Zaterdag 21 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)Vannacht en vandaag waaide het de hele dag ca. vijfentwintig knopen met in squalls dertig tot veertig knopen. Het enige verschil met gisteren was dat het toen veel regende en dat vandaag de zon soms tussen de squalls tevoorschijn kwam.
Gisteren had ik gehakt uit de vriezer gehaald en vanochtend maakte ik hier gehaktballen van en stopte deze terug in de vriezer, voor onderweg.
Vervolgens zetten we starlink aan zodat Paul kon internetten en ik alle foto’s die Dave op de blogspot had gezet op de juiste plek plaatste. Ik had nog wat foto’s van Nederland die ik ook op de blogspot wilde zetten zodat ik daarmee aan de gang ging. Na veel werk hadden de foto’s eindelijk een andere naam want iedere keer als ik de foto’s naar de iPad kopieerde kregen ze de oude naam terug. Toen ik ze vervolgens op de blogspot wilde zetten kreeg ik dezelfde melding (sorry, we could not copy your photo’s to the blog). Ik wist dat Dave het met een Mac computer had gedaan zodat ik het met onze computer probeerde en daarmee ging het wel! probleem voor nu opgelost!
Paul had enkele dagen geleden de kabel van de windmeter gemaakt en tot nu toe doet deze het goed! Halverwege de middag keken we een film en zagen de Australische zeilboot de ankerplek verlaten. Rond vijf uur starten we Starlink voor de tweede keer vandaag op zodat ik mijn moeder kon spreken.
Vrijdag 20 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)Toen het vanochtend licht werd was het bewolkt en kwam de ene na de ander squall met regen en wind over. Gemiddeld hadden we vijfentwintig knopen en in squalls dertig tot veertig en dat bleef de hele dag zo. Ik ging bezig met de foto’s; zette deze op de computer en maakte collages voor de blogspot. Ondertussen deed Paul wat klusjes en las de krant. Na de lunch keken we een film en daarna gingen we naar de kant waar de Australiërs een kampvuur maakten. Zij gaan morgen vertrekken en zeilen terug naar Frementle (westkust Australië), nog een lastige klus! Er kampeerden twee mensen op het eiland waar we ook nog even heen gingen. Hij kwam uit Nieuw-Zeeland en zij uit nederland en wonen op dit moment op Christmas eiland. Rond half vijf waren we terug aan boord en starten Starlink op. Ik kreeg een e-mail van degene die naar mijn foto’s had gekeken maar ook zij had het niet voor elkaar gekregen om foto’s op blogspot te plaatsen. We belden Dave/Wendy en Dave wilde er ook wel naar kijken. Al snel had hij enkele foto’s geplaatst en bleek dat ik de naam van de foto’s moest veranderen. Ik vroeg Dave of hij de rest van de weblog foto’s er ook op wilde zetten zodat ik de blogspot kon bijwerken. Dat wilde hij morgen doen, thanks Dave!
Donderdag 19 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Even over acht uur motorden we naar de kant en namen de ferry van half negen naar Home eiland. Deze ferry wordt flink gesubsidieerd en koste vijf dollar retourtje per persoon. Na een half uur kwamen we aan op Home eiland en liepen naar het “Palu Cocos museum”. Hier lazen we over de vroegere palmbomen plantages, de wayang poppenspelen als amusement en zagen meerder Jukong (traditionele kleine zeil bootjes). Er was een bewoner bezig om de binnenkant van één van de Jukong in te smeren met olie. Even verderop lagen de andere onderdelen waaronder een roertje.
OUDHEDEN OP HET EILAND
Toen we verder wandelden kwamen we langs enkele stenen wielen in de grond (rechts boven). Hiermee persten ze olie uit de Jarak plant. Met deze olie smeerde ze het gereedschap in tegen corrosie maar ook het hout om termieten tegen te gaan.
Aan de oostkant van het eiland kwamen we langs de restanten van een oude uitkijktoren die toen der tijd deels van bakstenen deels uit hout was gebouwd. In de top van de uitkijktoren hing een olieland om schepen te waarschuwen voor het rif. Verder deed de uitkijktoren dienst om schepen en vliegtuigen te spotten. Aan de zuidwest kant in de buurt van hotel “Oceania” het voormalige huis van de familie Clunies-Ross zagen we meerdere oude baksteen muren, vergane glorie. Terwijl we zo langs de buitenrand van het eiland wandelden zagen we verschillende planten waarvan sommige in bloei, grote varens met knop, palmbomen en hele grote oude bomen. In de lucht vlogen Tropical birds die soms nieuwsgierig om ons heen draaiden.
MOOIE NATUUR
Nadat we het eiland waren rondgewandeld liepen we door het dorpje en zagen de huizen, de school met kinderen, een dokters post, spotvelden waaronder tennisbanen en voetbalveld, de moskee, enkele winkeltjes en twee restaurantje.
HET DORPJE
De bewoners van het dorp lopen niet graag en rijden veelal in golfwagentjes rond. Bij de school zagen we de kinderen van klas één en twee buiten sporten zodat we met de leraar spraken die vertelde dat er ca. vijftig kinderen hier op school zaten. We hadden gelezen dat er maar één winkel was maar dat is verleden tijd. Naast de winkel waar we vorige keer boodschappen hebben gedaan zagen we vandaag nog twee andere kleine supermarktjes, een apotheek, elektronica zaakje en kleding winkeltje en twee restaurantjes. De ene was een take a way en was uitverkocht en aangekomen bij het “sweet As” restaurant was er ook niet veel aangezien de lunchtijd bijna om was. We mochten er wel zitten om ons eigen brood te eten. Rond half één ging het restaurant dicht en kregen we wat lokaal eten (gebakken banaan, crab sticks en een pasteitjes)dat was overgebleven van de catering. We wilden betalen maar dat hoefde niet. Vlak voordat we de ferry terug namen kocht ik nog wat verse witte kool, appels en aardappels. Volgende week vrijdag komt het volgende vliegtuig met proviand.
Op de ferry spraken we met twee Australische vrouwen die hier druk bezig zijn om hier de bejaarde verzorging op te starten. Nu verzorgen de familieleden de ouderen maar Australië wil ze te hulp komen met hulpverleners. Ze zijn pas in een beginstadium maar hebben er alle vertrouwen in!
Woensdag 18 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Rond zes uur werd het licht maar bleef het net als gisteren bewolkt en waaide het ca twintig tot vijfentwintig knopen. Ik dronk een kop koffie, deed yoga en repareerde de hoes van één van de buiten kussens. Vervolgens dronken Paul en ik buiten koffie/chocomelk en kwam de zon soms door de bewolking heen. We wilden niet te veel in de zon zijn zodat we naar binnen gingen en wat huishoudelijke klusjes deden en daarna onderuit gingen met een boek. Het bleef de hele dag hard waaien zodat we rustig aan boord bleven. Rond vijf uur startten we Starlink op en spraken met mijn moeder en bekeken de e-mails, weerberichten en het nieuws.
Dinsdag 17 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Toen we vanochtend rond zes uur wakker werden werd het licht zodat ik buiten genietend van de omgeving een kop koffie dronk. In de verte zag ik de donkere lucht met squalls aankomen en toen het even later begon te regenen ging ik naar binnen en deed wat huishoudelijke klusjes. Terwijl we tussen de squalls door samen in de kuip chocomelk/koffie dronken zagen we Maarten met een andere man bij zijn boot en ging Paul ernaar toe om te helpen. Toen Maarten en de man weg waren gingen Paul en ik naar binnen waar we Elaine/Nigel en Dave/Wendy belden. Na een vroege lunch was het zonnig geworden zodat we naar de kant gingen en een andere wandeling maakten. Een mooie wandeling over het strand met de vele kokos krabben en daarna door een groene vegetatie van gras, bloemen en struiken al dan niet in bloei en grote hoeveelheden kokosbomen. Grote hoge kokosbomen maar ook jonge kokosbomen die net uit de kokosnoot groeiden.
ANDERE WANDELING OVER DIRECTION EILAND
We zagen squalls onze kant op komen zodat we terug naar de Giebateau gingen. Helaas te laat zodat we kletsnat aan boord kwamen. Niet erg want het is nog steeds ca. zeventwintig graden !
Toen we enkele dagen geleden met de aanloop van Cocos keeling begonnen merkten we dat onze marifoon wel ontving maar niet uitzond. Gelukkig hebben we een goede handmarifoon zodat we toch konden oproepen en antwoorden. Vanmiddag bekeek Paul de marifoon en testen deze met verschillende antennes maar wat hij ook deed, de marifoon zond niets uit zodat we een andere marifoon moeten kopen, wordt vervolgd.
Rond vijf uur starten we Starlink op en belde ik met mijn moeder en Angelique terwijl Paul druk bezig was om op internet te kijken welke marifoon we willen kopen.
Maandag 16 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Vannacht heeft het hard gewaaid (meer dan dertig knopen) maar vanochtend was het zonnig en rustig (ca. vijftien a achttien knopen) zodat Paul de mast inging en de windmeter nakeek. Er zat wat vocht bij de gerepareerde draad van de windmeter zodat hij die droog maakte en daarna goed afdichten. Vervolgens moest hij nog een keer de mast in omdat onderweg één van de bakstagen was gebroken. Die hadden we zo goed als kon gemaakt maar voor de zekerheid heeft Paul er alvast een nieuwe lijn naast gemaakt. Tussendoor dronken we koffie/chocomelk in de kuip en zagen we dolfijntjes rond de boot zwemmen. Nadat we klaar waren maakte ik de lunch en het papierwerk voor Port Cocos Keeling in orde. Na de lunch starten we starlink op zodat ik de e-mail kon versturen en de foto’s op de weblog wilde plaatsen. Wat ik ook deed ik kreeg de foto’s niet op blogspot geplaatst. Niet op de normale manier en ook niet met foto’s slepen naar de blogspot. Dat vind ik echt heel jammer want juist de foto’s tussen de tekst maakt het zo leuk! Terwijl we rond vijf uur buiten zaten belden we mijn moeder en Eveline
Donderdag 19 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Even over acht uur motorden we naar de kant en namen de ferry van half negen naar Home eiland. Deze ferry wordt flink gesubsidieerd en koste vijf dollar retourtje per persoon. Na een half uur kwamen we aan op Home eiland en liepen naar het “Palu Cocos museum”. Hier lazen we over de vroegere palmbomen plantages, de wayang poppenspelen als amusement en zagen meerder Jukong (traditionele kleine zeil bootjes). Er was een bewoner bezig om de binnenkant van één van de Jukong in te smeren met olie. Even verderop lagen de andere onderdelen waaronder een roertje.
OUDHEDEN OP HET EILAND
Toen we verder wandelden kwamen we langs enkele stenen wielen in de grond (rechts boven). Hiermee persten ze olie uit de Jarak plant. Met deze olie smeerde ze het gereedschap in tegen corrosie maar ook het hout om termieten tegen te gaan.
Aan de oostkant van het eiland kwamen we langs de restanten van een oude uitkijktoren die toen der tijd deels van bakstenen deels uit hout was gebouwd. In de top van de uitkijktoren hing een olieland om schepen te waarschuwen voor het rif. Verder deed de uitkijktoren dienst om schepen en vliegtuigen te spotten. Aan de zuidwest kant in de buurt van hotel “Oceania” het voormalige huis van de familie Clunies-Ross zagen we meerdere oude baksteen muren, vergane glorie. Terwijl we zo langs de buitenrand van het eiland wandelden zagen we verschillende planten waarvan sommige in bloei, grote varens met knop, palmbomen en hele grote oude bomen. In de lucht vlogen Tropical birds die soms nieuwsgierig om ons heen draaiden.
MOOIE NATUUR
Nadat we het eiland waren rondgewandeld liepen we door het dorpje en zagen de huizen, de school met kinderen, een dokters post, spotvelden waaronder tennisbanen en voetbalveld, de moskee, enkele winkeltjes en twee restaurantje.
HET DORPJE
De bewoners van het dorp lopen niet graag en rijden veelal in golfwagentjes rond. Bij de school zagen we de kinderen van klas één en twee buiten sporten zodat we met de leraar spraken die vertelde dat er ca. vijftig kinderen hier op school zaten. We hadden gelezen dat er maar één winkel was maar dat is verleden tijd. Naast de winkel waar we vorige keer boodschappen hebben gedaan zagen we vandaag nog twee andere kleine supermarktjes, een apotheek, elektronica zaakje en kleding winkeltje en twee restaurantjes. De ene was een take a way en was uitverkocht en aangekomen bij het “sweet As” restaurant was er ook niet veel aangezien de lunchtijd bijna om was. We mochten er wel zitten om ons eigen brood te eten. Rond half één ging het restaurant dicht en kregen we wat lokaal eten (gebakken banaan, crab sticks en een pasteitjes)dat was overgebleven van de catering. We wilden betalen maar dat hoefde niet. Vlak voordat we de ferry terug namen kocht ik nog wat verse witte kool, appels en aardappels. Volgende week vrijdag komt het volgende vliegtuig met proviand.
Op de ferry spraken we met twee Australische vrouwen die hier druk bezig zijn om hier de bejaarde verzorging op te starten. Nu verzorgen de familieleden de ouderen maar Australië wil ze te hulp komen met hulpverleners. Ze zijn pas in een beginstadium maar hebben er alle vertrouwen in!
Woensdag 18 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Rond zes uur werd het licht maar bleef het net als gisteren bewolkt en waaide het ca twintig tot vijfentwintig knopen. Ik dronk een kop koffie, deed yoga en repareerde de hoes van één van de buiten kussens. Vervolgens dronken Paul en ik buiten koffie/chocomelk en kwam de zon soms door de bewolking heen. We wilden niet te veel in de zon zijn zodat we naar binnen gingen en wat huishoudelijke klusjes deden en daarna onderuit gingen met een boek. Het bleef de hele dag hard waaien zodat we rustig aan boord bleven. Rond vijf uur startten we Starlink op en spraken met mijn moeder en bekeken de e-mails, weerberichten en het nieuws.
Dinsdag 17 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Toen we vanochtend rond zes uur wakker werden werd het licht zodat ik buiten genietend van de omgeving een kop koffie dronk. In de verte zag ik de donkere lucht met squalls aankomen en toen het even later begon te regenen ging ik naar binnen en deed wat huishoudelijke klusjes. Terwijl we tussen de squalls door samen in de kuip chocomelk/koffie dronken zagen we Maarten met een andere man bij zijn boot en ging Paul ernaar toe om te helpen. Toen Maarten en de man weg waren gingen Paul en ik naar binnen waar we Elaine/Nigel en Dave/Wendy belden. Na een vroege lunch was het zonnig geworden zodat we naar de kant gingen en een andere wandeling maakten. Een mooie wandeling over het strand met de vele kokos krabben en daarna door een groene vegetatie van gras, bloemen en struiken al dan niet in bloei en grote hoeveelheden kokosbomen. Grote hoge kokosbomen maar ook jonge kokosbomen die net uit de kokosnoot groeiden.
ANDERE WANDELING OVER DIRECTION EILAND
We zagen squalls onze kant op komen zodat we terug naar de Giebateau gingen. Helaas te laat zodat we kletsnat aan boord kwamen. Niet erg want het is nog steeds ca. zeventwintig graden !
Toen we enkele dagen geleden met de aanloop van Cocos keeling begonnen merkten we dat onze marifoon wel ontving maar niet uitzond. Gelukkig hebben we een goede handmarifoon zodat we toch konden oproepen en antwoorden. Vanmiddag bekeek Paul de marifoon en testen deze met verschillende antennes maar wat hij ook deed, de marifoon zond niets uit zodat we een andere marifoon moeten kopen, wordt vervolgd.
Rond vijf uur starten we Starlink op en belde ik met mijn moeder en Angelique terwijl Paul druk bezig was om op internet te kijken welke marifoon we willen kopen.
Maandag 16 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Vannacht heeft het hard gewaaid (meer dan dertig knopen) maar vanochtend was het zonnig en rustig (ca. vijftien a achttien knopen) zodat Paul de mast inging en de windmeter nakeek. Er zat wat vocht bij de gerepareerde draad van de windmeter zodat hij die droog maakte en daarna goed afdichten. Vervolgens moest hij nog een keer de mast in omdat onderweg één van de bakstagen was gebroken. Die hadden we zo goed als kon gemaakt maar voor de zekerheid heeft Paul er alvast een nieuwe lijn naast gemaakt. Tussendoor dronken we koffie/chocomelk in de kuip en zagen we dolfijntjes rond de boot zwemmen. Nadat we klaar waren maakte ik de lunch en het papierwerk voor Port Cocos Keeling in orde. Na de lunch starten we starlink op zodat ik de e-mail kon versturen en de foto’s op de weblog wilde plaatsen. Wat ik ook deed ik kreeg de foto’s niet op blogspot geplaatst. Niet op de normale manier en ook niet met foto’s slepen naar de blogspot. Dat vind ik echt heel jammer want juist de foto’s tussen de tekst maakt het zo leuk! Terwijl we rond vijf uur buiten zaten belden we mijn moeder en Eveline
Zondag 15 juni
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)Vanaf dat we hier zijn waait het de hele tijd ca. tweeëntwintig knopen en in squalls meer maar voor de golven liggen we goed beschut achter het rif en de eilanden. Na het ontbijt en de koffie gingen we naar Direction eiland. Aangekomen op het strand zagen we grote hoeveelheden kleine en grotere kokoskrabben sommige in mooie schelpen andere in te kleine.
KOKOS CRABBEN
Direction eiland is onbewoond met verschillende barbecue plekken en toiletten waar de toeristen overdag kunnen zitten. Het eiland bestaat uit een groene vegetatie van veelal kokosbomen, struiken en bloemen(al dan niet in bloei) en gras. Tijdens de wandeling over een deel van het eiland lazen we de geschiedenis ervan:
GESCHIEDENIS DIRECTION EILAND
In 1901 werd een Telegraph -kabelstation opgericht op Direction Island. Onderzeese kabels gingen naar Rodrigues, Mauritius, Batavia, Java en Fremantle (West -Australië). In 1910 werd een draadloos station opgericht om te communiceren met passerende schepen.
GESCHIEDENIS DIRECTION EILAND
In 1901 werd een Telegraph -kabelstation opgericht op Direction Island. Onderzeese kabels gingen naar Rodrigues, Mauritius, Batavia, Java en Fremantle (West -Australië). In 1910 werd een draadloos station opgericht om te communiceren met passerende schepen.
TEKENING KABELS
Op de ochtend van 9 november 1914 begon de “Slag om Cocos”, een van de eerste marine -gevechten van de Eerste Wereldoorlog. Een landingsfeest van de Duitse cruiser sms Emden veroverde en schakelde het draadloze en kabelcommunicatie station op Direction eiland uit maar niet voordat het station een noodoproep kon overbrengen. Van een geallieerd troepenkonvooi in de buurt maakte de Australische cruiser HMAS Sydney zich los en ging op onderzoek uit. Sydney zag het eiland en Emden en bereidde zich voor op een gevecht. Al snel raakte Emden zwaar beschadigd, vaarde naar North Keeling Island waar het zonk.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het kabelstation opnieuw een vitale link. Direction eiland was waardevol voor het vinden van de Y -service, het wereldwijde inlichtingensysteem dat tijdens de oorlog werd gebruikt. Geallieerde planners merkten op dat de eilanden in beslag zouden kunnen worden genomen als een vliegveld voor Duitse vliegtuigen en als basis voor handel Raiders die in de Indische Oceaan actief waren. Na de toetreding van Japan tot de oorlog bezetten Japanse troepen aangrenzende eilanden. Om te voorkomen dat ze hun aandacht vestigen op het cocoskabelstation en het garnizoen van de eilanden, werd het watervliegtuig verankering tussen de Direction en Horsburgh -eilanden niet gebruikt. Radio -zenders werden ook stil gehouden, behalve in noodsituaties. Het kabelstation stopte met de werking in 1966.
Aangekomen aan de oostkant van het eiland zagen we de golven op het eiland en het rif “de Rip” tussen Direction en Home eiland breken, een gewillige plek voor golf surfers.
Op de ochtend van 9 november 1914 begon de “Slag om Cocos”, een van de eerste marine -gevechten van de Eerste Wereldoorlog. Een landingsfeest van de Duitse cruiser sms Emden veroverde en schakelde het draadloze en kabelcommunicatie station op Direction eiland uit maar niet voordat het station een noodoproep kon overbrengen. Van een geallieerd troepenkonvooi in de buurt maakte de Australische cruiser HMAS Sydney zich los en ging op onderzoek uit. Sydney zag het eiland en Emden en bereidde zich voor op een gevecht. Al snel raakte Emden zwaar beschadigd, vaarde naar North Keeling Island waar het zonk.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het kabelstation opnieuw een vitale link. Direction eiland was waardevol voor het vinden van de Y -service, het wereldwijde inlichtingensysteem dat tijdens de oorlog werd gebruikt. Geallieerde planners merkten op dat de eilanden in beslag zouden kunnen worden genomen als een vliegveld voor Duitse vliegtuigen en als basis voor handel Raiders die in de Indische Oceaan actief waren. Na de toetreding van Japan tot de oorlog bezetten Japanse troepen aangrenzende eilanden. Om te voorkomen dat ze hun aandacht vestigen op het cocoskabelstation en het garnizoen van de eilanden, werd het watervliegtuig verankering tussen de Direction en Horsburgh -eilanden niet gebruikt. Radio -zenders werden ook stil gehouden, behalve in noodsituaties. Het kabelstation stopte met de werking in 1966.
Aangekomen aan de oostkant van het eiland zagen we de golven op het eiland en het rif “de Rip” tussen Direction en Home eiland breken, een gewillige plek voor golf surfers.
WANDELING DIRECTION EILAND
Terug liepen we over het strand met uitzicht over de lagoon waar de drie zeilboten en het bevoorradingsschip voor anker lagen. We zwommen heerlijk in de lagoon, spoelde ons af met het regenwater dat hier op het eiland in watertanks wordt opgevangen en waren rond twaalf uur terug aan boord. Na de lunch was ik bezig met de weblog en de foto’s en startten we rond vijf uur de starlink op.
Zaterdag 14 juni
BEVOLKING
Er wonen ca. zes honderd mensen op Coco’s Keeling. Ca vijfhonderd daarvan zijn afstammelingen van de Cocos Maleisiërs die naar de eilanden werden gebracht vanuit het Maleisische schiereiland, de Indonesische archipel, Zuid-Afrika en Nieuw-Guinea door Hare en Clunies-Ross als contractarbeiders, slaven of veroordeelden en die wonen nu op Home eiland. Zij zijn veelal soennitische islam en spreken Bahasa (Indonesisch met dialect) als hun eerste taal. De andere honderd inwoners zijn Australiërs en wonen op West eiland.
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Toen ik vanochtend met zonsopgang mijn koffie in de kuip dronk zag ik het bevoorrading schip de lagoon binnen varen en voor anker gaan. Dit schip komt één keer in de zes weken en gaat vanaf Australië naar Christmas eiland, Coco’s keeling, Singapore en terug naar Australië. Daarnaast komt er één keer in de twee weken een vliegtuig met proviand.
Gisteren hadden we over de marifoon contact gehad met Maarten op zijn zeilboot “Wind of Change” en hadden we afgesproken om vandaag met de ferry naar Home eiland te gaan. De ferry tussen Direction eiland (waar wij liggen) en Home eiland gaat alleen zaterdag en donderdag.
Rond kwart over negen (tussen de squalls door) haalden we Maarten met de dinghy op en motorden naar het strand. We stonden gezellig met elkaar te praten toen rond tien uur de ferry van West eiland kwam met heel veel toeristen aan boord die er hier afgingen om een dagje te genieten van een onbewoond eiland. Wij stapten aan boord en waren in een klein half uur bij Home eiland. Retourtje koste vijf Australische dollars per persoon.
Zaterdag 14 juni
BEVOLKING
Er wonen ca. zes honderd mensen op Coco’s Keeling. Ca vijfhonderd daarvan zijn afstammelingen van de Cocos Maleisiërs die naar de eilanden werden gebracht vanuit het Maleisische schiereiland, de Indonesische archipel, Zuid-Afrika en Nieuw-Guinea door Hare en Clunies-Ross als contractarbeiders, slaven of veroordeelden en die wonen nu op Home eiland. Zij zijn veelal soennitische islam en spreken Bahasa (Indonesisch met dialect) als hun eerste taal. De andere honderd inwoners zijn Australiërs en wonen op West eiland.
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.595 S 96 52.830 E)
Toen ik vanochtend met zonsopgang mijn koffie in de kuip dronk zag ik het bevoorrading schip de lagoon binnen varen en voor anker gaan. Dit schip komt één keer in de zes weken en gaat vanaf Australië naar Christmas eiland, Coco’s keeling, Singapore en terug naar Australië. Daarnaast komt er één keer in de twee weken een vliegtuig met proviand.
Gisteren hadden we over de marifoon contact gehad met Maarten op zijn zeilboot “Wind of Change” en hadden we afgesproken om vandaag met de ferry naar Home eiland te gaan. De ferry tussen Direction eiland (waar wij liggen) en Home eiland gaat alleen zaterdag en donderdag.
Rond kwart over negen (tussen de squalls door) haalden we Maarten met de dinghy op en motorden naar het strand. We stonden gezellig met elkaar te praten toen rond tien uur de ferry van West eiland kwam met heel veel toeristen aan boord die er hier afgingen om een dagje te genieten van een onbewoond eiland. Wij stapten aan boord en waren in een klein half uur bij Home eiland. Retourtje koste vijf Australische dollars per persoon.
HOME EILAND
We wandelden naar de supermarkt waar we geld pinden zodat we Maarten konden terug betalen en zagen dat het ongelooflijk druk was in de supermarkt. Maarten had wat problemen zodat hij een hotel had geboekt in de hoop zo alles snel te kunnen regelen. We gingen met hem mee naar zijn hotel dat het voormalige huis van de familie Clunies-Ross bleek te zijn. Een prachtig huis dat de meeste oude stijl heeft behouden.
OUDE HUIS VAN CLUNIES-ROSS
Van de gastvrouw hoorden we dat er één restaurant op Home eiland is en dat die alleen op woensdag avond en zondag ochtend open was. Verder bleek dat gisteren het vliegtuig met proviand was binnen gekomen en dat het daarom zo druk was in de supermarkt (deze komt maar één keer in de veertien dagen). Snel gingen we terug naar de supermarkt waar we nog wat inkopen deden. Paul en ik kochten bananen, komkommers, boontjes en drie broden en waren iets meer dan zestig euro kwijt, hoezo duur!
Met zijn drieën wandelden we terug naar het hotel waar we onze lunch maakten en de rest van de dag gezellig met Maarten spraken. Rond drie uur namen we de ferry terug naar Direction eiland. Op de ferry kwamen we in gesprek met een Australische leraar die op West eiland woont maar les geeft op Home eiland. Er zijn twee lagere scholen één op Home eiland voor de Cocos Maleisiërs en één op west eiland voor de Australische kinderen. De kinderen op Home eiland spreken als eerste taal Bahasa en krijgen engels op school verder is er ook een groot cultuur verschil dat het moeilijker maakt de kinderen gezamenlijk naar één school te laten gaan. Best jammer en dat vond deze leraar ook. Verder wist hij te vertellen dat de passaat wind pas enkele dagen geleden op gang gekomen Was. We hebben dus het laatste weerwindow gepakt om niet alles langs de kust van Sumatra te moeten kruizen en het eerste window van de passaat wind zodat we het laatste stuk halve wind naar Coco’s Keeling hebben gezeild.
Terug op de Giebateau maakte ik het eten klaar en rond vijf uur startten we de starlink.
Vrijdag 13 juni
We zijn anderhalf uur (vanaf Malaysia) meer naar het westen zodat we onze horloges op de juiste tijd zetten.
Toen we vanochtend buiten keken scheen de zon en zagen in het mooie blauwe water, de ondieptes (stukken koraal of ook wel bommies), de boeien die het vaarwater aangaven, het rif waar de golven opbraken, de verschillende lage eilandjes met kokos bomen en witte zandstranden.
Van de gastvrouw hoorden we dat er één restaurant op Home eiland is en dat die alleen op woensdag avond en zondag ochtend open was. Verder bleek dat gisteren het vliegtuig met proviand was binnen gekomen en dat het daarom zo druk was in de supermarkt (deze komt maar één keer in de veertien dagen). Snel gingen we terug naar de supermarkt waar we nog wat inkopen deden. Paul en ik kochten bananen, komkommers, boontjes en drie broden en waren iets meer dan zestig euro kwijt, hoezo duur!
Met zijn drieën wandelden we terug naar het hotel waar we onze lunch maakten en de rest van de dag gezellig met Maarten spraken. Rond drie uur namen we de ferry terug naar Direction eiland. Op de ferry kwamen we in gesprek met een Australische leraar die op West eiland woont maar les geeft op Home eiland. Er zijn twee lagere scholen één op Home eiland voor de Cocos Maleisiërs en één op west eiland voor de Australische kinderen. De kinderen op Home eiland spreken als eerste taal Bahasa en krijgen engels op school verder is er ook een groot cultuur verschil dat het moeilijker maakt de kinderen gezamenlijk naar één school te laten gaan. Best jammer en dat vond deze leraar ook. Verder wist hij te vertellen dat de passaat wind pas enkele dagen geleden op gang gekomen Was. We hebben dus het laatste weerwindow gepakt om niet alles langs de kust van Sumatra te moeten kruizen en het eerste window van de passaat wind zodat we het laatste stuk halve wind naar Coco’s Keeling hebben gezeild.
Terug op de Giebateau maakte ik het eten klaar en rond vijf uur startten we de starlink.
Vrijdag 13 juni
We zijn anderhalf uur (vanaf Malaysia) meer naar het westen zodat we onze horloges op de juiste tijd zetten.
Toen we vanochtend buiten keken scheen de zon en zagen in het mooie blauwe water, de ondieptes (stukken koraal of ook wel bommies), de boeien die het vaarwater aangaven, het rif waar de golven opbraken, de verschillende lage eilandjes met kokos bomen en witte zandstranden.
FOTO COCOS KEELING.
De wind trok aan zodat we ons anker ophaalden en tegen twintig knopen oosten wind het laatste stukje langs de rode en groene boei over een koraal rif (dat diep genoeg was) naar de beter beschutte ankerplek motorden. We lagen nog maar net toen we rondom de boot allemaal zwart tip haaien zagen zwemmen. Er lagen al twee andere zeilboten voor anker; een Australische en een Nederlandse. We riepen de Nederlander over de marifoon op en bleek dat ook zij beide gisteren waren aangekomen. Rond elf uur kwamen twee mannen (Australiër en een Cocos Maleier) aan boord die al het papierwerk deden voor Custom, immigratie en biosecurity. Binnen een half uur was alles geregeld en waren we ingeklaard. We mochten al ons eten houden maar dit moest wel aan boord blijven, dus niks geen eten mee als we naar de kant gaan en geen groen afval overboord! Ook al ons vuilnis konden we niet afgeven, dit moet allemaal meegenomen worden naar de volgende bestemming. Het was een mooie zonnige dag met ca. twintig knopen wind en hier en daar een squall. In de ochtend zaten we heerlijk in de schaduw in de kuip en genoten van Direction eiland, een laag eiland vol met kokos bomen, enkele tropical birds die door de lucht vlogen en zwart tip haaien die langs de Giebateau zwommen. Na een late lunch gingen we onderuit en keken een film. Rond vijf uur startten we Starlink en bekeken we het weerbericht, de e-mails, het nieuws en spraken met mijn moeder en tante Jannie.
Donderdag 12 juni
FLORA EN FOUNA COCOS KEELING
Cocos (keeling) eilanden ervaren een tropisch regenwoudklimaat De archipel heeft twee verschillende seizoenen, het natte seizoen en het droge seizoen. De natste maand is april met een neerslag van in totaal 262,6 millimeter, en de droogste maand is oktober met een neerslag van ca. 88,2 millimeter. Vanwege de sterke maritieme controle variëren de temperaturen weinig, hoewel de locatie op enige afstand van de evenaar ligt. De heetste maand is maart met een gemiddelde hoge temperatuur van 30,0 ° C, terwijl de koelste maand september is met een gemiddelde lage temperatuur van 24,2 ° C.
Tropische cyclonen kunnen optreden in de eerste maanden van het jaar.
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.849 S 96 52.279 E)
06.00 1389 mijl Pos. 10 59.102 S 97 19.364 E
12.00 1418 mijl. Pos. 11 25.900 S 97 12.038 E
18.00 1435 mijl. Pos. 11 49.806 S 97 02.843 E
23.00 1455 mijl. Pos. 12 05.849 S 96 52.279 E COCOS KEELING
Vroeg in de ochtend nam de wind steeds meer af zodat we het derde rif eruit haalden en later het voorzeil erbij uitrolden. De zon kwam op en het werd een mooie zonnige ochtend waarbij ook de golven steeds rustiger werden. Onderwijl zagen we enkele Booby’s en Tropical birds om ons heen vliegen maar geen vissersboten meer. De hele ochtend zeilden we halve wind heerlijk verder en zagen dat als we zo door zeilden we voor het donker in Coco’s Keeling aankwamen. Helaas kregen we in de middag te maken met squalls waarin veel regen zat en wind die ook nog eens van alle kanten kwam behalve de goede. Rond half acht starten we de motor en motorden het laatste stuk door de regen naar Coco’s Keeling waar we rond tien uur (toen het net even rustig was) met de aanloop van Cocos Keeling begonnen en we de Coco’s Keeling Police opriepen. Na even te hebben gewacht vaarden we langs de boeien het atol in en ankerden na 1455 mijl in Port Refuge.
De wind trok aan zodat we ons anker ophaalden en tegen twintig knopen oosten wind het laatste stukje langs de rode en groene boei over een koraal rif (dat diep genoeg was) naar de beter beschutte ankerplek motorden. We lagen nog maar net toen we rondom de boot allemaal zwart tip haaien zagen zwemmen. Er lagen al twee andere zeilboten voor anker; een Australische en een Nederlandse. We riepen de Nederlander over de marifoon op en bleek dat ook zij beide gisteren waren aangekomen. Rond elf uur kwamen twee mannen (Australiër en een Cocos Maleier) aan boord die al het papierwerk deden voor Custom, immigratie en biosecurity. Binnen een half uur was alles geregeld en waren we ingeklaard. We mochten al ons eten houden maar dit moest wel aan boord blijven, dus niks geen eten mee als we naar de kant gaan en geen groen afval overboord! Ook al ons vuilnis konden we niet afgeven, dit moet allemaal meegenomen worden naar de volgende bestemming. Het was een mooie zonnige dag met ca. twintig knopen wind en hier en daar een squall. In de ochtend zaten we heerlijk in de schaduw in de kuip en genoten van Direction eiland, een laag eiland vol met kokos bomen, enkele tropical birds die door de lucht vlogen en zwart tip haaien die langs de Giebateau zwommen. Na een late lunch gingen we onderuit en keken een film. Rond vijf uur startten we Starlink en bekeken we het weerbericht, de e-mails, het nieuws en spraken met mijn moeder en tante Jannie.
Donderdag 12 juni
FLORA EN FOUNA COCOS KEELING
Cocos (keeling) eilanden ervaren een tropisch regenwoudklimaat De archipel heeft twee verschillende seizoenen, het natte seizoen en het droge seizoen. De natste maand is april met een neerslag van in totaal 262,6 millimeter, en de droogste maand is oktober met een neerslag van ca. 88,2 millimeter. Vanwege de sterke maritieme controle variëren de temperaturen weinig, hoewel de locatie op enige afstand van de evenaar ligt. De heetste maand is maart met een gemiddelde hoge temperatuur van 30,0 ° C, terwijl de koelste maand september is met een gemiddelde lage temperatuur van 24,2 ° C.
Tropische cyclonen kunnen optreden in de eerste maanden van het jaar.
PORT REFUGE COCOS KEELING (12 05.849 S 96 52.279 E)
06.00 1389 mijl Pos. 10 59.102 S 97 19.364 E
12.00 1418 mijl. Pos. 11 25.900 S 97 12.038 E
18.00 1435 mijl. Pos. 11 49.806 S 97 02.843 E
23.00 1455 mijl. Pos. 12 05.849 S 96 52.279 E COCOS KEELING
Vroeg in de ochtend nam de wind steeds meer af zodat we het derde rif eruit haalden en later het voorzeil erbij uitrolden. De zon kwam op en het werd een mooie zonnige ochtend waarbij ook de golven steeds rustiger werden. Onderwijl zagen we enkele Booby’s en Tropical birds om ons heen vliegen maar geen vissersboten meer. De hele ochtend zeilden we halve wind heerlijk verder en zagen dat als we zo door zeilden we voor het donker in Coco’s Keeling aankwamen. Helaas kregen we in de middag te maken met squalls waarin veel regen zat en wind die ook nog eens van alle kanten kwam behalve de goede. Rond half acht starten we de motor en motorden het laatste stuk door de regen naar Coco’s Keeling waar we rond tien uur (toen het net even rustig was) met de aanloop van Cocos Keeling begonnen en we de Coco’s Keeling Police opriepen. Na even te hebben gewacht vaarden we langs de boeien het atol in en ankerden na 1455 mijl in Port Refuge.
ROUTE COCOS KEELING
Inmiddels was het opgehouden met regenen en was het helderder geworden waardoor de wind aantrok zodat we een hobbelig nachtje hadden.
Woensdag 11 juni
GESCHIEDENIS COCOS KEELING EILANDEN
De archipel werd in 1609 ontdekt door kapitein William Keeling van de East India Company, op een terugreis vanuit Oost -Indië.
In 1825 stopte de Schotse handelaar zeeman-kapitein John Clunies-Ross kort op de eilanden op een reis naar India en was van plan terug te keren en zich in de toekomst te vestigen op de eilanden.
De rijke Engelsman Alexander Hare had vergelijkbare plannen en huurde een kapitein in die toevallig, de broer van Clunies-Ross-was om hem en een vrijwillige harem van 40 Maleisische vrouwen naar de eilanden te brengen, waar hij hoopte zijn privé residentie te vestigen. Hare had eerder gediend als inwoner van Banjarmasin, een stad in Borneo, en ontdekte dat "hij zich niet kon beperken tot het tamme leven dat de beschaving biedt".
Clunies-Ross keerde twee jaar later terug met zijn vrouw, kinderen en schoonmoeder, en vond Hare al gevestigd op het eiland die daar woonde met de privéharem.
Er ontstond een vete tussen de twee. De acht zeilers van Clunies-Ross "begonnen meteen de invasie om het nieuwe koninkrijk in bezit te nemen, vrouwen en alles".
Na enige tijd begonnen de vrouwen van Hare hem te verlaten en in plaats daarvan partners te vinden onder de matrozen van Clunies-Ross. Afgezwakt, verliet Hare het eiland. Aangemoedigd door leden van de voormalige harem, rekruteerde Clunies-Ross vervolgens Maleisiërs om naar het eiland te komen voor werk en vrouwen. Een groot deel van de huidige bevolking van het eiland stamt af van de Maleisische werknemers die hij heeft binnengebracht om zijn copra -plantage te bewerken. De werknemers van Clunies-Ross werden betaald in een valuta genaamd de Cocos Rupee, een valuta die John Clunies-Ross zelf sloeg en die alleen kon worden ingewisseld in de bedrijfswinkel. De familie Clunies-Ross regeerde de eilanden als een privé leengoed voor bijna 150 jaar, waarbij het hoofd van de familie meestal werd erkend als Resident Magistrate.
Op 1 april 1836 arriveerde HMS Beagle onder kapitein Robert Fitzroy om peilingen te nemen om het profiel van het atol vast te stellen als onderdeel van de enquête -expeditie van de Beagle. Voor de naturalist Charles Darwin, aan boord van het schip, ondersteunden de resultaten een theorie die hij had ontwikkeld over hoe atollen werden gevormd, die hij later publiceerde als de structuur en distributie van koraalriffen. Hij bestudeerde de natuurlijke geschiedenis van de eilanden en verzamelde exemplaren.
De eilanden werden in 1857 bijgevoegd door het Britse rijk. Deze annexatie werd uitgevoerd door kapitein Stephen Grenville Fremantle in Command of HMS Juno. Fremantle claimde de eilanden voor het Britse rijk en benoemde Ross II als superintendent. In 1878 werd de gouverneur van Ceylon door brieven octrooi gouverneur van de eilanden gemaakt en door verdere brieven werd in 1886 de verantwoordelijkheid voor de eilanden overgedragen aan de gouverneur van de Straits -nederzetting om zijn functies uit te oefenen als "gouverneur van Cocos Islands".
Ondertussen had koningin Victoria in 1886 de eilanden voor altijd aan John Clunies-Ross verleend. Het hoofd van het gezin genoot semi-officiële status als resident magistraat en overheidsvertegenwoordiger. Na de val van Singapore (onderdeel van Straits -nederzetting) in 1942 werden de eilanden beheerd vanuit Ceylon. Op West- en richting -eiland werd onder de geallieerde militaire een regering geplaatst. Het garnizoen van de eilanden bestond aanvankelijk uit een peloton Afrikaanse van het Britse leger. In 1946 keerde het bestuur van de eilanden terug naar Singapore en werd het onderdeel van de kolonie Singapore. Het grondgebied werd in 1955 naar Australië overgebracht, hoewel tot 1979 vrijwel al het onroerend goed van het grondgebied nog steeds tot de familie Clunies-Ross behoorde. Op 4 april 1984 koos de Maleisische Britse bevolking, de zogenaamde Cocosmaleiers, voor aansluiting bij Australië. Zij wonen vandaag de dag op Home Island. De twee atollen vormen samen een extern territorium van Australië.
VEERTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 1247 mijl Pos. 08 02.731 S 97 48.557 E
12.00 1288 mijl. Pos. 08 42.766 S 97 42.822 E
18.00 1327 mijl. Pos. 09 26.072 S 97 35.414 E
00.00 1360 mijl. Pos. 10 18.295 S 97 26.805 E
Het werd een mooie zonnige dag met hier en daar wat wolken. We hielden de hele dag zeventien tot twintig knopen oostenwind zodat we halve wind met werk voorzeil en twee reven in het grootzeil verder zeilden. De oceaan had korte golven met soms witte kopjes die half op de Giebateau en er soms overheen sloegen. Doordat de Giebateau nu anders op de golven zeilden koste het ons meer moeite om dingen te doen zodat we veel sliepen, lazen en podcast luisterden. Rond zes uur startten we starlink op en belden met mijn moeder, haalden de e-mails en het weerbericht binnen en zagen dat er meer wind aankwam. Net toen we met Eveline appten nam de wind al toe zodat we het derde rif in het grootzeil zetten. Met ca twintig a vijfentwintig knopen wind zeilden we met drie reven in het grootzeil en werk voorzeil onder een bewolkte nacht met volle maan verder de nacht door.
Dinsdag 10 juni
COCOS KEELING GEOGRAFIE
De cocos (keeling) eilanden bestaan uit twee platte, laaggelegen koraalatollen met een oppervlakte van 14,2 vierkante kilometer, 26 kilometer kustlijn, een hoogste hoogte van 5 meter en dik bedekt met kokospalmen en andere vegetatie.
NORTH KEELING Island is een atol bestaande uit slechts één C-vormig eiland, een bijna gesloten atolring met een kleine opening in de lagune, ongeveer 50 meter breed, aan de oostkant. Het eiland meet 1,1 vierkante kilometer in landoppervlak en is onbewoond. De lagune is ongeveer 0,5 vierkante kilometer. De omliggende zee tot 1,5 km van de kust vormen het Pulu Keeling National Park.
SOUTH KEELING Islands is een atol bestaande uit 24 individuele eilandjes die een onvolledige atolring vormen, met een totaal landoppervlak van 13,1 vierkante kilometer.
De zes voornaamste eilandjes zijn West Island (Pulo Panjang), South Island (Pulo Siput), Home Island (Pulo Selma), Direction Island (Pulo Tikus), Horsburgh Island (Pulo Luar). Alleen West Island en Home Island zijn bewoond. West Island is de hoofdstad, maar het plaatsje Bantam op Home Island is het grootste dorp van de archipel. Er zijn geen rivieren of meren op beide atol.
DERTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 1122 mijl Pos. 05 59.272 S 97 37.554 E
12.00 1146 mijl. Pos. 06 18.594 S 97 48.602 E
18.00 1182 mijl. Pos. 06 50.214 S 97 56.497 E
00.00 1211 mijl. Pos. 07 24.493 S 97 54.064 E
Met twee reven in het grootzeil en het voorzeil zeilden we halve wind door een bewolkte ochtend met squalls. In de squalls zat veel regen, soms onweer (alleen de donder) maar niet extra veel wind zodat de zee aardig kalm bleef. Doordat de wind soms draaide moesten we enkele keren overstag om de juiste koers te zeilen. Door alle regen deed de windmeter het niet goed meer, we zagen wel de windrichting maar niet de hoeveelheid wind. Een ding te doen bij aankomst!
Rond vijf uur werd het voor ons helderder en kwamen we eindelijk in de passaatwind waarbij we de squalls met de daarbij behoorde regen achter ons lieten. We startten starlink op en spraken met mijn moeder, zonden een e-mail naar de desbetreffende instanties van Australië dat we eerder aankwamen, waarschijnlijk dertien juni in plaats van zestien juni. Op de weerkaarten zagen we dat we inderdaad onder invloed van de passaat wind waren aangekomen. We verwisselden het voorzeil voor het werkvoorzeil en met ca. vijftien tot twintig knopen wind zeilden we halve wind met een snelheid van zes a zeven knopen verder. Het werd een heldere nacht met een volle maan en een andere golfslag dan voorheen; korte golven van opzij.
Zowel overdag als in de nacht zagen we enkele vissersboten en Booby’s die probeerde te landen op de Giebateau.
Maandag 9 juni
NAAM COCOS KEELING
De eilanden worden de Keeling eilanden genoemd naar de Britse kapitein William Keeling, die ze in 1609 heeft ontdekt. De Cocos -eilanden verwijst naar de overvloedige kokosnoot bomen.
TWAALFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 1039 mijl Pos. 04 36.977 S 97 23.074 E
12.00 1060 mijl. Pos. 04 55.547 S 97 18.339 E
18.00 1073 mijl. Pos. 05 13.805 S 97 24.020 E
00.00 1098 mijl. Pos. 05 36.447 S 97 32.691 E
Met voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we aan de wind over een rustige zee met swell en ca. acht knopen wind een bewolkte, regenachtige squally dag in. De reven hielden we erin omdat het grootzeil anders te veel klapperde. Rond elf uur hadden we te weinig wind en moesten we tot twee uur in de middag motoren waarbij het al die tijd bewolkt bleef en regende. In de middag werd het droog en draaide de wind zodat we de All Puprose Genua hesen. Met uitgeboomde All Purpose Genua aan de ene kant en grootzeil met twee reven aan andere kant zeilden we rustig ruime wind verder. Helaas nam rond vier uur de wind opnieuw af zodat we de motor startten. Rond half zes lieten we ons dobberen en startten starlink op. Op de weerkaarten zagen we dat we onder invloed van een klein hoog waren met inderdaad weinig wind. We zagen dat er een squall zone onze kant opkwam zodat we vlak voor het donker werd de All purpose genua weghaalden. Onder een bewolkte hemel met daarachter een volle maan zeilden we met voorzeil en twee reven in het grootzeil de nacht in. Toen er steeds weinig wind in de squalls zat hesen we het hele grootzeil en zeilden vol tuig aan de wind verder de nacht door. We waren in onze wachten wel continue bezig want als er een squall met regen aankwam draaide de wind en moesten we soms de zeilen stellen. Als de squall gepasseerd was, hadden we even geen wind en moesten we de zeilen zien vol te houden totdat de originele wind terug was en we aan de wind verder konden zeilen. In deze nacht zagen we drie vissersboten bij ons in de buurt waarvan we er voor één moesten uitwijken. In mijn laatste wacht werd het heel even helder en zag ik de rode volle maan achter de horizon verdwijnen, wat prachtig!
Zondag 8 juni
COCOS KEELING LIGGING
De Cocos (Keeling) eilanden zijn een archipel over het midden tussen Australië en Sri Lanka en relatief dichtbij het Indonesische eiland Sumatra in de Indische Oceaan. De archipel ligt ongeveer halverwege tussen de evenaar en de tropic van Steenbok.
Het grondgebied bestaat uit twee atollen die bestaan uit 27 koraaleilanden met een totale oppervlakte van circa 14 km2.
ELFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 936 mijl Pos. 03 17.172 S 96 29.099 E
12.00 956 mijl. Pos. 03 36.290 S 96 39.249 E
18.00 980 mijl. Pos. 04 07.834 S 96 41.536 E
00.00 1007 mijl. Pos. 04 21.010 S 96 59.643 E
Met voorzeil en twee reven in het grootzeil, zeilden we met een knik in de schoot de elfde dag in. Het bleef bewolkt en we kregen enkele squalls over ons heen waar niet veel wind in zat maar wel veel regen zodat we douchten en het water opvingen. Halverwege de ochtend werd het droog en startten we de generator om de accu’s bij te laden en keken onderwijl een gedownloade film. Rond het middag uur verwisselden we het voorzeil voor de All Purpose Genua en zeilden de rest van de dag halve wind verder. Ik waste de vuile kleren en verder sliepen we veel, lazen een boek/krant en luisterden een podcast. Zoals elke dag starten we rond zes uur de starlink op en bekeken de e-mails, weerberichten en spraken met mijn moeder. Op de weerkaarten zagen we een squall gebied aankomen zodat we vlak voor het donker werd de All Purpose Genua weghaalden en het voorzeil uitrolden. Zo zeilden we met een knik in de schoot, onder een mooie sterrenhemel met wolken en een bijna volle maan verder de nacht door. Ik nam de eerste wacht en zag aan de horizon wel squalls maar die bleven ver weg. Toen Paul rond één uur de wacht overnam kreeg hij wel met verschillende squalls te maken waar zelfs wat onweer in zat. Ik was zo moe dat ik overal doorheen sliep.
06.00 850 mijl Pos. 01 52.391 N 96 20.873 E
12.00 880 mijl. Pos. 02 12.640 S 96 21.470 E
18.00 000 mijl. Pos. Vergeten
00.00 919 mijl. Pos. 02 59.563 S 96 25.289 E
Vanaf vier uur tot half elf hebben we gemotord omdat er geen wind was. Daarna kwam er een bries van vijf a zeven knopen en hesen we de All Purpose Genua en zeilden halve wind met grootzeil met twee reven erbij verder. Al snel draaide de wind zodat we ruime wind de All Purpose Genua aan de ene kant uitboomde en grootzeil met twee reven aan de andere kant hadden. De hele dag bleef het bewolkt en kwam hier en daar de zon tevoorschijn. Één watertank raakte leeg zodat we de watermaker draaiden en de watertank geheel vulden. Ik maakte een ondertussen een rode biet salade met aardappel en appel en samen maakten we alle pre arrival formulieren in orde. Rond zes uur startten we de starlink op en verzonden alle pre arrival formulieren voor Australië naar drie adressen (yachtreport@homeaffairs.gov.au, dmwaci@abf.gov.au en cocospolice@lelink.net.au) verder maakten we de bio security pre arrival in orde en vroegen onze visums voor Australië aan. Al snel kregen we de visums en mogen we stoppen op Coco’s Keeling! Nadat alles geregeld was sprak ik met mijn moeder en appten we met Fritz en Dave/Wendy.
Met de All purpose Genua aan de ene kant uitgeboomd en grootzeil met twee reven aan de andere kant zeilden we over een rustige oceaan en onder een sterrenhemel met bijna volle maan de nacht in. We sliepen veel en om beurten keken we af en toe buiten. Rond drie uur zagen we een donkere lucht aankomen met hier en daar lichtflitsen. We startten de radar en zagen dat de squall langs ons heen trok. Even later zagen we een andere squall aankomen die wel onze kant op kwam zodat we de All Purpose Genua weghaalden. In de squall zat niet veel wind maar wel veel regen. Nadat ook deze squall gepasseerd was rolden we het voorzeil uit en zeilden met een knik in de schoot verder.
Vrijdag 6 juni
NEGENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 769 mijl Pos. 00 45.772 N 95 47.404 E
12.00 778 mijl. Pos. 00 53.980 S 95 50.275 E
18.00 800 mijl. Pos. 01 10.945 S 95 55.817 E
00.00 839 mijl. Pos. 01 45.905 S 96 49.977 E
Afgelopen nacht hebben we ons een tijdje laten drijven tot we noordelijk werden weggezet en we de motor starten. Rond acht uur kwam er genoeg wind en hesen we de All Purpose Genua en het grootzeil met twee reven. Met een ruime windse koers zeilden we met de All purpose Genua uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil met twee reven aan de andere kant de rest van de dag rustig verder. Ondertussen waren we druk bezig om te bekijken wat we moesten doen om in Cocos Keeling (Australië) te mogen stoppen. Voordat we Cocos Keeling aandoen moeten we eerst; een pre arrival formulier, een small Craft arrival report, een pre arrival formulier van bio security opsturen en een e visum hebben. Na wat meer onderzoek bleek dat ons (vers) eten niet werd afgenomen maar wel aan boord moet blijven. Gelukkig hebben we nu starlink en kunnen we dit allemaal onderweg regelen!
Op onze eerdere lange oversteken was ik gewend om de eieren in te smeren met vaseline en ze twee keer per week om te draaien zodat ze goed bleven buiten de koelkast. Vandaag bekeek in de eieren en zag dat er een aantal waren beschimmeld. Ik spoelde ze af, kookte ze en gelukkig waren ze nog goed. De rest van de eieren heb ik met moeite in de koelkast gekregen aangezien die al vol zat met verse groentes. Enkele dagen geleden had ik plek in de koelkast gekregen zodat ik ook de witte kolen, de selderie en de biet erin had gedaan. De tomaten, komkommers, paprika zaten er vanaf het begin al in. Voor de rode kool was toen geen plek en toen ik vanochtend de rode kool vastpakte was deze geheel zacht zodat die overboord ging. Gelukkig blijven de uien en knoflook tot zover nog goed buiten de koelkast. Voor het eerst heb ik moeite om onze groentes tijdens de oversteek goed te houden. Dit waarschijnlijk door de hogere luchtvochtigheid. Maar we hebben nog genoeg eten!
Rond zes uur startten we de starlink op en bekeken de e-mails, weerberichten en sprak ik met mijn moeder en Claudia. Op de weerkaarten zagen we dat er een squall zone naderde en aan de horizon zagen we de donkere luchten met regen onze kant op komen. De All Purpose Genua werd naar binnen gehaald en het voorzeil werd uitgerold. Zo zeilden we met grootzeil (met twee reven) en voorzeil een tijdje aan de wind verder totdat de wind toenam tot ca. twintig a drieëntwintig knopen en we het werkvoorzeil erbij hesen. Als de wind afnam rolden we het voorzeil erbij uit nam die toe rolden we het in. Zo zeilden we de rest van de nacht verder tot de wind het rond vier uur voor gezien hield en we de motor starten zodat de zeilen niet teveel klapperden.
Donderdag 5 juni
ACHTSTE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 700 mijl Pos. 00 12.014 N 95 30.851 E
12.00 725 mijl. Pos. 00 12.199 S 95 46.502 E
18.00 738 mijl. Pos. 00 17.446 S 95 51.743 E
00.00 753 mijl. Pos. 00 32.711 S 95 49.064 E
Rond drie uur in de ochtend zagen we een donkere rand aan de horizon verschijnen en kregen we alweer te maken met een squall zone waar veel regen en wind (tot ca. dertig kopen)inzat met daarbij ook de opbouwende golven. We rolden het voorzeil in en alleen met werkvoorzeil en drie reven in het grootzeil zeilden we verder. Gelukkig zat er net als gisteren geen onweer in. Terwijl we door squall zones zeilden waren we allebei wakker en klaar om in te springen als het moest. De stuurautomaat stond op wind zodat de Giebateau met de wind veranderingen meedraaide. Toen het rond zeven uur licht werd was de squall zone voorbij maar bleef het bewolkt en hielden we lange tijd last houden van de golven. De wind nam af tot ca. zes a acht knopen maar omdat er nog aardige golven stonden konden we het grootzeil niet helemaal hijsen aangezien ze dan ging klapperen. Zodoende haalden we alleen het derde rif eruit en zeilden aan de wind (tegen wind) met voorzeil en twee reven in het grootzeil de rest van de dag rustig verder. We sliepen veel aangezien we beide slaap in te halen hadden.
Rond acht uur zeilden we voor de vijfde keer de evenaar over en gaven Neptunes wat lekkere chips en vroegen hem vriendelijk of we ook dit keer veilig over de zuidelijke Indische oceaan mochten zeilen.
Woensdag 11 juni
GESCHIEDENIS COCOS KEELING EILANDEN
De archipel werd in 1609 ontdekt door kapitein William Keeling van de East India Company, op een terugreis vanuit Oost -Indië.
In 1825 stopte de Schotse handelaar zeeman-kapitein John Clunies-Ross kort op de eilanden op een reis naar India en was van plan terug te keren en zich in de toekomst te vestigen op de eilanden.
De rijke Engelsman Alexander Hare had vergelijkbare plannen en huurde een kapitein in die toevallig, de broer van Clunies-Ross-was om hem en een vrijwillige harem van 40 Maleisische vrouwen naar de eilanden te brengen, waar hij hoopte zijn privé residentie te vestigen. Hare had eerder gediend als inwoner van Banjarmasin, een stad in Borneo, en ontdekte dat "hij zich niet kon beperken tot het tamme leven dat de beschaving biedt".
Clunies-Ross keerde twee jaar later terug met zijn vrouw, kinderen en schoonmoeder, en vond Hare al gevestigd op het eiland die daar woonde met de privéharem.
Er ontstond een vete tussen de twee. De acht zeilers van Clunies-Ross "begonnen meteen de invasie om het nieuwe koninkrijk in bezit te nemen, vrouwen en alles".
Na enige tijd begonnen de vrouwen van Hare hem te verlaten en in plaats daarvan partners te vinden onder de matrozen van Clunies-Ross. Afgezwakt, verliet Hare het eiland. Aangemoedigd door leden van de voormalige harem, rekruteerde Clunies-Ross vervolgens Maleisiërs om naar het eiland te komen voor werk en vrouwen. Een groot deel van de huidige bevolking van het eiland stamt af van de Maleisische werknemers die hij heeft binnengebracht om zijn copra -plantage te bewerken. De werknemers van Clunies-Ross werden betaald in een valuta genaamd de Cocos Rupee, een valuta die John Clunies-Ross zelf sloeg en die alleen kon worden ingewisseld in de bedrijfswinkel. De familie Clunies-Ross regeerde de eilanden als een privé leengoed voor bijna 150 jaar, waarbij het hoofd van de familie meestal werd erkend als Resident Magistrate.
Op 1 april 1836 arriveerde HMS Beagle onder kapitein Robert Fitzroy om peilingen te nemen om het profiel van het atol vast te stellen als onderdeel van de enquête -expeditie van de Beagle. Voor de naturalist Charles Darwin, aan boord van het schip, ondersteunden de resultaten een theorie die hij had ontwikkeld over hoe atollen werden gevormd, die hij later publiceerde als de structuur en distributie van koraalriffen. Hij bestudeerde de natuurlijke geschiedenis van de eilanden en verzamelde exemplaren.
De eilanden werden in 1857 bijgevoegd door het Britse rijk. Deze annexatie werd uitgevoerd door kapitein Stephen Grenville Fremantle in Command of HMS Juno. Fremantle claimde de eilanden voor het Britse rijk en benoemde Ross II als superintendent. In 1878 werd de gouverneur van Ceylon door brieven octrooi gouverneur van de eilanden gemaakt en door verdere brieven werd in 1886 de verantwoordelijkheid voor de eilanden overgedragen aan de gouverneur van de Straits -nederzetting om zijn functies uit te oefenen als "gouverneur van Cocos Islands".
Ondertussen had koningin Victoria in 1886 de eilanden voor altijd aan John Clunies-Ross verleend. Het hoofd van het gezin genoot semi-officiële status als resident magistraat en overheidsvertegenwoordiger. Na de val van Singapore (onderdeel van Straits -nederzetting) in 1942 werden de eilanden beheerd vanuit Ceylon. Op West- en richting -eiland werd onder de geallieerde militaire een regering geplaatst. Het garnizoen van de eilanden bestond aanvankelijk uit een peloton Afrikaanse van het Britse leger. In 1946 keerde het bestuur van de eilanden terug naar Singapore en werd het onderdeel van de kolonie Singapore. Het grondgebied werd in 1955 naar Australië overgebracht, hoewel tot 1979 vrijwel al het onroerend goed van het grondgebied nog steeds tot de familie Clunies-Ross behoorde. Op 4 april 1984 koos de Maleisische Britse bevolking, de zogenaamde Cocosmaleiers, voor aansluiting bij Australië. Zij wonen vandaag de dag op Home Island. De twee atollen vormen samen een extern territorium van Australië.
VEERTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 1247 mijl Pos. 08 02.731 S 97 48.557 E
12.00 1288 mijl. Pos. 08 42.766 S 97 42.822 E
18.00 1327 mijl. Pos. 09 26.072 S 97 35.414 E
00.00 1360 mijl. Pos. 10 18.295 S 97 26.805 E
Het werd een mooie zonnige dag met hier en daar wat wolken. We hielden de hele dag zeventien tot twintig knopen oostenwind zodat we halve wind met werk voorzeil en twee reven in het grootzeil verder zeilden. De oceaan had korte golven met soms witte kopjes die half op de Giebateau en er soms overheen sloegen. Doordat de Giebateau nu anders op de golven zeilden koste het ons meer moeite om dingen te doen zodat we veel sliepen, lazen en podcast luisterden. Rond zes uur startten we starlink op en belden met mijn moeder, haalden de e-mails en het weerbericht binnen en zagen dat er meer wind aankwam. Net toen we met Eveline appten nam de wind al toe zodat we het derde rif in het grootzeil zetten. Met ca twintig a vijfentwintig knopen wind zeilden we met drie reven in het grootzeil en werk voorzeil onder een bewolkte nacht met volle maan verder de nacht door.
Dinsdag 10 juni
COCOS KEELING GEOGRAFIE
De cocos (keeling) eilanden bestaan uit twee platte, laaggelegen koraalatollen met een oppervlakte van 14,2 vierkante kilometer, 26 kilometer kustlijn, een hoogste hoogte van 5 meter en dik bedekt met kokospalmen en andere vegetatie.
NORTH KEELING Island is een atol bestaande uit slechts één C-vormig eiland, een bijna gesloten atolring met een kleine opening in de lagune, ongeveer 50 meter breed, aan de oostkant. Het eiland meet 1,1 vierkante kilometer in landoppervlak en is onbewoond. De lagune is ongeveer 0,5 vierkante kilometer. De omliggende zee tot 1,5 km van de kust vormen het Pulu Keeling National Park.
SOUTH KEELING Islands is een atol bestaande uit 24 individuele eilandjes die een onvolledige atolring vormen, met een totaal landoppervlak van 13,1 vierkante kilometer.
De zes voornaamste eilandjes zijn West Island (Pulo Panjang), South Island (Pulo Siput), Home Island (Pulo Selma), Direction Island (Pulo Tikus), Horsburgh Island (Pulo Luar). Alleen West Island en Home Island zijn bewoond. West Island is de hoofdstad, maar het plaatsje Bantam op Home Island is het grootste dorp van de archipel. Er zijn geen rivieren of meren op beide atol.
DERTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 1122 mijl Pos. 05 59.272 S 97 37.554 E
12.00 1146 mijl. Pos. 06 18.594 S 97 48.602 E
18.00 1182 mijl. Pos. 06 50.214 S 97 56.497 E
00.00 1211 mijl. Pos. 07 24.493 S 97 54.064 E
Met twee reven in het grootzeil en het voorzeil zeilden we halve wind door een bewolkte ochtend met squalls. In de squalls zat veel regen, soms onweer (alleen de donder) maar niet extra veel wind zodat de zee aardig kalm bleef. Doordat de wind soms draaide moesten we enkele keren overstag om de juiste koers te zeilen. Door alle regen deed de windmeter het niet goed meer, we zagen wel de windrichting maar niet de hoeveelheid wind. Een ding te doen bij aankomst!
Rond vijf uur werd het voor ons helderder en kwamen we eindelijk in de passaatwind waarbij we de squalls met de daarbij behoorde regen achter ons lieten. We startten starlink op en spraken met mijn moeder, zonden een e-mail naar de desbetreffende instanties van Australië dat we eerder aankwamen, waarschijnlijk dertien juni in plaats van zestien juni. Op de weerkaarten zagen we dat we inderdaad onder invloed van de passaat wind waren aangekomen. We verwisselden het voorzeil voor het werkvoorzeil en met ca. vijftien tot twintig knopen wind zeilden we halve wind met een snelheid van zes a zeven knopen verder. Het werd een heldere nacht met een volle maan en een andere golfslag dan voorheen; korte golven van opzij.
Zowel overdag als in de nacht zagen we enkele vissersboten en Booby’s die probeerde te landen op de Giebateau.
Maandag 9 juni
NAAM COCOS KEELING
De eilanden worden de Keeling eilanden genoemd naar de Britse kapitein William Keeling, die ze in 1609 heeft ontdekt. De Cocos -eilanden verwijst naar de overvloedige kokosnoot bomen.
TWAALFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 1039 mijl Pos. 04 36.977 S 97 23.074 E
12.00 1060 mijl. Pos. 04 55.547 S 97 18.339 E
18.00 1073 mijl. Pos. 05 13.805 S 97 24.020 E
00.00 1098 mijl. Pos. 05 36.447 S 97 32.691 E
Met voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we aan de wind over een rustige zee met swell en ca. acht knopen wind een bewolkte, regenachtige squally dag in. De reven hielden we erin omdat het grootzeil anders te veel klapperde. Rond elf uur hadden we te weinig wind en moesten we tot twee uur in de middag motoren waarbij het al die tijd bewolkt bleef en regende. In de middag werd het droog en draaide de wind zodat we de All Puprose Genua hesen. Met uitgeboomde All Purpose Genua aan de ene kant en grootzeil met twee reven aan andere kant zeilden we rustig ruime wind verder. Helaas nam rond vier uur de wind opnieuw af zodat we de motor startten. Rond half zes lieten we ons dobberen en startten starlink op. Op de weerkaarten zagen we dat we onder invloed van een klein hoog waren met inderdaad weinig wind. We zagen dat er een squall zone onze kant opkwam zodat we vlak voor het donker werd de All purpose genua weghaalden. Onder een bewolkte hemel met daarachter een volle maan zeilden we met voorzeil en twee reven in het grootzeil de nacht in. Toen er steeds weinig wind in de squalls zat hesen we het hele grootzeil en zeilden vol tuig aan de wind verder de nacht door. We waren in onze wachten wel continue bezig want als er een squall met regen aankwam draaide de wind en moesten we soms de zeilen stellen. Als de squall gepasseerd was, hadden we even geen wind en moesten we de zeilen zien vol te houden totdat de originele wind terug was en we aan de wind verder konden zeilen. In deze nacht zagen we drie vissersboten bij ons in de buurt waarvan we er voor één moesten uitwijken. In mijn laatste wacht werd het heel even helder en zag ik de rode volle maan achter de horizon verdwijnen, wat prachtig!
Zondag 8 juni
COCOS KEELING LIGGING
De Cocos (Keeling) eilanden zijn een archipel over het midden tussen Australië en Sri Lanka en relatief dichtbij het Indonesische eiland Sumatra in de Indische Oceaan. De archipel ligt ongeveer halverwege tussen de evenaar en de tropic van Steenbok.
Het grondgebied bestaat uit twee atollen die bestaan uit 27 koraaleilanden met een totale oppervlakte van circa 14 km2.
ELFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 936 mijl Pos. 03 17.172 S 96 29.099 E
12.00 956 mijl. Pos. 03 36.290 S 96 39.249 E
18.00 980 mijl. Pos. 04 07.834 S 96 41.536 E
00.00 1007 mijl. Pos. 04 21.010 S 96 59.643 E
Met voorzeil en twee reven in het grootzeil, zeilden we met een knik in de schoot de elfde dag in. Het bleef bewolkt en we kregen enkele squalls over ons heen waar niet veel wind in zat maar wel veel regen zodat we douchten en het water opvingen. Halverwege de ochtend werd het droog en startten we de generator om de accu’s bij te laden en keken onderwijl een gedownloade film. Rond het middag uur verwisselden we het voorzeil voor de All Purpose Genua en zeilden de rest van de dag halve wind verder. Ik waste de vuile kleren en verder sliepen we veel, lazen een boek/krant en luisterden een podcast. Zoals elke dag starten we rond zes uur de starlink op en bekeken de e-mails, weerberichten en spraken met mijn moeder. Op de weerkaarten zagen we een squall gebied aankomen zodat we vlak voor het donker werd de All Purpose Genua weghaalden en het voorzeil uitrolden. Zo zeilden we met een knik in de schoot, onder een mooie sterrenhemel met wolken en een bijna volle maan verder de nacht door. Ik nam de eerste wacht en zag aan de horizon wel squalls maar die bleven ver weg. Toen Paul rond één uur de wacht overnam kreeg hij wel met verschillende squalls te maken waar zelfs wat onweer in zat. Ik was zo moe dat ik overal doorheen sliep.
zaterdag 7 juni
TIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)06.00 850 mijl Pos. 01 52.391 N 96 20.873 E
12.00 880 mijl. Pos. 02 12.640 S 96 21.470 E
18.00 000 mijl. Pos. Vergeten
00.00 919 mijl. Pos. 02 59.563 S 96 25.289 E
Vanaf vier uur tot half elf hebben we gemotord omdat er geen wind was. Daarna kwam er een bries van vijf a zeven knopen en hesen we de All Purpose Genua en zeilden halve wind met grootzeil met twee reven erbij verder. Al snel draaide de wind zodat we ruime wind de All Purpose Genua aan de ene kant uitboomde en grootzeil met twee reven aan de andere kant hadden. De hele dag bleef het bewolkt en kwam hier en daar de zon tevoorschijn. Één watertank raakte leeg zodat we de watermaker draaiden en de watertank geheel vulden. Ik maakte een ondertussen een rode biet salade met aardappel en appel en samen maakten we alle pre arrival formulieren in orde. Rond zes uur startten we de starlink op en verzonden alle pre arrival formulieren voor Australië naar drie adressen (yachtreport@homeaffairs.gov.au, dmwaci@abf.gov.au en cocospolice@lelink.net.au) verder maakten we de bio security pre arrival in orde en vroegen onze visums voor Australië aan. Al snel kregen we de visums en mogen we stoppen op Coco’s Keeling! Nadat alles geregeld was sprak ik met mijn moeder en appten we met Fritz en Dave/Wendy.
Met de All purpose Genua aan de ene kant uitgeboomd en grootzeil met twee reven aan de andere kant zeilden we over een rustige oceaan en onder een sterrenhemel met bijna volle maan de nacht in. We sliepen veel en om beurten keken we af en toe buiten. Rond drie uur zagen we een donkere lucht aankomen met hier en daar lichtflitsen. We startten de radar en zagen dat de squall langs ons heen trok. Even later zagen we een andere squall aankomen die wel onze kant op kwam zodat we de All Purpose Genua weghaalden. In de squall zat niet veel wind maar wel veel regen. Nadat ook deze squall gepasseerd was rolden we het voorzeil uit en zeilden met een knik in de schoot verder.
Vrijdag 6 juni
NEGENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 769 mijl Pos. 00 45.772 N 95 47.404 E
12.00 778 mijl. Pos. 00 53.980 S 95 50.275 E
18.00 800 mijl. Pos. 01 10.945 S 95 55.817 E
00.00 839 mijl. Pos. 01 45.905 S 96 49.977 E
Afgelopen nacht hebben we ons een tijdje laten drijven tot we noordelijk werden weggezet en we de motor starten. Rond acht uur kwam er genoeg wind en hesen we de All Purpose Genua en het grootzeil met twee reven. Met een ruime windse koers zeilden we met de All purpose Genua uitgeboomd aan de ene kant en grootzeil met twee reven aan de andere kant de rest van de dag rustig verder. Ondertussen waren we druk bezig om te bekijken wat we moesten doen om in Cocos Keeling (Australië) te mogen stoppen. Voordat we Cocos Keeling aandoen moeten we eerst; een pre arrival formulier, een small Craft arrival report, een pre arrival formulier van bio security opsturen en een e visum hebben. Na wat meer onderzoek bleek dat ons (vers) eten niet werd afgenomen maar wel aan boord moet blijven. Gelukkig hebben we nu starlink en kunnen we dit allemaal onderweg regelen!
Op onze eerdere lange oversteken was ik gewend om de eieren in te smeren met vaseline en ze twee keer per week om te draaien zodat ze goed bleven buiten de koelkast. Vandaag bekeek in de eieren en zag dat er een aantal waren beschimmeld. Ik spoelde ze af, kookte ze en gelukkig waren ze nog goed. De rest van de eieren heb ik met moeite in de koelkast gekregen aangezien die al vol zat met verse groentes. Enkele dagen geleden had ik plek in de koelkast gekregen zodat ik ook de witte kolen, de selderie en de biet erin had gedaan. De tomaten, komkommers, paprika zaten er vanaf het begin al in. Voor de rode kool was toen geen plek en toen ik vanochtend de rode kool vastpakte was deze geheel zacht zodat die overboord ging. Gelukkig blijven de uien en knoflook tot zover nog goed buiten de koelkast. Voor het eerst heb ik moeite om onze groentes tijdens de oversteek goed te houden. Dit waarschijnlijk door de hogere luchtvochtigheid. Maar we hebben nog genoeg eten!
Rond zes uur startten we de starlink op en bekeken de e-mails, weerberichten en sprak ik met mijn moeder en Claudia. Op de weerkaarten zagen we dat er een squall zone naderde en aan de horizon zagen we de donkere luchten met regen onze kant op komen. De All Purpose Genua werd naar binnen gehaald en het voorzeil werd uitgerold. Zo zeilden we met grootzeil (met twee reven) en voorzeil een tijdje aan de wind verder totdat de wind toenam tot ca. twintig a drieëntwintig knopen en we het werkvoorzeil erbij hesen. Als de wind afnam rolden we het voorzeil erbij uit nam die toe rolden we het in. Zo zeilden we de rest van de nacht verder tot de wind het rond vier uur voor gezien hield en we de motor starten zodat de zeilen niet teveel klapperden.
Donderdag 5 juni
ACHTSTE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 700 mijl Pos. 00 12.014 N 95 30.851 E
12.00 725 mijl. Pos. 00 12.199 S 95 46.502 E
18.00 738 mijl. Pos. 00 17.446 S 95 51.743 E
00.00 753 mijl. Pos. 00 32.711 S 95 49.064 E
Rond drie uur in de ochtend zagen we een donkere rand aan de horizon verschijnen en kregen we alweer te maken met een squall zone waar veel regen en wind (tot ca. dertig kopen)inzat met daarbij ook de opbouwende golven. We rolden het voorzeil in en alleen met werkvoorzeil en drie reven in het grootzeil zeilden we verder. Gelukkig zat er net als gisteren geen onweer in. Terwijl we door squall zones zeilden waren we allebei wakker en klaar om in te springen als het moest. De stuurautomaat stond op wind zodat de Giebateau met de wind veranderingen meedraaide. Toen het rond zeven uur licht werd was de squall zone voorbij maar bleef het bewolkt en hielden we lange tijd last houden van de golven. De wind nam af tot ca. zes a acht knopen maar omdat er nog aardige golven stonden konden we het grootzeil niet helemaal hijsen aangezien ze dan ging klapperen. Zodoende haalden we alleen het derde rif eruit en zeilden aan de wind (tegen wind) met voorzeil en twee reven in het grootzeil de rest van de dag rustig verder. We sliepen veel aangezien we beide slaap in te halen hadden.
Rond acht uur zeilden we voor de vijfde keer de evenaar over en gaven Neptunes wat lekkere chips en vroegen hem vriendelijk of we ook dit keer veilig over de zuidelijke Indische oceaan mochten zeilen.
DE EVENAAR OVER
Halverwege de middag hielden we helemaal geen wind meer over en startten we de motor. We startten starlink op, belden mijn moeder en zagen op de weerberichten dat het een rustige nacht werd met een lichte noordelijke wind. Na ca. twee uur motoren kregen we ca. vijf a zes knopen noordelijke wind en hesen we de All Purpose Genua. Met het grootzeil (met twee reven) aan de ene kant en de All Purpose Genua uitgeboomd aan de andere kant zeilden we heel rustig de achtste nacht in. Toen halverwege de nacht de wind nog meer afnam rolden we de All Pupose Genua in en dobberden we de rest van de nacht verder. Ook vandaag en vannacht zagen we geen andere schepen maar hadden in de nacht wel lange tijd dolfijnen bij de boeg.
Woensdag 4 juni
ZEVENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 612 mijl Pos. 01 16.859 N 94 43.823 E
12.00 640 mijl. Pos. 00 53.768 N 94 55.507 E
18.00 666 mijl. Pos. 00 29.630 N 95 06.616 E
00.00 684 mijl. Pos. 00 18.894 N 95 25.309 E
Rond vier uur in de ochtend toen het nog donker was kregen we een heftigere squall zone over ons heen met regen en veel wind (ca dertig knopen)zodat we het voorzeil inrolden en alleen met werkvoorzeil en drie reven verder zeilden. De golven bouwde zich op en op een gegeven moment maakten we een schuiver van de golf af en werden de emmers met regenwater die aan de zijkant van de Giebateau stonden door de golf de oceaan in gespoeld. Gelukkig bleven de zonnepanelen goed hangen maar na de schuiver haalden we het grootzeil helemaal weg en zeilden de rest van de dag alleen op werkvoorzeil verder. Nog gingen we zes a zeven soms acht knopen.
Woensdag 4 juni
ZEVENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 612 mijl Pos. 01 16.859 N 94 43.823 E
12.00 640 mijl. Pos. 00 53.768 N 94 55.507 E
18.00 666 mijl. Pos. 00 29.630 N 95 06.616 E
00.00 684 mijl. Pos. 00 18.894 N 95 25.309 E
Rond vier uur in de ochtend toen het nog donker was kregen we een heftigere squall zone over ons heen met regen en veel wind (ca dertig knopen)zodat we het voorzeil inrolden en alleen met werkvoorzeil en drie reven verder zeilden. De golven bouwde zich op en op een gegeven moment maakten we een schuiver van de golf af en werden de emmers met regenwater die aan de zijkant van de Giebateau stonden door de golf de oceaan in gespoeld. Gelukkig bleven de zonnepanelen goed hangen maar na de schuiver haalden we het grootzeil helemaal weg en zeilden de rest van de dag alleen op werkvoorzeil verder. Nog gingen we zes a zeven soms acht knopen.
SQUALLS
Aan het eind van de middag nam de wind langzaam af en werden de golven minder. Rond zes uur rolden we het voorzeil erbij uit en hesen het grootzeil met twee reven. Zo zeilden we onder een bewolkte hemel heel rustig de nacht verder door. Toen het rustiger werd hebben we ook de starlink opgestart zodat we met mijn moeder en wat vrienden konden appen en de e-mails/weerberichten konden binnenhalen.
dinsdag 3 juni
ZESDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 513 mijl Pos. 02 50.150 N 94 25.962 E
12.00 530 mijl. Pos. 02 36.796 N 94 33.520 E
18.00 553 mijl. Pos. 02 14.348 N 94 34.498 E
00.00 582 mijl. Pos. 01 46.860 N 94 39.823 E
Rond zes uur in de ochtend gingen we overstag en dobber/zeilden (kruizen) met ca. zes knopen wind vol tuig zuidwaarts. Het bleef in eerste instantie iets bewolkt maar later brandde de zon er toch doorheen en werd het alweer een hele warme dag zodat we binnen met de ventilators zaten en soms even buiten keken. Net als gisteren zagen we geen enkele andere boot. Rond twaalf uur stak de zeewind op en hesen we de All Pupose Genua. Dit ging moeilijker dan anders zodat Paul de mast in ging en bleek dat de vallen bovenin gedraaid zaten zodat hij de vallen weer goed terug plaatste. Een klusje dat simpel leek maar met een oceaan swell toch lastig was.
De rest van de dag zeilden we met de All purpose Genua en grootzeil aardig de goede richting in. Rond zes uur zetten we de starlink aan en haalden we de e-mails binnen, bekeken de weerberichten en sprak ik met mijn moeder. We komen steeds dichterbij de evenaar met de daarbij behorende squall zones. Op de weerkaarten zagen we dat we dichtbij de squall zones (buien met wind en regen erin) aankwamen zodat we de All Purpose Genua weghaalden en het voorzeil uitrolden. Met grootzeil en voorzeil zeilden we de zesde nacht verder waar we inderdaad meerdere squalls over ons heen kregen. Op zich was het een aardig heldere nacht met een halve maan waardoor we de meeste squalls (wolken met een donkere rand eronder of regen)zagen aankomen. In de squalls zat vaak weinig regen maar nam de wind toe tot ca. twintig knopen zodat we twee reven in het grootzeil zetten.
Maandag 2 juni
VIJFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 411 mijl Pos. 04 07.520 N 94 13.592 E
12.00 441 mijl. Pos. 03 44.656 N 94 15.450 E
18.00 473 mijl. Pos. 03 14.757 N 94 30.995 E
00.00 489 mijl. Pos. 03 09.297 N 94 36.457 E
Vanochtend rond half zes nam de wind af tot ca. zes knopen wind zodat we in het donker de reven eruit haalden en vol tuig met ca drie knopen snelheid aan de wind verder zeilden. Toen het licht werd gingen we overstag en zeilden zuidwaarts richting de eilanden aan de westkust van Sumatra. Het werd een rustige warme zonnige dag met ca. zes knopen zuiden wind en een daarbij behorende kalme oceaan met swell. Gelukkig moeten we kruizen zodat we konden blijven zeilen. Omdat we de laatste tijd geen andere boten zagen zaten we binnen met de ventilators op ons gericht en keken af en toe buiten. Als we geen wacht hadden sliepen we veel, lazen een boek/krant of luisterden een podcast. Tussen de wachten door dronken we zoals altijd iedere dag samen koffie/chocomelk en aten we de lunch en avondeten samen. Ik had veel brood en sla gekocht zodat onze lunch tot nu altijd uit brood met een lekkere salade bestond en hoefde niet te koken, veel te warm!
Rond half zeven startten we de starlink op en bekeken de e-mails, het weerbericht en spraken we met mijn moeder en tante Jannie. Ondertussen dat we samen buiten in de kuip een gedownloade film keken werd het donker en nam de wind af waardoor de zeilen begonnen te klapperen en we ze weghaalden. Rustig lieten we ons onder een heldere sterrenhemel met een bijna halve maan op het ritme van de oceaan verder dobberen. Toen de film afgelopen was zagen we op de kaart dat de stroom ons richting Sumatra had gezet zodat we toch maar de motor startten. Na iets meer dan een uur te hebben gemotord kwam er een lichte bries en hesen we de zeilen. Vol tuig maakten we een slag zuidwaarts richting open oceaan, de wind was nog steeds tegen!
zondag 01 juni
VIERDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 292 mijl Pos. 05 35.622 N 95 12.411 E
12.00 220 mijl. Pos. 05 13.020 N 94 58.677 E
18.00 347 mijl. Pos. 04 58.457 N 94 49.784 E
00.00 380 mijl. Pos. 04 29.520 N 94 34.331 E
Vanochtend vroeg (in het donker) zeilden we met ca. zes a tien knopen wind vol tuig aan de wind tussen de noordwest punt van Sumatra en verschillende kleine eilandjes door naar de Indische oceaan. Bijna aan het eind van de doorgang werd het rond zeven uur langzaam licht en kwam de zon tevoorschijn. Eindelijk zagen we de groene bergen met de rotskusten. We hadden deze doorgang express in de nacht gedaan omdat de wind toen minder was. In het laatste stukje nam de wind toe tot ca. vijftien knopen zodat we twee reven in het grootzeil zetten en het werkvoorzeil met de kotterstag klaarmaakten. Eenmaal op open oceaan trok de wind al snel aan tot ca. achttien a twintig knopen met de bijbehorende golven zodat we het voorzeil inrolden en het werkvoorzeil hesen.
Waar we bijna een jaar geleden over deze oceaan van Australië naar Bali(Indonesië) zijn gezeild gaan we nu richting Cocos keeling, rechtstreeks ca. 1039 mijl met een koers van 173 graden. Maar het is niet rechtstreeks bezeild aangezien we wind tegen hadden zodat we de rest van de dag met werkvoorzeil en twee reven in het grootzeil aan de wind een slag naar dieper water maakten. Om beurten sliepen we of hielden wacht tot de wind aan het eind van de middag afnam tot tien a veertien knopen en de golven rustiger werden zodat we het voorzeil erbij uitrolden. Overdag zagen we één traditioneel Indonesisch vissersschip die geen AIS had en een groot ship verderop die we alleen op de AIS radar zagen. Rond zes uur zetten we de starlink aan zodat we de e-mails binnenhaalden, de weerberichten bekeken, mijn moeder belden en wat vrienden appten. Met voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we aan de wind onder een prachtige sterrenhemel met een iets groter wordende maan de vierde nacht door.
dinsdag 3 juni
ZESDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 513 mijl Pos. 02 50.150 N 94 25.962 E
12.00 530 mijl. Pos. 02 36.796 N 94 33.520 E
18.00 553 mijl. Pos. 02 14.348 N 94 34.498 E
00.00 582 mijl. Pos. 01 46.860 N 94 39.823 E
Rond zes uur in de ochtend gingen we overstag en dobber/zeilden (kruizen) met ca. zes knopen wind vol tuig zuidwaarts. Het bleef in eerste instantie iets bewolkt maar later brandde de zon er toch doorheen en werd het alweer een hele warme dag zodat we binnen met de ventilators zaten en soms even buiten keken. Net als gisteren zagen we geen enkele andere boot. Rond twaalf uur stak de zeewind op en hesen we de All Pupose Genua. Dit ging moeilijker dan anders zodat Paul de mast in ging en bleek dat de vallen bovenin gedraaid zaten zodat hij de vallen weer goed terug plaatste. Een klusje dat simpel leek maar met een oceaan swell toch lastig was.
De rest van de dag zeilden we met de All purpose Genua en grootzeil aardig de goede richting in. Rond zes uur zetten we de starlink aan en haalden we de e-mails binnen, bekeken de weerberichten en sprak ik met mijn moeder. We komen steeds dichterbij de evenaar met de daarbij behorende squall zones. Op de weerkaarten zagen we dat we dichtbij de squall zones (buien met wind en regen erin) aankwamen zodat we de All Purpose Genua weghaalden en het voorzeil uitrolden. Met grootzeil en voorzeil zeilden we de zesde nacht verder waar we inderdaad meerdere squalls over ons heen kregen. Op zich was het een aardig heldere nacht met een halve maan waardoor we de meeste squalls (wolken met een donkere rand eronder of regen)zagen aankomen. In de squalls zat vaak weinig regen maar nam de wind toe tot ca. twintig knopen zodat we twee reven in het grootzeil zetten.
Maandag 2 juni
VIJFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 411 mijl Pos. 04 07.520 N 94 13.592 E
12.00 441 mijl. Pos. 03 44.656 N 94 15.450 E
18.00 473 mijl. Pos. 03 14.757 N 94 30.995 E
00.00 489 mijl. Pos. 03 09.297 N 94 36.457 E
Vanochtend rond half zes nam de wind af tot ca. zes knopen wind zodat we in het donker de reven eruit haalden en vol tuig met ca drie knopen snelheid aan de wind verder zeilden. Toen het licht werd gingen we overstag en zeilden zuidwaarts richting de eilanden aan de westkust van Sumatra. Het werd een rustige warme zonnige dag met ca. zes knopen zuiden wind en een daarbij behorende kalme oceaan met swell. Gelukkig moeten we kruizen zodat we konden blijven zeilen. Omdat we de laatste tijd geen andere boten zagen zaten we binnen met de ventilators op ons gericht en keken af en toe buiten. Als we geen wacht hadden sliepen we veel, lazen een boek/krant of luisterden een podcast. Tussen de wachten door dronken we zoals altijd iedere dag samen koffie/chocomelk en aten we de lunch en avondeten samen. Ik had veel brood en sla gekocht zodat onze lunch tot nu altijd uit brood met een lekkere salade bestond en hoefde niet te koken, veel te warm!
Rond half zeven startten we de starlink op en bekeken de e-mails, het weerbericht en spraken we met mijn moeder en tante Jannie. Ondertussen dat we samen buiten in de kuip een gedownloade film keken werd het donker en nam de wind af waardoor de zeilen begonnen te klapperen en we ze weghaalden. Rustig lieten we ons onder een heldere sterrenhemel met een bijna halve maan op het ritme van de oceaan verder dobberen. Toen de film afgelopen was zagen we op de kaart dat de stroom ons richting Sumatra had gezet zodat we toch maar de motor startten. Na iets meer dan een uur te hebben gemotord kwam er een lichte bries en hesen we de zeilen. Vol tuig maakten we een slag zuidwaarts richting open oceaan, de wind was nog steeds tegen!
zondag 01 juni
VIERDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR COCOS KEELING)
06.00 292 mijl Pos. 05 35.622 N 95 12.411 E
12.00 220 mijl. Pos. 05 13.020 N 94 58.677 E
18.00 347 mijl. Pos. 04 58.457 N 94 49.784 E
00.00 380 mijl. Pos. 04 29.520 N 94 34.331 E
Vanochtend vroeg (in het donker) zeilden we met ca. zes a tien knopen wind vol tuig aan de wind tussen de noordwest punt van Sumatra en verschillende kleine eilandjes door naar de Indische oceaan. Bijna aan het eind van de doorgang werd het rond zeven uur langzaam licht en kwam de zon tevoorschijn. Eindelijk zagen we de groene bergen met de rotskusten. We hadden deze doorgang express in de nacht gedaan omdat de wind toen minder was. In het laatste stukje nam de wind toe tot ca. vijftien knopen zodat we twee reven in het grootzeil zetten en het werkvoorzeil met de kotterstag klaarmaakten. Eenmaal op open oceaan trok de wind al snel aan tot ca. achttien a twintig knopen met de bijbehorende golven zodat we het voorzeil inrolden en het werkvoorzeil hesen.
Waar we bijna een jaar geleden over deze oceaan van Australië naar Bali(Indonesië) zijn gezeild gaan we nu richting Cocos keeling, rechtstreeks ca. 1039 mijl met een koers van 173 graden. Maar het is niet rechtstreeks bezeild aangezien we wind tegen hadden zodat we de rest van de dag met werkvoorzeil en twee reven in het grootzeil aan de wind een slag naar dieper water maakten. Om beurten sliepen we of hielden wacht tot de wind aan het eind van de middag afnam tot tien a veertien knopen en de golven rustiger werden zodat we het voorzeil erbij uitrolden. Overdag zagen we één traditioneel Indonesisch vissersschip die geen AIS had en een groot ship verderop die we alleen op de AIS radar zagen. Rond zes uur zetten we de starlink aan zodat we de e-mails binnenhaalden, de weerberichten bekeken, mijn moeder belden en wat vrienden appten. Met voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we aan de wind onder een prachtige sterrenhemel met een iets groter wordende maan de vierde nacht door.