DUBBELKLIK OP FOTO'S OM GROTER TE MAKEN.
donderdag 31 juli
AMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASKAR (17 00.215 S 49 50.851 E)Ook vannacht en vandaag waaide het behoorlijk met af en toe een bui. Gelukkig zijn we op tijd uit La Reunion vertrokken en kunnen we hier blijven tot de harde wind voorbij is, geen haast!Na de yoga en koffie/chocomelk waren we rond tien uur bij Aina waar we ons gestempelde formulier inleverden (zie foto 30 juli), we zijn officieel in Ile Saint Marie.
Als eerst wandelden we over een dijk naar de begraafplaats van de oude piraten, maar toen we entrée geld moesten betalen, lieten we de graven voor wat ze waren. Op en bij het strand zagen we holle boomstammen, al roeiend gaan ze in de avond met deze kano's de zee op om in de nacht te vissen. 
VISSERSBOOTJES
Vervolgens wandelden we terug langs de baai waar de Giebateau lag
GIEBATEAU VOOR ANKEROUDE WEG, OUDSTE KERK,
ZITPLAATSEN VAN BANANEN BLADEREN EN BAMBOE, DAK VAN BAMBOE
DE MALAGASSISCHE KOE
Aangekomen in het oude centrum aten we bij "Lafallotte" een lekkere lunch. Paul had kip met friet en chocolade mousse toe en ik vis met spaghetti en geflambeerde banaan die al brandend op tafel kwam. LUNCH MET GEFLAMBEERDE BANAAN
Na de lunch liepen we nog wat door het dorp en waren we rond drie uur terug op de Giebateau. In de namiddag kregen we de officiële brief van het ministerie van Madagascar en zijn we welkom in heel Madagascar.
woensdag 30 juli
AMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 00.215 S 49 50.851 E)
Rond negen uur waren we bij Portcontrol en spraken met Aina. Eigenlijk zou de mechanicus “Mr Metal” er ook zijn maar die was er niet zodat Aina ons op “mapsme” liet zien waar hij woonde/werkplaats. Iemand van de marine (basis hier) kwam erbij en even was de vraag of we met de Giebateau in de waterweg lagen maar uiteindelijk zagen ze dat we buiten de boeien lagen en konden we blijven liggen. We kregen iemand van de marine toegewezen die ons begeleide naar de politie nationaal, het ziekenhuis en als laatste de internationale politie/immigratie. In eerste instantie dachten we dat het overbodig was maar uiteindelijk liepen we door het hele dorp en hadden het zelf allemaal niet zo makkelijk gevonden. Alle ambtenaren spraken weinig of geen engels, waren erg vriendelijk en stempelden ons formulier voor 120.000 ariary (€24,00) per keer. In eerste instantie vroegen we een visum voor drie maanden, dit kosten tachtig euro per persoon terwijl een twee maanden visum vijfenveertig kosten. Uiteindelijk namen we een twee maanden visum en mogen we tot zeventwintig september in Madagascar blijven. Totaal betaalden we voor twee maanden tweehonderdvierendertig euro.
INKLAREN OP ILE SAINT MARIE
Terwijl we over een goed verharde weg naar het politiebureau liepen kwamen we langs een man die vanille te drogen had liggen en dit verkocht. Hij vertelde dat er hier op het eiland meerdere vanille plantages waren.
Om bij het ziekenhuis te komen liepen we om het oude centrum heen de heuvel op. We kwamen langs eenvoudige huisjes, kleine winkeltjes of plekken waar ze hun groente/fruit of kleren verkochten, enkele oude waterputten maar ook gemeenschappelijke kranen waar de vrouwen/kinderen water in jerrycans of emmers vulden en we passeerden vrouwen die hun spullen op hun hoofden droegen.
WONINGEN WINKELTJES RONDOM HET CENTRUM.
Terug gingen we via een stenen trap tussen allemaal kleine woningen naar beneden waar we gelijk in het oude centrum aankwamen. Wandelend door het oude centrum zagen we Malagassiërs langs de weg die hun groente/fruit, kleding en zonnebrillen verkochten maar ook kleine winkeltjes met ijzerwaren, huishoudelijke artikelen etc met daartussen de grote oude koloniale huizen.OUDE CENTRUM.
Bij de immigratie (laatste stempel) zeiden we gedag tegen onze begeleider en gaven hem wat geld zodat we de rest van de middag zelf rustig door het oude centrum wandelden omdat we pas om drie uur onze paspoorten met visum konden ophalen.
De Malagassiërs spraken Malagasy en Frans maar heel weinig of geen engels en omdat wij bijna geen frans spraken was de communicatie zeer lastig. Gelukkig waren de Malagassiërs heel vriendelijk en behulpzaam en vonden het vaak erg jammer als we elkaar niet begrepen. Bij de bakkers zagen we heerlijk vers stokbrood, croissantjes etc, de oude franse kolonisaties heeft nog steeds invloed! In een restaurantje aten we met zijn tweeën één pizza voor tienduizend Ariary (ca twee euro). We zijn voorzichtiger om van alles te eten want het is toch meer een derde wereld land dan Indonesië of Malaysia. We zagen dat veel Malagassiërs een tuktuk of een fietstaxi namen of reden zelf op brommers/scooters maar in vergelijking minder auto’s.
Nadat we ons paspoort/visum hadden opgehaald gingen we naar de garage/woonplek van de mechanicus “Mr Metal”. We liepen over de brug en een goede betonnen weg verder het centrum uit naar de woonwijken. De woonwijken zelf bestonden uit onverharde paden met golfplaten/houten huizen waar af en toe een kraan tussen stond waar de bewoners hun water haalden. BIJ MR METAL
We moesten even wachtten tot “Mr Metal” er was en onderwijl zagen we hoe de werknemers bezig waren met een motorblok van een auto. Even verderop was een man bezig in de openlucht een auto wit te spuiten met daarnaast een zwarte auto. Even later haalden ze de zwarte auto wel weg. Toen Mr Metal er was sloot hij onze ventilator op de accu aan en deed deze het gewoon, oeps! Terug aan boord bleek dat er soms een draadbreuk was die Paul zelf maakte. Rond zes uur startten we starlink op zodat ik nog even met mijn moeder sprak en paul wat internette. Daarna werd het tijd voor een gedownloade Netflix film. 
dinsdag 29 juliAMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 00.215 S 49 50.851 E)
Vannacht en vandaag heeft het aardig gewaaid met regenbuien maar lagen we goed achter ons anker. Nadat we hadden uitgeslapen checkten we de e-mails, maar helaas! Paul haalde achteruit de bakskist de ventilator van de motorruimte aangezien die het in La Reunion niet meer deed.
VENTILATOR VAN DE MOTOR EN NIEUWE MAT ACHTEROP.
Toen de ventilator eruit was zagen we dat deze behoorlijk was verroest. Na de koffie/chocomelk gingen we rond half tien naar Aina (portcontrol) maar ook hij had nog niets gehoord. We lieten hem de ventilator zien en vroegen of hij iemand wist die het kon repareren, wordt vervolgd. Ook vroegen we naar een telefoonkaart en omdat we al lokaal geld hadden gaven we hem geld en kocht hij voor ons een sim kaart met data.
Terug aan boord aten we de lunch en maakte Paul een rubbermat achterin de scoop van de Giebateau omdat de oude met de hoge golven was weggeslagen terwijl ik de foto’s en de administratie deed.
Paul wilde zelf het oog van het tweede reef op het zeil te bevestigen maar toen hij er vandaag met een naald doorheen wilde kwam hij er niet doorheen zodat we in zuid Afrika een goede zeilmaker moeten zoeken, wordt vervolgd.
Rond vier uur gingen we naar de kant waar Aina een simkaart met 5 GB voor ons had.
Ook had hij voor ons een tijdelijk inklaar formulier zodat we Ile Saint Marie op mochten maar niet verder konden zeilen. Daarna gingen we naar customs en de marine die beide het formulier moesten tekenen en we beide 120.000 (€24,00) moesten betalen. Morgen de rest.
NAAR DE INSTANTIES
yes, we mogen het eiland op!
Rond vijf uur waren we terug aan boord waar we Starlink opstartte.
maandag 28 juli
KLIMAAT
Het tropische klimaat van Madagaskar kent 2 seizoenen. De droge tijd loopt van mei tot november, waarbij de dagtemperatuur varieert van ca. 25 graden aan de kust tot ca. 18 graden in de bergen. ’s Nachts kans op vorst. Tijdens de regentijd (december tot april) is het aan de kust ca. 35 graden en ca. 28 graden in de bergen. Aan de kust is het vaak warmer dan in Tana, dat op 1.300 m ligt. In het
oosten moet het hele jaar door rekening worden gehouden met neerslag. In het zuidwesten regent het weinig.
AMBODIFOTATRA, ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 00.215 S 49 50.851 E)
Op de reis hiernaar toe hebben we in de avond/nacht lange broeken en t-shirts met lange mouwen aangehad omdat het dan wat frissen was(twintig graden)nu komt er nog een extra reden bij namelijk de muggen waaronder de Malaria mug.
Toen het vanochtend licht begon te worden haalden we ons anker op en zeilden alleen op voorzeil naar Ambodifotatra waar ons anker er uiteindelijk na 416 mijl inging. We moesten onze horloges alweer een uur verzetten zodat het in plaats van zeven uur zes uur werd en we nog maar één uur tijdverschil met nederland hebben.
Rond acht uur riepen we portcontrol “Saint Marie” op maar kregen geen gehoor. We hadden gelezen dat we als eerst naar de politie moesten en dus gingen we met ons dinghy naar de binnenhaven waar de ferry aankomt en maakten de dinghy vast aan een oude ferry die motor problemen had. Toen we naar het politiebureau liepen kwamen we langs de “Bank of Afrika” en wilden geld pinnen maar bleek de cash machine (ATM) leeg te zijn. Aangekomen bij het politiebureau keek de man wat verbaast en moesten we later terugkomen. Een politieman die buiten stond gebaarde dat we met hem mee moesten lopen en dat we bij het verkeerde politiebureau waren. Even verderop was de “politie internationaal” waar we moesten zijn. Hier bleek dat we eerst naar Portcontrol moesten. Toen we terug liepen kwamen we alweer langs de bank of Afrika waar nu wel geld in de ATM zat zodat we 5152000, Ariary (€100,00) pinden. Met de dinghy motorden we terug naar de baai waar ook de Giebateau lag. Daar aan de kant aangekomen moesten we blijven wachtten tot Portcontrol, custom, de politie, immigratie, de dokter en iemand van de marine er waren. De dokter vroeg of we koorts hadden en keek onze inentingsbewijzen na en alles werd in orde bevonden. Portcontrole wilde ons formulier “advance off arrival” hebben maar die hadden we helaas nog niet in ons bezit. Ik liet hem de e-mails zien en na wat bellen moesten we terug aan boord en wachtten tot zij of wij de “Advance off arrival” hadden.
Eind juni was ik al begonnen met het verzenden van alle documenten en e-mails. Maar uiteindelijk moesten we wachtten tot we onze vertrekdata uit La Réunion wisten en de aankomst data in Madagascar. Toen ik dat de drieëntwintigste wist heb ik gelijk een e-mail gestuurd met de vraag of we Madagascar in mochten. We werden in die e-mail welkom geheten en dus gingen we ervan uit dat alles geregeld was. Niet dus, vanochtend had ik de Jessica (waar ik al die tijd contact mee had) al gemaild dat we waren aangekomen en terug aan boord emailde ik dat we niet geholpen werden. Al de e-mails tot nu toe mailde ik ook aan Aina (de man die het hier allemaal moet regelen en Engels spreekt) zodat hij van alles op de hoogte was. Nu afwachten hoe lang het duurt!
De rest van de dag bleven we aan boord met de marifoon op kanaal 16 in de hoop dat we vandaag nog wat hoorden, niet dus.
Vandaag ging meerdere malen de starlink aan in de hoop een e-mail van Jessicah te hebben ontvangen maar niets wel belde ik nog even met mijn moeder.
Zondag 27 juli
ILE SAINTE-MARIE GEOGRAFIE
Île Sainte-Marie, ook wel bekend als Nosy Boraha, is een eiland, district en gemeente voor de oostkust van Madagaskar gescheiden door Canal Sainte- Marie. Het eiland is zo'n kleine 50 kilometer lang en op het breedste punt ongeveer 7 kilometer breed. De belangrijkste stad van het eiland is Ambodifotatra. In het zuiden scheidt een 400 meter brede zeestraat het eiland van het kleinere Île aux Nattes.
GESCHIEDENIS
Het eiland werd begin september 1619 aangedaan door de Nieuw Hoorn onder schipper Bontekoe. De boekanier Adam Baldridge stichtte in 1691 een handelsvesting op Île Sainte-Marie en voerde handel met piraten. Tot de 18e eeuw was het eiland een uitvalsbasis voor piraten. Het gebied viel in de handen van Ratsimilaho, die in 1750 zijn dochter Bety koningin van het eiland maakte.
WESTKUST ILE SAINTE-MARIE, MADAGASCAR (17 01.156 S 49 49.818 E)
06.00 362 mijl pos 17 42.647 S 50 07.011 E 36 mijl naar Ile Saint Marie.
12.00 388 mijl Pos 17 23.470 S 49 49.252 E
18.00 410 mijl Pos 17 01.531 S 49 49.207 E
18.45 414 mijl Pos 17 01.156 S 49 49.818 E ankeren westkust ILE SAINT MARIE
Vlak voor het licht werd zag ik in mijn wacht een boot zonder AIS radar zodat ik deze goed in de gaten hield. Toen het rond zes uur licht en zonnig werd nam de wind zover af dat we drie uur moesten motoren voordat we weer genoeg wind kregen om met de All Purpose Genua en grootzeil met twee reven aan de wind tot halve wind richting de zuidpunt van Ile aux Nattes te zeilen. Rond tien uur zagen we de eerste contouren van het eiland Madagascar maar omdat we heel weinig wind hadden duurde het nog bijna de hele dag voordat we bij de zuidpunt van Ile aux Nattes aankwamen. Eenmaal in Canal de Saint- Marie tussen Madagascar en Ile aux Nattes / Ile Saint Marie waren we de golven kwijt en hesen we het volle grootzeil zodat we langzaam ruime wind eerst langs Ile aux Nattes en vervolgens langs Ile Saint Marie (beide lage groene eilanden)zeilden. 
ILE SAINT-MARIE/MADAGASCAR MET ZONSONDERGANG.
De gastenvlag en gele vlag werden gehesen en Paul werd naar boven gehesen om een boutje van het rolsysteem van het voorzeil weer vast te draaien. GASTEN VLAG EN PAUL BIJ DE VOORSTAG. E Terwijl we verder door het kanaal zeilden, zagen we verderop vissers in kleine kano's en zwom er op een gegeven moment een walvis vlak langs. Vlak voor het donker werd gooiden we ons anker er voor de westkust van Ile Saint Marie in. Morgen het laatste stukje naar Ambodifotatra waar we gaan inklaren.
HELE ROUTE INDISCHE OCEAAN
VAN LA RÉUNION NAAR ILE SAINT MARIE IN MADAGASCAR
Zaterdag 26 juliGESCHIEDENIS 2
Negentiende en twintigste eeuw
Laidama volgde zijn vader op en noemde zichzelf Radama I. Met behulp van een 35.000 man sterk leger veroverde en bezette hij langzamerhand heel Madagaskar. Hij knoopte direct relaties aan met de Europese machten. Zo werd een Franse sergeant benoemd tot commandant van zijn leger, en een Engelsman werd zijn persoonlijke adviseur.
In 1820 sloot men een verdrag met de Engelsen die Madagaskar vanaf die tijd beschouwden als een onafhankelijke staat onder Merina heerschappij. Vanaf toen kwamen de eerste missionarissen naar Madagaskar om de bevolking te bekeren tot het christendom en werden de eerste scholen gebouwd en de Madagassische taal werd op schrift gezet. Radama stierf in 1828 en werd opgevolgd door de vreemdelingen haatster Ranavalona I die het christendom meteen illegaal verklaarde. In 1861 werd ze opgevolgd door haar zoon, Radama II en kreeg de bevolking vrijheid van godsdienst, werd het rechtssysteem gemoderniseerd en stelde hij Madagaskar weer open voor buitenlanders. Toen de Europeanen weer binnen mochten komen, werd het christendom al snel min of meer de officiële godsdienst. Later waren de Engelsen door de aanleg van het Suezkanaal in 1869 niet meer zo geïnteresseerd in Madagaskar en sloot Groot- Brittannië een verdrag waarin Madagaskar onder de invloedssfeer van Frankrijk kwam en Zanzibar onder die van Groot-Brittannië.
In 1894 eisten de Fransen dat koningin Ranavalona III zou afreden. Zij weigerde dit en Frankrijk stuurde een leger naar Madagaskar. Ondanks grote verliezen en door ziektes namen de Fransen op 30 september 1895 Antananari in. Het Frans werd de officiële taal en in 1897 lukte het de Fransen om Ranavalona af te zetten en ze werd verbannen naar Algerije. De Fransen probeerden meteen het land verder te ontwikkelen door te investeren in de economie, het transport, de bouw en het onderwijs. Door deze ontwikkelingen ontstond al vrij snel een op Frankrijk gerichte Madagassische elite. De meeste Madagassiërs vonden het maar niets en al snel ontstonden er nationalistische groeperingen onder de Merina en Betsileo-stam. Zij organiseerden vele stakingen en demonstraties.
Republiek Madagaskar:
In 1960 kreeg het land zijn onafhankelijkheid van Frankrijk als de Malagassische Republiek. Eerste president werd Philibert Tsiranana. Begin jaren zeventig namen militairen de macht over, met als doel om in Madagaskar een socialistisch systeem in te richten. De grote leider van de Malagassische Revolutie was de "Rode Admiraal" Didier Ratsiraka die in 1975 de Democratische Republiek Madagaskar stichtte. De socialistische doelen werden echter niet verwezenlijkt. De economie raakte daarna in het slop. In 1982 kreeg de overheid door het Internationaal Monetair Fonds een structureel financieel/economisch hervormingsprogramma opgelegd, in ruil voor financiële steun. In 1991 werd de democratie hersteld. Bij de verkiezingen van 1993 kwam Albert Zafy aan de macht. In 1997 keerde Didier Ratsiraka terug als staatshoofd van Madagaskar - ditmaal als democratisch gekozen president. Nadat Marc Ravalomanana de verkiezingen had gewonnen, brak tussen zijn aanhangers en die van Ratsiraka een burgeroorlog uit. Ratsiraka beschuldigde Ravalomanana van verkiezingsfraude. In de zomer van 2002 kwam de burgeroorlog tot een einde en kon Ravalomanana definitief aan zijn ambtsperiode beginnen. In 2009 droeg president Ravalomanana de macht over aan de admiraal Hippolyte Ramaroson om een militaire regering te vormen. Ramaroson schaarde zich echter alsnog achter Rajoelina en droeg de macht meteen aan hem over. Een dag later erkende het Hooggerechtshof van Madagaskar de legaliteit van de machtsoverdracht.
Madagaskar heeft een grondwet die voor het laatst aangepast is in 2010.
Onder grote internationale druk en sancties zijn in 2013 verkiezingen gehouden, waarbij zowel de ex-president als de toenmalige president werden uitgesloten van deelname.
In juni 2025 komt de Frans-Malagassische Gemengde Commissie bijeen, die verantwoordelijk is voor de besluitvorming over de teruggave van de Verspreide Eilanden aan Madagaskar.
DERDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR MADAGASCAR)
06.00 234 mijl Pos 18 57.555 S 51 55.468 E 161 mijl naar Madagascar.
12.00 280 mijl Pos 18 30.010 S 51 14.100 E
18.00 310 mijl Pos 18 18.988 S 50 45.552 E
00.00 332 mijl Pos 18 04.370 S 50 29.526 E
Rond zes uur werd het licht en kwam de zon tevoorschijn, maar bleef het grotendeels bewolkt. Met voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we in eerste instantie halve tot ruime wind en nam de wind langzaam af. Na het middag uur boomde we het voorzeil uit en zeilden ruime wind verder. De wind nam steeds verder af, maar de swell/golven bleven zodat we het grootzeil niet verder omhoog konden hijsen, aangezien het dan ging klapperen. We hielden wacht, lazen wat en sliepen veel.
Rond vijf uur starten we Starlink op bekeken het weerbericht, belde mijn moeder en keek Paul nog wat YouTube filmpjes. ZONSONDERGANG
Toen het donker werd zagen we een prachtige sterrenhemel met een hele kleine opkomende maan. Rond half acht was de wind zover afgenomen dat de zeilen begonnen te klapperen waardoor tot half elf moesten motoren. Daarna kwam er een lichte bries terug en hesen we de AllPurpose Genua. Met een uitgeboomde All Purpose Genua zeilde we een tijd lang totdat de wind nog meer toenam en we ook het grootzeil met twee reven erbij konden hijsen.
Vrijdag 25 juliGESCHIEDENIS 1
Eerste bewoners Madagascar:
Hoewel Madagaskar relatief dicht bij het Afrikaanse vasteland ligt bleef het onbewoond tot zo’n 1500 à 2000 jaar geleden. Ook de eerste bewoners kwamen niet van Afrika, maar van Maleisië en Indonesië, 6400 km ver weg. De overgrote meerderheid van de bevolking stamt dan ook van deze mensen af. Men vermoedt dat deze mensen via Oost- Afrika uiteindelijk op Madagaskar terecht kwamen. Ze namen ook hun eigen voedsel mee, en vandaar dat nu nog steeds rijst het belangrijkste voedsel voor de Madagassiër is. Na een turbulente geschiedenis is de bevolking verdeeld in 18 stammen, met als belangrijkste stam de Merina.
De eerste Europeanen arriveerden onder Portugese vlag in het jaar 1500 op Madagaskar. Dat Madagaskar bestond was al lang voordat deze Europeanen arriveerden opgetekend door Marco Polo en door Arabische cartografen. In de eeuwen die volgden probeerden Portugezen, Hollanders en Engelsen zich vaak tevergeefs permanent op het eiland te vestigen. Dit lukte wel piraten die vanaf eind 17e eeuw hun uitvalsbasis op Madagaskar hadden.
Zestiende tot en met achttiende eeuw:
Er ontstonden langzamerhand drie koninkrijkjes op Madagaskar: Menabe in het westen, Zana-Malata in het oosten en de Merina op het centraal plateau. Aan het eind van de 16e eeuw veroverden de Menabe noordwaarts langs de kust grote stukken land. Onder koning Andriamisara I werden ook de oostelijke hooglanden bezet. Zijn opvolger Andriandahifotsy wilde het hele zuiden en oosten van Madagaskar onder zijn bewind stellen, maar dit lukte niet helemaal.
Aan het begin van de 18e eeuw werd Ile Sainte Marie het hoofdkwartier van de piraten. Ratsimilaho, zoon van een Engelse piraat en een Madagassische prinses, lukte het om de Zana-Malata’s en wat rivaliserende stammen samen te voegen tot het rijk van Betsimisaraka. In 1750 trouwde Ratsimilaho’s met Bety de dochter van de Franse korporaal, Jean-Onésime Filet. Als huwelijkscadeau kregen ze het eiland Ile Sainte Marie. Na de dood van Ratsimilaho stond Bety het eiland af aan de Fransen. In 1787 regeerde Chief Ramboasalama over de Merina-stam en slaagde erin alle leden van de stam op één lijn te krijgen. Hij noemde zichzelf Andrianampoinimerina en daardoor werden de Merina de toonaangevende stam van Madagaskar die op dat moment het halve eiland onder controle hadden.
TWEEDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR MADAGASCAR)
06.00 080 mijl Pos 20 01.210 S 54 19.740 E 310 mijl naar Madagascar.
12.00 129 mijl Pos 19 45.418 S 53 43.100 E
18.00 158 mijl Pos 19 28.451 S 52 59.255 E
00.00 199 mijl Pos 19 15.104 S 52 27.022 E
Rond zes uur werd het langzaam licht en werd het een mooie zonnige ochtend. In de nacht hadden we het grootste deel ruime wind gezeild en af en toe had het voorzeil geklapperd zodat we steeds iets hoger waren gaan zeilen. Nu het licht was maakten we een storm rondje waardoor het grootzeil aan de andere kant kwam maar zagen nu dat we helemaal de verkeerde kant op gingen zodat we terug gijpten en het kotter voorzeil weghaalden. Met ca achttien tot twintig knopen wind zeilden we alleen op grootzeil met twee reven ruime wind verder de dag door. We zagen enkele vogels waaronder een mooie “tropical bird” met lange staart en enkele schepen. Rond vijf uur startten we Starlink op bekeken het weerbericht en spraken met mijn moeder. Rond zes uur werd het donker en zeilden we halve tot ruime wind met voorzeil en grootzeil met twee reven onder een heldere sterrenhemel zonder maan de tweede na het door.
donderdag 24 juliMADAGASCAR GEOGRAFIE
Madagaskar ook wel Malagasië genoemd is een eiland en een land dat ten oosten van het vasteland van het continent Afrika ligt, ervan gescheiden door Straat van Mozambique.
De afstand van noord naar zuid is zo'n 1.580 km en van oost naar west zo'n 579 km. Het hoogste punt is de Maromokotro met een hoogte van 2.876 meter.
EERSTE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR MADAGASCAR)
16.00 000 mijl Pos 20 56.399 S 55 17.262 E 382 mijl en 306 graden.
18.00 009 mijl Pos 20 54.770 S 55 07.366 E
00.00 042 mijl Pos 20 27.870 S 54 48.060 E
Vroeg in de ochtend liep ik naar het oude centrum waar ik verse stokbroden en chocolade croissantjes kocht. Terug aan boord aten we met zijn tweeën een heel vers stokbrood en tijdens de koffie/chocomelk een vers chocolade croissant nu het nog kan!
Rond negen uur kwam de man van customs die onze documenten (die we van de marina hadden gekregen) stempelde en we officieel waren uitgeklaard. Hij wilde twee documenten stempelen maar voor Madagascar had ik er meer nodig zodat ik naar het havenkantoor liep waar ze nog wat extra copies maakte.
Ik had Nicolette gevraagd een brief voor mij in het Frans te vertalen en die kreeg ik vanochtend zodat ik die samen met het uitklaar formulier naar Madagascar stuurde. Al snel kreeg ik een e-mail terug dat we welkom waren in Madagascar maar dat de officiële brief later volgde.
We starten Starlink op zodat ik nog wat administratie kon nakijken en Paul ons starlink abonnement voor aankomende maand overzette naar roaming. Dit kost veertig euro in plaats van ca. tweehonderd tachtig euro. Roaming werkt alleen tot vijftien mijl uit de kust maar als het goed is zeilen we aankomende maand langs Madagascar.
Ik zag dat onze duizend euro borg voor de auto huur nog niet was terug gestort zodat we later in de middag Yann vroegen om Avis te bellen. Het bleek dat ze die duizend euro pas over een maand teruggestorten omdat ze dan zeker wisten dat we geen verkeersovertredingen hadden gemaakt. Terwijl Paul rustig internette nam ik nog een keer en lekkere douche en ging ik ook nog even onderuit. Rond twee uur kwam Yann van zijn werk en nadat we nog even gezellig hadden gesproken gingen de trossen los en motorden we naar het benzine station waar we veertig liter diesel en vijfendertig liter benzine kochten.
Rond vier uur hesen we in de binnenhaven de zeilen en motor/zeilden de haven uit. Met werk voorzeil (kotter zeil) en twee reven in het grootzeil zeilden we met ca. twintig knopen aan de wind onder een bewolkte hemel met om ons heen squalls de eerste nacht in. Op een gegeven moment hoorden we een grote knal en toen we buiten keken zagen we dat het oog van het tweede rif van het zeil was afgebroken. REEFOOG STUK
Gelukkig zat er een spanband om het zeil die het zeil op zijn plek hield zodat Paul de reef lijn in het reef oog in het zeil vastmaakte. Paul was nooit gelukkig geweest met deze constructie van reef ogen en had daarnaast ook reef ogen in het zeil laten maken. Gelukkig maar want nu konden we de reef lijn door het oog in het zeil vastmaken en verder zeilen.
Rond twaalf uur hadden we de donkere luchten bij La Reunion achter ons gelaten en zeilden we met ca twintig tot vijfentwintig knopen wind, halve tot ruime wind onder een prachtige sterrenhemel zonder maan verder. In onze eerste wachtten zagen we nog aardig wat tankers maar hoe verder we van La Reunion weg waren hoe rustiger het werd.
woensdag 23 juliLA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
Vanochtend bekeek Paul het weerbericht en zag dat we vanaf morgen een mooi window hadden om naar Madagascar te zeilen en dat er volgende week veel wind aankwam. Samen liepen we naar het havenkantoor en vertelden dat we morgen wilden vertrekken. We betaalden de marina (zesentwintig euro per nacht) en zij zouden contact opnemen met de customs die dan morgen ochtend langskwamen. Terug aan boord checkte Paul de accu’s die het nu goed deden en ruimden we alles op. Terwijl Paul buiten alles zeil klaar maakte deed ik de administratie, de foto’s (ook voor de weblog) en schreef een e-mail naar Madagascar dat we eraan kwamen.
Angelique had in Nederland voor ons de vlag van Madagascar gemaakt die ik nu opzocht. (Bedankt Angelique!)
DE VLAG VAN MADAGASCAR
De vlag van Madagaskar bestaat uit de kleuren groen, rood en wit.
De kleur groen staat voor de kustbewoners van het land, terwijl de kleuren rood en wit voor de Zuidoost-Aziatische afkomst (een groot deel van de bevolking) staat.
In de avond internette Paul nog even terwijl ik met mijn moeder sprak daarna ging ik vroeg naar bed terwijl Paul bleef internette.
dinsdag 22 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E) Rond half zeven toen het net een beetje licht begon te worden reden we over de snelweg naar St Paul en vandaar sloegen we het binnenland in en reden over een slingerende bergweg met vele haarspeldbochten steeds hoger naar de Piton Maïdo. Het was een mooie heldere ochtend geworden waardoor we steeds mooie uitzichten hadden over de westkust. Net als vorige keer reden we eerst door een groen weide landschap met kleine dorpjes vervolgens kwamen we door het “Highland Tamarin” bos met voornamelijk loofbomen waar mos aan de takken hing nog hoger veranderde de vegetatie in lage stuiken. Eenmaal boven parkeerden we rond half acht de auto op de parkeerplaats en liepen naar het uitkijkpunt “Piton Maïdo”.
PITON MAÏDO:De Piton Maïdo is een bergachtige top gelegen op een hoogte van 2 205 meter; dit indrukwekkende balkon langs de klif heeft een bijzonder panorama op de beroemde natuurlijke cirque Mafate met daarin kleine dorpjes en zijn duizelingwekkende rotswanden en daarnaast heeft het ook een schitterend uitzicht op de westkust van het eiland!
Gelukkig was het helder zonder een wolkje in de lucht waardoor we het centrum van de krater met de door erosie gegraven keten ( cirque Mafate ), de dorpjes die erin lagen en de steile hellingen goed konden zien. We maakten een mooie wandeling langs de rand van de krater en stopten regelmatig om van het prachtige uitzicht te genieten. 
FOTO PITON MAÏDO
Rond tien uur waren we terug en reden over de parkeerplaats naar het hek van het “Maïdo Atmosphere Physics Observatory” waar we Yann ontmoetten en achter hem aanreden naar het Maido Observatorium waar hij werkt. Hier dronken we eerst samen koffie en daarna kregen we een rondleiding. We zagen vele instrumenten, antennes en vier lazers die de atmosfeer en het klimaat nauwkeurig in de gate houden. 
MAIDO ATMOSPHERE OBSERVATORY
Het is vooral belangrijk om te zien wat zich in de loop van de tijd registreert. De data is niet alleen voor Frankrijk/Europa maar ook voor enkele universiteiten in Amerika. Rond twee uur reden we met een omweg deels door de wolken terug naar beneden waar we de auto rond vier uur inleverden. Terug aan boord maakte ik wat te eten en gingen we internetten en belde ik mijn moeder.
maandag 21 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
Rond zeven uur waren we met onze verbogen septer (door de staart van een Walvis in Australië) bij de werkplaats van Ian die hem onder hoge druk met zijn machine weer bijna rechtboog.
KMB RÉUNION” kmbreunion@gmail.com tel(+262) 0693 82 48 96 
IAN AAN HET WERK
Vervolgens gingen we naar de “Plaisance” watersport winkel waar ze acht elektra kabels van negentig centimeter(vier rode en vier zwarte) op maat maakte met aan beide kanten aansluitingen voor de accu’s. Bij Waterland (zaak ernaast) kochten we de busbar waardoor we nu alle benodigdheden voor de accu’s hadden.
Gisteren was de tijdelijke vulling uit de kies van Paul gekomen en toen de eigenaar van Waterland dit hoorde belde hij eerst zijn eigen tandarts maar die was op vakantie zodat hij ons naar een tandarts in de buurt reed en waar we om twee uur terug moesten komen. Alles gaat hier echt heel gemoedelijk!
Terug aan boord ging Paul aan de gang om alle positieve laad bedradingen via de busbar aan de accu’s te koppelen. Daarna ging hij bezig om alle accu’s met de nieuwe kabels (die allemaal even lang zijn) aan elkaar te koppelen.
Ondertussen fietste ik naar het oude centrum waar ik in de winkelstraat vers stokbrood kocht en nog wat verder fietste langs de kerk en de moskee. 
OUDE CENTRUM
Toen ik terug kwam aten we de lunch en fietsten naar de tandarts waar Paul goed geholpen werd. Inmiddels was het over drieën zodat we gelijk doorfietste naar het Avis verhuurbedrijf waar we voor drieenveertig euro een Kia huurden. We reden naar de Carrefour waar we vorige keer heerlijke worstjes hadden gekocht en waar we nu een hele voorraad kochten om onze vriezer te vullen. Rond vijf uur waren we terug aan boord waar Paul de rest van de accu’s aan elkaar koppelden. Aan het begin van de avond gingen we nog even naar Yann om te overleggen hoe we elkaar morgen bij Piton Maido ontmoetten en sprak ik even met mijn moeder.
Zondag 20 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
Vandaag was het alweer klusjes dag.
Als eerst begon Paul met de versteviging van de kotterstag. Hij boorde heel rustig de gaten in de dekplaat naar 12 mm en onderwijl gooide ik er steeds een beetje motor olie bij. Vervolgens plaatste hij het plaatje onder dek in de ankerbak, gingen de bouten erdoor heen en draaide hij de grote ringen bovendeks goed aan. 
VERSTEVIGING VAN DE KOTTERSTAG
Na de koffie/chocomelk ging hij de mast in om de windmeter kabel te repareren, keek de verstaging na en maakte de bakstag vast die onderweg los gekomen was.
Na de lunch ging hij verder met de accu’s; hij zette de accu’s die uit de achterhut waren gekomen op de goede plek en maakte ze goed vast met spanbanden. Onderwijl hielp ik waar ik kon, waste het beddengoed en maakte de foto’s voor de weblog klaar. We spraken met Yann (buurman) die samen met Pierre en zijn vrouw (andere buren van ons) onze presentatie van de koude streken graag wilden zien. Rond vijf uur kwamen ze terug van een rondje zeilen en gingen wij bij hun aan boord waar we gezellig wat aten/dronken en we onze presentatie lieten zien. Rond acht uur waren we terug op de Giebateau waar ik nog even met mijn moeder sprak.
Zaterdag 19 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
Sinds we terug zijn uit Nederland had Paul steeds het gevoel dat we minder ampere hadden dan normaal. Op de weg hiernaar toe bleek inderdaad dat we minder capaciteit hadden dan normaal zodat hij op internet ging zoeken en de (waarschijnlijke) oorzaken ervan vond. Als eerst hebben we alle positive draden op één pool van de accu zitten terwijl de negatieve bedradingen via een busbar loopt. Nu zag hij op internet dat ook alle positieve bedradingen via een busbar moeten lopen. Ten tweede zijn de elektra draden tussen de vier accu’s niet even lang waardoor ze niet evenredig geladen worden. Hierdoor hadden we dus op den duur niet meer de volledige vierhonderd ampere.
Vanochtend haalden we mijn achterhut helemaal leeg zodat we de twee accu’s die onder het bed stonden eruit haalden en tijdelijk op de grond dichtbij de andere twee accu’s zetten. Hiervoor moesten ook de elektra draden van deze twee accu’s losgekoppeld worden en sommige bedradingen die eraan gekoppeld waren verlegd worden. Eenmaal dichterbij gezet ging Paul aan de slag om alle accu’s apart op te laden
zodat ze straks allemaal weer op gelijke Voltage staan.
Terwijl ik bezig was de achterhut schoon te maken en in te ruimen fietste Paul naar de watersport zaak die op zaterdag en zondag gesloten bleek te zijn. Hij kwam Ian Kreeft tegen; een Nederlander die hier woont en een eigen bedrijf heeft. Hij werkt op boten en schepen als (motor) monteur en elektricien.
Ian Kreeft: “ KMB RÉUNION” kmbreunion@gmail.com tel(+262) 0693 82 48 96
Na de lunch in de kuip plakte Paul de voorband van mijn fiets aangezien die lek was.
Later in de middag spraken we met Yann (buurman) die naar Le Port ging en een zaak wist waar ze elektra draden verkochten die wel op zaterdag open was. Even later reden we met hem mee en nadat we eerst zijn dingen hadden geregeld gingen we naar een soort Gamma waar ze niet de goede kabels en busbar hadden. We moeten geduld hebben tot maandag om de rest te kunnen doen.
Rond half vier waren we terug aan boord waar ik de was uitspoelde/ophing en de weblog schreef terwijl Paul nog wat op internet snuffelde. Rond zes uur belde ik met mijn moeder en daarna keken we een film.
Vrijdag 18 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
DE VULKAAN “PITON DE LA FOURNAISE”
Deze schildvulkaan is een van de actiefste vulkanen op aarde. De hoogte van de Piton de la Fournaise is 2.631 meter. De vulkaan bevindt zich ten zuidoosten van de Piton des Neiges, een hogere vulkaan die al minstens 12.000 jaar niet meer actief is geweest. Deskundigen schatten dat de Piton de la Fournaise ongeveer 530.000 jaar geleden is ontstaan. De vulkaan heeft verschillende oude kraters, waaronder de Commerson krater (2.000 jaar oud op 2.225 m), de Formica Léo (een vulkaankegel van 125 m lengte en 90 m breedte op 2.218 m) en de Borykrater (op 2.631 m). De voornaamste krater is de Dolomieu op 2.366 m hoogte.
Onderdeel van het Piton de la Fournaise zijn de “Plaine des Sables” een vulkanisch plateau/vulkanische woestijn en de “Pas de Bellecombe” een bergpas van een panoramisch oogpunt met uitzicht op het noordwesten van de fouqué-behuizing, de laatste Caldeira gevormd door de Piton de la Fournaise.
Het was enorm jammer dat het bewolkt was en regende waardoor we heel weinig van de omgeving zagen en al helemaal geen hogere gedeeltes. Vanaf Bourg Murat reden we hoger en hoger de bergen in met als eerst weilanden met koeien gevolgd door een bosrijk gebied. Langzaam veranderde het bosrijke gebied in een gebied met lager struikgewas en uiteindelijk zagen we de kale vlaktes dat leek op een maanlandschap. Het laatste stuk van de weg was niet geasfalteerd en zat vol gaten zodat Paul goed moest opletten waar hij reed. Rond acht uur kwamen we aan bij de Bellecombe pas waar het hard regende en alles geheel in de wolken zat, helaas geen mooie uitzichten voor ons!
PLAINE DES SABLES
Op de terugweg kregen we af en toe iets zon door de bewolking heen zodat we toch nog wat foto’s konden maken.
OMGEVING
Terug bij de hoofdweg reden we via het plaatsje “La Plaine des Palmistes” richting de oostkust en werd het langzaam zonniger. Via een klein bergweggetje dat tussen de suikerriet plantages liep, reden we naar het plaatsje St- Rose waar een kerkje stond dat door de Lava getroffen was.
NAAR DE OOSTKUST
SUIIKERRIET PLANTAGES
Hier zagen we de lava stenen om de kerk maar binnenin hadden ze de lava al weggehaald. 
NOTRE DAME DES LAVA
KERKJE STE-ROSE
Toen we dit bekeken hadden reden we via de kustwegen langs nog wat andere bezienswaardigheden terug naar Le Port waar we half twee aankwamen.
ANDERE BEZIENSWAARDIGHEDEN
LAATSTE STUK KUSTWEG
Paul zette mij bij de marina af en bracht de auto naar Avis terug.
donderdag 17 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
Toen het rond zeven uur licht werd wandelde ik naar het centrum van “Le Port” waar ik bij de Boulangerie heerlijk vers stokbrood en chocolade croissant kocht. Terug aan boord was het inmiddels zonnig geworden zodat we samen in de kuip heerlijk verse croissants en stokbrood aten. Vervolgens wandelden we naar de watersportzaak waar we onderdelen voor de versteviging van de kotterstag kochten. We kochten grotere ringen en bouten zodat de gaten in de plaat iets uitgeboord moesten worden. Naast de watersport zaak zat een winkel/werkplaats die het plaatje dat we bij ons hadden uitboorde. Nu moet Paul zelf nog de gaten in de grote roestvrijstalen plaat op het dek iets uitboren. Op de terugweg gingen we bij Maarten langs. Hij vloog die avond via Parijs naar Nederland en had een auto gehuurd om naar het vliegveld te komen (dit was goedkoper dan met een taxi). Helaas hielden ze siesta zodat we de auto pas rond twee uur konden ophalen. Paul en ik liepen terug naar de Giebateau waar we de fietsen tevoorschijn haalden. Ik fietste naar het toeristenbureau voor wat informatie. Het eerste wat ik hoorde was dat we hier voor vier uur moetsten vertrekken om rond zes uur bij het vliegveld te zijn vanwege de verkeersdrukte. Voor vier uur was het nog rustig en konden we het in veertig minuten rijden. Verder kreeg ik informatie wat we in de tussentijd konden doen. Terug aan boord aten we de lunch en zagen we de donkere lucht aankomen. In La Reunion is het in de ochtend vaak zonnig en helder maar wordt het in de middag vaak bewolkt en regenachtig aan de oostzijde.
Rond half twee fietsen Maarten en Paul naar het “Avis” autoverhuurbedrijf waar Maarten een Kia had gehuurd. Met zijn drieën reden we via de noordzijde van het eiland naar St-Denis waar het vliegveld dichtbij gelegen is. We waren nog maar net op weg toen het heel hard begon te regenen zodat we besloten naar het winkelcentrum “centre DuParc” te gaan dat dichtbij het vliegveld lag. Daar dronken we koffie/chocomelk en deed ik bij de Carrefour wat boodschappen. Rond half zes zetten we Maarten bij het vliegveld af en reden in de stromende regen terug naar Le Port waar het droog was.
Rond zeven uur gingen we naar Yann (onze buurman) waar we een gezellige avond hadden. Hij werkt als meteoroloog bij het RSMC (Regional Specialized Meteorological Centre) en spreekt goed Engels.
Woensdag 16 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
In eerste instantie was het bewolkt en fris toen we rond zeven uur met de klusjes begonnen. Voordat het zonnig werd hadden we de zonnepanelen en het zonnedak opgehangen Na de koffie/chocomelk ging Paul bezig om de versteviging van de kotterstag eraf te halen aangezien er een bout was afgebroken en dit gemaakt moet worden. Ondertussen was ik druk bezig om binnen alles schoon te maken en terug op zijn plek te zetten. Via de marifoon riepen we “Titan marina” op maar kregen we steeds geen antwoord zodat ik de buurman vroeg of hij de marina wilde bellen. Hij kreeg contact en ze zouden het doorgeven aan customs. Een kwartier later stond de customs naast de Giebateau en waren we binnen vijf minuten ingeklaard. Even later kwam er iemand van Port control met papieren en was het papierwerk klaar. Terwijl Paul druk bezig was met zijn klusjes, waste ik nog wat vuile kleren. Halverwege de middag kwam Maarten langs en nadat we gezellig hadden zitten kletsen hielpen we hem zijn boot in de marina te leggen (hij lag aan de kade). Daarna was het tijd voor een lekkere douche en wandelden we met zijn drieën het plaatsje “ Le Port” in waar we ergens gezellig wat aten. Rond zeven uur waren we terug aan boord waar ik mijn moeder nog even belde.
dinsdag 15 juli
LA RÉUNION, MARINA TITAN (Pos 20 56.399 S 55 17.262 E)
06.00 2430 mijl Pos 21 04.658 S 56 45.535 E 82 mijl naar La Réunion
12.00 2456mijl Pos 21 05.764 S 56 18.467 E
18.00 2484 mijl Pos 20 54.959 S 55 49.853 E
00.00 2514 mijl Pos 20 52.539 S 55 20.680 E
02.00 2520 mijl Pos 20 56.399 S 55 17.262 E TITAN MARINA
De wind was in de nacht steeds meer afgenomen zodat we rond vijf uur in het donker de All Purpose Genua hesen en zo meer vaart maakten en ook beter koers hielden. Toen het licht werd zagen we een squall zone met regen achter ons. De wind draaide iets zodat we in de veronderstelling waren dat er in de squall meer wind zat zodat we de All Purpose Genua inrolden en het voorzeil uitrolden. Toen dit niet het geval was rolden we het voorzeil in en de All Purpose Genua uit. Vervolgens draaide de wind nogmaals zodat we een gijp maakten waardoor het grootzeil met twee reven nu aan de andere kant stond en we de All Purpose Genua erbij uitboomden. Uiteindelijk losten de squalls op en kregen we een mooie zonnige dag waardoor we rechtstreeks naar de noordzijde van La Réunion zeilden. Rond elf uur zagen we de contouren van La reunion. Nu we eindelijk lekker zeilden en goede koers hielden pakten we het opvouwbare zonnepaneel dat onderweg stuk was gegaan en dat we gerepareerd hadden. Voordat we het buiten op de bijboot bevestigden lijmde Paul de randen van onze reparatie nog een keer extra om het vocht zoveel mogelijk tegen te houden. Het zonnepaneel deed het gelukkig goed! Vervolgens hingen we het tweede zonnepaneel aan de lage kant op. In eerste instantie deed deze het niet maar toen Paul het zonnepaneel doormeten bleek deze het wel te doen. Na nog meer doormeten en schoonmaken deed het zonnepaneel het weer goed! Paul bekeek nog een keer het verbogen zonnepaneel met gesplinterde glas maar wat hij ook deed het leverde niets op, deze gaat dus weg!
De temperatuur was rond de vijfentwintig graden en ook de temperatuur van het water was inmiddels afgenomen van dertig naar ca. vijfentwintig. Eenmaal dichterbij La Reunion zagen we de groene hellingen met het hogere gedeelte van de bergen in de wolken. Het was inmiddels al donker toen we langs de noordzijde van het eiland zeilden en we de vele lichten van de stad Saint-Denis zagen. Het was een heldere nacht met een prachtige sterrenhemel met een afnemende maan maar wel fris zodat we allebei een lange broek en fleece aan deden. Rond twee uur (Coco’s Keeling tijd) / half twaalf (lokale tijd) en na 2520 mijl meerden we af aan de steiger van Titan Marina en gingen we snel naar bed.
maandag 14 juli
ECONOMIE
De economie van Réunion is sinds het begin van de 19e eeuw uitsluitend gebaseerd op de suikerrietindustrie, toen deze de koffieteelt verdrongen. Anno 2020 wordt er tussen de 26 en 30 duizend hectaren bezet door dit gewas, dat nog steeds meer dan 12.000 directe en indirecte arbeidsplaatsen biedt. De groei van de verstedelijking is een van de belangrijkste bedreigingen voor de suikerrietindustrie op het eiland Réunion. Een andere ernstige bedreiging is de voortdurende vermindering van de nationale en Europese subsidies aan de sector.
In 2004 werd twee miljoen ton suikerriet geoogst. Dit maakt het mogelijk om 220.000 ton suiker te produceren. Verder worden er ook secundaire producten van gemaakt zoals; Bagasse die wordt gebruikt om thermische energie te produceren (13,3% van de elektriciteitsproductie op het eiland). De 70.000 ton melasse die jaarlijks wordt geproduceerd, kan uiteindelijk worden gebruikt voor de productie van 2.900 ton bio-ethanol.
Andere relatief ontwikkelde gewassen op het eiland zijn onder andere ananas, geraniums en vanille, waarvan het eiland ooit de grootste producent ter wereld was, dankzij de ontdekking van Edmond Albius. Vandaag de dag wordt de productie van koffie ("Bourbon pointu", top-of-the-range koffie) nieuw leven ingeblazen. Er zijn ook lycheeplantages, waarvan de export en marketing gedeeltelijk is stopgezet vanwege niet nagekomen beloften van staatssteun.
De visserij is een sector in volle ontwikkeling, dankzij de exploitatie door de Réunionese visserijbedrijven van de visbestanden van de Franse Zuidelijke en Antarctische Gebieden, ver ten zuiden van het eiland. Antarctische diepzeeheek en kreeften zijn de belangrijkste producten die in dit gebied worden gevist.
Toerisme, informatietechnologie en meer in het algemeen de hele tertiaire sector domineren het lokale economische weefsel en zorgen voor het grootste aantal banen.
ZESTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 2296 mijl Pos 20 48.228 S 58 53.042 E 199 mijl naar La Réunion
12.00 2327 mijl Pos 20 48.999 S 58 23.901 E
18.00 2367 mijl Pos 20 52.272 S 57 44.098 E
00.00 2399 mijl Pos 20 56.179 S 57 09.252 E
Het werd een zonnige dag met ca. tien a twaalf knopen ruime wind zodat we het voorzeil uitgeboomd aan de ene kant hadden en grootzeil met twee reven aan de andere kant.
In de middag haalden we de boom eruit en zeilden we halve tot ruime wind met voorzeil en twee reven in het grootzeil aan dezelfde kant verder.
Ondertussen hingen we het verbogen zonnepaneel aan de zeereling en zagen al snel dat deze niets meer opbracht. Terwijl we hiermee bezig waren zagen we enkele vogels over de golven vliegen. Rond vijf uur startten we Starlink op en zagen dat Maarten was gearriveerd in La Reunion, bekeken de weerberichten en zagen dat het rustig bleef met zelfs nog minder wind en sprak ik met mijn moeder. Na de film startten we aan het begin van de avond de generator en draaide de watermaker om één tank te vullen. In de avond/nacht passeerden we het eiland Mauritius op ca. vijfentwintig mijl zuidelijk en zagen lichten op de kant. Het werd een bewolkte nacht met squalls en regen waardoor de wind vaak draaide en we met moeite koers hielden. Verder zagen we meerdere schepen om ons heen zodat we goed moesten opletten! Rond drie uur haalden we het voorzeil weg waardoor we minder snel zeilden maar wel beter koers hielden.
zondag 13 juli
KLIMAAT
Réunion wordt gekenmerkt door een vochtig tropisch klimaat dat wordt getemperd door de oceanische invloed van de passaatwinden die van oost naar west waaien. Het klimaat van het eiland wordt gekenmerkt door de grote variabiliteit, met name door het imposante reliëf van het eiland, dat aan de basis ligt van vele microklimaten. Als gevolg daarvan zijn er sterke verschillen in de neerslag tussen de bovenwindse kust in het oosten en de benedenwindse kust in het westen, en in de temperatuur tussen de warmere kustgebieden en de gebieden met een relatief koele ligging.
Er zijn twee verschillende seizoenen op Réunion, die worden bepaald door het regenregime: een regenseizoen van januari tot maart en een droog seizoen van mei tot november. De temperaturen op het eiland zijn het hele jaar door zeer mild en de temperatuurverschillen tussen de beide seizoenen is relatief weinig (zelden meer dan 10 °C). De gemiddelde temperatuur aan de kust zijn tussen 20 tot 31 °C en op 1.000 m hoogte schommelen de gemiddelde temperaturen tussen 8 tot 24 °C. In de gebieden met de hoogste habitats en in natuurgebieden op grote hoogte kan er in de winter sneeuw vallen.
Het eiland ligt in het tropische bekken van de zuidwestelijke Indische Oceaan: tijdens het cycloonseizoen, dat officieel van november tot april loopt, kan het eiland worden getroffen door cyclonen met een windsterkte van meer dan 200 km/u en stortregens veroorzaken. Het RSMC (Regional Specialized Meteorological Centre) op het eiland is sinds 1993 door de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) gemachtigd om permanent toezicht te houden op de activiteit van de tropische cycloon in het hele zuidwestelijke deel van de Indische Oceaan. Het doet dat niet alleen voor het eiland, maar ook voor vijftien landen in de bredere omgeving.
VIJFTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 2156 mijl Pos 20 48.717 S 61 18.476 E 335 mijl naar La Réunion
12.00 2196 mijl Pos 20 53.357 S 60 35.676 E
18.00 2236 mijl Pos 20 56.194 S 59 54.597 E
00.00 2266 mijl Pos 20 54.052 S 59 23.637 E
Toen het vanochtend licht werd kwam al snel de zon tevoorschijn en hadden we ca.twintig tot vijfentwintig knopen wind zodat we het grootzeil met twee reven hesen, het werk voorzeil (kotterstag zeil) weghaalden en het voorzeil uitrolden. Zo zeilden we ruime wind zonder boom gestaagd verder. Toen de wind afnam naar ca. vijftien
knopen waren de golven nog ca. drie meter waardoor het voorzeil begon te klapperen en we deze inrolden. De rest van de dag zeilden we alleen met grootzeil met twee reven erin, ruime wind verder. Halverwege de middag maakten we een gijp zodat het grootzeil aan de andere kant kwam te staan waardoor we beter koers hielden.
Bij het weghalen van het werk voorzeil merkte Paul dat de kotterstag wat losser zat. Toen hij beneden in de ankerbak keek zag hij dat er een bout was afgebroken bij de plaat die alles verstevigd zodat we de kotterstag weghaalden, die moet eerst gerepareerd worden voordat we deze weer gaan gebruiken. Gelukkig toonde de weerberichten dat we tot aan La Reunion rustig weer hielden.
Eindelijk konden we vandaag ook lekker buiten zitten en kwamen er geen golven meer de kuip in. Rond vijf uur startten we Starlink op en zagen dat de wind steeds meer afnam, hadden we contact met Maarten die al bijna bij La reunion is en spraken we met mijn moeder en Dave/Wendy. Vlak voor het donker werd rolden we het voorzeil met boom uit en zeilden zo ruime wind voorzeil aan de ene kant en grootzeil met twee reven aan de andere kant de vijftiende nacht in. Het werd een bewolkte nacht met een afnemende volle maan. In de nacht nam de wind af naar acht a tien knopen waardoor het voorzeil begon te klapperen en we deze wegrolden. Hierdoor hadden we nog maar ca. drie knopen snelheid en lagen we aardig te rollen. De AIS Radar sloeg meerdere malen alarm omdat er schepen in de buurt waren die we in onze wachtjes goed in de gaten hielden.
zaterdag 12 juni
Demografie
Een kwart van de bevolking is van Europese afkomst, daarnaast vormen de Indiërs ook bijna een kwart van de bevolking, de Chinezen vormen met een aantal van 25.000 ongeveer drie procent van de bevolking en een ander deel van de bevolking is van gemengde Afrikaans-Malagassische afkomst. Veruit de meest overheersende taal is het Réunions Creools, zoals de naam al zegt is dat een Creoolse taal die van het Frans is afgeleid. Verder wordt er in mindere mate Tamil, Hakka, Kantonees, Standaardmandarijn en Frans gesproken. Hoewel het Frans de officiële taal is, is het op de immigrantentalen bijna de kleinste taal van het land.
VEERTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 2008 mijl Pos 20 24.217 S 63 50.311 E 479 mijl naar La Réunion
12.00 2043 mijl Pos 20 28.290 S 63 14.859 E
vrijdag 11 juli
GESCHIEDENIS LA RÉUNION DEEL 2
De productieve en lucratieve koffieplantages werden in het begin van de 19e eeuw door cyclonen grotendeels verwoest en in 1810, tijdens de Napoleontische Oorlogen, verloor Frankrijk Réunion aan de Britten. Vijf jaar later, na het Verdrag van Parijs werd het eiland weer toegekend aan de Fransen onder de oude naam Île de Bourbon. Onder de Britse overheersing was de suikerriet geïntroduceerd en dat werd al snel het belangrijkste gewas op Réunion. Er werd een monocultuur ontwikkeld die echter ten koste ging van de kleine boeren. Zij vertrokken veelal naar het binnenland om daar hun activiteiten voort te zetten. De gebroeders “Desbassyn” werden de belangrijkste suikerriet baronnen. Ook de vanille-industrie werd vanaf 1819 steeds belangrijker.
In 1848 werd in Frankrijk de Tweede Republiek uitgeroepen, de slavernij afgeschaft en Île de Bourbon werd weer La Réunion. Réunion had op dat moment ca. 100.000 inwoners, voornamelijk bevrijde slaven. Er ontstond meteen een arbeiderstekort en er werden contractarbeiders uit India naar Réunion gehaald om op de suikerrietplantages te werken. In 1865 arriveerden er 75.000 hindoe-immigranten gevolgd door moslims aan het begin van de 20e eeuw. De gouden eeuw van handel en ontwikkeling duurde tot 1870. De concurrentie van Cuba, de Europese suikerbietenindustrie en de opening van het Suezkanaaal resulteerden in een economische achteruitgang.
In 1936 werd het Comité d’Action Démocratique et Social opgericht met als uitgangspunt volledige integratie met Frankrijk. In 1946 werd Réunion in plaats van een kolonie officieel een Frans overzees departement (Département Français d’Outremer) en zag het Comité meer in een vergaande vorm van zelfbestuur met continu financiële ondersteuning door Frankrijk. Réunion valt nu onder de minister van Départements d’Outre-Mer en Territoires d’Outre-Mer (DOM-TOM).
Door de bijzondere ligging van Réunion was het de eerste plaats waar op 1 januari 2002 de Euro is ingevoerd.
Vandaag de dag is het eiland Réunion een modern en welvarend eiland. Deze welvaart dankt het eiland vooral aan het toerisme, Réunion is vooral een geliefde locatie onder bergbeklimmers en natuurliefhebbers. Omdat Réunion een Frans departement is, maakt het deel uit van de Europese Unie.
DERTIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 1853 mijl Pos 20 12.961 S 66 29.767 E 631 mijl naar La Réunion
12.00 1890 mijl Pos 20 14.938 S 65 53.193 E
18.00 1926 mijl Pos 20 17.248 S 65 17.560 E
00.00 1968 mijl Pos 20 18.161 S 64 32.678 E
Het werd een zonnige dag met ca. dertig a vijfendertig knopen wind met in squalls over de veertig en golven van vijf meter met witte koppen. Het 14 mm en 70 meter lange touw hing nog steeds in een loep achter de Giebateau waardoor we aardig rustig verder zeilden. We denderden niet zo hard meer van de golven af en ook sloegen de golven minder vaak tegen de zijkant van de Giebateau. We hoorden de wind door de verstaging gieren maar het zonnetje maakte alles net iets aangenamer. Grappig dat de verdere weersomstandigheden je gemoedstoestand zo kunnen beïnvloeden. Als het bewolkt, grauw en regenachtig was geweest zou het een stuk onaangenamer zijn geweest als nu met een zonnetje erbij. Zoals de voorgaande dagen deden we weinig want alles wat we deden koste veel energie. Paul las de krant en luisterde podcasten terwijl ik met de blogspot bezig was en over Madagascar las. Zoals dagelijks dronken we samen koffie/chocomelk en aten de lunch en avond eten. Rond vijf uur startten we Starlink op en zagen op de weerberichten dat deze harde wind nog steeds tot zondag aanhield, we hadden contact met Maarten die nu honderdvijftig mijl voor ons zeilde en sprak ik kort met mijn moeder. Vervolgens keken we een film en rond acht uur (Coco’s Keeling tijd) werd het donker en ging ik de achterhut in en sliep Paul op de bank. Het werd een bewolkte nacht met volle maan en met hier en daar een squall.
donderdag 10 juli
GESCHIEDENIS LA RÉUNION DEEL 1.
TWAALFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 1558 mijl Pos 20 26.485 S 69 18.234 E 785 mijl naar La Réunion
12.00 1341 mijl Pos 20 24.146 S 68 36.588 E
18.00 1375 mijl Pos 20 24.960 S 67 53.899 E
00.00 1411 mijl Pos 20 18.492 S 67 10.856 E
LIJN ACHTER DE BOOT
Doordat deze loep nu tot achter de aanstormende golf liep werd de Giebateau afgeremd zodat we niet zo hard meer van de golven af denderden en waardoor de Giebateau ook beter op koers bleef. Hierdoor hoefde de stuurautomaat minder te corrigeren en gingen we toch nog vijf tot acht knopen zonder dat we een speelbal van de golven werden. Voor mij (Carolien) was deze oplossing een enorme opluchting want ik zat hem best te knijpen. Paul daarentegen bleef de rust zelve en vond het nog steeds een leuk spelletje. Ondertussen hadden we op de AIS radar een grote tanker ((ca. driehonderdtachtig) gezien die tegen de wind en de golven van vijf meter inging met maar een snelheid van vier knopen. Rond vijf uur zagen we op Windy (weersvoorspelling)dat deze wind tot zondag aanhield. Wat vaker het geval is: “de laatste loodjes wegen het zwaarst”. Verder sprak ik nog even met mijn moeder. De rest van de nacht zeilden we onder een bewolkte hemel met hier en daar een squall en met volle maan zo verder.
woensdag 9 juli
GEOLOGIE
Réunion is een vulkanisch eiland dat zo'n drie miljoen jaar geleden is ontstaan met de opkomst van de vulkaan Piton des Neiges, die vandaag de dag, op een hoogte van 3.070 m, de hoogste piek is van de Mascarenen en de Indische Oceaan. Het oosten van het eiland wordt gevormd door de Piton de la Fournaise (2.631 m), een veel recentere vulkaan (500.000 jaar oud) die wordt beschouwd als een van de meest actieve op de planeet. Het landgedeelte van het eiland vertegenwoordigt slechts een klein percentage (ongeveer 3%) van de onderwaterberg die het vormt.
Naast het vulkanisme wordt het reliëf van het eiland zeer ruw gemaakt door actieve erosie. In het centrum bevinden zich drie uitgestrekte, door erosie gegraven ketens (Cirque de Salazie, Mafate en Cilaos) en de hellingen van het eiland worden doorkruist door talrijke geulgraven rivieren, die naar schatting minstens 600 meter diep zijn en waarvan de bergflanken tot op enkele honderden meters diepte zijn uitgesleten.
Het oude massief van de Piton des Neiges wordt gescheiden van het massief van de Fournaise door een kloof die gevormd wordt door de Plaine des Palmistes en de Plaine des Cafres, een doorgang tussen het oosten en het zuiden van het eiland. Afgezien van de vlakten zijn de kustgebieden over het algemeen de meest vlakke gebieden, vooral in het noorden en westen van het eiland. De kustlijn van het wilde zuiden is echter steiler.
Tussen de kuststrook en de hoogten bevindt zich een glooiende overgangszone waarvan de hellingsgraad aanzienlijk varieert voordat men aankomt op de bergkammen van de keteldalen of de Enclos, de caldera van de Piton de la Fournaise.
ELFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 1546 mijl Pos 20 13.494 S 71 45.117 E 925 mijl naar La Réunion
12.00 1586 mijl Pos 20 22.288 S 71 04.172 E
18.00 1621 mijl Pos 20 25.983 S 70 28.787 E
00.00 1657 mijl Pos 20 27.876 S 69 48.560 E
Ook vandaag was het grotendeels zonnig, waaide het nog steeds ca vijfentwintig tot dertig knopen met golven van drie a vier meter en zeilden we alleen met werkvoorzeil met ca. vijf tot zeven knopen snelheid halve tot ruime wind verder.
Nu we vijf zonnepanelen minder hadden om te gebruiken (ca 600 Watt minder dan normaal) startten we in de ochtend de generator. Maar omdat we zo heen en weer slingerden konden we de generator niet op de grond zetten aangezien er een veiligheidsmechanisme in zat waardoor die uitsloeg. Dus hingen we de generator tussen twee lieren onder de buiskap zodat hij al schommelend horizontaal bleef.
HANGENDE GENERATOR
We zeilden wat langzamer waardoor de stuurautomaat minder hoefde te werken en dus minder stroom verbruikte en de windmolen met ruime wind meer wind kreeg en dus meer energie opbracht. Enige nadeel van dit “rustiger aan” zeilen was dat we meer heen en weer werden geslingerd door de golven maar daar waren we inmiddels aardig aan gewend. Alles wat we deden ging op het ritme van de golven en we slingerden als aapjes door de Giebateau, overal aan vast houdend. Ik kookte voor twee dagen Bami (noodles) en maakte een zalm salade van de ingemaakte zalm die we in 2018 in Alaska hadden gekregen. Ja, die zuinig is heeft nog wat lekkers voor onderweg (hihi).
Rond kwart over vier begonnen we met het opstarten van Starlink en kregen even voor vijf uur goede verbinding. We bekeken de weerberichten en zagen dat deze wind nog steeds tot zondag aanhield met opbouwende golven terug naar ca. vijf meter. We hadden contact met Maarten die nog meer voor ons uitgelopen was en spraken met mijn moeder en Dave/Wendy(Malaysia). Voordat we gingen slapen keken we een gedownloade Netflix film en daarna kroop ik in de achterhut terwijl Paul op de bank sliep. Ook vandaag/vannacht keken we regelmatig vanuit het luik onder de buiskap naar buiten en gingen alleen de kuip in als dat noodzakelijk was. In de nacht hadden we een volle maan met grotendeels een sterrenhemel en hier en daar wat wolkenvelden.
dinsdag 8 juli
GEOGRAFIE VAN LA RÉUNION.
Réunion is een eiland in de westelijke Indische Oceaan op 21 graden zuiderbreedte en 55,5 graden oosterlengte. Het ligt op het zuidelijk halfrond, 684 km ten oosten van Madagaskar. La Réunion is het meest westelijke eiland van de Mascarenenarchipel die ook Mauritius (172 km oost-noordoost) en Rodrigues omvat, beide deel uitmakend van de Republiek Mauritius. De Mascarenen zijn van oudsher verbonden met het Afrikaanse continent. La Réunion heeft een oppervlakte van 2.513 km2 (ongeveer even groot als de Nederlandse provincie Drente) met een kustlijn van ca, 207 km.
TIENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 1399 mijl Pos. 19 44.865 S 74 18.269 E 1071 mijl naar La Réunion
12.00 1441 mijl. Pos. 19 50.462 S 73 33.765 E
18.00 1475 mijl. Pos. 19 57.164 S 72 57.575 E
00.00 1511 mijl Pos. 20 05.013 S 72 19.791 E
In de ochtend nam de wind langzaam af tot ca vijfentwintig knopen en werden ook de golven vriendelijker (zonder witte koppen) zodat we na de lunch het voorzeil erbij uitrolden.
Bovenop de dinghy lag een opvouwbaar zonnepaneel dat het tot nu toe goed had gedaan maar tijdens de lunch merkte Paul dat deze het niet meer deed zodat we het eraf haalden en er binnen naar keken aangezien er zo af en toe nog een golf in de kuip belandde.
ZONNEPANEEL OP DE BIJBOOT MET DE GOLVEN DIE ER NOG STONDEN.
In eerste instantie dachten we dat het de aansluiting tussen de twee elektradraden was omdat die aardig geroest was. Nadat Paul deze aansluiting zo goed mogelijk had schoongemaakt deed het zonnepaneel het nog steeds niet zodat Paul de aansluiting er tussenuit knipte en de bedrading via kroonsteentjes aan elkaar vastmaakte. Even zagen we de voltage met ampere oplopen maar dat was van korte duur zodat er meer aan de hand moest zijn. We bekeken het zonnepaneel en zagen dat er in de waterdichte stof bij de aansluitingen in het zonnepaneel oxidatie plekken zaten. We knipten de stof aan de achterkant van het zonnepaneel open en zagen dat één van de bedradingen bij de vouw was gebroken zodat we deze opnieuw via kroonsteentes met extra draad aan elkaar verbonden. YES, het zonnepaneel deed het weer zodat we de stof zo goed mogelijk waterdicht aan elkaar vastmaakten. Eerst plakten we een stuk waterdichte stof met Gorilla Glue erover heen en daaroverheen ducktape. We besloten het zonnepaneel niet terug te plaatsen waardoor we het nu voornamelijk van de windmolen moeten hebben met daarnaast nog drie zonnepanelen (één op de buiskap, één bij de radar dome en één op dek) totaal goed voor driehonderd veertig Watt. Tot nu toe had de windmolen het met de vele wind aardig goed bijgehouden. Inmiddels was het vier uur en nam de wind toe naar dertig knopen zodat we het rolvoorzeil weghaalden en alleen op werkvoorzeil (kotterstag zeil) met vijf tot zeven knopen snelheid verder zeilden. Rond half vijf begonnen we met het opstarten van Starlink aangezien het de laatste dagen steeds langer duurde voordat we verbinding kregen. Even over vijf uur kregen we verbinding en hadden ons dagelijks contact met Maarten. Hij zeilde ca. tachtig mijl voor ons en had in vlagen 36 knopen gehad. Verder bekeken we de weerberichten en sprak ik kort met mijn moeder. Nadat we Starlink hadden opgeborgen keken we zoals iedere avond een film en daarna ging ik naar de achterhut en sliep Paul op de bank. Het werd een mooie nacht met een sterrenhemel en hier en daar wat bewolking en met opkomende bijna volle maan.
maandag 7 juli
NEGENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 1255 mijl Pos. 19 35.463 S 76 51.714 E 1221 mijl naar La Réunion
12.00 1286 mijl. Pos. 19 38.580 S 76 18.945 E OVER DE HELFT
18.00 1326 mijl. Pos. 19 41.864 S 75 35.001 E
00.00 1367 mijl Pos. 19 45.208 S 74 51.369 E
Toen het vanochtend licht werd zagen we dat het achterste zonnepaneel aan de lage kant verbogen was door de golven die soms over de Giebateau heen waren gerold. We hadden spijt dat we gisterenavond niet alle vier de zonnepanelen hadden weggehaald en de twee aan de lage kant aan de zeereling hadden vast gebonden zodat de golven ze niet hadden kunnen wegdrukken. Terwijl we met veel moeite (doordat de Giebateau behoorlijk door de golven op en neer en heen en weer werd geslingerd) de andere twee zonnepanelen ook weghaalden zagen we dat de voorste gelukkig nog goed was (daar waren de golven tussendoor gerold). Bij het achterste zonnepaneel was het frame verbogen en in één hoek was de glasplaat wat versplinterd zodat we deze in de kuip lieten liggen want misschien deed hij het nog!
Het bleef de hele dag hard waaien (dertig en meer) waarbij de golven zich opbouwde tot vier a vijf meter hoog (hadden we op Windy gezien) met brekers. Buiten hadden we niets te zoeken zodat we alleen door het schuifluik onder de buiskap naar buiten keken of alles goed ging en of we andere schepen zagen. Wat we buiten hoorden/zagen was de wind die huilde en de hoge golven die kwamen aanrollen en waar de Giebateau meestal rustig overheen zeilde. Soms zeilde de Giebateau zo hard van de golven af waardoor ze over de romp snelheid ging (9 a 10 knopen) wat een vibratie in de boot teweeg bracht, vandaar dat we alleen met een klein werkvoorzeil (11 m2) zeilden. Andere keren beukte de golf op de zijkant van de Giebateau en werden we heen en weer geslingerd of we er niet waren. Maar het meest moeilijke was als we net door een breker (witte kop) werden getroffen en deze over de Giebateau heen rolde. Gelukkig bleef de Giebateau door zijn lange roer redelijk op koers en hield de stuurautomaat het makkelijk bij. Op de AIS radar zagen we een tanker van driehonderdtachtig meter lang! De vorige tankers die we hier op de AIS radar hadden gezien waren ook zo lang geweest, echte grote jongens dus!
We deden weinig; lagen op de bank of achterin (waar we goed stabiel lagen) en moesten al onze spieren gebruiken om rustig te blijven liggen en de klappen of schuivers op te vangen zodat ik pijn in mijn nek kreeg die naar mijn hoofd uitstraalde. Op het laatst had in mijn handen om mijn nek zodat ik het rollen en de klappen een beetje opving. Rond vijf uur startten we met moeite Starlink op en toen het uiteindelijk een satelliet had gevonden zagen we op het weerbericht dat we genoeg wind hielden maar dat het vanaf morgen ietsje minder werd. Hopelijk worden de golven ook snel iets lager!
In de nacht hadden we een bijna volle maan en keken we af en toe even buiten. We werden vaak gewekt door de klappen die de golven maakten als ze tegen de romp aan sloegen of als we hard van de golven af vielen/surfden.
zondag 6 juli
ACHTSTE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 1104 mijl Pos. 19 01.358 S 79 25.770 E 1365 mijl naar La Réunion
12.00 1145 mijl. Pos. 19 12.036 S 78 45.566 E
18.00 1175 mijl. Pos. 19 19.190 S 78 14.333 E
00.00 1210 mijl Pos. 19 27.972 S 79 39.379 E
Het was een bewolkte dag. De wind trok in de ochtend aan tot over de dertig knopen zodat we het grootzeil geheel weghaalden en alleen op werkvoorzeil (kotter zeil) verder zeilden. De golven bouwde zich op met soms witte koppen. We wisten dat dit eraan zat te komen waardoor we zuidelijker hadden aangehouden. Nu konden we in plaats van halve wind wat ruimer zeilen zodat de meeste golven meer van achteren kwamen. 
WEERBERICHT
HOGE GOLVEN
Desondanks beukte er zo af en toe een golf op de zijkant van de Giebateau en rolde er vervolgens overheen. Toen we Starlink aan hadden zagen we op de weerkaarten (Windy) dat we dat dit nog even zou aanhouden! Ik sprak kort met mijn moeder en daarna borgen we Starlink op. Vlak voor het donker werd haalden we de twee zonnepanelen aan de hoge kant weg en zetten de twee zonnepanelen aan de lage kant aan de zeereling vast. Het werd een onrustige nacht omdat de Giebateau aan de ene kant hard van de golven af surfden en andere keren er een golf op de zijkant van de Giebateau beukte zodat we wat werden weggezet, alsof we er niet waren. Alleen op werkvoorzeil (kotter zeil) liepen we nog vijf tot acht knopen. Paul lag bijna de hele nacht op de bank en ik in de achterhut.
Zaterdag 5 juli
ZEVENDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 0972 mijl Pos. 18 12.850 S 81 47.975 E 1506 mijl naar La Réunion
12.00 1002 mijl. Pos. 18 23.688 S 81 16.560 E
18.00 1032 mijl. Pos. 18 36.161 S 80 46.391 E
00.00 1074 mijl Pos. 18 52.160 S 80 06.176 E
Het werd een bewolkte dag met af en toe wat zon. Het bleef aardig hard waaien ca vijfentwintig tot dertig knopen waardoor de golven zich opbouwde maar nog zonder witte koppen. Met de zuidoosten wind werd het ook wat frisser ca vijfentwintig graden. Veel deden we niet want de Giebateau slingerde aardig heen en weer zodat we rustig lagen te lezen, podcast luisterden en sliepen. Gelukkig had ik voor twee dagen pasta gemaakt die ik alleen opwarmde. Halverwege de middag nam de wind iets af zodat we het voorzeil erbij uitrolden en behielden we de gemiddelde snelheid van zes tot acht knopen. Rond vijf uur starten we Starlink op en bekeken we het weerbericht, de e-mails en spraken kort met mijn moeder. Rond zeven uur werd het donker en zeilden halve tot aan de wind met drie reven in het grootzeil, het voorzeil en het werkvoorzeil een bewolkte nacht met halve maan in. In de nacht nam de wind toe tot ca vijfentwintig a dertig knopen zodat we het voorzeil inrolden en halve wind gingen zeilen zodat de golven iets vriendelijker werden en we minder heen en weer gingen. De temperatuur daalde in de nacht naar twintig graden en aan het eind van de nacht zag ik een mooie sterrenhemel.
Vrijdag 4 juli
ZESDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 830 mijl Pos. 16 56.494 S 83 44.455 E 1631 mijl naar La Réunion
12.00 864 mijl. Pos. 17 17.420 S 83 19.360 E
18.00 897 mijl. Pos. 17 38.220 S 82 53.257 E
00.00 930 mijl Pos. 18 01.560 S 82 27.970 E
Het werd een mooie zonnige dag met ca. tien knopen wind waardoor ook de golven steeds meer afnamen. Hierdoor zeilden we vol tuig heel relax halve wind verder. Aangezien we morgen meer wind gaan krijgen kookte ik alvast een pasta saus voor de komende dagen en maakte ik voor vandaag Japanse pizza. Verder deden we rustig aan!
Rond vijf uur starten we Starlink op en zagen op de weerberichten de vele wind die eraan komt en die ca. een week gaat aanhouden, verder zagen we dat Maarten ca. vijfenveertig mijl zuidelijk (op dezelfde hoogte) van ons was en spraken met mijn moeder en Marietta. In de middag kregen we al te maken met hoge swell (lange deining) vanuit het zuidoosten en zuiden en in de namiddag zagen we de bewolking en verandering van het weer aankomen. Het werd een bewolkte nacht met achter de wolken een halve maan en een toenemende wind met golven. Rond drie uur in de nacht zetten we twee reven in het grootzeil en even later rolden we het voorzeil weg. Half tot bijna aan de wind zeilden we verder en zetten even later ook het derde rif erin. De windmeter heeft het deels begeven en geeft niet meer de hoeveelheid wind aan maar nog wel de windrichting. We weten dat als de windmolen stopt met draaien het over de dertig knopen waait en dat gebeurde nog wel eens.
Donderdag 3 juli
VIJFDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 680 mijl Pos. 15 49.851 S 85 53.606 E 1769 mijl naar La Réunion
12.00 715 mijl. Pos. 15 57.550 S 85 19.844 E
18.00 753 mijl. Pos. 16 07.105 S 84 41.787 E
00.00 793 mijl Pos. 16 32.947 S 84 12.411 E
Toen het rond half zeven licht werd boomde we het voorzeil aan de ene kant uit en met grootzeil met twee reven aan de andere kant zeilden we de rest van de dag met ca, achttien tot twintig knopen wind lekker verder. De golven kwamen nu alleen nog van dezelfde kant als de windrichting wat het een stuk aangenamer maakte. We lazen, sliepen, luisterde podcast en deden rustig aan want vanaf zaterdag krijgen we veel wind. Op de AIS radar zagen we twee tankers en één daarvan riepen we op of hij ons op de AIS radar zag en of hij iets wilde uitwijken. Hij zag ons en week even later iets uit. Rond vijf uur starten we Starlink op en bekeken onze e-mails, weerberichten, spraken met Claudia en met Maarten die ca. vijfenzestig mijl zuidelijk van ons zeilde. De weersvoorspellingen lieten ook vandaag zien dat er vanaf zaterdag veel wind vanuit het zuidoosten komt zodat we vlak voor het donker werd de boom eruit haalden en halve wind meer zuidwaarts zeilden. Het werd een rustige nacht met ca. vijftien knopen wind zodat we het hele grootzeil hesen en vol tuig onder een prachtige sterrenhemel die in de eerste helft van de nacht vergezeld werd met een halve maan de nacht door zeilden. Deze nacht hield ik wel wacht zodat Paul een keer goed kon doorslapen.
Woensdag 2 juli
VIERDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 492 mijl Pos. 14 50.979 S 88 56.827 E 1952 mijl naar La Réunion
12.00 532 mijl. Pos. 14 59.260 S 88 15.234 E
18.00 590 mijl. Pos. 15 14.521 S 87 16.816 E
00.00 631 mijl Pos. 15 28.125 S 86 38.966 E
Rond half zeven werd het licht en kwam de zon tevoorschijn. Met ca. twintig tot drieëntwintig knopen wind zeilden we met voorzeil, werkvoorzeil en twee reven in het grootzeil halve tot ruime wind de vierde dag in. Onderwijl sliepen we, lazen een boek/krant dronken samen koffie/chocomelk, aten de lunch en avondeten en rond vijf uur startten we zoals iedere dag Starlink op. We bekeken de weerberichten, e-mails en zagen dat Maarten ca vijfendertig mijl voor ons zeilde. Verder hadden we contact met mijn moeder en Dave/Wendy die voor mij de foto’s op onze blogspot zetten nu we onderweg zijn. Ondertussen was het donker geworden en zeilden we nog steeds met ca. twintig a drieëntwintig knopen wind met voorzeil, werkvoorzeil en twee reven in het groot zeil halve tot ruime wind onder een mooie sterrenhemel met steeds groter wordende maan en wat bewolking de vierde nacht door. In de nacht sliepen we allebei, Paul op de bank en ik in de achterhut en als we even wakker waren keken we buiten waar nog steeds niets anders te zien was dan de grote oceaan met de prachtige sterrenhemel.
Dinsdag 01 juli
DERDE DAG OP ZEE (OP WEG NAAR LA RÉUNION)
06.00 312 mijl Pos. 13 52.152 S 91 52.266 E 2126 mijl naar La Réunion
12.00 354 mijl. Pos. 14 03.340 S 91 10.995 E
18.00 395 mijl. Pos. 14 15.870 S 90 31.411 E
00.00 447 mijl Pos. 13 33.860 S 89 42.670 E
Het werd een mooie zonnige dag en met ca vijftien knopen wind zeilden we met voorzeil, werkvoorzeil en twee reven in het grootzeil halve tot ruime wind verder. In de ochtend zagen we op de AIS radar twee grote tankers maar die waren te ver weg om ze werkelijk te zien. De katterigheid (lichte zeeziekte) hebben we gelukkig al lang achter ons gelaten dat was alleen de eerste dag. De afgelopen dagen hadden we brood en salades gegeten maar vandaag kookte ik macaroni Bolognese, mijn favoriete gerecht voor onderweg. In plaats van Booby’s zagen we zwarte storm vogeltjes over het water scheren en veel vliegende vissen. Rond vier uur waren de golven rustiger geworden zodat we de reven eruit haalden en vol tuig halve tot ruime wind verder zeilden. Rond vijf uur startten we Starlink op en belde ik met mijn moeder, bekeken we de e-mails waaronder we antwoord hadden gekregen van Madagascar dat ze pas verder konden met het papierwerk als we in la Réunion waren en de data van aankomst wisten. Op de weerkaarten zagen we dat het nu nog rustig was maar dat we verderop veel wind kregen, afwachten maar!
NU NOG RUSTIG
Vlak voor het donker werd zagen we achter ons aan de horizon squalls zodat we het grootzeil reefden. Met werkvoorzeil, voorzeil en twee reven in het grootzeil zeilden we onder een mooie sterrenhemel en een groter wordende maan halve wind de derde nacht in. In de nacht kregen we in de squalls twintig a drieëntwintig knopen zodat we het voorzeil inrolden en halve wind met werkvoorzeil en twee reven in het grootzeil verder de nacht door zeilden. Omdat het nu nog rustig was sliepen we allebei en als we even wakker waren keken we even buiten waar niet veel was te zien behalve de grote aardig vlakke oceaan!
DE VANILLE PLANT. 
DE KATHOLIEKE KERK
