WEBLOG WORDT EEN KEER IN DE WEEK BIJGEWERKT
DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN.
Zaterdag 2 augustus
AMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 00.215 S 49 50.851 E)
Nadat Paul de kabels tussen de accu’s op gelijke lengte had gemaakt haalden we nog steeds geen vierhonderd Amp uit onze accu’s zodat Paul contact had opgenomen met
het Battle born bedrijf. Wat Paul al vermoedde hij moest de accu’s stabiliseren.
Aangezien het vandaag een mooie zonnige dag was ging Paul bezig was om de accu’s te stabiliseren. De enige mogelijkheid om de accu’s goed te krijgen was met de zonnepanelen en hun Victron regelaar aangezien onze mastervolt accu lader geen lithium batterijen herkent. Aan het eind van de dag waren alle accu’s bijna gelijk maar nog niet helemaal goed. Ik deed ondertussen was huishoudelijke klusjes en was bezig met de foto’s en de weblog.
Rond het middaguur kwamen er twee schepen binnen die aan de kade afmeerden en spullen op de kant zetten. Op de kade was het inmiddels druk met bewoners die hun spullen kwamen ophalen. Ze vervoerden hun spullen veelal met handkarren, fiets taxi’s of tuktuks naar het dorp.
Vrijdag 1 augustus
AMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 00.215 S 49 50.851 E)
Rond zes uur hadden we een donkere bewolkte lucht met regen maar rond acht uur klaarde het op en bleef het grotendeels bewolkt zodat we na de koffie/chocomelk naar de kant gingen en rond negen uur een scooter huurden (50.000 Ariary €10,00).
We reden over een goed geasfalteerde kustweg die soms iets meer landinwaarts ging naar de noord punt van het eiland. Onderweg kwamen we door kleine (vissers)dorpjes waarvan de meeste huisjes uit hout met gedroogde (palm)bladeren bestonden. Bij de huisjes lagen vissersbootjes (kano’s gemaakt van holle boomstammen) en liepen er vaak eenden, ganzen, kippen en honden over de weg waar we voor moesten uitwijken. Ook zagen we een visbootje/kano in de maak.
AMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 00.215 S 49 50.851 E)
Rond zes uur hadden we een donkere bewolkte lucht met regen maar rond acht uur klaarde het op en bleef het grotendeels bewolkt zodat we na de koffie/chocomelk naar de kant gingen en rond negen uur een scooter huurden (50.000 Ariary €10,00).
We reden over een goed geasfalteerde kustweg die soms iets meer landinwaarts ging naar de noord punt van het eiland. Onderweg kwamen we door kleine (vissers)dorpjes waarvan de meeste huisjes uit hout met gedroogde (palm)bladeren bestonden. Bij de huisjes lagen vissersbootjes (kano’s gemaakt van holle boomstammen) en liepen er vaak eenden, ganzen, kippen en honden over de weg waar we voor moesten uitwijken. Ook zagen we een visbootje/kano in de maak.
DORPJES MET VISBOOTJES EN ÉÉN IN DE MAAK.
Onderweg kregen we een beetje een indruk hoe de malagassiër op het platteland leefden. De vrouwen wasten de kleren/afwas in stromende riviertjes of poeltjes, deden het huishouden en werkte op het land. De mannen deden het zwaardere werk op het land, begeleidde de koeien, en hielden zich bezig met (het drogen van) vanille.
Onderweg kregen we een beetje een indruk hoe de malagassiër op het platteland leefden. De vrouwen wasten de kleren/afwas in stromende riviertjes of poeltjes, deden het huishouden en werkte op het land. De mannen deden het zwaardere werk op het land, begeleidde de koeien, en hielden zich bezig met (het drogen van) vanille.
LEVEN OP HET PLATTENLAND
We zagen mannen die grote rotsblokken vanaf de heuvel naar beneden lieten rollen om ze vervolgens met hamers in kleine stukken te slaan.
We zagen mannen die grote rotsblokken vanaf de heuvel naar beneden lieten rollen om ze vervolgens met hamers in kleine stukken te slaan.
KLEINER MAKEN VAN ROTSBLOKKEN.
Tussen de kleine dorpjes reden we langs rijstvelden, cassave planten, suikerriet bananen-, mango- broodvrucht-, palm- bomen en nog veel meer groene vegetatie, zagen langs de weg een waterval en passeerden Malagieërs die hun waren op hun hoofd of schouders droegen.
Tussen de kleine dorpjes reden we langs rijstvelden, cassave planten, suikerriet bananen-, mango- broodvrucht-, palm- bomen en nog veel meer groene vegetatie, zagen langs de weg een waterval en passeerden Malagieërs die hun waren op hun hoofd of schouders droegen.
PLATTELAND
Na ca. tweeënveertig kilometer kwamen we bij het einde van de verharde weg en waren aangekomen bij “Diatafana” de natuurlijke zwempoelen in de stille oceaan. We betaalden drieduizend Ariary (€0,60) voor het parkeren van de scooter en twintigduizend Ariary (€4,00) entree waarbij er een gids met ons meeging. Voor het zandstrand lagen grote zwarte rotsen waar de golven hoog overheen sloegen aangezien het behoorlijk waaide. Tussen de rotsen en het strand was een ondiepte waar toeristen konden zwemmen.
Na ca. tweeënveertig kilometer kwamen we bij het einde van de verharde weg en waren aangekomen bij “Diatafana” de natuurlijke zwempoelen in de stille oceaan. We betaalden drieduizend Ariary (€0,60) voor het parkeren van de scooter en twintigduizend Ariary (€4,00) entree waarbij er een gids met ons meeging. Voor het zandstrand lagen grote zwarte rotsen waar de golven hoog overheen sloegen aangezien het behoorlijk waaide. Tussen de rotsen en het strand was een ondiepte waar toeristen konden zwemmen.
DIATAFANA
Op het strand aten we een lunch en daarna reden we dezelfde weg terug omdat we besloten hadden de oostkust een andere dag te doen. De terugweg ging sneller dan verwacht zodat we ook nog naar de zuidpunt van het eiland reden. Zuidelijk van Ambodifotatra reden we over een goed geasfalteerde weg grotendeels langs de standen met hotels aan de ene kant en de gebruikelijke huisjes/winkels aan de andere kant tot we bij het vliegveld aankwamen. Het laatste stukje tot de zuidpunt van het eiland reden we over een zandweg met hobbel en kuilen. Op het strand zagen we vele gele tuktuks en prauwen waarvan de eigenaar nog met lange stok en peddel naar Ile au Nattes roeide maar ook zagen we prauwen met buitenboordmotor en zelf al wat grotere boten met motor.
ZUIDPUNT EILAND MET PRAUWEN.
Rond vijf uur en na honderd twaalf kilometer te hebben gereden leverden we de scooter in en gingen na een mooie dag terug naar de Giebateau.
Op het strand aten we een lunch en daarna reden we dezelfde weg terug omdat we besloten hadden de oostkust een andere dag te doen. De terugweg ging sneller dan verwacht zodat we ook nog naar de zuidpunt van het eiland reden. Zuidelijk van Ambodifotatra reden we over een goed geasfalteerde weg grotendeels langs de standen met hotels aan de ene kant en de gebruikelijke huisjes/winkels aan de andere kant tot we bij het vliegveld aankwamen. Het laatste stukje tot de zuidpunt van het eiland reden we over een zandweg met hobbel en kuilen. Op het strand zagen we vele gele tuktuks en prauwen waarvan de eigenaar nog met lange stok en peddel naar Ile au Nattes roeide maar ook zagen we prauwen met buitenboordmotor en zelf al wat grotere boten met motor.
Rond vijf uur en na honderd twaalf kilometer te hebben gereden leverden we de scooter in en gingen na een mooie dag terug naar de Giebateau.