DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN.
31 juli 2024
NORTH EILAND (SMALL CRAFT ANCHORAGE) (21 26.234 S 115 26.277 E)
De weersvoorspelling had aangegeven dat er harde noorden wind zou komen en dan lagen we bij Thevenard eiland niet goed zodat we rond zeven uur ons anker ophaalden en vol tuig halve tot aan de wind richting het vaste land zeilden. We waren nog maar net weg of we hadden alweer drie Humpback walvissen bij elkaar en niet ver van de Giebateau zodat we moesten uitwijken. Dat uitwijken is best lastig want de Humpbacks walvissen zwemmen niet keurig in een rechte lijn en gaan kris kras overal naar toe! Deze drie waren waarschijnlijk aan het spelen of paren waardoor het nog moeilijk was in te schatten waar ze heen gingen. Als ze diep doken kwam de staart boven water en was het nog moeilijker om in te schatten waar ze heen zwommen en waar ze weer boven kwamen (dit is altijd zo) Het is nu de tijd van het jaar dat de Humpback walvissen hier overwinteren voordat ze in de zomer terug gaan naar Antarctica, vandaar het er zo druk is!.
Voor ons zagen we een donkere lucht maar langzaam ging deze voor ons langs en bleef de beloofde harde noorden wind uit zodat we zelfs twee uur moesten motoren. Het voordeel van motoren was dat de walvissen wisten dat we er waren! De oceaan was kalm zodat we de walvissen goed konden spotten en toen we weer zeilden zagen we precies op onze koers een Humpback die stil lag te dobberen(slapen). We veranderden koers en zeilden langs hem heen maar hij bleef gewoon liggen of we er niet waren. Op een gegeven moment zagen we iets in het water dat te klein was voor een walvis desondanks verlegden we een klein beetje koers want je weet maar nooit.. Het bleek een mooie grote schildpad te zijn die soms zijn kop boven water stak en die langzaam dieper zwom toen we dichter in de buurt kwamen. Later zagen we er verder weg nog een zwemmen. Dichtbij North eiland zagen we enkele groepen kleine visjes door en uit het water springen waar dan ook gelijk een grote groep sterns bij vlogen die naar de visjes doken, lekker maaltje!
Het laatste stukje zeilden we tussen de ondieptes/eilandjes naar Small craft anchorage bij North eiland waar ons anker er rond drie uur en na zesentwintig mijl inging. Lekker onderuit! Na het avond eten sprak ik nog even met mijn moeder en daarna gingen we vroeg naar bed.
30 juli 2024
THEVENARD EILAND, WEST AUSTRALIE (21 27.882 S 115 01.422 E)
Vannacht heeft het de hele tijd hard gewaaid zodat we de hele nacht hebben liggen rollen. Toen we vanochtend rond half zeven het grootzeil met twee reven en het werk voorzeil hesen waaide het nog steeds ca twintig knopen vanuit het zuiden. Met een knik in de schoot zeilden we door een onstuimige oceaan langs Muiron eiland. Om ons heen zagen we shearwater (vogeltjes) en Humpback walvissen. We zaten in de kuip geconcentreerd te kijken op zoek naar de Humpback walvissen om aanvaring te voorkomen. Op een gegeven moment hoorden we toch een spuiter vlak naast de boot en zagen een Humpback walvis dwars op de boot ter hoogte van de kiel onze kant op komen, FOOOOOOCK
Hij dook diep onder de boot en raakte gelukkig niet de kiel en de boot maar we zagen wel aan de andere kant van de Giebateau een grote staart heel dichtbij omhoog komen dat gepaard ging met een grote plons water over de boot, alsof we er niet waren. Zelfs de windmolen op de paal boven de radar doom was nat. Toen we naar achteren keken zagen we de walvis met zijn fin uit het water, net alsof hij zijn vinger naar ons uitstak (hih)! We waren niet helemaal gerust al hadden we geen knal gehoord en waren we ook niet stil komen te liggen (zoals vorige keer). Paul checkte binnen en zag tot onze opluchting dat we geen schade hadden. We hadden geen tijd om er verder over na te denken want we zeilden nog steeds in een ruwe zee tegen de zon in en moesten weer goed opletten voor andere walvissen.
Toen we goed keken had de walvis staart ons op een of andere manier toch geraakt want een septer was iets naar binnen en naar voren gebogen.
Het laatste stukje zeilden we tussen de ondieptes/eilandjes naar Small craft anchorage bij North eiland waar ons anker er rond drie uur en na zesentwintig mijl inging. Lekker onderuit! Na het avond eten sprak ik nog even met mijn moeder en daarna gingen we vroeg naar bed.
30 juli 2024
THEVENARD EILAND, WEST AUSTRALIE (21 27.882 S 115 01.422 E)
Vannacht heeft het de hele tijd hard gewaaid zodat we de hele nacht hebben liggen rollen. Toen we vanochtend rond half zeven het grootzeil met twee reven en het werk voorzeil hesen waaide het nog steeds ca twintig knopen vanuit het zuiden. Met een knik in de schoot zeilden we door een onstuimige oceaan langs Muiron eiland. Om ons heen zagen we shearwater (vogeltjes) en Humpback walvissen. We zaten in de kuip geconcentreerd te kijken op zoek naar de Humpback walvissen om aanvaring te voorkomen. Op een gegeven moment hoorden we toch een spuiter vlak naast de boot en zagen een Humpback walvis dwars op de boot ter hoogte van de kiel onze kant op komen, FOOOOOOCK
Hij dook diep onder de boot en raakte gelukkig niet de kiel en de boot maar we zagen wel aan de andere kant van de Giebateau een grote staart heel dichtbij omhoog komen dat gepaard ging met een grote plons water over de boot, alsof we er niet waren. Zelfs de windmolen op de paal boven de radar doom was nat. Toen we naar achteren keken zagen we de walvis met zijn fin uit het water, net alsof hij zijn vinger naar ons uitstak (hih)! We waren niet helemaal gerust al hadden we geen knal gehoord en waren we ook niet stil komen te liggen (zoals vorige keer). Paul checkte binnen en zag tot onze opluchting dat we geen schade hadden. We hadden geen tijd om er verder over na te denken want we zeilden nog steeds in een ruwe zee tegen de zon in en moesten weer goed opletten voor andere walvissen.
Toen we goed keken had de walvis staart ons op een of andere manier toch geraakt want een septer was iets naar binnen en naar voren gebogen.
VERBOGEN SEPTER Bij mij zat de schrik er goed in. Het was erg leuk om Humpback walvissen te zien maar voor vandaag had ik er even genoeg van. Helaas voor mij want de rest van de dag zouden we nog vele walvissen spotten; springend, slaan met de staart op het water, ver weg maar ook meerdere malen heel dichtbij!
Nadat we Muiron eiland achter ons hadden gelaten zeilden we oost noord oost verder langs andere Pilbara eilanden. Toen we rond half tien in de luwte van Serrier eiland kwamen nam de wind af en rolden we ons voorzeil erbij uit. Rond tien uur wind nam verder af tot ca acht knopen zodat we de twee reven eruit haalden en vol tuig halve wind verder zeilden. De golven werden minder en de walvissen waren hierdoor beter te spotten. Uiteindelijk nam de wind af tot ca zes knopen zodat we rustig verder dobber/zeilden. We besloten te stoppen bij Thevenard eiland waar ons anker er rond vijf uur en na vierenveertig mijl inging. Tijdens het avond eten in de kuip zagen we een prachtige rode zonsondergang.
In Alaska en Canada hebben we behoorlijk wat walvissen en orka's gezien maar we hebben nooit drie dagen achter elkaar walvis wacht hoeven houden.
29 juli 2024
MUIRON EILAND, WEST AUSTRALIE (21 39.987 S 114 20.010 E)
Afgelopen nacht was de wind naar het oosten gedraaid en toegenomen tot ca. achttien tot twintig knopen wind zodat we op het laatst alleen met twee reven in het grootzeil halve wind verder langs de kust richting de Noordwest kaap zeilden. Dichtbij de Noord West kaap werd het langzaam licht en zagen we de hoge kliffen met daarbovenop vele antennes. Nadat we de kaap gerond hadden zeilden we aan de wind oost noord oostwaarts richting Muiron eiland dat bij de Pilbara eilandengroep behoort. Hier zagen we duizenden vogels vliegen waaronder vele shearwaters, en sterns. Verder zagen we Humpback walvissen, Australian humpback dolphins, kwallen en we dachten iets verderop een zeekoe te hebben gezien. Rond acht uur kwamen we langzaam achter Muiron eiland en waren we de grote golven grotendeels kwijt. Rond negen uur en na honderdzeven mijl pakten we met ca twintig knopen wind een mooring bij Muiron eiland. We hadden gedacht hier goed beschut te liggen voor de golven maar die kwamen er aan beide kanten omheen rollen zodat we zowel in de wind (laag eiland) als in de golven lagen. Op de kant zagen we de golven tegen kliffen slaan.
Nadat we Muiron eiland achter ons hadden gelaten zeilden we oost noord oost verder langs andere Pilbara eilanden. Toen we rond half tien in de luwte van Serrier eiland kwamen nam de wind af en rolden we ons voorzeil erbij uit. Rond tien uur wind nam verder af tot ca acht knopen zodat we de twee reven eruit haalden en vol tuig halve wind verder zeilden. De golven werden minder en de walvissen waren hierdoor beter te spotten. Uiteindelijk nam de wind af tot ca zes knopen zodat we rustig verder dobber/zeilden. We besloten te stoppen bij Thevenard eiland waar ons anker er rond vijf uur en na vierenveertig mijl inging. Tijdens het avond eten in de kuip zagen we een prachtige rode zonsondergang.
In Alaska en Canada hebben we behoorlijk wat walvissen en orka's gezien maar we hebben nooit drie dagen achter elkaar walvis wacht hoeven houden.
29 juli 2024
MUIRON EILAND, WEST AUSTRALIE (21 39.987 S 114 20.010 E)
Afgelopen nacht was de wind naar het oosten gedraaid en toegenomen tot ca. achttien tot twintig knopen wind zodat we op het laatst alleen met twee reven in het grootzeil halve wind verder langs de kust richting de Noordwest kaap zeilden. Dichtbij de Noord West kaap werd het langzaam licht en zagen we de hoge kliffen met daarbovenop vele antennes. Nadat we de kaap gerond hadden zeilden we aan de wind oost noord oostwaarts richting Muiron eiland dat bij de Pilbara eilandengroep behoort. Hier zagen we duizenden vogels vliegen waaronder vele shearwaters, en sterns. Verder zagen we Humpback walvissen, Australian humpback dolphins, kwallen en we dachten iets verderop een zeekoe te hebben gezien. Rond acht uur kwamen we langzaam achter Muiron eiland en waren we de grote golven grotendeels kwijt. Rond negen uur en na honderdzeven mijl pakten we met ca twintig knopen wind een mooring bij Muiron eiland. We hadden gedacht hier goed beschut te liggen voor de golven maar die kwamen er aan beide kanten omheen rollen zodat we zowel in de wind (laag eiland) als in de golven lagen. Op de kant zagen we de golven tegen kliffen slaan.
GIEBATEAU BIJ MUIRON EILANDDe rest van de dag bleven we aan boord onderuit met boek en krant aangezien we haast geen internet/telefoon ontvangst hadden.
We hadden gezien dat de Giebateau bij Marine traffic nog steeds in Hillary's (Perth) lag zodat Paul enkele boten om ons heen opriep of ze ons op hun AIS konden zien. Geen van hun zag ons op hun AIS. Paul bekeek wat het probleem was, de AIS ontvangt wel de signalen van andere boten maar zend ons signaal niet uit. Hij bekeek of het misschien de antenne was, maar die was goed dus moet het probleem in de AIS zelf zitten. We herinnerden ons dat toen we aankwamen in australie de Custom al vertelde dat hij ons soms wel en soms niet zag. Paul recette de AIS naar de fabriek instelling en voerde onze gegevens opnieuw in. Vervolgens riep hij de zeilboot naast ons op of hij ons kon zien en inderdaad zag hij ons op zijn AIS. Onze AIS radar moet goed werken want in Indonesie zijn we verplicht de AIS de hele tijd aan te hebben zodat ze ons kunnen volgen.
Tijd 02.00 070 mijl afgelegd, positie 22 01.694 S 113 50.173 E
Tijd 08.00 102 mijl afgelegd, positie 21 41.621 S 114 15.422 E
Tijd 09.00 107 mijl afgelegd, positie 21 39.987 S 114 20.010 E MUIRON EILAND
28 juli 2024
EEN NACHT OP DE INDISCHE OCEAAN, OP NAAR HET NOORDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Gisteren avond zijn we tussen het Ningalo reef door gezeild Bataman bay in.
HET NINGALOO REEF is het grootste koraalrif in australie. Het strekt zich uit over meer dan 300 km van de Noordkaap tot Red bluff. Het rif is een van de slechts twee koraalriffen die zich aan de westkant van een continent hebben gevormd. De ondiepe lagunes gevormd door het rif en de diepere wateren voor de kust creeren een gevarieerd scala aan habitats voor een veelheid aan kleurrijke koralen (tweehonderd koraal soorten) en meer dan vijfhonderd soorten tropische vissen. Verder zijn er Walvis haaien, schildpadden, zeekoeien, dolfijnen, manta's Humpback walvissen en orka's.
Toen we vanochtend buiten zaten zagen we de zon achter de zand duinen tevoorschijn komen en zwom er een Humpback walvis met kalf een rondje om onze boot waardoor we ze goed konden zien. In heel Bataman bay zagen we vele walvissen (met jonge) of walvis spuiters.
Rond acht uur hesen we het grootzeil en maakten ons los van de mooring. Met ca vijf knopen wind zeilden we rustig Bateman bay uit omgeven door vele Humpback walvissen die we goed in de gaten hielden. Op afstand zagen we walvissen die met hun met staarten of vinnen op het water sloegen of zelfs geheel uit het water sprongen. Verder zagen we een paar dolfijnen en verschillende vogels.
Toen we buiten het rif waren hesen we de All purpose Genua en zeilden ruime wind noordwaarts, langs de kust met daarvoor het Ningaloo rif. We zaten heerlijk buiten waar we soms met de zeil voering bezig waren; dan de boom erin dan eruit en de All Pupose Genua aan dezelfde kant als het grootzeil. Ondertussen zagen we een kust van zand duinen met daarachter een droog landschap, vele walvissen soms wel vier bij elkaar en andere die uit het water sprongen of met de staarten op het water sloegen. De hele dag waren we alert om aanvaring met deze grote walvissen te voorkomen. Naast de vele walvissen zagen we vogels en springende visjes. Rond half zeven werd het donker en kregen we een prachtige sterrenhemel boven ons waar pas rond twee uur een kleine maan bijkwam. In de nacht kregen we telefoon/internet signaal zodat ik mijn moeder even belde. De wind nam langzaam toe zodat we de All Purpose Genua weghaalden en het voorzeil uitrolden. Om ons heen hoorden we soms spuiters en hoopten maar dat we geen aanvaring kregen.
Tijd 08.00 00 mijl afgelegd, positie 23 02.767 S 113 49.151 E
Tijd 14.00 20 mijl afgelegd, positie 22 49.181 S 113 38.743 E
Tijd 20.00 46 mijl afgelegd, positie 22 26.764 S 113 39.449 E
We hadden gezien dat de Giebateau bij Marine traffic nog steeds in Hillary's (Perth) lag zodat Paul enkele boten om ons heen opriep of ze ons op hun AIS konden zien. Geen van hun zag ons op hun AIS. Paul bekeek wat het probleem was, de AIS ontvangt wel de signalen van andere boten maar zend ons signaal niet uit. Hij bekeek of het misschien de antenne was, maar die was goed dus moet het probleem in de AIS zelf zitten. We herinnerden ons dat toen we aankwamen in australie de Custom al vertelde dat hij ons soms wel en soms niet zag. Paul recette de AIS naar de fabriek instelling en voerde onze gegevens opnieuw in. Vervolgens riep hij de zeilboot naast ons op of hij ons kon zien en inderdaad zag hij ons op zijn AIS. Onze AIS radar moet goed werken want in Indonesie zijn we verplicht de AIS de hele tijd aan te hebben zodat ze ons kunnen volgen.
Tijd 02.00 070 mijl afgelegd, positie 22 01.694 S 113 50.173 E
Tijd 08.00 102 mijl afgelegd, positie 21 41.621 S 114 15.422 E
Tijd 09.00 107 mijl afgelegd, positie 21 39.987 S 114 20.010 E MUIRON EILAND
28 juli 2024
EEN NACHT OP DE INDISCHE OCEAAN, OP NAAR HET NOORDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Gisteren avond zijn we tussen het Ningalo reef door gezeild Bataman bay in.
HET NINGALOO REEF is het grootste koraalrif in australie. Het strekt zich uit over meer dan 300 km van de Noordkaap tot Red bluff. Het rif is een van de slechts twee koraalriffen die zich aan de westkant van een continent hebben gevormd. De ondiepe lagunes gevormd door het rif en de diepere wateren voor de kust creeren een gevarieerd scala aan habitats voor een veelheid aan kleurrijke koralen (tweehonderd koraal soorten) en meer dan vijfhonderd soorten tropische vissen. Verder zijn er Walvis haaien, schildpadden, zeekoeien, dolfijnen, manta's Humpback walvissen en orka's.
Toen we vanochtend buiten zaten zagen we de zon achter de zand duinen tevoorschijn komen en zwom er een Humpback walvis met kalf een rondje om onze boot waardoor we ze goed konden zien. In heel Bataman bay zagen we vele walvissen (met jonge) of walvis spuiters.
Rond acht uur hesen we het grootzeil en maakten ons los van de mooring. Met ca vijf knopen wind zeilden we rustig Bateman bay uit omgeven door vele Humpback walvissen die we goed in de gaten hielden. Op afstand zagen we walvissen die met hun met staarten of vinnen op het water sloegen of zelfs geheel uit het water sprongen. Verder zagen we een paar dolfijnen en verschillende vogels.
Toen we buiten het rif waren hesen we de All purpose Genua en zeilden ruime wind noordwaarts, langs de kust met daarvoor het Ningaloo rif. We zaten heerlijk buiten waar we soms met de zeil voering bezig waren; dan de boom erin dan eruit en de All Pupose Genua aan dezelfde kant als het grootzeil. Ondertussen zagen we een kust van zand duinen met daarachter een droog landschap, vele walvissen soms wel vier bij elkaar en andere die uit het water sprongen of met de staarten op het water sloegen. De hele dag waren we alert om aanvaring met deze grote walvissen te voorkomen. Naast de vele walvissen zagen we vogels en springende visjes. Rond half zeven werd het donker en kregen we een prachtige sterrenhemel boven ons waar pas rond twee uur een kleine maan bijkwam. In de nacht kregen we telefoon/internet signaal zodat ik mijn moeder even belde. De wind nam langzaam toe zodat we de All Purpose Genua weghaalden en het voorzeil uitrolden. Om ons heen hoorden we soms spuiters en hoopten maar dat we geen aanvaring kregen.
Tijd 08.00 00 mijl afgelegd, positie 23 02.767 S 113 49.151 E
Tijd 14.00 20 mijl afgelegd, positie 22 49.181 S 113 38.743 E
Tijd 20.00 46 mijl afgelegd, positie 22 26.764 S 113 39.449 E
27 juli 2024
BATEMAN BAY, WEST AUSTRALIE (23 02.767 S 113 49.151 E)
Vanochtend vroeg toen Paul in het donker wacht had zag hij vele grote lichten dichtbij de kust en kon deze lichten niet thuis brengen zodat hij vermoedde dat het een vliegdek schip was. Hij veranderde koers naar open oceaan om een aanvaring te voorkomen. Toen het lichter werd zag hij dat de lichten op de kant stonden, op iets wat leek als een zout vlakte.
De zon kwam achter de horizon tevoorschijn en met ca. vijftien knopen oosten wind zeilden we met twee reven in het grootzeil en rol voorzeil lekker verder. Langzaam nam de wind af en ging steeds meer tegen staan zodat we de reven eruit haalden en vol tuig aan de wind verder zeilden. Rond twee uur hadden we geen wind meer en moesten we ca. twee uur motoren. Toen we in de middag met een bananen shake in de kuip zaten zagen we dichtbij een humpback walvis met jong zwemmen. We verlegden koers om er zeker van te zijn dat we geen aanvaring kregen. Verderop zagen we een walvis een paar keer uit het water springen en verder zagen we enkele vogels.
We zeilen steeds meer noordelijk en langzaam wordt het steeds warmer zodat we vanmiddag voor het eerst tijdens het zeilen langs de westkust de truien uitdeden en alleen in shirt en lange broek buiten zaten.
Rond vier uur kwam de wind met ca. zeven tot tien knopen vanuit het noorden terug zodat we eerst een slag naar buiten maakten om daarna overstag te gaan richting Bateman bay. Het weerbericht was veranderd; aankomende nacht was er weinig wind en zou alle kanten opdraaien zodat we besloten de nacht in Bateman bay door te brengen.
Rond zes uur/half zeven zagen we de zon achter de oceaan zakken en kregen daarvoor in de plaats een prachtige sterrenhemel. In het donker met de schijnwerper voorop aan zeilden we vol tuig door Cardabia passage langs het Ningaloo rif Bateman bay in. Ondertussen hoorden en zagen we verschillende Humpback walvissen bij ons in de buurt zodat we goed moesten opletten! Eenmaal in Bateman bay haalden we onze zeilen weg en motorden het laatste stukje naar de mooring die we rond tien uur en na honderddrieentachtig mijl oppakten. Nog steeds zwommen er Humpback walvissen rond onze boot,echt geweldig! Omdat we niet ver van het plaatsje "Coles bay"afzijn hadden we internet zodat ik voor het slapen nog even met mijn moeder sprak.
Tijd 09.00 119 mijl afgelegd, positie 23 52.909 S 113 22.358 E
Tijd 15.00 152 mijl afgelegd, positie 23 21.570 S 113 29.450 E
Tijd 22.30 183 mijl afgelegd, positie 23 02.767 S 113 49.151 E 183 mijl Bateman Bay
26 juli 2024
1E DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR HET NOORDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Rond kwart voor acht stonden we op de kant waar al aardig wat toeristen stonden te wachten op de Bottlenose dolfijnen. Monkey Mia maakt reclame dat je met de voeten (tot de enkels) in het water mag staan en dat de dolfijnen dan dichtbij langs zwemmen. Maar om in het water te mogen staan moet je wel extra betalen. Even later kwamen er een aantal dolfijnen aangezwommen en vertelde een onderzoekster hoe elke dolfijn heette en hoe de familie relaties in elkaar zaten. De dolfijnen zwommen inderdaad dichtbij de kant zodat ze goed te zien waren, zeker als je eerste rij in het water stond. Wij zijn verwend, we hebben genoeg dolfijnen bij de boeg gezien zodat we achteraan stonden te kijken.
Rond half negen waren we terug aan boord en maakten ons klaar voor vertrek. Er is een mooi weer window om verder te gaan want voordat we naar Indonesie vertrekken willen we eerst naar de Kimberly's en daarvoor moeten we nog een heel stuk varen!
Rond negen uur ging ons aker op en motorden we over de ondiepte, hesen de zeilen en met ca. zeven knopen oosten wind zeilden we vol tuig halve wind noordwaarts door Shark bay. Het was alweer een mooie zonnige dag zodat we koffie/chocomel in de kuip dronken en ik daarna de foto's klaar maakte terwijl Paul buiten navigeerde en de krant las. De wind werd steeds minder zodat we rond het middag uur de All purpose Genua hesen en uitrolden. Zo zeilden we rustig de hele middag en begin van de avond ruime wind verder. Rond half zeven werd het donker en kregen we een prachtige sterrenhemel boven ons. Rond acht uur waren we in de buurt van Carnarvon (grote plaats) en zagen een heleboel vissersboten in de buurt zodat Paul de eerste wacht nam. Toen ik rond elf uur met mijn wacht begon hadden we de vissersboten al achter ons gelaten en kwam de halve maan tevoorschijn. We hadden nog even telefoon ontvangst zodat mijn moeder me via internationaal bellen belde. De wind draaide en nam iets toe zodat we de All purpose Genua inrolden en het voorzeil uitrolden en uitboomde. Rond middernacht draaide de wind naar het oosten en nam toe tot ca achttien a twintig knopen wind zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Met voorzeil en twee reven in het grootzeil, zeilden we halve tot ruime wind verder de nacht door ,Shark bay uit en langs de kust verder noordwaarts..
Tijd 09.00 00 mijl afgelegd, positie 25 47.452 S 113 43.299 E
Tijd 15.00 20 mijl afgelegd, positie 25 28.980 S 113 38.208 E
Tijd 21.00 46 mijl afgelegd, positie 25 04.486 S 113 28.586 E
Tijd 03.00 78 mijl afgelegd, positie 24 34.000 S 113 21.871 E
25 juli 2024
MONKEY MIA, PERON PENINSULA, SHARK BAY (25 47.452 S 113 43.299 E)
Gisteren avond waren ook Graigh en Janet met hun zeilboot Napea (ontmoet bij Dirk hartog eiland) hier in de baai voor anker gegaan en vanochtend rond kwart over acht haalden we beide ons anker op (niet afgesproken) Met ca. tien knopen wind zeilden we aan de wind noord oostwaarts langs Peron Peninsula met zijn rode kliffen afgewisseld door wit/gele zandstranden om kaap Peron. Bij de kaap gingen we langs en over enkele ondieptes tot we aan de andere kant van de peninsula aankwamen. Nu we met twee zeilboten zeilden werd het natuurlijk toch een beetje een race (hihi).
Vervolgens zeilden we met een knik in de schoot zuid oostwaarts naar Money Mia waar ons anker er rond het middag uur en na zesentwintig mijl inging.
Money Mia staat bekend om hun onderzoek naar de Bottlenose dolfijnen die hier in Shark bay leven en die hier dagelijks gevoed worden zodat toeristen ze van dichtbij kunnen zien.
Na de lunch gingen we naar de kant waar we wat rondwandelden en zagen dat morgenochtend rond kwart voor acht de dolfijnen hier bij het strand te zien zijn. We kwamen Janet en Craigh tegen zodat we bij het restaurant wat gingen drinken en waar we de rest van de middag gezellig hebben gezeten. Terwijl we zaten te praten zagen we een Echidna (egel) lopen die ik fotografeerde.
24 juli 2024
CAPE PERON, PERON PENINSULA, SHARK BAY (25 32.661 S 113 29.130 E)
Rond half negen scheen de zon volop, stond er ca. twintig knopen wind uit het zuiden en haalden we ons anker op. We motorden het eerste stukje tussen de ondieptes om daarna het grootzeil met twee reven te hijsen. Halve tot ruime wind zeilden we noord oostwaarts Denham sound over naar de Peron peninsula. In eerste instantie zeilden we in aardig open water maar naarmate we verder kwamen, kwamen we achter de peninsula en ondieptes waar ook ons telefoon/internet ontvangst geheel wegviel. De diepte meter liep terug naar tien tot acht en op het laatst vijf meter waardoor het water prachtig lichtblauw/turquoise kleurde als het zandgrond was en bij zeegras donker werd. Soms zagen we pukken zeegras op het water drijven maar we hadden geluk want we zagen ook een Dugong (Lady off the sea) ofwel in het nederlands zeekoe.
Een deel van de peninsula is "Francois Peron Nationaal park" met zijn prachtige rode kliffen afgewisseld door zandstranden.
BATEMAN BAY, WEST AUSTRALIE (23 02.767 S 113 49.151 E)
Vanochtend vroeg toen Paul in het donker wacht had zag hij vele grote lichten dichtbij de kust en kon deze lichten niet thuis brengen zodat hij vermoedde dat het een vliegdek schip was. Hij veranderde koers naar open oceaan om een aanvaring te voorkomen. Toen het lichter werd zag hij dat de lichten op de kant stonden, op iets wat leek als een zout vlakte.
De zon kwam achter de horizon tevoorschijn en met ca. vijftien knopen oosten wind zeilden we met twee reven in het grootzeil en rol voorzeil lekker verder. Langzaam nam de wind af en ging steeds meer tegen staan zodat we de reven eruit haalden en vol tuig aan de wind verder zeilden. Rond twee uur hadden we geen wind meer en moesten we ca. twee uur motoren. Toen we in de middag met een bananen shake in de kuip zaten zagen we dichtbij een humpback walvis met jong zwemmen. We verlegden koers om er zeker van te zijn dat we geen aanvaring kregen. Verderop zagen we een walvis een paar keer uit het water springen en verder zagen we enkele vogels.
We zeilen steeds meer noordelijk en langzaam wordt het steeds warmer zodat we vanmiddag voor het eerst tijdens het zeilen langs de westkust de truien uitdeden en alleen in shirt en lange broek buiten zaten.
Rond vier uur kwam de wind met ca. zeven tot tien knopen vanuit het noorden terug zodat we eerst een slag naar buiten maakten om daarna overstag te gaan richting Bateman bay. Het weerbericht was veranderd; aankomende nacht was er weinig wind en zou alle kanten opdraaien zodat we besloten de nacht in Bateman bay door te brengen.
Rond zes uur/half zeven zagen we de zon achter de oceaan zakken en kregen daarvoor in de plaats een prachtige sterrenhemel. In het donker met de schijnwerper voorop aan zeilden we vol tuig door Cardabia passage langs het Ningaloo rif Bateman bay in. Ondertussen hoorden en zagen we verschillende Humpback walvissen bij ons in de buurt zodat we goed moesten opletten! Eenmaal in Bateman bay haalden we onze zeilen weg en motorden het laatste stukje naar de mooring die we rond tien uur en na honderddrieentachtig mijl oppakten. Nog steeds zwommen er Humpback walvissen rond onze boot,echt geweldig! Omdat we niet ver van het plaatsje "Coles bay"afzijn hadden we internet zodat ik voor het slapen nog even met mijn moeder sprak.
Tijd 09.00 119 mijl afgelegd, positie 23 52.909 S 113 22.358 E
Tijd 15.00 152 mijl afgelegd, positie 23 21.570 S 113 29.450 E
Tijd 22.30 183 mijl afgelegd, positie 23 02.767 S 113 49.151 E 183 mijl Bateman Bay
26 juli 2024
1E DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR HET NOORDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Rond kwart voor acht stonden we op de kant waar al aardig wat toeristen stonden te wachten op de Bottlenose dolfijnen. Monkey Mia maakt reclame dat je met de voeten (tot de enkels) in het water mag staan en dat de dolfijnen dan dichtbij langs zwemmen. Maar om in het water te mogen staan moet je wel extra betalen. Even later kwamen er een aantal dolfijnen aangezwommen en vertelde een onderzoekster hoe elke dolfijn heette en hoe de familie relaties in elkaar zaten. De dolfijnen zwommen inderdaad dichtbij de kant zodat ze goed te zien waren, zeker als je eerste rij in het water stond. Wij zijn verwend, we hebben genoeg dolfijnen bij de boeg gezien zodat we achteraan stonden te kijken.
Rond half negen waren we terug aan boord en maakten ons klaar voor vertrek. Er is een mooi weer window om verder te gaan want voordat we naar Indonesie vertrekken willen we eerst naar de Kimberly's en daarvoor moeten we nog een heel stuk varen!
Rond negen uur ging ons aker op en motorden we over de ondiepte, hesen de zeilen en met ca. zeven knopen oosten wind zeilden we vol tuig halve wind noordwaarts door Shark bay. Het was alweer een mooie zonnige dag zodat we koffie/chocomel in de kuip dronken en ik daarna de foto's klaar maakte terwijl Paul buiten navigeerde en de krant las. De wind werd steeds minder zodat we rond het middag uur de All purpose Genua hesen en uitrolden. Zo zeilden we rustig de hele middag en begin van de avond ruime wind verder. Rond half zeven werd het donker en kregen we een prachtige sterrenhemel boven ons. Rond acht uur waren we in de buurt van Carnarvon (grote plaats) en zagen een heleboel vissersboten in de buurt zodat Paul de eerste wacht nam. Toen ik rond elf uur met mijn wacht begon hadden we de vissersboten al achter ons gelaten en kwam de halve maan tevoorschijn. We hadden nog even telefoon ontvangst zodat mijn moeder me via internationaal bellen belde. De wind draaide en nam iets toe zodat we de All purpose Genua inrolden en het voorzeil uitrolden en uitboomde. Rond middernacht draaide de wind naar het oosten en nam toe tot ca achttien a twintig knopen wind zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Met voorzeil en twee reven in het grootzeil, zeilden we halve tot ruime wind verder de nacht door ,Shark bay uit en langs de kust verder noordwaarts..
Tijd 09.00 00 mijl afgelegd, positie 25 47.452 S 113 43.299 E
Tijd 15.00 20 mijl afgelegd, positie 25 28.980 S 113 38.208 E
Tijd 21.00 46 mijl afgelegd, positie 25 04.486 S 113 28.586 E
Tijd 03.00 78 mijl afgelegd, positie 24 34.000 S 113 21.871 E
25 juli 2024
MONKEY MIA, PERON PENINSULA, SHARK BAY (25 47.452 S 113 43.299 E)
Gisteren avond waren ook Graigh en Janet met hun zeilboot Napea (ontmoet bij Dirk hartog eiland) hier in de baai voor anker gegaan en vanochtend rond kwart over acht haalden we beide ons anker op (niet afgesproken) Met ca. tien knopen wind zeilden we aan de wind noord oostwaarts langs Peron Peninsula met zijn rode kliffen afgewisseld door wit/gele zandstranden om kaap Peron. Bij de kaap gingen we langs en over enkele ondieptes tot we aan de andere kant van de peninsula aankwamen. Nu we met twee zeilboten zeilden werd het natuurlijk toch een beetje een race (hihi).
Vervolgens zeilden we met een knik in de schoot zuid oostwaarts naar Money Mia waar ons anker er rond het middag uur en na zesentwintig mijl inging.
Money Mia staat bekend om hun onderzoek naar de Bottlenose dolfijnen die hier in Shark bay leven en die hier dagelijks gevoed worden zodat toeristen ze van dichtbij kunnen zien.
Na de lunch gingen we naar de kant waar we wat rondwandelden en zagen dat morgenochtend rond kwart voor acht de dolfijnen hier bij het strand te zien zijn. We kwamen Janet en Craigh tegen zodat we bij het restaurant wat gingen drinken en waar we de rest van de middag gezellig hebben gezeten. Terwijl we zaten te praten zagen we een Echidna (egel) lopen die ik fotografeerde.
ECHIDNA
Rond half zes waren we terug aan boord en belden we mijn moeder en mijn tante. Vervolgens aten we het avond eten en zette ik de foto's op de weblog terwijl Paul onze vervolg koers uitstippelde. Het weer laat het toe om verder te gaan.24 juli 2024
CAPE PERON, PERON PENINSULA, SHARK BAY (25 32.661 S 113 29.130 E)
Rond half negen scheen de zon volop, stond er ca. twintig knopen wind uit het zuiden en haalden we ons anker op. We motorden het eerste stukje tussen de ondieptes om daarna het grootzeil met twee reven te hijsen. Halve tot ruime wind zeilden we noord oostwaarts Denham sound over naar de Peron peninsula. In eerste instantie zeilden we in aardig open water maar naarmate we verder kwamen, kwamen we achter de peninsula en ondieptes waar ook ons telefoon/internet ontvangst geheel wegviel. De diepte meter liep terug naar tien tot acht en op het laatst vijf meter waardoor het water prachtig lichtblauw/turquoise kleurde als het zandgrond was en bij zeegras donker werd. Soms zagen we pukken zeegras op het water drijven maar we hadden geluk want we zagen ook een Dugong (Lady off the sea) ofwel in het nederlands zeekoe.
RODE KLIFFENBijna bij Cape Peron ging ons anker er rond half drie en na drieendertig mijl in. Wegens het verval van twee meter lagen we iets verder uit de kant uit de golven maar wel in de wind zodat we met de dinghy naar de kant konden.
Aan de kant was een camping waar enkele tenten stonden en waar mensen aan het vissen waren. Nadat we even met ze hadden gesproken wandelden we verder door de duinen en zagen een pad het binnenland ingaan. We wandelden over de rode aarde/zand tussen de droge vegetatie een stuk het binnenland en om vervolgens hetzelfde stuk terug te lopen.
Aan de kant was een camping waar enkele tenten stonden en waar mensen aan het vissen waren. Nadat we even met ze hadden gesproken wandelden we verder door de duinen en zagen een pad het binnenland ingaan. We wandelden over de rode aarde/zand tussen de droge vegetatie een stuk het binnenland en om vervolgens hetzelfde stuk terug te lopen.
PAD BINNENLAND IN
Op het pad zagen we verschillende sporen van dieren maar helaas hielden die zich goed schuil. Vervolgens wandelden we verder door de duinen richtig de rode kliffen en terug over het strand. Rond vijf uur waren we terug aan boord. Zittend in de kuip zagen we hoe kleine visjes werden opgejaagd door grotere vissen en hoe meeuwen/sterns hier gebruikt van maakten om zo hun eten te pakken.
23 juli 2024
HOMESTEAD, DIRK HARTOG EILAND, SHARK BAY (25 59.834 S 113 11.899 E)
Vanochtend was het bewolkt en toen we naar de kant wilden gaan begon het te regenen. De hele ochtend hadden we regenbuien en ca. twintig knopen wind vanaf Dirk Hartog eiland. Paul ging aan de gang met de GPS en de stuuratutomaat omdat de stuuratomaat geen informatie krijgt van de GPS (NMEA). Helaas weten we nog steeds niet wat er aan de hand is. Ik was bezig met de foto's en maakte van oude amandelen, amandelmelk. In de middag kwam de zon tevoorschijn en nam de wind af zodat we met de dinghy eerst naar Meade eiland motorden en ik de Australische pelikaan en de Pied Cormorant fotografeerde. Daarna motorden we verder naar de kant waar we een wandeling maakten over het strand en door de duinen. We spraken wat kampeerders en kregen te horen dat er enorme veel covid heerst, afstand houden! Gisteren is er een andere zeilboot in de baai voor anker gegaan en op de terugweg gingen we daar even langs. Het zijn Janet en Craigh op Napea (52 voet zeilboot) maar omdat ze verkouden/ziek waren hielden we afstand.
22 juli 2024
HOMESTEAD, DIRK HARTOG EILAND, SHARK BAY (25 59.834 S 113 11.899 E)
Vanochtend scheen de zon en kwam de wind met ca. zeven a tien knopen uit het oosten zodat we lager wal lagen. Onder het koffiedrinken zagen we iets verder weg een schildpad zwemmen, soms een kopje omhoog dan even niets en dan weer het kopje omhoog. Verder zagen we een drukte van vogels op Meade eiland en even later zwom er een Australische pelikaan met een aantal aalscholvers iets verderop langs. Ik maakte schoon, waste de vuile was en Paul repareerde een val (lijn in de mast om zeil omhoog te houden). Daar waar de val het geschavield was naaide hij een stukje leer. Na de lunch begon het te betrekken, draaide de wind naar het noorden en nam toe tot ca. vijftien knopen zodat de Giebateau op en neer dobberde op de golven. In de namiddag draaide de wind naar het westen waardoor we beschut achter het eiland lagen. Deze wind draaiing ging gepaard met regenbuien waar af en toe wat meer wind in zat en daarna nam de wind af. Het telefoon/internet ontvangst is hier niet heel goed maar voldoende om via internationaal bellen met mijn moeder te praten.
21 juli 2024
HOMESTEAD, DIRK HARTOG EILAND, SHARK BAY (25 59.834 S 113 11.899 E)
Vannacht hadden we een volle maan met een prachtige sterrenhemel maar met een frisse wind. Het waaide ca. vijftien knopen uit het oosten en omdat we met daglicht wilden aankomen hadden we het voorzeil weggerold en het laatste stuk alleen op grootzeil met twee reven gezeild. Rond zes uur werd het licht en rond zeven uur/half acht kwam de zon achter de hoge kliffen tevoorschijn. Precies op het moment dat we Steep point ronden en met de aanloop van South Passage begonnen zagen we verschillende Humpback walvissen zwemmen. Het was even spannend of we door de South passage zouden gaan of dat we om Dirk Hartog eiland heen zouden zeilen. Dit vanwege een bar (ondiepte) waar we overheen moesten en er inmiddels alweer een swell van drieen halve meter stond. We zagen de brekers over de ondiepte rollen (branding) en twijfelden. Aan de andere kant van de ondiepte lag een grote boot van Department of Fishery te wachten en we wisten ook dat het nu dood tij was en we stroom mee kregen. Paul had al gelezen dat we een tijdje voor de ondiepte moesten wachtten om het patroon van de golven (een aantal lage golven en in de zoveel tijd een paar hoge golven) te ontdekken. Toen we zagen dat de boot van Fishery erdoorheen ging, motorden wij er ook snel overheen omdat we in deze passage tegenwind hadden. Later toen we al wat verder weg waren en achterom keken zagen we hoe twee hoge golven over de ondiepte denderen, gelukkig waren we al ver en veilig!
We motorden verder door South passage tussen het vaste land en Dirk hertog eiland. De wind nam af en bij de bocht hesen we de zeilen en zeilden met vol grootzeil en voorzeil halve wind door Blind strait langs Dirk Hartog eiland Shark bay in. De omgeving is erg droog, veel zand en gele/rode rotsen met groen en droge struiken.
KUST DIRK HARTOG EILAND
Bijna bij Dirk Hartog Homestead (bay) moesten we eerst langs een rif voordat we de baai konden indraaien zodat we rond twaalf uur en na honderd tweeenzestig mijl ons anker erin gooiden.
DIRK HARTOG EILAND dankt zijn naam aan de nederlandse schipper Dirck Hartog van het schip de Eendracht die op 25 oktober 1616 als tweede europeaan op australisch grondgebied landde (de eerste op de westkust). Voor hem werd Australie in 1606 al vanuit het noordoosten ontdekt door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Janszoon.
Het was een prachtige zonnige dag geworden zodat we ons zonnetent op de buiskap vast maakten en in de kuip onze lunch aten. In de baai lagen al drie kleinere motorboten en op de kant zagen we toeristen, een bar/cafe, lodge en een camping. Net voor de kust lag het kleine eilandje Meade waar het een komen en gaan was van verschillende vogels waaronder Sterns, meeuwen, aalscholvers en een pelikaan. Na de lunch ruimden we spullen op en draaide de watermaker om de watertanks te vullen. Rond drie uur motorden we met de Dinghy naar het strand bij het cafe. We spraken met verschillende mensen; dagjesmensen die rond vijf uur weer met de toeristen boot naar het vaste land gingen, mensen die hier een huisje/kamer hadden gehuurd en verschillende kampeerders. We maakten een mooie wandeling over het strand afgewisseld door wat rotsen langs de baai en de duinen met de droge
Tijd 02.00 122 mijl afgelegd, positie 26 29.333 S 113 11.700 E
Tijd 08.00 148 mijl afgelegd, positie 26 08.647 S 113 08.941 E
Tijd 11.45 162 mijl afgelegd, positie 25 59.834 S 113 11.899 E 162 mijl
SHARK BAY
Shark bay is een baai gelegen op de meest westelijke punt van het australisch continent.
Shark bay bezit met zijn eilanden (waaronder Dirk Hartog) en het land dat eromheen ligt drie belangrijke natuurlijke kenmerken; Het grootste en rijkste zeegras gebied ter wereld, de populatie van zeekoeien, en de algen kolonies (stromatolieten) die tot soorten van de aarde behoren. In 1991 werd Shark bay op de werelderfgoedlijst geplaatst.
Op het pad zagen we verschillende sporen van dieren maar helaas hielden die zich goed schuil. Vervolgens wandelden we verder door de duinen richtig de rode kliffen en terug over het strand. Rond vijf uur waren we terug aan boord. Zittend in de kuip zagen we hoe kleine visjes werden opgejaagd door grotere vissen en hoe meeuwen/sterns hier gebruikt van maakten om zo hun eten te pakken.
23 juli 2024
HOMESTEAD, DIRK HARTOG EILAND, SHARK BAY (25 59.834 S 113 11.899 E)
Vanochtend was het bewolkt en toen we naar de kant wilden gaan begon het te regenen. De hele ochtend hadden we regenbuien en ca. twintig knopen wind vanaf Dirk Hartog eiland. Paul ging aan de gang met de GPS en de stuuratutomaat omdat de stuuratomaat geen informatie krijgt van de GPS (NMEA). Helaas weten we nog steeds niet wat er aan de hand is. Ik was bezig met de foto's en maakte van oude amandelen, amandelmelk. In de middag kwam de zon tevoorschijn en nam de wind af zodat we met de dinghy eerst naar Meade eiland motorden en ik de Australische pelikaan en de Pied Cormorant fotografeerde. Daarna motorden we verder naar de kant waar we een wandeling maakten over het strand en door de duinen. We spraken wat kampeerders en kregen te horen dat er enorme veel covid heerst, afstand houden! Gisteren is er een andere zeilboot in de baai voor anker gegaan en op de terugweg gingen we daar even langs. Het zijn Janet en Craigh op Napea (52 voet zeilboot) maar omdat ze verkouden/ziek waren hielden we afstand.
22 juli 2024
HOMESTEAD, DIRK HARTOG EILAND, SHARK BAY (25 59.834 S 113 11.899 E)
Vanochtend scheen de zon en kwam de wind met ca. zeven a tien knopen uit het oosten zodat we lager wal lagen. Onder het koffiedrinken zagen we iets verder weg een schildpad zwemmen, soms een kopje omhoog dan even niets en dan weer het kopje omhoog. Verder zagen we een drukte van vogels op Meade eiland en even later zwom er een Australische pelikaan met een aantal aalscholvers iets verderop langs. Ik maakte schoon, waste de vuile was en Paul repareerde een val (lijn in de mast om zeil omhoog te houden). Daar waar de val het geschavield was naaide hij een stukje leer. Na de lunch begon het te betrekken, draaide de wind naar het noorden en nam toe tot ca. vijftien knopen zodat de Giebateau op en neer dobberde op de golven. In de namiddag draaide de wind naar het westen waardoor we beschut achter het eiland lagen. Deze wind draaiing ging gepaard met regenbuien waar af en toe wat meer wind in zat en daarna nam de wind af. Het telefoon/internet ontvangst is hier niet heel goed maar voldoende om via internationaal bellen met mijn moeder te praten.
21 juli 2024
HOMESTEAD, DIRK HARTOG EILAND, SHARK BAY (25 59.834 S 113 11.899 E)
Vannacht hadden we een volle maan met een prachtige sterrenhemel maar met een frisse wind. Het waaide ca. vijftien knopen uit het oosten en omdat we met daglicht wilden aankomen hadden we het voorzeil weggerold en het laatste stuk alleen op grootzeil met twee reven gezeild. Rond zes uur werd het licht en rond zeven uur/half acht kwam de zon achter de hoge kliffen tevoorschijn. Precies op het moment dat we Steep point ronden en met de aanloop van South Passage begonnen zagen we verschillende Humpback walvissen zwemmen. Het was even spannend of we door de South passage zouden gaan of dat we om Dirk Hartog eiland heen zouden zeilen. Dit vanwege een bar (ondiepte) waar we overheen moesten en er inmiddels alweer een swell van drieen halve meter stond. We zagen de brekers over de ondiepte rollen (branding) en twijfelden. Aan de andere kant van de ondiepte lag een grote boot van Department of Fishery te wachten en we wisten ook dat het nu dood tij was en we stroom mee kregen. Paul had al gelezen dat we een tijdje voor de ondiepte moesten wachtten om het patroon van de golven (een aantal lage golven en in de zoveel tijd een paar hoge golven) te ontdekken. Toen we zagen dat de boot van Fishery erdoorheen ging, motorden wij er ook snel overheen omdat we in deze passage tegenwind hadden. Later toen we al wat verder weg waren en achterom keken zagen we hoe twee hoge golven over de ondiepte denderen, gelukkig waren we al ver en veilig!
We motorden verder door South passage tussen het vaste land en Dirk hertog eiland. De wind nam af en bij de bocht hesen we de zeilen en zeilden met vol grootzeil en voorzeil halve wind door Blind strait langs Dirk Hartog eiland Shark bay in. De omgeving is erg droog, veel zand en gele/rode rotsen met groen en droge struiken.
KUST DIRK HARTOG EILAND
Bijna bij Dirk Hartog Homestead (bay) moesten we eerst langs een rif voordat we de baai konden indraaien zodat we rond twaalf uur en na honderd tweeenzestig mijl ons anker erin gooiden.
DIRK HARTOG EILAND dankt zijn naam aan de nederlandse schipper Dirck Hartog van het schip de Eendracht die op 25 oktober 1616 als tweede europeaan op australisch grondgebied landde (de eerste op de westkust). Voor hem werd Australie in 1606 al vanuit het noordoosten ontdekt door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Janszoon.
Het was een prachtige zonnige dag geworden zodat we ons zonnetent op de buiskap vast maakten en in de kuip onze lunch aten. In de baai lagen al drie kleinere motorboten en op de kant zagen we toeristen, een bar/cafe, lodge en een camping. Net voor de kust lag het kleine eilandje Meade waar het een komen en gaan was van verschillende vogels waaronder Sterns, meeuwen, aalscholvers en een pelikaan. Na de lunch ruimden we spullen op en draaide de watermaker om de watertanks te vullen. Rond drie uur motorden we met de Dinghy naar het strand bij het cafe. We spraken met verschillende mensen; dagjesmensen die rond vijf uur weer met de toeristen boot naar het vaste land gingen, mensen die hier een huisje/kamer hadden gehuurd en verschillende kampeerders. We maakten een mooie wandeling over het strand afgewisseld door wat rotsen langs de baai en de duinen met de droge
TIJDENS DE WANDELING
Rond vijf uur waren we terug en ging de bar/cafe open zodat we er wat dronken en met andere mensen spraken. Onder een volle maan motorden we terug naar de Giebateau waar we wat aten en vroeg naar bed gingen.Tijd 02.00 122 mijl afgelegd, positie 26 29.333 S 113 11.700 E
Tijd 08.00 148 mijl afgelegd, positie 26 08.647 S 113 08.941 E
Tijd 11.45 162 mijl afgelegd, positie 25 59.834 S 113 11.899 E 162 mijl
SHARK BAY
Shark bay is een baai gelegen op de meest westelijke punt van het australisch continent.
Shark bay bezit met zijn eilanden (waaronder Dirk Hartog) en het land dat eromheen ligt drie belangrijke natuurlijke kenmerken; Het grootste en rijkste zeegras gebied ter wereld, de populatie van zeekoeien, en de algen kolonies (stromatolieten) die tot soorten van de aarde behoren. In 1991 werd Shark bay op de werelderfgoedlijst geplaatst.
20 juli 2024
1E DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR SHARK BAY (WESTKUST AUSTRALIE)
Rond twee uur hesen we de All Purpose Genua en verlieten onder een volle maan en een sterrenhemel met hier en daar wat bewolking de mooring. Eerst passeerden we nog wat ondieptes maar al snel kwamen we in open water met de bijbehorende golven. Al snel hesen we het grootzeil met twee reven en zeilden met een knik in de schoot lekker verder. Met ca zeven a acht knopen wind liepen we rond de vijf knopen.
De wind trok langzaam steeds meer aan en draaide zodat we bij het licht worden de All purpose Genua weg draaiden en het rol voorzeil uitrolden en met ca twaalf tot vijftien knopen aan de wind verder zeilden. Rond half acht was de wind toegenomen tot achttien knopen zodat we het rol voorzeil inrolden en het werk voorzeil hesen. De golven bouwde zich nu ook vanaf de andere kant op zodat we een deining van drie meter vanuit het zuidwesten hadden en lage golven vanuit het oosten. Inmiddels was het een mooie zonnige dag geworden en zeilden we het hoge luchtdruk gebied in met een barometer stand van 1028. Rond het middag uur ruimde de wind langzaam naar het oosten en zuiden en werd minder zodat we het rol voorzeil erbij uitrolden. Rond twee uur in de middag was de wind afgenomen naar ca. tien knopen zodat we het rol voorzeil inrolden en de All Purpose Genua uitrolden. De golven werden van beide kanten minder zodat we een rustige oceaan kregen. Rond zes uur zagen we een mooie zonsondergang en nam de wind toe zodat we de All purpose Genua weghaalden. Met het rol voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en het grootzeil met twee reven aan de andere kant zeilden we onder een mooie sterrenhemel met een volle maan rustig verder de nacht door.
1E DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR SHARK BAY (WESTKUST AUSTRALIE)
Rond twee uur hesen we de All Purpose Genua en verlieten onder een volle maan en een sterrenhemel met hier en daar wat bewolking de mooring. Eerst passeerden we nog wat ondieptes maar al snel kwamen we in open water met de bijbehorende golven. Al snel hesen we het grootzeil met twee reven en zeilden met een knik in de schoot lekker verder. Met ca zeven a acht knopen wind liepen we rond de vijf knopen.
De wind trok langzaam steeds meer aan en draaide zodat we bij het licht worden de All purpose Genua weg draaiden en het rol voorzeil uitrolden en met ca twaalf tot vijftien knopen aan de wind verder zeilden. Rond half acht was de wind toegenomen tot achttien knopen zodat we het rol voorzeil inrolden en het werk voorzeil hesen. De golven bouwde zich nu ook vanaf de andere kant op zodat we een deining van drie meter vanuit het zuidwesten hadden en lage golven vanuit het oosten. Inmiddels was het een mooie zonnige dag geworden en zeilden we het hoge luchtdruk gebied in met een barometer stand van 1028. Rond het middag uur ruimde de wind langzaam naar het oosten en zuiden en werd minder zodat we het rol voorzeil erbij uitrolden. Rond twee uur in de middag was de wind afgenomen naar ca. tien knopen zodat we het rol voorzeil inrolden en de All Purpose Genua uitrolden. De golven werden van beide kanten minder zodat we een rustige oceaan kregen. Rond zes uur zagen we een mooie zonsondergang en nam de wind toe zodat we de All purpose Genua weghaalden. Met het rol voorzeil uitgeboomd aan de ene kant en het grootzeil met twee reven aan de andere kant zeilden we onder een mooie sterrenhemel met een volle maan rustig verder de nacht door.
Paul zag een walvis dichtbij de boot en verder zagen we een paar vogels. In de middag zagen we ver weg de kust van het vaste land die steeds dichterbij kwam.
Tijd 02.00 00 mijl afgelegd, positie 28 25.803 S 113 44.236 E nog 140 mijl te gaan naar Shark bay
Tijd 08.00 30 mijl afgelegd, positie 27 55.935 S 113 36.095 E
Tijd 14.00 63 mijl afgelegd, positie 27 25.595 S 113 29.761 E
Tijd 20.00 88 mijl afgelegd, positie 27 00.688 S 113 24.366 E
Koers richting Shark bay eilanden nog 53 mijl te gaan 345 graden en we zeilen 340
19 juli 2024
BEACON EILAND, WALLABI-GROEP, ABROLHOS EILANDEN (28 28.152 S 113 47.284 E)
OOST WALLABI EILAND, ABROLHOS EILANDEN (28 25.803 S 113 44.8236 E)
Het heeft de hele nacht nog fors gewaaid en pas rond zes uur vanochtend werd de wind minder. Rond kwart over acht zeilden we met ca vijftien knopen zuiden wind alleen op voorzeil ruime wind noordwaarts langs Rat eiland door Friday bay het Middle channel in dat tussen de Easter groep en de Wallabi groep ligt. Nu zeilden we buiten het rif zodat we te maken kregen met de golven die er nog stonden van de storm. De wind nam af naar ca. zeven a tien knopen zodat we het grootzeil met twee reven hesen en het voorzeil aan de andere kant uitboomden. Zo zeilden we ruime wind verder richting de Wallabi groep die we soms als we op de top van de golven waren konden zien. Eenmaal dichterbij zagen we het Morning rif waar de Batavia opgevaren is. Op zich nog een wonder dat ze daar pas op het rif terecht gekomen zijn want ze hadden toen al een heel stuk langs/tussen het rif gevaren. Toen we het Goss channel tussen de Wallabi eilanden en Beacon eiland (vroeger genaamd Batavia's kerkhof) inzeilden zaten we achter het rif en waren de golven verdwenen. Helaas hield ook de wind het voor gezien zodat we de motor starten en het laatste stuk naar de mooring van Beacon eiland (Batavia's kerkhof) motorden. Inmiddels scheen de zon en was het een prachtige dag geworden. Met de dinghy motorden we naar de steiger van Beacon eiland die vol zat met Crested tern en Caspian tern.
Tijd 02.00 00 mijl afgelegd, positie 28 25.803 S 113 44.236 E nog 140 mijl te gaan naar Shark bay
Tijd 08.00 30 mijl afgelegd, positie 27 55.935 S 113 36.095 E
Tijd 14.00 63 mijl afgelegd, positie 27 25.595 S 113 29.761 E
Tijd 20.00 88 mijl afgelegd, positie 27 00.688 S 113 24.366 E
Koers richting Shark bay eilanden nog 53 mijl te gaan 345 graden en we zeilen 340
19 juli 2024
BEACON EILAND, WALLABI-GROEP, ABROLHOS EILANDEN (28 28.152 S 113 47.284 E)
OOST WALLABI EILAND, ABROLHOS EILANDEN (28 25.803 S 113 44.8236 E)
Het heeft de hele nacht nog fors gewaaid en pas rond zes uur vanochtend werd de wind minder. Rond kwart over acht zeilden we met ca vijftien knopen zuiden wind alleen op voorzeil ruime wind noordwaarts langs Rat eiland door Friday bay het Middle channel in dat tussen de Easter groep en de Wallabi groep ligt. Nu zeilden we buiten het rif zodat we te maken kregen met de golven die er nog stonden van de storm. De wind nam af naar ca. zeven a tien knopen zodat we het grootzeil met twee reven hesen en het voorzeil aan de andere kant uitboomden. Zo zeilden we ruime wind verder richting de Wallabi groep die we soms als we op de top van de golven waren konden zien. Eenmaal dichterbij zagen we het Morning rif waar de Batavia opgevaren is. Op zich nog een wonder dat ze daar pas op het rif terecht gekomen zijn want ze hadden toen al een heel stuk langs/tussen het rif gevaren. Toen we het Goss channel tussen de Wallabi eilanden en Beacon eiland (vroeger genaamd Batavia's kerkhof) inzeilden zaten we achter het rif en waren de golven verdwenen. Helaas hield ook de wind het voor gezien zodat we de motor starten en het laatste stuk naar de mooring van Beacon eiland (Batavia's kerkhof) motorden. Inmiddels scheen de zon en was het een prachtige dag geworden. Met de dinghy motorden we naar de steiger van Beacon eiland die vol zat met Crested tern en Caspian tern.
CRESTED TERN EN CASPIAN TERN
We wandelden over een pad gemaakt van dood koraal over het eiland waar we opgestapelde grote stukken koraal zagen; oude ruines van de bemanning van de Batavia met daarbij het monument van de bemanning die hier op brute wijze zijn vermoord door de muiters van de Batavia. 
BEACON EILAND
Aangekomen aan de andere kant van het eilandje zagen we de golven op het Morning rif breken, daar waar de Batavia ooit gezonken is.
We konden ons nu voorstellen hoe de bemanning hier moeizaam aan land is gekomen en hoe ze op dit kleine eilandje hebben geleefd en gedood zijn. (Zie 18/7)
Nadat we dit alles hadden gezien gingen we terug naar de Giebateau en zeilden met ca. tien knopen wind alleen op voorzeil noord westwaarts naar West Wallabi eiland waar we rond half drie en na drieentwintig mijl alweer een mooring van department of Fishery oppakten. Deze keer waren twee andere moorings bezet door andere zeilboten en waren we niet alleen. Ook hier gingen we naar de kant en wandelden over een koraal pad naar de punt van het
Nadat we dit alles hadden gezien gingen we terug naar de Giebateau en zeilden met ca. tien knopen wind alleen op voorzeil noord westwaarts naar West Wallabi eiland waar we rond half drie en na drieentwintig mijl alweer een mooring van department of Fishery oppakten. Deze keer waren twee andere moorings bezet door andere zeilboten en waren we niet alleen. Ook hier gingen we naar de kant en wandelden over een koraal pad naar de punt van het
EAST WALLABI EILAND
Een mooi koraal eiland waar we een zeehond, hagedissen, een Tammar Walabi (die de mannen van de Batavia voor katten hadden aangezien)en verschillende vogels waaronder een Nankeen Kestrel en een Ospray op een groot nest zagen. 
AUSTRALISCH ZEEHOND
TAMMAR WALLABI
HAGEDIS
OSPREY OP NEST
NANKEEN KESTREL
Daarna wandelden we over het strand naar de landingsbaan waar een wachthuisje stond met allemaal informatie borden over het dieren leven en de geschiedenis. Wel heel jammer dat we niet verder over het het eiland mochten wandelen, alleen over het strand. Op de terugweg gingen we even bij beide zeilboten langs en rond vijf uur waren we terug aan boord, tijd voor het avond eten.
18 juli 2024
MORLEY EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 44.636 S 113 48.804 E)
De hele nacht heeft het geregend en ook vanochtend regende het nog. Pas rond tien uur werd het droog maar bleef het bewolkt en waaide het nog steeds twintig a dertig knopen uit het zuiden. We kwamen laat uit bed en tijdens de koffie/chocomel bekeken we het weerbericht en besloten vandaag te blijven liggen. We willen nog een stop maken in de Wallibi groep, een afstand vijf ca. vijfentwintig mijl en open voor de golven uit het noorden. Tijdens de lunch klaarde het op maar nam de wind nog steeds niet af, het bleef vijfentwintig tot dertig knopen waaien. We vermaakten ons binnen met een boek/krant en film.
Morgen gaan we naar de Wallabi groep waar de gruweldaden van de Batavia heeft plaatsgebonden.
HET LEVEN VAN DE SCHIPBREUKELINGEN VAN DE BATAVIA OP DE WALLABI GROEP BIJ DE ABROHLOS EILANDEN
(PASSAGES UIT HET BOEK DAT WE HEBBEN GELEZEN).
HET AAN LAND GAAN VANAF DE BATAVIA
Er speelden zich akelig taferelen af toen passagiers vochten om een plaats in de boten. Mannen duwden en vochten, liepen vrouwen en kinderen onder de voet in hun paniek om van boord te komen. Er werd geschreeuwd en geroepen, gevloekt e gejammerd; moeders werden van hun kinderen gescheiden, mannen van hun vrouwen. Boven het lawaai uit brulden matrozen die probeerden het aantal mensen in de boten aan de veilige kant te houden, wanhopige pogingen deden de boten af te houden zodat ze niet door de branding tegen het schip zouden worden gesmakt en onderhand trachtten vaten brood en water in te laden die hen in leven zouden moeten houden op deze verlaten en onherbergzame woeste eilanden. Beneden dek was het nog erger. De soldaten en kanonniers waren aan het plunderen geslagen en hadden vaten met wijn en brandewijn opengebroken.
PELSEART (KAPITEIN) GING MET EEN SLOEP OP ZOEK NAAR WATER
Pealsert zei dat ze naar de andere eilanden gingen en zo nodig naar het zuidland om water te zoeken, en hij beloofde zo snel mogelijk terug te komen. Uiteindelijk ging hij naar Batavia waar hij hulp haalde. Het duurde drie maanden voordat ze hem zouden terugzien. De verbitterde overlevenden noemden de koraalvlakte ter herinnering "Verraders Eylandt".
GRUWELIJKHEDEN OP DE EILANDEN
Onder koopman Jeronimus Corneliz van Haarlem (aanstichter van de muiterij), in navolging van de geloofsovertuiging van Torrentius en enkele kwaadaardige medeplichtigen (die bij geruchten hadden vernomen dat hun eerdere snode muiterij bekend was en dat ze, mocht er een schip worden gezonden om ze op te halen, bij aankomst in Batavia de straf voor hun misdaden niet zouden ontlopen) hebben nog meer kwaad bedreven. Met de bedoelingen iedereen te doden op ongeveer veertig mensen na met wie ze dachten een kans te hebben te ontsnappen met het jacht dat zou worden gezonden om ze op te halen, en hun fortuin te gaan zoeken. Met welke werkelijk afschuwelijke plannen ze doorgingen.
Wanneer de goede mensen hadden vermoeden dat hun leven op het spel stond, zouden ze zeker in opstand zijn gekomen. Maar de samenzweerders voorkwamen iets dergelijks door twintig tot vierentwintig van de meest bereidwillige muiters met hun wapens over twee tenten te verdelen, en door de overigen al hun wapens af te nemen (ook alle soldaten).
Het overgeblevenen gezelschap werd verdeeld over drie eilanden; Batavia's kerkhof (nu Beacon eiland) , het kleine koraal rif Verraders eiland en Robben eiland, het langwerpige eiland aan de overkant van de vaargeul dat zo werd genoemd omdat ze op de verderaf gelegen stranden op zeehonden joegen.
Alles was goed voorbereid. De jonge cadetten oefenden zich heimelijk in het schemer en hunkerden ernaar te kunnen moorden. Een sfeer van onbehagen begon zich van Batavia's kerkhof (nu Beacon eiland)meester te maken. Voor het eerlijke volk waren de dagen geteld. Ze maakten de sterkste het eerste in de nacht af en vertelden de andere dat ze naar de Hoge eilanden waren vertrokken. En zo begonnen de moorden eerst op Batavia's Kerkhof en Verraders Eiland. Op een gegeven moment stuurde Cornelisz zijn mannen naar Robben eiland en liet daar de meeste van de veertig mensen die hij daar naartoe had gestuurd vermoorden.
DE SOLDATEN OP WALLABI EILAND.
Voor al het moorden had Corneliz, Wiebe Hayes met zijn soldaten (allen zonder geweren) opdracht gegeven naar Hogere eilanden (Wallabi eilanden) te gaan om water te zoeken. Aan land gekomen op Oost Wallabi verspreidden de soldaten zich op zoek naar water, beklommen de vijftien meter hoge heuvel die het hoogste punt van de Abrolhos archipel vormt en waren verbijsterd door het dorre, troosteloze karakter van het eiland. Er was geen water. Ze keken weifelend naar West Wallabi aan de overkant van de kwart mijl brede ondiepte tussen de eilanden en begonnen naar de overkant te waden, de schelpen vervloekend die in hun voeten sneden en de glibberige modder waardoor verscheidenen uitgleden om vloekend en druipend weer overeind te komen. Hoewel het er ongunstig uitzag bleek West Wallabi de schipbreukelingen veel meer te bieden dan het eerste (Oost Wallabi).
Ze vonden meteen al vogels en eieren. Vreemde kleine harige beestjes die ze "katten" noemden sprongen door de struiken. Dit waren Tammars (vijfenzeventig centimeter grote wallabi's). De schepelingen vingen ze in strikken of joegen op ze. Op de achterste stranden vonden ze grote kudde zeehonden. Bij laag water vonden ze op rotsen talloze oesters en andere schaaldieren. Ze gebruikten reusachtige schelpen om water te halen en in te koken en ze bouwden stenen schuilplaatsen tegen de vinnige voortdurende westenwind. Het eerste water kwam uit poelen brak water, stinkend regenwater op de lage klippen maar dagen later vonden ze een bron midden op het eiland.
Drie rooksignalen die het succes aankondigden waren op de eerste dag van de grote moord partijen naar de hemel opgestegen. Ze waren ongeduldig blijven opstijgen tot de soldaten waren gewaarschuwd. Overlevenden die in het donker met vlotten en/of stukken drijfhout naar de Hogere eilanden (Wallabi eilanden) waren gezwommen en de soldaten over deze gruwelijke dingen die op de eilanden waren gebeurd vertelden. Uiteindelijk heeft Wiebe Hayes de Seardam (het reddende schip vanuit batavia) op tijd kunnen bereiken om muiterij op de Seardam te voorkomen en zijn alle muiters ter dood veroordeeld.
17 juli 2024
MORLEY EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 44.636 S 113 48.804 E)
We zijn ca. driehonderd zestig kilometer noordelijker en dat is te merken. De watertemperatuur is vier graden gestegen en ook in de nacht en overdag is het warmer, ca twintig tot vierentwintig graden overdag.
Vannacht en vanochtend was het rustig en een beetje zonnig zodat we buiten in de kuip koffie/chocomel dronken en we twee verschillende soorten meeuwen rond de boot zagen. Een Pacific Gull en de Black en Billed en Red Billed Gull
16 juli 2024
MORLEY EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 44.636 S 113 48.804 E)
Er stond een lichte bries en de zon scheen volop toen we vanochtend rond acht uur opstonden. Nadat we koffie/chocomel in de kuip hadden gedronken ging Giebeltje II te water en motorden we over het koraal rif naar Rat eiland waar we een wandeling maakten.
Even voor zes uur aten we ons avond eten in de kuip en zagen twee Pied ostercatcher langs de kust lopen.
15 juli 2024
RAT EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 42.143 S 113 46.528 E)
Rond zes uur werd het licht en zagen we even later de zon achter de horizon tevoorschijn komen met prachtige zonnestralen.
Rond negen uur en na tweehonderd achtendertig mijl lagen we in de wind maar uit de golven.
GESCHIEDENIS HOUTMAN ABROLHOS EILANDEN
Volgens de nagelaten geschriften werd de Houtman Abrolhos voor het eerst opgemerkt door de VOC schepen Dordrecht en de Amsterdam in 1619, slechts drie jaar nadat nadat Dirck Hartog, varend op de Mauritius, voor het eerst wat nu west australie is ontdekte en maar dertien jaar nadat de eerste officiele reis naar australie werd ondernomen, namelijk die van de Duyfken, toen onder commando van Hartog in 1606.
De ontdekking van de eilanden in 1916 werd toegeschreven aan Frederik de Houtman, de kapitein van de Dordrecht.
Houtman schreef over deze ontdekking;
Op de 29e bevonden wij ons in open zee en wijzigden wij onze koers naar het noordoosten. In de middag waren wij op 29 32 zuiderbreedte, in de nacht omstreeks drie uur voordat de dag aanbrak, zagen wij plotseling een laag liggende kust met daaromheen riffen. Wij zagen geen hoogvlakte of vasteland, dus deze zandbank kan beter vermeden worden omdat hij erg gevaarlijk lijkt voor hen die de kust willen bereiken.
De omgeving van de eilanden is bekend vanwege het groot aantal scheepswrakken, waaronder de Nederlandse schepen de Batavia, dat schipbreuk leed in 1629, en de Zeewijk (in 1727). Men denkt dat ook de Aagtekerke hier in 1726 vergaan is. Naar het schip Zeewijk dat hier verongelukte worden ze in oudere bronnen soms ook wel aangeduid als Zeewijks Droogte. Antonio van Diemen noemt de eilandengroep in een brief van 16 februari 1636 Houtmans Droogte, naast Houtman Abrolhos. In 1696 verkende Willem de Vlamingh de kust en voer achter de eilanden langs.
14 juli 2024
2e DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR HOUTMAN ABROLHOS EILANDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Rond zes uur werd het langzaam licht en even later kwam de zon met een rode gloed achter de horizon en door de bewolking tevoorschijn.
18 juli 2024
MORLEY EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 44.636 S 113 48.804 E)
De hele nacht heeft het geregend en ook vanochtend regende het nog. Pas rond tien uur werd het droog maar bleef het bewolkt en waaide het nog steeds twintig a dertig knopen uit het zuiden. We kwamen laat uit bed en tijdens de koffie/chocomel bekeken we het weerbericht en besloten vandaag te blijven liggen. We willen nog een stop maken in de Wallibi groep, een afstand vijf ca. vijfentwintig mijl en open voor de golven uit het noorden. Tijdens de lunch klaarde het op maar nam de wind nog steeds niet af, het bleef vijfentwintig tot dertig knopen waaien. We vermaakten ons binnen met een boek/krant en film.
Morgen gaan we naar de Wallabi groep waar de gruweldaden van de Batavia heeft plaatsgebonden.
HET LEVEN VAN DE SCHIPBREUKELINGEN VAN DE BATAVIA OP DE WALLABI GROEP BIJ DE ABROHLOS EILANDEN
(PASSAGES UIT HET BOEK DAT WE HEBBEN GELEZEN).
HET AAN LAND GAAN VANAF DE BATAVIA
Er speelden zich akelig taferelen af toen passagiers vochten om een plaats in de boten. Mannen duwden en vochten, liepen vrouwen en kinderen onder de voet in hun paniek om van boord te komen. Er werd geschreeuwd en geroepen, gevloekt e gejammerd; moeders werden van hun kinderen gescheiden, mannen van hun vrouwen. Boven het lawaai uit brulden matrozen die probeerden het aantal mensen in de boten aan de veilige kant te houden, wanhopige pogingen deden de boten af te houden zodat ze niet door de branding tegen het schip zouden worden gesmakt en onderhand trachtten vaten brood en water in te laden die hen in leven zouden moeten houden op deze verlaten en onherbergzame woeste eilanden. Beneden dek was het nog erger. De soldaten en kanonniers waren aan het plunderen geslagen en hadden vaten met wijn en brandewijn opengebroken.
PELSEART (KAPITEIN) GING MET EEN SLOEP OP ZOEK NAAR WATER
Pealsert zei dat ze naar de andere eilanden gingen en zo nodig naar het zuidland om water te zoeken, en hij beloofde zo snel mogelijk terug te komen. Uiteindelijk ging hij naar Batavia waar hij hulp haalde. Het duurde drie maanden voordat ze hem zouden terugzien. De verbitterde overlevenden noemden de koraalvlakte ter herinnering "Verraders Eylandt".
GRUWELIJKHEDEN OP DE EILANDEN
Onder koopman Jeronimus Corneliz van Haarlem (aanstichter van de muiterij), in navolging van de geloofsovertuiging van Torrentius en enkele kwaadaardige medeplichtigen (die bij geruchten hadden vernomen dat hun eerdere snode muiterij bekend was en dat ze, mocht er een schip worden gezonden om ze op te halen, bij aankomst in Batavia de straf voor hun misdaden niet zouden ontlopen) hebben nog meer kwaad bedreven. Met de bedoelingen iedereen te doden op ongeveer veertig mensen na met wie ze dachten een kans te hebben te ontsnappen met het jacht dat zou worden gezonden om ze op te halen, en hun fortuin te gaan zoeken. Met welke werkelijk afschuwelijke plannen ze doorgingen.
Wanneer de goede mensen hadden vermoeden dat hun leven op het spel stond, zouden ze zeker in opstand zijn gekomen. Maar de samenzweerders voorkwamen iets dergelijks door twintig tot vierentwintig van de meest bereidwillige muiters met hun wapens over twee tenten te verdelen, en door de overigen al hun wapens af te nemen (ook alle soldaten).
Het overgeblevenen gezelschap werd verdeeld over drie eilanden; Batavia's kerkhof (nu Beacon eiland) , het kleine koraal rif Verraders eiland en Robben eiland, het langwerpige eiland aan de overkant van de vaargeul dat zo werd genoemd omdat ze op de verderaf gelegen stranden op zeehonden joegen.
Alles was goed voorbereid. De jonge cadetten oefenden zich heimelijk in het schemer en hunkerden ernaar te kunnen moorden. Een sfeer van onbehagen begon zich van Batavia's kerkhof (nu Beacon eiland)meester te maken. Voor het eerlijke volk waren de dagen geteld. Ze maakten de sterkste het eerste in de nacht af en vertelden de andere dat ze naar de Hoge eilanden waren vertrokken. En zo begonnen de moorden eerst op Batavia's Kerkhof en Verraders Eiland. Op een gegeven moment stuurde Cornelisz zijn mannen naar Robben eiland en liet daar de meeste van de veertig mensen die hij daar naartoe had gestuurd vermoorden.
DE SOLDATEN OP WALLABI EILAND.
Voor al het moorden had Corneliz, Wiebe Hayes met zijn soldaten (allen zonder geweren) opdracht gegeven naar Hogere eilanden (Wallabi eilanden) te gaan om water te zoeken. Aan land gekomen op Oost Wallabi verspreidden de soldaten zich op zoek naar water, beklommen de vijftien meter hoge heuvel die het hoogste punt van de Abrolhos archipel vormt en waren verbijsterd door het dorre, troosteloze karakter van het eiland. Er was geen water. Ze keken weifelend naar West Wallabi aan de overkant van de kwart mijl brede ondiepte tussen de eilanden en begonnen naar de overkant te waden, de schelpen vervloekend die in hun voeten sneden en de glibberige modder waardoor verscheidenen uitgleden om vloekend en druipend weer overeind te komen. Hoewel het er ongunstig uitzag bleek West Wallabi de schipbreukelingen veel meer te bieden dan het eerste (Oost Wallabi).
Ze vonden meteen al vogels en eieren. Vreemde kleine harige beestjes die ze "katten" noemden sprongen door de struiken. Dit waren Tammars (vijfenzeventig centimeter grote wallabi's). De schepelingen vingen ze in strikken of joegen op ze. Op de achterste stranden vonden ze grote kudde zeehonden. Bij laag water vonden ze op rotsen talloze oesters en andere schaaldieren. Ze gebruikten reusachtige schelpen om water te halen en in te koken en ze bouwden stenen schuilplaatsen tegen de vinnige voortdurende westenwind. Het eerste water kwam uit poelen brak water, stinkend regenwater op de lage klippen maar dagen later vonden ze een bron midden op het eiland.
Drie rooksignalen die het succes aankondigden waren op de eerste dag van de grote moord partijen naar de hemel opgestegen. Ze waren ongeduldig blijven opstijgen tot de soldaten waren gewaarschuwd. Overlevenden die in het donker met vlotten en/of stukken drijfhout naar de Hogere eilanden (Wallabi eilanden) waren gezwommen en de soldaten over deze gruwelijke dingen die op de eilanden waren gebeurd vertelden. Uiteindelijk heeft Wiebe Hayes de Seardam (het reddende schip vanuit batavia) op tijd kunnen bereiken om muiterij op de Seardam te voorkomen en zijn alle muiters ter dood veroordeeld.
17 juli 2024
MORLEY EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 44.636 S 113 48.804 E)
We zijn ca. driehonderd zestig kilometer noordelijker en dat is te merken. De watertemperatuur is vier graden gestegen en ook in de nacht en overdag is het warmer, ca twintig tot vierentwintig graden overdag.
Vannacht en vanochtend was het rustig en een beetje zonnig zodat we buiten in de kuip koffie/chocomel dronken en we twee verschillende soorten meeuwen rond de boot zagen. Een Pacific Gull en de Black en Billed en Red Billed Gull
PACIFIC GULLS.
Gisteren hadden we de Red en Black Billed Gulls ook gezien. 
BLACK BILLED EN RED BILLED GULS
Na de koffie/chocomel deed Paul buiten wat klusjes en ging ik aan de gang met de foto's en het klaarmaken van foto's voor de weblog. Dat was nog een heel uitzoeken want ik had er heel wat gemaakt. Tijdens de lunch begon het te betrekken en zagen we dat de barometer aardig zakte, het lage luchtdruk gebied komt eraan. De wind trok aan tot ca. twintig knopen maar we liggen goed achter de grote mooring waar boten van vijfentwintig meter aan mogen liggen. Waar het vanochtend nog rustig was en de Eagles in de bomen/struiken zaten, zagen we ze nu door de lucht zweven of zaten ze op de grond. Toen we vlak voor zonsondergang in de kuip ons avond eten aten zagen we een hele grote zwerm (wel honderden) Lesser Noddies boven Morley eiland vliegen, dit hield aan tot het echt donker werd. Lesser Noddies vliegen als het licht wordt open zee op voor voedsel en als het donker wordt komen ze terug naar land. 
LESSER NODDIES (FOTO VAN FOLDER).
Eenmaal donker trok de noorden wind nog meer aan to vijfentwintig a dertig knopen met daarbij de hoger wordende golven. Voor de noorden wind lagen we achter een rif en omdat het laag water was lagen we goed beschut voor de golven maar langzaam werd het water hoger en kwamen de golven over het rif zodat de Giebateau op en neer stampte achter de mooring. Rond elf uur kwam het front over dat gepaard ging met heftige regenbuien waar soms veertig knopen in zat. Gelukkig geen onweer! In een uur tijd was de wind van noord via west naar het zuiden gedraaid en lagen we beschut achter Morley eiland, beschut voor de golven maar niet voor de wind. Daarna zijn we lekker gaan slapen!16 juli 2024
MORLEY EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 44.636 S 113 48.804 E)
Er stond een lichte bries en de zon scheen volop toen we vanochtend rond acht uur opstonden. Nadat we koffie/chocomel in de kuip hadden gedronken ging Giebeltje II te water en motorden we over het koraal rif naar Rat eiland waar we een wandeling maakten.
GIEBATEAU AAN DE MOORING BY RAT EILAND
KUST VAN RAT EILAND
We wandelden langs de kust overgrote koraal stukken en een groene vegetatie waarvan sommige planten van in bloei stonden. Tot onze verbazing (het is hier winter) zagen we op de grond een nest met twee eieren erin. 
VEGETATIE VAN RAT EILAND
Vervolgens kwamen we aan bij de landingsbaan met een wachthuisje waar een bank stond met een tekst en waar ook een mooi vogeltje zat. 
LANDINGSBAAN MET WACHTHUIS
BUTCHER BIRD
Daarna ging het pad achter de deels verlaten vissers huisjes langs omdat het kreeft seizoen afgelopen is. 
VISSERS HUIZEN
Rond half twaalf waren we terug aan boord en aten we de lunch in de kuip. Onderwijl zagen we twee vissersboten terug komen die afmeerden aan de steigers bij Rat eiland. Na de lunch verlieten we de mooring en motorden terug tussen Rat eiland en White bank. Toen we hier doorheen gingen keek ik binnen op het scherm van onze nieuwe achteruit rij camera die Paul boven in de mast heeft geplaatst en zag hoe goed we het koraal rif hierop konden waarnemen. Eenmaal aan de andere kant van Rat eiland zeilden we alleen op voorzeil halve wind tussen enkele ondieptes door naar Morley eiland. Op een gegeven moment waren we bijna tussen twee ondieptes en zagen we een heleboel boeien voor ons. Tussen enkele boeien zat een net gespannen maar de rest van de boeien zaten gelukkig niet aan elkaar zodat we er tussendoor zeilden en we rond half twee en na vier mijl een andere mooring van Department of fishery oppakten. 
GIEBATEAU BIJ MORLEY EILAND.
Met Giebeltje II gingen we over het koraal rif naar het onbewoonde Morley eiland waar we een mooie wandeling maakten. Hier liepen we grote stukken dood koraal en zand met daartussen een groene vegetatie waarvan enkele planten in bloei stonden.
DOOD KORAAL
BLOEIENDE PLANTEN.
Aan de ene kant hadden we het rustige water tussen het rif/eilanden en aan de andere kant zagen we de golven breken op het buiten rif. Het was nu rustig zodat de golven niet hoog waren.
BUITEN RIF
Even verderop kwamen we bij een drassig landschap van brak water waar dode bomen in stonden met vele kleine nesten van Lesser noddies erin en waar enkele sandsnipers hun voedsel uit de bodem pikten.
DRASSIG LANDSCHAP
SANDSNIPERS IN BRAK WATER EN NESTEN VAN LESSER NODDIES IN BOMEN
We zaten nog een tijdje heerlijk op het eiland te genieten van de stilte en zagen verschillende White Bellied Sea Eagles (een jongere en volwassenen),een Osprey en Caspain terns.
WHITE BELLIED SEA EAGLE (LINKS ONDER IS EEN JONG)
CASPAIN TERN (JONG EN EEN VOLWASSENEN)
Rond vier uur waren we terug aan boord en dronken een milkshake in de kuip. Daarna ging ik aan de gang met de website en Paul onderuit met de kranten die hij heeft gedownload. In de namiddag was de wind geheel weg, stilte voor de storm!Even voor zes uur aten we ons avond eten in de kuip en zagen twee Pied ostercatcher langs de kust lopen.
PIED OYSTERCATCHER
Even later hadden we een prachtige zonsondergang en hoopten we de groene flits te zien maar helaas bleef die uit. 
MOOIE ZONSONDERGANG
Soms bij zonsondergang kun je (als je geluk hebt) heel even een groene flits waarnemen maar die hebben we nog nooit gezien. 15 juli 2024
RAT EILAND, EASTER-GROEP, ABROHLOS EILANDEN (28 42.143 S 113 46.528 E)
Rond zes uur werd het licht en zagen we even later de zon achter de horizon tevoorschijn komen met prachtige zonnestralen.
OPKOMENDE ZON MET ZONNESTRALEN
We zeilden op enige afstand van de Pelseaert eilanden groep maar konden ze niet zien omdat het hele lage eilanden zijn (koraal riffen). Met ca. achttien tot twintig knopen halve tot ruime wind zeilden we het Zeewijk kanaal in dat tussen de Pelseart eilanden groep en de Easter groep doorloopt. Het kanaal is vernoemd naar het nederlandse schip "ZEEWIJK" dat hier in 1727 is vergaan. Aangezien we nu achter de Pelsart groep waren hadden we geen last meer van de golven en zeilden makkelijk via de Wooded passage (vaargeul) door het rif. 
DOOR WOODED PASSAGE
Eenmaal door het rif hadden we vlak water en zeilden we langs verschillende kleine eilandjes waar vele vissers huisjes op stonden. 
RAT EILAND MET VISSERS HUISJES
Het kreeft seizoen is voorbij zodat het er nu erg rustig was. We zeilden verder langs Rat eiland waar we de zeilen weghaalden en het laatste stukje tussen Rat eiland en White bank naar de Mooring motorden.
ZEILEN DOOR EASTER GROUP
Er lagen drie moorings van department of Fishery, een hele grote en twee voor plezier jachten (tot 25 m) die we gratis mochten gebruiken.Rond negen uur en na tweehonderd achtendertig mijl lagen we in de wind maar uit de golven.
ROUTE HILLARYS NAAR HOUTMAN ABROLHOS EILANDEN
Ik ruimde binnen op en Paul buiten. Toen we klaar waren aten we een vroege lunch en daarna gingen we onderuit met boek/krant. Er is hier geen telefoon/internet en televisie. Na het avond eten gingen we vroeg naar bed.GESCHIEDENIS HOUTMAN ABROLHOS EILANDEN
Volgens de nagelaten geschriften werd de Houtman Abrolhos voor het eerst opgemerkt door de VOC schepen Dordrecht en de Amsterdam in 1619, slechts drie jaar nadat nadat Dirck Hartog, varend op de Mauritius, voor het eerst wat nu west australie is ontdekte en maar dertien jaar nadat de eerste officiele reis naar australie werd ondernomen, namelijk die van de Duyfken, toen onder commando van Hartog in 1606.
De ontdekking van de eilanden in 1916 werd toegeschreven aan Frederik de Houtman, de kapitein van de Dordrecht.
Houtman schreef over deze ontdekking;
Op de 29e bevonden wij ons in open zee en wijzigden wij onze koers naar het noordoosten. In de middag waren wij op 29 32 zuiderbreedte, in de nacht omstreeks drie uur voordat de dag aanbrak, zagen wij plotseling een laag liggende kust met daaromheen riffen. Wij zagen geen hoogvlakte of vasteland, dus deze zandbank kan beter vermeden worden omdat hij erg gevaarlijk lijkt voor hen die de kust willen bereiken.
De omgeving van de eilanden is bekend vanwege het groot aantal scheepswrakken, waaronder de Nederlandse schepen de Batavia, dat schipbreuk leed in 1629, en de Zeewijk (in 1727). Men denkt dat ook de Aagtekerke hier in 1726 vergaan is. Naar het schip Zeewijk dat hier verongelukte worden ze in oudere bronnen soms ook wel aangeduid als Zeewijks Droogte. Antonio van Diemen noemt de eilandengroep in een brief van 16 februari 1636 Houtmans Droogte, naast Houtman Abrolhos. In 1696 verkende Willem de Vlamingh de kust en voer achter de eilanden langs.
14 juli 2024
2e DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR HOUTMAN ABROLHOS EILANDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Rond zes uur werd het langzaam licht en even later kwam de zon met een rode gloed achter de horizon en door de bewolking tevoorschijn.
ZONSOPGANG
Zuidelijk van ons kwam er een laag luchtdruk gebied over waar we een staartje van meekregen. Het bleef vandaag bewolkt en in de vroege ochtend draaide de wind tegen zodat we met twee reven en voorzeil verder kruisten. Halverwege de ochtend kregen we enkele squalls (buien) over waarin de wind soms toenam tot dertig knopen zodat we het derde rif in het grootzeil zetten en het werk voorzeil hesen. Als de buien weg waren hadden we ca. twaalf tot dertien knopen en rolden we ons voorzeil erbij uit en in buien rolden we het voorzeil in zodat we de hele ochtend en halve middag bezig waren. Pas rond drie uur was de wind doorgedraaid naar het westen en waren de squalls verdwenen. Met ca twintig knopen en golven die opbouwden zeilden we met drie reven en het werk voorzeil verder. Rond zes uur werd het donker en kwam de halve maan tevoorschijn maar het bleef bewolkt zodat we af en toe de maan en sterren zagen. In de nacht draaide de wind langzaam verder zuidwaarts en zagen we uiteindelijk een mooie sterrenhemel.
Tijd 0.630 089 mijl afgelegd, positie 30 39.047 S 114 43.712 E nog 116 mijl te gaan naar de Abrolhos eilanden
Tijd 11.30 117 mijl afgelegd, positie 30 25.650 S 114 41.311 E nog 101 mijl
Tijd 17.30 159 mijl afgelegd, positie 29 51.631 S 114 26.149 E
Tijd 00.30 194 mijl afgelegd, positie 29 18.955 S 114 02.278 E
Koers richting Abrolhos eilanden nog 30 mijl te gaan 338 graden en we zeilen 340 (aardig op koers)
De meest noordelijke groep, DE WALLABI GROEP bestaat uit een eiland cluster van ongeveer 17 bij 10 kilometer. De belangrijkste eilanden van de Wallabi-groep zijn North Island, West Wallabi Island, East Wallabi Island en Beacon Island.
Deze groep is het meest bekend doordat de Batavia hier in 1629 op het Morning Reef nabij Beacon Island strandde en door de daarop gevolgde slachting van de overlevenden (zie verhaal 3 juli).
DE EASTER-GROEP ligt ten zuidoosten van de Wallabi-groep, waarvan het is gescheiden door een 9 kilometers breed kanaal, het Middle Channel. Het is ongeveer 20 bij 12 kilometer en bestaat uit een aantal eilanden, waaronder Rat Island, Wooded Island, Morley Island, Suomi Island en Alexander Island.
Verder naar het zuidoosten, tegenover het Zeewijk kanaal, genoemd naar de Zeewijk ligt de PELSAERT-GROEP, het meest zuidelijk gelegen echte koraalrif in de Indische Oceaan. De belangrijkste eilanden van deze groep zijn Middle Island, Square Island, Long Island, Pelsaert Island, Basile Island en de Mangrove Groep. Een groot aantal schepen is op de Pelsaert-groep op de klippen gelopen, waarvan de belangrijkste de Zeewijk was, op het Half Moon-rif in 1727. De overlevenden verbleven hierna nog een tijd op Gun Island. Andere schepen die hier vergaan zijn, waren de Ocean Queen(op Half Moon-rif in 1842), de Ben Ledi, op Pelsaert Island in 1879 en de Winsor, op Half Moon in 1908.
13 juli 20241
1e DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR ABROLHOS EILANDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Toen we wakker werden scheen de zon volop zodat we buiten koffie/chocomel dronken. Daarna liepen we naar de boten van Roy en Graham om afscheid te nemen. Graham had de motor al lopen en was net van plan weg te gaan om een stuk te zeilen. Roy was met de kinderen naar het strand. Nadat we afscheid hadden genomen van Graham liepen we naar het strand waar Roy met zijn kinderen een zandkasteel aan het bouwen waren. Ik maakte een strand wandeling terwijl de mannen gezellig stonden te praten. Na mijn wandeling ging ik terug naar de Giebateau om nog wat eten voor onderweg klaar te maken. Toen Paul, Roy en zijn kinderen terug kwamen namen we afscheid van Roy en gingen de trossen los.
Na drie maanden in de marina hadden de Giebateau met zijn crew veel zin om een stuk te zeilen.
Tijd 0.630 089 mijl afgelegd, positie 30 39.047 S 114 43.712 E nog 116 mijl te gaan naar de Abrolhos eilanden
Tijd 11.30 117 mijl afgelegd, positie 30 25.650 S 114 41.311 E nog 101 mijl
Tijd 17.30 159 mijl afgelegd, positie 29 51.631 S 114 26.149 E
Tijd 00.30 194 mijl afgelegd, positie 29 18.955 S 114 02.278 E
Koers richting Abrolhos eilanden nog 30 mijl te gaan 338 graden en we zeilen 340 (aardig op koers)
DE HOUTMAN ABROHLOS EILANDEN GROEP (FOTO INTERNET).
DE HOUTMAN ABROLHOS bestaan uit drie eilandgroepen: de Wallabi-groep, de Easter-groep en de Pelsaert-groep.De meest noordelijke groep, DE WALLABI GROEP bestaat uit een eiland cluster van ongeveer 17 bij 10 kilometer. De belangrijkste eilanden van de Wallabi-groep zijn North Island, West Wallabi Island, East Wallabi Island en Beacon Island.
Deze groep is het meest bekend doordat de Batavia hier in 1629 op het Morning Reef nabij Beacon Island strandde en door de daarop gevolgde slachting van de overlevenden (zie verhaal 3 juli).
DE EASTER-GROEP ligt ten zuidoosten van de Wallabi-groep, waarvan het is gescheiden door een 9 kilometers breed kanaal, het Middle Channel. Het is ongeveer 20 bij 12 kilometer en bestaat uit een aantal eilanden, waaronder Rat Island, Wooded Island, Morley Island, Suomi Island en Alexander Island.
Verder naar het zuidoosten, tegenover het Zeewijk kanaal, genoemd naar de Zeewijk ligt de PELSAERT-GROEP, het meest zuidelijk gelegen echte koraalrif in de Indische Oceaan. De belangrijkste eilanden van deze groep zijn Middle Island, Square Island, Long Island, Pelsaert Island, Basile Island en de Mangrove Groep. Een groot aantal schepen is op de Pelsaert-groep op de klippen gelopen, waarvan de belangrijkste de Zeewijk was, op het Half Moon-rif in 1727. De overlevenden verbleven hierna nog een tijd op Gun Island. Andere schepen die hier vergaan zijn, waren de Ocean Queen(op Half Moon-rif in 1842), de Ben Ledi, op Pelsaert Island in 1879 en de Winsor, op Half Moon in 1908.
13 juli 20241
1e DAG INDISCHE OCEAAN, OP NAAR ABROLHOS EILANDEN (WESTKUST AUSTRALIE)
Toen we wakker werden scheen de zon volop zodat we buiten koffie/chocomel dronken. Daarna liepen we naar de boten van Roy en Graham om afscheid te nemen. Graham had de motor al lopen en was net van plan weg te gaan om een stuk te zeilen. Roy was met de kinderen naar het strand. Nadat we afscheid hadden genomen van Graham liepen we naar het strand waar Roy met zijn kinderen een zandkasteel aan het bouwen waren. Ik maakte een strand wandeling terwijl de mannen gezellig stonden te praten. Na mijn wandeling ging ik terug naar de Giebateau om nog wat eten voor onderweg klaar te maken. Toen Paul, Roy en zijn kinderen terug kwamen namen we afscheid van Roy en gingen de trossen los.
Na drie maanden in de marina hadden de Giebateau met zijn crew veel zin om een stuk te zeilen.
VERLATEN HILLARYS
We aten de lunch, zagen op afstand het strand met de duinen en kregen ook nog even gezelschap van een paar dolfijnen waarvan een uit het water sprong. Helaas nam de wind steeds verder af zodat we rond twee uur de motor moesten starten. Opeens hoorden we een harde blaas en zagen een grote walvis dichtbij de boot, wauw! Rond vijf uur nam de wind toe tot zes a tien knopen zodat we het grootzeil hesen, het voorzeil uitrolden en halve wind verder zeilden. Langzaam zagen we de zon achter de horizon wegzakken en gingen we onze eerste nacht in. In mijn eerste wacht genoot ik van de halve maan die over het water scheen met daarbij een prachtige sterrenhemel. Rond negen uur was de wind toegenomen tot ca. vijftien knopen halve wind zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Rond middernacht was de wind iets noordelijker gedraaid en toegenomen tot ca twintig knopen zodat we ook het voorzeil weg draaiden en nog steeds zes knopen liepen. Inmiddels waren de halve maan en sterren verdwenen, die hadden plaats gemaakt voor bewolking zodat het buiten erg donker was. Het enige licht was het licht van de dorpen op de kant.
Tijd 11.30 00 mijl afgelegd, positie 31 49.501 S 115 44.268 E 200 mijl te gaan naar de Abrolhos eilanden
Tijd 17.30 19 mijl afgelegd, positie 31 35.672 S 115 31.267 E nog 184 mijl
Tijd 23.30 59 mijl afgelegd, positie 31 03.411 S 115 02.291 E nog 144 mijl
Koers richting Abrolhos eilanden nog 144 mijl te gaan 338 graden en we zeilen 327(aardig op koers)
DE HOUTMAN ABROLHOS, informeel vaak de Abrolhos-eilanden genoemd, is een reeks van 122 eilanden in de Indische Oceaan aan de westkust van Australie. De eilanden, bestaande uit koraalriffen, liggen ongeveer 80 kilometer ten westen van Geraldton.
De eilandengroep omvat het meest zuidelijk in de Indische Oceaan gelegen echte koraalrif. De eilanden zijn gevormd door ophoping van koraalschalie en zand op banken in de ondiepten op plaatsen waar stromingen tegen elkaar ingaan. Planten kiemen uit zaad dat in de uitwerpselen van zeevogels zit houden het zand vast met wortels en ranken waardoor het voor wegwaaien en wegspoelen wordt behoed en houden zo de eilanden bijeen. slechts een evolutionair stadium boven dat van een zandbank.
Het vormt een van de belangrijkste broedplaatsen voor de zeevogel populatie van West-Australie en was ooit bekend vanwege de winning van guano. Het is in West-Australie tevens het centrum van de zeekreeft visserij. De eilanden worden bewoond door vissers en bezocht door toeristen, hoewel een groot deel ter bescherming is afgesloten.
Tijd 11.30 00 mijl afgelegd, positie 31 49.501 S 115 44.268 E 200 mijl te gaan naar de Abrolhos eilanden
Tijd 17.30 19 mijl afgelegd, positie 31 35.672 S 115 31.267 E nog 184 mijl
Tijd 23.30 59 mijl afgelegd, positie 31 03.411 S 115 02.291 E nog 144 mijl
Koers richting Abrolhos eilanden nog 144 mijl te gaan 338 graden en we zeilen 327(aardig op koers)
DE HOUTMAN ABROLHOS, informeel vaak de Abrolhos-eilanden genoemd, is een reeks van 122 eilanden in de Indische Oceaan aan de westkust van Australie. De eilanden, bestaande uit koraalriffen, liggen ongeveer 80 kilometer ten westen van Geraldton.
De eilandengroep omvat het meest zuidelijk in de Indische Oceaan gelegen echte koraalrif. De eilanden zijn gevormd door ophoping van koraalschalie en zand op banken in de ondiepten op plaatsen waar stromingen tegen elkaar ingaan. Planten kiemen uit zaad dat in de uitwerpselen van zeevogels zit houden het zand vast met wortels en ranken waardoor het voor wegwaaien en wegspoelen wordt behoed en houden zo de eilanden bijeen. slechts een evolutionair stadium boven dat van een zandbank.
Het vormt een van de belangrijkste broedplaatsen voor de zeevogel populatie van West-Australie en was ooit bekend vanwege de winning van guano. Het is in West-Australie tevens het centrum van de zeekreeft visserij. De eilanden worden bewoond door vissers en bezocht door toeristen, hoewel een groot deel ter bescherming is afgesloten.
12 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Nadat we uit bed kwamen dronken we koffie/chocomelk en daarna maakten we ons klaar voor vertrek. Paul keek met de camera onder de boot of de anodes nog goed waren en ik maakte binnen klaar. Na de lunch gingen we douchen en waste ik de vuile kleren. We keken nog een keer op Windy (weer programma) waar we zagen dat er vandaag weinig wind was maar wel golven van drie meter waardoor we besloten om het vertrek uit te stellen naar morgen zodat ik nog een strandwandeling maakte. Terug aan boord belden we met mijn moeder/tante Jannie en daarna was het tijd voor het nieuws op de televisie.
11 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Vanochtend ging Paul de mast in om deze en de verstaging te controleren, alles was goed! Nadat we koffie/chocomelk hadden gedronken maakte ik de lunch en eten voor onderweg. Na de lunch ging Paul met Roy op zijn catamaran zeilen en ging ik naar bed omdat ik me niet fit voelde. De griep/Covid heerst hier en hopelijk krijgen wij dit niet want we willen morgen vertrekken. In de avond zagen we het nieuws en sprak ik met mijn moeder.
10 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
We zijn van plan morgen te vertrekken naar de Abrolhos eilanden zodat we vandaag de watermaker in orde maakten. Buiten waaide het en in buien hadden we alweer dertig tot vijfendertig knopen wind. Gisteren is onze nieuwe Victron zonnepanelen regelaar binnen gekomen zodat Paul deze ophing en aansloot. Ondertussen hielp ik waar kon en maakte de boodschappenlijst.
Na de lunch werd het droog en kwam soms de zon iets door zodat ik vuile kleren waste en ophing. Rond vier uur kwam Graham en reden we met hem naar Coles waar ik de laatste boodschappen deed. Terug aan boord ruimde ik alles op en toen ik net klaar was kwam Roy ons ophalen voor de bijbelstudie. Net als vorige keer aten we eerst met zijn allen en daarna begon de bijbelstudie ( paul was mee voor de gezelligheid). Rond negen uur waren we terug en belde ik met mijn moeder.
09 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Vanochtend scheen de zon zodat ik de dag begon met een strand wandeling. Toen ik terug kwam was Paul al bezig met het anker en de ankerketting. Het anker lag op de steiger en de ketting was hij al langzaam aan het binnenhalen en ondertussen haalde hij alle draaiingen uit de ketting. Tussen de ankerketting en het anker zit een wartel zodat de ketting makkelijk terugdraaide.
We dronken koffie/chocomelk en daarna zette ik de foto’s op de computer en met de nieuwe stik op de iPad. Paul plaatste ondertussen de lifelines terug op het dek en maakte de kotterstag klaar. Hopelijk gaan we vrijdag verder.
Tijdens de lunch begon het te regen en kregen we in buien dertig tot vijfendertig knopen. De rest van de middag was ik bezig met de cruising guide van Indonesie terwijl Paul keek waar we bij de Abrolhos eilanden kunnen stoppen. Het is winter en de depressies komen als treintjes langs. Rond zes uur keken we het nieuws en belde ik met mijn moeder.
08 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Rond half negen fietsten we naar de bushalte bij Hillary’s en kochten in de bus twee dagkaarten (tien dollar per persoon). Met bus 423 reden we naar de wijk “Osborne” waar we bij JB HI-FI een nieuwe stik voor tussen de computer en de iPad kochten. Vervolgens fietsten we naar Jaycar waar Paul nog onderdelen nodig had. Afgelopen vrijdag hadden we gebeld of ze deze onderdelen op voorraad hadden en werd dit bevestigd. Nu bleek dat ze deze niet hadden maar een ander filiaal (aan de andere kant van de stad) wel.
We fietsten verder naar het dichtstbijzijnde metrostation vanwaar we de metro naar het centrum namen. In heel Australië is genoeg ruimte voor huizen zodat de meeste huizen uit een of twee verdiepingen bestaan. Alleen in grote steden hebben we flats/wolkenkrabbers gezien. Hier in downtown Perth werden we omhuld door hoge wolkenkrabbers met daartussen de Swan Bell bij de Swann rivier.
DE SWAN BELLS zijn een set van 18 klokken die hangen in een speciaal gebouwde 82,5 meter lange koperen en glazen campanile. De toren is algemeen bekend als The Bell Tower of de Swan Bell. Ze ontlenen hun naam aan de Swan River, waarop hun toren uitkijkt, en vormen een zestienkloksgeluid met twee extra chromatische tonen. Ze zijn de op een na grootste reeks luidende klokken ter wereld.
DOWNTOWN PERTH ROND SWANN RIVER MET SWANN BELLS
Hier fietsten we wat rond en zagen mooie huizen met een toren/klok waarvan om twaalf uur de klokken sloegen en de ridders bewogen. Eenmaal door de poort leek het vanbinnen een soort kasteel met allemaal kleine winkeltjes. Dit alles bleek ter nagedachtenis van William Shakespeare Hall. William Shakespeare Hall (1825–1895) was een pionier-kolonist van de Swan River Colony en een bekende vrederechter, ontdekkingsreiziger, herder en pareler. 
TER NAGEDACHTENIS VAN WILLIAM SHAKESPEARE HALL
We fietsten richting het Kings Park waar onderweg de remkabel van Paul zijn fiets brak zodat we terug fietsten naar het metro station. Met de metro reden we terug naar de wijk “Osborne” waar een goede fietsenmaker was die de remkabel vernieuwde. 
REM VAN DE FIETS VERNIEUWD.
We fietsten verder door de stad tot we terug waren bij de bushalte waar we waren uitgestapt en vandaar namen we de bus (423) terug naar Hillary’s. Rond vier uur waren we terug aan boord en klopte Roy aan. Paul ging met Roy mee om hem te helpen terwijl ik het avond eten maakte. Rond half zes waren de mannen terug en aten we gezamenlijk. Daarna gingen we naar Roy zijn catamaran waar ook Graham kwam en waar we onze film lieten zien. Terug op de Giebateau belde ik nog even met mijn moeder.
07 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
vandaag waaide het nog steeds hard met hier en daar een bui zodat we binnen zaten en het nieuws op de televisie keken en internetten. Na de lunch belde Roy of Paul hem kon helpen op zijn boot zodat Paul Roy ging helpen en ik na een heerlijke warme douche het formulier voor de Abrolhos eilanden invulde en opstuurde.
Rond zes uur was het tijd voor het nieuws op de televisie, het avond eten en sprak ik met mijn moeder.
06 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Vandaag waaide het behoorlijk met hier en daar een bui. In de ochtend was ik bezig alle medicijnen na te kijken en gooide weg wat we niet meer konden gebruiken. Toen het even droog was maakten we een korte wandeling door de duinen. Terug aan boord was het lunchtijd en keken we Tour de France. De rest van de dag gingen we onderuit met boek/internet.
05 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Ik was vanochtend bezig om de foto’s van de telefoon op de computer te zetten om ze vervolgens naar de iPad te kopiëren. Helaas deed de stik (die de foto’s van de computer naar de iPad kopieerde) het niet meer zodat Paul op internet keek wat het probleem kon zijn maar kreeg het probleem niet opgelost. Nu moesten we op zoek naar een nieuwe stik, wordt vervolgd.
Na de lunch werkte Paul verder aan de elektra kabels die hij pas geleden had gelegd en was ik bezig met allerlei papierwerk. Als we naar Indonesië gaan moeten we copies hebben van onze paspoorten, bootdocumenten, bewijzen van behaalde diploma’s en bemanningslijsten. Veel van die papieren hadden we nog liggen maar enkele moesten wel bijgewerkt worden, we hebben nu zes stapeltjes die bijna klaar zijn.
Daarna was het tijd voor het avond eten, het nieuws op de televisie en het gesprek met mijn moeder.
04 juli 2024
01 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Nadat ik de boodschappen had opgeruimd dronken we koffie/chocomelk. Rond half tien fietsen we naar de tandarts waar Paul een afspraak had omdat hij vermoedde dat er een vulling deels uit was. Bij de tandarts bleek dit niet zo te zijn zodat we verder rond fietsen door de omgeving van Hillary’s met veelal mooie dure huizen.
Terug bij de marina aten we de lunch en daarna gingen we Graham die op zijn boot was en waar we gezellig zaten te praten.
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Na de koffie/chocomelk legde Paul een nieuwe elektra kabel door de Giebateau zodat we straks de Ecoflow (airco/kachel) voor in de punt kunnen gebruiken. Ik waste vuile kleren en hing ze buiten in de zon en wind te drogen. Na de lunch fietsen we het eerste deel over een fietspad dat door de duinen ging richting het grote winkelcentrum waar we nog wat onderdelen voor de klusjes kochten. Terug aan boord maakte Paul zijn klus af en ging ik onder een lekkere warme douche staan. Toen hij klaar was kon ik alles terug inruimen zodat we weer overal konden lopen/zitten. Inmiddels was het tijd voor het avond eten, nieuws op de televisie en het bellen met mijn moeder.
03 juli 2024
DE BATAVIA(Wikipedia)
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Het was nog donker toen de wekker om kwart over vijf afging zodat we rond kwart voor zes klaar stonden en met Roy meereden naar het “Greenwood” metrostation waar hij ons afzette en zelf doorreed naar zijn werk. Voor tien dollar kochten we een dagkaart en reden eerst naar het centrum van Perth waar we overstapten op de metro naar Fremantle. De meeste tijd van de reis was het nog donker maar vlak voordat we in Fremantle aankwamen werd het rond zeven uur licht en zagen we de oceaan aan de ene kant en de stad aan de andere kant.
Het was nog donker toen de wekker om kwart over vijf afging zodat we rond kwart voor zes klaar stonden en met Roy meereden naar het “Greenwood” metrostation waar hij ons afzette en zelf doorreed naar zijn werk. Voor tien dollar kochten we een dagkaart en reden eerst naar het centrum van Perth waar we overstapten op de metro naar Fremantle. De meeste tijd van de reis was het nog donker maar vlak voordat we in Fremantle aankwamen werd het rond zeven uur licht en zagen we de oceaan aan de ene kant en de stad aan de andere kant.
METRO REIS
Fremantle ligt in het zuidelijk deel van Perth en met de metro hadden we er ca. anderhalf uur over gedaan. We zochten een cafeetje op waar we chocomelk/koffie dronken en daarna wandelden we wat rond tussen mooie oude gebouwen. 
FREMANTLE.
Half tien ging het wrakken museum open en was de entree bij donatie.
WRAK MUSEUM
Als eerst zagen we hoe ze in die tijd navigeerden met voorloper van onze sextant, hoe ze met pijllood de dieptes meten en met een log de snelheid. Het log bestond uit een houtje aan een touw en door te zien hoe snel het touw afrolde berekenden ze de snelheid. Vervolgens zagen we welke routes de (VOC) schepen zeilden om bij Batavia (nu Jakarta) te komen.
DE ROUTES HOE ZE TOEN VAARDEN (MODEL DE EENDRACHT)
Het waren voornamelijk de Nederlanders die Australië ontdekten en in kaart brachten.
VOC SCHEPEN DIE AUSTRALIË ONTDEKTEN (MODEL DUYFKEN)
In een volgend deel werd de expeditie van de Tasman tentoongesteld en zagen we wat zij voor ruilhandel bij zich hadden.
TASMAN EXPEDITIE MET RUILHANDEL
Ook zagen we de wapens en munitie en lazen over het leven aan boord en dat er tijdens de reizen veel bemanning stierf aan scheurbuik en andere ziekten.
WAPENS, KOGELS, MES VAN HAAIENTANDEN.
Vervolgens gingen we een ruimte in die speciaal gekoeld werd en waar de achterzijde van de romp van de Batavia lag.
BATAVIA BINNENZIJDE
BATAVIA COLLAGE
(Het verhaal over de Batavia volgt aan het eind van deze dag)
Op display’s werd aangegeven waar je op moest letten en dat ze bakstenen mee hadden voor ballast.
Niet alleen een deel van het schip zelf maar ook onderdelen als blokken, anker en andere gebruiksvoorwerpen van de Batavia lager er.
DELEN WAAR JE OP MOEST LETTEN VAN DE BATAVIA
ONDERDELEN VAN DE BATAVIA
MODEL BATAVIA MET BATAVIA ERACHTER EN EEN KANON
Verder lag er een lijk waar we aan konden zien hoe bruut de moorden waren geweest, schade in de schedel, schouders, voeten, armen etc.
Als laatst kwamen we in een kamer met allemaal voorwerpen en munten van verschillende Nederlandse schepen.
VOORWERPEN ZOALS ZILVER EN PIJPEN
MUNTEN VAN BATAVIA EN ZUYTDORP
Na een late lunch gingen we met de metro terug naar “Greenwood” waar we door Roy werden opgehaald. Terug bij de marina hielp Paul Roy op zijn boot en ging ik aan de gang met de foto’s. Rond kwart voor zes reden we met Roy mee naar de bijbelstudie (Paul ging voor de gezelligheid mee) waar we ook Annemieke ontmoetten. Na eerst gezamenlijk te hebben gegeten werd er een film vertoond waar we later in groepjes over discussieerden. Rond negen uur waren we terug op de Giebateau en belde ik nog even met mijn moeder.
DE BATAVIA(Wikipedia)
De Batavia was een Nederlands spiegelretourschip van de VOC uit de 17e eeuw. Het wrak bevindt zich momenteel in een museum in Fremantle, Australië. De Batavia werd tussen 1627 en 1628 op de Peperwerf in Amsterdam gebouwd.
Het schip vertrok voor het eerst op 29 oktober 1628, onder bevel van schipper Adriaen Jakobsz met als reisdoel Batavia. Eigenlijk was de leider van de expeditie opperkoopman François Pelsaert. De schipper was verantwoordelijk voor de goede vaart, maar hij moest wel bevelen aanvaarden van de opperkoopman.
VERLOOP VAN DE REIS
In oktober 1628 vertrok een kleine vloot, waaronder de Batavia, naar Oost-Indië. De vloot, die onder commando stond van Francisco Pelsaert, bestond naast de Batavia uit de schepen Assendelft, Buren, Kleine David, Dordrecht, Galiasse, 's- Gravenhage en Zaandam. Op 14 april 1629 kwam het schip aan op Kaap de Goede Hoop om te foerageren. Na acht dagen vertrok het weer.
Tijdens de reis naar Batavia ontstond door weerzin tegen Pelsaert bij schipper Jakobsz het idee de Batavia te kapen. Destijds vervoerden de VOC-schepen op de heenreis veel goud en zilver om in de Oost handel te kunnen drijven. Waarschijnlijk hadden de kapers daaraan voldoende gehad om een goed leven in een onbekende haven te leiden. Ook de aanwezigheid aan boord van een aantal vrouwen, op wie Jacobsz en anderen een oogje hadden, kan een rol hebben gespeeld. Adriaen Jakobsz en Jeronimus Cornelisz verzamelden daarom een groep gelijkgestemden om zich heen en hadden al een incident gearrangeerd waaruit de muiterij moest ontstaan. Dit deden ze door een hooggeplaatste passagier, Lucretia Jans, aan te randen in de hoop dat Pelsaert disciplinaire maatregelen zou nemen tegen de hele bemanning. Door deze maatregelen als buitenproportioneel te afficheren hoopten Jakobsz en Cornelisz meerdere medestanders voor de muiterij te krijgen. Het plan mislukte echter doordat Jans haar aanranders kon identificeren. De muiters moesten toen wachten tot Pelsaert de schuldigen zou arresteren, wat echter niet gebeurde aangezien hij ziek te kooi lag.
In de vroege ochtend van 4 juni 1629, zeilde de Batavia op volle snelheid toen de verkenner de indruk had dat het schip in ondiep water kwam. Toen hij de schipper, Adriaen Jacobsz, waarschuwde besliste die om uiteindelijk niet de koers te wijzigen, omdat hij dacht dat het om een weerspiegeling van het maanlicht ging. Kort daarop strandde de Batavia op volle snelheid op Morning Reef in de Wallibigroep. Van de 322 opvarenden werden de meeste met de sloep naar het nabijgelegen Beacon Island verplaatst, hoewel 40 personen verdronken. Pogingen om het schip vlot te krijgen door een gedeelte van de lading te lossen faalden en in de opvolgende dagen werd het schip volledig uit elkaar geslagen door de golven.
(Afgezien van problemen met de navigatie zou ook de op handen zijnde muiterij een rol kunnen hebben gespeeld bij de schipbreuk van de Batavia. Het is mogelijk dat Adriaen Jakobsz, een van de hoofdrolspelers in het complot, een route had gekozen waarvan hij kon verwachten dat de andere schepen van de vloot de Batavia niet weer in het oog zouden krijgen. Dit zou een verhoogd risico tot gevolg gehad kunnen hebben. De opperkoopman en gezagvoerder Pelsaert lag toen ziek te kooi, zodat de koersafwijking hem, naar men hoopte, zou ontgaan.)
Na zo veel mogelijk mensen veiliggesteld te hebben op Beacon Island, zeilden opperkoopman Pelsaert en schipper Jakobsz met een sloep naar het vasteland van Australië op zoek naar water en voedsel. Toen ze dat daar niet aantroffen besloten ze naar Batavia te varen om hulp te halen. Met ongeveer 40 personen aan boord deed de sloep van slechts 9 meter er 33 dagen over om Batavia te bereiken. Wonderwel overleefden alle opvarenden deze reis. Jeronimus Cornelisz, die achterbleef, was zich ervan bewust dat Pelsaert in Batavia de vermeende kaping zou rapporteren en dat hij door zijn medemuiter, Adriaen Jakobsz, in een kwaad daglicht zou worden gesteld en misschien wel de volledige schuld in de schoenen zou krijgen geschoven. Hij zette dus het plan van de muiterij door: hij wilde proberen het hulpschip, dat wellicht zou terugkomen uit Batavia, te kapen, om daarmee alsnog een veilig heenkomen te zoeken. Daarvoor was het echter nodig om een overwicht op de eilanden te verkrijgen. Hij deed dit enerzijds door een groep soldaten naar de nabijgelegen Wallibi eilanden te sturen, onder het valse voorwendsel daar water en voedsel te zoeken en daarna moordpartijen onder verwachte tegenstanders te organiseren. Zijn kapers groepje voerde een waar schrikbewind onder de reizigers: circa 120 mensen werden door hen vermoord.
De laatste slag die Jeronimus Cornelisz moest leveren, het uitschakelen van de soldaten die hij naar een ander eiland had verplaatst, werd echter onderbroken door de komst, in september 1629, van het reddingsschip Saerdam. De leider van de soldaten, Wiebbe Hayes, kon Pelsaert, die het schip aanvoerde, tijdig waarschuwen voor de ophanden zijnde kaping. Pelsaert en zijn mannen waren daardoor snel in staat de opstand de kop in te drukken. Vrijwel alle deelnemers aan de muiterij kregen ter plaatse, of later in Batavia, de doodstraf. Alleen Adriaen Jakobsz (die in Batavia gevangen zat) weigerde ook na martelingen te bekennen en het bewijs tegen hem kon niet sluitend gemaakt worden. Het is onbekend wat zijn lot uiteindelijk was. Hoewel Pelsaert geen rol speelde in de muiterij werd hem door de VOC wel aangerekend dat hij te weinig gezag had getoond. Wiebbe Hayes werd voor zijn verdediging beloond en bevorderd. Opmerkelijk is verder dat Jeronimus Cornelisz, de leider van het schrikbewind op de eilanden, zelf geen moorden had gepleegd. Zijn intelligentie, overtuigende praat en lage moraal waren voldoende om anderen daartoe te brengen.
DE LADING.
De lading van de Batavia bestond uit twaalf kisten zilveren muntgeld en goud ter waarde van 260.000 gulden, luxe gebruiksgoederen, zilverwerk voor Mogol-keizer Jahanghir, laken, wijnen, kaas, luxueuze kleding, handelswaar en een kistje met zeer kostbare juwelen. Bovendien waren aan boord 130 grote blokken bewerkt zandsteen, die een poort moesten gaan vormen in de nieuwbouw van het Kasteel van Batavia; tijdens de reis fungeerden ze als ballast.
Het grootste deel van de kostbare lading van de Batavia kon ondanks de muiterij worden gered. Pelsaert was met de Saerdam teruggekomen, speciaal om deze in veiligheid te kunnen brengen. Hij had duikers bij zich om de lading uit het wrak op te diepen. Elf van de twaalf kisten met muntgeld en goud waren nog onaangebroken en konden worden geborgen. De twaalfde kist was door de muiters geopend, en de inhoud ervan te zeer verspreid om nog te kunnen redden. Vrijwel alle juwelen waren door de muiters naar de eilanden meegenomen, maar werden daar compleet aangetroffen en in veiligheid gesteld.
02 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Vannacht heeft het hard geregend en aardig gewaaid. Vanochtend scheen de zon en was het rustig. Nadat we hadden uitgeslapen dronken we koffie/chocomelk en daarna wandelden we door het park in de buurt. Een mooi park deels door de duinen met uitkijkpunten en deels over grasvelden met kinderspeeltuin.
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Vannacht heeft het hard geregend en aardig gewaaid. Vanochtend scheen de zon en was het rustig. Nadat we hadden uitgeslapen dronken we koffie/chocomelk en daarna wandelden we door het park in de buurt. Een mooi park deels door de duinen met uitkijkpunten en deels over grasvelden met kinderspeeltuin.
PARK MET UITZICHT
Eindelijk had ik mijn camera weer eens meegenomen en kon ik een paar vogels fotograferen.
AUSTRALIAN MAGPIE (EKSTER)
Roodlel honingeter.
WILLY WAGTAIL (KWIKSTAART)
Terug aan boord aten we de lunch en daarna gingen we onderuit met boek/ internet en lazen we over de Batavia die hier bij de Abrolhos eilanden op het rif gevaren is.01 juli 2024
HILLARYS MARINA, WESTKUST WEST AUSTRALIE (31 49.499 S 115 44.263 )
Nadat ik de boodschappen had opgeruimd dronken we koffie/chocomelk. Rond half tien fietsen we naar de tandarts waar Paul een afspraak had omdat hij vermoedde dat er een vulling deels uit was. Bij de tandarts bleek dit niet zo te zijn zodat we verder rond fietsen door de omgeving van Hillary’s met veelal mooie dure huizen.
Terug bij de marina aten we de lunch en daarna gingen we Graham die op zijn boot was en waar we gezellig zaten te praten.
Op zich willen we verder naar de Abrolhos eilanden groep maar het weer laat dit nog niet toe. Er komen nog een paar depressies aan en dan liggen we daar behoorlijk open. Gelukkig hebben we de marina tot de vijftiende betaald, dus we hebben nog even!
Rond zes uur werd het donker, was het tijd voor het avond eten, het nieuws op de televisie en daarna sprak ik met mijn moeder.