilden we tussen de boeien en boten door naar een plek waar we ons anker lieten vallen. Gelukkig hield het anker gelijk. Rond vijf uur en na zesendertig mijl lagen we achter ons anker.
Onder het zeilen waren we erachter gekomen wat het probleem was. In de versnellingsbak zit een staaf (net onder de olie vul dop van de versnellingsbak) die we er nu konden uithalen. We belden met Hans en omdat Hans aan boord was maakte hij foto’s van wat er onder zijn olie vul dop zit (zelfde motor) en bleek dat de staaf er helemaal niet uit mag kunnen en dat een ring dit tegen houd. Die ring was bij ons stuk gegaan zodat de staaf naar boven was gekomen tegen de deksel en daardoor ook een gat in de deksel had gemaakt.
HET PROBLEEM IN DE VERSNELLINGSBAK BAK
We belden met Peter en Sabine dat we helaas niet onderweg waren maar terug naar Kettering waren gegaan. Maandag kunnen we de Volvo dealer bellen en hopelijk kan het gemaakt worden. Wordt vervolgd.
02 februari 2024
DOVER, PORT ESPERANCE, TASMANIE (43 19.105 S 147 01.587 E)
Voordat het begon door te waaien gingen we naar de kant waar we eerst boodschappen deden voordat we naar de dokter gingen. Bij de dokter kregen we uitslagen die ons plan veranderde. Er komt een heel mooi window aan om naar de zuidkust van Australië te zeilen zodat we morgen vertrekken naar de laatste baai aan de zuidoostkust van Tasmanie. Zondag gaan we via de zuidkust naar de westkant van Tasmanie en dan verder naar Adelaide (zuid Australië). Zoals het er nu naar uitziet gaan we dat in één keer doen.
In Adelaide moet Paul naar de dokter om een stukje huid weg te laten halen.
We hadden al met Sabine en Peter (die we vorige keer ook ontmoet hebben) afgesproken elkaar daar te zien. Vandaag belden we over de veranderingen en gaan zij kijken waar we naar een dokter of huidkliniek kunnen. We hopen dan ook gelijk allebei een gehele huid check up te kunnen krijgen, afwachten maar.
Terug aan boord belden Hans en Jacky dat ze rond lunch tijd langs wilden komen maar met vijfentwintig a dertig knopen met in vlagen over de veertig knopen wilden we liever aan boord blijven. Wel jammer want het zou wel heel leuk zijn geweest.
Rond zes uur nam de wind eindelijk af. Na het avond eten gingen we naar de kant omdat we waren uitgenodigd om iets te komen drinken in de jachtclub van Dover. De wind was weg maar er stond nog wel een swell zodat we op het juiste moment landing op het strand moesten maken. Het werd een gezellige avond met live muziek en rond negen uur voor het donker werd waren we terug aan boord.
01 Februari 2024
DOVER, PORT ESPERANCE, TASMANIE (43 19.105 S 147 01.587 E)
Nadat ik met mijn moeder had gesproken bleven we nog even in bed liggen. Rond tien uur gingen we naar de kant en maakten een wandeling langs de baai. Daarna liepen we de heuvel op naar het winkelcentrum waar een IGA supermarkt, drogist/apotheek, postkantoor en een plek waar je boeken kunt ruilen. Bij de IGA kochten we brood en melk en daarna keken we nog even bij de boeken. Rond twaalf uur waren we terug en was het alweer harder gaan waaien en kwamen er buien over. In de middag bleef het hard waaien gemiddeld vijfentwintig a dertig knopen en in vlagen zelfs veertig knopen. Terwijl Paul alles goed in de gaten hield en internette was ik bezig met het verder uitwerken van de cruising guide West Australië van de Frementle sailing club. Een mooie cruising guide met veel informatie, niet alleen over de ankerplekken maar ook over de geschiedenis en interessante dingen in de omgeving zoals wandelingen en het dieren leven. Rond zes uur was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
01 Februari 2024
DOVER, PORT ESPERANCE, TASMANIE (43 19.105 S 147 01.587 E)
Nadat ik met mijn moeder had gesproken bleven we nog even in bed liggen. Rond tien uur gingen we naar de kant en maakten een wandeling langs de baai. Daarna liepen we de heuvel op naar het winkelcentrum waar een IGA supermarkt, drogist/apotheek, postkantoor en een plek waar je boeken kunt ruilen. Bij de IGA kochten we brood en melk en daarna keken we nog even bij de boeken. Rond twaalf uur waren we terug en was het alweer harder gaan waaien en kwamen er buien over. In de middag bleef het hard waaien gemiddeld vijfentwintig a dertig knopen en in vlagen zelfs veertig knopen. Terwijl Paul alles goed in de gaten hield en internette was ik bezig met het verder uitwerken van de cruising guide West Australië van de Frementle sailing club. Een mooie cruising guide met veel informatie, niet alleen over de ankerplekken maar ook over de geschiedenis en interessante dingen in de omgeving zoals wandelingen en het dieren leven. Rond zes uur was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
