WEBSITE WORDT ÉÉN KEER PER WEEK GE-UPDATE
DUBBELKLIK OP FOTO’S OM GROTER TE MAKEN.
FOTO’S BIJGEWERKT TOT 16 NOVEMBER
MALAYSIA
16 november 2024
ANCHOR VOOR PANKGOR MARINA (04 12.633 N 101 35.762 E)
Vanochtend haalde Paul met een oude creditkaart de letters “holland” van de boot aangezien die behoorlijk beschadigd waren. Vervolgens plakte hij de nieuwe “holland” stikker iets hoger achterop zodat hij minder snel beschadigd.
Na de lunch hielden we siësta en was ik bezig met de weblog terwijl Paul van alles op internet opzocht. Rond vier uur gingen we naar de kant waar we James de van de marina ontmoetten. We vertelden over onze kabel van de windmeter en hij appte gelijk naar Raymarine (zaterdagmiddag). Binnen een uur was het onderdeel besteld en is het woensdag hier, wat een service!
15 november 2024
ANCHOR VOOR PANKGOR MARINA (04 12.633 N 101 35.762 E)
We liggen hier goed beschut maar er is weinig te doen. Pangkor marina met daarnaast enkele winkeltjes, restaurants en de ferry naar Pangkor met daarbij een grote parkeerplaats liggen op een opgespoten stuk land dat met een brug verbonden is met het vaste land.
Aan de andere kant zien we “Teluk Rubiah Lumut” een grote haven terminal van Vale die hier een groot distributiecentrum heeft opgezet zodat ijzererts vanuit Brazilië naar hier kan worden verscheept en opslagen. Vanuit hier wordt het gedistribueerd naar klanten in de hele regio. De opslagplaats is ontworpen om jaarlijks 30 miljoen ton ijzererts te kunnen verwerken en kan worden uitgebreid tot een maximale capaciteit van 60 miljoen ton per jaar.
Rond negen uur gingen we naar de kant en liepen naar het marina kantoor die ook een Raymarine dealer is. We vroegen of ze de kabel voor de windmeter konden bestellen en hoelang het duurde en hoeveel het kost (wordt vervolgd).
Daarna namen we een Grab taxi en reden voor iets minder dan drie euro ca. tien kilometer naar het ÆON winkelcentrum. Een mooi luxe winkelcentrum met airconditioning waar we rond wandelden en onze telefoon en iPad opwaardeerden. Op een gegeven moment zagen we mooie zitkussens met een spiraal erin zodat je ze in verschillende standen kunt zetten. Onze zitkussen buiten zijn aan vervanging toe alleen deze waren niet waterdicht. We besloten te gaan lunchen en er over na te denken.
Tijdens de lunch bedachten we dat we er grote plastiek zakken omheen konden doen en dan de hoes van de stoel die Paul nu heeft eroverheen konden doen. Voor mijn stoel had ik nog een andere hoes liggen zodat we na de lunch terug gingen en de kussens kochten (twee voor vierenzestig euro). Rond half vier namen we een Grab taxi (tweeënhalve euro) terug en maakten we onze nieuwe stoelen in orde.
14 november 2024
ANCHOR VOOR PANKGOR MARINA (04 12.633 N 101 35.762 E)
Al zeilend zag ik rond drie uur de lichtflitsen voor ons maar hoorde geen donder, ver weg dus. We passeerden enkele kleine eilandjes en toen het rond zeven uur licht werd waren we bijna bij de ingang tussen het vaste land van Malaysia en het eiland (Pulau) Pangkor.
Met stroom mee zeilden we tussen een vloot grotere vissersboten die hun netten aan het binnenhalen waren. De netten werden vaak omhoog gehesen met een kraan maar het verdere naar binnen halen van de netten werd handmatig gedaan. Achterop deze vissersboten zagen we zwarte rook, niet van de motor maar van vuur waar ze de vissen op kookten. Als ze de netten binnen hadden motorden ze hard met de stroom mee door de vaargeul van de straat van Manjung naar het eiland Pankgor waar meerdere vissersplaatsjes zijn.
Rond vijf uur waren we terug aan boord waar ik met mijn moeder en tante Jannie sprak. Toen het rond zeven uur donker werd koelde het af naar ca. vijfentwintig graden zodat we buiten in de kuip in de wind een film keken.
13 november 2024
ONDERWEG DOOR DE MALAKKA STRAAT
Toen ik vanochtend vroeg vogels zat te spotten zag ik met de verrekijker verschillende zeearenden, enkele kleine witte vogels wat op sterns leken en een ibis aan de kant.
Rond acht uur besloten we toch verder te gaan omdat windy’s bij ons in de buurt geen squalls en onweer voorspelde. Met vol tuig en stroom mee zeilden we om de zuid punt en halve wind verder noordwestwaarts langs de buitenkant van de eilanden. Na een uurtje rustig zeilen zagen we de eerste squall met de donkere lucht aankomen en zetten we twee reven in het grootzeil. Even later hadden we ca vijfentwintig tot dertig knopen zodat we ook het rolvoorzeil inrolden en het werkvoorzeil hesen. Nadat deze squall ons gepasseerd had bleven we wind houden van andere squalls in de buurt zodat we nog lange tijd lekker doorzeilden; dan halve wind dan aan de wind maar gelukkig allemaal zonder onweer. Toen we een tijdje helemaal geen squalls in de buurt hadden haalden we de reven eruit en zeilden vol tuig verder tot de wind er helemaal uitging en we twee uur moesten motoren. Aan het eind van de middag lieten we het smalle stuk van de Malakka straat achter ons met daarbij de vaargeul voor grote schepen.
Aan de wind zeilden we een gebied in met veel vissersboten en moesten goed opletten waar ze hun netten hadden. Op een gegeven moment kwam er een vissersboot hard naar ons toe motoren en bleef naast ons varen zodat we richting de kant moesten zeilen.
08.00 00 mijl 02 55.269 N 101 15.741 E
12.00 20 mijl 03 06.535 N 100 58.947 E
18.00 41 mijl 03 22.666 N 100 54.933 E
12 november 2024
TUSSEN DE EILANDEN SELAT KERING EN CHE MAT ZIN (02 55.269 N 101 15.741 E)
Rond vier uur werden we wakker van het hobbelen op de golven zodat we ons anker ophaalden en de zeilen hesen. In het donker zeilden we vol tuig halve wind verder noordwestwaarts door de straat van Malakka. Boven land zagen we onweer maar wij hadden alleen de regen en de wind. Toen het rond zes uur licht werd zagen we een donkere lucht aankomen zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Doordat we nu langzamer zeilden ging de bui met onweer voor ons langs en klaarde het op waardoor ook de wind weg viel en we vier uur (met stroom mee) moesten motoren.
Aangekomen in de buurt van Port Klang kruisten we vol tuig tussen de vele containerschepen die hier voor anker lagen.
PORT KLANG
Port Klang is de belangrijkste toegangspoort over zee naar Maleisië en staat ook bekend als "Nationale Laadcentrum".
Tijdens de koloniale tijd heette de stad “Port Swettenham” maar werd in juli 1972 omgedoopt tot Port Klang en is de grootste haven van het land. Het ligt ongeveer 6 kilometer ten zuidwesten van de stad Klang en 38 kilometer ten zuidwesten van Kuala Lumpur.
Tijdens het oversteken van de vaargeul moesten we uitwijken voor een groot containerschip.
ROUTE VANAF PUTERI HARBOUR TOT HIER (SMALLE DEEL MALAKKA STRAAT)
PULAU SELAT KERING en PULAU CHE MAT ZIN.
PULAU SELAT KERING is een eiland van 17 km² met een kustlijn van 20 km en een gemiddelde hoogte van 8 meter.
PULAU CHE MAT ZIN is een eiland van 13 km² met een kustlijn van 18 km en een gemiddelde hoogte van 8 meter.
Het klimaat wordt gekenmerkt door hevige regenval gedurende het hele jaar, hoge luchtvochtigheid en constant hoge temperaturen, wat leidt tot weelderige regenwouden en een rijke biodiversiteit dat bestaat uit dichte (mangrove)bossen en wetland.
11 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
Rond acht uur was het dood tij en ging Paul te water om de snelheidsmeter en schroef schoon te maken. Na de regenbui met wind maar zonder onweer gingen we naar de kant waar we de dinghy op het strand bij de vissersboten neerlegden.
We hebben een permit van Puteri Harbour naar Langkawi waardoor we een zeilboot in transitie zijn en we ons niet bij iedere haven hoeven te melden mits we niet te lang ergens blijven liggen. Bij aankomst in Langkawi moeten we ons wel gelijk melden. Verder had ze een goede app “rain alarm” waarmee je wordt gewaarschuwd als er regen in de buurt is en waarop je kan zien of er onweer bij zit. Deze app hebben we nu gedownload en werkt erg goed!
Ook hadden ze goede tips over de voorbereidingen naar Thailand. We kunnen inklaren in Phuket en mogen er ca tien tot veertien dagen over doen om van Langkawi naar Phuket te zeilen. Het is handig om cash Thais geld mee te nemen zodat we onderweg kunnen stoppen bij nationale parken (eilandjes) waar je moet betalen. Verder moeten we de roaming op onze telefoon activeren zodat we telefoon/internet service blijven houden.
Vervolgens wandelden Paul en ik verder door het centrum waar de winkels nu open waren en terug langs de waterkant. Ik deed nog wat boodschappen en daarna gingen we ergens wat lunchen. Hier ontmoetten we andere zeilers die net als Laura en Stephen in de marina lagen. Rond twee uur waren we terug aan boord waar we onderuit gingen met internet. Bij tweeendertig graden en een luchtvochtigheid van zeventig procent hebben we geen zin in lange wandelingen. In de avond belden we met Nederlandse vrienden en mijn moeder.
ANCHOR VOOR PANKGOR MARINA (04 12.633 N 101 35.762 E)
Vanochtend haalde Paul met een oude creditkaart de letters “holland” van de boot aangezien die behoorlijk beschadigd waren. Vervolgens plakte hij de nieuwe “holland” stikker iets hoger achterop zodat hij minder snel beschadigd.
NIEUWE STIKKER HOLLAND
Daarna keken we op Netflix naar de bokswedstrijd tussen Jake Paul en Mike Tyson. Na de lunch hielden we siësta en was ik bezig met de weblog terwijl Paul van alles op internet opzocht. Rond vier uur gingen we naar de kant waar we James de van de marina ontmoetten. We vertelden over onze kabel van de windmeter en hij appte gelijk naar Raymarine (zaterdagmiddag). Binnen een uur was het onderdeel besteld en is het woensdag hier, wat een service!
KAART VAN JAMES KHOO PANGKOR MARINA (+60 16 550 4088)
De marina is helemaal vol maar er zijn nog wel twintig plaatsen vrij op de kant. We zagen een donkere lucht aankomen zodat we terug naar de Giebateau gingen. Even later regende het, was er een beetje wind en zagen we verderop het onweer. Voor alle zekerheid gingen de telefoons, iPads en GPS in de oven. Toen het voorbij was sprak ik nog even met mijn moeder en tante Jannie aangezien die bij mijn moeder was. 15 november 2024
ANCHOR VOOR PANKGOR MARINA (04 12.633 N 101 35.762 E)
We liggen hier goed beschut maar er is weinig te doen. Pangkor marina met daarnaast enkele winkeltjes, restaurants en de ferry naar Pangkor met daarbij een grote parkeerplaats liggen op een opgespoten stuk land dat met een brug verbonden is met het vaste land.
BIJ PANGKOR MARINA
Even verderop ligt aan de ene kant de “Lumut Naval Base” de grootste marinebasis van Maleisië die dient als hoofdkwartier van de Royal Malaysian Navy. Aan de andere kant zien we “Teluk Rubiah Lumut” een grote haven terminal van Vale die hier een groot distributiecentrum heeft opgezet zodat ijzererts vanuit Brazilië naar hier kan worden verscheept en opslagen. Vanuit hier wordt het gedistribueerd naar klanten in de hele regio. De opslagplaats is ontworpen om jaarlijks 30 miljoen ton ijzererts te kunnen verwerken en kan worden uitgebreid tot een maximale capaciteit van 60 miljoen ton per jaar.
Rond negen uur gingen we naar de kant en liepen naar het marina kantoor die ook een Raymarine dealer is. We vroegen of ze de kabel voor de windmeter konden bestellen en hoelang het duurde en hoeveel het kost (wordt vervolgd).
Daarna namen we een Grab taxi en reden voor iets minder dan drie euro ca. tien kilometer naar het ÆON winkelcentrum. Een mooi luxe winkelcentrum met airconditioning waar we rond wandelden en onze telefoon en iPad opwaardeerden. Op een gegeven moment zagen we mooie zitkussens met een spiraal erin zodat je ze in verschillende standen kunt zetten. Onze zitkussen buiten zijn aan vervanging toe alleen deze waren niet waterdicht. We besloten te gaan lunchen en er over na te denken.
Tijdens de lunch bedachten we dat we er grote plastiek zakken omheen konden doen en dan de hoes van de stoel die Paul nu heeft eroverheen konden doen. Voor mijn stoel had ik nog een andere hoes liggen zodat we na de lunch terug gingen en de kussens kochten (twee voor vierenzestig euro). Rond half vier namen we een Grab taxi (tweeënhalve euro) terug en maakten we onze nieuwe stoelen in orde.
ONZE NIEUWE STOELEN MET OUDE HOEZEN
Na het avond eten belde ik nog even met mijn moeder.
14 november 2024
ANCHOR VOOR PANKGOR MARINA (04 12.633 N 101 35.762 E)
Al zeilend zag ik rond drie uur de lichtflitsen voor ons maar hoorde geen donder, ver weg dus. We passeerden enkele kleine eilandjes en toen het rond zeven uur licht werd waren we bijna bij de ingang tussen het vaste land van Malaysia en het eiland (Pulau) Pangkor.
Met stroom mee zeilden we tussen een vloot grotere vissersboten die hun netten aan het binnenhalen waren. De netten werden vaak omhoog gehesen met een kraan maar het verdere naar binnen halen van de netten werd handmatig gedaan. Achterop deze vissersboten zagen we zwarte rook, niet van de motor maar van vuur waar ze de vissen op kookten. Als ze de netten binnen hadden motorden ze hard met de stroom mee door de vaargeul van de straat van Manjung naar het eiland Pankgor waar meerdere vissersplaatsjes zijn.
VISSERSBOTEN
Ook wij motorden door de vaargeul van de straat Manjung tussen het vaste land en Palau Pangkor waar we nog enkele kleine vissersbootjes passeerden. Toen we bij het vissersplaatsje Pangkor aankwamen (op Eiland Pangkor) lagen de meeste grote vissersboten al afgemeerd. Aan de overkant van het plaatsje Pangkor op het vaste land zagen we de marine basis en de Marina Pangkor. Om daar te komen moesten we door een niet bebakende geul en met laag water de ondiepe straat oversteken. We hadden een begin positie (04 12.660 N 100 35.110 E)en vanaf daar motorden we rustig loodrecht naar de marina door een diepte variërend tussen drie en vijf meter. Rond negen uur en na achtennegentig mijl ankerden we op een plek waar al eerder een boot had geankerd(te zien op Navionics en noforeignland ). We lagen nog maar net toen de ferry van Pangkor naar Lumut hard langs motorden en er iemand van de marina kwam die ons wegstuurde. Even verderop in meer stroming ging ons anker er alsnog in.
ROUTE VAN EILANDEN BIJ PORT KLANG NAAR PANGKOR MARINA
Het was een warme zonnige dag geworden zodat we aan boord bleven om te internetten en slaap in te halen. Rond drie uur motorden we met de dinghy de volle marina in en spraken met andere zeilers. Het is best een grote marina waar we veel boten op de kant zagen staan waar hard werd gewerkt. Zo hoorden we dat hier drie boten lagen die vorig jaar door de bliksem getroffen waren en alle elektronica moesten vervangen. Rond vijf uur waren we terug aan boord waar ik met mijn moeder en tante Jannie sprak. Toen het rond zeven uur donker werd koelde het af naar ca. vijfentwintig graden zodat we buiten in de kuip in de wind een film keken.
13 november 2024
ONDERWEG DOOR DE MALAKKA STRAAT
Toen ik vanochtend vroeg vogels zat te spotten zag ik met de verrekijker verschillende zeearenden, enkele kleine witte vogels wat op sterns leken en een ibis aan de kant.
Rond acht uur besloten we toch verder te gaan omdat windy’s bij ons in de buurt geen squalls en onweer voorspelde. Met vol tuig en stroom mee zeilden we om de zuid punt en halve wind verder noordwestwaarts langs de buitenkant van de eilanden. Na een uurtje rustig zeilen zagen we de eerste squall met de donkere lucht aankomen en zetten we twee reven in het grootzeil. Even later hadden we ca vijfentwintig tot dertig knopen zodat we ook het rolvoorzeil inrolden en het werkvoorzeil hesen. Nadat deze squall ons gepasseerd had bleven we wind houden van andere squalls in de buurt zodat we nog lange tijd lekker doorzeilden; dan halve wind dan aan de wind maar gelukkig allemaal zonder onweer. Toen we een tijdje helemaal geen squalls in de buurt hadden haalden we de reven eruit en zeilden vol tuig verder tot de wind er helemaal uitging en we twee uur moesten motoren. Aan het eind van de middag lieten we het smalle stuk van de Malakka straat achter ons met daarbij de vaargeul voor grote schepen.
Aan de wind zeilden we een gebied in met veel vissersboten en moesten goed opletten waar ze hun netten hadden. Op een gegeven moment kwam er een vissersboot hard naar ons toe motoren en bleef naast ons varen zodat we richting de kant moesten zeilen.
DE VISSERSBOOT
Toen we de groep vissers voorbij waren maakten we een slag de zee op en liet de vissersboot ons erlangs. De wind draaide naar het oosten en kwam vanaf land zodat we aan de wind tot halve wind verder de nacht in zeilden. Met een volle maan en een mooie sterrenhemel zeilden we vol tuig verder de nacht door. 
VOLLE MAAN
We zagen meerdere vissersboten op afstand en rond drie uur in de ochtend zag ik ver voor ons onweer. 08.00 00 mijl 02 55.269 N 101 15.741 E
12.00 20 mijl 03 06.535 N 100 58.947 E
18.00 41 mijl 03 22.666 N 100 54.933 E
12 november 2024
TUSSEN DE EILANDEN SELAT KERING EN CHE MAT ZIN (02 55.269 N 101 15.741 E)
Rond vier uur werden we wakker van het hobbelen op de golven zodat we ons anker ophaalden en de zeilen hesen. In het donker zeilden we vol tuig halve wind verder noordwestwaarts door de straat van Malakka. Boven land zagen we onweer maar wij hadden alleen de regen en de wind. Toen het rond zes uur licht werd zagen we een donkere lucht aankomen zodat we twee reven in het grootzeil zetten. Doordat we nu langzamer zeilden ging de bui met onweer voor ons langs en klaarde het op waardoor ook de wind weg viel en we vier uur (met stroom mee) moesten motoren.
Aangekomen in de buurt van Port Klang kruisten we vol tuig tussen de vele containerschepen die hier voor anker lagen.
PORT KLANG
Port Klang is de belangrijkste toegangspoort over zee naar Maleisië en staat ook bekend als "Nationale Laadcentrum".
Tijdens de koloniale tijd heette de stad “Port Swettenham” maar werd in juli 1972 omgedoopt tot Port Klang en is de grootste haven van het land. Het ligt ongeveer 6 kilometer ten zuidwesten van de stad Klang en 38 kilometer ten zuidwesten van Kuala Lumpur.
Tijdens het oversteken van de vaargeul moesten we uitwijken voor een groot containerschip.
DRUKKE HAVEN EN GROOT CONTAINERSCHIP
Na de vaargeul kwamen we bij een eilanden groep die voornamelijk uit natuurgebied bestaat en waar ons anker er rond drie uur en na vijfenveertig mijl inging.
PULAU SELAT KERING en PULAU CHE MAT ZIN.
PULAU SELAT KERING is een eiland van 17 km² met een kustlijn van 20 km en een gemiddelde hoogte van 8 meter.
PULAU CHE MAT ZIN is een eiland van 13 km² met een kustlijn van 18 km en een gemiddelde hoogte van 8 meter.
Het klimaat wordt gekenmerkt door hevige regenval gedurende het hele jaar, hoge luchtvochtigheid en constant hoge temperaturen, wat leidt tot weelderige regenwouden en een rijke biodiversiteit dat bestaat uit dichte (mangrove)bossen en wetland.
DE EILANDEN
Toen we goed en wel voor anker lagen zat ik buiten in de kuip met de verrekijker en genoot van de natuur om ons heen. Als eerst zag ik enkele witkop zeearenden in de bomen en door de lucht vliegen en aan het eind van de middag bij laag water zag ik door de verrekijker twee ibissen en een reiger. Toen we in het donker buiten een film keken zagen we boven het vaste land van Malaysia onweer. 11 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
Rond acht uur was het dood tij en ging Paul te water om de snelheidsmeter en schroef schoon te maken. Na de regenbui met wind maar zonder onweer gingen we naar de kant waar we de dinghy op het strand bij de vissersboten neerlegden.
VISSERSBOTEN VANAF DE GIEBATEAU
Op de hoek was het havenmeester kantoor waar we ons melden. Hier ontmoetten we Laura en Stephen van de zeilboot Olena die hier inklaarden en al langer in dit gebied zeilen zodat ze ons wat informatie gaven. 
DINGHY BIJ DE VISSERSBOTEN
We hebben een permit van Puteri Harbour naar Langkawi waardoor we een zeilboot in transitie zijn en we ons niet bij iedere haven hoeven te melden mits we niet te lang ergens blijven liggen. Bij aankomst in Langkawi moeten we ons wel gelijk melden. Verder had ze een goede app “rain alarm” waarmee je wordt gewaarschuwd als er regen in de buurt is en waarop je kan zien of er onweer bij zit. Deze app hebben we nu gedownload en werkt erg goed!
Ook hadden ze goede tips over de voorbereidingen naar Thailand. We kunnen inklaren in Phuket en mogen er ca tien tot veertien dagen over doen om van Langkawi naar Phuket te zeilen. Het is handig om cash Thais geld mee te nemen zodat we onderweg kunnen stoppen bij nationale parken (eilandjes) waar je moet betalen. Verder moeten we de roaming op onze telefoon activeren zodat we telefoon/internet service blijven houden.
Vervolgens wandelden Paul en ik verder door het centrum waar de winkels nu open waren en terug langs de waterkant. Ik deed nog wat boodschappen en daarna gingen we ergens wat lunchen. Hier ontmoetten we andere zeilers die net als Laura en Stephen in de marina lagen. Rond twee uur waren we terug aan boord waar we onderuit gingen met internet. Bij tweeendertig graden en een luchtvochtigheid van zeventig procent hebben we geen zin in lange wandelingen. In de avond belden we met Nederlandse vrienden en mijn moeder.
10 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
Eigenlijk wilde ik vanochtend naar de kerk maar rond zes uur begon het te waaien en te onweren tot ca. acht uur en bleven we aan boord waar we met enkele Amerikaanse vrienden spraken. Rond tien uur gingen we met de bijboot naar het strand waar verschillende vissersbootjes lagen en liepen naar de havenmeester die gesloten was op zondag. We wandelden verder door het centrum waar veel winkels gesloten waren en kwamen bij een kleine markt uit waar we overheen liepen en waar ik een mooie kleine tweedehands rugzak kocht. Ik zocht al langer naar een kleine rugzak met een luchtruimte tussen de rugzak en mijn rug en die vond ik nu!
09 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
In de ochtend belden we enkele vrienden in Canada en Amerika en in de namiddag belden we met mijn moeder en enkele Nederlandse vrienden. Verder bleven we aan boord internetten en deden wat kleine huishoudelijke klusjes.
08 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
Net voor het licht werd passeerden we Melakka, een oude en drukke stad waar meerdere containerschepen voor anker lagen en sommige vaarden zodat ik goed moest opletten. Toen het rond zes uur licht werd was het onweer voorbij maar bleef het bewolkt. De wind nam af zodat we een paar uurtjes tegen de stroom in motorden tot we rond tien uur een bries kregen en we vol tuig aan de wind langzaam verder zeilden. De zon kwam tevoorschijn en het werd alweer een warme dag. Voor ons zagen we cape Rachaldo met de oude vuurtoren.
Portugal veroverde Malakka in 1511 en tussen 1528 en 1529 werd er een vuurtoren op Cape Rachado gebouwd om hun schepen te geleiden. Toen Malakka in respectievelijk 1641 en 1824 de handen overdroeg aan de Nederlanders en later aan de Britten, nam ook het bezit van het bouwwerk toe. Het kustgebied bij de kaap staat bekend als de locatie van de zeeslag bij Kaap Rachado in 1606, tussen de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) en Portugese vloten. De slag was de openingshandeling van de reeks conflicten tussen de Nederlands-Johor-coalitie en het Portugese Malakka, die uiteindelijk eindigde met de Portugese overgave van de stad en het fort van Malakka aan de VOC in 1641.
06.00 111 mijl 02 14.461 N 101 59.583 E
12.00 125 mijl 02 22.917 N 101 51.074 E
15.30 136 mijl 02 30.974 N 101 47.844 E Port Dickson
07 november 2024
MALACCA STRAAT VAN MALAYSIA (ONDERWEG)
Toen het even voor zes uur licht werd haalden we ons anker op en motorden met de stroom mee de hoek om de Malacca straat in. Tot acht uur hadden we haast geen wind maar wel dikke stroom mee zodat we al motor/zeilend verder noord noord westwaarts door de Malakka straat tussen Indonesië en Malaysia vaarden. Na acht uur werd de stroom minder en ging tegen staan maar inmiddels was de wind toegenomen en konden we vol tuig aan de wind verder zeilden. Aan de ene kant hadden we de peninsula van Malaysia dat veelal uit een laag landschap bestond met hier en daar wat bergen en aan de andere kant de vaargeul voor grote schepen waar het aardig druk was. Rond het middag uur kwam er een squall over zodat we twee reven in het grootzeil zetten en het voorzeil wegdraaiden. We kregen wind en regen maar gelukkig geen onweer. Nadat de squall voorbij was zeilden we de rest van de middag met een zeebries lekker verder en zagen enkele malaise vissersboten voor ons langs gaan.
06.00 00 mijl 01 16.410 N 103 31.799 E
12.00 28 mijl 01 30.535 N 103 10.414 E
18.00 60 mijl 01 48.253 N 102 43.590 E
00.00 84 mijl 01 59.835 N 102 22.864 E
06 november 2024
TANJUNG PIAI (ZUID/WEST PUNT) VAN MALAYSIA (01 16.410 N 103 31.799 E)
Na de douche gingen we rond half negen naar “myNews” om de telefoonkaart op te waarderen. Helaas is onbeperkt internet geen onbeperkt internet en hebben we onze telefoonkaart (in de telefoon) al moeten opwaarderen. Nu wilden we de Ucel kaart in Paul zijn iPad veranderen naar digicel aangezien die veel beter ontvangst heeft in heel Malaysia (hiervoor waren we gisteren naar een winkelcentrum gegaan maar was daar geen telefoon winkel meer). We hadden een oude telefoon bij ons waar we de nieuwe digicell telefoonkaart in registreerden en opwaardeerden. Dat opwaarderen ging niet omdat we vierentwintig uur moesten wachten op de registratie. Gelukkig doet de Ucel internet het nog in Paul zijn iPad. Vervolgens gingen we naar het havenkantoor waar we betaalden en afscheid namen. We hebben een goede tijd in de marina gehad.
Rond tien uur kwam Roeland (Roemeniër) bij ons op de koffie en zaten we gezellig te praten tot we rond half twaalf afscheid namen en de marina uit motorden de hoek om en in de JoHo straat ons anker er na één mijl ingooiden.
05 november 2024
PINETREE MARINA PUTERI HARBOUR, MALAYSIA (01 25.089 N 103 39.496 E)
Normaal ben ik de wasmachine (handwas) maar nu we onze kleren een week aan hebben gehad verwende ik mezelf om alle vuile kleren met de wasmachine en wasdroger schoon/droog te krijgen. Ondertussen was ik druk bezig met de foto’s van de binnenlandse reis en keek Paul naar de verkiezingen in Amerika waarvan hij me op de hoogte hield. Best spannend!
Nadat ik klaar was ging Paul de mast in, in de hoop de voet van de windmeter die op de mast vast zit eraf te krijgen, helaas zat alles muurvast en gecorrodeerd.
Na de koffie/chocomelk ging ik verder met opruimen en aten we ondertussen de lunch. In de namiddag gingen we met een Grab taxi naar een winkelcentrum waar een telefoon winkel zou zijn en waar we meer uitleg konden krijgen wat onbeperkt internet hier inhoud. Toen we daar aankwamen bleek de winkel er niet meer te zijn zodat we wat rondwandelden en terug naar de boot gingen. We fietsen naar ons vaste restaurant waar we extra saté bestelden voor onderweg. Daarna fietsen we naar Lily’s waar we met Johan, Roland (oorspronkelijk uit Roemenië)en andere bekenden die we de vorige keren ook hadden gezien zaten te praten. Rond negen uur namen we afscheid en gingen we terug aan boord waar ik met mijn moeder sprak.
04 november 2024
PINETREE MARINA PUTERI HARBOUR, MALAYSIA (01 25.089 N 103 39.496 E)
Even voor drie uur in de ochtend ging ons alarm af. Na een douche en koffie/chocomelk (waterkoker met bekers op de kamer) liepen we door de regen naar het treinstation. De trein van vier uur was iets verlaat maar om half vijf vertrokken we in het donker en vielen we allebei nog even in slaap. Dit keer zaten we niet eerste klas dat een stuk goedkoper was(zestig ringgit/twaalf euro voor twee personen), ongeveer de helft maar met veel minder beenruimte.
Rond half één kwamen we aan in JoHo Baru waar we een Crab taxi namen naar de marina voor vijfentwintig ringgit (vijf euro). Terug aan boord ruimde ik alles op en keek Paul de boot na. Rond twee uur namen we een Grab taxi naar de tandarts waar hij mijn wortelkanaal behandeling afmaakte; medicatie eruit alles goed schoonmaken en dichtmaken. Er moet een kroon op maar dat kost nog eens veertien dagen en we willen verder! We liepen eerst naar “Mr DIY” (huishoudwinkel) waar we nog twee usb ventilatoren kochten, dat is echt geen luxe in deze hitte. In de nacht hebben we de airco aan maar overdag doen we het met ventilators, we moeten toch wennen aan de warmte. Vervolgens liepen we naar “Jay” (supermarkt) waar ik voornamelijk verse groente en fruit kocht. Vervolgens namen we een Grab taxi terug (Ca zeven ringgit per keer 1 1/2 euro) naar de Giebateau waar ik het nodige in de koelkast opruimde.
We fietsen naar een restaurant waar we nasi met kip saté aten en daarna fietsen we naar Lily’s waar we met Johan gezellig zaten te praten. Terug aan boord sprak ik even met mijn moeder en daarna gingen we vroeg naar bed.
WE KIJKEN TERUG OP EEN MOOIE BINNENLANDSE TOCHT DIE ZEKER DE MOEITE WAARD WAS.
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
Eigenlijk wilde ik vanochtend naar de kerk maar rond zes uur begon het te waaien en te onweren tot ca. acht uur en bleven we aan boord waar we met enkele Amerikaanse vrienden spraken. Rond tien uur gingen we met de bijboot naar het strand waar verschillende vissersbootjes lagen en liepen naar de havenmeester die gesloten was op zondag. We wandelden verder door het centrum waar veel winkels gesloten waren en kwamen bij een kleine markt uit waar we overheen liepen en waar ik een mooie kleine tweedehands rugzak kocht. Ik zocht al langer naar een kleine rugzak met een luchtruimte tussen de rugzak en mijn rug en die vond ik nu!
PORT DICKSON
We aten de lunch in een restaurantje en daarna gingen we terug naar de boot waar we nog enkele Nederlandse vrienden en mijn moeder belden. 09 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
In de ochtend belden we enkele vrienden in Canada en Amerika en in de namiddag belden we met mijn moeder en enkele Nederlandse vrienden. Verder bleven we aan boord internetten en deden wat kleine huishoudelijke klusjes.
08 november 2024
PORT DICKSON, MALAKKA STRAAT MALAYSIA (02 30.974 N 101 47.844 E)
Net voor het licht werd passeerden we Melakka, een oude en drukke stad waar meerdere containerschepen voor anker lagen en sommige vaarden zodat ik goed moest opletten. Toen het rond zes uur licht werd was het onweer voorbij maar bleef het bewolkt. De wind nam af zodat we een paar uurtjes tegen de stroom in motorden tot we rond tien uur een bries kregen en we vol tuig aan de wind langzaam verder zeilden. De zon kwam tevoorschijn en het werd alweer een warme dag. Voor ons zagen we cape Rachaldo met de oude vuurtoren.
Portugal veroverde Malakka in 1511 en tussen 1528 en 1529 werd er een vuurtoren op Cape Rachado gebouwd om hun schepen te geleiden. Toen Malakka in respectievelijk 1641 en 1824 de handen overdroeg aan de Nederlanders en later aan de Britten, nam ook het bezit van het bouwwerk toe. Het kustgebied bij de kaap staat bekend als de locatie van de zeeslag bij Kaap Rachado in 1606, tussen de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) en Portugese vloten. De slag was de openingshandeling van de reeks conflicten tussen de Nederlands-Johor-coalitie en het Portugese Malakka, die uiteindelijk eindigde met de Portugese overgave van de stad en het fort van Malakka aan de VOC in 1641.
CAPE RACHADO MET DE VUURTOREN (FOTO VAN INTERNET)
Al zeilend passeerden we op enige afstand de kaap met de vuurtoren om daarna de baai van Port Dickson in te zeilen waar ons anker er rond half vier en na honderdzesendertig mijl inging. 
ROUTE VAN PUTERI HARBOUR NAAR PORT DICKSON.
00.00 84 mijl 01 59.835 N 102 22.864 E06.00 111 mijl 02 14.461 N 101 59.583 E
12.00 125 mijl 02 22.917 N 101 51.074 E
15.30 136 mijl 02 30.974 N 101 47.844 E Port Dickson
07 november 2024
MALACCA STRAAT VAN MALAYSIA (ONDERWEG)
Toen het even voor zes uur licht werd haalden we ons anker op en motorden met de stroom mee de hoek om de Malacca straat in. Tot acht uur hadden we haast geen wind maar wel dikke stroom mee zodat we al motor/zeilend verder noord noord westwaarts door de Malakka straat tussen Indonesië en Malaysia vaarden. Na acht uur werd de stroom minder en ging tegen staan maar inmiddels was de wind toegenomen en konden we vol tuig aan de wind verder zeilden. Aan de ene kant hadden we de peninsula van Malaysia dat veelal uit een laag landschap bestond met hier en daar wat bergen en aan de andere kant de vaargeul voor grote schepen waar het aardig druk was. Rond het middag uur kwam er een squall over zodat we twee reven in het grootzeil zetten en het voorzeil wegdraaiden. We kregen wind en regen maar gelukkig geen onweer. Nadat de squall voorbij was zeilden we de rest van de middag met een zeebries lekker verder en zagen enkele malaise vissersboten voor ons langs gaan.
MALAISE VISSERSBOTEN
Toen het rond zeven uur donker werd viel de wind weg en starten we de motor aangezien we nog een beetje stroom mee hadden. Toen de stroom tegen ging staan lieten we ons dobberen maar al snel kregen we wind en konden we vol tuig aan de wind rustig verder zeilen. Paul nam de eerste wacht en zag aan het eind van zijn wacht verderop onweer. Even later regende het en zetten we voor de zekerheid twee reven in het grootzeil. Met twee reven in het grootzeil en voorzeil zeilden we halve wind de rest van de nacht verder en zagen het onweer boven Indonesië. Wij hadden regen en de wind kwam vanaf de Malaysia peninsula zodat het onweer niet onze kant op kwam. Rond vier uur draaide de wind in één keer en kwam nu vanaf Indonesië met onweer en al. Gelukkig ging het ergste onweer achter ons langs, geen fijne nacht dus!06.00 00 mijl 01 16.410 N 103 31.799 E
12.00 28 mijl 01 30.535 N 103 10.414 E
18.00 60 mijl 01 48.253 N 102 43.590 E
00.00 84 mijl 01 59.835 N 102 22.864 E
06 november 2024
TANJUNG PIAI (ZUID/WEST PUNT) VAN MALAYSIA (01 16.410 N 103 31.799 E)
Na de douche gingen we rond half negen naar “myNews” om de telefoonkaart op te waarderen. Helaas is onbeperkt internet geen onbeperkt internet en hebben we onze telefoonkaart (in de telefoon) al moeten opwaarderen. Nu wilden we de Ucel kaart in Paul zijn iPad veranderen naar digicel aangezien die veel beter ontvangst heeft in heel Malaysia (hiervoor waren we gisteren naar een winkelcentrum gegaan maar was daar geen telefoon winkel meer). We hadden een oude telefoon bij ons waar we de nieuwe digicell telefoonkaart in registreerden en opwaardeerden. Dat opwaarderen ging niet omdat we vierentwintig uur moesten wachten op de registratie. Gelukkig doet de Ucel internet het nog in Paul zijn iPad. Vervolgens gingen we naar het havenkantoor waar we betaalden en afscheid namen. We hebben een goede tijd in de marina gehad.
Rond tien uur kwam Roeland (Roemeniër) bij ons op de koffie en zaten we gezellig te praten tot we rond half twaalf afscheid namen en de marina uit motorden de hoek om en in de JoHo straat ons anker er na één mijl ingooiden.
KOFFIE MET ROELAND
Hier aten we onze lunch en wachtten tot we stroom mee kregen. Rond half twee kwam er een lichte bries en kregen we stoom mee zodat we vol tuig aan de wind motor/zeilend onder de brug door gingen en daarna verder aan de wind westwaarts zeilden door de JoHo straat tussen Singapore en Malaysia. Rond half zes en na vijftien mijl ging ons anker er aan de zuidwest punt van Malaysia in. Rondom zagen we ten noorden Malaysia, ten zuiden Singapore en ten westen Indonesië. Na het avond eten gingen we vroeg naar bed waar de airco aanstond en we een film keken en mijn moeder belden. 05 november 2024
PINETREE MARINA PUTERI HARBOUR, MALAYSIA (01 25.089 N 103 39.496 E)
Normaal ben ik de wasmachine (handwas) maar nu we onze kleren een week aan hebben gehad verwende ik mezelf om alle vuile kleren met de wasmachine en wasdroger schoon/droog te krijgen. Ondertussen was ik druk bezig met de foto’s van de binnenlandse reis en keek Paul naar de verkiezingen in Amerika waarvan hij me op de hoogte hield. Best spannend!
Nadat ik klaar was ging Paul de mast in, in de hoop de voet van de windmeter die op de mast vast zit eraf te krijgen, helaas zat alles muurvast en gecorrodeerd.
Na de koffie/chocomelk ging ik verder met opruimen en aten we ondertussen de lunch. In de namiddag gingen we met een Grab taxi naar een winkelcentrum waar een telefoon winkel zou zijn en waar we meer uitleg konden krijgen wat onbeperkt internet hier inhoud. Toen we daar aankwamen bleek de winkel er niet meer te zijn zodat we wat rondwandelden en terug naar de boot gingen. We fietsen naar ons vaste restaurant waar we extra saté bestelden voor onderweg. Daarna fietsen we naar Lily’s waar we met Johan, Roland (oorspronkelijk uit Roemenië)en andere bekenden die we de vorige keren ook hadden gezien zaten te praten. Rond negen uur namen we afscheid en gingen we terug aan boord waar ik met mijn moeder sprak.
04 november 2024
PINETREE MARINA PUTERI HARBOUR, MALAYSIA (01 25.089 N 103 39.496 E)
Even voor drie uur in de ochtend ging ons alarm af. Na een douche en koffie/chocomelk (waterkoker met bekers op de kamer) liepen we door de regen naar het treinstation. De trein van vier uur was iets verlaat maar om half vijf vertrokken we in het donker en vielen we allebei nog even in slaap. Dit keer zaten we niet eerste klas dat een stuk goedkoper was(zestig ringgit/twaalf euro voor twee personen), ongeveer de helft maar met veel minder beenruimte.
ROUTE MET DE TREIN TERUG
Toen het licht werd reden we voornamelijk tussen Palm en Rubber plantages afgewisseld door bos, bananen plantages en dorpjes waar de trein soms stopte. Op de heenweg hadden we hier niets van gezien omdat dit een nachttrein was geweest. In heb in heel Indonesië en Malaysia niet zoveel verschillende vogels gezien als vandaag op deze treinreis. Reigers, mooie kleine vogeltjes en enkele roofvogels maar helaas geen foto’s. Rond half één kwamen we aan in JoHo Baru waar we een Crab taxi namen naar de marina voor vijfentwintig ringgit (vijf euro). Terug aan boord ruimde ik alles op en keek Paul de boot na. Rond twee uur namen we een Grab taxi naar de tandarts waar hij mijn wortelkanaal behandeling afmaakte; medicatie eruit alles goed schoonmaken en dichtmaken. Er moet een kroon op maar dat kost nog eens veertien dagen en we willen verder! We liepen eerst naar “Mr DIY” (huishoudwinkel) waar we nog twee usb ventilatoren kochten, dat is echt geen luxe in deze hitte. In de nacht hebben we de airco aan maar overdag doen we het met ventilators, we moeten toch wennen aan de warmte. Vervolgens liepen we naar “Jay” (supermarkt) waar ik voornamelijk verse groente en fruit kocht. Vervolgens namen we een Grab taxi terug (Ca zeven ringgit per keer 1 1/2 euro) naar de Giebateau waar ik het nodige in de koelkast opruimde.
We fietsen naar een restaurant waar we nasi met kip saté aten en daarna fietsen we naar Lily’s waar we met Johan gezellig zaten te praten. Terug aan boord sprak ik even met mijn moeder en daarna gingen we vroeg naar bed.
WE KIJKEN TERUG OP EEN MOOIE BINNENLANDSE TOCHT DIE ZEKER DE MOEITE WAARD WAS.
JERATUT HILL HOTEL IN JERATUT.
Even over zeven uur liep ik naar de keuken op de veranda om onze bekers af te wassen toen ik het mini busje van NKS travel zag staan. Ik liep ernaar toe en bleek dat we de enige waren die naar Jeratut gingen zodat we een privé bus hadden en eerder konden vertrekken. In plaats van acht uur vertrokken we om half acht.
Het eerste gedeelte reden we door de Cameron Highlands waar de hoge bergen gehuld waren in de wolken. Langzaam daalden we af en werd het warmer en warmer en veranderde de vegetatie naar voornamelijk Palm en Rubber plantages afgewisseld door bananen plantages, kleine dorpjes (kampung) en wilde natuur. Vlakvoor Jeratut kregen we enkele malen een glimp van de Tembeling rivier.
JUNGLE IPPIE HOSTEL IN TANAH RATA IN HET CAMERON HIGHLAND
MOSSY FORREST OF NEVELWOUD
Een nevelwoud is over het algemeen tropisch of subtropisch, groenblijvend, bergachtig, vochtig bos dat wordt gekenmerkt door een aanhoudende, laaghangende bewolking, meestal ter hoogte van het bladerdak. Een belangrijk kenmerk van nevelwouden zijn de boomkronen die het door de wind aangestuurde vocht van de wolken opvangen, waarvan een deel naar de grond druppelt. Nevelwouden vertonen vaak een overvloed aan mossen die de grond en de vegetatie bedekken, in welk geval ze ook wel mossige bossen worden genoemd. Mossige bossen ontwikkelen zich meestal op de zadels van bergen, waar vocht dat wordt geïntroduceerd door bezinkende wolken effectiever wordt vastgehouden. In nevelwouden komt dus een groot deel van het vocht dat beschikbaar is voor planten aan in de vorm van mistdruppels, waarbij mist condenseert op boombladeren en vervolgens op de grond eronder druppelt.
In vergelijking met tropische vochtige bossen op lagere hoogte vertonen nevelwouden een kleinere boomlengte in combinatie met een grotere stamdichtheid en over het algemeen een lagere diversiteit aan houtachtige planten. Bomen in deze regio's zijn over het algemeen korter en hebben een zwaardere stam dan in bossen op lagere hoogte in dezelfde regio's, vaak met knoestige stammen en takken, die dichte, compacte kronen vormen. Hun bladeren worden kleiner, dikker en harder naarmate de hoogte toeneemt.
Vannacht had het geregend en vanochtend bleef het bewolkt zodat we alweer een scooter huurden voor vijf uur. Met regenjas en lange broek reden we richting het dorpje Brinchang en verder tot we de afslag naar Gunung (berg) Brinchang zagen. Over dit weggetje reden we eerst langs verschillende aardbeien kassen en andere groente akkers en naarmate we hoger kwamen reden we net als gisteren door de thee theeplantages. Toen we nog hoger kwamen op ca. achttien a tweehonderd meter, kwamen we in het mossy forest terecht en was de weg afgesloten. Hier stonden auto’s en een taxi en geparkeerd en kwamen er net enkele vierwiel jeeps met toeristen langs die naar beneden reden. We vroegen het aan de taxichauffeur en die wuifde dat we gewoon moesten doorrijden en dus reden we over een smal stijl weggetje verder naar de top van Mt Brinchang waar een parkeerplaats was met nog meer vierwiel jeeps met toeristen. We parkeerden de scooter en liepen naar het uitkijkpunt waar niet veel te zien was aangezien alles in de wolken/mist lag. Even verderop kon je door het bos een korte wandeling maken maar daar hadden we via internet kaartjes voor moeten kopen. We vroegen wat de meerwaarde was en de man haalde zijn schouders op, hetzelfde als de weg omhoog.
Even over zeven uur liep ik naar de keuken op de veranda om onze bekers af te wassen toen ik het mini busje van NKS travel zag staan. Ik liep ernaar toe en bleek dat we de enige waren die naar Jeratut gingen zodat we een privé bus hadden en eerder konden vertrekken. In plaats van acht uur vertrokken we om half acht.
Het eerste gedeelte reden we door de Cameron Highlands waar de hoge bergen gehuld waren in de wolken. Langzaam daalden we af en werd het warmer en warmer en veranderde de vegetatie naar voornamelijk Palm en Rubber plantages afgewisseld door bananen plantages, kleine dorpjes (kampung) en wilde natuur. Vlakvoor Jeratut kregen we enkele malen een glimp van de Tembeling rivier.
VAN TANAH RATA NAAR JERATUT
Rond half elf werden we afgezet bij het Jeratut Hill hotel waar we tot half twee moesten wachten om te kunnen inchecken. We zaten wat te internetten en aten de lunch bij de pizza hut, even wat anders dan nasi/noodles met kip en saté. Rond half twee mochten we de kamer in, een mooie kamer met airco voor 78 ringgit (16 euro). Dit hotel is dichtbij het treinstation want morgenochtend om vier uur in de ochtend gaan we met de trein naar JoHo Baru centraal station en vandaar terug naar de Giebateau. Aan het eind van de middag maakten we nog even een wandeling door het dorpje Jeratut en daarna gingen we vroeg slapen. 
JERATUT
02 NOVEMBER 2024JUNGLE IPPIE HOSTEL IN TANAH RATA IN HET CAMERON HIGHLAND
MOSSY FORREST OF NEVELWOUD
Een nevelwoud is over het algemeen tropisch of subtropisch, groenblijvend, bergachtig, vochtig bos dat wordt gekenmerkt door een aanhoudende, laaghangende bewolking, meestal ter hoogte van het bladerdak. Een belangrijk kenmerk van nevelwouden zijn de boomkronen die het door de wind aangestuurde vocht van de wolken opvangen, waarvan een deel naar de grond druppelt. Nevelwouden vertonen vaak een overvloed aan mossen die de grond en de vegetatie bedekken, in welk geval ze ook wel mossige bossen worden genoemd. Mossige bossen ontwikkelen zich meestal op de zadels van bergen, waar vocht dat wordt geïntroduceerd door bezinkende wolken effectiever wordt vastgehouden. In nevelwouden komt dus een groot deel van het vocht dat beschikbaar is voor planten aan in de vorm van mistdruppels, waarbij mist condenseert op boombladeren en vervolgens op de grond eronder druppelt.
In vergelijking met tropische vochtige bossen op lagere hoogte vertonen nevelwouden een kleinere boomlengte in combinatie met een grotere stamdichtheid en over het algemeen een lagere diversiteit aan houtachtige planten. Bomen in deze regio's zijn over het algemeen korter en hebben een zwaardere stam dan in bossen op lagere hoogte in dezelfde regio's, vaak met knoestige stammen en takken, die dichte, compacte kronen vormen. Hun bladeren worden kleiner, dikker en harder naarmate de hoogte toeneemt.
Vannacht had het geregend en vanochtend bleef het bewolkt zodat we alweer een scooter huurden voor vijf uur. Met regenjas en lange broek reden we richting het dorpje Brinchang en verder tot we de afslag naar Gunung (berg) Brinchang zagen. Over dit weggetje reden we eerst langs verschillende aardbeien kassen en andere groente akkers en naarmate we hoger kwamen reden we net als gisteren door de thee theeplantages. Toen we nog hoger kwamen op ca. achttien a tweehonderd meter, kwamen we in het mossy forest terecht en was de weg afgesloten. Hier stonden auto’s en een taxi en geparkeerd en kwamen er net enkele vierwiel jeeps met toeristen langs die naar beneden reden. We vroegen het aan de taxichauffeur en die wuifde dat we gewoon moesten doorrijden en dus reden we over een smal stijl weggetje verder naar de top van Mt Brinchang waar een parkeerplaats was met nog meer vierwiel jeeps met toeristen. We parkeerden de scooter en liepen naar het uitkijkpunt waar niet veel te zien was aangezien alles in de wolken/mist lag. Even verderop kon je door het bos een korte wandeling maken maar daar hadden we via internet kaartjes voor moeten kopen. We vroegen wat de meerwaarde was en de man haalde zijn schouders op, hetzelfde als de weg omhoog.
MOSSY FORREST
Bij het scooter verhuur bedrijf (bij Jungle Ippie) was ons verteld dat we niet door het mossy forest mochten rijden (vanwaar de weg was afgesloten) en dat we dit alleen met een georganiseerde toer konden doen. Toen we over dit stijle weggetje terug reden en het drukker was met jeeps begrepen we wel waarom. Eenmaal terug op het toegestane weggetje hadden we prachtige uitzichten over het Cameron hooggebergte met op de hoger gelegen gebieden de thee plantages en lager de kassen en akkers. 
HET UITZICHT
Terug bij de hoofdweg begon het te regenen zodat we bij een overdekte markt stopten. Bij de stalletjes verkochten ze vele zelf verbouwde producten zoals koffie, thee, aardbeien, kool, broccoli, bloemkool, sinaasappels etc en aten we onze lunch.
DE MARKT MET ZELF VERBOUWDE PRODUCTEN.
Toen het even droog was reden we snel naar de Sam Poh boeddhistische tempel in Brinchang.SAM POH BOEDDHISTISCHE TEMPEL
De Sam Poh Boeddhistische Tempel is in 1972 gebouwd op een heuvel met uitzicht op de stad Brinchang en is de 4e grootste boeddhistische tempel in het land. Het herbergt onder andere een groot standbeeld van Boeddha, de stichter van het boeddhisme. Verder staat het vol met glimmende gouden beelden van Chinese boeddhistische goden, bodhisattva's en boeddhistische leraren, waaronder een aantal bijzonder grote beschermgoden die de hoofdingang bewaken.
SAM POH TEMPEL
Na dit alles te hebben gezien reden we tussen de buien door naar het beginpunt van Parit Falls. Gisteren hadden we aan de eigenaar van Jungle Ippie gevraagd hoe het zat met de gesloten wandelroutes. De wandelroutes zijn nu gesloten omdat ze de paden niet meer onderhouden door de vele regenval. Dus als er een landverschuivingen of omgevallen bomen over het pad liggen wordt daar niets aan gedaan en moet je dezelfde weg terug. Vandaar dat de wandelpaden als gesloten worden aangegeven.
We gokten het erop en maakten een korte wandeling langs een kleine watertje naar een kleine waterval. Geen bijzondere wandeling maar goed genoeg om tussen de regenbuien door even te wandelen.
01 NOVEMBER 2024
JUNGLE IPPIE HOSTEL IN TANAH RATA IN HET CAMERON HIGHLAND
Rond acht uur huurden we een scooter voor zeven uur dat 40 ringgit (8 euro) kosten. Het was nog fris zodat we de jasjes en lange broeken aanhadden toen we vertrokken uit Tanah Rata. Via leuke kleine achterweggetjes reden we door het regenwoud naar het plaatsje Brinchang. Bij Brinchang aangekomen reden we over de hoofdweg verder. We passeerden verschillende kleine stalletjes waar ze aardbeien en andere groentes en fruit verkochten. Dit gebied staat naast het mossige regenwoud ook vooral bekend voor het verbouwen van groente/fruit en dan voornamelijk aardbeien en thee en daar wordt commercieel goed op ingespeeld. Op dit moment zijn de aardbeien rijp en overal te koop. We stopten even bij de grotere Kea markt waar het erg druk was. Dit weekend is het extra druk omdat veel mensen een korte vakantie hebben genomen; gisteren was het Diwali (nationale feestdag) en vrijdag (vandaag) is voor hen weekend.
We gokten het erop en maakten een korte wandeling langs een kleine watertje naar een kleine waterval. Geen bijzondere wandeling maar goed genoeg om tussen de regenbuien door even te wandelen.
PARIT WATERVAL
Rond drie uur waren we terug waar we een heerlijke warme douche namen en onderuit gingen. Ik schreef de weblog, bekeek de foto’s belde mijn moeder terwijl Paul naast me lag te internetten. Net als de andere dagen gingen we rond zes uur het dorpje in om ergens nog even iets te eten.01 NOVEMBER 2024
JUNGLE IPPIE HOSTEL IN TANAH RATA IN HET CAMERON HIGHLAND
Rond acht uur huurden we een scooter voor zeven uur dat 40 ringgit (8 euro) kosten. Het was nog fris zodat we de jasjes en lange broeken aanhadden toen we vertrokken uit Tanah Rata. Via leuke kleine achterweggetjes reden we door het regenwoud naar het plaatsje Brinchang. Bij Brinchang aangekomen reden we over de hoofdweg verder. We passeerden verschillende kleine stalletjes waar ze aardbeien en andere groentes en fruit verkochten. Dit gebied staat naast het mossige regenwoud ook vooral bekend voor het verbouwen van groente/fruit en dan voornamelijk aardbeien en thee en daar wordt commercieel goed op ingespeeld. Op dit moment zijn de aardbeien rijp en overal te koop. We stopten even bij de grotere Kea markt waar het erg druk was. Dit weekend is het extra druk omdat veel mensen een korte vakantie hebben genomen; gisteren was het Diwali (nationale feestdag) en vrijdag (vandaag) is voor hen weekend.
BRINCHANG MET KEA MARKT.
Terug reden we door het plaatsje Brinchang dat groter is dan Tahan rata maar ook voornamelijk uit hostels, hotels, restaurants etc bestaat. Alleen hier hebben ze ook restaurants als McDonald, KFC etc. We stopten bij de grotere supermarkt waar we wat broodjes en bananen kochten. Daarna reden we via de hoofdweg terug door Tanah rata en verder de andere kant op naar Cameron Highland Tea valley. Zo snel als het kon verlieten we de hoofdweg en reden over kleine achterweggetjes langs de vele groente, fruit, kruiden akkers en kassen met daartussen kleine riviertjes waar mensen druk bezig waren op hun land. We stopten soms om een praatje te maken met de vriendelijke mensen.
GROENTE/FRUIT/KRUIDEN KASSEN EN AKKERS
Op een geven moment sloegen we een weggetje in dat hoger en hoger de bergen in ging en waar de groente/fruit/kruiden akkers plaats maakten voor de theeplantages. Twee kilometer verder kwamen we aan bij de BOH Tea Gardens. De BOH Tea Garden beslaat meer dan 465 hectare en is de grootste en oudste theeplantage van hier. Hier staat ook de eerste theefabriek van BOH, die in de jaren 30 werd gebouwd. Normaal zijn er tours met uitleg maar vandaag niet. We maakten een wandeling naar het hoogste punt vanwaar we uitzicht hadden over de kilometers lange theeplantage en waar we onze lunch aten.
THEE PLANTAGES
We reden terug naar de hoofdweg waar inmiddels een grote file stond richting Tanah rata. Wij reden de andere kant op verder naar het plaatsje Ringlet met het stuwmeer.
RINGLET STUWMEER.
We besloten terug te rijden en kwamen in de lange file terecht. Gelukkig waren we op de scooter en reed Paul langs de file omhoog de bergen in terug naar Tanah Rata waar we nog even wat aten. Rond drie uur waren we terug bij Jungle Ippie waar we de scooter inleverden en een heerlijke douche namen. In de middag spraken we nog even met andere gasten op het terras.
