DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN
30 Juni 2021. VENN PASSAGE COVE, PRINCE RUPERT HARBOUR(54 20.457 n 130 25.826 W)
Rond half negen motorden we zuidwaarts door Hudson bay passage, langs de kust van Dundas eiland. Het was bewolkt, geen wind maar wel stroom mee. Na ca. vijf mijl langs de rotsachtige kust met daarop bomen die behoorlijk kaal zijn door de vele wind die hier doorheen kan blazen kwamen we aan bij Edith harbor. Ook hier zagen we vele kale bomen en stond er een swell van ca. twee meter. Over de marifoon gaven ze voor vannacht een storm waarschuwing af zodat we besloten toch maar richting Prince Rupert te gaan.
Alleen op voorzeil zeilden we met ca tien knopen wind westwaarts, zuidelijk om Baron-, Dunira-, en Melville eiland heen. Het had geen zin om het grootzeil te hijsen aangezien we ruime wind zeilden en de swell van tweeen halve meter dwars op de Giebateu stond. Het zeil zou alleen maar gaan klapperen. De zon probeerde door de bewolking heen te komen maar dat lukte niet zodat het rond de twaalf graden bleef. Nadat we de eilanden gepasseerd waren zeilden we westwaarts door de Chatham sound naar Ven passage. Hier kregen we telefoon ontvangst zodat we mijn moeder en wat canadese vrienden spraken. Onderweg luisterden we ook naar de radio waar het veelal over de hitte ging, in meerdere gebieden was het nog steeds over de veertig graden en zijn er meerdere grote bosbranden ontstaan. Meerdere mensen zijn door de hitte overleden en er wordt geadviseerd veel water te drinken. Rond vier zeilden we met de stroom mee door Venn passage tot we halverwege bij de Carolina eilandjes de cove in draaide en waar ons anker er rond vijf uur en na dertig mijl inging. Hier gaan we de storm uitzingen!
29 Juni 2021
HUDSON PASSAGE COVE, DUNDAS EILAND, NOORD VAN DE CANADESE SCHEREN
(54 30.908 n 130 50.934 W)
Het was al licht toen we rond half vijf ons anker ophaalden en met de stroom mee Khutzeymateen inlet uit motorden. Onderweg zagen we meerdere Marbled Murrelet in het water, Grisly beren op de kant, Bald eagles in de bomen en kwam de zon langzaam achter de hoge bergen vandaan.
MARBLED MURRELET
We motorden langs het het drijvende huisje waar de Park ranger nu aanwezig was en net buiten het park langs een Lodge in het water. De eigenaren van deze lodge mogen wel met hun gasten de rivier op varen om Grisly's te spotten. Gisteren avond bij hoog water zagen we de boot met gasten langs komen. Op de terugweg kwamen ze vlak langs omdat er naast ons op het grasveld een Grisly beer gras stond te eten. Zo zagen we dat de boot vrij dichtbij de beren kwam en dat de beren daar aan gewent zijn. Even later hoorden we over de marifoon de eigenaar van de Lodge met de park ranger spreken over welke Grisly's hij met zijn gasten gezien had. Alle beren hebben een naam, de beer bij ons heette Julia.
GRISLY JULIA NAAST DE GIEBATEAU
Rond acht uur kwamen we aan in Steamer channel en kregen we eindelijk wind. Met ca. tien knopen wind kruisten we westwaarts door Steamer passage en verder door de Chatham sound. We zeilden langs de grens van Alaska en Canada en moesten op een gegeven moment een slag maken om niet Alaska in te varen. Inmiddels was de zon achter de wolken verdwenen en zo kruisten we nog steeds met stroom mee naar Dundas eiland. Onderweg kregen we even telefoon ontvangst zodat ik met mijn moeder sprak. Aangekomen bij Hudson bay passage tussen Dundas en verschillende kleinere eilanden hadden we geen wind en moesten het laatste stukje tegen de stroom in naar Hudson passage cove motoren. Hier ging ons anker er rond kwart over twee en na vierenveertig mijl in. We lagen nog maar net of de kleine mugjes hadden ons alweer gevonden zodat we naar binnen gingen, onderuit met boek/krant. Rond zes uur luisterden we naar het nieuws en hoorden dat er door de hitte in het binnenland verschillende bosbranden zijn ontstaan.
28 Juni 2021
KHUTZEYMATEEN INLET, VASTE LAND CANADESE SCHEREN
(54 36.239 n 129 56.005 W)
WE ZIJN ECHT IN GRISLY BEREN LAND
Het was hoog water en de zon scheen alweer volop toen we thee/chocomel in de kuip dronken. Er stond haast geen wind zodat de omgeving in het water weerspiegelde. Om ons heen zagen we verschillende vogels in het water waaronder de Marbled Murrelet, Harlequin duck, Common Goldeneye en met Bald eagles en meeuwen op takken in het water.
COMMON GOLDENEYE
Toen het lager water werd zagen we net als gisteren (op ca anderhalve kilometer afstand) verschillende Grisly beren op het droog gevallen Delta gebied op zoek naar eten. Paul stuurde de drone erop af en maakte een mooi filmpje hoe een Grisly in de modder graaft op zoek naar eten.
FOTO GRISLY BEER(DRONE FOTO)
Aan de andere kant van ons zagen we(met de verrekijker)moeder beer met de drie pups door het gras lopen en met een mannetjes beer in de buurt. Net als gisteren was moeder zeer alert en toen het mannetje te dichtbij kwam holde ze met de drie pups over de oever weg. De reden waarom moeder beer uit de buurt van het mannetje wil blijven is omdat ze haar pups wil beschermen. Als het mannetje de pups te pakken krijgt dood hij ze zodat hij met moeder kan paren.
Tijdens de lunch kregen we bezoek van de Khutzeymateen park ranger. Hij was een paar dagen vrij geweest en nu bleek dat we vijftien dollar per persoon per dag moesten betalen om hier te liggen. Dit was ons in Prince Rupert niet verteld en we hadden niet genoeg cash bij ons maar konden wel met de visa betalen. De park ranger was in een goede bui zodat we tot morgen gratis mogen blijven liggen. Verder hoorden we dat het verboden is om met de dinghy de rivier/delta op te varen en dat we achter een bepaalde boei (die hier in het water ligt) moeten blijven. Oeps, maar goed dat we dit al gedaan hebben zonder dat we wisten dat dit niet mocht (hihi).
Na de lunch stapten we in Giebeltje II om nog een keer naar het grasland te varen (richting de uitgang). Hier hadden we gisteren en vanmorgen moeder beer met pups gezien maar die waren er niet meer. Wel zagen we zes andere Grisly beren op veilige afstand van elkaar; sommige aten gras, andere lagen lui in het gras en één poedelde lekker in het water.
GRISLY BEER ETEND IN HET GRAS
Wauw en dit allemaal vlak voor onze neus vanuit Giebeltje II. Vergeleken met de Grisly beren op Kodiak eiland zijn ze erg mager, tijd dat de zalmen komen.
Vandaag was het hier bijna dertig graden, op de radio hoorden we dat het bij Vancouver en het binnenland al over de veertig graden was en op sommige plaatsen zelfs zevenenveertig tot negenenveertig graden en dat men erg bang voor bosbranden is.
27 Juni 2021
KHUTZEYMATEEN INLET, VASTE LAND CANADESE SCHEREN
(54 36.239 n 129 56.005 W)
Rond vijf uur 'S ochtends was het net hoog water geweest en motorden we met Giebeltje II naar het delta gebied op zoek naar Grisly beren. Paul heeft Google map kaarten op de ipad gedownload( app Ovitalmap) en zo kunnen we zien waar het dieper blijft en waar we dus bij hoogwater kunnen varen.
Al snel spotten we met de verrekijker één Grisly beer maar die was ver weg en vanwege de ondiepte konden we er ook niet dichterbij komen. We motorden verder tot we te veel stroom tegen kregen en de vegetatie veranderde van gras land naar struik gewas. Langzaam kwam de zon achter de hoge bergen vandaan en bescheen het delta gebied. Net als gisteren was er geen wolkje aan de lucht en werd het een prachtige zonnige dag. Op de terugweg zagen we al snel twee grisly beren lopen. We roeiden van de hoofdstroom af om wat dichterbij te komen en zette Giebeltje II met de peddels in het ondergelopen gras vast. Ik maakte foto's terwijl Paul met de drone filmde.
Terug aan boord zaten we in de kuip eerst ons ontbijt te eten en daarna thee/chocomel te drinken, onderwijl zoekend met de verrekijker naar Grisly's. We zagen er twee op het drooggevallen delta gebied lopen zodat Paul de drone de lucht instuurde. De Grisly's waren ca anderhalve kilometer weg, te ver weg om foto's te maken maar om de drone naar de juiste plek van de beren te sturen was ook nog niet zo eenvoudig. Paul stuurde/keek op het iphone scherm en beschreef was hij zag zodat ik met de verrekijker aanwijzingen gaf waar de beren waren ten opzichte van de drone. Maar beren blijven niet stil staan (hihi).
Even later in de ochtend zag Paul aan de andere klant van ons een paar beren in het gras. We motorden er met Giebeltje II naar toe en het bleek een moeder beer met drie jonge te zijn. Het gras is aardig hoog zodat we van de jonge vaak alleen een stukje hoofd met de oortjes zagen. Even verderop zagen we een andere beer langs de kust lopen die even te water ging, waarschijnlijk had hij ook last van de warmte. Daarna liep hij door het gras richting moeder beer met pups. Één van de pups merkte hem als eerst op en liep onrustig naar moeder. Gelijk zag je drie hoofden omhoog gaan met drie neuzen dezelfde kant op, vanwaar het mannetje aankwam. Moeder beer ging op haar achterpoten staan, zag de beer en liep rustig met de drie pups naar de oever waar wij met Giebeltje II voor lagen.
MOEDER BEER MET DRIE PUPS
Zo zagen we hoe drie pups en moeder beer met de poten gaten groeven op zoek naar eten. Moeder beer hield de mannetjes beer goed in de gaten maar die bleef in het hoge gras, gras eten. Wat ons opviel was hoe mager de beren waren, hopelijk voor hun komen de zalmen snel!
Moeder beer liep naar de waterkant om te drinken en één van de pups ging te water en speelde er wat in. En dat allemaal vlak voor onze neus, WAUW..
MOEDER GRISLY DRINKT WATER
Terug aan boord aten we een late lunch. Maar of het nog niet genoeg was geweest, Paul zag op anderhalve kilometer afstand weer twee beren op het drooggevallen delta gebied en stuurde de drone erop af. Nu waren het twee spelende jonge beren die elkaar vriendschappelijk in het water aanvielen. Tijd om de foto's en film op de computer te zetten en ze deels te verwerken. Daarna was het alweer tijd voor het avond eten.
26 Juni 2021
KHUTZEYMATEEN INLET, VASTE LAND CANADESE SCHEREN
(54 36.239 n 129 56.005 W)
De zon scheen al volop toen we vanochtend buiten keken en zagen dat het behoorlijk stroomde langs de boot en door Paradise passage, ca drie knopen. Er kwam een grote boomstam (groter dan onze boot)met de stroom onze kant op drijven, die we nog net op tijd konden afduwen. Naast ons zagen we de kleine staande golven van de neer (stroom).
Op een gegeven moment kwam er een vissersboot langs die vroeg of we een zalm wilden, dat wilden we wel. Hij draaide de boot om en toen Paul zei dat hij niet langszij kon vanwege de zonnepanelen, glimlachte de visser en gooide de zalm in de armen van Paul. Ik fileerde de zalm en legde de files in de koelkast die het weer goed doet.
HEERLIJKE VERSE ZALM!
Rond tien uur kwam er wind en haalden we ons anker op. We begonnen vol tuig maar al snel nam de wind toe zodat we twee reven in het grootzeil zetten en zo Union inlet uit kruisten en verder noord oostwaarts door Steamer passage (tussen het vaste land en Hogan eiland) kruisten. Heerlijk, stroom mee, genoeg wind om te zeilen en een prachtige zonnige dag zonder een wolkje aan de lucht zodat alles nog mooier leek, het water dat soms glinsterde als diamantjes, de groene bergruggen met vele verschillende groene tinten van de bomen met daartussen kale rotsen, watervallen en daar bovenuit de hoge bergtoppen met nog wat sneeuw. Rond één uur zeilden we Khutzeymateen inlet in, nog verder tussen de bergen van het vaste land door.
KHUTZEYMATEEN INLET
Hier nam de wind af zodat we het grootzeil weer geheel hesen en we soms ruime wind soms halve wind verder landinwaarts (oostwaarts) zeilden. Op een gegeven moment zagen we een rood Coastgard vliegtuig precies op de grens van Canada en Amerika vliegen, ze houden alles goed in de gaten!
In Prince Rupert hadden we te horen gekregen dat er hier aan het begin van deze inlet veel Grisly beren zijn. Aan het begin van deze inlet stroom een grote rivier de inlet in waardoor er een delta is ontstaan en waar de zalmen doorheen zwemmen om hun eitjes in de rivier te leggen. Onder het zeilen speurden we de kanten af en na tweederde van de inlet te hebben gepasseerd zagen we onze eerste Grisly beer tussen de bosjes gras eten.
GRISLY BEER DIE GRAS EET.
Even verderop stond aan de andere oever alweer een Grisly gras te eten. Helaas zwemmen de zalmen de rivier nog niet op.
Rond zes uur en na zesentwintig mijl ging ons anker er op een prachtige plek in. Inmiddels was het ca. vijfentwintig graden geworden zodat we de zonnetent op de buiskap monteerde en uitrolde. Zo aten we ons avond eten dat bestond uit spinazie met verse zalm en onderwijl zochten we naar nog meer Grisly beren.
25 Juni 2021
UNION INLET, PARADISE PASSAGE, VASTE LAND CANADESE SCHEREN
(54 38.840 n 130 23.402 W)
Het was bewolkt toen we rond acht uur met de laatste stroom mee, verder door Venn passage naar de Chatham Sound motorden. Onderweg zagen we op een langgerekt stuk droog gevallen land wel twintig Bald eagles aan de waterkant zitten. De zalmen komen eraan!
Eenmaal in de Chatham sound kregen we ca zes knopen noorden wind zodat we de zeilen hesen en langs de kust noordwaarts kruisten. Naast ons zagen we de groene heuvels met daarachter de hoge bergen waar nog steeds wat sneeuw op ligt. Voor ons zagen we Alaska maar de grenzen zijn nog steeds gesloten dus geen Alaska voor ons dit jaar.
We zagen één walvis dichtbij de kust zwemmen met een korte spuiter, waarschijnlijk een Mink walvis. Verder zagen we verschillende vogels waaronder de Rhinoceros Aucklet die we lange tijd niet gezien hebben. Rond half drie brandde de zon eindelijk door de bewolking heen en werd het een warme, mooie namiddag. We passeerden Work channel waar we de eerste springende zalm van dit jaar zagen en wilden eigenlijk verder naar Steamer passage. Maar de wind nam af en de stroom ging tegen staan zodat we besloten met de stroom mee Union inlet in te gaan waar ons anker er rond zes uur en na tweeëndertig mijl bij Paradise passage inging. Een doorgang tussen het vaste land en Hogan eiland waar ca. drie knopen stroom doorheen kan staan.
24 Juni 2021
COW BAY MARINA, PRINCE RUPERT HARBOR, CANADESE SCHEREN
(54 19.170 n 130 19.282 W)
Rond negen uur motorden we door Prince Rupert harbor naar de steiger van Cow bay marina waar we de havenmeester op de steiger zagen. We moesten aan de buitenkant van de steiger gaan liggen omdat het vanmiddag druk werd. Toen we daar eenmaal lagen en enkele boomstammen van de boot hadden weggeduwd mochten we tot de middag aan de binnenkant komen liggen. We moesten in ieder geval om één uur terug aan boord zijn voor als de andere boten aankwamen.
Even voor half elf waren we bij het gebouw waar we onze tweede Covid vaccinatie kregen. We mochten kiezen en omdat we al Phizer hebben gehad kregen we deze nu ook. Na vijftien minuten te hebben gezeten liepen we naar de bibliotheek waar we nog even internetten en waren rond één uur terug aan boord van de Giebateau.
Hier aten we een lunch en onderwijl spraken we met mijn moeder. Daarna waste ik wat kleding en om drie uur kwam de koelkast monteur. Hij koppelde een gasfles aan ons koelkast systeem en vulde dit heel langzaam onderwijl voelde hij steeds of het systeem kouder werd en dat werd het. Normaal doet hij grote koelkasten en daar moet veel gas in, van onze koelkast wist hij niet precies hoeveel erin moest zodat hij deze tot 17 PSI vulde.
ONZE KOELKAST WORDT BIJGEVULD MET GAS.
We spraken over de bijvul kit zodat we het zelf kunnen gaan bijvullen mocht het gas weer minder worden. Hij wist een betere (refrigeration gauges 134A)die we aan ons systeem kunnen koppelen zoals hij dit ook had gedaan. De monteur was nog maar net weg toen Paul zag dat ook het gedeelte van de retour leiding bevroor en dat mag niet. Gelukkig had hij dit op internet gelezen zodat hij achter de monteur aanholde om hem terug te halen. Er zat inderdaad te veel gas in zodat hij dit terug bracht tot 10 PSI. Maar de koelkast doet het weer!
Paul zocht op internet en vond bij Amazone de refrigeration gauges 134A. We belden de baas van het koelkast reparatie bedrijf of we de reparatie kit naar zijn bedrijf in Prince Rupert mochten sturen. Dit mocht zodat we het gelijk bestelden.
CAROLINA ISLANDS VENN PASSAGE, PRINCE RUPERT HARBOUR
(54 20.564 n 130 29.813 W)
Rond kwart voor vier gingen de trossen los en motorden we met de stroom mee Prince Rupert Harbor uit, noordwaarts de Venn passage in tussen het vaste land en Digby eiland. Halverwege de Venn passage is bij de Carolina eilandjes een anker plek waar ons anker er rond kwart over vijf en na vijf mijl inging. Tijd voor het avond eten.
23 Juni 2021
RUSSEL ARM, PRINCE RUPERT HARBOR VASTE LAND CANADESE SCHEREN
(54 19.533 n 130 21.777 W)
Vanochtend belde Paul opnieuw het bedrijf dat hier koelkasten repareert. Hij kreeg de eigenaar aan de telefoon en vroeg of hij wist waar ze koelboxen op twaalf Volt verkochten. De koelkast heeft het nu bijna begeven, wordt niet echt koud meer. De man vertelde dat hij bij boten vaak problemen heeft om bij de motor van de koelkast te kunnen komen, deze zit vaak ver weg geborgen en hebben vaak geen connecties om zijn slangen aan te koppelen. Paul stuurde foto's van de motor en hoe makkelijk hij erbij kon. Toen de eigenaar de foto's zag gaf hij een andere prijsopgave en wilde wel een noodoplossing (zonder garantie) maken. Hij wilde morgenmiddag wel een werknemer sturen om het systeem weer onder gas druk te zetten. Hij sprak met Paul over een koelkast reparatie kit om zelf gas bij te vullen. Deze wordt ook wel voor air conditioners in auto's gebruikt en deze is ook goed voor ons systeem. Paul vertelde dat hij op internet iets dergelijks had gevonden maar dat ze het hier niet verkochten. De man raadde aan naar NAPA (auto onderdelen zaak) te gaan.
We motorden met Giebeltje II naar Prince Rupert en liepen naar de NAPA zaak. De man wist wat we bedoelden maar had het niet. Paul ging naar de bibliotheek om verder te kijken op internet terwijl ik nog wat winkelde.
Ik kiem al een tijd Alpha Alpha zaadjes en van Brooke kreeg ik Broccoli zaadjes, gele mosterd zaadjes en zwarte lentils om dit uit te proberen. Allemaal even lekker zodat ik naar de Natuur winkel ging om wat andere zaden te kopen. Ze hadden alleen een zakje Green Hunter Sprout (radijs zaad, mung boon,Azukin boon, kikker erwten, fenugreek) dat ik kocht. Bij de tweedehands zaak vond ik nog een extra bak waar ik ze in kan gaan kiemen.
GREEN HUNTER SPROUTS (GEKIEMD)
Rond één uur was ik bij de bibliotheek waar ik met mijn moeder sprak om daarna nog wat te internetten. Vier uur waren we terug aan boord. Tijd voor wat klusjes en het avond eten.
22 Juni 2021
RUSSEL ARM, PRINCE RUPERT HARBOR VASTE LAND CANADESE SCHEREN
Tijdens de thee/chocomel belde Paul het bedrijf die hier in Prince Rupert koelkasten repareert. We kregen het antwoord apparaat maar even later belde de man terug. Paul vertelde dat de koelkast de hele tijd aanslaat en dat het gas moet worden bijgevuld. De man gaf een prijsopgave tussen de driehonderd en duizend dollar en dat vonden we te veel voor een twintig jaar oude koelkast zodat we het erbij lieten zitten.
We motorden naar de steiger van Cowen Bay marina naast de jachthaven. Hier mag iedereen overdag overheen wandelen en kunnen we Giebeltje II wel gratis achterlaten. Als eerst wandelden we naar de watersport zaak in de hoop dat ze koelboxen op twaalf volt verkochten maar dat was niet het geval. Daarna wandelden we naar het centrum waar Paul naar de bibliotheek ging op zoek naar andere mogelijkheden om de koelkast te repareren terwijl ik nog wat winkelde. Rond één uur was ik ook bij de bibliotheek waar ik met mijn moeder sprak. Ondertussen had Paul bij Amazone alle onderdelen voor een noodreparatie gevonden en had hij op Youtube nog meer filmpjes gezien hoe hij dit zelf kon doen. Het probleem op dit moment is dat we geen adres hebben waar we het heen kunnen sturen, wordt vervolgd.
We liepen naar de Safeway waar ik verse groenten en fruit kocht en rond vier uur waren we terug aan boord en kwam de zon eindelijk door de bewolking heen. Na even in de kuip te hebben gezeten ruimde ik het eten op en werd het tijd voor het avond eten en het zes uur nieuws op de televisie. In heel Britisch Colombia is het te warm voor de tijd van het jaar, bij Vancouver eiland is het nu ca. dertig graden. Hier bij ons is het gelukkig nog ca. vijftien graden.
21 Juni 2021
RUSSEL ARM, PRINCE RUPERT HARBOR VASTE LAND CANADESE SCHEREN
(54 19.533 n 130 21.777 W)
Rond half zeven haalden we ons anker op, motorden Welcome harbor uit en onderwijl hesen we de zeilen. Met ca. zes knopen noorden wind zeilden we halve wind en met de stroom mee door Edye Passage tussen Prescott en Pocher eiland. Vervolgens zeilden we aan de wind noordwaarts naar Prince Rupert. Het was bewolkt en later begon het ook te regenen. Over de radio hadden we drie dagen geleden al gehoord dat de restricties voor Covid waren versoepelt. De bewoners van Britisch Colombia mogen weer vrij door hun provincie reizen en bij elkaar op visite gaan. Vanochtend hoorden we dat de ferries naar Vancouver eiland geheel vol geboekt waren en dat ze extra ferries willen inzetten om iedereen op Covid afstand te kunnen vervoeren. Verder blijven de grenzen tussen Canada en Amerika nog steeds gesloten, met alweer een maand verlengt.
In de regen zeilden we het laatste stuk tussen Kaaien eiland en Digby eiland en later tussen Kaaien en het vaste land tot we rond kwart voor twaalf ons anker er na drieentwintig mijl in Russel arm ingooiden. We stapten gelijk in Giebeltje II en motorden met de stroom mee naar de jachthaven van Prince Rupert. Vorige keer konden we hier de dinghy achterlaten en naar het centrum wandelen. Nu staat er een hek voor de ingang/uitgang. De havenmeester kwam gelijk aanlopen en wees ons een plek voor de dinghy. In het haven kantoor moesten we een formulier invullen voor ons Giebeltje II. Vandaag hoefden we niet te betalen maar de rest van de dagen moeten we tien dollar per dag betalen.
We wilden naar de watersport zaak maar deze was op maandag gesloten zodat we eerst een broodje bij de Subway aten om daarna bij Walmarkt boodschappen te doen. Hier vonden we kleine emmers die we aan de giek kunnen hangen als het regent om het regenwater op te vangen. De oude zijn stuk. Ze hadden hier internet zodat Paul wat internette terwijl ik rustig mijn boodschappen kon doen en de foto's op de weblog kon zetten. Rond half vier waren we terug bij de haven maar was de havenmeester nergens te bekennen. Er kwam net iemand uit de marina lopen zodat wij naar binnen konden en terug naar de Giebateau motorden. Hier ruimde ik alles op en was het tijd voor het avond eten en het nieuws op de televisie.
20 Juni 2021
WELCOME HARBOR II, HENRY EILAND, BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(54 06.759 n 130 40.409 W)
VANDAAG IS DE ZOMER IN GEGAAN.
Terwijl wij heerlijk in de zon thee/chocomel dronken zagen we de mist in de Hecate strait. Nu het bijna hoog water was stapten we in Giebeltje II om met de laatste stroom mee tussen de eilandjes door te motoren richting de andere kant. Mooie groene eilandjes met rots kusten en hier en daar een kiezel strandje. Aan de andere kant aangekomen hadden we telefoon ontvangst zodat we bij een kiezelstrand aan land gingen om de kranten binnen te halen en mijn moeder te bellen. Een uurtje later werd het laag water en hadden we stroom mee terug naar de Giebateau. Langzaam kwam de wind opzetten dus toen we rond twaalf uur terug aan boord kwamen, roken we het vers gebakken brood van de broodmachine en haalden wij ons anker op. Alleen op voorzeil en met de zon in de kuip zeilden we rustig zuidwaarts naar Welcombe harbor bij Pocher eiland. Hier hebben we nog niet zo lang geleden met Conlee en Brooke gelegen maar dan verder naar binnen. Terwijl we tussen de buitenste eilandjes door zeilden zagen we zeehonden op de rotsen in de zon liggen en Bald eagles in de lucht zweven. Rond drie uur en na zeven mijl ging ons anker er tussen wat kleine eilandjes in.
GIEBATEAU BUITENKANT WELCOME HARBOR (DRONE FOTO)
We zaten heerlijk in de kuip en Paul liet de drone rondvliegen en maakten mooie foto's. Daarna was het alweer tijd voor het avond eten.
19 Juni 2021
BUTLER COVE, STEPHEN EILAND, BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(54 06.759 n 130 40.409 W)
Het was bewolkt en het regende toen we om vijf uur ons anker ophaalden en rustig de inlet uit motorden. Vol tuig zeilden we tussen de Wreck eilanden door de Hecate strait in. Met stroom mee en ca twaalf knopen zuiden wind zeilden we ruime wind(voorzeil uitgeboomd aan de ene kant grootzeil aan de andere kant) langs de kust van Banks eiland noordwaarts. Na een uur nam de wind toe tot ca. twintig knopen en zetten we twee reven in het grootzeil. Het stopte met regenen en de zon probeerde door de bewolking heen te schijnen. Op afstand zagen we één walvis met een hoge spuiter, waarschijnlijk een Humpback. We zeilden langs de verschillende anker plekken waar we eerder hebben gelegen en rond elf uur kwamen we aan bij de noord punt van Banks eiland. De wind nam af zodat we de reven eruit haalden en halve wind Browning entrance overstaken. Eenmaal aan de westkust van Pocher eiland nam de wind nog meer af zodat we een uurtje moesten motorden alvorens de wind vanuit het westen terugkwam. Inmiddels was het een zonnige middag geworden en zeilden we het laatste stuk met een knik in de schoot naar Butler cove tussen Stephen en Joyce eiland. Hier hadden we even telefoon ontvangst zodat we mijn moeder en wat Canadese vrienden belden. Vlak voor de ingang van Butler cove viel het telefoon ontvangst weg. Alleen op voorzeil, zeilden we de Butler cove in tot ons anker er rond vijf uur en na zevenenvijftig mijl inging. Het was een mooie zeil dag!
We aten het avond eten in de kuip en verbaasden ons erover dat we al die tijd zo weinig dieren leven hebben gezien, ook qua vogels.
18 Juni 2021
WRECK ISLANDS INLET, FOUL BAY, BANKS EILAND,
BUITENKANT CANADESE SCHEREN (53 21.051 N 130 10.174 W)
De zon scheen volop toen we vanochtend thee/chocomel in de kuip dronken en wat klusjes deden. Rond elf uur gingen we met zijn allen naar de dinghy dock om naar een andere goudmijn te wandelen. Ook nu liepen we over een onverharde weg die na zes jaar langzaam weer wordt overgroeid en waar we tussen de kiezels de bloeiende Broad Leaved willow herb zagen. Deze behoort tot de Fireweed familie waarvan je de bloemen kan eten.
BROAD LEAVES WILLOW HERB
We liepen langs bramen struiken waarvan sommige bramen al rijp waren die we opaten. Verder liep de weg door meermoeras (muskeg) en passeerden we drie bruggen over kleine beekjes. Langs de weg zagen we prachtige planten in bloei waaronder de Bear Berry Honey Suckle waarvan de bladeren op lippen lijken.
BEAR BERRY HONEY SUCKLE
Na zes kilometer wandelen kwamen we uit bij de goudmijn, een groot gat in de rotsen waar de machines naar binnen konden rijden en die net als de vorige onder water stond. We keken wat rond, aten een snack maar lang konden we niet stil blijven staan anders werden we aangevallen door de knutten/kleine muggen. We liepen dezelfde weg terug en waren rond half drie en na twaalf kilometer te hebben gewandeld terug aan boord. Tijd voor een late lunch en om de foto's op de computer te zetten. Om vier uur gingen de mannen naar de kant om de vuilnis te verbranden en mocht ik bij Brooke healing hands oefenen. Nadat we gezellig met zijn vieren hadden gegeten werd het tijd om tijdelijk afscheid te nemen. Morgen gaan wij noordwaarts richting Prince Rupert.
17 Juni 2021
WRECK ISLANDS INLET, FOUL BAY, BANKS EILAND,
BUITENKANT CANADESE SCHEREN (53 21.051 N 130 10.174 W)
Het begon vannacht hard te regenen en dat heeft het tot vier in de middag gedaan. Dat kwam goed uit want we hadden water nodig voor de afwas, douche en om de vuile kleren te wassen. We deden wat klusjes en keken een film. Rond vier uur kwam de zon door de bewolking heen en werd het een mooie zonnige namiddag. Ik zette gelijk de vuile was in het sop om daarna met zijn vieren en de hond nog een keer naar de machines van de goudmijn te wandelden. Hier zochten we naar spullen die we konden gebruiken zoals O-ringen. Terug aan boord spoelde ik de was uit en hing Paul het op. We aten ons avond eten in de kuip en later zagen we een prachtige zonsondergang.
GIEBATEAU IN DE ZONSONDERGANG.
16 Juni 2021
WRECK ISLANDS INLET, FOUL BAY, BANKS EILAND,
BUITENKANT CANADESE SCHEREN (53 21.051 N 130 10.174 W)
Terwijl we chocomel/thee in de kuip dronken zagen we een reiger op de rosten die zijn vleugel schoon maakte.
GREAT BLUE HERON
Daarna gingen we naar Brooke en Conlee waar ik healing hands op Brooke mocht oefenen terwijl de mannen buiten op het dek waren en Paul advies gaf wat Conlee kon veranderen voor betere zeil voering. Paul en ik aten de lunch in de kuip en rond half drie motorden we met laag water iets terug naar de uitgang van de inlet. Vandaar liepen/klauterden we met zijn vieren en Moie (de hond) over de rotsachtige kust met uitzicht over de Hecate strait en de Wreck eilandjes met daartussen de vissersboot die er ook lag toen we hier binnenkwamen. We plukten sea asperges, liepen over aangespoelde boomstammen, deden of we een boomstam konden optillen en hingen aan boomstammen die half in de lucht staken.
IS PAUL ECHT ZO STERK?
Toen we via de binnenkant van de inlet terug wilden wandelen werd het steeds hoger water en zagen we dat er een boot bij de dinghy dock van de goudmijn lag. Hij kwam net terug varen zodat we naar hem zwaaide en hij stopte voor een praatje. Het was één van de duikers van de vissersboot. De duikers (onderzoekers) tellen in deze streek de zeekomkommers, scalps en andere schelpdieren. Brooke en Conlee duiken ook zodat hij ze een paar mooie plekken vertelde om te duiken. Deze inlet zit vol met alge waardoor het zicht erg slecht is. Hij bood ons aan, ons naar onze dinghy terug te varen en dat namen we graag aan. Het was inmiddels half vijf geworden en ik wilde lasagne maken. Terug aan boord zaten we nog even in de zon in de kuip maar al snel begon ik met het avond eten. Rond half zeven kwamen Brooke en Conlee eten, altijd gezellig!
15 Juni 2021
WRECK ISLANDS INLET, FOUL BAY, BANKS EILAND,
BUITENKANT CANADESE SCHEREN (53 21.051 N 130 10.174 W)
Om zes uur, één uur na hoog water motorden we samen met Conlee en Brooke (op de Akhlut) Kingkown inlet uit, door de Goring reef passage de Hecate strait in. Hier stond ca. zes knopen wind uit het zuiden en een lichte swell zodat we de zeilen hesen en zuidwaarts de mist in kruisten. De wind nam toe tot ca tien knopen en langzaam trok de mist op zodat we de kust van Banks eiland en later het hele eiland zagen.
Rond tien uur en na ca. achttien mijl begonnen we aan de aanloop van de inlet. We motor/zeilden over ondiepere stukken tussen de Wreck eilandjes door waar een vissersboot voor anker lag en waarvan de onderzoekers aan het duiken waren. Vervolgens motorden we verder een prachtige inlet in tot waar de onverharde weg begint naar een verlaten goudmijn gaat. Hier ging ons anker er rond elf uur en na twintig mijl in. De zon probeerde door de bewolking heen te komen zodat we onze lunch in de kuip aten. Even later gooiden ook Brooke en Conlee hun anker erin.
Rond vier uur maakten we een wandeling naar de verlaten goudmijn. De mijn is nog niet zo oud maar wel plotseling verlaten. De natives (waarvan het eiland is) kwamen erachter dat ze al het afval/afvalwater (van goud zoeken) in de inlet dumpte, dat was niet de afspraak en ze moesten het gebied onmiddellijk verlaten.
Als eerst kwamen we bij de slaapplaatsen, grote containers omgebouwd tot kleine slaapkamertje, waar ieder zijn eigen kamertje had en waar de matrassen nog op de bedden lagen. Vervolgens kwamen we langs grote rekken waarin ronde steen staven lagen. Dit waren proef staven om te bepalen of er inderdaad goud in de steenlagen zat en op welke diepte.
REKKEN MET STAVEN STEEN
De machines (fabriek) stond iets verderop met barakken die nog steeds gevuld zijn met onderdelen, bouten moeren etc. Al is er natuurlijk al heel wat weggehaald door vissers en mensen die hier langskomen varen. We zagen de grote machines die het steen vergruisde tot bijna zand, vervolgens werd het zand verplaatst en chemisch verwerkt zodat ze het goud (stof)eruit konden halen.
GOUDMIJN FABRIEK
We wandelden verder over de onverharde weg die nu langzaam overgroeid wordt. Brooke trok de planten eruit die hier niet horen zodat de goede vegetatie meer ruimte heeft. We zagen nieuwe bloemen en voetsporen van wolven. Wat zijn dat grote poot afdrukken!
WOLFSPOREN
Na ca. vier kilometer te hebben gewandeld kwamen we aan bij de goudmijn. Een uitgehouwen gang in de rotsen die langzaam schuin naar beneden loopt en nu vol met water stond.
GOUDMIJN
We zaten even uit te rusten maar al snel kwamen de knutte/hele kleine muggen. Bij al de wandelingen hebben we hier last van gehad en we zitten allemaal aardig onder de muggen bulten. Zeker tijdens het op de hurken zitten om foto's te maken worden we lek geprikt. Rond zeven uur en ca acht kilometer te hebben gewandeld waren we terug bij de dingy dock en motorden ieder terug naar zijn eigen boot.
14 Juni 2021
KINGKOWN INLET, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 29.342 N 130 26.523 W)
Het was bewolkt met hier en daar een bui zodat we binnen wat huishoudelijke klusjes deden. Tussen de buien door dronken we thee/chocomel en aten onze lunch in de kuip. In de middag keken we een film. Aan het eind van de middag klaarde het op en kwam de zon door de bewolking heen zodat we met zijn vieren en Moie (de hond)een wandeling maakten. Paul had op de Google kaarten gezien dat we over Antle eiland konden wandelen. Het was nu bijna hoog water zodat ieder met zijn eigen dinghy naar Antle motorden. Vervolgens maakten we ons eigen pad tussen de struiken, lage bomen, planten en klauterden over omgevallen boomstammen de heuvel op. Daar aangekomen veranderde de vegetatie in een Muskeg (meren moeras) gebied.
MUSKEG/MEREN MOERAS
Net als op negen juni bij Griffin bay wandelden we ook nu over een zachte bodem met vele verschillende soorten mos, rietgrassen waaronder de Cotton gras die in bloei staat en verschillende andere planten in bloei. Veelal dezelfde als eerder maar ook nieuwe soorten of variaties ervan zoals bij de Round leaved Sundew (vleesetende plant) die we nu in een ovale/langwerpige vorm zagen.
SUNDEW
Het verschil met de vorige wandeling was dat er tussen deze vegetatie grote kale rotsblokken lagen vanwaar we mooie uitzichten hadden over het meren moeras gebied. In kleine poeltjes zagen we kikkertjes en bloeiende waterlelies. We liepen tot we bij het groter meer aankwamen waar we grote getale kikkervisjes zagen zwemmen. Hier zaten we een tijdje in de zon te genieten van de omgeving. Terug liepen we dezelfde weg en waren we rond zeven uur terug op de Giebateau, tijd voor het avond eten.
13 Juni 2021
KINGKOWN INLET, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 29.342 N 130 26.523 W)
We liggen aan de buitenkant van Kingkown inlet en vanuit de baai kijken we uit naar de Hecate strait. Terwijl we vanochtend thee/chocomel in de kuip dronken genoten we van de omgeving. Nu het laag water was zagen we de golven/swell op de buitenste rotsen breken en soms erover heen slaan. Verder zagen we twee jonge Bald eagles die elkaar achterna vlogen. De bewolking kwam langzaam opzetten zodat we rond twaalf uur (hopelijk voor de regen) en met half tij Giebeltje II in stapten om een rondje Antle eiland te motoren. We begonnen door de oost passage van Antle eiland en keken of we hier een andere keer met de Giebateau doorheen kunnen, het bleef in elk geval diep genoeg. Daarna kwamen we in open water en hoopten dieren leven te zien maar het enige wat we zagen waren meeuwen en Bald eagles. Terug motorden we door de West passage van Antle eiland dat een stuk ondieper was en waar we de motor omhoog moesten doen. Voor ons zagen we rotsen boven het water waar het water met een kracht tussendoor stroomde. We roeiden/stuurden door de kleine stroomversnelling heen, vermeden de meeste rotsen maar schoven toch langs één heen. In het laatste stukje terug naar de Giebateau zagen we een mink in het water zwemmen. Toen we dichterbij kwamen draaide de mink zich snel om en zwom terug naar het kleine eilandje waar hij vandaan kwam en verschool zich tussen de rotsen.
Inmiddels was het begonnen met regenen zodat we de rest van de middag een film keken. Rond half zeven gingen we naar Conlee en Brooke waar we gezellig samen aten.
Brooke schrijft voor Mustang en mag de nieuwe vrouwen kleding lijn uitproberen. Ze had een nieuwe zeil broek gekregen die haar te klein was en die ik nu kreeg.
Kijk op de MUSTANG site; ABOARD AKHLUT Series Author: Celeste Brooke Landon
Verder keken we filmpjes die ze tijdens het duiken heeft gemaakt. Het water is behoorlijk koud en ik had haar eerder een fleece trui gegeven voor onder haar droogpak.
Ze maken echt fantastische youtube fimpjes over het gebied waar ze nu zeilen "WILDS AND WATER SAILING YouTube Channel"
https://www.youtube.com/channe
12 Juni 2021
KINGKOWN INLET, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 29.342 N 130 26.523 W)
Vanochtend toen ik buiten keek zag ik dat het erg laag water was. Ik liep de kuip in en zag dat het naast ons snel opliep zodat ik de dieptemeter aanzette en Paul riep. De dieptemeter gaf drie meter aan en op de navigatie kaart zagen we inderdaad dat we bij de rand van de diepte lagen. We haalden ons anker op en motorden iets meer naar dieper water waar het anker er in ging. De rest van de dag waaide het en hadden we afwisselend een bui en dan weer zon. We bleven aan boord, deden wat klusjes dronken thee/chocomel en aten de lunch in de kuip. In de namiddag werd het droog en nam de wind af en werden we over de marifoon opgeroepen door Brooke en Conlee of we zin hadden samen te gaan wandelen. Even later wandelden we door het bos, ons eigen pad makend over mos en klommen we over omgevallen boomstammen, de heuvel over naar de andere kant van het eiland. Onderweg zagen we verschillende bloeiende bloemen/planten waaronder de chocolate lily, en de Alaska rein orchid.
ALASKA REIN ORCHID
Terug liepen we langs de waterkant over de rotsen. Rond half acht waren we terug aan boord tijd voor het avond eten.
GIEBATEAU IN KINGKOWN INLET
11 Juni 2021
KINGKOWN INLET, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 29.342 N 130 26.523 W)
Vanochtend scheen de zon en was het rustig zodat we na de thee/chocomel een dinghy tocht maakten naar de buitenkant. Hier zagen we enkele Bald eagles in de bomen en Harlequin eenden in het water en een grote groep op de rotsen in de zon.
HARLEQUIN DUCKS
Op de terugweg zagen we op twee verschillende plekken vissers boeien in de bomen hangen, meestal betekend dit dat daar iets is. We gingen bij één ervan naar de kant om te kijken of er een wandeling over het eiland te maken was. Dit was niet het geval maar ik zag wel een bloeiende plant op een omgevallen dode boomstam.
PLANT OP DODE BOOMSTAM
We liepen net terug en zagen hoe Giebeltje II met de stroom mee naar buiten werd genomen. Paul rende erheen en toen hij tot de bovenkant van laarzen in het water stond draaide hij zich om. "Rennen" riep ik zodat hij tot boven zijn knieen in het water kwam maar wel de dinghy redde (hihi).
PAUL REDDE DE DINGHY
Terug aan boord werden de laarzen, sokken en broek met zoetwater uitgespoeld. Terwijl we buiten in de kuip onze lunch aten zagen we ook Brooke en Conlee terugkomen van hun duiken. We spraken af na de lunch naar een volgende plek te zeilen.
Na de lunch zeilden we alleen op voorzeil Griffin harbor uit Hecate straat (open water)in. Hier bleek de wind al naar het westen te zijn gedraaid zodat we ook het grootzeil hesen. Met ca twee meter swell en acht knopen wind zeilden we halve wind vol tuig langs de kust (die voornamelijk uit rotsen en kleine eilandjes bestaat) zuidwaarts naar de volgende anker plek. Onderweg zagen we een grote groep Bald eagles boven het water vlogen en die om de beurt naar/in het water doken. Daar moet eten zijn!
Na ca. tien mijl begonnen we aan de entee van Kingkown inlet. Nu gingen we door ca. twaalf meter diepte met naast ons aan beide zijde ondieptes en eilandjes waar de golven/swell op braken. Ik vond het soms best spannend als ik de golven/brekers onze kant op zag komen, maar de hoogte van de golven/brekers waren altijd rustig als ze bij ons aankwamen. Eenmaal in Kingkown inlet wachtten we op Brook en Conlee die even later ook binnen kwamen. Kingkown inlet is een mooie lange inlet waar ons anker er al aan het einde (oceaan kant) van de inlet inging. We hadden Brooke en Conlee uitgenodigd om te komen eten en het werd een gezellige avond.
10 Juni 2021
GRIFFIN HARBOR, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 35.951 N 130 32.618 W)
Het waaide en het was bewolkt zodat we binnen wat klusjes deden en een boek/krant lazen. Ook vandaag kwam de zon tijdens de lunch tevoorschijn zodat we na de lunch een dinghy tocht tussen de eilandjes van Griffin harbor maakten.
DINGHY TOCHT
We motorden tussen de eilandjes en rotsen door richting de buitenkant in de hoop vogels, zeehonden of zeeotters te zien. Helaas niets van dit alles. We stopten op een eilandje om even de benen te strekken en zagen kleine krabbetjes in een waterpoel tussen de rotsen. Op het hogere gedeelte van het eilandje groeiden wat dennebomen, struikgewas en zagen we ook hier planten in bloei waaronder de Red Painted brush, Shootingstar en een chocolate lily.
CHOCOLATE LILY
Rond drie uur waren we terug aan boord waar we een milkshake in de kuip dronken om daarna onderuit te gaan met een boek.
09 Juni 2021
GRIFFIN HARBOR, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 35.951 N 130 32.618 W)
Vanochtend was het bewolkt en regende het nog iets zodat we binnen bleven en klusjes deden. Na de lunch werd het droog en kwam zelfs de zo tevoorschijn zodat we samen met Conlee, Brooke en hun hond door de baai naar een drassig landschap motorden om daar te wandelen. Onderweg zagen we een zeeotter die snel onderdook toen we hem naderden.
WANDELING DRASSIG LANDSCHAP
De bodem was veerkrachtig door de vele mos soorten en rietgrassen waar we overheen liepen. Daartussen zagen we vele stroompjes, modderpoelen, diepe gaten, struikgewas en korte veelal kale bomen. In een poel zagen we waterlelies in bloei die in het water weerspiegelde met op één van de groene bladeren een grote spin. Brooke weet veel van de natuur en vertelde me van alles over hoe ik planten, mossen etc kan herkennen en bij welke familie ze horen. Zo kan ik ze later makkelijker in mijn boek opzoeken. We zagen veel planten in bloei waaronder twee verschillende soorten cotton gras, grote Skunk cabbage, Red Paintbrush en Hars paintbrush, Few-Flowed Shootingstar, Deer cabbage, Buckbean en vele andere planten.
FEW-FLOWERED SHOOTINGSTAR
DEER CABBAGE
BUCKBEAN
Het dieren leven viel erg tegen, al zagen we een kraanvogel hoog in de lucht overvliegen en twee bald eagles die elkaar achterna zaten. Rond drie uur waren we terug aan boord waar Paul en ik een Milkshake in de kuip dronken. Daarna ging ik naar Brooke om Healing hands bij haar te oefenen. Rond half acht aten we gezellig met zijn vieren en keken hun Youtube films die ze onderweg maken. Mooie films over het zeilen hier.
08 Juni 2021
GRIFFIN HARBOR, BANKS EILAND,BUITENKANT CANADESE SCHEREN
(53 35.951 N 130 32.618 W)
De zon scheen toen we vanochtend thee/chocomel in de kuip dronken en genoten van de omgeving om ons heen. Rond elf uur, met half tij haalden we ons anker op en motorden achter elkaar aan tussen de ondieptes/kelpvelden/rotsen en eilandjes door. Wij op de Giebateau, Conlee en Brooke op Ahklut. Gisteren was Conlee hier met zijn drone overheen gevlogen om te kijken of hij gekke dingen zag. We gingen over een stuk van anderhalve meter diepte bij laag,laag water. Ik stond voorop terwijl Paul stuurde en op de navigatie kaart keek en Conlee/Brooke ons volgden. Het stukje van anderhalve meter was nu zes meter diep dus dat ging makkelijk. Toen we het gebied bijna verlaten hadden motorde Paul naar de kruisje (rots) op de kaart om te kijken wat ik zag. Ik zag de bodem en riep "terug,terug ondiep"! Nu weten we dat we deze kruisjes echt moeten vermijden.
Eenmaal in de Hecate strait hesen we de zeilen en kregen we te maken met ca. één meter swell. Met ca. zestien knopen noorden wind zeilden we eerst ruime tot halve wind naar de noord westhoek van Pocher eiland. Onderweg hadden we telefoon ontvangst zodat ik nog even met mijn moeder sprak en Paul de kranten binnen haalden. Wij maakten foto's van Ahklut en zij van ons.
AHKLUT
Na de zuidwest hoek was het telefoon ontvangst verdwenen en zeilden we ruime wind zuidwaarts naar Banks eiland. Heerlijk met de zon in de kuip en ca vijftien knopen noorden wind, grootzeil aan de ene kant en voorzeil uitgeboomd aan de andere kant. We aten onze lunch en tot onze verbazing bleven we radio ontvangst houden. Rond half vijf nam de wind af en door de swell begonnen de zeilen te klapperen zodat we de motor starten en het laatste stukje naar en door Griffin harbor naar binnen motorden. Griffin harbor bestaat ook uit vele kleine eilandjes/rotsen en hier zagen we verschillende vogels zwemmen waaronder de Murre en een Artic loon.
ARTIC LOON
Rond half zes en na dertig mijl ging ons anker erin en even later ging ook het anker van Ahklut erin. Daarna gingen we naar Brooke en Conlee om gezellig samen te eten.
07 Juni 2021
WELCOME HARBOR,TUSSEN POCHER/HENRY EILAND,CANADESE SCHEREN
(54 00.152 N 130 39.565 W)
We hadden Conly en Brooke uitgenodigd voor het avond eten zodat ik vanochtend de nasi maakte en de kip in de sate marinade zette. Daarna dronken we thee/chocomel in de kuip en luisterden naar het nieuws. Het is een veel te droog voor de tijd van het jaar en ze waarschuwen nu al voor bosbranden.
Rond tien uur motorden we met Brooke, Conly en hun hond (ieder in eigen dinghy) door Welcome harbor naar de andere kant (ca. drie mijl)waar een trail start naar een oude goudmijn. Nadat we ons eerst een stukje door de struiken hadden gewurmd kwamen we op een open grasveld waar de eerste verroeste onderdelen van de spoorweg te zien waren. Deze spoorlijn liep naar de goudmijn halverwege de bergen die rond 1900 in gebruik was. We liepen door het bos grotendeels langs/over de spoorlijn die zo vervallen was dat alleen de roestige rails er nog lagen die soms met mos overgroeid waren. Hier en daar hingen de rails gewoon in de lucht en was de rest van de brug verdwenen zodat we ons eigen pad moesten maken door de vallei en verschillende beekjes.
OUDE SPOORWEG
Onderweg zagen we prachtige bloemen, planten en mos waaronder de Round leaved Sundew (een vleesetend plantje).
ROUND LEAVED SUNDEW
De Labrador Tea waarvan je van de bladeren en takjes thee kan maken dat helpt voor verkoudheid en die veel vitamine C bevat.
LABRADOR THEA
Na ca. twee uur wandelen kwamen we aan bij het gedeelte waar de mijnwerkers gewoond hebben. Hiervan zagen we een houten fundering (alleen de balken) van een huis, metalen frame van enkele bedden, kookstellen, bekers/potten van keramiek en vele verroeste blikjes en glazen flessen/potten die deels door mos overgroeid waren. Op flessen zagen we dat ze gedateerd waren van rond 1912.
KERAMIEKE POT
Vervolgens liepen we voorzichtig de ondergelopen goudmijn in. We zagen enkele zijgangen en kwamen uit in een ruimte waar een grote oude pot lag en waar de bodem bedekt was met oude rotte houten planken.
GOUDMIJN
Inmiddels was het een mooie zonnige dag geworden en aten onze lunch op een uitkijkt punt waar we uitzicht hadden over Prince Rupert en wat eilanden. Hier hadden we telefoon ontvangst zodat ik nog even met mijn moeder sprak. Rond vijf uur waren we terug bij de dinghy en motorden door Welcome harbor terug naar de Giebateau en Akhlut. Onderweg zagen we zeehonden in de zon op de rotsen liggen en Bald eagles in de bomen of zwevend boven het water. Het was zulk lekker weer zodat we besloten nog een kleine wandeling naar de andere kant van de kleine peninsula te maken. Hier liet Conlee zijn drone de lucht in om te kijken of we morgen door deze vernauwing heen kunnen, dan is onze route voor morgen zeven mijl korter. Onderwijl zaten we lekker op de verwarmde kiezelstenen in de zon. Rond half acht aten we de nasi met sate en zoetzuur. Het was een mooie en gezellige dag geweest.
06 Juni 2021
WELCOME HARBOR,TUSSEN POCHER/HENRY EILAND,CANADESE SCHEREN
(54 00.152 N 130 39.565 W)
Het regende vanochtend hard zodat we binnen bleven en Paul op internet nog wat informatie bekeek over hoe we de koelkast zelf kunnen repareren terwijl ik wat huishoudelijke klusjes deed en met mijn moeder sprak. Even voor twaalf uur haalden we in de regen ons anker op en zeilden ruime wind en met de stroom mee de baai uit en verder noordwaarts door Athur passage tot we bij de noordoost hoek van Pocher eiland aankwamen. Hier gingen we de hoek om en zeilden halve wind westwaarts langs de noordkust van Pocher eiland door Edye passage tussen Pocher en Prescott eiland. Het was inmiddels gestopt met regenen en soms kwam de zon door de bewolking heen. Vlak voordat we bij Welcome harbor aankwamen hadden we geen wind meer zodat we de zeilen weghaalden en de motor starten. Bij de ingang tussen verschillende eilandjes zagen we een dinghy in het water, dit waren Brooke en Conlee die aan het duiken waren en net de dinghy inkwamen. Ze motorden naar ons toe zodat we hun een sleep gaven tussen de eilandjes/rotsen en ondieptes door en ondertussen praatten we gezellig bij. Het was laag water waardoor we op de rotsen veel zeehonden zagen liggen die lekker lagen te zonnen. Rond half zes en na twintig mijl ging ons anker erin. Nu Conlee toch zijn droogpak aan had wilde hij onze anodes wel vervangen zodat even later onze anodes vervangen waren en Paul het water niet in hoeft. Het was inmiddels zo zonnig geworden zodat ik snel de was uitspoelde om te drogen en Paul de drone de lucht in liet gaan. Zo keek hij of we overmorgen een kortere weg kunnen nemen naar open water. Daarna aten we buiten in de kuip in de zon ons avond eten.
05 Juni 2021
LAWSON HARBOR,LEWIS EILAND,CANADESE SCHEREN
(54 01.376 N 130 15.115 W)
Toen we rond vijf uur ons anker ophaalden zat deze goed vast. Ik motorde naar voren zodat de ankerlier het wat makkelijker kreeg. Vlak voor ons zagen we de ondiepte dichterbij komen. Toen het anker eenmaal los was, wilde ik de Giebateau draaien maar zag dat het naast ons ook snel ondiep werd. De draai van de Giebateau bleek toch klein genoeg te zijn zodat het in één keer ging. Maar goed dat de beek krachtig de baai in stroomde en dat de wind uit het zuidoosten kwam zodat we al die tijd in één richting hebben gelegen.
We hesen de zeilen en met ca. tien tot twaalf knopen zuiden wind zeilden we vol tuig verder noord westwaarts door Principe channel tussen Pitt en Banks eiland door. Het was bewolkt maar later probeerde de zon soms door de bewolking heen te komen. Dichtbij Browning entree (open stuk water)nam de wind toe tot ca. twintig knopen zodat we het grootzeil weghaalden. Alleen op voorzeil, zeilden we oostwaarts tussen eilandjes/rotsen en langs Dolphin eiland naar het native plaatsje Kitkatla. We hadden verwacht hier telefoon signaal te hebben maar dat bleek niet zo te zijn. We zeilden verder oostwaarts tot we in Ogden channel aankwamen waar we verder noordwaarts gingen. De wind trok aan tot vijfentwintig a dertig knopen en het begon te regen. Aan het einde van Ogden channel kregen we telefoon ontvangst en belden mijn moeder om haar nog te feliciteren met haar verjaardag. Het laatste stukje zeilden we door de regen door Arthur passage tussen Kennedy en Lewis eiland. Rond kwart voor vier en na drieenvijftig mijl ging ons anker er in Lawson harbor bij Lewis eiland in.
We hadden internet nodig om wat dingen te regelen; we vermoedden dat de emails van gmail niet werden doorgestuurd naar Sailmail maar dat was wel het geval.
We hadden bericht gekregen dat we op zestien juni onze tweede Phizer Covid vaccinatie op Thetis konden krijgen. Dat gaan we natuurlijk niet redden. Maureen had ondertussen contact gehad met de persoon in kwestie en vanochtend hadden we een email gekregen hoe we een afspraak konden maken voor een andere lokatie. Per internet/telefoon regelden we dat we op vierentwintig juni onze tweede Covid vaccinatie in Prince Rupert kunnen krijgen. Dat is mooi want nu kunnen we langer hier in het noorden blijven.
De derde reden was dat de motor van onze koelkast lang blijft draaien zodat Paul op internet zocht wat de oorzaak kan zijn en wat we eraan kunnen doen. Paul vond hoe hij het zelf kan oplossen maar dan moeten we wel de spullen gaan kopen. Het heeft geen haast dus gaan we eerst terug de wildernis in. Het handige was ook dat ik nu de administratie en de weblog bij kon werken.
04 Juni 2021
PATTERSON BAY, PITT EILAND,CANADESE SCHEREN (53 25.933 N 129 49.972 W)
Gisteren avond begon het al te regenen en dat heeft het de hele nacht en dag gedaan. Ook de wind nam in de nacht toe tot ca. dertig a veertig kopen maar hier in de baai lagen we goed beschut en hoorden we de wind alleen door de bomen en de mast. Er komt alweer een depressie over. We besloten een dag te blijven liggen zodat we lekker uitsliepen, wat kleine klusjes deden en verder rustig aan deden.03 Juni 2021
WALE EILAND, RACE INLET, PRINCESS ROYAL EILAND,CANADESE SCHEREN
(52 50.551 N 129 00.738 W)
Rond half negen werd het droog, windstil en kwam de zon tevoorschijn. We dronken thee/chocomel in de kuip en genoten van de natuur die in het water weerspiegelde.
NATUUR DIE IN HET WATER WEERSPIEGELD
Vervolgens stapten we in Giebeltje II en motorden met hoog water naar het begin van de inlet waar een mooie grote brede beek nu met vol geweld de inlet kwam instromen. Hier zagen we een mannetjes en vrouwtjes Red-Breasted Merganser op de rotsen, vier Canadese ganzen, vele kraaien en een enkele Bald eagle. Vervolgens motorden we om Wale eiland heen waar een andere prachtige beek na meerdere dagen regen ook met veel geweld en gedonder de inlet instroomde. Daarachter tussen de rotswanden zagen we het water omhoog stuiven. Wat een geweld!
INSTROMENDE BEEK
Rond tien uur waren we terug op de Giebateau en haalden ons anker op.
GIEBATEU IN RACEY INLET
We motorden langs Wale eiland waar we op de navigatie kaart zagen dat dit eiland van bovenaf ook echt de vorm van een walvis heeft. Vol tuig en met de stroom mee zeilden we Racey inlet uit en zagen nu de prachtige groene beboste bergen. Wat een prachtige inlet!
Met ca. tien knopen wind zeilde de Giebateau noord westwaarts, halve wind de Campania sound over, een open stuk water waar ze heerlijk door de swell en de golven ging. Langzaam werd het bewolkt en kwamen we in Estevan Sound aan. Aan de ene kant hadden we Campania eiland, bestaande uit veelal kale rotswanden met laag begroeide vegetatie en aan de andere kant de lagere Lotbiniere en Trutch eilanden.
ESTEVAN SOUND
Langzaam nam de bewolking toe en toen we rond zes uur Principe channel in zeilden begon het te regenen en nam ook de wind toe. We zeilden het laatste stuk met ca vijftien a achttien knopen zuid westen wind tussen Banks en Pit eiland waar rond negen uur en na vijftig mijl ons anker er in Patterson bay inging. Ook hier zagen we aan het begin van de baai een snel stromende beek de baai in stromen. Paterson baai heeft eigenlijk geen naam maar ligt vlak naast Paterson inlet.
02 Juni 2021
RACE INLET, PRINCESS ROYAL EILAND, CANADESE SCHEREN (52 50.551 N 129 00.738 W)
Rond zes uur haalden we in de stromende regen en lichte mist ons anker op en motor/zeilden tussen de rotsen en kleine eilandjes door terug naar Laredo channel. Wat is het toch fascinerend dat als het ook maar even kan er boompjes op deze kleine rotsen groeien waar in stormen vaak de golven tegenaan beuken.
02 Juni 2021
RACE INLET, PRINCESS ROYAL EILAND, CANADESE SCHEREN (52 50.551 N 129 00.738 W)
Rond zes uur haalden we in de stromende regen en lichte mist ons anker op en motor/zeilden tussen de rotsen en kleine eilandjes door terug naar Laredo channel. Wat is het toch fascinerend dat als het ook maar even kan er boompjes op deze kleine rotsen groeien waar in stormen vaak de golven tegenaan beuken.
KLEIN EILANDJE MET BOMEN
Aangekomen in Loredo channel hadden we stroom mee en kregen we de beloofde vijftien knopen zuiden wind zodat de Giebateau vol tuig ruime wind, voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil aan de andere kant tussen Aristazabal eiland en Princess Royal eiland noordwaarts zeilde. Onderweg moesten we goed oppassen voor kelp velden en boomstammen in het water. Helaas was het zo bewolkt en mistig zodat we niets van de eilanden zagen behalve hier en daar een stukje kust. Gelukkig zijn we hier vaker geweest en kennen we het!
Rond het middag uur toen we bijna bij de Johnstone poit waren nam de wind toe tot ca. twintig knopen en haalden we het grootzeil weg. We hebben geen haast. Halve wind zeilden we naar en de hoek om Racey inlet in. Hier kruisten we alleen op voorzeil en met stroom tegen, de vier mijl lange inlet in. Door de vele regen zagen we vele kleine stroompjes en watervallen de inlet instromen maar verderop in de inlet kwam er echt een prachtige grote beek/waterval naar beneden denderen. De laatste mijl werd de inlet smaller, nam de stroom toe en de wind af zodat we de motor starten en de kachel (werkt op het koelwater van de motor)binnen aandeden. Zo motorden we langs het kleine eilandje Wale en ging ons anker er rond drie uur en na negenendertig mijl in. Een prachtige plek! Hopelijk wordt het morgen droog en kunnen we op verkenning naar de beekjes/watervallen.
01 Juni 2021
HIGGENS PASSAGE, PRINCE EILAND, CANADESE SCHEREN (52 28.440 N 128 44.413 W)
Nadat we eerst nog even met tante Jannie hadden gesproken haalden we rond zeven uur in de regen ons anker op en hesen de zeilen. Met ca. tien knopen wind zeilden we ruime wind door Seafort chanel, tussen verschillende eilanden door. Aan de ene kant hadden we achtereenvolgens Campbell, Dufferin en Bardswell eilanden en aan de andere kant Chatfield eiland en de Don peninsula. Naarmate we dichter bij de oceaan kwamen kwam de swell ons tegemoet.
Rond elf uur kwamen we achter de eilanden vandaan en staken we de Milbanke sound over richting de zuidpunt van Prince eiland. Nu zeilden we op open oceaan waar we ca één tot anderhalve meter swell hadden en de wind aantrok to ca. vijftien knopen. Zo zeilde de Giebateau lekker ruime wind en keken wij goed uit naar Boomstammen en kelp velden. Eenmaal bij de zuidpunt van Prince eiland zeilden we door Caleta passage waar we de vuurtoren (bewoont met huis erbij)op een eilandje zagen staan. Vervolgens zeilden we halve wind langs de westkust van Prince eiland de Laredo sound in. Hier zagen we verschillende meeuwen en Bald eagles in cirkels over het water vliegen. Daar moet iets van voedsel in het water zijn! Verderop zagen we een groep aalscholvers in het water zwemmen.
Rond drie nam de wind zover af dat de zeilen begonnen te klapperen zodat we het laatste stukje tussen de rotsen en eilandjes door naar Higgens passage motorden. Aan het begin van deze passage ging ons anker er na eenenveertig mijl in. Eindelijk werd het droog zodat Paul de drone liet vliegen. Zo verkende hij de ondiepe plekken in de Higgens passage en keek hij of we er eens doorheen zouden kunnen. Wie weet? We aten ons avond eten in de kuip en genoten van de stilte en de groene natuur om ons heen.